Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.171.2021.2.JK
z 11 maja 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2021 r. (data wpływu 8 lutego 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 maja 20201 r. (data wpływu 4 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie kosztów uzyskania przychodu.

Z uwagi na fakt, że ww. wniosek nie spełniał wymogów określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 30 kwietnia 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.171.2021.1.JK Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania.

Jednocześnie poinformowano Zainteresowanego, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a uzupełnieniem wniosku przez Wnioskodawcę nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłane w dniu 30 kwietnia 2021 r., zostało skutecznie doręczone w dniu 1 maja 2021 r. natomiast w dniu 4 maja 2021 r. wniosek został uzupełniony.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca inwestuje na rynku kapitałowym tylko w akcje spółek notowanych na rynku głównym oraz alternatywnym (...). Nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej. W roku 2020 Zainteresowany uzyskał przychód z tytułu zbycia akcji. Z biura maklerskiego otrzymał PIT-8C, natomiast z US rozliczył się za pomocą deklaracji PIT-38. W 2020 r. oraz częściowo w 2021 r. Wnioskodawca ponosił następujące koszty:

1. Zakup literatury fachowej np: „(…)”;
2. Prenumerata/zakup czasopism branżowych np: „(…)”;
3. Roczna opłata za prowadzenie rachunku maklerskiego;
4. Miesięczna opłata za dostęp do większej ilości ofert w arkuszu notowań;
5. Miesięczna opłata za dostęp do specjalistycznego oprogramowania (…);
6. Prowizja za udzielenie oraz odsetki od kredytu maklerskiego przeznaczonego na zakup akcji;
7. Subskrypcje oraz abonamenty za dostęp do specjalistycznych stron internetowych np.:(…);
8. Składka członkowska do organizacji zrzeszającej inwestorów indywidualnych – (…);
9. Opłata za udział w konferencjach i warsztatach organizowanych na żywo jak również koszty poniesione na dojazd oraz nocleg (np. (…));
10. Opłata za konferencje, warsztaty, szkolenia online np. (…).
    
    

Miesięczna opłata za dostęp do większej ilości ofert w arkuszu notowań ponoszona jest na rzecz biura maklerskiego. Biuro maklerskie (…) opisuje to w następujący sposób: „(…)”.

Jest to dostęp do pierwszych 5 zleceń kupna i sprzedaży (wg ceny) danego waloru. Wykupując taki dostęp otrzymuje się podgląd do wszystkich notowanych spółek. Na podstawie arkusza zleceń Wnioskodawca podejmuje decyzje po jakiej cenie sprzedać lub kupić dany walor.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy powyższe poniesione koszty można uwzględnić w zeznaniu podatkowym jako koszty uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, wymienione wyżej koszty są poniesione ze względu na inwestowanie na rynku kapitałowym (głównie rynek akcyjny). Nie są one związane z prywatnymi zainteresowaniami czy hobby. Inwestowanie i osiąganie dochodów bez posiadania wiedzy odnośnie: działania rynków finansowych, aktualnej sytuacji gospodarczej, przepisów prawa itd. jest bardzo mało prawdopodobne. Już na etapie zakładania rachunku maklerskiego wymaga się wiedzy odnośnie rynku kapitałowego i ryzyk z nim związanych (wymagane jest wypełnienie testów przed aktywacją rachunku). Ponoszenie powyższych kosztów wpływa na podejmowanie decyzji inwestycyjnych. W związku z powyższym Zainteresowany uważa, że wyżej poniesione koszty może uznać za koszty uzyskania przychodu i uwzględniać je w deklaracjach podatkowych.

Wnioskodawca przedstawił sygnatury korzystnych orzeczeń, do jakich udało mu się dotrzeć: (…).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl przepisu art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 1426 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca inwestuje na rynku kapitałowym w 2020 r. uzyskał przychód ze zbycia akcji. W tym celu poniósł szereg kosztów.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, źródłami przychodów są kapitały pieniężne i prawa majątkowe, w tym odpłatne zbycie praw majątkowych innych niż wymienione w pkt 8 lit. a-c;.

Stosownie do treści art. 17 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy, za przychody z kapitałów pieniężnych uważa się należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, przychody z:

1. odpłatnego zbycia udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni oraz papierów wartościowych,
2. realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi.
   
   

Zgodnie z art. 5a pkt 11 ww. ustawy ilekroć w ustawie jest mowa o papierach wartościowych – oznacza to papiery wartościowe, o których mowa w art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2020 r. poz. 89, 284, 288 i 568). Pod pojęciem tym mieszczą się m.in. akcje.

Na podstawie art. 30b ust. 1 ww. ustawy Od dochodów uzyskanych z odpłatnego zbycia papierów wartościowych lub pochodnych instrumentów finansowych, w tym z realizacji praw wynikających z tych instrumentów, z odpłatnego zbycia udziałów (akcji), z odpłatnego zbycia udziałów w spółdzielni oraz z tytułu objęcia udziałów (akcji) albo wkładów w spółdzielni w zamian za wkład niepieniężny w postaci innej niż przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część, podatek dochodowy wynosi 19% uzyskanego dochodu.

