Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.266.2021.2.AR
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2021 r. (data wpływu 6 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę podatku VAT w wysokości 23% (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r.) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

1. ustalenia czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę podatku VAT w wysokości 23% (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r.);
2. ustalenia czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę podatku VAT w wysokości 23% (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r.);
3. pytania oznaczonego we wniosku nr 2.
   
   

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 czerwca 2021 r. o przedstawienie własnego stanowiska w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1, odstąpienie od zadanego we wniosku pytania oznaczonego we wniosku nr 2, wskazanie przepisów prawa podatkowego, doprecyzowanie opisu sprawy, wpłatę dodatkowej opłaty oraz adres elektroniczny do doręczeń w systemie ePUAP Wnioskodawcy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W myśl art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2020 r. poz. 1683 ze zm.), Starosta wydzierżawia obwody łowieckie, w skład których wchodzą grunty polne i leśne, stosownie do art. 24 ust. 3 ww. ustawy.

Koła łowieckie wykonują zadania w ramach zadań zleconych z zakresu administracji rządowej. Starosta zawiera z kołami łowieckimi cywilnoprawne umowy dzierżawy obwodów łowieckich na okres nie krótszy niż 10 lat. Przedmiot dzierżawy, jakim jest obwód łowiecki, nie jest własnością wydzierżawiającego. Umowy dzierżawy obwodów łowieckich są sporządzane zgodnie w wymogami określonymi w art. 29a ustawy Prawo łowieckie.

Stosownie do zawartych umów, dzierżawcy obowiązani są do:

1. prowadzenia racjonalnej gospodarki łowieckiej zgodnie z wieloletnim łowieckim planem hodowlanym i rocznym planem łowieckim,
2. współdziałania z właściwym nadleśniczym w ustalaniu stanu zwierząt łownych,
3. terminowego uiszczania czynszu dzierżawnego,
4. zatrudniania strażnika łowieckiego.
   
   

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, przez pojęcie gospodarki łowieckiej rozumie się działalność w zakresie ochrony, hodowli i pozyskiwania zwierzyny.

Zawarcie umowy z kołami łowieckimi na wydzierżawianie obwodów łowieckich wiąże się z naliczeniem czynszu dzierżawnego, a ustalenie wysokości czynszu dzierżawnego dokonywane jest zgodnie z art. 30 ustawy Prawo łowieckie oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska z 26 października 2018 r. w sprawie zasad kategoryzacji obwodów łowieckich, szczegółowych zasad ustalania czynszu dzierżawnego oraz udziału dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną jako kwotę netto (Dz. U. z 2018 r. poz. 2085 ze zm.). Następnie od kwoty netto wyliczany jest podatek VAT w stawce 23%, razem daje to kwotę brutto do zapłaty.

Licząc czynsz dzierżawny uwzględnia się powierzchnię gruntów stanowiących obwód łowiecki, ustaloną kategorię obwodu łowieckiego oraz średnią cenę skupu żyta, którą ustala się na podstawie komunikatu prezesa Głównego Urzędu Statystycznego ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczpospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie do 20 października roku poprzedzającego rok podatkowy.

Powiat raz w roku, zgodnie z zapisem w umowie dzierżawy, wystawia kołom łowieckim faktury za dzierżawę obwodów łowieckich, a koła łowieckie uiszczają czynsz z tytułu dzierżawy w wysokości ustalonej zgodnie z kategorią obwodu łowieckiego na wyszczególniony rachunek bankowy Powiatu. Następnie starosta, jako wydzierżawiający, jest obowiązany rozliczyć otrzymany czynsz między nadleśnictwami i gminami według zasad określonych w art. 31 ust. 2 i 3 ustawy Prawo łowieckie.

Za wykonywanie ww. czynności nałożonych ustawą Powiat nie pobiera opłaty – ustawa Prawo łowieckie szczegółowo ustala sposób naliczania czynszu za dzierżawę, jak również sposób jego rozliczenia i całkowitego przekazania na rzecz innych podmiotów.

Dzierżawcy obwodów łowieckich, na podstawie art. 30 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, obowiązani są do udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną.

