2021.07.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.177.2021.2.EK
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 4 marca 2021 r. (data wpływu 18 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 25 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z 12 maja 2021 r. (doręczone 18 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu dostawy nieruchomości – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 marca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku podlegania opodatkowaniu dostawy nieruchomości. Wniosek uzupełniono pismem z 25 maja 2021 r. (data wpływu 27 maja 2021 r.) na wezwanie Organu z 12 maja 2021 r. (doręczone 18 maja 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni od 2004 roku pozostaje z mężem w ustroju małżeńskiej rozdzielności majątkowej, nabyła do majątku osobistego udział do 1/4 w prawie własności nieruchomości położonej w miejscowości (…), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem 1 o powierzchni 2506 m2, dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą (…) od Spółki pod firmą: (…) na podstawie umowy sprzedaży dnia 8 lutego 2010 roku, (…) oraz udział do 1/4 części od swojego męża Pana (…) na podstawie umowy darowizny sporządzonej przez Notariusza (…). Razem udział Wnioskodawczyni w w/w nieruchomości to 2/4 części i udział ten stanowi jej majątek osobisty. Przedmiotowa działka gruntu nr 1 zabudowana jest budynkiem zlewni mleka o powierzchni 88 m2 i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Zgodnie z zaświadczeniem wydanym dnia 20 stycznia 2021 roku znak: (…), z którego wynika, że Urząd Miejski w (…) nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego gminy; w związku z powyższym nieruchomość oznaczona numerem ewidencyjnym gruntów jako działka nr 1, również nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego; na przedmiotową nieruchomość została wydana decyzja Nr (…) z dnia (…) o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo - usługowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą, w tym miejsca parkingowe oraz billboard reklamowy na działkach nr 2 i nr 1, przedmiotowa nieruchomość nie jest przeznaczona do zalesienia o którym mowa w art. 37a, ust. 1, pkt 2) ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U z 2020 r. poz. 6 ze zm.); Urząd Miejski w (…) nie podjął uchwały wyznaczającej obszar zdegradowany i obszar rewitalizacji o których mowa w ustawie o rewitalizacji z dnia 9 października 2015r. (Dz. U. z 2020 r. poz. 802)

Wnioskodawczyni aktem notarialnym sporządzonym przez Notariusza (…), dnia 12 kwietnia 2018 r. wpisanym do Repertorium (…) zawarła przedwstępną umowę sprzedaży pod warunkami, zmienioną aneksem sporządzonym przez Notariusza (…) w Kancelarii (…), dnia 25 listopada 2019 r. wpisanym do Repertorium (…) mocą której m.in. małżonkowie (…) oraz Wnioskodawczyni w imieniu własnym oraz w imieniu Pana (…) zobowiązali się sprzedać spółce pod firmą: A., w stanie wolnym od jakichkolwiek ciężarów, obciążeń, roszczeń i hipotek, przysługujące im udziały w prawie własności zabudowanej działki gruntu nr 1 (…), w tym cena sprzedaży gruntu wynosi (…) zł, cena sprzedaży budynku zlewni mleka o powierzchni 88 m2 wynosi (…) zł, pod następującymi warunkami:

uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości opisanych w § 1 i § 2 ww. aktu, składających się z działek gruntu nr 2 i 1, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości opisanych w § 1 i § 2 ww. aktu, składających się z działek gruntu 2 i 1, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na przedmiotowej działce gruntu nr 1;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 t, bez konieczności przebudowy układu drogowego;
uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Kupującego, obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych lub wycięcia drzew kosztem i staraniem Sprzedających w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Kupującego;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej oraz wykonalnej decyzji na wycinkę drzew kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego, określonym przez zarządcę drogi obejmującej zgodę na dokonanie przez Kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych;
niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji;
potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych;
uzyskania przez Kupującego warunków technicznych przyłączy - kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 (sześciu) miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży;
nie wykonania przez Burmistrz (…) prawa pierwokupu w stosunku do działki gruntu 2, położonej w (…), przysługującego Gminie (…) na podstawie art. 109 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2018 r. poz. 2204 ze zm.).

