Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.346.2021.2.MM
z 2 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu 16 marca 2021 r.), uzupełnionego pismem z dnia 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ulgi rehabilitacyjnej.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismem z dnia 10 czerwca 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.346.2021.1.MM wezwano Wnioskodawczynię do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawczynię, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano 10 czerwca 2021 r. (doręczono 16 czerwca 2021 r.), natomiast w dniu 18 czerwca 2021 r. do tut. Organu wpłynęła odpowiedź na ww. wezwanie, w którym Wnioskodawczyni uzupełniła wniosek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawczyni jest osobą legitymującą się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (04-0). Wzrok Wnioskodawczyni na skutek postępującej choroby (…) ulega sukcesywnemu pogorszeniu. W ubiegłym roku (2020) Zainteresowana wyremontowała łazienkę, gdzie w szczególności uwzględniła swoją niepełnosprawność. W tym celu Zainteresowana wymieniła wannę na kabinę prysznicową bez brodzika. Podłoga została wyłożona płytkami antypoślizgowymi, ściany – płytami o dwóch różnych kolorach (jasnym i ciemnym), a całość została domknięta stosownymi drzwiami do kabiny prysznicowej. Wewnątrz kabiny zostało na stałe zamontowane siedzisko uchylne ze wspornikiem z stali nierdzewnej, uchwyt do podtrzymywania dla osób niepełnosprawnych i baterię prysznicową ze specjalną półką na odłożenie np. szamponu. Dzięki temu wzrosło u Wnioskodawczyni poczucie bezpieczeństwa, bowiem pod nogami Wnioskodawczyni nie ma dodatkowych barier typu śliska powierzchnia i progi, których to Zainteresowana w ogóle nie widzi. Wnioskodawczyni ma stałe i stabilne punkty podparcie w ściśle określonym miejscu, zaś bateria z półką pozwala na bezpieczne odkładanie kosmetyków. Ponadto poziome powierzchnie - półki w pobliżu umywalki również zostały wyłożone płytkami w dwóch kolorach (jasnym i ciemnym). Sama umywalka (nablatowa), która jest również wymieniona, osadzona jest na szafce o dwóch kolorach – białym i brązowym (jest to komplet). Stosując zmienność kolorów Wnioskodawczyni szybciej może znaleźć przedmioty położone na nich (ciemne przedmioty Zainteresowana kładzie na jasnych powierzchniach i na odwrót). Oprócz tego, przy umywalce Zainteresowana ma na stałe zamontowany: dozownik do mydła, komplet kubków, mydelniczkę (a drugą pod prysznicem). Dla osoby niedowidzącej, bardzo istotny jest fakt, by przedmioty codziennego użytku były zawsze w tym samym miejscu i stabilnie zamocowane (o ile to jest tylko możliwe). Dzięki podjętym zabiegom Zainteresowana znacznie ułatwiła sobie wykonywanie podstawowych czynności życiowych. Remont łazienki został sfinansowany ze środków własnych i Wnioskodawczyni posiada faktury dokumentujące poniesione wydatki.

Dodatkowo w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazuje, że:

1. w okresie, którego dotyczy wniosek Wnioskodawczyni uzyskiwała dochody z następujących źródeł:
   1. emerytura (…)
   2. umowa o pracę na czas określony od 1 września 2019 r. do 31 sierpnia 2020 r.,
2. pierwsze orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności na stałe Wnioskodawczyni otrzymała w dniu (…) 2001 r. (przyczyna niepełnosprawności O). W związku ze zmianą przepisów prawa, w dniu (…) 2018 r. Zainteresowana ponownie otrzymała na stałe orzeczenie o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności (symbol przyczyny niepełnosprawności – 04-O). Z powyższego wynika, że Wnioskodawczyni w roku 2020 posiadała obowiązujące orzeczenie o stopniu niepełnosprawności,
3. wydatki na modernizację łazienki zostały poniesione w roku 2020. W orzeczeniu ustalony stopień niepełnosprawności datuje się od (…) 1999 r.,
4. posiadane przez Zainteresowaną dokumenty potwierdzające poniesienie wydatków związanych z remontem łazienki zawierają w szczególności dane identyfikujące kupującego i sprzedającego towar oraz kwotę zapłaty (faktury),
5. poniesione wydatki zostały sfinansowane w całości z własnych środków Zainteresowanej i nie zostały/zostaną sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, PFRON-u, NFZ-u, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, a także nie zostały/zostaną zwrócone w jakiejkolwiek formie,
6. wydatki, które Zainteresowana ma zamiar odliczyć nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów, nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, jak również nie zostały zwrócone w jakiejkolwiek innej formie.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawczyni może wykazać poniesione wydatki na remont łazienki w PIT-37 za rok 2020 w puncie: „Wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych (...) poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, ...” tj. na zakup: płytek ściennych i podłogowych, drzwi do kabiny prysznicowej, siedziska uchylnego ze wspornikiem z stali nierdzewnej, uchwytu do podtrzymywania dla osób niepełnosprawnych, baterii prysznicowej ze specjalną półką na kosmetyki, umywalki z szafką pod nią (zaznaczam, że na fakturze w nazwie podano informację o kolorach), dozownika do mydła, kompletu kubków i 2 mydelniczek?

Zdaniem Wnioskodawczyni, w świetle istniejących przepisów Zainteresowana powinna mieć możliwość odliczenia wyżej wymienionych wydatków poniesionych w trakcie remontu łazienki, a które służą podniesieniu Wnioskodawczyni bezpieczeństwa i ułatwieniu w prowadzeniu codziennych funkcji życiowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zawiera art. 26 ust. 7a ww. ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Z art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie mieszkań oraz budynków mieszkalnych stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności.

Zgodnie z art. 26 ust. 7 pkt 4 tej ustawy, wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Stosownie do art. 26 ust. 7b tejże ustawy, wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.
   
   

W myśl art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą legitymującą się orzeczeniem o umiarkowanym stopniu niepełnosprawności. W 2020 r. Zainteresowana wyremontowała łazienkę, gdzie w szczególności uwzględniła swoją niepełnosprawność. Wnioskodawczyni powzięła wątpliwość czy wydatki na zakup: płytek ściennych i podłogowych, drzwi do kabiny prysznicowej, siedziska uchylnego ze wspornikiem z stali nierdzewnej, uchwytu do podtrzymywania dla osób niepełnosprawnych, baterii prysznicowej ze specjalną półką na kosmetyki, umywalki z szafką pod nią, dozownika do mydła, kompletu kubków i dwóch mydelniczek może wykazać w PIT-37 i skorzystać z ulgi rehabilitacyjnej.

Należy wskazać, że rozpatrując czy ww. wydatki mieszczą się w pojęciu adaptacji i wyposażenia mieszkań stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, należy ustalić znaczenia użytych w przepisie pojęć adaptacja i wyposażenie.

Zgodnie z językowym znaczeniem termin: adaptacja to przystosowanie do innego użytku, przerobienie dla nadania innego charakteru, np. w budownictwie przeróbka budynku (Mały słownik języka polskiego, Warszawa 1994). Natomiast wyposażenie to urządzenia potrzebne do prawidłowego funkcjonowania czegoś.

Należy zwrócić uwagę, że pojęcie „adaptacja” rozumieć należy jako „przystosowanie”, które jednak niekoniecznie oznaczać musi „ulepszenie”, czy „przekształcenie” zaistniałego stanu rzeczy - w tym przypadku warunków mieszkaniowych dla potrzeb osoby niepełnosprawnej – wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 czerwca 2011 r., sygn. akt I SA/Wr 667/11.

Adaptacją mieszkania/budynku jest zatem przeróbka, mająca mu nadać inny charakter, przystosować do innego użytku, natomiast wyposażenie mieszkania – to przydanie mu rzeczowych elementów zwiększających jego walory użytkowe. Zatem adaptacja i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego musi ułatwiać osobie niepełnosprawnej egzystowanie w tym lokalu (budynku), biorąc pod uwagę rodzaj niepełnosprawności. Stąd też w przypadku każdego niepełnosprawnego, wydatki na adaptację i wyposażenie lokalu (budynku) mieszkalnego mogą być inne, gdyż powinny odzwierciedlać potrzeby wynikające z niepełnosprawności.

Odnosząc się do art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy wskazać, że przepis ten nie określa szczegółowo jakiego rodzaju wydatki poniesione na adaptację i wyposażenie podlegają odliczeniu ani też nie zawiera żadnego wyłączenia konkretnego rodzaju wydatków. Jedynym warunkiem zastosowania tego odliczenia, jest to by adaptacja (wyposażenie) mieszkania (budynku mieszkalnego) odpowiadała potrzebom wynikającym z niepełnosprawności. Dlatego też istotne są okoliczności danej sprawy, tzn. czy konkretne elementy adaptacji czy wyposażenia mieszkania spełniają dla osoby niepełnosprawnej tę funkcję.

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że wydatek poniesiony przez Wnioskodawczynię na remont i wyposażenie łazienki związany z adaptacją i wyposażeniem łazienki do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawczyni, będzie mógł zostać zaliczony do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Tym samym wydatek ten Wnioskodawczyni będzie mogła odliczyć od dochodu w zeznaniu rocznym na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.