2021.08.02 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.286.2021.2.AW
z 2 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 lipca 2021 r. (data wpływu 16 i 21 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe;
wliczenia sprzedaży nieruchomości do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe;
utraty przez Gminę prawa do zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy sprzedaży nieruchomości;
wliczenia sprzedaży nieruchomości do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy;
utraty przez Gminę prawa do zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: „Gmina”) nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie figuruje w ewidencji płatników VAT. W dniu 10 marca 1997 r. Gmina decyzją Wojewody otrzymała z mocy prawa nieodpłatnie mienie – nieruchomość zabudowaną budynkiem szkoły podstawowej o powierzchni 1.265 m².

W roku 1998 Gmina dobudowała salę gimnastyczną, która to inwestycja mieściła się w ramach wykonywania zadań własnych gminy, określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713) oraz mieściła się w zakresie działania gminy wskazanym w art. 6 ust. 1 ww. ustawy zgodnie, z którym do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Budynek hali sportowej był wykorzystywany tylko do celów edukacyjnych, a Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Budynek od wielu lat nie jest użytkowany i nie jest ogrzewany. Wpływ warunków atmosferycznych oraz osób, które dewastowały budynek spowodował, że wartość budynku na przestrzeni lat znacznie zmalała. Budynek po byłej szkole wymaga generalnego remontu i modernizacji.

Gmina nie miała możliwości, ani prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. 31 sierpnia 2018 r. nastąpiła likwidacja szkoły na podstawie Uchwały Rady Gminy Nr 1 z dnia 12 marca 2018 r. Po likwidacji szkoły, budynek nie był wykorzystywany do innych celów.

Dla terenu, na którym posadowiony jest budynek po byłej szkole, Gmina nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, jak również założeń do planu. Nieruchomość nie jest objęta decyzją o warunkach zabudowy, która powoduje zmianę zagospodarowania terenu. Gmina nie przeprowadziła remontów, napraw i modernizacji, które miałyby wpływ na ulepszenie budynku i budowli, w stosunku do których przysługiwałoby Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Gmina planuje sprzedać nieruchomość w drodze przetargu ustnego nieograniczonego.

Gmina należy do podatników VAT zwolnionych podmiotowo, zgodnie z art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685).

W piśmie z dnia 15 lipca 2021 r., będącym uzupełnieniem do wniosku, Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy o następujące informacje:

Gmina wykonuje zadania, dla których została powołana, na podstawie przepisów ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Gmina wykonuje zadania własne (określone w art. 7 ustawy o samorządzie gminnym) samodzielnie lub poprzez powołane jednostki organizacyjne.

W szczególności, do ww. zadań należą sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 pkt 1 ustawy o samorządzie gminnym).

Pod pojęciem „nieruchomość” Wnioskodawca określił nieruchomość zabudową położoną na działce nr ewidencyjnym 1, we wsi (…), obręb geodezyjny (…), Gmina (…), której stan prawny uregulowany jest w księdze wieczystej. Nieruchomość określona we wniosku obejmuje grunt o powierzchni 0,7095 ha zabudowana budynkiem byłej szkoły oraz budynkiem garażowym z elementami zagospodarowania. Przedmiotem sprzedaży nieruchomości będzie działka 1 składająca się z następujących elementów :

działka gruntu,
budynek po byłej szkole oraz budynek garażowy,
zbiornik na nieczystości,
drzewostan,
studnia głębinowa,
utwardzenie części gruntu w otoczeniu budynku szkoły,
ogrodzenie działki.

Przedmiotem sprzedaży będzie działka nr 1 zabudowana budynkiem byłej szkoły oraz budynek garażowy.

Przedmiotem sprzedaży będzie budynek szkoły wraz z budynkiem hali sportowej, a także budynek garażowy znajdujący się na ww. działce.

Zespół budynków, które znajdują się na działce nr 1 został nabyty w drodze decyzji komunalizacji nr 1 z dnia 10 marca 1997 r. była wykorzystywana jako budynek Szkoły Podstawowej. Po likwidacji Szkoły Podstawowej, która nastąpiła w dniu 31 sierpnia 2018 r. na podstawie Uchwały Rady Gminy nr 1 z dnia 12 marca 2018 r., budynki nie były wykorzystywane do innych celów. Budynki po zakończonej działalności szkoły od 1 września 2018 r. nie są użytkowane i nie są ogrzewane. Od momentu likwidacji szkoły do momentu sprzedaży Gmina nie będzie wykorzystywała budynków.

Wnioskodawca informuje, że w odniesieniu do budynku szkoły Gmina poprzez komunalizację stała się właścicielem tejże nieruchomości zabudowanej. W przypadku wybudowanego przez Gminę budynku hali sportowej wraz z łącznikiem, oddanie budynku nastąpiło w roku 1998. Dla każdego z budynków okres dostawy, wybudowania, jest dłuższy niż dwa lata.

Na budynek szkoły zostały poniesione wydatki na ulepszenie polegające na wykonaniu wylewki w roku 2010, która spowodowała zwiększenie wartości środka trwałego o 35.950,00 zł, która stanowiła 10,18% wartości. Modernizacja nie wpłynęła na dokonanie istotnych zmian jego wykorzystania oraz warunków jego zasiedlenia. Na modernizację wydatki poniosła Gmina. Ulepszenie nie wpływało na oddanie obiektu do użytkowania, gdyż wydatki poniesione na wykonanie wylewki nastąpiły w czynnym budynku szkoły. Gminie, w przypadku ulepszenia polegającego na wykonaniu wylewki, nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

W roku 1998 została wybudowana hala sportowa wraz z łącznikiem przylegającym do budynku szkoły, gdzie wartość początkowa nowo powstałej hali opiewała na kwotę (…) zł. W tym samym roku, tj. 1998 budynek hali sportowej został oddany do użytkowania. Budynek był wykorzystywany przez Gminę tylko i wyłącznie w realizacji zadania z zakresu oświaty. Wydatek poniesiony na budowę hali sportowej był przez Gminę. Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków poniesionych na budowę hali sportowej.

Budynek szkoły wraz z budynkiem garażowym oraz budynek hali sportowej wykorzystywane były jedynie do działalności z zakresu oświaty i podlegały czynnościom zwolnionym.

Gmina będzie wykonywała czynności, o których mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, czynnościami tymi będzie dokonanie dostaw: budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

Wnioskodawca informuje, że wartość sprzedaży prowadzonej przez Gminę działalności gospodarczej w roku podatkowym poprzedzającym, tj. 2020 nie przekroczyła kwoty 200.000,00 zł.

Zainteresowany informuje również, że Gmina w ramach prowadzonej działalności nie udziela porad, opinii i wyjaśnień charakterystycznych dla usług doradztwa.

Gmina informuje, że w wyniku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości wartość sprzedaży w roku podatkowym nie przekroczy 200.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Gmina zwolniona podmiotowo od VAT, zgodnie z art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r. poz. 685), dokonując sprzedaży zabudowanej nieruchomości, którą otrzymała w ramach komunalizacji, opisanej w niniejszym wniosku, w stosunku, do której nie był naliczony podatek VAT, korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz.U. z 2021 r. poz. 685)?
Czy wartość sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku wlicza się do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), czy też podlega wyłączeniu na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. b) ustawy?
Czy Gmina w związku ze sprzedażą nieruchomości opisanej we wniosku traci prawo do zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ustawy o podatku VAT (Dz. U. z 2021 r. poz. 685)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Dokonując zbycia nieruchomości opisanej we wniosku Gmina korzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), bowiem zbycie następuje w ramach dostawy budynków, budowli lub ich części i nie zachodzą wyjątki wskazane w art. 43 ust. 10 ustawy. W ocenie Wnioskodawcy, będzie miało zastosowanie to zwolnienie. Ponadto w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało Gminie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, Gmina nie ponosiła wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, co może uprawniać do zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.
Wartość sprzedaży nieruchomości zabudowanej, otrzymanej z mocy prawa w roku 1997 w wyniku komunalizacji na podstawie decyzji Wojewody wydanej na podstawie ustawy z 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191 ze zm.) wlicza się do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz. U. z 2021 r. poz. 685), ponieważ zachodzi przypadek, o którym mowa w art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy.
Gmina w związku ze sprzedażą nieruchomości zabudowanej, otrzymanej z mocy prawa w roku 1997 w wyniku komunalizacji na podstawie decyzji Wojewody wydanej na podstawie ustawy z 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32 poz. 191 ze zm.) straci prawo do zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz. U. z 2021 r. poz. 685) w sytuacji gdy wartość sprzedaży (łącznie z kwotą z tytułu dostawy nieruchomości) przekroczy 200.000 zł. Będzie wtedy miał zastosowanie art. 113 ust. 5 ustawy. Nie zmienia tego fakt, że sprzedaż ma charakter jednorazowy. Odzyskanie podmiotowego zwolnienia możliwe będzie na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy, zgodnie z którym „Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