Powyższe warunki zostały spełnione.

Dnia 12 stycznia 2021 r. w Kancelarii Notarialnej (…) przed notariuszem (…) Wnioskodawczyni sprzedała udział 2/4 w prawie własności nieruchomości położonej w miejscowości (…), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem 1 o powierzchni 2506 m2, zabudowanej budynkiem zlewni mleka o powierzchni 88 m2, dla której Sąd Rejonowy(9…) na rzecz A.

W umowie sprzedaży Wnioskodawczyni oświadczyła, że w zakresie niniejszej czynności nie jest podatnikiem podatku VAT, a przedmiotowa sprzedaż nie jest opodatkowana VAT. Nadto zobowiązała się wystąpić do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji podatkowej VAT w związku z przedmiotową sprzedażą w terminie 30 dni. W przypadku wydania indywidualnej interpretacji podatkowej stwierdzającej opodatkowanie niniejszej transakcji VAT strony podpiszą aneks do przedmiotowej umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego i uwzględniający podatek VAT.

Wnioskodawczyni oświadcza, że:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą i świadczy usługi transportowe (…).
Wnioskodawczyni jest podatnikiem podatku VAT. Jest zarejestrowana jako podatnik VAT.
Nabycie udziału w nieruchomości nie było związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni, przedmiotowa nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana w tej działalności.
Nabycie nieruchomości nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni nie jest i nie była związana z działalnością gospodarczą.
Wnioskodawczyni nie angażuje środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości.
Wnioskodawczyni nie prowadzi działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich, nie wnioskowała o warunki zabudowy.
Wnioskodawczyni nie dokonywała nigdy zakupu nieruchomości w celu ich odsprzedaży.
Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnego pomniejszenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości oraz korzystaniem z niej.
Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowała o przyłączenie mediów.
Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych nakładów na nieruchomość.
Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w żadnej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni nie jest i nie była związana z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie angażuje środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich, nie wnioskowała o warunki zabudowy.

W uzupełnieniu wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła udział w nieruchomości zabudowanej budynkiem zlewni mleka w celu wykorzystania w przyszłości na własne cele budowlane, nigdy udziału w nieruchomości jednak nie wydzieliła ani nie zniosła również współwłasności.

Wnioskodawczyni wskazała, że udzieliła pełnomocnictwa w akcie notarialnym zgodnie z oczekiwaniem Kupującej. Wnioskodawczyni nie miała wiedzy do jakich celów ono było faktycznie potrzebne i dlaczego ono było w akcie. Po otrzymaniu wezwania w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni skontaktowała się z przedstawicielem Kupującej i uzyskała informację, że Kupująca faktycznie nie skorzystała z pełnomocnictwa, bowiem niezbędne do zawarcia aktu informacje uzyskała we własnym zakresie występując we własnym imieniu.

Sprzedający udzielili szerokiego pełnomocnictwa w par. 10 przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości poniższym brzmieniu:

Sprzedający oświadczają, iż udzielają Kupującemu pełnomocnictwa, z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw do występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych w § 4 i § 5 niniejszego aktu, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień.
Sprzedający oświadczają, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy. Jednocześnie oświadczają, iż wyrażają zgodę na dysponowanie przez Kupującego nieruchomościami opisanymi w § 1 przedmiotowego aktu na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2pkt 2) w związku art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo Budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz udostępnienia Kupującemu nieruchomości będące przedmiotem niniejszej umowy celem przeprowadzenia badań gruntu.
Sprzedający oświadczają, iż udzielają pełnomocnictwa pracownikowi Kupującego, pani (…), z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw - do dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości określonych w § 1 niniejszego aktu warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru. Sprzedający oświadczają, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy.
Sprzedający oświadczają, iż udzielają panu (…) oraz pani (…), z prawem do udzielania dalszych pełnomocnictw - do dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz Sprzedający oświadczają, że przez cały czas odbioru, obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy.

Wnioskodawczyni, nie zawierała żadnych umów dzierżawy najmu lub umów o podobnym charakterze, umów takich nie zawierał również jej małżonek. Zgodnie z informacją od Pana (…) (współwłaściciel nieruchomości) - oddał w najem część nieruchomości - gruntu na okres 12 miesięcy od dnia 1 lutego 2017 r. za cenę 1000 zł. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. O tym najmie Wnioskodawczyni dowiedziała się dopiero obecnie i nie brała w nim żadnego udziału podobnie jak jej mąż.

Wnioskodawczyni posiadała w majątku prywatnym przedmiotowy udział w nieruchomości licząc, że w przyszłości go wykorzysta. Jednakże nie zrealizowała żadnych zamierzeń budowlanych nie zniosła współwłasności. Ten stan trwał wiele lat (około 10 lat) do czasu, aż nieruchomością zainteresowała się Kupująca spółka A. i zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości 12 kwietnia 2018 r. i zgodnie z umową przedwstępną miała ją kupić do dnia 11 kwietnia 2019 r. Termin ten upłynął, do transakcji nie doszło, po czym w 2021 r. Kupująca ponownie nawiązała kontakt i oświadczyła, że jest zainteresowana kupnem na uprzednio uzgodnionych warunkach, Kupująca umówiła notariusza i zaprosiła Wnioskodawczynię i innych współwłaścicieli. Sprzedający sprzedali na uprzednich warunkach swoje udziały tak jak wskazano we wniosku o interpretację.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przez Wnioskodawczynię z dnia 12 stycznia 2021 r. w Kancelarii Notarialnej (…), przed notariuszem (…) udziału do 2/4 w prawie własności nieruchomości położonej w miejscowości (…), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem 1, o powierzchni 2506 m2 (dwa tysiące pięćset sześć metrów kwadratowych), zabudowanej budynkiem zlewni mleka o powierzchni 88 m2, dla której Sąd Rejonowy (…) na rzecz A. podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni, sprzedaż z dnia 12 stycznia 2021 r. w Kancelarii Notarialnej w (…), przed notariuszem (…) udziału do 2/4 w prawie własności nieruchomości położonej w miejscowości (…), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem 1, o powierzchni 2506 m2 (dwa tysiące pięćset sześć metrów kwadratowych), zabudowanej budynkiem zlewni mleka o powierzchni 88 m2, dla której (…), na rzecz A. nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawczyni korzysta z przysługującego jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży w/w działki, a jej dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Uzasadnienie

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni nie jest i nie była zawiązana z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni. Wnioskodawczyni nie angażuje środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowała o przyłączenie mediów. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych nakładów na nieruchomość.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. W świetle tego przepisu, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, w myśl powołanych przepisów, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. na terytorium kraju.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania planowanej sprzedaży udziału w nieruchomości istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Sprzedająca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjęła/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania Sprzedającej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wskazano wyżej, dostawa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działania podmiotu dokonującego tej dostawy wykażą znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, które mogą składać się z kilku następujących po sobie transakcji.

Czynności takie jak np. poniesienie wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej, należy również uznać za działalność gospodarczą, nawet w sytuacji gdyby działalność ta faktycznie nie została rozpoczęta.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Należy także zauważyć, że z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów
(C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalności gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży nieruchomości angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców, wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w roku 2010 nabyła do majątku osobistego udział do 1/4 w prawie własności nieruchomości położonej w miejscowości (…), stanowiącej działkę gruntu oznaczoną numerem 1 o powierzchni 2506 m2 oraz w roku 2021 udział do 1/4 części od swojego męża Pana (…) na podstawie umowy darowizny. Razem udział Wnioskodawczyni w w/w nieruchomości to 2/4 części i udział ten stanowi jej majątek osobisty. Przedmiotowa działka gruntu nr 1 zabudowana jest budynkiem zlewni mleka o powierzchni 88 m2 i posiada bezpośredni dostęp do drogi publicznej.

