Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.123.2021.2.JK
z 29 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 25 marca 2021 r. (data wpływu 26 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 maja 2021 r. (data wpływu 21 maja 2021 r.) oraz pismem z 28 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów. Przedmiotowy wniosek uzupełniono 21 maja 2021 r. o doprecyzowanie stanowiska Wnioskodawcy oraz 28 maja 2021 r. o sprostowanie ww. uzupełnienia i uzupełnienie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca („Spółka”, „Spółka komandytowa”) jest czynnym i zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet (PKD 47.91. Z). W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka komandytowa oferuje do sprzedaży towary i sprzęt do wykonywania nadruków technologią sublimacji. Zakupy związane ze świadczoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną to m.in. towar z Wielkiej Brytanii. Na udokumentowanie transakcji firma brytyjska wystawia fakturę, eksportuje go na teren europejskiego obszaru celnego we Francji w procedurze 4200. Firma ta jest również odpowiedzialna za odprawę na terenie Francji. Na udokumentowanie odprawy Wnioskodawca otrzymuje SAD z francuskim aktywnym numerem NIP dla potrzeb UE. Następnie towar z Francji jest transportowany do Polski.

W uzupełnieniu wniosku (data wpływu 28 maja 2021 r.) Wnioskodawca wskazał, że:

1. Wnioskodawca jest zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE.
2. Wnioskodawca nie posiada wiedzy, czy firma brytyjska jest zarejestrowana do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE na terenie innego niż Polska kraju członkowskiego.
3. Firma brytyjska dokonująca dostawy towarów w transakcji będącej przedmiotem wniosku posługuje się NIP UE. Niemniej jest to numer, który nie jest aktywny VIES (jest to brytyjski numer, który stracił ważność) w wyniku Brexitu.
4. Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na terenie Francji.
5. Towar nabyty przez Wnioskodawcę z Wielkiej Brytanii został zaimportowany przez Wnioskodawcę na terytorium innego państwa członkowskiego (Francja) – jednak odprawę zleca sprzedawca w procedurze 4200.
6. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w kraju importu (Francji).
7. Towar nabyty przez Wnioskodawcę z Wielkiej Brytanii jest następnie przemieszczany na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Francja) na terytorium kraju (Polska) – organizatorem transportu jest sprzedawca.
8. Przemieszczenie towarów z Francji do Polski nie następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

W jakiej dacie powstaje obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opisanego w stanie faktycznym?

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w opisanym stanie faktycznym powstaje z datą SAD z francuskiego urzędu celnego.

W sprawie objętej wnioskiem, w ocenie Wnioskodawcy, ma on import, który kończy się we Francji, gdzie jest obejmowany opodatkowaniem (towary są dopuszczane do obrotu, stają się towarami wspólnotowymi). Następnie towary są przemieszczane do Polski już w ramach tzw. wewnątrzwspólnotowego przemieszczenia towarów.

W ocenie Wnioskodawcy, są tu dwa zdarzenia – import towarów (do Francji nie wywołujący skutków podatkowych w Polsce); po drugie jest to wewnątrzwspólnotowe przemieszczenie towarów (czynność zrównana z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów).

Zgodnie z przepisem art. 11 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Z taką transakcją jak wskazano w powyższym przepisie, zdaniem Wnioskodawcy, ma on tutaj do czynienia. Towary są zaimportowane do Francji. Następnie – już po ich dopuszczeniu do obrotu, stanowiąc własność podatnika – są przemieszczane do Polski, gdzie mają służyć działalności gospodarczej podatnika. Jest to czynnością zrównaną z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów.

Przepis art. 20 ust. 5 ustawy o VAT stanowi, że w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie nie ma przepisu szczególnego odnoszącego się do obowiązku podatkowego przy wewnątrzwspólnotowym przemieszczeniu towarów. Co istotne w tym przypadku nie ma faktury wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej.

W konsekwencji Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż dokumentem zastępującym fakturę dotyczącą wewnątrzespólnotowego nabycia towarów jest SAD z francuskiej agencji celnej, ponieważ faktury importowe docierają do nabywcy z kilkumiesięcznym opóźnieniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (…) (art. 2 pkt 3 ustawy).

Przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 – art. 2 pkt 5 ustawy.

Towarami – w świetle art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Ponadto, na mocy art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Na podstawie art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Przepis art. 9 ust. 2 ustawy stanowi z kolei, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. A
   – z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Zgodnie z art. 9 ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się również w przypadku, gdy:

1. nabywcą jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 1,
2. dokonującym dostawy towarów jest podmiot inny niż wymieniony w ust. 2 pkt 2

– jeżeli przedmiotem nabycia są nowe środki transportu.

W transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opodatkowaniu podlega czynność nabycia towarów. Podatek należny rozliczany jest przez nabywcę towarów w państwie, do którego następuje dostawa towarów. Transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów towarzyszy lustrzana czynność, wykonywana przez drugą stronę transakcji, tj. dostawa towarów (co do zasady mająca charakter dostawy wewnątrzwspólnotowej).

