Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-1.4011.363.2021.3.RK
z 28 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni – przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2021 r. (data wpływu 17 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 lipca 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem platformy ePUAP 1 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania przychodów z najmu. Wniosek uzupełniony został pismem z dnia 1 lipca 2021 r.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w 2014 r. wraz z partnerem kupiła od dewelopera mieszkanie, w którym mieszkali do września 2020 r. Ze względu na powiększenie rodziny (mają troje dzieci) przeprowadzili się do wybudowanego domu, a od października 2020 r. mieszkanie wynajmują studentom. W 2017 r. Jej partner współdziedziczył mieszkanie po zmarłej cioci. Zdecydowali się odkupić wspólne udziały pozostałych osób dziedziczących to mieszkanie z zamiarem przekazania mieszkania w przyszłości jednemu z synów. Jest więc współwłaścicielką również drugiego mieszkania. Po remoncie zostało ono wynajęte studentom. Dochody z wynajmu mieszkania rozliczają wg skali podatkowej. Dochody uzyskane w 2020 r. z tytułu wynajmu mieszkania z 2014 r., jak i z 2017 r. rozliczą na zasadach ogólnych, składając odpowiedni formularz w Urzędzie Skarbowym.

Dochody uzyskiwane w 2021 r. z tytułu najmu chcą rozliczać jednak inaczej:

• mieszkanie zakupione w 2017 r. chcą nadal rozliczać wg skali podatkowej. Jest to forma pozwalająca Im na odliczanie amortyzacji i odsetek od zaciągniętego kredytu,
  

• mieszkanie zakupione w 2014 r. na własne potrzeby mieszkaniowe, chcą rozliczać ryczałtem, płacąc należny podatek kwartalnie (pierwszy ryczałt zostanie wpłacony do 20 kwietnia 2021 r.). Rozliczanie dochodów z najmu tego mieszkania wg skali podatkowej będzie dla Nich mniej korzystne pod względem finansowym.
  
  

W piśmie z dnia 1 lipca 2021 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawczyni wskazała, że nigdy nie prowadziła i obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Oba mieszkania kupiła razem ze swoim partnerem. Mieszkanie zakupione w 2014 r. kupili po połowie, tzn. Jej udziały wynoszą 1/2. W mieszkaniu kupionym w 2017 r. ma udziały w wysokości 5/12. Mieszkanie kupione w 2014 r. było przez Nich zamieszkiwane przez 6 lat. Pierwszy raz zostało wynajęte od 1 października 2020 r. Mieszkanie kupione w 2017 r. zostało wynajęte od 1 października 2017 r. (kupione w stanie do remontu, po remoncie wynajęte studentom). Wnioskodawczyni czynności związane z wynajmem mieszkań wykonuje samodzielnie, nie korzysta z żadnego biura rachunkowego, czy firmy pomagającej przy szukaniu lokatorów. Do tej pory mieszkania były wynajmowane na okres 1 roku (umowy podpisywane na okres od 1 października do 30 września następnego roku), ze względu na fakt, że lokatorami byli studenci. Wnioskodawczyni nie będzie wynajmowała mieszkań na doby, czy dni; ze względów praktycznych bardziej odpowiada Jej wynajem na okres 1 roku. Najem mieszkań nie jest prowadzony w sposób zorganizowany i ciągły. Wnioskodawczyni planuje przekazać swoje udziały dzieciom, gdy tylko będą pełnoletnie i będą chciały się usamodzielnić. Do tego czasu w celu zmniejszenia ponoszonych kosztów kredytów, które zostały zaciągnięte na zakup mieszkań, będzie wraz z partnerem wynajmować mieszkania. Najem mieszkań nie będzie spełniał przesłanek prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Do tej pory mieszkania były wynajmowane wyłącznie studentom, chociażby ze względu na ich lokalizację blisko uczelni w Łodzi. Nie jest to jednak warunek konieczny, w momencie, gdy wygasa umowa najmu poszukuje pocztą pantoflową kolejnych najemców lub korzysta z portalu OLX, gdzie wystawia ogłoszenie o wynajmie mieszkania studentom lub osobom prywatnym. Umowy będą podpisywane na okres min. 1 roku. Mieszkania stanowią składnik majątku Wnioskodawczyni niezwiązany z działalnością gospodarczą. Kredyt na mieszkanie zakupione w 2017 r. został zaciągnięty przez Wnioskodawczynię, jako osobę fizyczną niezwiązaną z działalnością gospodarczą. Dokonała już zmiany formy opodatkowania najmu mieszkania zakupionego w 2014 r. z zasad ogólnych na ryczałt, pierwszej wpłaty zaliczki na podatek od ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych dokonała w dniu 20 kwietnia 2021 r. Zgodnie z podpisanymi umowami najmu w okresie od 1 stycznia 2021 r. do 30 września 2021 r. osiągnie przychód z wynajmu mieszkań w wysokości 16 875 zł. Zakładając, że obecni lokatorzy przedłużą umowę na kolejny rok lub po wygaśnięciu obecnych umów uda się znaleźć nowych lokatorów od 1 października 2021 r., to Jej planowany przychód za okres 1 października 2021 r. – 31 grudnia 2021 r. wyniesie 5 625 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy będąc współwłaścicielem dwóch mieszkań wynajmowanych na podstawie umowy najmu studentom, Wnioskodawczyni może stosować różne formy opodatkowania dochodów z ich wynajmu, tzn. czy poprawne będzie rozliczanie dochodów z najmu jednego z nich wg skali podatkowej, a drugiego wg stawek ryczałtu? Czy poprawne jest założenie, że składki ryczałtu można opłacać kwartalnie?

Zdaniem Wnioskodawczyni (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku), dochody uzyskane przez Wnioskodawczynię z najmu stanowią odrębne od pozarolniczej działalności źródło dochodów wymienione w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wnioskodawczyni jest więc uprawniona do opodatkowania najmu na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest również uprawniona do opodatkowania przychodów z najmu na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Przepisy ww. ustaw nie zawierają zakazu wyboru dwóch różnych form opodatkowania dochodów z najmu w przypadku najmu dwóch mieszkań. Oznacza to, że poprawna jest wybrana przez Wnioskodawczynię forma opodatkowania przychodów w następujący sposób: - przychód z wynajmu mieszkania zakupionego w 2014 r. opodatkowany jest na zasadach ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, zgodnie z art. 2 ust. 1a ustawy o zryczałtowanym podatku od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Przychód z najmu mieszkania zakupionego w 2017 r. opodatkowany jest na zasadach ogólnych, zgodnie z art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1128, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie rozróżnia źródła przychodów oraz sposób opodatkowania dochodów z poszczególnych źródeł.

Stosownie do przepisów tej ustawy – odrębnymi źródłami przychodów są określone w art. 10 ust. 1 pkt 3 i 6:

• pozarolnicza działalność gospodarcza (pkt 3);
  

• najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą (pkt 6).
  
  

Pojęcie działalności gospodarczej zostało zdefiniowane w art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z tym przepisem, za działalność gospodarczą albo pozarolniczą działalność gospodarczą uważa się działalność zarobkową:

1. wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
2. polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
3. polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych

– prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły, z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.

Tak więc działalność gospodarcza to taka działalność, która prowadzona jest:

• w celu osiągnięcia dochodu – przy czym nawet ewentualna strata będąca wynikiem tej działalności nie pozbawia jej statusu działalności gospodarczej, ponieważ istotny jest sam zamiar osiągnięcia dochodu,
  

• w sposób ciągły – jednak przesłanki tej nie należy rozumieć jako konieczności wykonywania działalności bez przerwy; istotny jest zamiar powtarzalności określonych czynności, celem osiągnięcia dochodu; przy czym o ciągłości, w przypadku najmu, nie przesądza wynajmowanie danej nieruchomości przez kilka lat, lecz powtarzalność podejmowanych działań,
  

• w sposób zorganizowany – co oznacza, że podejmowane działania są podporządkowane obowiązującym regułom, normom i służą osiągnięciu celu, mają wpływ na racjonalność gospodarowania posiadanymi środkami, a tym samym uczestnictwa w obrocie gospodarczym.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależnia uznania danego działania za pozarolniczą działalność gospodarczą od faktu zarejestrowania (zgłoszenia do właściwego rejestru) tej działalności. Zatem każde działanie spełniające wskazane wyżej przesłanki stanowi w rozumieniu przepisów ww. ustawy pozarolniczą działalność gospodarczą, niezależnie od tego, czy podatnik dokonał jej rejestracji.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy oraz z innych umów o podobnym charakterze, składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Na tle przedstawionych regulacji prawnych należy stwierdzić, że najem stanowi odrębne od działalności gospodarczej źródło przychodu (art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), choć może także istnieć najem, który prowadzony jest w ramach działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3 tej ustawy).

Przy czym w przypadku źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdy mowa jest o „całości dochodu osiągniętego z tego źródła”, oznacza to dochód (przychód) z najmu wszelkich nieruchomości będących w posiadaniu. Pojęcie źródła przychodu dotyczy bowiem przychodu z najmu, a nie przychodu z najmu „konkretnego mieszkania”.

Co do zasady wybór kwalifikacji i sposób rozliczenia przychodów z najmu ustawodawca pozostawił osobie oddającej rzecz w najem. Jedynie w przypadku, gdy przedmiotem najmu są składniki majątku związane z działalnością gospodarczą albo najem jest przedmiotem tej działalności, zgodnie z treścią cytowanego wcześniej art. 14 ust. 2 pkt 11 ww. ustawy, wynajmowanie nieruchomości traktowane jest jako pozarolnicza działalność gospodarcza.

Stosownie do art. 9a ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochody osiągane przez podatników ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 6, są opodatkowane na zasadach określonych w ustawie, chyba że podatnicy wybiorą opodatkowanie w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Jak wynika z powyższego, podstawową formą opodatkowania przychodów (dochodów) z najmu prywatnego są ogólne zasady opodatkowania, wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy osiągający ww. przychody mogą też wybrać opodatkowanie w formie ryczałtu.

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2020 r., poz. 1905, z późn. zm.), ustawa reguluje opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym niektórych przychodów (dochodów) osiąganych przez osoby fizyczne:

1. prowadzące pozarolniczą działalność gospodarczą;
2. osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej;
3. będące osobami duchownymi;
4. osiągające przychody ze sprzedaży, o której mowa w art. 20 ust. 1c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, 1291, 1428, 1492 i 1565).
   
   

Jednocześnie, w myśl art. 6 ust. 1a wskazanej ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 6 ust. 1b powyższej ustawy, przychody uzyskane z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1a, podlegają opodatkowaniu w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych również, jeżeli są uzyskiwane przez podatników, o których mowa w art. 8 ust. 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, z zastrzeżeniem art. 6 ust. 1b, nie stosuje się do podatników:

1. opłacających podatek w formie karty podatkowej na zasadach określonych w rozdziale 3;
2. korzystających, na podstawie odrębnych przepisów, z okresowego zwolnienia od podatku dochodowego;
3. osiągających w całości lub w części przychody z tytułu:
   1. prowadzenia aptek,
   2. (uchylona),
   3. działalności w zakresie kupna i sprzedaży wartości dewizowych,
   4. (uchylona),
   6. (uchylona),
   7. działalności w zakresie handlu częściami i akcesoriami do pojazdów mechanicznych;
4. wytwarzających wyroby opodatkowane podatkiem akcyzowym, na podstawie odrębnych przepisów, z wyjątkiem wytwarzania energii elektrycznej z odnawialnych źródeł energii;
5. podejmujących wykonywanie działalności w roku podatkowym po zmianie działalności wykonywanej:
   1. samodzielnie na działalność prowadzoną w formie spółki z małżonkiem,
   2. w formie spółki z małżonkiem na działalność prowadzoną samodzielnie przez jednego lub każdego z małżonków,
   3. samodzielnie przez małżonka na działalność prowadzoną samodzielnie przez drugiego małżonka

‒ jeżeli małżonek lub małżonkowie przed zmianą opłacali z tytułu prowadzenia tej działalności podatek dochodowy na ogólnych zasadach;

6. (uchylony).
   
   

Warunkiem skorzystania z ryczałtowanej formy opodatkowania przychodów z najmu jest, zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, złożenie pisemnego oświadczenia o jej wyborze. Przepis ten stanowi, że pisemne oświadczenie o wyborze opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy podatnik składa naczelnikowi urzędu skarbowego właściwemu według miejsca zamieszkania podatnika, a w przypadku przedsiębiorstwa w spadku - według ostatniego miejsca zamieszkania zmarłego przedsiębiorcy, do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym osiągnął pierwszy przychód z tego tytułu w roku podatkowym, albo do końca roku podatkowego, jeżeli pierwszy taki przychód osiągnął w grudniu roku podatkowego.

Stosownie do art. 9 ust. 4 ww. ustawy, w przypadku osiągania przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a, za równoznaczne z dokonaniem wyboru opodatkowania w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych na dany rok podatkowy uznaje się pierwszą w roku podatkowym wpłatę na ryczałt od przychodów ewidencjonowanych z tego tytułu, a jeżeli pierwszy taki przychód podatnik osiągnął w grudniu roku podatkowego – złożenie zeznania, o którym mowa w art. 21 ust. 2 pkt 2.

W myśl art. 12 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych prze osoby fizyczne, ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 8,5% przychodów, o których mowa w art. 6 ust. 1a do kwoty 100 000 zł; od nadwyżki ponad tę kwotę ryczałt od przychodów ewidencjonowanych wynosi 12,5% przychodów.

W myśl art. 21 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, podatnicy są obowiązani za każdy miesiąc obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 następnego miesiąca, a za miesiąc grudzień – przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania.

Podatnicy mogą obliczać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych i wpłacać go na rachunek urzędu skarbowego w terminie do 20 następnego miesiąca po upływie kwartału, za który ryczałt ma być opłacony, a za ostatni kwartał roku podatkowego - przed upływem terminu określonego na złożenie zeznania (art. 21 ust. 1a ww. ustawy).

Mając na uwadze opis sprawy, stwierdzić należy, że Wnioskodawczyni będąc współwłaścicielem dwóch mieszkań wynajmowanych na podstawie umowy najmu studentom, nie może stosować dwóch różnych form opodatkowania dochodów z ich wynajmu, tzn. rozliczać dochód z najmu jednego z nich wg skali podatkowej, a drugiego wg zryczałtowanego podatku dochodowego wg stawek ryczałtu, gdyż jak wynika z powołanych przepisów źródłem przychodu, w stosunku do którego przez cały rok podatkowy obowiązuje raz wybrana forma opodatkowania, jest najem, a nie każda wynajmowana nieruchomość oddzielnie. Oznacza to, że wybrana przez Wnioskodawczynię forma opodatkowania, tj. ogólne zasady opodatkowania wg skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązywać będzie do przychodów osiągniętych z najmu wszystkich mieszkań, a nie do konkretnego wynajmowanego mieszkania, do czasu zgłoszenia zmiany formy opodatkowania lub zaprzestania uzyskiwania przychodów. Wobec powyższego Wnioskodawczyni nie ma prawa do wyboru różnych form opodatkowania przychodów z najmu dla każdej nieruchomości (mieszkania).

Stanowisko Wnioskodawczyni uznano zatem za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy wskazać, że stosownie do art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretacje przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych dla drugiego współwłaściciela wynajmowanych mieszkań.

Należy przy tym zastrzec, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n ww. ustawy, nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.