korzystania ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy sprzedaży nieruchomości – jest prawidłowe;
wliczenia sprzedaży nieruchomości do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe;
utraty przez Gminę prawa do zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy – jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (…).

W świetle art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, nieruchomość (zarówno zabudowana, jak i gruntowa) spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić jednak, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Jak wynika z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami. Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Oznacza to, że organ władzy publicznej będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wobec powyższego, jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz
podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na podstawie umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że dla planowanej przez Gminę sprzedaży działki nr 1 nie będzie działała ona jako organ władzy publicznej i w konsekwencji nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina nie jest podatnikiem podatku VAT oraz nie figuruje w ewidencji płatników VAT. W dniu 10 marca 1997 r. Gmina decyzją Wojewody otrzymała z mocy prawa nieodpłatnie mienie – nieruchomość zabudowaną budynkiem szkoły podstawowej o powierzchni 1.265 m².

W roku 1998 Gmina dobudowała salę gimnastyczną, która to inwestycja mieściła się w ramach wykonywania zadań własnych gminy, określonych w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz mieściła się w zakresie działania gminy wskazanym w art. 6 ust. 1 ww. ustawy, zgodnie z którym do zakresu działania Gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Budynek hali sportowej był wykorzystywany tylko do celów edukacyjnych a Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Pod pojęciem „nieruchomość” Wnioskodawca określił nieruchomość zabudową położoną na działce nr ewidencyjnym 1, położoną we wsi (…), obręb geodezyjny (…), Gmina (…), której stan prawny uregulowany jest w księdze wieczystej. Nieruchomość określona we wniosku obejmuje grunt o powierzchni 0,7095 ha zabudowaną budynkiem byłej szkoły oraz budynkiem garażowym z elementami zagospodarowania. Przedmiotem sprzedaży nieruchomości będzie działka 1 składająca się z następujących elementów :

działka gruntu,
budynek po byłej szkole oraz budynek garażowy,
zbiornik na nieczystości,
drzewostan,
studnia głębinowa,
utwardzenie części gruntu w otoczeniu budynku szkoły,
ogrodzenie działki.

Na budynek szkoły zostały poniesione wydatki na ulepszenie polegające na wykonaniu wylewki w roku 2010, która spowodowała zwiększenie wartości środka trwałego o 35.950,00 zł, która stanowiła 10,18% wartości. Modernizacja nie wpłynęła na dokonanie istotnych zmian jego wykorzystania oraz warunków jego zasiedlenia. Na modernizację wydatki poniosła Gmina. Ulepszenie nie wpływało na oddanie obiektu do użytkowania, gdyż wydatki poniesione na wykonanie wylewki nastąpiły w czynnym budynku szkoły. Gminie w przypadku ulepszenia polegającego na wykonaniu wylewki nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od poniesionych wydatków.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszej kolejności dotyczą ustalenia czy sprzedaż nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Analiza opisu sprawy oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Sprzedający dokonując transakcji zbycia przedmiotowych Nieruchomości będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług (o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy), a powyższa czynność w świetle ustawy będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 5 ust. 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zatem dostawa ww. Nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku lub zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata.

Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. „Pierwsze zasiedlenie” budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika – bowiem w obydwu przypadku doszło do korzystania z budynku.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ustawodawca umożliwił podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Stosownie do art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

W analizowanej sprawie przedmiotem sprzedaży będzie działka nr 1 zabudowana budynkiem byłej szkoły wraz z budynkiem hali sportowej, a także budynek garażowy. Wnioskodawca informuje, że w odniesieniu do budynku szkoły Gmina poprzez komunalizację stała się właścicielem tejże nieruchomości zabudowanej. W przypadku wybudowanego przez Gminę budynku hali sportowej wraz z łącznikiem, oddanie budynku nastąpiło w roku 1998. Dla każdego z budynków okres dostawy, wybudowania, jest dłuższy niż dwa lata. Budynki były użytkowane powyżej 2 lat oraz nie ponoszono wydatków na ich ulepszenie, które przekraczałyby 30% wartości początkowej tych budynków, w odniesieniu do których przysługiwałoby Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Zatem – jak wynika z opisu sprawy – dla Nieruchomości będą spełnione warunki do zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Ponadto, dostawa działki nr 1 będzie korzystała ze zwolnienia, co wynika z treści art. 29a ust. 8 ustawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy stanie się bezzasadne.

Ad. 1

Podsumowując, dostawa zabudowanej nieruchomości przez Gminę (zwolnioną podmiotowo od podatku zgodnie z art. 113 ustawy), korzystać będzie ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym dostawa nieruchomości będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, należało uznać za prawidłowe.

Gmina ma również wątpliwość, czy wartość sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku wlicza się do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku VAT (Dz.U. z 2021 r. poz. 685) czy też podlega wyłączeniu na podstawie art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. b) ustawy.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Przepis art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a) ustawy stanowi, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy wskazać, że – co do zasady – o ile podatnik nie przekroczył kwoty sprzedaży określonej na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy ma prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego do momentu przekroczenia tej kwoty. W przypadku przekroczenia ww. kwoty z tytułu świadczenia czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, podatnik zobowiązany jest do dokonania rejestracji dla potrzeb podatku od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie.

Natomiast za czynności związane z nieruchomościami, należy uznać nie tylko usługi stricte dotyczące nieruchomości, ale wszelkie czynności, których wykonanie oparte jest na wykorzystaniu, używaniu i użytkowaniu nieruchomości.

Powyższe pośrednio można wywieść z Dyrektywy 2006/112/WE Rady gdzie w art. 47 przewidziano, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

W Memorandum Wyjaśniającym do artykułu 9 (2) (a) Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (będącego odpowiednikiem art. 47 Dyrektywy 2006/112/WE Rady) wskazano, że opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami, jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Należy zatem uznać, że wprowadzenie takiego rozwiązania miało przede wszystkim zapewnić realizację podstawowej zasady wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada opodatkowania transakcji w miejscu faktycznej konsumpcji towaru lub usługi. Efekt czynności związanych z nieruchomościami jest bowiem w większości przypadków wykorzystywany w miejscu lokalizacji nieruchomości.

Z cytowanego brzmienia art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy wynika, że do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1 nie wlicza się m.in. obrotu z tytułu odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku – na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy – jednakże z wyjątkiem transakcji związanych z nieruchomościami, jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych.

Analizując treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy, wskazać ponadto należy, że „Słownik języka polskiego PWN” pod redakcją prof. Stanisława Dubisza, Warszawa 2008, definiuje słowo „transakcja” jako operację handlową dotyczącą kupna lub sprzedaży towarów lub usług albo umowę handlową na kupno lub sprzedaż towarów lub usług i samo zawarcie takiej umowy.

Podkreślić również należy, że ustawodawca zarówno w ustawie, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do ustawy nie zdefiniował pojęcia „charakter pomocniczy”. W takim przypadku w pierwszej kolejności stosuje się wykładnię językową, w taki bowiem sposób ustawodawca komunikuje się z podatnikiem jako adresatem normy. Dopiero gdy wykładnia językowa nie prowadzi do jednoznacznych rezultatów dopuszczalne jest skorzystanie z pozajęzykowych dyrektyw interpretacyjnych. Według internetowego słownika synonimów (strona internetowa – http: (…)), synonimami do słowa „pomocniczy” są pojęcia: „pomocny, wspierający, poboczny, akcesoryjny, dodatkowy, dopływowy, posiłkowy, subsydialny, subsydiarny, uzupełniający, wspomagający”.

Za transakcje pomocnicze, należy uznać te, które są dokonywane poza główną (zasadniczą) działalnością podatnika i nie stanowią koniecznego i stałego jej rozszerzenia. Przy dokonywaniu oceny czy do wartości sprzedaży, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, wlicza się transakcje związane z nieruchomościami, należy ustalać, czy sprzedaż taka dotyczy mienia, które w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Gminy przeznaczone jest do sprzedaży, a więc czy sprzedaż taka stanowi regularny i oczywisty element określonej działalności gospodarczej Gminy. Ustalenia takie powinny być zatem dokonywane przez podatnika (Gminę) w każdym takim przypadku w sposób indywidualny.

Czynności dotyczących nieruchomości nie można uznać za przypadkowe lub nieregularne. Ponadto, należy zwrócić uwagę, że dokonywana przez Gminę sprzedaż nieruchomości, gruntów jest koniecznym elementem działalności, ponieważ dzięki temu Gmina bezpośrednio finansuje realizację zadań własnych i zleconych. Czynności te są składową podstawowej działalności Gminy.

Podsumowując, wartość sprzedaży nieruchomości opisanej we wniosku wlicza się do limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za prawidłowe.

Następnie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia, czy Gmina w związku ze sprzedażą nieruchomości opisanej we wniosku traci prawo do zwolnienia, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z cyt. już wyżej art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę (art. 113 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

Zatem powołany przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy wyklucza możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podatników dokonujących dostaw budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b.

W konsekwencji przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy dotyczy dostaw budynków i budowli i ich części dokonywanych przed pierwszym zasiedleniem, w ramach pierwszego zasiedlenia oraz w przypadku gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a tą dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata. W takim przypadku dostawa budynku, budowli lub ich części jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług, a podatnik nie może korzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku.

W związku z tym, że w rozpatrywanej sprawie dostawa ww. Nieruchomości nie będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata, to wyłączenie, o którym mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. c ustawy nie będzie mieć zatem zastosowania.

Należy zaznaczyć, że jak wskazano powyżej sprzedaż Nieruchomości jest przedmiotem odrębnej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, a więc nie ma charakteru transakcji pomocniczych do działalności zasadniczej, lecz są to transakcje podstawowe – w zakresie odrębnego rodzaju (przedmiotu) wykonywanej przez Zainteresowanego działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie – jak rozstrzygnięto wyżej – z uwagi na treść art. 113 ust. 2 pkt 2 lit. a ustawy – Wnioskodawca jest zobowiązany wliczyć obrót z tytułu sprzedaży Nieruchomości do wartości sprzedaży, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy, jako transakcje związaną z nieruchomościami, która nie ma charakteru czynności pomocniczych.

Wnioskodawca wskazał, że w przypadku wliczenia do limitu sprzedaży, wartości sprzedaży działki zabudowanej, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 200.000 zł.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności należy stwierdzić, że skoro łączna wartość sprzedaży nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 200.000 zł, to Wnioskodawca nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 5 ustawy.

Z kolei Wnioskodawca straci prawo do zwolnienia podmiotowego, określonego w art. 113 ust. 1 ustawy, w sytuacji gdy łączna wartość sprzedaży Wnioskodawcy w roku podatkowym przekroczy kwotę 200.000 zł. Będzie wtedy miał zastosowanie art. 113 ust. 5 ustawy.

Podsumowując, jeśli łączna wartość sprzedaży (wliczając w to wartość sprzedanej nieruchomości) nie przekroczy w roku podatkowym kwoty 200.000 zł, to Wnioskodawca nie utraci prawa do zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 należało uznać za prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami wskazanymi we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone, dotyczy to w m.in. kwestii odzyskania podmiotowego zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 11, czy też rezygnacji ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin