2021.07.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP3-2.4011.274.2021.3.JK2

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.274.2021.3.JK2
z 5 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 marca 2021 r. (data wpływu 12 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) na wezwanie z 9 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.274.2021.1.JK2 (data nadania 9 czerwca 2021 r., data doręczenia 14 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest:

prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia kwot wypłacanych tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do uczestniczek projektu oraz nieobjęcia ich zakresem poboru podatku na podstawie art. 29 ust. 1 tej ustawy,

nieprawidłowe – w pozostałej części.

UZASADNIENIE

W dniu 12 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 9 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.274.2021.1.JK2 (data nadania 9 czerwca 2021 r., data doręczenia 14 czerwca 2021 r.), tut. organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia braków formalnych.

Pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku i uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej również jako „Spółka”) jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, polskim rezydentem podatkowym, podlegającym opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania.

Spółka jest podmiotem wchodzącym w skład Wspólnoty (...) (w skrócie C.) w obszarze żywności - Food, dalej również jako „(...) Food”(ang. C. Food). Zgodnie z (...) rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr (...) 2008 r. ustanawiającego B.(Dziennik Ustaw Unii Europejskiej, wspólnota (C.) oznacza niezależne partnerstwo instytucji szkolnictwa wyższego, instytucji badawczych, przedsiębiorstw i innych zainteresowanych stron w procesie innowacji istniejące w postaci strategicznej sieci współpracy opartej na wspólnym średnio- i długookresowym planowaniu innowacji dla osiągnięcia celów B., niezależnie od swojej formy prawnej.

B. (B.) jest natomiast organem Unii Europejskiej, mającym osobowość prawną, którego celem jest przyczynienie się do zrównoważonego wzrostu gospodarczego w Europie i zwiększenia konkurencyjności przez wzmocnienie potencjału innowacyjnego państw członkowskich i całej Unii.

B. realizuje ten cel, propagując i łącząc ze sobą szkolnictwo wyższe, innowacje i badania na najwyższym poziomie. Dane partnerstwo jest wybierane i wyznaczane jako C. przez B. na podstawie konkurencyjnej, otwartej i przejrzystej procedury. Szczegółowe kryteria wyboru C., oparte na zasadach doskonałości i innowacyjności, są przyjmowane i publikowane przez B., a w procesie wyboru uczestniczą niezależni, zewnętrzni eksperci.

Warunkiem minimalnym utworzenia C. jest uczestnictwo co najmniej trzech podmiotów partnerskich z siedzibami w co najmniej dwóch państwach członkowskich UE. W skład C. mogą wchodzić pod pewnymi warunkami również podmioty partnerskie z państw trzecich, jednakże większość podmiotów partnerskich wchodzących w skład C. musi mieć siedzibę w państwach członkowskich.

W skład każdej C. wchodzi co najmniej jedna instytucja szkolnictwa wyższego i jedna spółka prywatna. C. dysponują znaczną ogólną niezależnością w zakresie definiowania swojej organizacji wewnętrznej, a także dokładnego harmonogramu i metod działania. W szczególności C. dążą do otwartości na przyjmowanie nowych członków, o ile wnoszą oni do partnerstwa nowe wartości. Każda C. prowadzi działalność w określonym obszarze tematycznym, na który jednoznacznie wskazuje jej nazwa.

Dotychczas B. wyznaczył 8 odrębnych C.: w obszarze ochrony klimatu - (...).

Od 2017 roku działa też Wspólnota (...) - B. Food, której członkiem jest Wnioskodawca. (...) Food posiada własne organy w postaci Zgromadzenia Partnerów (Partner Assembly), Rady Nadzorczej (Supervisory Board), Zarządu (Management Board) i Rozszerzonego Zarządu (Extended Management Board).

(...) Food jest reprezentowana przez B. Food (...), stowarzyszenie non-profit utworzone na podstawie prawa belgijskiego i mające siedzibę w Belgii (dalej jako „Stowarzyszenie”). Członkami Stowarzyszenia są wszystkie podmioty partnerskie tworzące (...) Food (m.in. uniwersytety, instytuty badawcze, przedsiębiorstwa). Podmioty partnerskie z określonego regionu tworzą tzw. Centra Lokalne (Co-location Centres, dalej jako „CLC”) w formie spółek, w których obejmują udziały.

Wnioskodawca jest jednym z 5 CLC utworzonych przez (...) Food (...), obejmującym zasięgiem swojego działania obszar Polski, Ukrainy, Czech, Słowacji, Węgier, Rumunii, Bułgarii, Mołdawii, Albanii, państw byłej Jugosławii, jak również państw bałtyckich i skandynawskich. CLC wspierają realizację celów (...) Food na szczeblach regionalnych.

Relacje pomiędzy B. a (...) Food regulują dwie zasadnicze umowy:

umowa ramowa określająca ogólne zasady współpracy oraz sumaryczną kwotę dotacji pochodzących ze środków B. i przeznaczonych na realizację celów, dla których utworzono (...) Food (tzw. Framework Partnership Agreement, dalej jako „FPA”);
umowy grantowe zawierane na poszczególne lata operacyjne, określające zasady współpracy i zadania do wykonania w danym roku oraz wielkość dotacji pochodzącej ze środków B. na dany rok (tzw. Specific Grant Agreements, dalej jako „SGA”). Stronami zarówno FPA, jak i SGA, są wszystkie podmioty partnerskie tworzące (...) Food (w tym Wnioskodawca), przy czym są one reprezentowane przez Stowarzyszenie. Dodatkowo, relacje pomiędzy Stowarzyszeniem a danym CLC (w tym Wnioskodawcą) reguluje odrębna umowa o współpracy (Collaboration Agreement – dalej jako „CA”).

W ramach podpisanej w roku 2018 FPA, ogólny okres finansowania działalności (...) Food (w tym Wnioskodawcy) ze środków B. został określony na lata 2018-2024. W umowie określono również całkowitą kwotę dotacji przyznanej przez B. na działania podejmowane przez (...) Food w tym okresie. Dokładny budżet na dany rok operacyjny ustalany jest rokrocznie na podstawie przygotowanego biznesplanu i wpisany w coroczną umowę o dofinansowanie (SGA) podpisywaną pomiędzy B. oraz podmiotami partnerskimi reprezentowanymi przez Stowarzyszenie. Zgodnie z art. 47.1. FPA, partnerzy (w tym Wnioskodawca) ponoszą pełną odpowiedzialność za realizację określonego działania realizującego cele (...) Food, w którym uczestniczą. W przypadku niewywiązania się z postanowień FPA bądź SGA albo niewłaściwego wydatkowania środków, B. może odmówić sfinansowania całości bądź części określonych działań. Oprócz cofnięcia finansowania, B. może również zastosować w stosunku do podmiotu partnerskiego sankcje administracyjne, takie jak kary finansowe i wykluczenie z możliwości uzyskania finansowania w ramach przyszłych projektów. Zasadność wykorzystania przydzielonych dotacji jest corocznie weryfikowana na podstawie przekazywanych przez CLC, audytowanych sprawozdań. Art. 6 SGA 2020 stanowi, że podmioty partnerskie są upoważnione do dokonywania zakupów dóbr i usług, korzystania z odpłatnych i nieodpłatnych wkładów wnoszonych przez osoby trzecie, jak również do zlecania wykonania określonych działań finansowanych przez B. podwykonawcom. Jednym z celów realizowanych przez Wnioskodawcę na podstawie SGA 2020 jest wspieranie innowacyjnych rozwiązań w sektorze rolno-spożywczym.

Wśród działań służących osiągnięciu tego celu jest projekt pod nazwą (...) 2020 (dalej jako „E.”), służący wzmocnieniu roli kobiet w sektorze rolno-spożywczym. E. jest programem edukacyjnym dedykowanym dla kobiet z państw charakteryzujących się niewielkimi wskaźnikami innowacyjności (Rumunia, Czechy, Serbia). Program obejmuje działania mentoringowe online poprzez wirtualną platformę oraz spotkania bezpośrednie trzy razy w roku.

Uczestniczą w nim wybrane w drodze konkursu kobiety posiadające lub rozważające założenie mikroprzedsiębiorstwa w branży rolno-spożywczej (dalej jako „uczestniczki”) oraz mentorzy/mentorki wybrani w drodze konkursu przez Wnioskodawcę, którzy są pracownikami firm prywatnych lub instytucji publicznych albo prowadzą własną działalność gospodarczą oraz mają wiedzę i doświadczenie w zakresie tworzenia przedsiębiorstwa w sektorze rolno-spożywczym (dalej jako „mentorzy”).

Relacje pomiędzy Wnioskodawcą a mentorami regulowane są w drodze umów, określanych jako (...) Agreements (dalej jako „umowa”). Zgodnie z umową, głównym zadaniem mentora jest wspieranie ogólnego rozwoju uczestniczki w zakresie tworzenia własnego przedsiębiorstwa.

Mentor nie jest konsultantem, lecz kimś kto daje wskazówki, zadaje pytania i ułatwia uczestniczce osiągnięcie sukcesu. Mentor zobowiązuje się w umowie do poświęcenia dwóch godzin w tygodniu na spotkanie z uczestniczką poprzez platformę online, wideokonferencję lub przez telefon, jak również na przygotowanie się do tego spotkania.

Mentor zobowiązany jest również do wzięcia udziału w trzech spotkaniach bezpośrednich z przydzieloną mu uczestniczką, które z uwagi na trwającą pandemię również odbywają się online. Umowa przewiduje, że wszelka własność intelektualna (np. patenty, znaki towarowe, wzory zdobnicze, informacje poufne) wytworzona w wyniku realizacji umowy będzie własnością uczestniczki, a mentor wyraża zgodę na przekazanie na rzecz uczestniczki wszelkich praw, tytułów własności i udziałów w prawach własności intelektualnej powstałych w efekcie realizacji umowy.

Umowa zawiera zastrzeżenie, zgodnie z którym mentor jest w stosunku do Wnioskodawcy niezależnym wykonawcą (independent contractor), nie jest natomiast w żadnym wypadku pracownikiem, agentem lub partnerem Wnioskodawcy i nie powinien się za takiego uważać.

Jednocześnie umowa zawarta między mentorem a Wnioskodawcą jest umową o świadczenie usług, nie jest natomiast umową o pracę. W związku z tym mentor zobowiązuje się, że nie będzie dochodził od Wnioskodawcy jakichkolwiek roszczeń wynikających ze stosunku pracy.

Zgodnie z umową mentor nie otrzymuje wynagrodzenia za świadczenie usług, do których wykonania się zobowiązuje. Przysługuje mu jednak zryczałtowany zwrot kosztów uczestnictwa w projekcie (tj. kosztów przejazdów, zakwaterowania, internetu i materiałów potrzebnych do wsparcia rozwoju projektu, takich jak książki, inne pomoce naukowe, dostęp do repozytorium danych online itp.) w wysokości 1000 euro, wypłacanych w dwóch transzach, po przedstawieniu przez mentora dowodów poniesionych wydatków. Należy jednak podkreślić, że zwrot kosztów przysługuje w zryczałtowanej wysokości 1000 euro, niezależnie od wysokości wydatków faktycznie poniesionych przez mentora w związku z uczestnictwem w projekcie.

Zgodnie z formularzem, uczestniczce przysługuje zryczałtowany zwrot kosztów uczestnictwa w projekcie (tj. kosztów przejazdów, zakwaterowania, opieki nad dziećmi i osobami zależnymi podczas uczestnictwa w aktywnościach związanych z projektem, internetu i materiałów potrzebnych do rozwoju biznesowego, takich jak książki, inne pomoce naukowe, dostęp do repozytorium danych online itp.) w wysokości 600 euro, wypłacanych w dwóch transzach, po przedstawieniu przez uczestniczkę dowodów poniesionych wydatków. Podobnie jak w przypadku mentorów, zwrot kosztów przysługuje uczestniczkom w zryczałtowanej, niezależnie od wysokości wydatków faktycznie poniesionych w związku z uczestnictwem w projekcie. W 2020 mentorami oraz uczestniczkami projektu były osoby mające miejsce zamieszkania w Rumunii i w Czechach oraz będące rezydentami podatkowymi tych krajów.

Wnioskodawca podkreśla, że źródłem finansowania świadczeń na rzecz mentorów i uczestniczek projektu są dotacje przyznawane przez B. w ramach programu „Horyzont 2020”. Program „Horyzont 2020” (2014-2020) to program ramowy Komisji Europejskiej w zakresie badań naukowych i innowacyjnych (2014-2020), który został ustanowiony Rozporządzeniem Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 1291/2013 z 11 grudnia 2013 r. (Dz. Urz. UE. L Nr 34, str. 104). Zgodnie z art. 5 ust. 1 rozporządzenia 1291/2013, celem ogólnym programu „Horyzont 2020” jest przyczynianie się do zbudowania społeczeństwa i gospodarki opartych na wiedzy i innowacjach w Unii poprzez pozyskanie dodatkowych nakładów na badania, rozwój i innowacje, wnosząc w ten sposób wkład w osiągnięcie celów w zakresie badań i rozwoju, w tym założonego celu wydatkowania 3 % PKB na finansowanie badań naukowych i rozwoju w całej Unii do 2020 r. W ten sposób wspiera on realizację strategii „Europa 2020” oraz innych kierunków polityki Unii, a także urzeczywistnienie i funkcjonowanie Europejskiej Przestrzeni Badawczej (EPB). Cel ogólny programu „Horyzont 2020” składa się z trzech oddzielnych, lecz uzupełniających się wzajemnie priorytetów, do których należą:

doskonała baza naukowa;
wiodąca pozycja w przemyśle;
wyzwania społeczne.

Każdy z ww. priorytetów obejmuje zbiór celów szczegółowych, do których należą m.in.:

poprawa zdrowia i dobrostanu wszystkich obywateli w całym okresie życia (“Zdrowie, zmiany demograficzne i dobrostan”);
zabezpieczenie wystarczających dostaw bezpiecznej, zdrowej i wysokiej jakości żywności oraz innych bioproduktów poprzez opracowanie wydajnych, zrównoważonych i zasobooszczędnych systemów produkcji podstawowej, stwarzanie odpowiednich warunków dla odnośnych usług ekosystemowych i odbudowy różnorodności biologicznej oraz konkurencyjnych i niskoemisyjnych łańcuchów dostaw, przetwarzania i wprowadzania do obrotu (“Bezpieczeństwo żywnościowe, zrównoważone rolnictwo i leśnictwo, badania mórz i wód śródlądowych oraz biogospodarka”).

Działalność Wnioskodawcy wpisuje się w realizację ww. celów.

W odpowiedzi na wezwanie z 9 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP3-2.4011.274.2021.2.JK2, pełnomocnik doprecyzował stan faktyczny o następujące informacje:

Jednoznaczne wskazanie czy mentorami oraz uczestnikami projektu są tylko osoby mające miejsce zamieszkania w Rumunii i w Czechach oraz będące rezydentami podatkowymi tych krajów, czy również osoby mające miejsce zamieszkania w Serbii oraz będące rezydentami podatkowymi tego kraju?

Tak jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, w 2020 mentorami oraz uczestniczkami projektu były osoby mające miejsce zamieszkania w Rumunii i w Czechach oraz będące rezydentami podatkowymi tych krajów. Wniosek dotyczy zaistniałego już stanu faktycznego, a zatem dotyczy rezydentów podatkowych ww. państw. W programie mogą również uczestniczyć osoby mające miejsce zamieszkania w Serbii oraz w innych państwach, jednak taka hipotetyczna sytuacja nie jest przedmiotem niniejszego wniosku.
Czy umowa o świadczenie usług zawarta z mentorami jest umową oświadczenie usług, do której zgodnie z art. 750 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.) stosuje się przepisy o zleceniu?

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe pytanie dotyczy oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a nie samego stanu faktycznego. Umowa o świadczenie usług zawarta z mentorami nie zawiera postanowienia, zgodnie z którym stosuje się do niej przepisy o zleceniu zawarte w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Niemniej, według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, przepisy o zleceniu zawarte w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny mogą mieć zastosowanie do umów o świadczenie usług zawartych z mentorami z mocy samego prawa (ex lege).
Czy umowa zawarta z uczestniczkami ma znamiona umowy zlecenia?

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe pytanie dotyczy oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a nie samego stanu faktycznego. Niemniej Wnioskodawca wskazuje, że jego zdaniem umowa zawarta z uczestniczkami nie ma znamion umowy zlecenia. Zgodnie bowiem z art. 734 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę zlecenia przyjmujący zlecenie zobowiązuje się do dokonania określonej czynności prawnej dla dającego zlecenie.

Tymczasem uczestniczki nie zobowiązują się do dokonania jakiejkolwiek czynności prawnej ani faktycznej na rzecz Spółki. Uczestniczki zgłaszają się do Programu E. dobrowolnie i czynią to we własnym interesie, natomiast świadczenie pieniężne wypłacane przez B. Food na rzecz uczestniczek ma charakter dotacji, gdyż pochodzi ze środków publicznych (w tym przypadku z instytucji UE) i służy realizacji celów wyznaczonych przez UE, jakim jest zwiększenie udziału kobiet w sektorze rolno-spożywczym. Uczestniczki nie wykonują natomiast jakichkolwiek świadczeń na rzecz Wnioskodawcy. Jak wskazano we wniosku o wydanie interpretacji, formularz precyzujący zasady współpracy pomiędzy Wnioskodawcą a uczestniczką wprost wskazuje, że pomiędzy ww. podmiotami nie jest zawierana umowa o pracę ani umowa o świadczenie usług.
Czy umowy zawarte z mentorami i uczestniczkami są umowami zawartymi w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej?

Umowy zawarte z mentorami i uczestniczkami nie są umowami zawartymi w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.
Czy wykonywane usługi mają charakter usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń?

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe pytanie dotyczy oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, a nie samego stanu faktycznego. Niemniej Wnioskodawca wskazuje, że jego zdaniem usługi wykonywane przez mentorów nie mają charakteru usług doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń ani usług o podobnym charakterze. Potwierdza to pkt 3.6. umów zawieranych z mentorami, który stanowi, że „mentor nie jest konsultantem, lecz raczej kimś kto jest przewodnikiem, zadaje pytania i umożliwia uczestniczce sukces w prowadzeniu działalności gospodarczej”.
Czy mentorzy i uczestniczki przebywają w Polsce przez okres nieprzekraczający 183 dni w roku kalendarzowym?

Okres przebywania mentorów i uczestniczek w Polsce w żadnym przypadku nie przekracza 183 dni w roku kalendarzowym.
Czy mentorzy i uczestniczki posiadają na terytorium Polski zakład lub stałą placówkę dla wykonywania swej działalności?

Według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy mentorzy i uczestniczki nie posiadają na terytorium Polski zakładu lub stałej placówki dla wykonywania swej działalności.
Czy Wnioskodawca posiada certyfikaty rezydencji mentorów i uczestniczek?

Wnioskodawca nie posiada obecnie certyfikatów rezydencji mentorów i uczestniczek, gdyż zdaniem Wnioskodawcy wypłacane na ich rzecz świadczenia nie podlegają w Polsce opodatkowaniu, a zatem w ocenie Wnioskodawcy nie ma potrzeby stosowania odpowiednich umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jeżeli jednak organ nie potwierdzi prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy, Wnioskodawca podejmie działania w celu uzyskania certyfikatów rezydencji mentorów i uczestniczek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy środki finansowe wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów i uczestniczek niebędących polskimi rezydentami podatkowymi, tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E., pochodzące z dotacji uzyskanych z B. i służące realizacji priorytetów i celów szczegółowych określonych w programie ramowym Unii Europejskiej Horyzont 2020, w szczególności wzmacnianiu roli kobiet w sektorze rolno-spożywczym, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania podatku od ww. wypłat oraz wpłacenia go na rachunek urzędu skarbowego?
W przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie 1, jakie obowiązki ciążą na Wnioskodawcy w związku z wypłatą środków finansowych na rzecz mentorów i uczestniczek niebędących polskimi rezydentami podatkowymi, tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E.?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Ad. 1.

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426), zwanej dalej „ustawą o PIT”, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie zaś do art. 3 ust. 2b pkt 7 ustawy o PIT, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności m.in. dochody (przychody) z tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia. W świetle przytoczonych przepisów należy uznać, że co do zasady środki finansowe wypłacane przez polską spółkę na rzecz osób fizycznych niemających na terytorium Polski miejsca zamieszkania, na podstawie umowy grantowej i pochodzące z dotacji uzyskanych z B., stanowią dla tych osób przychody osiągnięte na terytorium RP.

Zgodnie bowiem z art. 11 ust. 1 ustawy o PIT, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń. Jednakże zdaniem Wnioskodawcy wymienione świadczenia będą korzystały ze zwolnienia przedmiotowego od podatku dochodowego od osób fizycznych, ustanowionego w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy oraz
podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca - bez względu na rodzaj umowy - wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

W świetle ww. przepisu, dochody podatników korzystają ze zwolnienia od podatku dochodowego w sytuacji, gdy spełnione są łącznie dwie przesłanki:

bezzwrotna pomoc pochodzi od podmiotów wskazanych w ww. przepisie, w tym gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy przekazanej na podstawie, o której mowa w tym przepisie, oraz
podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy.

Zdaniem Wnioskodawcy, rozstrzygające dla możliwości skorzystania z komentowanego zwolnienia jest m.in. ustalenie źródła środków składających się na bezzwrotną pomoc, czyli podmiotu, który ostatecznie ponosi ekonomiczny ciężar bezzwrotnej pomocy. Przepis wyraźnie wskazuje na "pochodzenie" środków bezzwrotnej pomocy, natomiast nie ogranicza jego stosowania do sposobu ich przekazywania i wypłaty. Odnosząc się do pierwszej ze wskazanych powyżej przesłanek wskazać należy, iż środki przekazywane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów i uczestniczek pochodzą z budżetu B. Jak wskazano w opisie stanu faktycznego, B. został powołany na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr (...) 2008 r. ustanawiającego B., które określa cele oraz zasady funkcjonowania B.. Status prawny B. został określony w art. 11 Rozporządzenia, zgodnie z którym B. jest organem Wspólnoty i ma osobowość prawną. Przepisy Rozporządzenia regulują również zasady gospodarki finansowej B.. Zgodnie z art. 14 Rozporządzenia, B. jest finansowany z wkładu z budżetu ogólnego Unii Europejskiej w ramach koperty finansowej określonej w art. 19 (obowiązującej początkowo do końca 2013 r., a następnie w ramach programu „Horyzont 2020” w latach 2014-2020) oraz z innych źródeł prywatnych i publicznych. Jak wynika z art. 21 ust. 3 Rozporządzenia, konta B. skonsolidowane są z kontami Komisji Europejskiej. Na podstawie zalecenia Rady, Parlament Europejski udziela corocznie dyrektorowi B. absolutorium z wykonania budżetu B. za dany rok. Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie przytoczonych przepisów, B. należy uznać za organ organizacji międzynarodowej, jaką jest Unia Europejska, a w rezultacie przyjąć, że Projekt E., jako finansowany ze środków B., jest tym samym finansowany ze środków pochodzących z budżetu ogólnego Unii Europejskiej. Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 8 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-448/15/IZ.

Jednocześnie środki finansowe na rzecz mentorów i uczestniczek tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E., pochodzące z dotacji uzyskanych z B., będą wypłacane za pośrednictwem Wnioskodawcy, który jest upoważnionym do tego podmiotem, co jest dopuszczalne na podstawie powołanego art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT. Wnioskodawca będzie jedynie przekazywał środki przyznane mentorom i uczestniczkom i nie będzie mógł tymi środkami samodzielnie dysponować w inny sposób. Co za tym idzie, należy uznać mentorów i uczestniczki za podmioty, którym ma służyć otrzymana pomoc, a Wnioskodawcę za podmiot pośredniczący w przekazywaniu środków pochodzących od B.

Ponadto, zdaniem Wnioskodawcy, mentorzy i uczestniczki bezpośrednio realizują cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy, jakim w przypadku projektu E. jest wzmocnieniu roli kobiet w sektorze rolno-spożywczym. Mając na uwadze powyższe należy uznać, że środki finansowe wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów i uczestniczek tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E., pochodzące z dotacji uzyskanych z B. i służące realizacji priorytetów i celów szczegółowych określonych w programie ramowym Unii Europejskiej Horyzont 2020, w szczególności wzmocnieniu roli kobiet w sektorze rolno-spożywczym, korzystają ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a tym samym na Wnioskodawcy nie będzie spoczywał obowiązek obliczenia i pobrania podatku od ww. wypłat oraz wpłacenia go na rachunek urzędu skarbowego.

Ad. 2.

W przypadku, gdy organ interpretacyjny uzna stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania 1 za nieprawidłowe, Wnioskodawca uważa, że nie jest zobowiązany do pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, od opisanych świadczeń wypłacanych na rzecz osób podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (rezydentów podatkowych Czech i Rumunii).

Kwoty wypłacane tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E. nie mogą bowiem zostać zakwalifikowane do świadczeń wymienionych w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, lecz mogą, zdaniem Wnioskodawcy, stanowić dla mentorów i uczestniczek przychód zaliczany do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o PIT.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy o PIT, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Z przytoczonego przepisu wynika, że dotacje (subwencje), które nie są zaliczane do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 14 ustawy o PIT, stanowią przychód z innych źródeł. W efekcie środki finansowe wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów i uczestniczek tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E., pochodzące z dotacji uzyskanych z B., tak właśnie powinny być zakwalifikowane.

W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie ciąży obowiązek pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, od opisanych świadczeń wypłacanych na rzecz osób podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jak również obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczeń.

Na Wnioskodawcy ciąży jednakże obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 oraz przesłania ich podatnikom (tj. mentorom i uczestniczkom projektu E.) oraz naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie opodatkowania osób zagranicznych.

Stosownie bowiem do art. 42a ust. 1 ustawy o PIT, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwoty wypłacane na rzecz mentorów i uczestniczek projektu E., powinny zostać wykazane w kolumnie e informacji PIT-11, jako dochody zwolnione od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania. Powyższe wynika z faktu, że zarówno mentorami, jak i uczestniczkami projektu E. są i będą osoby fizyczne będące rezydentami podatkowymi państw, z którymi wiążą Polskę umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania (Czechy, Rumunia, Serbia). Na gruncie zaś ww. umów, świadczenia wypłacane tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów postępowania w projekcie E. należy zaliczyć do tzw. innych dochodów, które podlegają opodatkowaniu wyłącznie w państwie rezydencji beneficjenta świadczenia.