Zgodnie z art. 30b ust. 2 ww. ustawy, dochodem, o którym mowa w ust. 1, jest:

1. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia papierów wartościowych a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f lub ust. 1g, lub art. 23 ust. 1 pkt 38, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 13 i 14,
2. różnica między sumą przychodów uzyskanych z realizacji praw wynikających z papierów wartościowych, o których mowa w art. 3 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
3. różnica między sumą przychodów uzyskanych z tytułu odpłatnego zbycia pochodnych instrumentów finansowych oraz z realizacji praw z nich wynikających a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 38a,
4. różnica między sumą przychodów uzyskanych z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) albo udziałów w spółdzielni a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1f oraz art. 23 ust. 1 pkt 38 i 38c,
5. różnica pomiędzy przychodem określonym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 9 a kosztami uzyskania przychodów określonymi na podstawie art. 22 ust. 1e,
6. różnica między przychodem uzyskanym z odpłatnego zbycia udziałów (akcji) spółki kapitałowej powstałej w wyniku przekształcenia przedsiębiorcy będącego osobą fizyczną w jednoosobową spółkę kapitałową a kosztami uzyskania przychodów, określonymi na podstawie art. 22 ust. 1ł.

‒ osiągnięta w roku podatkowym.

Z treści art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika natomiast, że kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej. Przepis art. 14 ust. 1 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 23o, art. 23u, art. 24-24b, art. 24c, art. 24e, art. 30ca, art. 30da oraz art. 30f nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów (art. 9 ust. 2 ww. ustawy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż ustawodawca różnicuje sposób ustalania kosztów uzyskania przychodu w zależności od tego czy papiery wartościowe lub udziały w spółkach mających osobowość prawną zostały nabyte lub objęte w zamian za pieniądze czy też w zamian za wkład niepieniężny.

W przypadku nabywania walorów na giełdzie papierów wartościowych będzie miało miejsce nabycie za środki pieniężne, a zatem zastosowanie znajdzie przepis art. 23 ust. 1 pkt 38 ww. ustawy.

Zgodnie z jego treścią nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na objęcie lub nabycie udziałów albo wkładów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, a także wydatków na nabycie tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych; wydatki takie są jednak kosztem uzyskania przychodu z odpłatnego zbycia tych udziałów w spółdzielni, udziałów (akcji) oraz papierów wartościowych, w tym z tytułu wykupu przez emitenta papierów wartościowych, a także z odkupienia albo umorzenia tytułów uczestnictwa w funduszach kapitałowych, z zastrzeżeniem ust. 3e.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 38a cyt. ustawy – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków związanych z nabyciem pochodnych instrumentów finansowych – do czasu realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo rezygnacji z realizacji praw wynikających z tych instrumentów albo ich odpłatnego zbycia - o ile wydatki te, stosownie do art. 22g ust. 3 i 4, nie powiększają wartości początkowej środka trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych;

Stosownie natomiast do art. 23 ust. 1 pkt 38b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów zapłaconych odsetek i prowizji od kredytu, za który nabyto papiery wartościowe, udziały (akcje), udziały w spółdzielni lub pochodne instrumenty finansowe, przypadających proporcjonalnie na tę część kredytu, która nie została wydatkowana na nabycie tych papierów wartościowych, udziałów (akcji), udziałów w spółdzielni lub pochodnych instrumentów finansowych;

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie wskazują enumeratywnie, jakie wydatki mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

W świetle powyższego, podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów z tytułu zbycia papierów wartościowych, poniesionych wydatków pod warunkiem, że:

• istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a przychodami,
• nie jest to wydatek wskazany w zamkniętym katalogu wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, określonych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy.
  
  

Ponadto, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w art. 30b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty te można podzielić na dwie grupy:

• bezpośrednio przypisane do konkretnej transakcji - koszt nabycia odpłatnie zbywanego papieru wartościowego,
• koszty poniesione przez podatnika w roku podatkowym związane z obsługą rachunku przez np. biuro maklerskie, w celu uzyskania przychodu (koszty prowizji, w tym prowizji kupna i sprzedaży, poniesione w danym roku związane z prowadzeniem lub założeniem rachunków, koszty transferu, koszty zdeponowania papierów itp.).
  
  

W tym miejscu Organ wskazuje, że obowiązek wykazania związku przyczynowo-skutkowego (a także celowości i konieczności) poniesienia danego wydatku z uzyskanym przychodem lub zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodu spoczywa na podatniku. Jeżeli zatem nie zachodzi bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy poniesionymi kosztami a uzyskanym przychodem z odpłatnego zbycia papierów wartościowych (to znaczy, że ich poniesienie nie jest warunkiem koniecznym uzyskania przychodu) – dla celów podatkowych wydatki takie nie mogą pomniejszać przychodu z kapitałów pieniężnych.

Należy zwrócić uwagę, że użycie przez ustawodawcę określenia „wydatki na nabycie” oznacza, że do kosztów uzyskania przychodów – ale dopiero z chwilą sprzedaży papierów wartościowych, zalicza się wydatki bezpośrednio warunkujące ich nabycie, tj. takie, bez których poniesienia skuteczne nabycie papierów wartościowych nie byłoby możliwe.

