Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.200.2021.2.ANK
z 26 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2021 r., który wpłynął do Organu 4 maja 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych, w zakresie ustalenia momentu korekty koszów uzyskania przychodów w związku ze zwrotem od Ubezpieczyciela zapłaconej kwoty za ubezpieczenie majątku – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2021 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia momentu korekty koszów uzyskania przychodów w związku ze zwrotem od Ubezpieczyciela zapłaconej kwoty za ubezpieczenie majątku.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego też pismem z 5 lipca 2021 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.200.2021.1.ANK, wezwano do jego uzupełnienia. Uzupełnienia dokonano 14 lipca 2021 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Firma X (dalej: „Spółka”) - dystrybucja i sprzedaż energii elektrycznej. Y sp. z o.o. (w 2020 zmiana na XY Sp. z o.o.) jest koordynatorem Spółki, który w imieniu grupy X zawiera umowy ubezpieczeń, następnie ceduje je na poszczególne spółki w grupie.

Za okres 1 stycznia – 31 grudnia 2018 Spółka otrzymała polisę (dalej: „Polisa”) wystawioną przez A S.A. (dalej: „Ubezpieczyciel”) dot. ubezpieczenia majątku na kwotę 23 261,48 zł - którą uiszczono 4 maja 2018 r.

W dniu 4 marca 2021 r. drogą elektroniczną otrzymaliśmy Aneks nr 4 do Polisy, wystawiony 4 stycznia 2021 r. Wynika z niego, iż z uwagi na zmianę sum ubezpieczeniowych zapłacona przez Spółkę kwota 23 261,48 zł zostanie w całości zwrócona. Zwrot ten otrzymaliśmy 4 marca 2021 r.

W uzupełnieniu wniosku z 9 lipca 2021 r. Spółka wskazała, że Polisa z 2018 roku:

1. dotyczyła majątku wnioskodawcy;
2. była podstawą zapisów w księgach rachunkowych w roku 2018 oraz
3. stanowiła w całości w kwocie 23 261,48 zł koszt uzyskania przychodu Spółki w roku 2018.
   
   

Zaistniało jeszcze dodatkowe zdarzenie nieopisane we wcześniej złożonym wniosku - Spółka otrzymała w korespondencji mailowej od listopada 2020 informację, o dokonaniu zwrotu całości kwoty 23 261,48 zł do Polisy z 2018 r. W związku z tym Spółka zmniejszyła o powyższą kwotę koszty uzyskania przychodu w 2020 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

Czy w przedstawionej we wniosku sytuacji stanowisko Spółki, iż działając zgodnie z art. 15 ust. 4i Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) Spółka zmniejszyła koszty uzyskania przychodu w grudniu 2020 jest prawidłowe, czy też Spółka powinna zmniejszyć koszty uzyskania przychodu w bieżącym roku 2021, z datą 4 stycznia 2021 r. - wystawienie aneksu do Polisy dot. zwrotu kwoty 23 261,48 zł (który nastąpił faktycznie 4 marca 2021 r.), bądź skorygować koszty roku 2018 - czyli wystawienia oraz ujęcia w kosztach polisy pierwotnej?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Spółka, działając zgodnie z art. 15 ust. 4i Ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm.) Spółka zmniejszyła koszty uzyskania przychodu w grudniu 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów ze źródła przychodów lub w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Zasady dokonywania korekt w zakresie wysokości kosztów uzyskania przychodów w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych uregulowano w art. 15 ust. 4i do 4l.

W myśl art. 15 ust. 4i ustawy o CIT, jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Jak stanowi art. 15 ust. 4j ustawy o CIT, jeżeli w okresie rozliczeniowym, o którym mowa w ust. 4i, podatnik nie poniósł kosztów uzyskania przychodów lub kwota poniesionych kosztów uzyskania przychodów jest niższa niż kwota zmniejszenia, podatnik jest obowiązany zwiększyć przychody o kwotę, o którą nie zostały zmniejszone koszty uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 4k ustawy o CIT, przepisów ust. 4i i 4j nie stosuje się do:

• korekty dotyczącej kosztu uzyskania przychodów związanego ze zobowiązaniem podatkowym, które uległo przedawnieniu;
• korekty cen transferowych, o której mowa w art. 11e.

,br>

Biorąc powyższe pod uwagę, podatnicy dokonują korekty kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym otrzymają dokument potwierdzający przyczyny korekty. Korekta kosztów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w tym miesiącu. Nowe zasady korekty mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką. Natomiast w sytuacji, w której korekta spowodowana jest błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem „wstecz” (ex tunc).

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęć „błędu rachunkowego” i „oczywistej omyłki”. Pojęcia te zatem należy rozumieć zgodnie z ich znaczeniem potocznym. Zatem, za „błąd rachunkowy” należy uznać sytuację, gdy koszt został niewłaściwie ujęty ze względu na błąd w toku wykonywania obliczeń; może to dotyczyć zarówno okoliczności leżących po stronie wystawcy faktury czy innego dokumentu księgowego (np. błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów), jak i po stronie odbiorcy takiego dokumentu (np. wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości kosztu na złote, etc.).

Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN (wersja internetowa www.sip.pwn.pl) przez „omyłkę” należy rozumieć „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W konsekwencji za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Takim błędem będzie np. ujęcie w kosztach podatkowych faktury wystawionej na podmiot inny niż faktyczny nabywca towaru. „Omyłka” wiązać się również będzie z błędem polegającym albo na nieprawidłowym wystawieniu albo nieprawidłowym ujęciu dowodu księgowego. Okoliczność taka musi mieć zatem charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista’’. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta dokonywana winna być w okresie otrzymania faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

Tylko w przypadku jednoznacznego stwierdzenia, że nieprawidłowe ujęcie kosztu było bezpośrednim wynikiem błędu rachunkowego lub oczywistej omyłki, korekta kosztu winna być uwzględniana „wstecznie”, tj. w okresie, w którym koszt taki został pierwotnie ujęty przez podatnika.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia momentu dokonania korekty kosztów uzyskania przychodu w związku ze zwrotem kwoty z Polisy spowodowanym zmianą sum ubezpieczeniowych.

Z treści wniosku wynika, że Spółka w 2018 r. ujęła w kosztach uzyskania przychodu wartość Polisy za ubezpieczenie majątku. W listopadzie 2020 r. otrzymała informację o dokonaniu zwrotu całości kwoty do ww. Polisy. W dniu 4 marca 2021 r. drogą elektroniczną Spółka otrzymała Aneks do Polisy wystawiony 4 stycznia 2021 r. z którego wynika, że zapłacona w 2018 r. kwota za Polisę zostanie w całości zwrócona. Zwrot ten Spółka otrzymała 4 marca 2021 r.

Wskazać należy, że zgodnie z jednoznaczną treścią przytoczonego art. 15 ust. 4i ustawy o CIT – prawo do korekty przysługuje w przypadku (momencie) otrzymania przez podatnika odpowiedniego dokumentu/faktury korygującej. Zatem sam fakt wystawienia przez kontrahenta faktury korygującej nie uprawnia podatnika do dokonania takiej korekty a data wystawienia faktury korygującej (innego dokumentu) nie ma w tym kontekście znaczenia.

Biorąc pod uwagę przytoczone powyżej przepisy prawa oraz opis stanu faktycznego, zauważyć należy, że w omawianym przypadku nie mamy do czynienia z „błędem rachunkowym” czy „oczywistą omyłką”. Aneksowanie Polisy w związku ze zmianą sum ubezpieczeniowych nie należy postrzegać w kategorii błędu czy omyłki. Aneks jest bowiem pismem/dokumentem dodatkowym, dołączonym do Polisy w związku ze zmianą warunków umowy ubezpieczenia zawartej pomiędzy Ubezpieczycielem a Spółką. Korekty zatem należy dokonać na „bieżąco” zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT.

Zdaniem Organu, dokumentem potwierdzającym przyczyny korekty jest Aneks do Polisy wystawiony 4 stycznia 2021 r. i otrzymany 4 marca 2021 r. Podstawą do korekty nie może być natomiast informacja otrzymana w listopadzie 2020 r. o dokonaniu zwrotu całości kwoty z Polisy, gdyż jak wynika z opisu sprawy faktyczne działania Ubezpieczyciela w związku ze zmianą warunków/sum ubezpieczeniowych nastąpiły dopiero w 2021 r. Dokument potwierdzający przyczyny korekty (Aneks) został wystawiony w 2021 r. również w tym roku dokonano zwrotu kwoty.

Zatem korekty kosztów uzyskania przychodów Spółka winna dokonać zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy o CIT - w okresie rozliczeniowym, w którym został otrzymany Aneks do Polisy jako inny dokument potwierdzający przyczyny korekty tj. w marcu 2021.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia momentu dokonania korekty koszów uzyskania przychodów w związku ze zwrotem od Ubezpieczyciela zapłaconej kwoty – jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.