Stosownie do art. 30 ust. 1 i 2 ustawy Prawo łowieckie, Starosta zobowiązany jest do naliczania czynszu dzierżawnego podwyższonego o udział w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną w przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego przez koła łowieckie. Faktycznie ponoszącym koszty ochrony lasu przed zwierzyną są Nadleśnictwa.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 18 czerwca 2021 r. o poniższe informacje stanowiące doprecyzowanie opisu sprawy:

1. Powiat zawarł umowy dzierżawy obwodów łowieckich z Kołami Łowieckimi w dniu (…) 2017 r. na czas określony do (…) 2027 r. Umowy te wiążą się z naliczaniem czynszu dzierżawnego zgodnie z rozporządzeniem Ministra Środowiska z dnia 4 grudnia 2002 r. w sprawie zasad kategoryzacji obwodów łowieckich, szczegółowych zasad czynszu dzierżawnego oraz udziału dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasów przed zwierzyną (Dz. U. 2020 Nr 210 poz. 1791). W przypadku nie zrealizowania rocznego planu łowieckiego dzierżawcy obwodów łowieckich zobowiązani są do udziału w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną.
2. Jak wskazano powyżej, dzierżawa obwodów łowieckich miała miejsce zarówno do 30 czerwca 2020 r., jak też od 1 lipca 2020 r.
3. Powiat nie występował z wnioskiem o wydanie WIS. Celem wniosku nie jest ubieganie się o określenie stawki podatku VAT.
4. Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji indywidualnej w stanie prawnym obowiązującym do 30 czerwca 2020 r. oraz od 1 lipca 2020 r.
   Klasyfikacja statystyczna dla wykonywanej usługi: 68.20.12.0 – wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (pytanie oznaczone we wniosku nr 1):

Czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę VAT w wysokości 23%?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w piśmie z dnia 18 czerwca 2021 r.); według § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz.U. z 2020 r. poz. 1983), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W myśl art. 2 pkt 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), przez działalność rolniczą rozumie się: "produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczych, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych".

W związku z powyższym w zakres ww. definicji nie wchodzi prowadzenie działalności w zakresie łowiectwa, która jest realizowana na podstawie umowy zawartej z kołami łowieckimi. W tym zakresie należy wskazać, iż umowa nie odwołuje się do sprzedaży produktów gospodarki leśnej lub łowieckiej w jakimkolwiek zakresie. W szczególności, brak w niej postanowień, zgodnie z którymi Powiat dokonywałby na rzecz Koła dzierżawy gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Koła są uprawnione do sprzedaży produktów gospodarki leśnej lub łowieckiej pozyskanych w wyniku korzystania z dzierżawionej nieruchomości, jednak Powiat nie posiada szczegółowej wiedzy o zakresie działalności prowadzonej przez poszczególne koła łowieckie.

Powiat prawidłowo nalicza podatek VAT od wydzierżawianych obwodów łowieckich, gdyż celem działalności kół łowieckich jest ochrona lasów przed zwierzyną, prowadzenie gospodarki łowieckiej w oparciu o plany hodowlane i łowieckie. Przedmiotem umowy nie jest dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 30 czerwca 2020 r., bowiem niniejsze rozstrzygnięcie dotyczy ustalenia czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę podatku VAT w wysokości 23% w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju (…).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenia usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 2 ustawy Prawo łowieckie, Starosta wydzierżawia obwody łowieckie, w skład których wchodzą grunty polne i leśne, stosownie do art. 24 ust. 3 ww. ustawy. Koła łowieckie wykonują zadania w ramach zadań zleconych z zakresu administracji rządowej. Starosta zawiera z kołami łowieckimi cywilnoprawne umowy dzierżawy obwodów łowieckich na okres nie krótszy niż 10 lat. Umowy dzierżawy obwodów łowieckich są sporządzane zgodnie w wymogami określonymi w art. 29a ustawy Prawo łowieckie. Zawarcie umowy z kołami łowieckimi na wydzierżawianie obwodów łowieckich wiąże się z naliczeniem czynszu dzierżawnego, a ustalenie wysokości czynszu dzierżawnego dokonywane jest zgodnie z art. 30 ustawy Prawo łowieckie oraz rozporządzeniem Ministra Środowiska w sprawie zasad kategoryzacji obwodów łowieckich, szczegółowych zasad ustalania czynszu dzierżawnego oraz udziału dzierżawców obwodów łowieckich w kosztach ochrony lasu przed zwierzyną. Dzierżawione grunty – stosownie do zawartych umów dzierżawy – przeznaczone są do prowadzenia racjonalnej gospodarki łowieckiej zgodnie z wieloletnim łowieckim planem hodowlanym i rocznym planem łowieckim.

Stosownie do art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 ze zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie natomiast publicznoprawną), dla tej czynności organ władzy publicznej (wydzierżawiający) występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. Prawo łowieckie (Dz. U. z 2020 r. poz. 67 ze zm.), obwody łowieckie dzielą się na obwody łowieckie leśne i polne.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy Prawo łowieckie, obwody łowieckie wydzierżawiają, na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) oraz właściwej izby rolniczej:

1. obwody łowieckie leśne – dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe;
2. obwody łowieckie polne – starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej;
3. obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu – starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu łowieckiego.
   
   

Z powyższych unormowań wynika, że odpłatne udostępnianie przez Wnioskodawcę na podstawie umowy dzierżawy obwodu łowieckiego kołu łowieckiemu działającemu na terenie Powiatu, podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W oparciu o art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2018 r. poz. 701 ze zm.), zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Z powyższych przepisów wynika że, co do zasady, dzierżawa gruntów stanowi świadczenie usług i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej, zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy. Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie przywołanego rozporządzenia wykonawczego do ustawy.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (CN 4403 41 00 i 4403 49) oraz bambusa (CN 1401 10 00), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który Wydzierżawiający przekazał na cele działalności, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. m.in. gospodarki leśnej, łowieckiej czy rybackiej.

Z uwagi na przytoczone przepisy prawa w świetle przedstawionych okoliczności stwierdzić należy, że decydujące znaczenie w kwestii możliwości zwolnienia od podatku czynności dzierżawy gruntów jest ich faktyczne przeznaczenie przez dzierżawcę – na cele rolnicze.

W niniejszej sprawie – jak wskazał Wnioskodawca – dzierżawione na rzecz kół łowieckich grunty stanowiące grunty polne i grunty leśne przeznaczone są do prowadzenia – na podstawie ustawy Prawo łowieckie – racjonalnej gospodarki łowieckiej zgodnie z wieloletnim planem hodowlanym i rocznym planem łowieckim. Zatem, biorąc pod uwagę powyższe informacje, stwierdzić należy, że dzierżawione obwody łowieckie są przeznaczone do celów rolniczych, tj. do celów prowadzenia gospodarki łowieckiej.

Zatem – pomimo stwierdzenia Wnioskodawcy, że „(…) Przedmiotem umowy nie jest dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze”, jak i przedstawionej przez Powiat klasyfikacji statystycznej dla przedmiotowej usługi dzierżawy, tj. „68.20.12.0 – wynajem i usługi zarządzania nieruchomościami mieszkalnymi własnymi lub dzierżawionymi” – z powyższego jednoznacznie wynika, że przedmiotowe działania Powiatu mieszczą się w pojęciu działalności rolniczej zdefiniowanej w art. 2 pkt 15 ustawy.

Zatem, dzierżawa przez Wnioskodawcę obwodów łowieckich na rzecz kół łowieckich – faktycznie przeznaczonych na cele gospodarki łowieckiej – będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Podsumowując, dzierżawa obwodów łowieckich na rzecz kół łowieckich korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej ustalenia czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę podatku VAT w wysokości 23% (w stanie prawnym obowiązującym do dnia 30 czerwca 2020 r.). Natomiast dla części wniosku dotyczącej ustalenia czy wydzierżawiając obwody łowieckie Powiat prawidłowo nalicza stawkę podatku VAT w wysokości 23% (w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 lipca 2020 r.) wydano postanowienie o odmowie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w dniu 1 lipca 2021 r., nr 0112-KDIL1-1.4012.390.2021.1.AR oraz dla części wniosku w zakresie pytania oznaczonego nr 2 wydano postanowienie o umorzeniu postępowania w dniu 1 lipca 2021 r., nr. 0112-KDIL1-1.4012.391.1.AR.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.