2021.07.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-2.4012.258.2021.2.DS
z 20 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z 14 maja 2021 r. (data wpływu 20 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od podatku VAT udzielenia pożyczki,
braku prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu otrzymanej pożyczki

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

20 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od podatku VAT udzielenia pożyczki,
braku prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu otrzymanej pożyczki.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącym stroną postępowania: (…);
Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: (…)

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej „Spółka” lub „Pożyczkobiorca”) oraz Spółka „A” (…) (dalej „Pożyczkodawca” lub „A)”) są zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług. Spółka i Pożyczkodawca będą również zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług na moment zawarcia umowy pożyczki, opisanej w dalszej części Wniosku, jak i na moment wypłaty kwoty kapitału pożyczki, na moment zapłaty lub innej formy uregulowania odsetek, jak i na moment spłaty kwoty kapitału pożyczki.

Pożyczkodawca jest przedsiębiorstwem energetyki zawodowej prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie skojarzonego wytwarzania ciepła i energii elektrycznej w oparciu o krajowy gaz ziemny.

Spółka jest akcjonariuszem Pożyczkodawcy. Spółka posiada większość głosów na walnym zgromadzeniu akcjonariuszy Pożyczkodawcy jak i większość akcji w kapitale zakładowym Pożyczkodawcy. Kapitał zakładowy Pożyczkodawcy wynosi (…). Na każdą akcję przypada jeden głos.

Zgodnie ze statutem Pożyczkodawcy przedmiot działalności Pożyczkodawcy obejmuje między innymi:

działalność holdingów finansowych (PKD 64.20.Z),
leasing finansowy (PKD 64.91.Z),
pozostałe formy udzielania kredytów (PKD 64.92.Z),
pozostałą finansową działalność usługową, gdzie indziej niesklasyfikowaną, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 64.99.Z),
działalność maklerską związaną z rynkiem papierów wartościowych i towarów giełdowych (PKD 66.12.Z),
pozostałą działalność wspomagającą usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych (PKD 66.19.Z).

Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiotem przeważającej działalności Pożyczkodawcy jest wytwarzanie energii elektrycznej (PKD 35.11.Z). Zgodnie z wpisem do Krajowego Rejestru Sądowego, przedmiot pozostałej działalności Pożyczkodawcy nie obejmuje pozycji wskazanych w punkcie 1-6 powyżej.

„A” i Spółka zamierzają zawrzeć umowę pożyczki, w której to umowie ustalona zostanie wysokość pożyczki, jakiej „A” udzieli Spółce, waluta pożyczki, sposób ustalenia oprocentowania (umowa będzie odpłatna) oraz termin i warunki zwrotu kwoty pożyczki (umowa będzie zawarta na czas oznaczony). Pożyczka ma być udzielona w PLN, a umowa będzie stanowić, że wypłata pożyczki następować będzie niejednokrotnie, przy czym wysokość zadłużenia Spółki w stosunku do Pożyczkodawcy w części dotyczącej kwoty pożyczki, tj. bez uwzględnienia odsetek, nie powinna przekraczać kwoty 450 000 000 zł. Środki pieniężne przeznaczone na wypłatę Pożyczkobiorcy kwoty pożyczki pochodzić będą z działalności operacyjnej prowadzonej przez Pożyczkodawcę, w tym przede wszystkim z pieniędzy otrzymanych przez Pożyczkodawcę z tytułu zapłaty cen czy wynagrodzeń za dostawy towarów i świadczenie usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również z pieniędzy otrzymanych przez Pożyczkodawcę z tytułu czynności i zdarzeń pozostających w związku z dokonywaniem dostaw towarów czy świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. „A” dysponować będzie nadwyżką środków pieniężnych, które będzie mogła przeznaczyć na udzielenie pożyczki Spółce. Pożyczka będzie odpłatna i z tytułu jej udzielenia Pożyczkodawcy będą należne odsetki, które to odsetki będą faktycznie otrzymywane przez Pożyczkodawcę.

Przedmiotem umowy pożyczki będą rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i/lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zawarta pomiędzy Pożyczkodawcą i Spółką umowa pożyczki będzie pierwszą od co najmniej 5 lat umową pożyczki, którą „A” zawrze jako pożyczkodawca. W okresie ostatnich 5 lat poprzedzających dzień zawarcia umowy pożyczki pomiędzy „A” i Spółką, „A” nie zawierała jako pożyczkodawca żadnych umów pożyczek.

Aktualnie „A” od 19 grudnia 2019 r. jest stroną dwóch umów: tj. Umowy Systemu Zarządzania Środkami Pieniężnymi w grupie rachunków pomiędzy (...) i innymi spółkami (…), oraz Umowy o świadczenie usługi cash pooling rzeczywisty pomiędzy (…) i innymi spółkami (…). Stroną powyższych umów są obok Pożyczkodawcy i Pożyczkobiorcy podmioty powiązane z Pożyczkodawcą i Pożyczkobiorcą, a istota tych umów sprowadza się do bilansowania dziennych sald rachunków bankowych stron tej umowy i lokowaniu ewentualnych nadwyżek w korzystny dla stron tych umów sposób. „A”, w okresie odkąd jest stroną powyższych umów, posiadała nadwyżki środków pieniężnych (saldo jej rachunków bankowych wykazywało wartość dodatnią). W takich przypadkach, tj. w przypadkach, gdy saldo rachunków bankowych „A” wykazywało wartość dodatnią, środki pieniężne „A” były udostępniane, za wynagrodzeniem, do agenta systemu cash poolingowego, którym jest (…), który w razie zapotrzebowania udostępniał środki innym stronom tej umowy, których saldo rachunków bankowych wykazywało wartość ujemną. W okresie związania „A” wyżej wymienionymi umowami saldo rachunków bankowych „A” wykazywało wartość dodatnią, a w konsekwencji środki pieniężne „A” były udostępniane, za wynagrodzeniem, do agenta systemu cash poolingowego, którym jest (…). „A” była także w latach wcześniejszych stroną umów o podobnym charakterze do tych, których jest stroną od 19 grudnia 2019 r.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania.

Czy udzielenie przez „A” pożyczki na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwolnioną od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji czy z tytułu dokonania umowy pożyczki (zawarcia umowy pożyczki) pomiędzy „A” i Spółką, „A” będzie zwolniona od podatku od towarów i usług?
Czy w przypadku, gdy w związku z udzieloną przez „A” Spółce pożyczką, na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką, „A” wystawi na rzecz Spółki faktury z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług, to czy Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur?

Zdaniem Zainteresowanych:

Udzielenie przez „A” pożyczki na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwolnioną od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji z tytułu dokonania umowy pożyczki (zawarcia umowy pożyczki) pomiędzy „A” i Spółką, „A” będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.
W przypadku, gdy w związku z udzieloną przez „A” Spółce pożyczką, na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką, „A” wystawi na rzecz Spółki faktury z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług, Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku VAT (dalej „ustawa”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Czynności polegające na udzielaniu pożyczek pieniężnych podlegających oprocentowaniu stanowią odpłatne świadczenie usług i podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Udzielanie pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług spełnia przesłanki uznania tych czynności za podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, niezależnie od częstotliwości i celu ich udzielenia. Udzielanie bowiem pożyczek przez podatnika podatku od towarów i usług można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług, jeżeli pożyczka ma charakter czynności odpłatnej, tj. w związku z jej udzieleniem naliczane są odsetki które to odsetki są faktycznie otrzymywane przez Pożyczkodawcę, a środki pieniężne przeznaczone na wypłatę pożyczki pozostawać będą z działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tj. pochodzić będą z pieniędzy otrzymanych przez Pożyczkodawcę z tytułu zapłaty cen czy wynagrodzeń za dostawy towarów i świadczenie usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub z pieniędzy otrzymanych przez Pożyczkodawcę z tytułu czynności i zdarzeń pozostających w związku z dokonywaniem dostaw towarów czy świadczeniem usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Zainteresowanych, udzielenie przez „A” pożyczki na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwolnioną od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji z tytułu dokonania umowy pożyczki (zawarcia umowy pożyczki) pomiędzy „A” i Spółką, „A” będzie zwolniona od podatku od towarów i usług.

Powyższe znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych przepisów prawa podatkowego wydawanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np. w interpretacji indywidulanej z 23 grudnia 2020 r, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.581.2020.5.SW czy z 27 stycznia 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-1.4012.944.2020.2.ABU.

Uzasadnienie stanowiska w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi: suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usług.

Zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Mając na względzie powyższe, zdaniem Zainteresowanych, w przypadku, gdy w związku z udzieloną przez „A” Spółce pożyczką, na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką, „A” wystawi na rzecz Spółki faktury z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług, Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

podlegania opodatkowaniu podatkiem VAT i zwolnienia od podatku VAT udzielenia pożyczki,
braku prawa do odliczenia podatku VAT z tytułu otrzymanej pożyczki

– jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z powyższego wynika, że każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czy określonym zachowaniu mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów lub świadczenie usług podlegać będą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywane będą przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy towarów lub świadczenia usług mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.). Zgodnie z ww. przepisem – przez umowę pożyczki, dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

W efekcie, udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnianiu kapitału na wskazany w umowie okres. Dodać należy, że dla opodatkowania podatkiem VAT bez znaczenia pozostaje fakt, czy udzielanie pożyczek zostało jednoznacznie wskazane jako przedmiot działalności danego podmiotu w Rejestrze Przedsiębiorców KRS, bowiem zapis z rejestru sądowego należy traktować wyłącznie jako praktyczną wskazówkę dla ewentualnych kontrahentów.

Z opisu sprawy wynika, że Pożyczkobiorca oraz Pożyczkodawca są i będą zarejestrowanymi czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług.

Środki pieniężne przeznaczone na wypłatę Pożyczkobiorcy kwoty pożyczki pochodzić będą z działalności operacyjnej prowadzonej przez Pożyczkodawcę. Pożyczka będzie odpłatna i z tytułu jej udzielenia Pożyczkodawcy będą należne odsetki, które to odsetki będą faktycznie otrzymywane przez Pożyczkodawcę.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Zainteresowanych dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy udzielenie pożyczki będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i zwolnioną od podatku od towarów i usług.

Z uwagi na przedstawiony opis sprawy oraz wskazane wyżej przepisy należy stwierdzić, że opisane we wniosku zdarzenie przyszłe polegające na udzieleniu oprocentowanej pożyczki, spełnia przesłanki uznania tej czynności za podlegającą opodatkowaniu. Udzielenie pożyczki przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą, w związku z jej prowadzeniem, można identyfikować i zaliczać do zawodowej płaszczyzny jednostki, a więc uznać za rodzącą obowiązki w podatku od towarów i usług. Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu (Spółki), polegające na udostępnieniu środków finansowych Pożyczkodawcy w zamian za określone w umowie oprocentowanie stanowiące wynagrodzenie dla „A”.

W konsekwencji, na podstawie powołanych powyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, czynność udzielenia oprocentowanej pożyczki na rzecz Spółki, będzie stanowić odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W odniesieniu do przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, należy wskazać, że czynność udzielenia na rzecz Pożyczkobiorcy odpłatnej pożyczki przez Pożyczkodawcę będzie zwolniona od podatku VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy jako usługa udzielenia pożyczki.

Podsumowując, udzielenie przez E„A” pożyczki na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i zwolnioną od opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji z tytułu dokonania umowy pożyczki (zawarcia umowy pożyczki) pomiędzy „A” i Spółką, „A” nie będzie zobowiązana opodatkować podatkiem VAT tej czynności.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą również ustalenia, czy w przypadku, gdy w związku z udzieloną przez „A” Spółce pożyczką, na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką, „A” wystawi na rzecz Spółki faktury z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług, to czy Spółce będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. obniżenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do obniżenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W związku z powyższym, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak rozstrzygnięto powyżej, udzielenie pożyczki będzie stanowić czynność, korzystającą ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy. Tym samym, faktury dokumentujące powyższą czynność nie będą stanowiły podstawy do obniżenia podatku należnego.

Podsumowując, w przypadku, gdy w związku z udzieloną przez „A” Spółce pożyczką, na podstawie umowy zawartej pomiędzy „A” i Spółką, „A” wystawi na rzecz Spółki faktury z wykazaną kwotą podatku od towarów i usług, to Spółce nie będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego z tak wystawionych faktur.

Tym samym stanowisko Zainteresowanych w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 należy uznać za prawidłowe.

W zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin