Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.401.2021.1.AJB
z 2 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania kwoty, do której zapłaty zobowiązany jest pracownik z powodu przedterminowego rozwiązania przez niego stosunku pracy za porozumieniem stron – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

31 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania kwoty, do której zapłaty zobowiązany jest pracownik z powodu przedterminowego rozwiązania przez niego stosunku pracy za porozumieniem stron.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

.... (zwany dalej MZK), Ośrodek Szkolenia Zawodowego (zwany dalej Ośrodek) przy ... Ośrodek prowadzi szkolenia zawodowe dla pracowników oraz dla osób z zewnątrz w ramach szkoleń komercyjnych.

Ośrodek Szkolenia Zawodowego działa w następujących obszarach zadaniowych: szkolenie kandydatów na prawo jazdy kat. D, szkolenie osób zainteresowanych uzyskaniem uprawnień do kierowania tramwajem, kursy kwalifikacji wstępnej, wstępnej przyspieszonej, wstępnej uzupełniającej, wstępnej uzupełniającej przyspieszonej dla kategorii D1, D1+E, D, D+E, C1, C1+E, C, C+E oraz szkolenia okresowe.

Ośrodek zorganizował szkolenie w zakresie prawa jazdy kategorii D wraz z kwalifikacją wstępną przyspieszoną. Szkolenie finansowane było w 60% przez MZK (5.370 zł), natomiast w pozostałych 40% (3.580 zł) przez Osobę szkoloną. Koszt szkolenia w całości wynosi 8.950 zł.

MZK zawarł umowę na przeprowadzenie szkolenia z osobą niebędącą pracownikiem MZK (dalej zwana osobą szkoloną) w zakresie kat. D wraz z kwalifikacją zawodową. Realizator szkolenia (MZK) zobowiązał się do sfinansowania w wysokości 60% z tytułu udziału w szkoleniu. Osoba szkolona zobowiązuje się do pokrycia 40% wartości z tytułu udziału w szkoleniu. Po zakończeniu szkolenia, uzyskania pozytywnych ocen z egzaminów państwowych oraz odbiorze prawa jazdy kat. D MZK zobowiązał się do zatrudnienia Osoby szkolonej na okres minimum 36 miesięcy na stanowisku kierowca autobusu. W przypadku rezygnacji z kursu lub rezygnacji z zatrudnienia osoba szkolona zobowiązana jest do zwrotu całości kwoty szkolenia 100%.

MZK po uzyskaniu pozytywnych ocen z egzaminów państwowych oraz odbiorze prawa jazdy kat. D zawarł umowę o pracę z osoba szkoloną. Usługa z tytułu przeprowadzonego szkolenia została zaewidencjonowana na kasie fiskalnej w kwocie 3.580 zł (40%) (usługa zwolniona art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) i wystawiona została na podstawie paragonu faktura na osobę szkoloną.

Zawarta umowa reguluje kwestie rozwiązania umowy o pracę.

1. Umowa może być rozwiązana przez Osobę szkoloną w każdej chwili bez podania przyczyn. Rozwiązanie umowy nie zwalnia Osoby szkolonej z obowiązku wniesienia należnej opłaty za szkolenie (40%).
2. W przypadku rozwiązania umowy o pracę przed upływem minimalnego zatrudnienia Osoba szkolona zobowiązana jest do zwrotu kosztów poniesionych przez Organizatora szkolenia (MZK) na realizację kursu proporcjonalnie do okresu przepracowania na stanowisku kierowcy autobusu.
   
   

W związku z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia na stanowisku kierowcy autobusu w MZK zawarte zostało porozumienia z pracownikiem, w którym zobowiązuje się on do zwrotu kosztów szkolenia, tj. pozostała kwota z 40% (niespłacona) oraz 60% (sfinansowana przez MZK) - płatnych w 4 ratach.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zwrot przez pracownika kosztów za kurs otrzymany przez Spółkę w ramach zawartego porozumienia z pracownikiem (60% w części sfinansowanej przez MZK) z powodu wcześniejszego rozwiązania przez niego stosunku pracy za porozumieniem stron należy uznać za świadczenie usługi, czy też jest odszkodowaniem?

Zdaniem Wnioskodawcy, zwrot wydatków kursu otrzymany w ramach zawartego porozumienia z pracownikiem ma charakter odszkodowania

Katalog czynności opodatkowanych VAT określa art. 5 u.p.t.u. Jego ust. 1 pkt 1 stanowi, iż opodatkowaniu tym podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 u.p.t.u., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 u.p.t.u. przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

• przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
  

• zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
  

• świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
  
  

Zgodnie z art. 8 ust. 2 u.p.t.u. za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

• użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych,
  

• nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.
  
  

Z powyższych przepisów wynika więc, że definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Przez świadczenie należy zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innego podmiotu niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania.

Przyjmuje się ponadto, że dla wystąpienia czynności opodatkowanej, konieczne jest aby:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) była bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiadało świadczenie wzajemne ze strony nabywcy -wynagrodzenie (vide: interpretacja indywidualna sygn. 3063-ILPP2-1.4512.101.2016.1.AP z dnia 22.11.2016 r., czy też sygn. 0112-KDIL1-2.4012.557.2018.1.NF z dnia 18.10.2018 r.).
  
  

Należy podkreślić, że ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby świadczenie - jako usługa - podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Dana usługa podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Dla wystąpienia czynności opodatkowanej konieczne jest, by w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) była bezpośrednim beneficjentem świadczenia oraz aby świadczonej usłudze odpowiadało świadczenie wzajemne ze strony nabywcy – wynagrodzenie. Przy czym aby świadczenie (jako usługa) podlegało opodatkowaniu VAT, wymienione warunki powinny być spełnione łącznie (szerzej zob. wyrok TSUE z 8.3.1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council przeciwko Commissioners of Customs and Excise).

Powyższe oznacza, że dana usługa podlega opodatkowaniu VAT w sytuacji, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym - gdy zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Tymczasem w przypadku rozwiązania stosunku pracy przed upływem trzech lat od daty zatrudnienia, firma nie będzie świadczyć żadnej usługi na rzecz pracownika.

Wynika to z powodów, o których mowa poniżej:

Po pierwsze - opodatkowaniu VAT podlega tylko takie nieodpłatne świadczenie usług na rzecz pracowników, które służy celom osobistym pracowników (ich celom bezpośrednio konsumpcyjnym). Jednocześnie należna od pracownika kwota, w związku z rozwiązaniem przez niego umowy o pracę przed upływem terminu wskazanego w umowie szkoleniowej, nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usługi szkolenia na rzecz tego pracownika.

W przypadku opisanym w stanie faktycznym trudno bowiem wskazać, aby pracownik uzyskiwał korzyść o charakterze majątkowym w związku z zapłatą środków pieniężnych na rzecz pracodawcy. W szczególności nie można uznać, aby korzyścią tą była zgoda pracodawcy na zakończenie stosunku zatrudnienia - zgoda taka bowiem w stanie faktycznym nie występuje i nie jest konieczna.

Przyczyny zapłaty odszkodowania leżą po stronie pracownika, a zatem to on, swoim działaniem lub zaniechaniem aktualizuje obowiązek zapłaty umówionej kwoty. Równocześnie wartość kwoty przekazanej przez pracownika nie jest wprost ekwiwalentem.

Potwierdzeniem powyższego poglądu, zgodnie z którym w zaistniałej sytuacji pracownik nie odnosi bezpośredniej korzyści rozumianej jako zaspokojenie jego własnego osobistego interesu jest cel szkolenia. Mianowicie pracodawca organizuje wskazane szkolenia przede wszystkim w celu zaspokojenia swoich własnych potrzeb kadrowych, co pozwala mu prowadzić dochodową działalność gospodarczą. Tym samym skoro to nie pracownik odnosi konkretne korzyści o charakterze majątkowym związane z danym świadczeniem (wewnętrzne szkolenie), to szkolenie to nie jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwota zapłacona przez pracownika nie stanowi również ekwiwalentu żadnej korzyści występującej po stronie Spółki wynikającej z rozwiązania stosunku pracy przez pracownika. Wręcz przeciwnie, w jej interesie jest, aby po stronie pracownika nie zaktualizował się obowiązek zapłaty, tzn. aby pracownik ten przepracował umówiony okres i w tym czasie wykorzystał nowe umiejętności czy wiadomości (zdobyte w związku z podnoszeniem kwalifikacji) na zajmowanym przez siebie stanowisku, z korzyścią dla pracodawcy.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego stanowiska jest wydana przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej interpretacja indywidualna z dnia 26 lipca 2019 r. 0111-KDIB3-2.4012.258.2019.1.MGO. Tożsamo: w interpretacji indywidualnej z 19 kwietnia 2018 r., 0112-KDIL1-2.4012.108.2018.1.DC.

Zdaniem Wnioskodawcy otrzymany przez MZK zwrot wydatków kursu otrzymany w ramach zawartego porozumienia z pracownikiem ma charakter odszkodowawczy.

Zdaniem Wnioskodawcy zwrot ten nie spełnia warunków wystąpienia świadczenia wzajemnego, w związku z czym powinien być kwalifikowany niejako świadczenie usługi, a odszkodowanie.

Zwrot kosztów szkolenia poniesiony w związku z rozwiązaniem umowy przed zakończeniem minimalnego okresu zatrudnienia w MZK stanowi odszkodowanie i nie będzie podlegał on ewidencjonowaniu na kasie rejestrującej. Odszkodowania nie stanowią świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 u.p.t.u. i tym samym nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Właściwą formą udokumentowania odszkodowania będzie wystawiona nota obciążeniowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z treści przywołanego przepisu art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też należy stwierdzić, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów”. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Co do zasady, każde świadczenie niebędące dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi usługę w rozumieniu ustawy. Przy czym muszą być spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,
  

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, że oba ww. warunki powinny być spełnione łącznie, aby określona czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług. Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek o charakterze przyczynowym pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług, a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy jest możliwe zidentyfikowanie bezpośredniej i jasno zindywidualizowanej korzyści na rzecz świadczącego usługę, oraz gdy świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Z opisu sprawy wynika, że .... zawarł umowę na przeprowadzenie szkolenia z osobą niebędącą pracownikiem MZK w zakresie kat. D wraz z kwalifikacją zawodową. Ośrodek Szkolenia Zawodowego przy ... prowadzi szkolenia zawodowe dla pracowników oraz dla osób z zewnątrz w ramach szkoleń komercyjnych. Ośrodek zorganizował szkolenie w zakresie prawa jazdy kategorii D wraz z kwalifikacją wstępną przyspieszoną. Szkolenie finansowane było w 60% przez MZK (5.370 zł), natomiast w pozostałych 40% (3.580 zł) przez Osobę szkoloną. Realizator szkolenia (MZK) zobowiązał się do sfinansowania w wysokości 60% z tytułu udziału w szkoleniu. Osoba szkolona zobowiązuje się do pokrycia 40% wartości z tytułu udziału w szkoleniu. Po zakończeniu szkolenia, uzyskania pozytywnych ocen z egzaminów państwowych oraz odbiorze prawa jazdy kat. D MZK zobowiązał się do zatrudnienia Osoby szkolonej na okres minimum 36 miesięcy na stanowisku kierowca autobusu. W przypadku rezygnacji z kursu lub rezygnacji z zatrudnienia osoba szkolona zobowiązana jest do zwrotu całości kwoty szkolenia 100%. MZK po uzyskaniu pozytywnych ocen z egzaminów państwowych oraz odbiorze prawa jazdy kat. D zawarł umowę o pracę z osoba szkoloną. Usługa z tytułu przeprowadzonego szkolenia została zaewidencjonowana na kasie fiskalnej w kwocie 3.580 zł (40%) (usługa zwolniona art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a) i wystawiona została na podstawie paragonu faktura na osobę szkoloną. W związku z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia na stanowisku kierowcy autobusu w MZK zawarte zostało porozumienia z pracownikiem, w którym zobowiązuje się on do zwrotu kosztów szkolenia, tj. pozostała kwota z 40% (niespłacona) oraz 60% (sfinansowana przez MZK) - płatnych w 4 ratach.

Przechodząc do kwestii objętych zakresem zadanego pytania w pierwszej kolejności wskazać należy, że w odniesieniu do cyt. wyżej przepisu art. 8 ustawy, aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębniona usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego. Otrzymana zapłata powinna być zatem konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Analiza przedstawionych okoliczności w sprawie prowadzi do wniosku, że w przypadku rozwiązania stosunku pracy przed upływem minimalnego zatrudnienia przez pracownika, który ukończył szkolenie zorganizowane przez MZK, Wnioskodawca nie będzie świadczyć żadnej usługi na rzecz tego pracownika. Kwota, do zapłaty której zobowiązany jest pracownik wskutek przedterminowego rozwiązania stosunku pracy, powstaje w związku z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia na stanowisku kierowcy autobusu w MZK. W tej sytuacji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykonania żadnego ekwiwalentnego świadczenia wzajemnego w zamian za otrzymany zwrot, tj. nie jest zobowiązany do wykonania jakiejkolwiek usługi, do powstrzymania się od dokonania określonych czynności lub do tolerowania określonych czynności lub sytuacji. Wnioskodawca nie osiągnie korzyści z tytułu otrzymania ww. kwoty od pracownika, który ukończył szkolenie, gdyż w opisanej sytuacji stanowi ona jedynie część zwrotu kosztów jakie pracodawca poniósł w związku z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych pracownika. Zatem, świadczenie pieniężne otrzymane przez Wnioskodawcę związane z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia na stanowisku kierowcy wynika z nienależytego wywiązania się z warunków umowy i, jako takie, stanowi odszkodowanie uzyskiwane przez Wnioskodawcę. Kwota ta ma na celu wyrównanie szkody wyrządzonej Wnioskodawcy w związku z faktem, że pracownik nie wywiązał się z umowy.

Zauważyć należy, że „odszkodowanie” jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie. Zagadnienie to regulują przepisy ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.). Odszkodowanie jest zapłatą za wyrządzone szkody, poniesione przez kogoś straty. Zgodnie z art. 361 § 1 i 2 Kodeksu cywilnego, zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W powyższych granicach, w braku odmiennego przepisu ustawy, lub postanowienia umowy, naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Mając na uwadze ww. ustawową definicję świadczenia usług nie można zatem uznać, że zapłata przez pracownika na rzecz Wnioskodawcy świadczenia pieniężnego za niewykorzystanie efektów kształcenia w związku z brakiem możliwości kontynuowania zatrudnienia stanowi wynagrodzenie za świadczoną usługę. Istotą odszkodowania nie jest płatność za świadczenie, lecz rekompensata za szkodę. W takim przypadku nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną – świadczenie w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika.

W konsekwencji kwota przysługująca Wnioskodawcy z tytułu przedterminowego rozwiązania stosunku pracy ma charakter czynności jednostronnej i nie wiąże się z otrzymaniem świadczenia wzajemnego. Zwrot kosztów szkolenia z tytułu przedterminowego rozwiązania stosunku pracy nie stanowi dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, ani też świadczenia usług wskazanego w art. 8 ust. 1 ustawy. Tym samym ww. zwrot kosztów szkolenia nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego oceniając stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, w szczególności zasadność wystawiania not obciążeniowych oraz sposobu dokumentowania otrzymanego odszkodowania, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.