W orzecznictwie sądów administracyjnych i praktyce organów podatkowych ugruntowane jest stanowisko, że pod pojęciem wydatków na nabycie papierów wartościowych należy rozumieć wszelkie wydatki bezpośrednio warunkujące nabycie papierów wartościowych, czyli takie, bez których nabycie papierów wartościowych nie byłoby możliwe. Do typowych kosztów warunkujących nabycie papierów wartościowych zaliczyć należy zapłaconą cenę papierów wartościowych oraz inne koszty bezpośrednio związane z tym zakupem (wszelkie opłaty w tym opłaty notarialne, prowizje biura maklerskiego, podatku itp.)

Mając na uwadze takie rozumienie pojęcia „wydatki na nabycie”, łatwo zauważyć, że odnosi się ono wyłącznie do kosztów, których poniesienie warunkuje nabycie papierów wartościowych. „Wydatkami na nabycie” będą zatem wyłącznie wydatki bez których przeniesienie własności papierów wartościowych nie będzie możliwe. Takie wydatki zalicza się do kosztów uzyskania przychodów w dacie odpłatnego zbycia papierów wartościowych pod warunkiem, że spełniają ogólne przesłanki zaliczenia ich do kosztów podatkowych wynikające z art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Kosztów związanych ze źródłem finansowania wydatków na nabycie papierów wartościowych nie należy utożsamiać z bezpośrednimi wydatkami na nabycie papierów wartościowych. Dotyczy to w szczególności prowizji i odsetek od pożyczek i kredytów zaciągniętych na ich nabycie, które można zakwalifikować jako wydatki związane z funkcjonowaniem źródła przychodu, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów. W rezultacie prowizja oraz odsetki od kredytu zaciągniętego w celu nabycia papierów wartościowych stanowią koszt uzyskania przychodów, jako wydatki nie wyłączone z kosztów uzyskania przychodów, na mocy art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem w niniejszej sprawie kosztem uzyskania przychodów będzie koszt prowizji i odsetek kredytu maklerskiego przeznaczonego na zakup akcji w części dotyczącej sprzedanych akcji. Kosztem tym będzie również roczna opłata za prowadzenie rachunku maklerskiego. Bez prowadzenia rachunku Wnioskodawca nie mógłby dokonywać transakcji na rynku. Natomiast opłata za dostęp do większej ilości ofert w arkuszu notowań jeżeli w istocie była przypisana do danej transakcji i służyła nabyciu papierów wartościowych – może również zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli natomiast była ona konieczna aby mogło dojść do transakcji sprzedaży papierów wartościowych – w takim wypadku może zostać zaliczona do kosztów odpłatnego zbycia, o których mowa w przywołanym wcześniej art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca wskazał bowiem, że dzięki poniesieniu tej opłaty (na rzecz biura maklerskiego) ma podgląd do wszystkich notowanych spółek i wtedy podejmuje decyzję za jaką cenę kupić lub sprzedać walory, co z kolei oznacza, że istnieje związek przyczynowo-skutkowy z uzyskaniem przychodu. Za koszty uzyskania przychodu w rozumieniu wskazanych wyżej przepisów nie można zaliczyć natomiast opłat na: zakup literatury fachowej, prenumeratę/zakup czasopism branżowych, dostęp do specjalistycznego oprogramowania (…), subskrypcje oraz abonamenty za dostęp do specjalistycznych stron internetowych, udział w konferencjach i warsztatach organizowanych na żywo jak również koszty poniesione na dojazd oraz nocleg (np. (…)), konferencje, warsztaty, szkolenia online, składkę członkowską do organizacji zrzeszającej inwestorów indywidualnych – (…). Wyżej wskazane opłaty nie są związane z nabyciem papierów wartościowych, lecz pozwalają Wnioskodawcy pogłębiać wiedzę z zakresu inwestowania, którą może wykorzystać nie tylko przy swoich inwestycjach giełdowych. Jest to ogólna wiedza z danej dziedziny, która służyć będzie Wnioskodawcy przy całej jego działalności inwestycyjnej, a nie tylko przy obrocie konkretnymi papierami wartościowymi. Zdobyta wiedza pozwoli Wnioskodawcy na podejmowanie również innych decyzji związanych z rozwojem zawodowym i podnoszeniem atrakcyjności na rynku zatrudnienia. Pojęcia kosztów nie można wykorzystywać dla uzasadnienia rozwoju osobistego wnioskodawcy i zdobywania ogólnej wiedzy w danej dziedzinie.

Podsumowując Wnioskodawca w poczet kosztów uzyskania przychodu z tytułu zbycia akcji (papierów wartościowych) może zaliczyć jedynie wymienione we wniosku opłaty na: prowadzenie rachunku maklerskiego, dostęp do większej ilości ofert w arkuszu notowań (w części dotyczącej nabycia walorów), prowizję oraz odsetki od kredytu udzielonego na nabycie papierów wartościowych (w części dotyczącej sprzedanych walorów). Pozostałe wydatki wskazane przez Zainteresowanego nie stanowią kosztów uzyskania przychodu, w konsekwencji powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.