Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.448.2021.2.DJD
z 28 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 kwietnia 2021 r. (data wpływu 23 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokali mieszkalnych wykorzystywanych jako środki trwałe w Spółce jawnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sprzedaży lokali mieszkalnych wykorzystywanych jako środki trwałe w Spółce jawnej.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.), na wezwanie Organu.

We wniosku po jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 2015 r. wraz z małżonką zawiązał Spółkę jawną, która została wpisana do KRS również w 2015 r. Przedmiotem działalności Spółki jest wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi (PKD 68.20.Z). W małżeństwie Wnioskodawcy obowiązuje ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej. Udział Wnioskodawcy w Spółce jawnej wynosi 50%.

Małżonkowie wnieśli aportem do Spółki nieruchomości, stanowiące ich wspólną własność, będące lokalami mieszkalnymi, które stanowiły odrębne nieruchomości.

Lokale te zostały nabyte przez oboje małżonków przed powstaniem Spółki jawnej. Są to 3 lokale mieszkalne położone w ..:

1. „1” - nabyty dnia 19 maja 2011 r. (pow. 54,57 m^²),
2. „2” - nabyty dnia 29 grudnia 2009 r. (pow. 45,06 m^²),
3. „3” - nabyty dnia 29 lipca 2009 r. (44,30 m^²).
   
   

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych, lokale zostały sklasyfikowane pod numerem 1122.

Od chwili ich nabycia przez małżonków upłynęło ponad pięć lat licząc od końca roku, w którym zostały nabyte, natomiast od chwili wprowadzenia lokali do Spółki jawnej pięć lat nie minęło. Formą opodatkowania dochodów z tytułu udziału w Spółce jest podatek liniowy. Dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych Spółka prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów. Wszystkie wskazane lokale mieszkalne były wykorzystywane najpierw w jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawcy i były od nich dokonywane odpisy amortyzacyjne. Lokal 1 wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych w dniu 1 września 2011 r., został on sklasyfikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych pod nr 122 (lokale mieszkalne). Odpisy amortyzacyjne były dokonywane od 1 października 2011 r. według stawki indywidualnej 10%. Lokal 2 wprowadzono do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych 1 lutego 2010 r., został on sklasyfikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych pod nr 122 (lokale mieszkalne). Odpisy amortyzacyjne były dokonywane od 1 marca 2010 r. według indywidualnej stawki 10%. Lokal 3 wprowadzono do ewidencji środków trwałych 01.02.2010 r., został on sklasyfikowany w Klasyfikacji Środków Trwałych pod nr 122 (lokale mieszkalne). Odpisy amortyzacyjne były dokonywane od 1 marca 2010 r. według indywidualnej stawki 10%.

Przedmiotowe lokale były wykorzystywane w działalności gospodarczej:

• lokal 1 w okresie od 1 września 2011 r. do 14 maja 2020 r.,
  

• lokal 2 w okresie od 1 lutego 2010 r. do 24 lipca 2020 r.,
  

• lokal 3 w okresie od 1 lutego 2010 r. do 16 stycznia 2020 r.
  
  

Wspomniane wyżej lokale zostały wpisane do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych Spółki jawnej i były kontynuowane od nich odpisy amortyzacyjne, jako że wszystkie wymienione nieruchomości były wykorzystywane do działalności gospodarczej w zakresie najmu długoterminowego.

Sprzedaż dotyczyła wszystkich trzech lokali wymienionych powyżej. Odpłatnego zbycia wskazanych lokali mieszkalnych dokonano w dniach:

1. 14 maja 2020 r. – lokal 1 w ...,
2. 24 lipca 2020 r. – lokal 2 w ...,
3. 16 stycznia 2020 r. – lokal 3 w ….
   
   

Wszystkie ze wskazanych lokali mieszkalnych zostały sprzedane odrębnie. Spółka dokonała odpłatnego zbycia w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, w której Wnioskodawca posiada udziały, a zbycie dotyczyło środków trwałych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

Czy z tytułu sprzedaży opisanych powyżej lokali, stanowiących odrębne nieruchomości, Wnioskodawca jest zobowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy (doprecyzowanym w uzupełnieniu wniosku), nie jest On obowiązany do zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu sprzedaży lokali mieszkalnych, stanowiących odrębne nieruchomości, będących składnikami majątku trwałego Spółki jawnej.