Wnioskodawczyni od 2004 roku pozostaje z mężem w ustroju małżeńskiej rozdzielności majątkowej.

Dla ww. nieruchomości brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, natomiast na przedmiotową nieruchomość została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku handlowo - usługowego wraz z towarzyszącą infrastrukturą, w tym miejsca parkingowe oraz billboard reklamowy na działkach nr 2 i nr 1.

Wnioskodawczyni aktem notarialnym dnia 12 kwietnia 2018 r. wpisanym (…) zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości pod warunkami, zmienioną aneksem dnia 25 listopada 2019 r. wpisanym do (…) mocą której m.in. małżonkowie (…) oraz Wnioskodawczyni w imieniu własnym oraz w imieniu Pana (…) zobowiązali się sprzedać Kupującemu, w stanie wolnym od jakichkolwiek ciężarów, obciążeń, roszczeń i hipotek, przysługujące im udziały w prawie własności zabudowanej działki gruntu nr 1 pod następującymi warunkami:

uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o warunkach zabudowy, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości opisanych w § 1 i § 2 ww. aktu, składających się z działek gruntu nr 2 i 1 obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na budowę, z której będzie wynikać możliwość zabudowania nieruchomości opisanych w § 1 i § 2 ww. aktu, składających się z działek gruntu 2 i 1, obiektami zgodnie z planami inwestycyjnymi Kupującego, w tym obiektem handlowym o powierzchni zabudowy nie mniejszej niż 600 m2;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji o pozwoleniu na rozbiórkę budowli i budynków posadowionych na przedmiotowej działce gruntu nr 1;
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej i wykonalnej decyzji wydanej przez właściwy organ o pozwoleniu na budowę wjazdu na przedmiotową nieruchomość według koncepcji Kupującego na zasadzie prawo i lewoskrętu dla pojazdów o masie powyżej 25 t, bez konieczności przebudowy układu drogowego;
uzyskania pozwolenia na wycięcie drzew w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Kupującego, obejmującego zgodę na dokonanie przez Kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych lub wycięcia drzew kosztem i staraniem Sprzedających w zakresie niezbędnym do realizacji zamierzeń inwestycyjnych Kupującego
uzyskania przez Kupującego prawomocnej, ostatecznej oraz wykonalnej decyzji na wycinkę drzew kolidujących z zakresem przebudowy pasa drogowego, określonym przez zarządcę drogi obejmującej zgodę na dokonanie przez Kupującego odpowiednich nasadzeń zamiennych;
niestwierdzenia ponadnormatywnego zanieczyszczenia nieruchomości skutkującego koniecznością rekultywacji;
potwierdzenia badaniami geotechnicznymi możliwości posadowienia na nieruchomości budynków przy zastosowaniu tradycyjnych technologii budowlanych;
uzyskania przez Kupującego warunków technicznych przyłączy - kanalizacji sanitarnej, wodnej, kanalizacji deszczowej oraz przyłącza energetycznego zgodnie z koncepcją Kupującego, pozwalających na realizację planowanej inwestycji w okresie 6 (sześciu) miesięcy od dnia zawarcia przyrzeczonej umowy sprzedaży;
nie wykonania przez Burmistrz (…) prawa pierwokupu w stosunku do działki gruntu 2.

Powyższe warunki zostały spełnione.

12 stycznia 2021 r. Wnioskodawczyni sprzedała udział 2/4 w prawie własności ww. nieruchomości.

Wnioskodawczyni wskazała, że prowadzi działalność gospodarczą i świadczy usługi transportowe. Jest zarejestrowana jako podatnik VAT. Nabycie udziału w nieruchomości nie było związane z działalnością gospodarczą Wnioskodawczyni, przedmiotowa nieruchomość nie była w żaden sposób wykorzystywana w tej działalności. Nabycie nieruchomości nastąpiło w ramach czynności niepodlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni nie jest i nie była związana z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie angażuje środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich, nie wnioskowała o warunki zabudowy. Wnioskodawczyni nie dokonywała nigdy zakupu nieruchomości w celu ich odsprzedaży. Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnego pomniejszenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości oraz korzystaniem z niej. Wnioskodawczyni nie dokonywała żadnych przyłączeń mediów, ani nie wnioskowała o przyłączenie mediów, jak również nie dokonywała żadnych nakładów na nieruchomość. Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawczynię w żadnej działalności gospodarczej. Przedmiotowa nieruchomość stanowi majątek prywatny Wnioskodawczyni nie jest i nie była zawiązana z działalnością gospodarczą. Wnioskodawczyni nie angażuje środków pieniężnych w celu zbycia nieruchomości. Wnioskodawczyni nie prowadzi działań marketingowych, nie inwestuje w nieruchomość, nie nabywa nieruchomości w celu ich sprzedaży, nie występowała o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzi usług deweloperskich, nie wnioskowała o warunki zabudowy.

Ponadto, Wnioskodawczyni wskazała, że nabyła udział w nieruchomości zabudowanej budynkiem zlewni mleka w celu wykorzystania w przyszłości na własne cele budowlane, nigdy udziału w nieruchomości jednak nie wydzieliła ani nie zniosła również współwłasności. Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa w akcie notarialnym zgodnie z oczekiwaniem Kupującej. Wnioskodawczyni nie miała wiedzy do jakich celów ono było faktycznie potrzebne i dlaczego ono było w akcie. Po otrzymaniu wezwania w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni skontaktowała się z przedstawicielem Kupującej i uzyskała informację, że Kupująca faktycznie nie skorzystała z pełnomocnictwa, bowiem niezbędne do zawarcia aktu informacje uzyskała we własnym zakresie występując we własnym imieniu.

Sprzedająca udzieliła szerokiego pełnomocnictwa w par. 10 przedwstępnej umowy sprzedaży nieruchomości.

Wnioskodawczyni, nie zawierała, żadnych umów dzierżawy najmu lub umów o podobnym charakterze, umów takich nie zawierał również jej małżonek. Zgodnie z informacją od Pana (…) - współwłaściciel nieruchomości oddał w najem część nieruchomości - gruntu na okres 12 miesięcy od dnia 1 lutego 2017 r. za cenę 1000 zł. Transakcja nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. O tym najmie Wnioskodawczyni dowiedziała się dopiero obecnie i nie brała w nim żadnego udziału podobnie jak jej mąż.

Wnioskodawczyni posiadała w majątku prywatnym przedmiotowy udział w nieruchomości licząc, że w przyszłości go wykorzysta. Jednakże nie zrealizowała żadnych zamierzeń budowlanych nie zniosła współwłasności. Ten stan trwał wiele lat (około 10 lat) do czasu, aż nieruchomością zainteresowała się Kupująca i zawarła przedwstępną umowę sprzedaży nieruchomości 12 kwietnia 2018 r. i zgodnie z umową przedwstępną miała ją kupić do dnia 11 kwietnia 2019 r. Termin ten upłynął, do transakcji nie doszło, po czym w 2021 r. Kupująca ponownie nawiązała kontakt i oświadczyła, że jest zainteresowana kupnem na uprzednio uzgodnionych warunkach, Kupująca umówiła notariusza i zaprosiła Wnioskodawczynię i innych współwłaścicieli. Sprzedający sprzedali na uprzednich warunkach swoje udziały tak jak wskazano we wniosku o interpretację.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawczyni objętych zakresem zadanego pytania, w pierwszej kolejności należy wskazać, że kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa Kodeks cywilny.

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego).

Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

Ponadto, należy zwrócić uwagę, na kwestię udzielania pełnomocnictw, która to została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

W świetle powyższego uznać należy, że Kupujący dokonał określonych czynności w związku ze sprzedażą przez Wnioskodawcę nieruchomości. Aby takie czynności mogły być poczynione, to faktyczny właściciel nieruchomości musi wystąpić z wnioskiem lub udzielić stosownych pełnomocnictw potencjalnemu przyszłemu właścicielowi, tak aby mógł on działać w jego imieniu. Jak wskazano wyżej, Wnioskodawczyni udzieliła szerokiego pełnomocnictwa nabywcy do występowania w jej imieniu w zakresie:

występowania przed wszelkimi organami administracji publicznej oraz do podejmowania wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń opisanych w § 4 i § 5 niniejszego aktu, w szczególności składania wniosków oraz odbioru wymaganych decyzji i postanowień.

Sprzedający oświadczają, że przez cały okres obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy.

Jednocześnie Sprzedający oświadczają, iż wyrażają zgodę na dysponowanie przez Kupującą nieruchomościami opisanymi w § 1 przedmiotowego aktu na cele budowlane w rozumieniu art. 33 ust. 2pkt 2) w związku art. 3 ust. 1 ustawy Prawo Budowlane, w zakresie wystąpienia z wnioskiem o pozwolenie na budowę, uzyskanie zgód, opinii itp. oraz udostępnienie Kupującemu nieruchomości będącej przedmiotem niniejszej umowy celem przeprowadzenia badań gruntu.

dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem na terenie nieruchomości określonych w § 1 niniejszego aktu warunków technicznych dotyczących przyłączenia do sieci wodociągowej, kanalizacyjnej, kanalizacji deszczowej oraz sieci elektroenergetycznej, w szczególności do złożenia wniosków o wydanie przedmiotowych warunków oraz ich odbioru,

dokonania wszelkich czynności związanych z uzyskaniem decyzji na lokalizację zjazdu publicznego, w szczególności do złożenia wniosków w celu jej uzyskania oraz Sprzedający oświadczają, że przez cały czas odbioru, obowiązywania umowy przedwstępnej niniejsze pełnomocnictwo jest nieodwołalne i nie wygasa wskutek śmierci mocodawcy.

Jak wynika z opisu sprawy, powyższe warunki (wynikające z umowy przedwstępnej) zostały spełnione i doszło do sprzedaży nieruchomości.

Zatem fakt, że działania nie były podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez Kupującego, nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Zainteresowanej. Po udzieleniu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez Kupującego wywołały skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy). Podjęte działania były dokonywane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, przejawiającą się udzieleniem pełnomocnictwa.

Okoliczności te prowadzą do wniosku, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży ww. nieruchomości nie korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Zainteresowana w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. nieruchomości, że niejako jej działania łącznie z działaniami przyszłego nabywcy stanowią pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Do czasu zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości będącej współwłasnością Wnioskodawczyni Kupujący, zgodnie z udzielonym pełnomocnictwem, wykonał szereg ww. czynności. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostały „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlega nieruchomość o zupełnie innym charakterze niż w chwili zawarcia umowy przedwstępnej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawczyni podejmując ww. czynności, zaangażowała środki podobne do tych jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. wykazała aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W ocenie tut. Organu uznać należy, że podjęte przez Wnioskodawczynię działania oraz dokonane czynności (wykonywane przez pełnomocnika) wykluczają sprzedaż ww. nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Wobec powyższego, należy stwierdzić, że przedmiotowa sprzedaż będzie dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni będzie działała jako podatnik VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji nie można uznać, że przedmiotem dostawy będzie składnik majątku osobistego Wnioskodawczyni, a sprzedaż nieruchomości będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię udziału w prawie własności nieruchomości wypełnia definicję działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni w związku z tą sprzedażą działała jako podatnik podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, sprzedaż ww. działek podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla pozostałych współwłaścicieli nieruchomości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin