2021.07.06 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP4-2.4012.174.2021.4.MŻA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-2.4012.174.2021.4.MŻA
z 6 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 marca 2021 r. (data wpływu 23 marca 2021 r.), uzupełnionym 2 czerwca 2021 r., (data wpływu 14 czerwca 2021 r.), na wezwanie tut. Organu z 28 maja 2021 r. (doręczone 31 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działce nr 1/4 – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 marca 2021 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży udziału w działce nr 1/4. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 2 czerwca 2021 r. (data wpływu 14 czerwca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 28 maja 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pani I. Z. - Wnioskodawczyni, nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest aktywna zawodowo, osiągnęła wiek emerytalny i przebywa na emeryturze, a świadczenie emerytalne jest jej jedynym przychodem.

Wnioskodawczyni w 1994 roku nabyła spadek po zmarłym ojcu w 1/3 części, w którego skład wchodziła niezabudowana nieruchomość rolna o nr ewidencyjnym 1 o pow. 2,5337 ha, położona w (…) przy ul. (…), stanowiąca obecnie jej współwłasność. Aktem notarialnym z dnia 15 lutego 1999 r., Rep. (…), spadkobiercy zawarli umowę o dział spadku co do niezabudowanej nieruchomości o nr ew. 1, na mocy którego strony przyznały współwłasność po 1/2 części ww. nieruchomości siostrom (…) i (…) (Wnioskodawczyni) bez obowiązku spłat oraz dopłat pieniężnych.

W 2012 r. do Wnioskodawczyni zgłosili się kupcy, którzy wyrazili chęć kupna części przedmiotowej nieruchomości. Właścicielki ww. nieruchomości rolnej, zgodziły się na zaoferowaną propozycję i dokonały jej podziału na 3 części, tj. następujące działki: o nr ew. 1/1 i pow. 1,9236 ha stanowiącą grunty orne oraz pastwiska stałe; o nr ew. 1/2 i pow. 0,3001 ha stanowiącą grunty orne: o nr ew. 1/3 i pow. 0,3001 ha stanowiącą grunty orne. W efekcie czego w dniu 4 września 2012 r. Wnioskodawczyni zbyła udział w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości rolnej o nr ew. 1/2. Następnie w dniu 15 maja 2013 r. zbyła udział w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości rolnej o nr ew. 1/3.

Syn Wnioskodawczyni, na pewnym etapie swojego życia podjął decyzję, że na przedmiotowej nieruchomości wybuduje dom jednorodzinny, w którym zamieszka wraz z Wnioskodawczynią, która w chwili obecnej zamieszkuje w lokalu mieszkalnym wymagającym remontu.

Mając powyższe na uwadze, w 2016 roku właścicielki dokonały podziału nieruchomości oznaczonej nr ew. 1/1 na 3 części, tj. następujące działki: o nr ew. 1/4 i pow. 1,3236 ha stanowiące zgodnie z ewidencją gruntów grunty orne oraz pastwiska stałe; o nr ew. 1/5 i pow. 0,3001 ha stanowiące grunty orne o nr ew. 1/6 i pow. 0,3001 ha stanowiące grunty orne.

Wnioskodawczyni po zrewidowaniu osobistych planów i zamiarów ze współwłaścicielem nieruchomości, tj. siostrą (…), oraz w wyniku pogarszającej się sytuacji finansowej obu sióstr, wspólnie wystąpiły do Burmistrza Miasta (…) o wydanie dla nieruchomości o nr ew. 1/4 decyzji o warunkach zabudowy. Decyzją z dnia 26 marca 2020 r. Burmistrz Miasta (…) ustalił Wnioskodawczyni oraz jej siostrze warunki zabudowy na działce o nr ew. 1/4 na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną obejmującą budowę 13 budynków mieszkalnych.

Dla przedmiotowej nieruchomości nie został ustanowiony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego.

Na przełomie 2020 i 2021 r., w wyniku ekonomicznych i gospodarczych skutków rozprzestrzeniania się epidemii COVID-19, a także występujących obiektywnych, o charakterze powszechnym, zmianom stosunków społecznych, a zwłaszcza gospodarczych między innymi czego przejawem stały się liczne ograniczenia, dotyczące codziennego funkcjonowania, w tym swobody poruszania się, utrzymywania kontaktów oraz organizacji pracy, syn Wnioskodawczyni oświadczył matce, że zmienił osobiste plany życiowe i postanowił związać swoją przyszłość z miastem (…). Tym samym porzucając chęć budowy domu jednorodzinnego w (…). Wnioskodawczyni, w związku z zaistniałą sytuacją nie może również kontynuować odbywanej wcześniej rehabilitacji. Pogorszony stan zdrowia spowodowany przewlekłą chorobą układu pokarmowego wymagającą ciągłego stosowania specjalnej diety oraz związane z nim koszty leczenia spowodowały, że w rodzinie Wnioskodawczyni pojawiły się trudności finansowe. Otrzymywana emerytura przestała pokrywać piętrzące się wydatki i zobowiązania.

Mając powyższe na uwadze, siostry będące w posiadaniu nieruchomości o nr ew. 1, w której współwłasność w 1/2 części stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni, wspólnie postanowiły sprzedać ww. nieruchomość, w przypadku pojawienia się potencjalnego oferenta. Właścicielki, w obliczu zaistniałej sytuacji i decyzji o sprzedaży rodzinnego majątku, przechodzącego w rodzinie z pokolenia na pokolenie, mając jednocześnie racjonalne gospodarowanie własnym majątkiem powzięły zamiar dokonania podziału gruntu na mniejsze działki gdyż próba sprzedaży całej nieruchomości nie przyniosły efektu. W chwili obecnej zgłosiło się 2 chętnych na nabycie części nieruchomości, natomiast Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą planując sprzedać całą nieruchomość postanowiły dokonać podziału całej działki.

Po złożonym wniosku, postanowieniem z dnia 3 marca 2021 r. Burmistrz Miasta (…) postanowił zaopiniować pozytywnie podział nieruchomości o nr ew. 1. Plan podziału przewiduje, utworzenie 13 działek pod zabudowę jednorodzinną.

Fundusze pozyskane ze sprzedaży części majątku osobistego w postaci udziału w przedmiotowej nieruchomości, Wnioskodawczyni przeznaczyć zamierza w części na remont lokalu mieszkalnego, w którym zamieszkuje, a który wymaga remontu i odświeżenia. Natomiast pozostałą część Wnioskodawczyni przeznaczyłaby na pomoc synowi w wykończeniu jego mieszkania oraz na odłożenie oszczędności na zabezpieczenie swojej przyszłości. W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawczyni jest emerytką o niewygórowanym świadczeniu emerytalnym, osobą posiadającą schorzenia wymagające przyjmowania leków oraz odbywania ciągłych rehabilitacji. Wnioskodawczyni, w obecnej sytuacji związanej z pandemią COVID-19, szczególnie niebezpieczną dla osób, które przekroczyły średni wiek, obawia się dalszego pogorszenia stanu zdrowia, którym to obawom towarzyszy lęk przed niepewną przyszłością. Racjonalna jest zatem chęć posiadania przez Wnioskodawczynię oszczędności pieniężnych.

Podsumowując wniosek dotyczy:

planowanej sprzedaży udziału w części niezabudowanej nieruchomości rolnej o numerze ewidencyjnym 1/4 o powierzchni 1,3234 ha, powstałej w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym 1/1, który Wnioskodawczyni nabyła w 1994 r. w drodze spadku po zmarłym ojcu oraz w część po matce,
Wnioskodawczyni nie jest i nie była zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym,
Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej i nie wykorzystywała działki przeznaczonej do sprzedaży do prowadzenia działalności gospodarczej,
Wnioskodawczyni działkę nabyła w drodze spadku po ojcu, w celach prywatnych, do majątku osobistego,
od nabycia nieruchomości w drodze spadku do chwili obecnej upłynęło 26 lat,
Wnioskodawczyni nie nabyła udziału w nieruchomości w celach inwestycyjnych,
przyczyną sprzedaży udziału w części 1/2 działki powstałej z podziału działki nr 1/1 jest sytuacja rodzinna. Dzieci Wnioskodawczyni wiążą swoje plany życiowe z innym miastem. Wnioskodawczyni nie pracuje, chce pomóc dzieciom oraz zabezpieczyć swoją przyszłość i środki na ratowanie zdrowia w niepewnych czasach,
Wnioskodawczyni wnosiła o wydanie warunków zabudowy dla przedmiotowej nieruchomości,
Wnioskodawczyni otrzymała postanowienie Burmistrza Miasta (…) o pozytywnym zaopiniowaniu planu podziału przedmiotowej nieruchomości,
Wnioskodawczyni w celu sprzedaży działki nie podpisała umowy pośrednictwa sprzedaży z biurem nieruchomości,
Wnioskodawczyni przeznaczy uzyskane środki ze sprzedaży udziału w nieruchomości na remont mieszkania, pomoc dzieciom oraz w celu poratowania zdrowia,
Wnioskodawczyni w 2012 i 2013 r. dokonała sprzedaży udziału w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości rolnej o nr ew. 1/2 i 1/3 w wyniku podziału nieruchomości rolnej o nr ew. 1/1.

W odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawczyni wskazała co następuje:

Działka o nr ew. 1, będąca przedmiotem wniosku była i jest obecnie użytkowana rolniczo. Na polu uprawiane jest pszenżyto oraz kukurydza.

Przedmiotowa nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie udostępniana na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wezwanie nie precyzuje, co Dyrektor KIS rozumie pod pojęciem działań marketingowych, ani też nie wskazuje na przykłady takich działań. Poza jednak działaniami informacyjnymi, o których mowa w dalszej części pisma, Wnioskodawczyni nie ponosiła kosztów związanych z uatrakcyjnieniem działki o nr ew. 1/4 typu uzbrojenie, media, czy wykonanie dróg wewnętrznych. Istniała jedynie konieczność geodezyjnego wydzielenia dwóch dróg wewnętrznych (szer. 8 m), celem uzyskania dojazdu do ośmiu działek. Pięć pozostałych (z trzynastu) działek posiada dostęp do drogi publicznej. Dwie wewnętrzne drogi, zostały wskazane w decyzji o warunkach zabudowy z 26 marca 2020 r. Wnioskodawczyni bowiem, dokonując sprzedaży udziału w ww. nieruchomości w ramach zarządu majątkiem osobistym pragnie uzyskać rynkową cenę ze sprzedaży.

Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować finansowych działań marketingowych związanych ze sprzedażą udziału w działce o nr ew. 1/4.

Wnioskodawczyni z działki o nr ew. 1/4 nie dokonywała i nie będzie dokonywała sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawczyni nie jest i nie była rolnikiem ryczałtowym.

Z uwagi na brak zainteresowania nieruchomością o tak dużej powierzchni Wnioskodawczyni, w celu jej zbycia za atrakcyjną cenę dokonała jej podziału i wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla wszystkich powstałych w ten sposób działek. Wydana decyzja obowiązuje dla wszystkich wydzielonych działek.

Wnioskodawczyni w celu przyszłego zbycia udziału w nieruchomości, zawarła umowy przedwstępne z trzema różnymi potencjalnymi nabywcami trzech wydzielonych na mocy postanowienia Burmistrza Miasta (…) z 3 marca 2021r. działek: nr 1/7, nr 1/11 i nr 1/14. Działki te są wynikiem podziału działki 1/4 na 13 działek.

Wskazane powyżej umowy przedwstępne zostały zawarte w celu zabezpieczenia zawarcia finalnych umów sprzedaży działek oraz zawierają przyrzeczenie zawarcia umów sprzedaży do 31 grudnia 2021 r.

Zgodnie z treścią ww. umów, kupujący zobowiązuje się do zapłacenia w dniu sprzedaży umówionej ceny, a sprzedający zobowiązuje się do sprzedaży działek do 31 grudnia 2021 r. Ponadto kupujący wpłacili w dniu zawarcia umów przedwstępnych zadatki w wysokości po 10 tys. zł, tj. po 5 tys. dla każdej ze współwłaścicielek. W ramach zawartych umów przedwstępnych nie zostały i nie będą udzielone nabywcom żadne pełnomocnictwa, kupujący nie będą również dokonywali inwestycji infrastrukturalnych. Strona kupująca nie ponosi nakładów finansowych związanych z działką do momentu zawarcia umowy kupna/sprzedaży.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż w opisanym w stanie faktycznym działek powstałych w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym 1/4 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, z dostępnych jej informacji wynika, że nie powinna zapłacić podatku VAT od sprzedaży działek, które nabyła w spadku. Sprzedaż ww. działki nastąpi poza działalnością opodatkowaną VAT. Nieruchomość nie była wykorzystywana do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem Wnioskodawczyni, w sytuacji opisanej w niniejszym wniosku, nie będzie ona zobowiązana do zapłaty podatku PIT w przypadku sprzedaży, wskazanego w opisie zdarzenia przyszłego, działek powstałych w wyniku podziału nieruchomości.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm.) dalej zwanej ustawą o VAT lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek: dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami - według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przywołanego przepisu wynika, że - przynajmniej w przypadku osób fizycznych - dla uznania, że w danym przypadku przysługuje danej osobie status podatnika VAT na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, konieczne jest każdorazowe ustalenie, czy w związku z konkretną czynnością działa ona w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy, w tym podmiotu pozyskującego zasoby naturalne, rolnika albo osoby wykonującej wolny zawód (pogląd jest konsekwentnie prezentowany przez sądy administracyjne - tak m.in. wyrok składu 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt 1 FPS 3/07). Wobec tego należy stwierdzić, że w sprawie brak jest podstaw do uznania, iż planowana sprzedaż Nieruchomości zostanie dokonana przez Wnioskodawczynię w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W szczególności zaś nie jest możliwe uznanie, iż dokonując ww. sprzedaży będzie ona działała w charakterze handlowca.

W tym miejscu należy odwołać się do kryteriów pozwalających na uznanie transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną za wykonywaną ramach działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o VAT, które zostały sformułowane w wyroku Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 wydanego w wyniku złożenia wniosków o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożonego przez Naczelny Sąd Administracyjny. W wyroku tym Trybunał stwierdził, że: „Dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112 kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby. Natomiast jeżeli osoba ta w celu dokonania wspomnianej sprzedaży podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy 2006/112, należy uznać ją za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej. Okoliczność, iż osoba ta jest „rolnikiem ryczałtowym” w rozumieniu art. 295 ust. 1 pkt 3 dyrektywy 2006/112, jest w tym zakresie bez znaczenia”. Trybunał zwrócił uwagę na to, że: „Należy dodać, że sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37).

Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności”. Na powyższe orzeczenie konsekwentnie powołują się polskie sądy administracyjne - tak m.in. wyrok NSA z dnia 15 grudnia 2011 r., sygn. akt I FSK 1695/11, który w stanie faktycznym, w którym skarżący „wskazał, że w 1996 r. zakupił, jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej na potrzeby osobiste, grunt przeznaczony w planach zagospodarowania przestrzennego na cele gospodarki rolnej. W 1997 r. w planie zagospodarowania przestrzennego zmieniono jego klasyfikację na grunt przeznaczony pod zabudowę letniskową. W 1999 r. podzielił grunt na 64 działki, które sukcesywnie są sprzedawane osobom fizycznym. Pierwsze zbycie nieruchomości nastąpiło w roku 2000. W odpowiedzi na wezwanie organu z dnia 23 października 2007 r. Skarżący oświadczył, że nabył opisane grunty rolne, z zamiarem prowadzenia nań gospodarstwa rolnego i takie gospodarstwo w latach 1996-1998 prowadził (...) stwierdził, że sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu VAT”. Zdaniem NSA, „istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Strona w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący „działalność gospodarczą” w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej, czy też sprzedaż ta nastąpiła w ramach zarządu jej majątkiem prywatnym. Fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Na wskazane wyżej okoliczności skarżący organ w skardze kasacyjnej nie wskazywał, nie wynikały one też z przedstawionego we wniosku o interpretację stanu faktycznego. Strona nabyła grunty rolne w 1996 r. zakupiła je, jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, na potrzeby osobiste, grunt był przeznaczony w planach zagospodarowania przestrzennego na cele gospodarki rolnej. W 1997 r. w planie zagospodarowania przestrzennego zmieniono jego klasyfikację na grunt przeznaczony pod zabudowę letniskową. W 1999 r. podzielił grunt na 64 działki, które sukcesywnie są sprzedawane osobom fizycznym”. Podobne stanowisko zajmują również organy podatkowe - tak m.in. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu nr ILPP1/443-736/11/12- S/KG z dnia 2 sierpnia 2012 r., który w następującym stanie faktycznym: „Zainteresowany wskazał, że: gospodarstwo rolne przejął od rodziców na podstawie umowy darowizny sporządzonej aktem notarialnym w dniu 10 sierpnia 1984 r., prowadził i prowadzi działalność rolniczą, jako rolnik ryczałtowy dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, nie świadczy żadnego rodzaju usług, gospodarstwo rolne nigdy nie było udostępniane, ani oddawane w dzierżawę osobom trzecim. Wnioskodawca nie zawierał żadnych umów cywilno-prawnych dotyczących przedmiotowego gruntu, nie jest zamiarem Wnioskodawcy sprzedaż wszystkich działek w określonym okresie czasu, będzie się ich pozbywał sukcesywnie w miarę potrzeb swojej rodziny, oraz wynikających z rozwoju i modernizacji własnego gospodarstwa, Wnioskodawca dokonywał i dokonuje sprzedaży produktów rolnych pochodzących z jego gospodarstwa” - stwierdził, że „w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy przedmiotowego gruntu Zbywca wystąpi w charakterze podatnika. (...) Zbycie natomiast, nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego nabytego na cele prywatne i po urzędowej zmianie przeznaczenia tego gruntu (bez udziału zbywcy), nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdy brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia przedmiotowych gruntów, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym - niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu VAT”.

Z punktu widzenia możliwości zakwalifikowania transakcji sprzedaży nieruchomości przez osobę fizyczną jako wykonanej w ramach „działalności gospodarczej” w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT istotne znaczenie mają zatem czynności podejmowane przez niego w stosunku do konkretnej nieruchomości, świadczące o prowadzeniu (lub podjęciu) przez sprzedawcę profesjonalnej działalności w zakresie obrotu nieruchomościami - takie jak działania marketingowe, uzbrojenie terenu.

Ponadto z treści orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Wystąpienie pojedynczej czynności, np. samo wystąpienie o warunki zabudowy nie może być kryterium decydującym, które z automatu determinuje działalność gospodarczą (tak też orzeczenie NSA z 6 lipca 2018 roku, I FSK 1986/16).

Trybunał orzekł również, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W przypadku, gdy brak jest przesłanek świadczących o aktywności sprzedawcy w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem - zbycie nieruchomości nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lecz mieści się w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego, nie można uznać, że sprzedaż działki nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Wnioskodawczyni wykorzystywała ją bowiem na własne cele. Natomiast nie została ona nabyta w celach handlowych - o czym świadczy, po pierwsze fakt, że jej nabycie przez Wnioskodawczynię nastąpiło w drodze spadku, a po drugie upływ 26 lat od chwili jej nabycia. Wnioskodawczyni w celu sprzedaży udziału w nieruchomości nie uzbrajała terenu, nie wydzielała dróg wewnętrznych, nie podpisała umowy pośrednictwa sprzedaży z biurem nieruchomości, nie prowadzi działań marketingowych w celu pozyskania kupca nieruchomości, nie publikowała ogłoszenia sprzedaży, a sama sprzedaż ma charakter okazjonalny.

Jak słusznie wskazują organy podatkowe, jeżeli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Całokształt przedstawionych okoliczności powoduje więc, że w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawczyni nie będzie przysługiwał status podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

Przemawia to za uznaniem za prawidłowe stanowiska Wnioskodawcy, iż planowana sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Ponadto jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Wskazać należy, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej działki podejmował/będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jej za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest aktywna zawodowo, osiągnęła wiek emerytalny i przebywa na emeryturze, a świadczenie emerytalne jest jej jedynym przychodem.

Wnioskodawczyni w 1994 roku nabyła spadek po zmarłym ojcu w 1/3 części, w którego skład wchodziła niezabudowana nieruchomość rolna o pow. 2,5337 ha, stanowiąca obecnie jej współwłasność. Aktem notarialnym spadkobiercy zawarli umowę o dział spadku co do niezabudowanej nieruchomości, na mocy którego strony przyznały współwłasność po 1/2 części ww. nieruchomości siostrom (…) i (…) (Wnioskodawczyni) bez obowiązku spłat oraz dopłat pieniężnych.

W efekcie czego w dniu 4 września 2012 r. Wnioskodawczyni zbyła udział w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości rolnej o nr ew. 1/2. Następnie w dniu 15 maja 2013 r. zbyła udział w 1/2 części niezabudowanej nieruchomości rolnej o nr ew. 1/3.

W 2016 roku właścicielki dokonały podziału nieruchomości oznaczonej nr ew. 1/1 na 3 części, tj. następujące działki: o nr ew. 1/4 i pow. 1,3236 ha stanowiące zgodnie z ewidencją gruntów grunty orne oraz pastwiska stałe; o nr ew. 1/5 i pow. 0,3001 ha stanowiące grunty orne o nr ew. 1/6 i pow. 0,3001 ha stanowiące grunty orne.

Wnioskodawczyni, wspólnie z siostrą wystąpiły do Burmistrza Miasta (…) o wydanie dla nieruchomości o nr ew. 1/4 decyzji o warunkach zabudowy. Decyzją z dnia 26 marca 2020 r. Burmistrz Miasta (…) ustalił Wnioskodawczyni oraz jej siostrze warunki zabudowy na działce o nr ew. 1/4 na zabudowę mieszkaniową jednorodzinną obejmującą budowę 13 budynków mieszkalnych.

Dla przedmiotowej nieruchomości nie został ustanowiony Miejscowy Plan Zagospodarowania Przestrzennego.

Siostry będące w posiadaniu nieruchomości o nr ew. 1/4, w której współwłasność w 1/2 części stanowi majątek osobisty Wnioskodawczyni, wspólnie postanowiły sprzedać ww. nieruchomość, w przypadku pojawienia się potencjalnego oferenta. W chwili obecnej zgłosiło się 2 chętnych na nabycie części nieruchomości, natomiast Wnioskodawczyni wspólnie z siostrą planując sprzedać całą nieruchomość postanowiły dokonać podziału całej działki.

Przedmiotowa nieruchomość nie była, nie jest i nie będzie udostępniana na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawczyni nie ponosiła kosztów związanych z uatrakcyjnieniem działki o nr ew. 1/4 typu uzbrojenie, media, czy wykonanie dróg wewnętrznych. Istniała jedynie konieczność geodezyjnego wydzielenia dwóch dróg wewnętrznych (szer. 8 m), celem uzyskania dojazdu do ośmiu działek. Pięć pozostałych (z trzynastu) działek posiada dostęp do drogi publicznej. Dwie wewnętrzne drogi, zostały wskazane w decyzji o warunkach zabudowy z 26 marca 2020 r.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy, wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działa Ona w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawczyni w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni nie podjęła takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Działania podejmowane przez Wnioskodawczynię należą zatem do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawczyni sprzedając działki powstałe w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym 1/4 będzie korzystać z przysługującego Jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której nie będą miały zastosowania przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, dokonując sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki o numerze ewidencyjnym 1/4, Wnioskodawczyni będzie korzystała z przysługującego Jej prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawczynię cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży nieruchomości, a dostawa tej działki cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Nadmienia się, że w niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem, a poruszone zostały w stanowisku nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), ul. (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin