INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 15 listopada 2011 r. (data wpływu do Biura Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim 5 grudnia 2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 14 lutego 2012 r. (data wpływu 17 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmniejszenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonych usług – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 listopada 2011 r. do Izby Skarbowej w Warszawie wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zmniejszenia podstawy opodatkowania z tytułu świadczonych usług.

W związku z § 5a ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, pismem z dnia 1 grudnia 2011 r. przesłał ww. wniosek Dyrektorowi Izby Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim (data wpływu 5 grudnia 2011 r.), celem załatwienia zgodnie z właściwością miejscową.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 14 lutego 2012 r. o doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi Stację Kontroli Pojazdów, w której wykonuje okresowe badania techniczne pojazdów samochodowych. Ceny za wykonywanie poszczególnych rodzajów badań określa Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 29 września 2004 r. w sprawie wysokości opłat związanych z prowadzeniem stacji kontroli pojazdów oraz przeprowadzeniem badań technicznych pojazdów (Dz. U. Nr 233, poz. 2261 ze zm.). W powyższym rozporządzeniu nie ma zakazu stosowania rabatów.

W piśmie z dnia 14 lutego 2012 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku Wnioskodawca wskazał, iż jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT oraz ewentualne rabaty Wnioskodawca zamierza udzielać okresowo (np. w jakimś czasie danego roku), aby zwiększyć swoją konkurencyjność na rynku motoryzacyjnym, lub ewentualnie konkretnym osobom lub firmom, którym od dłuższego czasu Wnioskodawca świadczy usługi, aby ich zachęcić do korzystania z usług Wnioskodawcy w przyszłości. Rabat w tej sytuacji byłby udzielany przed wykonaniem usługi, a klient byłby wcześniej informowany o możliwości udzielania rabatu. W chwili obecnej Wnioskodawca nie zamierza udzielać rabatów po wykonaniu usług w zakresie badań technicznych pojazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w świetle art. 29 ust. 1 ustawy o podatku VAT, w powiązaniu z zapisem ustępu 4 tego artykułu, który pozwala na pomniejszenie takiego obrotu m.in. o kwoty udokumentowanych i prawnie dopuszczalnych rabatów, Wnioskodawca może zastosować do ceny urzędowej za przegląd np. samochodu osobowego rabatu w jakiejś kwocie lub procentowo i o ten rabat pomniejszyć podstawę opodatkowania podatkiem VAT...

Zdaniem Wnioskodawcy, może zastosować rabat (bonifikatę) w celu podniesienia konkurencyjności na rynku i zdobycia większej ilości kontrahentów. W związku z tym, jeżeli udzielenie takiego rabatu (bonifikaty) zostanie uwidocznione na paragonie lub fakturze, to może pomniejszyć o wartość udzielonego rabatu podstawę opodatkowania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) zwanej dalej ustawą - podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast ust. 4 tego artykułu stanowi, że - podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

W analizowanej sprawie należy wskazać, iż rabat – o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy – rozumieć należy, jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo.

Zaznacza się, iż z punktu widzenia podstawy opodatkowania, można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;

• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży i wystawieniu faktury (bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta) wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy. Udzielenie takiego rabatu wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).
  
  

Problematyka stosowania cen uregulowana została w ustawie z dnia 5 lipca 2001 r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), która w art. 3 ust. 1 pkt 1 definiuje cenę jako wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę. W cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Natomiast pkt 7 ww. artykułu stanowi, iż cena urzędowa i marża handlowa urzędowa to cena i marża handlowa ustalona w rozporządzeniu wydanym przez właściwy organ administracji rządowej lub w uchwale wydanej przez organ stanowiący właściwej jednostki samorządu terytorialnego. Generalnie zasadą jest, iż strony zawierające umowę mogą w sposób swobodny kształtować ceny towarów i usług. Jednak ustawa w art. 4 ust. 1 określa, że w razie szczególnych zagrożeń dla właściwego funkcjonowania gospodarki państwa ustala się ceny urzędowe i marże handlowe urzędowe. Na podstawie art. 4 ust. 3 minister właściwy do spraw finansów publicznych ustala, w drodze rozporządzenia, ceny urzędowe i marże handlowe urzędowe na towary i usługi, określone w wykazie, o którym mowa w ust. 1 tego artykułu, mając na względzie równoważenie interesów konsumentów i przedsiębiorców zajmujących się wytwarzaniem i obrotem tymi towarami lub świadczeniem tych usług.

Ustawa o cenach w art. 9 stanowi, że ceny urzędowe i marże handlowe mają charakter cen i marż handlowych maksymalnych, chyba że organ administracji publicznej, w przepisach wydanych na podstawie ustawy, ustali inaczej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług planuje udzielać rabatów kwotowych lub procentowych od cen określonych w Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie wysokości opłat związanych z prowadzeniem stacji kontroli pojazdów oraz prowadzeniem badań technicznych pojazdów. Rabat byłby udzielany przed wykonaniem usługi, a klient byłby wcześniej informowany o możliwości udzielania rabatu. W chwili obecnej Wnioskodawca nie zamierza udzielać rabatów po wykonaniu usług w zakresie badań technicznych pojazdów.

Mając na uwadze opis sprawy i powołane przepisy prawa stwierdzić należy, iż określenie przez odrębne przepisy cen urzędowych dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę nie ogranicza stosowania rabatów. Zainteresowany celem podniesienia konkurencyjności swoich usług może udzielać rabatów klientom.

Jednakże – jak wskazał Wnioskodawca – rabaty będą udzielane przed wykonaniem usługi, a klient będzie informowany o udzielonym rabacie, to w tej sytuacji nie będą one miały wpływu na podstawę opodatkowania w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy, a więc w tym przypadku kwota uwzględniająca już przyznany rabat.

Wobec powyższego oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w którym wskazano m.in., że udzielone rabaty będą pomniejszały podstawę opodatkowania, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Końcowo informuje się, że w zakresie podatku dochodowego zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.