Tytułem przykładu, można wymienić art. 20 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu, sporządzonej w Warszawie 13 września 2011 r., zgodnie z którym części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Podobnie art. 23 Umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzonej w Warszawie 23 czerwca 1994 r., stanowi, że części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie. Analogiczne uregulowanie zawiera także Umowa między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Federalnym Rządem Federalnej Republiki Jugosławii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie 12 czerwca 1997 r. oraz inne umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawarte z państwami, z których będą rekrutować się w przyszłości uczestnicy projektu E.. Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku uznania przez organ podatkowy, że środki finansowe wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów i uczestniczek niebędących polskimi rezydentami podatkowymi, tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E., pochodzące z dotacji uzyskanych z B., nie korzystają ze zwolnienia przedmiotowego z podatku dochodowego od osób fizycznych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o PIT, na Wnioskodawcy ciąży obowiązek sporządzenia informacji PIT-11 oraz przesłania ich podatnikom (tj. mentorom i uczestniczkom projektu E.) oraz naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu w sprawie opodatkowania osób zagranicznych. Kwoty wypłacane na rzecz mentorów i uczestniczek projektu E., powinny zostać zdaniem Wnioskodawcy wykazane w kolumnie e informacji PIT-11, jako dochody zwolnione od podatku na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, pod warunkiem przedstawienia przez uczestnika projektu ważnego certyfikatu rezydencji podatkowej albo oświadczenia o posiadaniu statusu rezydenta podatkowego w danym państwie. Wnioskodawca nie ma jednak obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o PIT, od opisanych świadczeń wypłacanych na rzecz osób podlegających w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, jak również obowiązku pobrania zaliczki na podatek dochodowy od ww. świadczeń.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie obowiązków płatnika – jest:

prawidłowe – w części dotyczącej zaliczenia kwot wypłacanych tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do uczestniczek projektu oraz nieobjęcia ich zakresem poboru podatku na podstawie art. 29 ust. 1 tej ustawy,

nieprawidłowe – w pozostałej części.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Na podstawie art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Zgodnie z art. 3 ust. 2a ww. ustawy, osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Stosownie do art. 3 ust. 2b ww. ustawy, za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2a, uważa się w szczególności dochody (przychody) z:

pracy wykonywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności wykonywanej osobiście na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, bez względu na miejsce wypłaty wynagrodzenia;
działalności gospodarczej prowadzonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w tym poprzez położony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zagraniczny zakład;
położonej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej nieruchomości lub praw do takiej nieruchomości, w tym ze zbycia jej w całości albo w części lub zbycia jakichkolwiek praw do takiej nieruchomości;
papierów wartościowych oraz pochodnych instrumentów finansowych niebędących papierami wartościowymi, dopuszczonych do publicznego obrotu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w ramach regulowanego rynku giełdowego, w tym uzyskane ze zbycia tych papierów albo instrumentów oraz z realizacji praw z nich wynikających;
tytułu przeniesienia własności udziałów (akcji) w spółce, ogółu praw i obowiązków w spółce niebędącej osobą prawną lub tytułów uczestnictwa w funduszu inwestycyjnym, instytucji wspólnego inwestowania lub innej osobie prawnej lub z tytułu należności będących następstwem posiadania tych udziałów (akcji), ogółu praw i obowiązków lub tytułów uczestnictwa - jeżeli co najmniej 50% wartości aktywów takiej spółki, spółki niebędącej osobą prawną, funduszu inwestycyjnego, instytucji wspólnego inwestowania lub osoby prawnej, bezpośrednio lub pośrednio, stanowią nieruchomości położone na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa do takich nieruchomości;
tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia,
niezrealizowanych zysków, o których mowa w art. 30da.

W myśl art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a i 2b stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Katalog dochodów (przychodów) wymienionych w cytowanym wyżej art. 3 ust. 2b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie jest katalogiem zamkniętym; wymienia jedynie przykładowe, najczęściej podejmowane czynności służące uzyskaniu przychodu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Główna zasada dotycząca ograniczonego obowiązku podatkowego wyrażona jest w art. 3 ust. 2a ww. ustawy, natomiast ust. 2b podaje tylko przykładowe rodzaje dochodów, które podlegają opodatkowaniu w Polsce i nie jest to wyliczenie wyczerpujące.

Wskazana wyżej zasada ograniczonego obowiązku podatkowego stanowi, że Rzeczpospolita Polska ma prawo do opodatkowania osób fizycznych niebędących jej rezydentami podatkowymi, ale tylko w zakresie dochodów uzyskiwanych ze źródła przychodów położonych na jej terytorium. Nie są natomiast w Polsce opodatkowane osoby fizyczne z tytułu dochodów, których źródło jest położone za granicą. Warunkiem posiadania w Polsce statusu podmiotu o ograniczonym obowiązku podatkowym jest brak na terytorium Polski miejsca zamieszkania lub zakładu.

W pierwszej kolejności należy ustalić do jakiego źródła przychodu należy zakwalifikować środki finansowe wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów i uczestniczek niebędących polskimi rezydentami podatkowymi (mających miejsce zamieszkania w Rumunii i w Czechach), tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie E. oraz będące rezydentami podatkowymi tych krajów.

Z przedstawionego stanu fatycznego wynika, że w projekcie E. uczestniczą wybrane w drodze konkursu kobiety posiadające lub rozważające założenie mikroprzedsiębiorstwa w branży rolno-spożywczej („uczestniczki”) oraz mentorzy/mentorki wybrani w drodze konkursu przez Wnioskodawcę, którzy są pracownikami firm prywatnych lub instytucji publicznych albo prowadzą własną działalność gospodarczą oraz mają wiedzę i doświadczenie w zakresie tworzenia przedsiębiorstwa w sektorze rolno-spożywczym („mentorzy”). Relacje pomiędzy Wnioskodawcą a mentorami regulowane są w drodze umów, określanych jako (...) Agreements (dalej jako „umowa”). Zgodnie z umową, głównym zadaniem mentora jest wspieranie ogólnego rozwoju uczestniczki w zakresie tworzenia własnego przedsiębiorstwa. Mentor nie jest konsultantem, lecz kimś kto daje wskazówki, zadaje pytania i ułatwia uczestniczce osiągnięcie sukcesu. Mentor zobowiązuje się w umowie do poświęcenia dwóch godzin w tygodniu na spotkanie z uczestniczką poprzez platformę online, wideokonferencję lub przez telefon, jak również na przygotowanie się do tego spotkania. Mentor zobowiązany jest również do wzięcia udziału w trzech spotkaniach bezpośrednich z przydzieloną mu uczestniczką, które z uwagi na trwającą pandemię również odbywają się online. Umowa przewiduje, że wszelka własność intelektualna (np. patenty, znaki towarowe, wzory zdobnicze, informacje poufne) wytworzona w wyniku realizacji umowy będzie własnością uczestniczki, a mentor wyraża zgodę na przekazanie na rzecz uczestniczki wszelkich praw, tytułów własności i udziałów w prawach własności intelektualnej powstałych w efekcie realizacji umowy. Umowa zawiera zastrzeżenie, zgodnie z którym mentor jest w stosunku do Wnioskodawcy niezależnym wykonawcą (independent contractor), nie jest natomiast w żadnym wypadku pracownikiem, agentem lub partnerem Wnioskodawcy i nie powinien się za takiego uważać. Jednocześnie umowa zawarta między mentorem a Wnioskodawcą jest umową o świadczenie usług, nie jest natomiast umową o pracę. W związku z tym mentor zobowiązuje się, że nie będzie dochodził od Wnioskodawcy jakichkolwiek roszczeń wynikających ze stosunku pracy. Zgodnie z umową mentor nie otrzymuje wynagrodzenia za świadczenie usług, do których wykonania się zobowiązuje. Przysługuje mu jednak zryczałtowany zwrot kosztów uczestnictwa w projekcie (tj. kosztów przejazdów, zakwaterowania, internetu i materiałów potrzebnych do wsparcia rozwoju projektu, takich jak książki, inne pomoce naukowe, dostęp do repozytorium danych online itp.) w wysokości 1000 euro, wypłacanych w dwóch transzach, po przedstawieniu przez mentora dowodów poniesionych wydatków. Zwrot kosztów przysługuje w zryczałtowanej wysokości 1000 euro, niezależnie od wysokości wydatków faktycznie poniesionych przez mentora w związku z uczestnictwem w projekcie. Umowa o świadczenie usług zawarta z mentorami nie zawiera postanowienia, zgodnie z którym stosuje się do niej przepisy o zleceniu zawarte w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Niemniej, według najlepszej wiedzy Wnioskodawcy, przepisy o zleceniu zawarte w ustawie z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny mogą mieć zastosowanie do umów o świadczenie usług zawartych z mentorami z mocy samego prawa (ex lege).

Z kolei relacje pomiędzy Wnioskodawcą a uczestniczkami są uregulowane w specjalnym formularzu (participant consent form), którego podpisanie przez uczestniczkę (wraz z podaniem danych osobowych i wyrażaniem zgody na ich przetwarzanie zgodnie z odpowiednimi regulacjami) oznacza akceptację przez uczestniczkę zasad współpracy określonych w formularzu. Zgodnie z formularzem, uczestniczka zobowiązuje się do uczestnictwa w projekcie (...) 2020. Formularz precyzuje również, że pomiędzy Wnioskodawcą a uczestniczką nie jest zawierana umowa o pracę ani umowa o świadczenie usług jako podwykonawca. Zgodnie z formularzem, uczestniczce przysługuje zryczałtowany zwrot kosztów uczestnictwa w projekcie (tj. kosztów przejazdów, zakwaterowania, opieki nad dziećmi i osobami zależnymi podczas uczestnictwa w aktywnościach związanych z projektem, internetu i materiałów potrzebnych do rozwoju biznesowego, takich jak książki, inne pomoce naukowe, dostęp do repozytorium danych online itp.) w wysokości 600 euro, wypłacanych w dwóch transzach, po przedstawieniu przez uczestniczkę dowodów poniesionych wydatków. Podobnie jak w przypadku mentorów, zwrot kosztów przysługuje uczestniczkom w zryczałtowanej, niezależnie od wysokości wydatków faktycznie poniesionych w związku z uczestnictwem w projekcie. Umowa zawarta z uczestniczkami nie ma znamion umowy zlecenia.

Umowy zawarte z mentorami i uczestniczkami nie są umowami zawartymi w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł. Stosownie do przepisów tej ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1:

pkt 2 – działalność wykonywana osobiście,

pkt 9 – inne źródła.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

– z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9.

Natomiast jak wynika z treści art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Katalog przychodów zaliczanych do innych źródeł nie stanowi katalogu zamkniętego, zawiera bowiem jedynie przykładowe wskazanie przychodów zaliczanych do tego źródła, o czym świadczy użycie słowa w „szczególności”. Wobec tego przychodem z innych źródeł będzie dla podatnika każde przysporzenie majątkowe, mające konkretny wymiar finansowy, otrzymane jako świadczenie pieniężne, rzeczowe lub też jako świadczenie nieodpłatne, czy częściowo odpłatne.

Zasady opodatkowania w Polsce przychodów uzyskanych przez nierezydentów reguluje m.in. art. 29 i art. 41 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a (tj. osoby posiadające na terytorium RP ograniczony obowiązek podatkowy) przychodów:

z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu (pkt 1);

z opłat za usługi w zakresie działalności widowiskowej, rozrywkowej lub sportowej, wykonywanej przez osoby fizyczne mające miejsce zamieszkania za granicą, a organizowanej za pośrednictwem osób fizycznych lub osób prawnych prowadzących działalność w zakresie imprez artystycznych, rozrywkowych lub sportowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu (pkt 2);

z tytułu należnych opłat za wywóz ładunków i pasażerów przyjętych do przewozu w portach polskich przez zagraniczne przedsiębiorstwa morskiej żeglugi handlowej, z wyjątkiem ładunków i pasażerów tranzytowych - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów (pkt 3);

uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 10% przychodów (pkt 4);

z tytułu świadczeń doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwania personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20% przychodu (pkt 5).

Stosownie do art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Przy czym, ilekroć w ustawie jest mowa o certyfikacie rezydencji – zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie w formie mailowej czy papierowej, dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru handlowego, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania siedziby dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Należy przy tym podkreślić, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wymaga od płatnika posiadania certyfikatu rezydencji potwierdzającego miejsce zamieszkania podatnika na dzień wypłaty należności z tytułów wymienionych w art. 29 ust. 1 tej ustawy w momencie dokonywania tej wypłaty. W większości przypadków nie ma możliwości uzyskania takiego dokumentu w dniu wypłaty tych należności. Natomiast, jeżeli w certyfikacie wskazano okres jego ważności, dla płatnika istotne jest, czy w dacie wypłaty świadczenia okres ten nie upłynął.

Certyfikat rezydencji musi potwierdzać fakt rezydencji podatkowej w dacie uzyskania dochodu.

Zatem, prawidłowa realizacja obowiązków przez płatnika wymaga uzyskania przez niego certyfikatu rezydencji aktualnego na moment dokonywania wypłat na rzecz podatnika.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Stosownie zaś do art. 41 ust. 4 ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani pobierać zryczałtowany podatek dochodowy od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z tytułów określonych w art. 29, art. 30 ust. 1 pkt 2, 4-5a, 13-16 oraz art. 30a ust. 1 pkt 1-11 oraz 11b-12, z zastrzeżeniem ust. 4d, 5, 10, 12 i 21.

Na podstawie art. 42 ust. 1 ww. ustawy, płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) – na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 2 pkt 2 tej ustawy, płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 2a, oraz urzędom skarbowym, przy pomocy których naczelnicy urzędów skarbowych właściwi w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonują swoje zadania, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym - imienne informacje sporządzone według ustalonego wzoru (IFT-1/IFT-1R), również gdy płatnik w roku podatkowym sporządzał i przekazywał informacje w trybie przewidzianym w ust. 4.

W myśl art. 42 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, informacje, o których mowa w ust. 2 pkt 2, sporządzają i przekazują również podmioty, o których mowa w art. 41, gdy na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub ustawy nie są obowiązane do poboru podatku, o którym mowa w art. 29-30a. Przepisy ust. 3 i 4 stosuje się odpowiednio.

Jednocześnie, na mocy art. 42a ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zgodnie z art. 750 Kodeksu cywilnego, do umów o świadczenie usług, które nie są uregulowane innymi przepisami, stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu.

Przepis art. 750 Kodeku cywilnego reguluje reżim prawny umów, które łącznie spełniają dwie przesłanki: są umowami o świadczenie usług i jednocześnie nie są uregulowane innymi przepisami. Zakres zastosowania tego przepisu jest więc rozległy i obejmuje szeroki katalog umów o różnorodnej treści (K. Kopaczyńska-Pieczniak, Komentarz do art. 750 Kodeksu cywilnego, w: C. Kidyba (red.), Z. Gawlik, C. Janiak, K. Kopaczyńska-Pieczniak, G. Kozieł, E. Niezbecka, T. Sokołowski, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, Lex 2014, wyd. II).

W świetle powyższego, skoro jak wskazuje przepis art. 750 Kodeksu cywilnego – do umowy o świadczeniu usług nieuregulowanych innymi przepisami stosuje się przepisy o zleceniu – to na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez osoby w ramach tej umowy należy zakwalifikować do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Przenosząc powyższe uregulowania prawne na grunt rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że środki finansowe wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz mentorów tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w związku z realizacją umowy o świadczenie usług stanowi dla tych osób przychód z działalności wykonywanej osobiście w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 2 w zw. art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast w odniesieniu do uczestniczek przychód taki powinien być traktowany jako przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w zw. art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że kwoty wypłacane tytułem zryczałtowanego zwrotu kosztów uczestnictwa w projekcie stanowią przychód zaliczany do przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest nieprawidłowe w odniesieniu do mentorów, natomiast jest prawidłowe w odniesieniu do uczestniczek.

Na gruncie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania przychód uczestniczek należy zaliczyć do tzw. innych dochodów.

Zgodnie z art. 23 umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Rumunii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i majątku, sporządzona w Warszawie 23 czerwca 1994 r. (Dz. U. z 1995 r. Nr 109 poz. 530), części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie, które nie zostały wymienione w poprzednich artykułach niniejszej umowy, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

Natomiast art. 20 ust. 1 umowy z 13 września 2011 r. między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Czeską w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz. U. z 2012 r. poz. 991 ze zm.) stanowi, części dochodu osoby mającej miejsce zamieszkania lub siedzibę w Umawiającym się Państwie, bez względu na to gdzie są osiągane, a nieobjęte postanowieniami poprzednich artykułów niniejszej Umowy podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie.

W związku z powyższym, należy stwierdzić, że środki finansowe wypłacone uczestniczkom mających miejsce zamieszkania w Rumunii i Czechach jako „inne dochody” podlegają opodatkowaniu w miejscu zamieszkania, tj. odpowiednio w Rumunii i Czechach. Świadczenia te nie podlegają opodatkowaniu na terytorium Polski. Do ww. świadczeń nie ma zastosowania art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Zatem, skoro wypłata środków finansowych uczestniczkom traktowana jest jako przychód z innych źródeł w rozumieniu art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który nie podlega opodatkowaniu w Polsce, to na Wnioskodawcy z tego tytułu nie ciąży obowiązek wystawienia formularza PIT-11, a także obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie wystawienia PIT-11 uczestniczkom z Rumunii i Czech jest nieprawidłowe.

Natomiast odnosząc się do środków finansowych wypłaconych mentorom, należy wskazać, że skoro – jak wcześniej dowiedziono – przychody z tego tytułu powinny być zakwalifikowane do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem wypłatę ww. środków należy rozpatrywać w kontekście art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z treści art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy wynika, że podatek dochodowy od uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez osoby, o których mowa w art. 3 ust. 2a od przychodów z działalności określonej w art. 13 pkt 2 i 6-9 oraz z odsetek innych niż wymienione w art. 30a ust. 1, z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - pobiera się w formie ryczałtu w wysokości 20 % przychodu.

W związku z powyższym środki finansowe wypłacone mentorom, z którymi Wnioskodawca ma podpisana umowę o świadczenie usług objęte są zakresem ww. przepisu.

Stosownie do cytowanego wcześniej art. 29 ust. 2 tej ustawy, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów o unikaniu podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania lub niepobranie (niezapłacenie) podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania dla celów podatkowych miejsca zamieszkania podatnika uzyskanym od niego certyfikatem rezydencji.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że okres pobytu mentorów na terytorium Polski nie przekracza 183 dni w roku kalendarzowym, a Wnioskodawca nie posiada certyfikatów rezydencji tych mentorów, zatem środki finansowe wypłacone tym mentorom podlegają opodatkowaniu 20% zryczałtowanemu podatkowi dochodowemu na zasadach wynikających z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca jako płatnik jest również obowiązany do wystawienia mentorom z Rumunii i Czech informacji IFT-1/IFT-1R oraz do sporządzenia PIT-8AR.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku poboru zryczałtowanego podatku w przypadku braku certyfikatu rezydencji oraz wystawienia PIT-11 mentorom z Rumunii i Czech – jest nieprawidłowe.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi również kwestia czy uzyskany dochód jest zwolniony z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) i b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zauważyć należy, że w związku z tym, że środki finansowe wypłacone uczestniczkom jako przychód z innych źródeł nie podlega w Polsce opodatkowaniu, to do tych środków finansowych nie znajduje zastosowanie art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym.

Tut. organ analizę zastosowania powyższego zwolnienia dokonał jedynie w odniesieniu do mentorów.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody otrzymane przez podatnika, jeżeli:

pochodzą od rządów państw obcych, organizacji międzynarodowych lub międzynarodowych instytucji finansowych ze środków bezzwrotnej pomocy, w tym ze środków programów ramowych badań, rozwoju technicznego i prezentacji Unii Europejskiej i z programów NATO, przyznanych na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi państwami, organizacjami lub instytucjami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze, w tym również w przypadkach gdy przekazanie tych środków jest dokonywane za pośrednictwem podmiotu upoważnionego do rozdzielania środków bezzwrotnej pomocy oraz
podatnik bezpośrednio realizuje cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy; zwolnienie nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca - bez względu na rodzaj umowy - wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

Zastosowanie przedmiotowego zwolnienia wymaga zatem łącznego spełnienia przesłanek określonych w lit. a) i lit. b) przytoczonego przepisu.

Pierwsza z nich dotyczy rodzaju środków, z których finansowane są dochody osoby fizyczne. Istotne jest nie tylko z jakich środków realizowane są dochody podatnik, ale również, aby dochody te pochodziły ze środków bezzwrotnej pomocy przyznanej przez wskazane w nim podmioty, tj. rządy państw obcych, organizacje międzynarodowe lub międzynarodowe instytucje finansowe. Niezbędne jest także aby środki te zostały przyznane na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z tymi podmiotami przez Radę Ministrów, właściwego ministra, agencje rządowe lub agencje wykonawcze. Dotyczy to również środków programów Unii Europejskiej. Przy czym użyte w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) pojęcie Rady Ministrów, właściwego ministra lub agencji rządowej nie oznacza Rady Ministrów, właściwego ministra lub agencji rządowej jakiegokolwiek państwa na świecie lecz wyłącznie Rzeczypospolitej Polskiej. Świadczy o tym, choćby użycie wielkich liter w wyrazach "Radę Ministrów", co oznacza, że chodzi tu o określany tym mianem konstytucyjny organ władzy wykonawczej Rzeczypospolitej Polskiej (rozdział VI Konstytucji RP), a nie o rządy (rady ministrów) innych państw (wyrok Wojewódzkiego Sąd Administracyjnego w Warszawie z 8 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Wa 3170/08, utrzymany w mocy przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z 18 kwietnia 2010 r. sygn. akt II FSK 1214/09).

W świetle powyższego, aby były spełnione przesłanki z lit. a) w art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, środki pomocowe powinny być przyznane, m.in. na podstawie umów zawartych z Radą Ministrów, właściwym ministrem lub agencjami rządowymi Rzeczypospolitej Polskiej. Tym samym beneficjentem tych środków, tj. adresatem przyznanej na takiej podstawie bezzwrotnej pomocy, musi być podmiot polskiego prawa publicznego, bądź prywatnego.

Druga z przesłanek natomiast określa warunek dotyczący bezpośredniej realizacji przez osobę fizyczną celów programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy i nie ma zastosowania do dochodów osób fizycznych, którym podatnik bezpośrednio realizujący cel programu zleca – bez względu na rodzaj umowy – wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem.

W ostatnich latach sądy administracyjne prezentują jednolity i ugruntowany pogląd, że treść użytego w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy, wyrazu „bezpośrednio” należy odczytywać w związku z dalszą częścią tego przepisu, z której wynika, że bezpośrednio nie realizują programu pomocowego podwykonawcy, oraz z treścią lit. a) tego unormowania, która wskazuje podmioty uprawnione do przekazywania środków. Podkreśla się również, że „nie do przyjęcia jest taka wykładnia omawianego przepisu, że do zakresu podmiotów objętych zwolnieniem podatkowym – zaliczają się również osoby będące pracownikami czy wykonawcami dzieła dla bezpośredniego wykonawcy zadań, dla realizacji których objęte zwolnieniem środki zostały przyznane, o ile zatrudnione są przy wykonywaniu prac związanych z realizacją tych zadań” (prawomocny wyrok WSA w Bydgoszczy z 22 czerwca 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 230/09). Ten sposób rozumienia warunku „bezpośredniości” widoczny jest m.in. w orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego, przykładowo w wyrokach: z 15 kwietnia 2009 r. sygn. akt II FSK 58/08, z 17 listopada 2010 r. sygn. akt II FSK 1265/09, z 13 maja 2011 r. sygn. akt II FSK 48/10, z 20 stycznia 2012 r. sygn. akt II FSK 1425/10, z 19 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2487/10, z 13 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2460/10, z 22 czerwca 2012 r. sygn. akt II FSK 2564/10, a także z 24 czerwca 2014 r. sygn. akt II FSK 1918/12.

Uwzględniając orzecznictwo sądów administracyjnych uznać zatem należy, że w sytuacji gdy podatnik będący beneficjentem środków pochodzących ze źródeł wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy zleca osobie fizycznej (bez względu na rodzaj umowy) wykonanie określonych czynności w związku z realizowanym przez niego programem, dochody tej osoby otrzymane w związku z wykonaniem zlecenia nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, gdyż nie została spełniona przesłanka określona w lit. b) tej regulacji. Przy czym podatnikiem bezpośrednio realizującym cel programu, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy może być jedynie ten podmiot, któremu powierzono w sensie ekonomicznym i technicznym realizację konkretnego projektu i który ponosi pełną odpowiedzialność za prawidłowe jego wykonanie, niezależnie od faktu, że bezpośrednia realizacja nie jest równoznaczna z obowiązkiem osobistego wykonania przez tego podatnika czynności w ramach programu. Może on powierzyć wykonanie poszczególnych czynności, składających się na całość programu, innym podmiotom, w tym pracownikom, zleceniobiorcom lub wykonawcom dzieła. Niemniej jednak osoby te (wykonujące tylko pewne czynności, chociażby o charakterze merytorycznym i ściśle związane z realizacją celów programu), nie mogą być uznane za podatników realizujących bezpośrednio cel programu. Zatrudnione osoby nie ponoszą bowiem odpowiedzialności za realizację projektu (nie są stroną umowy o dofinasowanie projektu określającą prawa i obowiązki stron). Wykonują jedynie zadania wynikające z umów zawartych z podatnikiem bezpośrednio realizującym cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy, tj. z beneficjentem pomocy.

Mając powyższe na uwadze należy zauważyć, że z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że projekt E. jest programem edukacyjnym dedykowanym dla kobiet z państw charakteryzujących się niewielkimi wskaźnikami innowacyjności z Rumunii, Czech, Serbii, a nie z Polski.

Uznać zatem należy, że co prawda środki finansowe pochodzą ze środków Unii Europejskiej, to jednak nie jest spełniony warunek dotyczący przyznania tych środków podmiotom prawa polskiego na podstawie jednostronnej deklaracji lub umów zawartych z Radą Ministrów RP, czy właściwego ministra polskiego rządu lub polskiej agencji rządowej, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. a) ustawy. Polska nie jest beneficjentem (adresatem) pomocy tylko strona rumuńska, czeska i serbska.

Dodatkowo - w świetle ugruntowanego orzecznictwa sądowo-administracyjne - uznać należy, że nie jest również spełniona przesłanka określona w art. 21 ust. 1 pkt 46 lit. b) ustawy, gdyż mentorzy nie byli podatnikami bezpośrednio realizującym cel projektu, mimo, że wykonywali prace na jego rzecz. Czynności na rzecz projektu, o którym mowa we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, mentorzy nie wykonywali bowiem na podstawie umowy o dofinansowanie projektu zawartej z Europejską instytucją Innowacji i Technologii (nie jest stroną tej umowy). Innymi słowy, wprawdzie mentorzy realizowali cel projektu, jednak nie realizowali go bezpośrednio, ale pośrednio poprzez wykonywanie zadań zleconych przez Wnioskodawcę.

W konsekwencji, wypłacone środki finansowe na rzecz mentorów, nie korzystają ze zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy, gdyż nie zostały spełnione warunki tego zwolnienia, i to zarówno w zakresie lit. a) jak i lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia wynikającego z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatki dochodowym od osób fizycznych do wypłaconych środków finansowych uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się do powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji 8 grudnia 2015 r., sygn. IBPB-1-3/4510-448/15/IZ wskazać należy, że nie dotyczy ona zastosowania zwolnienia z art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, lecz zastosowania zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Ponadto wskazać należy, że nie jest ona wiążąca dla tutejszego Organu. Interpretacje organu podatkowego dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, w określonym stanie faktycznym i tylko w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące, zatem nie mogą przesądzać o niniejszym rozstrzygnięciu. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin