2021.07.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDWB.4011.95.2021.2.AZE
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 13 lipca 2021 r. (które w tym samym dniu wpłynęło za pośrednictwem e-PUAP) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box)-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

W związku z tym, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, pismem z dnia 5 lipca 2021 r., nr 0111-KDWB.4011.95.2021.1.AZE, na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 w zw. z art. 14h ww. ustawy wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Wezwanie skutecznie doręczono 6 lipca 2021 r., natomiast w dniu 13 lipca 2021 r., do tut. organu wpłynęło pismo stanowiące odpowiedź na wskazane wezwanie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą. Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), (dalej: „ustawa o PIT” lub „updof”).

Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym, a przychody uzyskiwane przez niego z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowane są na podstawie art. 30c ustawy o PIT stawką liniową w wysokości 19%.

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą w rozumieniu art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, (t.j. Dz. U. z 2021 r., poz. 162 ze zm.). Wnioskodawca wykonuje działalność gospodarczą, wpisaną w dniu 1 listopada 2019 roku do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, przede wszystkim w zakresie działalności związanej z oprogramowaniem, objętej kodem PKD 62.01.Z. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy została zawieszona z dniem 31 grudnia 2020 roku. Niniejszy wniosek odnosi się do okresów rozliczeniowych do dnia 31 grudnia 2020 roku.

Pozostały przedmiot działalności Wnioskodawcy obejmuje podklasy oznaczone PKD 62.02.Z, 62.03.Z, 62.09.Z, 63.11.Z, 63.12.Z. Wnioskodawca nie prowadzi działalności na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej w rozumieniu ustawy z dnia 20 października 1994 r. o Specjalnych Strefach Ekonomicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 1670). Wnioskodawca nie korzysta i nie korzystał z dotacji związanych ze stworzeniem i rozwijaniem tworzonego przez siebie oprogramowania.

Wnioskodawca zawarł ze swoim Kontrahentem (dalej też jako: „Kontrahent”) ramową umowę o współpracy (dalej: Umowa). Współpraca ze wskazanym Kontrahentem trwa od 1 listopada 2019 roku. Zgodnie z przedmiotową Umową, współpraca między Stronami ma polegać w szczególności na świadczeniu usług informatycznych lub doradczych według zapotrzebowania Zleceniodawcy przedstawionego w zamówieniu złożonym Zleceniobiorcy na piśmie (dalej: „Zamówienie”).

Zgodnie z treścią Umowy Zamówienie za każdym razem określa:

Szczegółowy przedmiot usług;
Terminy realizacji i zakończenia;
Wynagrodzenie za usługi świadczone w ramach Zamówienia;
Klienta Zleceniodawcy będącego odbiorcą usług świadczonych przez Zleceniobiorcę, jeśli dane Zamówienie wykonywane jest dla klienta Zleceniodawcy i Zleceniodawca tak postanowi.

Działalność Kontrahenta obejmuje świadczenie na rzecz klientów usług w zakresie audytu i księgowości, doradztwa podatkowego, biznesowego oraz zarządzania ryzykiem. 1 listopada 2019 r. Kontrahent złożył Wnioskodawcy Zamówienie, zgodnie z warunkami określonymi w Umowie o współpracy. Przedmiot Zamówienia został określony jako:

Wdrażanie systemu (…) oraz implementowanie dedykowanych funkcjonalności na platformie (…) dla wskazanych klientów Zleceniodawcy;
Realizacja usług informatycznych dla wskazanych klientów Zleceniodawcy;
Przygotowanie dokumentacji technicznej i projektowej w związku z realizowanymi usługami.

Usługi na rzecz Kontrahenta Wnioskodawca wykonuje w Polsce. Kontrahent nie wskazuje konkretnego sposobu realizacji zlecenia, wskazując Wnioskodawcy określonych klientów oraz pożądany cel prac. Szczegóły rozwiązania leżą po stronie Wnioskodawcy i pozostawiają mu pełną swobodę wyboru sposobu realizacji zlecenia. Wnioskodawca ponosi ryzyko gospodarcze swoich działań podjętych w ramach wykonywania Umowy. Wnioskodawca zobowiązuje się do udzielenia gwarancji w terminie 1 miesiąca od daty podpisania przez Strony protokołu akceptacji usług. W ramach udzielonej gwarancji Wnioskodawca na własny koszt i ryzyko zobowiązuje się do usunięcia błędów, wad, awarii wytworzonych produktów, a także usunięcia niewystarczającej wydajności dostarczonych produktów.

W ramach świadczonych usług, Wnioskodawca zajmuje się pisaniem programu komputerowego danej funkcjonalności systemu (…) w oparciu o przygotowany wcześniej projekt spełniający wymagania określone przez klienta działającego we współpracy z Kontrahentem.

W praktyce praca Wnioskodawcy opiera się na wykonywaniu poszczególnych zadań w ramach metody organizacyjnej (…). Podział projektu na zadania jest dokonywany na początku pracy z projektem przez osobę za to odpowiedzialną - architekta oprogramowania. Architekt wyznacza cel, który ma zostać osiągnięty przez Wnioskodawcę poprzez określenie poszczególnych funkcjonalności (wymagań) danego rozwiązania technicznego. Następnie Wnioskodawca opracowuje własny schemat pozwalający mu zrealizować konkretną funkcjonalność i przystępuje do napisania kodu. Podczas wykonywania zadania Wnioskodawca kontaktuje się z innymi członkami zespołu, w celu skonsultowania postępu prac. Po opracowaniu rozwiązania jest ono następnie testowane przez Wnioskodawcę i w zależności od efektów testu jest ono poprawiane i dostosowywane do osiągnięcia oczekiwanej skuteczności albo przekazywane profesjonalnym testerom do dalszego testowania. Po osiągnięciu zakładanej skuteczności rozwiązania technicznego, czyli ukończeniu danego zadania, Wnioskodawca otrzymuje od architekta zadanie kolejne, z którym schemat postępowania jest analogiczny jak opisany powyżej.

Finalnym etapem pracy Wnioskodawcy jest opracowanie programu komputerowego służącego wdrożeniu wskazanego elementu systemu (…). W zależności od zadania sprowadza się to do pisania kodów różnej długości, które mają doprowadzić do zaimplementowania określonej funkcjonalności. Ważnym elementem pracy Wnioskodawcy jest także testowanie opracowanego rozwiązania oraz wprowadzanie poprawek. Innymi słowy, efektem końcowym realizacji zlecenia jest powstanie określonego programu komputerowego - specyficznego zestawienia algorytmów, które wcześniej nie istniało i służy do realizacji celu określonego w zleceniu od Kontrahenta (dalej jako: „Utwory”).

W zakresie wykonywanej działalności, Wnioskodawca współpracuje z zespołem Kontrahenta, przy czym ma on w nim z góry określoną rolę i zgodnie z przydzielonym przez architekta zadaniem pisze unikalny program komputerowy, utrwalony następnie w postaci zapisu w repozytorium kodu. Utwory spełniają zatem definicję utworu w rozumieniu ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 1231 ze zm.; dalej: „Prawo autorskie”).

Zgodnie z postanowieniami Umowy, jeżeli Wnioskodawca w związku z realizacją Umowy wytworzy utwory w rozumieniu ustawy Prawo autorskie, to w ramach przedmiotowej Umowy oraz ustalonych w niej warunków współpracy, bez konieczności składania dodatkowych oświadczeń woli, Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta majątkowe prawa autorskie do utworów stanowiących efekty wykonywania usług lub wykonanych w związku z tymi usługami z chwilą ich stworzenia, co w szczególności obejmuje majątkowe prawa autorskie do programów komputerowych oraz kodów źródłowych, niezależnie od tego czy są to utwory ukończone, czy też nie ani też czy są to utwory samodzielne, czy też wchodzą w skład utworów tworzonych łącznie. Wnioskodawca zobowiązany jest na żądanie Kontrahenta wydać Kontrahentowi lub klientowi wskazanemu przez Kontrahenta utwory stanowiące efekt wykonywania usług objętych Zamówieniem (w szczególności programów komputerowych, kodów źródłowych). W momencie wydania utworu, własność nośnika, na którym egzemplarz utworu został utrwalony, przechodzi na Zleceniodawcę.

Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność w związku z roszczeniami osób trzecich dotyczących naruszenia przysługujących im praw autorskich lub innych praw własności intelektualnej.

Z tytułu świadczenia usług informatycznych Kontrahent zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia. Określone w Zamówieniu wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich majątkowych i pokrewnych do utworów oraz innych dóbr intelektualnych. Wysokość wynagrodzenia stanowi iloczyn dni, wynikających z zaakceptowanego zestawienia ilości dni, oraz określonej stawki za każdy dzień wykonania zamówionych usług, który jest rozumiany w Umowie jako kalendarzowy dzień roboczy, z wyłączeniem sobót, w którym czas wykonywania usługi nie jest krótszy niż 8 godzin.

Wypłacenie wynagrodzenia następuje po przedstawieniu przez Wnioskodawcę Kontrahentowi do akceptacji co najmniej w formie elektronicznej zestawienia czasu świadczenia usług. Wnioskodawca przekazuje Kontrahentowi zestawienie liczby godzin spędzonych na realizacji danego projektu, który składa się z wielu poszczególnych zadań realizowanych wg metody (…).

Z dniem 1 stycznia 2019 r., na podstawie art. 1 pkt 25 w związku z art. 48 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2020 r. poz. 1426), wszedł w życie art. 30ca ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, regulujący podatek od dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W związku z wejściem w życie przepisu art. 30ca ustawy o PIT, Wnioskodawca powziął wątpliwość co do tego, czy norma zawarta w tym przepisie znajdzie zastosowanie w przedstawionym stanie faktycznym.

Pomimo powyższych wątpliwości, Wnioskodawca pragnie podkreślić, że na podstawie art. 30cb ustawy o PIT, oprócz ewidencji w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, w odrębnej ewidencji, Wnioskodawca:

wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
prowadzi księgę przychodów i rozchodów wraz z ewidencją dodatkową w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że:

Działalność Wnioskodawcy jest działalnością twórczą obejmującą prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahenta.

Wnioskodawca nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń. Wytworzone przez Wnioskodawcę autorskie prawo do programu komputerowego stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowiącego utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, powstaje program komputerowy podlegający ochronie na podstawie ww. przepisu. Tym samym, Wnioskodawca jest twórcą części (elementów) oprogramowania stanowiących samodzielne, odrębne programy komputerowe podlegające ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzona jest od 1 stycznia 2020 roku, tj. od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz prowadzona jest na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Wnioskodawca prowadzi tę odrębną ewidencję (poza podatkową księgą przychodów i rozchodów) w sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej. Odrębna od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencja, o której mowa w art. 30cb ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych prowadzona jest od początku realizacji działalności badawczo-rozwojowej zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego prawa własności intelektualnej oraz prowadzona jest na bieżąco, czyli od momentu poniesienia pierwszych kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy. Wnioskodawca osiąga dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Wnioskodawca oblicza tzw. wskaźnik nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o PIT. Wnioskodawca prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, w której gromadzi dane dotyczące kosztów faktycznie poniesionych przez Wnioskodawcę na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo- rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

b - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT;

c - nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4 ustawy o PIT;

d - nabycie przez Wnioskodawcę kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Następnie w celu obliczenia wskaźnika nexus Wnioskodawca stosuje następujący wzór, z uwzględnieniem wartości zgromadzonych w ewidencji pod poszczególnymi literami:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych i ulepszonych rozwiązań, nieistniejących dotychczas na rynku, a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie kontrahenta.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności nabywa, łączy, kształtuje i wykorzystuje dostępną aktualnie wiedzę i umiejętności, w tym między innymi z zakresu narzędzi informatycznych i oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług. W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija/ulepsza oprogramowanie, to działania te zmierzają do poprawy użyteczności albo funkcjonalności tego oprogramowania.

W zakresie wykonywanej działalności, Wnioskodawca współpracuje z zespołem kontrahenta, przy czym ma on w nim z góry określoną rolę i wytwarza zdefiniowane i funkcjonalnie samodzielne elementy kodu źródłowego. W ramach realizacji zleceń, Wnioskodawca m.in. tworzy kod o charakterze twórczym, który stanowi implementację zaprojektowanego, autorskiego rozwiązania przydzielonego Wnioskodawcy zadania. Realizacja zadania polega na stworzeniu nowego kodu modułowego, tj. takiego, który może współdziałać z kodem istniejącym. Wnioskodawca nie jest właścicielem ani współwłaścicielem oprogramowania, które rozwija/ulepsza, nie jest jego użytkownikiem na podstawie licencji wyłącznej, jako że rozwijanie/ulepszanie tego oprogramowania polega na tworzeniu dodatkowych modułów, które są dołączane do istniejącego oprogramowania.

W efekcie rozwijania i ulepszania przez Wnioskodawcę oprogramowania stanowiącego utwór podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych, powstaje program komputerowy podlegający ochronie na podstawie ww. przepisu. Tym samym, Wnioskodawca jest twórcą części (elementów) oprogramowania stanowiących samodzielne, odrębne programy komputerowe podlegające ochronie, o której mowa w art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. W przypadku gdy Wnioskodawca rozwija/ulepsza oprogramowanie, to w efekcie prowadzonych prac powstają nowe, odrębne od tego oprogramowania, utwory w postaci oprogramowania podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (tj. nowe kwalifikowane prawa własności intelektualnej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania Umowy i podejmowana w toku realizacji zleceń, skutkująca stworzeniem Utworów, spełnia kryteria działalności badawczo- rozwojowej wskazanej w art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT?
Czy autorskie prawo do programu komputerowego (Utworu), wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej podlegającym ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT?
Czy dochód (strata) Wnioskodawcy, jaki uzyskuje on w związku z odpłatnym przeniesieniem autorskiego prawa do programu komputerowego na rzecz Kontrahenta w ramach Umowy, jest dochodem (stratą) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

ad. 1 Działalność prowadzona przez niego w ramach wykonywania Umowy i podejmowana w toku realizacji zleceń, skutkująca stworzeniem Utworów, spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej wskazanej w art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

ad. 2 Autorskie prawo do programu komputerowego (Utworu), wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej podlegającym ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

ad. 3 Dochód (strata) Wnioskodawcy, jaki uzyskuje on w związku z odpłatnym przeniesieniem autorskiego prawa do programu komputerowego na rzecz Kontrahenta w ramach Umowy, jest dochodem (stratą) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Zgodnie z art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT, ilekroć w ustawie mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Ze sformułowania powyższego przepisu wynika, iż działalność badawczo-rozwojowa obejmuje zarówno badania naukowe jak i prace rozwojowe. Dlatego też nie jest warunkiem koniecznym uznania działalności za badawczo-rozwojową, aby podmiot prowadził badania naukowe. Warunkiem wystarczającym jest prowadzenie prac rozwojowych, w ramach działalności twórczej podejmowanej w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Na potrzeby stosowania ulgi IP BOX Minister Finansów wydał w dniu 15 lipca 2019 roku objaśnienia dotyczące preferencyjnego opodatkowania dochodów wytwarzanych przez prawa własności intelektualnej - IP BOX (dalej też jako: „Objaśnienia”).

W treści Objaśnień Minister Finansów wyłożył interpretację trzech przesłanek uznania działalności podejmowanej przez podatnika za prace rozwojowe tj. twórczość, systematyczność i tworzenie nowych rozwiązań.

Zgodnie z treścią Objaśnień, kryterium twórczości działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Pojęcie systematyczności na potrzeby stosowania preferencji IP BOX nie zostało powiązane z długotrwałym czy powtarzalnym dokonywaniem prac rozwojowych. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Kryterium zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań należy rozpatrywać w ten sposób, że zwiększenie zasobów wiedzy odnosi się do prowadzonych badań naukowych, a skutkiem prac rozwojowych jest wykorzystanie zasobów wiedzy do tworzenia nowych rozwiązań.

W celu ustalenia, czy Wnioskodawca prowadzi prace rozwojowe, konieczne jest przeanalizowanie, czy jego działalność prowadzi do tworzenia nowych rozwiązań na podstawie istniejących zasobów wiedzy.

Zgodnie z Umową zawartą między Wnioskodawcą a Kontrahentem, przedmiot Zamówienia został określony jako:

Wdrażanie systemu (…) oraz implementowanie dedykowanych funkcjonalności na platformie (…) dla wskazanych klientów Zleceniodawcy;
Realizacja usług informatycznych dla wskazanych klientów Zleceniodawcy;
Przygotowanie dokumentacji technicznej i projektowej w związku z realizowanymi usługami.

(…) jest dynamicznie rozwijającym się systemem pozwalającym na zarządzanie relacjami z klientem w sposób zautomatyzowany. Platforma (…) oferuje wiele rozwiązań, które są wdrażane przez Wnioskodawcę w zależności od potrzeb Kontrahenta.

Implementowanie dedykowanych funkcjonalności należy rozumieć jako opisany w stanie faktycznym proces pracy wg metody (…), którego efektem jest wytworzenie programu komputerowego.

Pierwszym etapem pracy Wnioskodawcy jest rozpoznanie problemu, który ma zostać rozwiązany zgodnie z wymaganiami Kontrahenta. Wspomniany problem jest analizowany na podstawie zadania wyodrębnionego wcześniej z całego złożonego projektu przez architekta oprogramowania. Po opracowaniu sposobu rozwiązania problemu, Wnioskodawca przystępuje do pisania kodu źródłowego, który według jego wiedzy i doświadczenia, będzie najbardziej optymalny do zrealizowania danej funkcjonalności. Wyjaśnić należy, że programowanie jest pracą polegającą na tworzeniu zindywidualizowanego kodu, którego tylko efekt jest z góry ustalony. Warto dodać, iż istnieje nieskończona ilość rozwiązań, które mogą do tego efektu doprowadzić. Praca programisty polega na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności. W celu weryfikacji efektów pracy twórczej, Wnioskodawca testuje owo rozwiązanie i w razie potrzeby wprowadza poprawki.

Tym samym należy ocenić, że stworzenie przez Wnioskodawcę kodu źródłowego danego programu komputerowego jest poprzedzone procesem twórczym. Z charakteru procesu twórczego wynika, iż dąży on do wytworzenia rozwiązań wcześniej nieistniejących lub niemających zastosowania (w skali ogólnej lub w skali danego przedsiębiorstwa), co rzeczywiście ma miejsce w sytuacji Wnioskodawcy, ponieważ wytworzone funkcjonalności dopasowane są do aktualnego zapotrzebowania Kontrahenta.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach tworzenia programu komputerowego jest działalnością twórczą.

Zdaniem Wnioskodawcy, działania te stanowią prace rozwojowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem polegają na wykorzystaniu nowej i istniejącej wiedzy, tj. wiedzy i narzędzi programistycznych, języków programowania, znanych algorytmów, do zaprojektowania nowych rozwiązań, nieistniejących dotychczas (w skali ogólnej lub w skali danego przedsiębiorstwa), a będących odpowiedzią na zapotrzebowanie Kontrahenta.

Analizując czynności podejmowane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa, wskazać kolejno należy, iż spełnione zostaną wszystkie przesłanki działalności badawczo-rozwojowej:

Twórczość - działania podejmowane przez Wnioskodawcę obejmują projektowanie rozwiązań, które następnie są tworzone poprzez napisanie kodu źródłowego. Ponadto prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają charakter prac rozwojowych - nie są związane ze standardowymi, rutynowymi i okresowymi zmianami w produktach, a tworzone rozwiązania charakteryzują się wysokim poziomem innowacyjności;
Systematyczność - Wnioskodawca organizuje proces twórczy w ten sposób, że w celu osiągnięcia postawionego celu w pierwszej kolejności projektuje możliwe rozwiązania i następnie je wdraża w życie poprzez stworzenie kodu źródłowego. Ciągłe (systematyczne) podejmowanie działalności twórczej przez Wnioskodawcę jest podyktowane charakterem jego działalności jako podmiotu działającego w branży IT.
Stworzenie nowych rozwiązań - istotą działań Wnioskodawcy jest stworzenie programu komputerowego, który pozwoli odbiorcy usług na osiągnięcie oczekiwanych funkcjonalności systemu (…).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, prowadzone przez niego prace wykorzystują nową i istniejącą wiedzę w celu tworzenia nowych rozwiązań w postaci programów komputerowych, które zgodnie z zasobami wiedzy i doświadczeniem Wnioskodawcy, mają w sposób optymalny zrealizować wymagania stawiane przez Kontrahenta. Prace te prowadzone są w systematyczny sposób - wg z góry zdefiniowanych celów (zdefiniowanych efektów w zakładanym czasie). Po zrealizowaniu jednego zadania i przetestowaniu go, Wnioskodawca przechodzi do realizacji kolejnego zadania przygotowanego wcześniej przez architekta. Prace prowadzone przez Wnioskodawcę mają także charakter twórczy - w ich wyniku powstaje nowa w skali działalności Kontrahenta funkcjonalność, stanowiąca element konieczny do wdrożenia systemu (…) według potrzeb i specyfiki działalności klienta będącego we współpracy z Kontrahentem.

W konsekwencji zdaniem Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania umowy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej wskazanej w art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

Ponadto, Wnioskodawca pragnie wskazać, że w stanach faktycznych podobnych do stanu faktycznego będącego przedmiotem niniejszego wniosku, w których osoby fizyczne w ramach działalności gospodarczej zajmowały się tworzeniem programów komputerowych, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał taką działalność za wytwarzanie, rozwijanie lub ulepszanie programów komputerowych w ramach prowadzonej przez podatników działalności badawczo-rozwojowej jak przykładowo w następujących interpretacjach indywidualnych:

z 7 listopada 2019 r. o sygn. 0112-KDIL3-3.4011.315.2019.2.WS;
z 9 października 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.358.2019.3.MT;
z 23 września 2019 r. o sygn. 0113-KDIPT2-3.4011.402.2019.2.IR;
z 9 września 2019 r. o sygn. 0114-KDIP3-1.4011.318.2019.3.MG.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o PIT, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W ramach wykonywania usług informatycznych na podstawie Załącznika do Umowy, Wnioskodawca m.in. implementuje dedykowane funkcjonalności na platformie (…), które należy rozumieć jako tworzenie odpowiednich programów komputerowych.

Kwalifikowanym prawem własności intelektualnej jest m.in. (i) autorskie prawo do programu komputerowego, jeżeli (ii) podlega ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, a także (iii) jego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej (art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT).

Program komputerowy jest przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego (art. 1 ust. 2 w związku z art. 1 ust. 1 Prawa autorskiego). Zdaniem Wnioskodawcy, autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego, o którym mowa w Prawie autorskim, należy utożsamić z autorskim prawem do programu komputerowego, o którym mowa w art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o PIT. W związku z tym, pierwsza przesłanka do uznania programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach Umowy (będących przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego) za kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest spełniona.

Ponadto, program komputerowy podlega ochronie prawnej zgodnie z art. 74 ust. 1 Prawa autorskiego. W związku z tym, druga przesłanka do uznania programów komputerowych wytworzonych przez Wnioskodawcę w ramach Umowy (będących przedmiotem autorskiego prawa majątkowego do programu komputerowego) za kwalifikowane prawo własności intelektualnej jest spełniona.

Analiza przesłanki, czy programy komputerowe wytwarzane przez Wnioskodawcę w ramach Umowy są lub będą wytworzone, rozwinięte lub ulepszone przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej została przedstawiona w uzasadnieniu do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1. W ocenie Wnioskodawcy, działalność prowadzona przez Wnioskodawcę w ramach wykonywania Umowy spełnia kryteria działalności badawczo-rozwojowej wskazanej w art. 5a ust. 1 pkt 38 ustawy o PIT.

Mając na uwadze powyższe, autorskie prawo do programu komputerowego, wytworzone przez Wnioskodawcę w ramach Umowy, jest kwalifikowanym prawem własności intelektualnej podlegającym ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, którego przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 30ca ust. 2 ustawy o PIT.

Uzasadnienie do stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 ustawy o PIT dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty m. in. ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej (art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o PIT).

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. W związku ze świadczeniem usług programistycznych na rzecz Kontrahenta Wnioskodawca wytwarza m in. programy komputerowe, do których autorskie prawa majątkowe są przenoszone odpłatnie na rzecz Kontrahenta na podstawie Umowy.

Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawo majątkowe do programu komputerowego zgodnie z art. 41 ust. 1 Prawa autorskiego. Kontrahent zobowiązany jest, na podstawie Umowy, do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia (ceny) m. in. za przeniesienie autorskich praw majątkowych. W związku z tym, w stanie faktycznym niniejszego wniosku dochodzi do sprzedaży przez Wnioskodawcę kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Mając na uwadze opisaną we wniosku sytuację faktyczną oraz cytowane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że uzyskany przez Wnioskodawcę dochód z tytułu odpłatnego przeniesienia na zleceniodawcę praw autorskich do wytworzonego i rozwijanego programu komputerowego - autorskiego oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej w rozumieniu art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. To oznacza, że za rok podatkowy 2020 Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że pytania przedstawione przez Wnioskodawcę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wyznaczają zakres przedmiotowy tego wniosku. W związku z powyższym, tutejszy Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Wnioskodawcy. Zatem, inne kwestie wynikające z opisu sprawy i własnego stanowiska, nie objęte pytaniami, nie zostały rozpatrzone w niniejszej interpretacji.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl art. 5a pkt 6 tejże ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności gospodarczej albo pozarolniczej działalności gospodarczej oznacza to działalność zarobkową:

wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Stosownie natomiast do treści art. 5b ust. 1 ww. ustawy, za pozarolniczą działalność gospodarczą nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności,
wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością.

Zgodnie z art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej - oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

Stosownie do art. 5a pkt 39 przez badania naukowe rozumieć należy:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 i 619),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. - Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r., poz. 478, ze zm.), badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy, prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy wyraźnie podkreślić, że w celu stwierdzenia, czy Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, należy przeprowadzić analizę nakierowaną na zidentyfikowanie przejawów działalności gospodarczej, które mogą zostać uznane za działalność badawczo-rozwojową (tj. tych aktywności podatnika, które spełniają definicję wskazaną w art. 5a pkt 38 ww. ustawy).

Z ustawowej definicji zawartej w regulacjach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną (działalność) w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 tej ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z zakresu ulgi na działalność badawczo-rozwojową tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Z przedstawionych we wniosku okoliczności wynika, że działalność Wnioskodawcy w części związanej z tworzeniem, rozwijaniem, ulepszaniem oprogramowania:

ma charakter twórczy;
jest prowadzona w sposób systematyczny;
jest podejmowana w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań;
obejmuje nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Z opisu sprawy wynika więc, że zostały spełnione przesłanki uznania prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności polegającej na tworzeniu/modyfikowaniu oprogramowania lub jego części za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zastrzec trzeba jedynie, że w przypadku prowadzenia prac o charakterze rutynowych i okresowych zmian wprowadzanych do tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług – działania tego typu, jak już uprzednio podniesiono, nie mogą być uznane za prace rozwojowe, a w konsekwencji działalność w takim zakresie nie może być uznana za działalność badawczo-rozwojową w rozumieniu art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb. Ustawa ta wprowadziła do ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz do ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych korzystne rozwiązanie podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej (tzw. IP BOX).

Stosownie do art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 analizowanej ustawy).

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy, kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej, (czyli tzw. kwalifikowanymi IP) są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2021 r. poz. 213),
autorskie prawo do programu komputerowego

podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Autorskie prawo do programu komputerowego objęte jest ochroną na mocy art. 74 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1062 )

Zgodnie z art. 74 ust. 2 powołanej ustawy, ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że w Polsce oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Stosownie natomiast do treści art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy, dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyeksponować trzeba w tym miejscu, że stosownie do ust. 4 art. 30ca tej ustawy wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3/a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a - prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,

d - nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Ww. wzór służy do obliczenia tzw. wskaźnika nexus, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Przyjęto bowiem, że dochody z kwalifikowanego IP mogą być opodatkowane na preferencyjnych zasadach w takim zakresie, w jakim kwalifikowane IP wytwarza dochody w efekcie prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez podatnika. Innymi słowy, skorzystanie z preferencji IP Box jest możliwe w sytuacji występowania związku między dochodem kwalifikującym się do preferencji a kosztami faktycznie poniesionymi w celu jego uzyskania. Do stosowania preferencji IP Box niezbędne będzie więc wyliczenie, jaka część dochodów z kwalifikowanego IP ma związek z pracami badawczo-rozwojowymi.

Stosownie do art. 30ca ust. 6 tej ustaw w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

Ponadto należy wskazać, że podatnik, który ma zamiar skorzystać z ww. preferencji jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

Zgodnie bowiem z art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej –
w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej,
a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków,
o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Wyeksponować trzeba również, że zgodnie z art. 30cb ust. 3 powołanej ustawy w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Jak wynika z powyższych regulacji podatnicy, którzy zamierzają opodatkować kwalifikowane dochody z kwalifikowanych IP stawką 5%, mają obowiązek prowadzenia na bieżąco wyodrębnionej ewidencji dla wszystkich operacji finansowych związanych z uzyskiwaniem tych dochodów.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca zajmuje się tworzeniem, rozwijaniem, ulepszaniem oprogramowania. Efekty prac Wnioskodawcy będące przedmiotem wniosku stanowią odrębne programy komputerowe, podlegające ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. W wyniku ulepszenia/rozwijania oprogramowania, powstaje wzór - program komputerowy, podlegający ochronie na podstawie art. 74 ustawy o Prawie autorskim i prawach pokrewnych. Wnioskodawcy przysługują prawa autorskie podlegające ww. ochronie prawnej, które przenosi na Kontrahenta.

Na gruncie rozpatrywanej sprawy należy więc stwierdzić, że prawa autorskie do tworzonych w ramach działalności Wnioskodawcy programów komputerowych podlegających ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych – w zakresie w jakim stanowią nowe i indywidualne rozwiązania będące bezpośrednim efektem prac badawczo-rozwojowych Wnioskodawcy – są kwalifikowanym IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści wniosku wynika również, że w ramach prowadzonej działalności badawczo–rozwojowej, Wnioskodawca uzyskuje dochody, o których mowa w art. 30ca ust. 7 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, bowiem jak wskazano w treści wniosku, z tytułu świadczenia usług informatycznych Kontrahent zobowiązany jest do zapłaty na rzecz Wnioskodawcy wynagrodzenia. Określone w zamówieniu wynagrodzenie obejmuje wynagrodzenie za przeniesienie praw autorskich majątkowych i pokrewnych do utworów oraz innych dóbr intelektualnych.

Wnioskodawca prowadzi na bieżąco od dnia 1 stycznia 2020 r. (od początku realizacji działalności zmierzającej do wytworzenia kwalifikowanego IP) odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 o podatku dochodowym od osób fizycznych. W sposób umożliwiający wyodrębnienie każdego kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz wyodrębnia w niej koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ww. ustawy, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca zamierza obliczać tzw. wskaźnik nexus zgodnie z art. 30ca ust. 4 Ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tj. do litery „a" wzoru nexus przypisze wydatki poniesione przez niego na działalność, która została opisana we Wniosku.

W związku z powyższym dochody uzyskiwane przez Wnioskodawcę ze sprzedaży praw autorskich do programów komputerowych, tj. kwalifikowanych IP w rozumieniu art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy uznać należy za kwalifikowane dochody z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o którym mowa w art. 30ca ust. 7 ustawy o PIT. Tym samym Wnioskodawca może zastosować do kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej uzyskanego w 2020 r. preferencyjną 5% stawkę podatku.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, tut. Organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul.Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin