2021.07.26 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-1.4010.170.2021.2.MF
z 26 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2021 r. (data wpływu 14 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym 24 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może w roku podatkowym 2020 zastosować 9% stawkę podatku od podstawy opodatkowania w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy Wnioskodawca może w roku podatkowym 2020 zastosować 9% stawkę podatku od podstawy opodatkowania w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wniosek powyższy nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 9 czerwca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-1.4010.170.2021.1.MF wezwano do jego uzupełnienia, co też nastąpiło 24 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W 2020 r. wspólnicy dwóch spółek z ograniczoną odpowiedzialnością zdecydowali o ich połączeniu poprzez przejęcie przez spółkę Wnioskodawcy - A Sp. z o.o. utworzoną w 2001 r., całego majątku spółki B Sp. z o.o. (rok utworzenia - 2003 r.).

Połączenie spółek nastąpiło z dniem 30 września 2020 r., tj. z dniem rejestracji uchwał o połączeniu przez sąd rejestrowy.

Przychody ze sprzedaży każdej ze spółek nie przekroczyły na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego 2019 i 2020 wyrażonej w złotych kwoty (przed nowelizacją ustawy) odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Po połączeniu przychód ze sprzedaży netto obu spółek razem również nie przekraczał na pierwszy dzień roboczy roku 2020 ustawowej kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro.

Wnioskodawca nie osiąga przychodów (dochodów) z zysków kapitałowych. Także w myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w roku podatkowym 2019 i 2020 wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000.000 euro (po nowelizacji ustawy), ani 1.200.000 euro (limit przed nowelizacją). Rok podatkowy spółki jest taki sam jak rok kalendarzowy.

Wnioskodawca nie tworzy i nie przynależy do podatkowej grupy kapitałowej. Połączenie nastąpiło wskutek podjęcia w dniu 28 sierpnia 2020 r. przez nadzwyczajne zgromadzenia wspólników spółki przejmującej oraz spółki przejmowanej uchwał w przedmiocie połączenia w/w spółek. W związku z połączeniem nie nastąpiło zamknięcie ksiąg podatkowych Wnioskodawcy, a połączenie spółek nastąpiło metodą łączenia udziałów (tryb art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h.) poprzez przeniesienie całego majątku spółki B Sp. z o.o. (spółka przejmowana) na spółkę Wnioskodawcy (spółka przejmująca) w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h.

W uzupełnieniu wniosku, ujętym w piśmie z 17 czerwca 2021 r., Wnioskodawca wskazał, że: w 2020 roku spełnia kryterium „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę w roku podatkowym, tj. w 2020 r. nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Ponadto Wnioskodawca informuje:

nie został utworzony w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną;
nie został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro;
nie został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące, tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika, składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników;
nie został utworzony przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro;
nie należy do podatkowej grupy kapitałowej;
nie jest spółką dzieloną;
nie jest podatnikiem, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro
składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników.

W następstwie połączenia, które miało miejsce w 2020 r. nie powstał nowy podmiot, lecz nastąpiło przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą (Wnioskodawca) za udziały, które Wnioskodawca wydał wspólnikom spółki przejmowanej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może w roku podatkowym 2020 zastosować 9% stawkę podatku od podstawy opodatkowania w świetle ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Przychody ze sprzedaży Wnioskodawcy osiągnięte w roku podatkowym 2019 i 2020 nie przekraczają wyrażonej w złotych kwoty (przed nowelizację ustawy) odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej wg średniego kursu euro ogłaszanego przez NBP na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł. Także wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotę należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w roku podatkowym 2019 i 2020 wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro ani 2.000.000 euro w myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT (przed i po ustawy nowelizacji).

W ocenie Wnioskodawcy w niniejszej sprawie zastosowania nie znajduje art. 19 ust. 1a pkt 1, ponieważ spółka Wnioskodawcy nie została utworzona w wyniku połączenia, lecz istniała już przed połączeniem obu spółek. W konsekwencji, Wnioskodawca może zastosować 9% stawkę podatku CIT od podstawy opodatkowania w roku podatkowym 2020.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów.

