Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.172.2021.2.IZ
z 2 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa
(Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 8 marca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 29 czerwca 2021 r. (data wpływu 1 lipca 2021 r.),stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 14 czerwca 2021 r. znak 0114-KDIP1.4012.172.2021.1.IZ (doręczone 22 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości zastosowania na podstawie art. 43 ust. pkt 9 ustawy zwolnienia od podatku dla dostawy niezbudowanych nieruchomości - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 czerwca 2021 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z 29 czerwca 2021 r. (data wpływu 1 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania na podstawie art. 43 ust. pkt 9 ustawy zwolnienia od podatku dla dostawy niezabudowanych nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe sformułowane ostatecznie
w nadesłanym uzupełnieniu:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą; przeważająca część prowadzonej działalności wg PKD to 46.71.Z - sprzedaż hurtowa paliw i produktów pochodnych, co w moim przypadku odnosi się do węgla, natomiast w pozostałym zakresie to przede wszystkim wg PKD 46.73.Z - sprzedaż hurtowa drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego, PKD 47.52.Z - sprzedaż detaliczna drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach oraz PKD 49.41.Z - transport drogowy towarów.

Ad 1

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, obejmującej działkę nr 1 o powierzchni …. ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą numer …., a która to nieruchomość jest własnością Gminy. Działka jest zabudowana, stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności - budynkami w postaci obiektów magazynowo – handlowych, oraz stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności w postaci wagi samochodowej. Działka ta jest ujęta w ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej. Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz „…”część ww. działki, za cenę …. złotych bez podatku od towarów i usług, która zostanie wydzielona geodezyjnie o powierzchni ok. 0,20 ha i nie będzie zabudowana. Dla terenu, na którym znajduje się ww. działka Gmina nie posiada aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a wydana zostały decyzje o warunkach zabudowy
z … lipca 2012 r., znak: …, z … kwietnia 2013 r., znak: …., z … lipca 2014 r., znak: … i z … maja 2017 r., znak: …. umożliwiające ich zabudowę. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego ww. działki na podstawie umowy sprzedaży, aktu ustanowienia służebności gruntowej, zawartej 12 marca 2012 roku przed notariuszem i nie korzystał z odliczenia podatku od towarów i usług.

Transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr 1, którą Wnioskodawca nabył w 2012 r. była udokumentowana fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało mi prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu jej nabycia, gdyż była to sprzedaż zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Działka nr 1 jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych.

Ad 2

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, obejmującej działkę nr 2 o powierzchni …. ha, dla której Sąd Rejonowy prowadzi księgę wieczystą numer …, a która to nieruchomość jest własnością Gminy. Działka jest zabudowana, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności - budynek w postaci wiaty stalowej stanowiącej magazyn. Działka ta nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej prowadzonej, mieści się jednak w obrębie terenu, na którym prowadzona jest ta działalność. Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz „…” część ww. działki, za cenę bez podatku od towarów i usług w wysokości … złotych, która zostanie wydzielona geodezyjnie o powierzchni ok. 0,10 ha i nie będzie zabudowana. Dla terenu, na którym znajduje się ww. działka Gmina nie posiada aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a wydana została decyzje o warunkach zabudowy z … lipca 2012 r., znak: …. i z … kwietnia 2013 r., znak: …, umożliwiające ich zabudowę. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego ww. działki na podstawie umowy zniesienia współwłasności, zawartej … czerwca 2006 r. przed notariuszem i nie korzystał z odliczenia podatku od towarów i usług.

Zniesienie współwłasności prawa użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr 2 nastąpiło na podstawie umowy z .. czerwca 2006 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego przed notariuszem nie było udokumentowane fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu jej nabycia. Działka została nabyta dla powstania i utrzymania zwartej struktury prawa użytkowania wieczystego nieruchomości Wnioskodawcy, poprzez stworzenie jednolitego kompleksu nieruchomości o takim samym tytule prawnym do niej, w ramach istniejącego ogrodzenia. Działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych bądź zwolnionych z podatku. Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, poza umową dzierżawy zawartą z Gminą w dniu … stycznia 2017 r., opiewającej na czas nieokreślony, którą przedmiotem była dzierżawa ogrodzonej jej części o powierzchni 16 m², na której posadowiona jest przepompownia ścieków, wybudowana przez Gminę i użytkowana przez jej zakład budżetowy dla realizacji jej zadań własnych w zakresie odprowadzania ścieków. Zawarcie tej umowy miało na celu uregulowanie tytułu prawnego do urządzeń kanalizacyjnych posadowionych na tej nieruchomości - zresztą bez zgody Wnioskodawcy, która była użytkowana dotąd przez Gminę bezumownie. Roczny czynsz dzierżawy to kwota 2.400,00 złotych, umowa ta miała charakter porządkujący stan wskutek samowolnej posadowienia urządzeń kanalizacyjnych na nieruchomości Wnioskodawcy.

Początkowo na niej usytuowany był garaż blaszany, wykorzystywany, jeszcze przed nabyciem działki przez Wnioskodawcę, jako magazyn, który po nabyciu tej nieruchomości został rozebrany przez Wnioskodawcę. Nieruchomość ta została zgłoszona do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, w związku z przedstawioną Wnioskodawcy interpretacją, że nieruchomości przedsiębiorcy nawet jeżeli nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem takiej działalności. Wnioskodawca uznał zatem, że należy to uczynić aby uniknąć ewentualnych postępowań podatkowych w tym zakresie, tym bardziej, że kwota podatku od nieruchomości nie była wysoka, działka ta jest niezabudowana i taka pozostaje w ramach istniejącego ogrodzenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nowo wydzielonej działki nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą? W razie zaś twierdzącej odpowiedzi, czy wskutek tego nabywcy prawa użytkowania wieczystego nowo powstałej działki, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, gdyż przy sprzedaży tej spełnione są zarówno przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy?
2. Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nowo wydzielonej działki z działki nr 2 będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w przepisie art. 113 lub art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą? W razie zaś twierdzącej odpowiedzi, czy wskutek tego nabywcy prawa użytkowania wieczystego nowo powstałej działki, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, gdyż przy sprzedaży tej spełnione są zarówno przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 1

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nowo wydzielonej działki z działki nr 1 - pomimo, że nie będzie ona faktycznie zabudowana a także pomimo braku aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przy jednoczesnej możliwości jej zabudowy na podstawie decyzji o warunkach zabudowy zgodnie z zamierzeniami „…”, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą. Wskutek czego nabywcy prawa użytkowania wieczystego nowo powstałej działki, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, gdyż przy sprzedaży tej spełnione są zarówno przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

Ad 2

Sprzedaż prawa użytkowania wieczystego nowo wydzielonej działki z działki nr 2, pomimo, że nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej prowadzonej i nie będzie ona faktycznie zabudowana a także pomimo braku aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przy jednoczesnej możliwości jej zabudowy na podstawie decyzji o warunkach zabudowy zgodnie z zamierzeniami „…”, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o jakim mowa w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, z uwagi na wartość sprzedaży przekraczającą 200.000,00 złotych bez podatku od towarów i usług. Wskutek czego nabywcy prawa użytkowania wieczystego nowo powstałej działki, przysługiwać będzie prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości, gdyż przy sprzedaży tej spełnione są zarówno przesłanki pozytywne, wynikające z art. 86 ust. 1 ustawy oraz nie zaistnieją przesłanki negatywne, określone w art. 88 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że w zakresie prawa nabywcy do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia prawa użytkowania wieczystego działek wyodrębnionych z działek nr 1 i 2 - część pytania nr 1 i nr 2 - 16 czerwca 2021 r. wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie – znak pisma: 0114-KDIP1-1.4012.375.2021.1.IZ.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami – w myśl art. 2 pkt 6 ustawy – są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Prowadzi działalność gospodarczą, w przeważającej część w zakresie sprzedaży hurtowej paliw i produktów pochodnych (węgla), natomiast w pozostałym zakresie sprzedaży hurtowej drewna, materiałów budowlanych i wyposażenia sanitarnego, sprzedaży detalicznej drobnych wyrobów metalowych, farb i szkła oraz transportu drogowego towarów.

Wnioskodawca jest użytkownikiem wieczystym nieruchomości, obejmującej działkę nr 1 o powierzchni … ha. Transakcja sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki ewidencyjnej nr 1, którą Wnioskodawca nabył w 2012 r. była udokumentowana fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu jej nabycia, gdyż była to sprzedaż zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług. Działka jest zabudowana, stanowiącymi odrębny od gruntu przedmiot własności budynkami w postaci obiektów magazynowo - handlowych oraz stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności w postaci wagi samochodowej. Działka ta jest ujęta w ewidencji środków trwałych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz „…” S. część ww. działki, za cenę … złotych bez podatku od towarów i usług, która zostanie wydzielona geodezyjnie o powierzchni ok. 0,20 ha i nie będzie zabudowana. Dla terenu, na którym znajduje się ww. działka Gmina nie posiada aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a wydana zostały decyzje o warunkach zabudowy z … lipca 2012 r., z … kwietnia 2013 r., z .. lipca 2014 r. i z .. maja 2017 r. umożliwiające ich zabudowę. Działka nr 1 położona, jest wykorzystywana w prowadzonej działalności gospodarczej, do wykonywania czynności opodatkowanych bądź wyłącznie zwolnionych od podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca jest także użytkownikiem wieczystym nieruchomości obejmującej działkę nr 2 o powierzchni .. ha. Działka jest zabudowana, stanowiącym odrębny od gruntu przedmiot własności budynek w postaci wiaty stalowej stanowiącej magazyn. Działka ta nie jest ujęta w ewidencji środków trwałych w działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę, mieści się jednak w obrębie terenu na którym prowadzona jest ta działalność. Wnioskodawca zamierza zbyć na rzecz „…”część ww. działki, za cenę bez podatku od towarów i usług w wysokości … złotych, która zostanie wydzielona geodezyjnie o powierzchni ok. 0,10 ha i nie będzie zabudowana. Dla terenu, na którym znajduje się ww. działka Gmina nie posiada aktualnego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a wydana została decyzje o warunkach zabudowy z .. lipca 2012 r. i z .. kwietnia 2013 r. umożliwiające ich zabudowę. Wnioskodawca nabył prawo użytkowania wieczystego ww. działki na podstawie umowy zniesienia współwłasności z … czerwca 2006 r. sporządzonej w formie aktu notarialnego. Czynność ta nie była udokumentowana fakturą VAT. Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu jej nabycia. Działka została nabyta dla powstania i utrzymania zwartej struktury prawa użytkowania wieczystego nieruchomości Wnioskodawcy, poprzez stworzenie jednolitego kompleksu nieruchomości o takim samym tytule prawnym do niej, w ramach istniejącego ogrodzenia. Działka nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych bądź zwolnionych z podatku. Działka nie była przedmiotem najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, poza umową dzierżawy zawartą z Gminą w dniu 2 stycznia 2017 r., opiewającej na czas nieokreślony, którą przedmiotem była dzierżawa ogrodzonej jej części o powierzchni 16 m², na której posadowiona jest przepompownia ścieków, wybudowana przez Gminę i użytkowana przez jej zakład budżetowy dla realizacji jej zadań własnych w zakresie odprowadzania ścieków, zawarcie tej umowy miało na celu uregulowanie tytułu prawnego do urządzeń kanalizacyjnych posadowionych na tej nieruchomości - zresztą bez zgody Wnioskodawcy, która była użytkowana dotąd przez Gminę bezumownie, roczny czynsz dzierżawy to kwota 2.400,00 złotych, umowa ta miała charakter porządkujący stan wskutek samowolnej posadowienia urządzeń kanalizacyjnych na nieruchomości Wnioskodawcy. Początkowo na niej usytuowany był garaż blaszany, wykorzystywany przed jej nabyciem przez Wnioskodawcę, jako magazyn, który po nabyciu tej nieruchomości został rozebrany przez Wnioskodawcę. Nieruchomość ta została zgłoszona do opodatkowania podatkiem od nieruchomości jako związana z prowadzeniem działalności gospodarczej, w związku z przedstawioną Wnioskodawcy interpretacją, że nieruchomości przedsiębiorcy nawet jeżeli nie są wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej podlegają opodatkowaniu jako związane z prowadzeniem takiej działalności. Wnioskodawca uznała zatem, że należy to uczynić aby uniknąć ewentualnych postępowań podatkowych w tym zakresie, tym bardziej, że kwota podatku od nieruchomości nie była wysoka, działka ta jest niezabudowana i taka pozostaje w ramach istniejącego ogrodzenia.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą braku możliwości zastosowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwolnienia od podatku dla dostawy 2 niezbudowanych działek wyodrębnionych z działek nr 1 i 2.

W tym miejscu zauważyć należy, że co do zasady czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może korzystać ze zwolnienia od tego podatku albo może być opodatkowana tym podatkiem.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane − na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy − rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu − zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe uregulowanie oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., niebędących terenami budowlanymi – są zwolnione od podatku VAT.

Ustawa z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r. poz. 293 ze zm.), reguluje zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy – przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym stanowi, że ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – w myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy nieruchomości.

Stosownie do art. 93 ust. 1 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 1990 ze zm.), podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94. Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu – ust. 2 ww. artykułu.

Zgodnie z art. 94 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w przypadku braku planu miejscowego - jeżeli nieruchomość jest położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu - podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli:

1. nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo
2. jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z kolei art. 95 ustawy o gospodarce nieruchomościami wymienia przypadki w jakim celu może nastąpić podział nieruchomości, niezależnie od ustaleń planu miejscowego, a w przypadku braku planu niezależnie od decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zatem podział działek w oparciu o art. 93 ustawy o gospodarce nieruchomościami może być dokonany wyłącznie wówczas, gdy przeznaczenie i możliwość zagospodarowania działek ewidencyjnych, powstałych po podziale, będzie odpowiadać przepisom miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Gdy brak jest takiego planu, podział jest możliwy w oparciu o decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, która określa warunki podziału i możliwość zabudowy powstałych w ten sposób działek - art. 94 tej ustawy).

W tym miejscu zauważyć należy, że pojęcie „terenu” jest pojęciem szerszym niż określenie „działka”. Natomiast ustalenie warunków zabudowy wyodrębnionej ewidencyjnie działki gruntu jest ważne także po dokonaniu podziału tej działki.

Z opisu sprawy wynika, że zarówno dla działki nr 1 jak i działki nr 2 wydane zostały decyzje o warunkach zabudowy. Działki, które mają być przedmiotem sprzedaży, zostaną wyodrębnione z działek, dla których wydano decyzje o warunkach zabudowy. Pomimo, że decyzje o warunkach zabudowy zostały wydane dla działek dzielonych (działka nr 1 i 2) to obowiązują one również dla wydzielonych z niej działek mających był przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że sprzedaż działek niezbudowanych wyodrębnionych z działek nr 1 i 2 nie będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, gdyż przedmiotowe działki stanowią teren budowlany w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy – działki objęte są decyzjami o warunkach zabudowy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z analizy wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że aby zastosować zwolnienie od podatku na podstawie tego przepisu, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub ustawy, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C-280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.

W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia z VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia VAT.

Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia prawa użytkowania działki nr 1 - transakcja była udokumentowana fakturą, ale objęta była zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Z kolei nabycie przez Wnioskodawcę działki nr 2 nie było udokumentowane fakturą, stąd też nie wystąpił podatek naliczony.

Zatem w przedmiotowej sprawie dla dostawy wyodrębnionych działek niezbudowanych nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy dotyczące braku zastosowania na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy zwolnienia od podatku dla dostawy wyodrębnionych niezbudowanych działek uznać należy za prawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, że co do zasady zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z kolei art. 113 ust. 9 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d ustawy o VAT zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 3 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.