Potraktowanie danej czynności jako wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zawsze wymaga spełnienia dwóch podstawowych warunków:

• po pierwsze – podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć prawo do rozporządzania towarami jak właściciel; zatem na rzecz tego podmiotu musi być dokonana dostawa;
• po drugie – po nabyciu towary są przemieszczane na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo wysyłki, przy czym pozostaje bez znaczenia kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary w wyniku dokonanej dostawy mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Głównym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż detaliczna prowadzona przez domy sprzedaży wysyłkowej lub Internet. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca oferuje do sprzedaży towary i sprzęt do wykonywania nadruków technologią sublimacji. Zakupy związane ze świadczoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną to m.in. towar z Wielkiej Brytanii. Na udokumentowanie transakcji firma brytyjska wystawia fakturę, eksportuje go na teren europejskiego obszaru celnego we Francji w procedurze 4200. Firma ta jest również odpowiedzialna za odprawę na terenie Francji. Na udokumentowanie odprawy Wnioskodawca otrzymuje SAD z francuskim aktywnym numerem NIP dla potrzeb UE. Następnie towar z Francji jest transportowany do Polski.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowany do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE. Firma brytyjska dokonująca dostawy towarów w transakcji będącej przedmiotem wniosku posługuje się NIP UE. Niemniej jest to numer, który nie jest aktywny w VIES (jest to brytyjski numer, który stracił ważność) w wyniku Brexitu. Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania towarami jak właściciel na terenie Francji. Towar nabyty przez Wnioskodawcę z Wielkiej Brytanii został zaimportowany przez Wnioskodawcę na terytorium Francji – jednak odprawę zleca sprzedawca w procedurze 4200. Wnioskodawca nie jest zarejestrowany dla potrzeb podatku od wartości dodanej w kraju importu (Francji). Towar nabyty przez Wnioskodawcę z Wielkiej Brytanii jest następnie przemieszczany na jego rzecz z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju (Francja) na terytorium kraju (Polska) – organizatorem transportu jest sprzedawca. Przemieszczenie towarów z Francji do Polski nie następuje w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą wskazania, w jakiej dacie powstaje obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów opisanego w stanie faktycznym.

Wskazać należy, że na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Należy zauważyć, że powyższy przepis rozszerza zakres transakcji uznawanych za WNT o przemieszczenie towarów własnych podatnika z kraju członkowskiego do Polski. Regulacja ta oznacza, że przemieszczenie towarów traktowane będzie jako wewnątrzwspólnotowe nabycie tylko wtedy, gdy przemieszczane towary są własnością podatnika, który wszedł w ich posiadanie na terytorium państwa członkowskiego, z którego transportowane są do Polski i będą one służyć czynnościom wykonywanym przez niego, jako podatnika, na terytorium kraju.

Wskazać również należy, że zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Na mocy art. 25 ust. 2 ustawy, nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

1. zostało opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, lub
2. zostało uznane za opodatkowane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, ze względu na zastosowanie procedury uproszczonej w wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej, o której mowa w dziale XII.
   
   

Ponadto, w myśl art. 20 ust. 5 ustawy, w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 (…).

Powyższy przepis zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę – gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

W niniejszej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca w opisie stanu faktycznego, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej oferuje do sprzedaży towary i sprzęt do wykonywania nadruków technologią sublimacji. Zakupy związane ze świadczoną przez Spółkę działalnością opodatkowaną to m.in. towar z Wielkiej Brytanii. Na udokumentowanie transakcji firma brytyjska wystawia fakturę. Jednocześnie podmiot z Wielkiej Brytanii dla przedmiotowej sprzedaży posługuje się numerem NIP brytyjskim, który nie jest aktywny w systemie VIES. Wnioskodawca wskazał również, że nie posiada wiedzy, czy firma brytyjska jest zarejestrowana do transakcji wewnątrzwspólnotowych jako podatnik VAT UE na terenie innego niż Polska kraju członkowskiego. Zatem, faktury wystawianej przez kontrahenta z Wielkiej Brytanii nie można uznać za fakturę wystawioną przez podatnika podatku od wartości dodanej. Wobec powyższego, w sytuacji braku faktury wystawionej przez podatnika podatku od wartości dodanej, obowiązek podatkowy należy rozpoznać 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Nie można w tej sytuacji zgodzić się z Wnioskodawcą, że obowiązek podatkowy w opisanym stanie faktycznym powstaje z datą SAD z francuskiego urzędu celnego, a dokumentem zastępującym fakturę dotyczącą wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów jest SAD z francuskiej agencji celnej. Moment otrzymania dokumentu SAD na terytorium Francji, czyli na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, pozostaje w związku z dokonanym importem tych towarów i nie przesądza, że dochodzi do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Dopiero transakcja polegająca na przemieszczeniu własnych towarów, nabytych uprzednio na terytorium innego państwa członkowskiego (Francja), z terytorium tego innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, traktowana jest jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W tym przypadku wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów będzie miało miejsce – jak wskazał Wnioskodawca – na podstawie art. 11 ust. 1 ustawy, albowiem towary zostały uprzednio zaimportowane przez podmiot brytyjski do Francji, a następnie Wnioskodawca nabyte na terenie Francji towary przemieszcza z Francji do Polski.

Zatem, w okolicznościach analizowanej sprawy, obowiązek podatkowy z tytułu dokonywanego wewnątrzwspólnotowego nabycia opisanych towarów będzie powstawał 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, czyli dopiero wówczas, gdy będzie następowało przemieszczenie towarów z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju i towary te będą służyły działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Podsumowując, obowiązek podatkowy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów od firmy z Wielkiej Brytanii, które zostały uprzednio zaimportowane na terenie Francji, powstaje – zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy – 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym towary te zostały przemieszczone na terytorium kraju.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Tutejszy organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie wynikające z opisu sprawy, bądź własnego stanowiska, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii określenia, czy w analizowanej sprawie miało miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Należy ponadto zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.