W przedmiotowej sprawie kwestią przesądzającą jest ustalenie źródła przychodu, do którego należy zaliczyć przychód ze sprzedaży lokali mieszkalnych. Jak wynika z art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.; dalej jako „ustawa o PDOF”), spółka jawna jest tzw. „spółką niebędącą osobą prawną”. Spółka ta nie jest podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Art. 1 ustawy o PDOF wskazuje bowiem, że reguluje ona opodatkowanie podatkiem dochodowym wyłącznie dochodów osób fizycznych. Mimo, że sprzedaż będzie dokonywana przez Spółkę jawną, skutki podatkowe na gruncie ustawy o PDOF rozpoznają osoby fizyczne.

Zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o PDOF do przychodów z działalności gospodarczej nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie (…).

Z przywołanej regulacji wynika, że w przypadku sprzedaży lokali mieszkalnych, wykorzystywanych w działalności gospodarczej, uzyskanego przychodu nie można zaliczyć, jako przychodu z działalności gospodarczej (sprzedaż nie będzie stanowiła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF), mimo że jej przedmiotem są składniki z tą działalnością związane.

Wykluczając uznanie przychodu ze sprzedaży nieruchomości za przychód z działalności gospodarczej pozostaje zakwalifikowanie uzyskanego przychodu do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PDOF. Przepis ten zawiera jednak zastrzeżenie, zgodnie z którym przychód ze sprzedaży nieruchomości jest rozpatrywany wyłącznie, gdy jej zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie. W rozumieniu przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PDOF, za datę nabycia nieruchomości należy przyjąć datę nabycia jej do majątku wspólnego małżonków (uchwała NSA w składzie 7 sędziów z dnia 15 maja 2017 r., sygn. akt II FPS 2/17, wyr. NSA z dnia 8 grudnia 2011 r., sygn. akt II FSK 1101/10, wyr. NSA z dnia 24 sierpnia 2017 r., sygn. akt II FSK 2012/15). W przywołanej uchwale NSA stwierdzono, że dla oceny skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości kluczowy jest moment poniesienia wydatku na nabycie składnika do majątku wspólnego.

Własność małżeńska (łączna) to wspólność bezudziałowa, i z uwagi na jej charakter nie można wyodrębnić udziałów, które małżonkowie posiadali w chwili nabycia nieruchomości do majątku wspólnego. W przypadku jednoczesnego nabycia nieruchomości przez małżonków pozostających w majątkowej wspólności małżeńskiej, przewidzianej w art. 31 ustawy z dnia 25 lutego 1964r. – Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359, z późn. zm.), nie ma możliwości określenia w jakich częściach nastąpiło nabycie nieruchomości i przyjmuje się, że małżonkowie nabyli prawo majątkowe wspólnie w całości. Wobec tego należy twierdzić, że nabycie będzie obejmowało pierwotne nabycie nieruchomości w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej.

Zatem za daty nabycia sprzedawanych lokali mieszkalnych należy uznać:

• w przypadku lokalu 1 – 19 lutego 2011 r.,
  

• w przypadku lokalu 2 – 29 grudnia 2009 r. oraz
  

• w przypadku lokalu 3 – 29 lipca 2009 r.
  
  

Biorąc pod uwagę powyższe, sprzedaż ww. nieruchomości nie może zostać zakwalifikowana do źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o PDOF, ponieważ licząc od końca roku kalendarzowego, w którym zostały nabyte, do ich sprzedaży upłynęło więcej niż pięć lat.

Identyczne stanowisko zostało zaprezentowane w interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 13 sierpnia 2010 r., Nr IBPBI/1/415-622/10/KB, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach oraz interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z dnia 25 lipca 2018 r., Nr 0114-KDIP3-1.4011.299.2018.1.AM, wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej.

Reasumując, można stwierdzić, że dokonaną sprzedaż należy uznać za podatkowo neutralną, na gruncie ustawy o PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego - jest prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Powyższy przepis ustanawia generalną zasadę opodatkowania podatkiem dochodowym, zgodnie z którą opodatkowaniu tym podatkiem podlegają wszelkie uzyskane przez podatnika w danym roku korzyści majątkowe, z wyjątkiem tych, które na mocy ustawy zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

Wyszczególnienia źródeł przychodów osiągniętych przez osoby fizyczne ustawodawca dokonał w art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wyliczenie tytułów powstawania źródeł przychodów ma na celu ich pogrupowanie według odpowiedniego charakteru, co w konsekwencji prowadzi do odmiennego traktowania tychże źródeł. Klasyfikacja przychodu do danego źródła przychodów powoduje określone konsekwencje podatkowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 ww. ustawy, odrębnymi źródłami przychodów są określone w pkt 3 i 8 tego przepisu:

• pkt 3 - pozarolnicza działalność gospodarcza,
  

• pkt 8 - odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:
  1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
  2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
  3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
  4. innych rzeczy,

-jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a)-c) - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie.

Norma prawna powyższego przepisu formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie - nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a tym samym przychód uzyskany z odpłatnego zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Niemniej jednak przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy, przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3 (pozarolniczej działalności gospodarczej), uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Oznacza to, że przychód uzyskany ze sprzedaży nieruchomości wykorzystywanej w działalności gospodarczej może zostać zaliczony do źródła przychodów, określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy, gdy spełnione są następujące przesłanki:

• nieruchomość nie może być przedmiotem odpłatnego zbycia w wykonywaniu działalności gospodarczej,
  

• nieruchomość nie może być nieruchomością niemieszkalną wykorzystywaną w tej działalności.
  
  

W przypadku, gdy co najmniej jedna z ww. przesłanek nie zostanie spełniona, wówczas przychód ze sprzedaży nieruchomości podlega zaliczeniu do odrębnego źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

Z kolei, przepis art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1 500 zł,
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

-wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie zaś z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio.

Literalna wykładnia przywołanego przepisu art. 14 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że należy odczytywać go w oparciu o regułę, w której do przychodu z działalności gospodarczej zalicza się przychód z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą składników majątku będących środkami trwałymi, składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1 ww. ustawy (składniki majątku, od których podatnicy mogą nie dokonywać odpisów amortyzacyjnych), z wyłączeniem składników majątku o określonej wartości początkowej, a także wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

Innymi słowy, w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, mających charakter mieszkalny, zastosowanie znajduje przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy.

Zatem, jeżeli przedmiotem odpłatnego zbycia jest budynek mieszkalny, jego część lub udział w takim budynku, lokal mieszkalny stanowiący odrębną nieruchomość lub udział w takim lokalu, grunt lub udział w gruncie albo prawo użytkowania wieczystego gruntu lub udział w takim prawie, związane z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego lub udział w takim prawie oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udział w takim prawie, to wówczas przychody uzyskane z tej umowy sprzedaży nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca wraz z małżonką nabyli do wspólności majątkowej małżeńskiej, w 2009 r. i 2011 r. trzy lokale mieszkalne w ... (1, 2, 3), które to początkowo stanowiły majątek prywatny Wnioskodawcy i Jego małżonki. Następnie Wnioskodawca kolejno wprowadził te lokale do swojej jednoosobowej działalności gospodarczej, jako środki trwałe i dokonywał od nich odpisów amortyzacyjnych. W 2015 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zawiązali Spółkę jawną do której aportem wnieśli ww. nieruchomości, które wykorzystywano w ramach najmu długoterminowego. W 2020 r. Wnioskodawca i Jego małżonka, jako wspólnicy Spółki jawnej podjęli decyzję o sprzedaży składników majątku jakimi były ww. trzy lokale mieszkalne.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz wyżej wskazane przepisy prawa podatkowego należy uznać, że sprzedaż lokali mieszkalnych, które wykorzystywane były w działalności gospodarczej, nie stanowi dla Wnioskodawcy przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, z uwagi wyłączenie, o którym mowa w art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec powyższego, przychody z odpłatnego zbycia przedmiotowych lokali mieszkalnych, należy zakwalifikować do źródła przychodu określonego w art. 10 ust. 1 pkt 8 cyt. ustawy. W konsekwencji, w przypadku sprzedaży lokali o charakterze mieszkalnym, przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 powołanej ustawy powstaje wtedy, gdy ich odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym je nabyto lub wybudowano.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że odpłatne zbycie w 2020 r. wskazanych we wniosku trzech lokali mieszkalnych, nabytych przez Wnioskodawcę i Jego żonę w 2009 r. i 2011 r., które były wykorzystywane od 2015 r. w działalności gospodarczej Spółki jawnej, nastąpiło po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce ich nabycie, a zatem zbycie to nie stanowi źródła przychodu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, ze względu na upływ okresu wskazanego w tym przepisie. Tym samym przychód uzyskany ze sprzedaży opisanych powyżej trzech lokali, stanowiących odrębne nieruchomości, nie będzie podlegał opodatkowaniu.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Wskazać przy tym należy, że stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Należy zaznaczyć, że dokonana przez Organ ocena stanowiska przedstawionego przez Wnioskodawcę dotyczy wyłącznie skutków podatkowych, jakie w przedmiotowej sprawie wystąpią po Jego stronie. Interpretacja nie rozstrzyga natomiast kwestii obowiązków innych podmiotów, w tym żony Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Końcowo należy wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. Pełna weryfikacja prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy może być dokonana jedynie w toku ewentualnego postępowania podatkowego, kontroli podatkowej lub postępowania kontrolnego organu kontroli celno-skarbowej, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.