W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b. przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie a treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu przed nowelizację ustawy o CIT; Dz. U z 2020 poz. 2123) podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

19% podstawy opodatkowania;
9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Stawka 9% podstawy opodatkowania ma jednak zastosowanie wyłącznie do podatników u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro. Po przekroczeniu lego limitu podatnik traci prawo do obniżonej sławki podatku.

Zgodnie z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT podatnik, który został utworzony:

w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółką, albo
w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobę fizyczną wykonującą we własnym imieniu działalność gospodarczą lub spółki niebędącej osobą prawną albo
przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej które wniosły na poczet kapitału podatnika uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty co najmniej 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku w zaokrągleniu do 1.000 zł. przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14 albo
przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej wnoszące tytułem wkładów niepieniężnych na poczet kapitału podatnika składniki majątku uzyskane przez te osoby albo jednostki w wyniku likwidacji Innych podatników, jeżeli te osoby albo jednostki posiadały udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników, albo
przez osoby prawne, osoby fizyczne albo jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, jeżeli w roku podatkowym, w którym podatnik został utworzony, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym, zostało do niego wniesione na poczet kapitału uprzednio prowadzone przedsiębiorstwo, zorganizowana część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku w zaokrągleniu do 1.000 zł przy czym wartość tych składników oblicza się stosując odpowiednio przepisy art. 14

nie stosuje przepisu ust. 1 pkt 2 w roku podatkowym w którym rozpoczął działalność oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym.

Ponadto z treści art. 19 ust. 1b ustawy o CIT wynika, że przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do podatkowych grup kapitałowych.

Stosownie natomiast do art. 19 ust. 1c ustawy o CIT przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do

spółki dzielonej,
podatnika który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału

uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 1.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłuszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł przy czym wartość tych składników oblicza się. stosując odpowiednio przepisy art. 14 lub
składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2 stosują stawkę podatku o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z kolei warunek o którym mowa w ust. 1d, nie dotyczy podatników rozpoczynających prowadzenie działalności z zastrzeżeniem ust. la i 1c w roku rozpoczęcia tej działalności (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT)

Definicja „małego podatnika” została zawarta w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, zgodnie z którym ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro (przed nowelizacją z dnia 9 listopada 2018 r. ustawy o CIT); przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Zdaniem Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania ograniczenie w stosowaniu preferencyjnej stawki podatkowej, o którym mowa w art. 19 ust. 1a pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie bowiem z art. 19 ust. 1a pkt 1 ustawy o CIT, podatnik, który został utworzony w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, nie jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej wskazanej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Oznacza to, iż na gruncie powołanego przepisu ustawodawca zaznaczył, iż z przewidzianej preferencji nie skorzysta podmiot, który został „utworzony” (powstał) w jeden ze wskazanych na gruncie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT sposobów. W niniejszej sprawie połączenie Wnioskodawcy ze spółką przejmowaną w wyniku połączenia przez przejęcie nie miało wpływu na możliwość zastosowania 9% stawki podatkowej, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Następstwem połączenia, które miało miejsce w 2020 r. nie było bowiem utworzenie podmiotu.

Biorąc pod uwagę, że Wnioskodawca był w 2020 roku małym podatnikiem, może w tym roku podatkowym korzystać z 9% stawki podatkowej do opodatkowania przychodów (dochodów) innych niż z zysków kapitałowych (nie przekraczając limitu przychodów określonego w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

W myśl art. 7 ust. 2 ustawy o CIT, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Zgodnie z treścią art. 19 ust. 1 ustawy o CIT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2020 r.), podatek, z zastrzeżeniem art. 21, art. 22, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, wynosi:

19% podstawy opodatkowania;
9% podstawy opodatkowania od przychodów (dochodów) innych niż zysków kapitałowych – w przypadku podatników, u których przychody osiągane w roku podatkowym nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000zł.

W związku z powyższym wskazać należy, że stawka 9% podstawy opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym nie przekroczyły 1.200.000 euro. Po przekroczeniu tego limitu podatnik traci prawo do obniżonej stawki podatku.

Jak stanowi art. 19 ust. 1a ustawy o CIT podatnik, który został utworzony:

Przepisu ust. 1 pkt 2 nie stosuje się do:

spółki dzielonej,
podatnika, który wniósł tytułem wkładu do innego podmiotu, w tym na poczet kapitału:

uprzednio prowadzone przez siebie przedsiębiorstwo, zorganizowaną część przedsiębiorstwa albo składniki majątku tego przedsiębiorstwa o wartości przekraczającej łącznie równowartość w złotych kwoty 10.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wniesiono te składniki majątku, w zaokrągleniu do 1.000 zł, przy czym wartość tych składników oblicza się, stosując odpowiednio przepisy art. 14, lub
składniki majątku uzyskane przez tego podatnika w wyniku likwidacji innych podatników, jeżeli ten podatnik posiadał udziały (akcje) tych innych likwidowanych podatników

w roku podatkowym, w którym dokonano podziału albo wniesiono wkład, oraz w roku podatkowym bezpośrednio po nim następującym (art. 19 ust. 1c ustawy o CIT).

Zgodnie z art. 19 ust. 1d ustawy o CIT podatnicy, o których mowa w ust. 1 pkt 2, stosują stawkę podatku, o której mowa w tym przepisie, jeżeli posiadają status małego podatnika.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady, podatek dochodowy od osób prawnych jest obliczany według stawki 19% na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy o CIT. Niektórzy podatnicy mogą jednak korzystać z opodatkowania podatkiem dochodowym według stawki 9%. Jest tak w przypadku podatników, u których przychody osiągnięte w roku podatkowym (z wyłączeniem przechodów/dochodów z zysków kapitałowych) nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro (art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT), o ile podatnicy ci posiadają status małego podatnika (art. 19 ust. 1d ustawy o CIT) lub rozpoczynają prowadzenie działalności gospodarczej (art. 19 ust. 1e ustawy o CIT).

Z możliwości tej nie mogą jednak korzystać wszyscy podatnicy. Wyłączenia stosowania stawki 9% określa art. 19 ust. 1a-1d ustawy o CIT. Nie ma możliwości zastosowania przepisu art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o wprowadzającego obniżoną stawkę 9% podatku przez podatników utworzonych w wyniku działań restrukturyzacyjnych określonych w art. 19 ust. 1a pkt 1-5 lub jeżeli zaistniały okoliczności o jakich mowa w art. 19 ust. 1c ustawy o CIT. Z uzupełnienia wniosku wynika jednak, że w przedmiotowej sprawie okoliczności te nie zaistniały.

Jak już wcześniej wskazano z obniżonej stawki opodatkowania mogą korzystać podatnicy posiadający status małego podatnika.

W myśl art. 4a pkt 10 ustawy o CIT, ilekroć w ustawie jest mowa o małym podatniku - oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 2.000 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

Wskazane w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT sformułowanie „wartość przychodu ze sprzedaży” nie zostało zdefiniowane w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych. Nie należy tego pojęcia utożsamiać z pojęciem przychodu podatkowego.

Zatem przy obliczaniu powyższego limitu należy uwzględnić wszelkie przychody ze sprzedaży danego podatnika, w tym także zwolnione od podatku dochodowego oraz przychody ze sprzedaży zaliczane do zysków kapitałowych z wyłączeniem przychodów osiąganych z innego tytułu niż sprzedaż.

Zwrócić należy uwagę, że ustalając status „małego podatnika” należy wziąć pod uwagę przychody ze sprzedaży osiągnięte w poprzednim roku podatkowym, a więc możliwe do określenia dopiero po zakończeniu danego roku podatkowego.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że wspólnicy dwóch spółek z ograniczoną odpowiedzialnością zdecydowali o ich połączeniu poprzez przejęcie przez spółkę Wnioskodawcy - A Sp. z o.o. utworzoną w 2001 r., całego majątku spółki B Sp. z o.o. (rok utworzenia - 2003 r.).

Połączenie spółek nastąpiło z dniem 30 września 2020 r., tj. z dniem rejestracji uchwał o połączeniu przez sąd rejestrowy. Połączenie nastąpiło wskutek podjęcia w dniu 28 sierpnia 2020 r. przez nadzwyczajne zgromadzenia wspólników spółki przejmującej oraz spółki przejmowanej uchwał w przedmiocie połączenia ww. spółek.

W związku z połączeniem nie nastąpiło zamknięcie ksiąg podatkowych Wnioskodawcy, a połączenie spółek nastąpiło metodą łączenia udziałów (tryb art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h.) poprzez przeniesienie całego majątku spółki B Sp. z o.o. (spółka przejmowana) na spółkę Wnioskodawcy (spółka przejmująca) w sposób określony w art. 492 § 1 pkt 1 k.s.h. W następstwie połączenia, które miało miejsce w 2020 r. nie powstał nowy podmiot, lecz nastąpiło przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą (Wnioskodawca) za udziały, które Wnioskodawca wydał wspólnikom spółki przejmowanej.

Wnioskodawca w 2020 roku spełniał kryterium „małego podatnika” w rozumieniu art. 4a pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychody osiągnięte przez Wnioskodawcę w roku podatkowym, tj. w 2020 r. nie przekroczyły wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1.200.000 euro przeliczonej według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1.000 zł.

W świetle powyższego, na gruncie niniejszej sprawy w pierwszej kolejności istotnym jest ustalenie, czy do Wnioskodawcy jako podmiotu, który w 2020 r. przejął inny podmiot – B Sp. z o.o. zastosowanie znajdą ograniczenia w stosowaniu 9% stawki podatku dochodowego od osób prawnych, a zwłaszcza ograniczenie określone w cytowanym powyżej art. 19 ust. 1a pkt 1 ustawy o CIT. Zgodnie z tym przepisem podatnik, który został utworzony w wyniku przekształcenia, połączenia lub podziału podatników, z wyjątkiem przekształcenia spółki w inną spółkę, nie jest uprawniony do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej wskazanej w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Na gruncie powołanego przepisu ustawodawca zaznaczył, iż z przewidzianej preferencji nie skorzysta podmiot, który został „utworzony” (powstał) w jeden ze wskazanych na gruncie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT sposobów.

Na gruncie ustawy o CIT, ustawodawca nie uregulował pojęcia „utworzony”. Z uwagi na powyższe w celu prawidłowej wykładni powołanego przepisu celowe jest odwołanie się do wykładni literalnej. Zgodnie z internetowym słownikiem języka polskiego PWN (https://sjp.pwn.pl/szukaj/utworzony.html) pod pojęciem „utworzony” należy rozumieć: zorganizować, założyć coś, co do tej pory nie istniało, spowodować powstanie czegoś, uformować się w pewien sposób, powstać. Z uwagi na powyższe należy przyjąć, że art. 19 ust. 1a ustawy o CIT odnosi się do podmiotów, które powstały w jeden ze wskazanych na gruncie powołanego przepisu sposobów.

Aby zatem art. 19 ust. 1a ustawy o CIT miał zastosowanie do konkretnego podatnika, musi on zostać utworzony w jeden ze sposobów wskazanych na gruncie powołanego przepisu. Oznacza to zatem, iż następstwem wskazanego zdarzenia jest utworzenie podatnika podatku dochodowego od osób prawnych w wyniku jednego ze zdarzeń wskazanych w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, lub zaistnienie na moment utworzenia zdarzenia wymienionego w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT. W świetle powyższego zdarzenia opisane na gruncie art. 19 ust. 1a ustawy o CIT, których następstwem nie jest utworzenie podatnika podatku dochodowego od osób prawnych nie będą stanowić okoliczności wyłączającej możliwość zastosowania preferencyjnej stawki, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT.

Pod pojęciem „utworzony w wyniku należy rozumieć, „powołany w wyniku” lub „powstały w wyniku” zdarzenia opisanego w art. 19 ust. 1a ustawy o CIT.

Problematyka łączenia spółek została uregulowana w przepisach Kodeksu spółek handlowych. Zgodnie z art. 491 § 1 KSH, spółki kapitałowe mogą się łączyć między sobą oraz ze spółkami osobowymi; spółka osobowa nie może jednakże być spółką przejmującą albo spółką nowo zawiązaną. Stosownie do art. 492 § 1 pkt 1 KSH, połączenie może być dokonane przez przeniesienie całego majątku spółki (przejmowanej) na inną spółkę (przejmującą) za udziały lub akcje, które spółka przejmująca wydaje wspólnikom spółki przejmowanej (łączenie się przez przejęcie).

W wyniku połączenia przez przejęcie, nie dochodzi do powstania nowego podmiotu, ponieważ cały majątek spółki przejmowanej przechodzi na spółkę przejmującą. W wyniku zatem połączenia przez przejęcie ustaje byt prawny spółki przejmowanej, co pozostaje bez wpływu na byt spółki przejmującej. W wyniku połączenia przez przejęcie, spółka przejmująca zwiększa jedynie swój majątek. W wyniku połączenia przez przejęcie nie dochodzi do utworzenia podatnika w rozumieniu art. 19 ust. 1a ustawy o CIT. Do utworzenia nowego podmiotu na skutek połączenia, który to podmiot nie miałby prawa do stosowania preferencyjnej stawki podatkowej w wysokości 9% mogłoby dojść jedynie na skutek połączenia dwóch lub więcej podmiotów następujących przez zawiązanie nowej spółki.

W konsekwencji powyższego spod dyspozycji art. 19 ust. 1a ustawy o CIT wyłączone zostało połączenie przez przejęcie z uwagi na okoliczność, iż w wyniku wskazanej operacji nie dochodzi do powstania nowego podmiotu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie połączenie Wnioskodawcy ze spółką przejmowaną w wyniku połączenia przez przejęcie jakie nastąpiło 30 września 2020 roku nie miało wpływu na możliwość zastosowania 9% stawki podatkowej, o której mowa w art. 19 ust. 1 pkt 2 ustawy o CIT. Następstwem połączenia nie jest bowiem utworzenie podmiotu.

Z treści cytowanego art. 19 ust. 1 ustawy o CIT, wynika, iż oceny możliwości zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej dokonuje się na początek roku podatkowego (art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o CIT), bądź na moment rozpoczęcia działalności gospodarczej (art. 19 ust. 1 pkt 2 lit. b w zw. z art. 19 ust. 1a ustawy o CIT). W świetle powyższego wszelkie zdarzenia, które wystąpią w trakcie roku podatkowego, nie powodujące powstania nowego podmiotu, nie mają wpływu na utratę przez podatnika preferencyjnej stawki podatkowej.

Z uwagi na powyższe, jeżeli na moment rozpoczęcia określonego roku podatkowego Spółka była uprawniona do zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej to na uprawnienie to nie ma wpływu przeprowadzone w trakcie tego roku podatkowego połączenie. Co więcej ponieważ połączenie zostało przeprowadzone tzw. metodą łączenia udziałów i nie nastąpiło zamknięcie ksiąg Spółki na skutek przejęcia, sam fakt przejęcia Spółki przejmowanej nie miał wpływu na zakończenie roku podatkowego Spółki.

Biorąc pod uwagę powyższe, połączenie przez przejęcie, przeprowadzone pomiędzy Wnioskodawcą a Spółką przejmowaną, dokonane w trakcie 2020 roku nie wpłynęło na możliwość stosowania 9% stawki podatkowej do opodatkowania dochodów uzyskanych w tym roku podatkowym, zważywszy że Wnioskodawca przed połączeniem spełniał kryteria pozwalające na uznanie go za małego podatnika.

Zatem, odnosząc się do możliwości zastosowania 9% stawki podatku do dochodów uzyskiwanych przez Spółkę w 2020 r. (innych niż z zysków kapitałowych) wskazać należy, że skoro Wnioskodawca w 2020 r. jest małym podatnikiem, nie mają do niego zastosowania wyłączenia wynikające z przepisów art. 19 ust. 1a-1c ustawy o CIT, oraz przychody w 2020 roku nie przekroczyły równowartości 1.200.000 euro, to mógł w 2020 r. opodatkować ww. dochody preferencyjną 9% stawką podatku dochodowego od osób prawnych.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – (Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.) Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin