Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.134.2021.3.MM
z 26 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2021 r. (data wpływu 19 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 20 stycznia 2021 r., 8 i 24 czerwca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie:

• nabycia przez Spółkę napojów bez opłaty od środków spożywczych w związku z ich dalszą odsprzedażą na rzecz nabywców mających siedziby i prowadzących działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• prawa do złożenia przez Spółkę wniosku o stwierdzenie nadpłaty do Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz otrzymania zwrotu nadpłaty opłaty od środków spożywczych w przypadku napojów wyeksportowanych poza rynek krajowy

-jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

19 stycznia 2021 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r., poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r., poz. 183 ze zm.), zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismami z 27 maja 2021 r. Znak 0111-KDSB1-1.4019.134.2021.1.MM oraz z 21 czerwca 2021 r. Znak 0111-KDSB1-1.4019.134.2021.2.MM, wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 8 i 24 czerwca 2021 r.

We wniosku przedstawili Państwo następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą m.in. w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej wyrobów spożywczych, w tym napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (dalej jako: ustawa).

Z uwagi na „mieszany” charakter prowadzonej sprzedaży (art. 12e ust. 3 ustawy) nabywane przez Wnioskodawcę napoje zawierają w cenie nabycia opłatę cukrową – naliczoną w trybie art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy. Na etapie zakupu przez Wnioskodawcę napojów, nie jest prowadzone klasyfikowanie ich dalszego przeznaczenia, a to sprzedaży na rynek krajowy, bądź eksport.

Sprzedaż napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy jest realizowana także na rzecz odbiorców prowadzących działalność gospodarczą (mających siedziby) poza terytorium Polski. Wskazani nabywcy (kontrahenci Wnioskodawcy) nie prowadzą zatem sprzedaży detalicznej w rozumieniu art. 12a ust. 3 ustawy.

W uzupełnieniu wniosku wskazali Państwo, że przedmiotem wniosku nie są soki owocowe, napoje spirytusowe. W treści wniosku jednoznacznie wskazano, iż dotyczy on napojów, o których mowa w art. 12 ust. 1 (winno być art. 12a ust. 1) ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz z 2020 r. poz. 322 z dalszymi zmianami) -zatem jako zakres przedmiotowy wniosku należy traktować wszystkie napoje, do których zastosowanie ma norma prawna zawarta w ww. przepisie (napoje podlegające opłacie).

W tych warunkach wskazali Państwo, że napoje będące przedmiotem wniosku są ujęte w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach: 10.32, 10.98 oraz w dziale 11.

Udzielili Państwo twierdzącej odpowiedzi na pytanie czy produkty będą zawierały dodatek:

• cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
• kofeiny lub tauryny.
  
  

Ponadto ponownie podkreślili Państwo, że w treści wniosku jednoznacznie wskazano, iż dotyczy on napojów, o których mowa w art. 12 ust. 1 (winno być art. 12a ust. 1) ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz z 2020 r. poz. 322 z dalszymi zmianami) - zatem jako zakres przedmiotowy wniosku należy traktować wszystkie napoje, do których zastosowanie ma norma prawna zawarta w ww. przepisie.

Natomiast przez sformułowanie nabywane przez Wnioskodawcę napoje zawierają w cenie nabycia opłatę cukrową – naliczoną w trybie art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy potwierdzili Państwo, że należy rozumieć opłatę zapłaconą przez podmiot sprzedający napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, Wnioskodawcy jako podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. Jest to opłata uiszczona przez podmiot sprzedający napoje Wnioskodawcy, która stanowi element kształtujący wartość ceny nabycia - w trybie art. 12e ust. 3 ustawy.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania (pytanie 1 i 3 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy nabywane przez Wnioskodawcę od producentów bądź dostawców mających siedziby na terenie Rzeczpospolitej Polski napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2365 oraz z 2020 r. poz. 322 z dalszymi zmianami) w zakresie, w jakim ich nabycie realizowane jest w celu dalszej odsprzedaży na rzecz nabywców mających siedziby i prowadzących działalność gospodarczo-operacyjną poza terytorium Rzeczpospolitej Polski - podlegają obowiązkowi naliczenia i odprowadzenia opłaty cukrowej?
2. Czy Wnioskodawca może ubiegać się o stwierdzenie nadpłaty przedmiotowej opłaty – w trybie art. 12j ustawy (w zakresie obejmującym opłatę naliczoną od napojów wyeksportowanych poza rynek krajowy)?
3. Czy Wnioskodawcy dokonującemu zakupu napojów objętych przedmiotową opłatą rozliczaną przez sprzedawcę na zasadzie określonej w art. 12e ust. 3 ustawy, gdy ich nabycie realizowane jest w celu dalszej odsprzedaży na rzecz nabywców mających siedziby i prowadzących działalność gospodarczo-operacyjną poza terytorium Rzeczpospolitej Polski - przysługuje zwrot przedmiotowej opłaty (komponenta ceny) w trybie nadpłaty określonej w przepisach Ordynacji podatkowej?
   
   

Państwa zdaniem, w przypadku eksportu napojów poza obszar RP co do zasady nie powstaje obowiązek naliczenia opłaty, albowiem opłata cukrowa obejmuje napoje wprowadzone do obrotu na rynku krajowym. Napoje wyeksportowane nigdy nie trafiają zatem do sprzedaży detalicznej prowadzonej na rzecz konsumentów w rozumieniu art. 12a ust. 3 ustawy. Jeżeli zatem Wnioskodawca nabył napoje objęte opłatą cukrową (rozliczaną i wliczoną do ceny zakupu), to w przypadku eksportu tychże napojów może obniżyć cenę sprzedaży wskazaną w ofercie kierowanej do kontrahenta mającego siedzibę i prowadzącego działalność poza RP – o wartość opłaty cukrowej, a kwotę wpłaconą na poprzednim etapie obrotu (zakupu) odzyskać w formie nadpłaty (art. 12j ustawy). Uprawnionym do złożenia wniosku o ustalenie i zwrot nadpłat jest Wnioskodawca, gdyż to on ostatecznie poniósł koszt opłaty – jako część składowa ceny nabycia.

Należy wskazać, że odmienne stanowisko prowadziłoby do naruszenia zasady konkurencyjności na rynku, albowiem Wnioskodawca nie były w stanie oferować kontrahentom spoza RP napojów w cenie nieuwzględniającej opłaty cukrowej. Natomiast w przypadku tożsamych relacji handlowych na poziomie producent – nabywca spoza RP – towar nie podlega przedmiotowej opłacie. Oznaczałoby to ryzyko utraty przez Wnioskodawcę kontrahentów, którzy prowadzą sprzedaż napojów poza obszarem RP.

Natomiast w uzupełnieniu wniosku zawarliście Państwo następujące stanowisko. Wnioskodawca wskazuje, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej wyrobów spożywczych, w tym m.in. napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy - dalej jako „napoje”. Z uwagi na „mieszany” charakter prowadzonej działalności, po myśli art. 12e ust. 3 ustawy nabyte przez Wnioskodawcę napoje bezpośrednio od producentów (bądź innych dostawców) zostały objęte opłatą cukrową rozliczoną przez sprzedawców (bez rozróżnienia przeznaczenia towaru na rynek krajowy/eksport), zatem zgodnie z obowiązującymi przepisami Wnioskodawca nie uwzględnia tych napojów w dokumentacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1 ustawy.

Przedstawione na wstępie zagadnienie dotyczy sytuacji, w której Wnioskodawca dokonuje eksportu napojów na rzecz nabywcy - podmiotu posiadającego siedzibę poza terytorium Rzeczypospolitej Polski i prowadzącym sprzedaż detaliczną poza obszarem RP.

Spółka wskazuje, że w przypadku eksportu napojów, bez względu na etap obrotu gospodarczego ale co oczywiste przed sprzedażą na rzecz konsumenta, w jej ocenie co do zasady nie powstaje obowiązek naliczenia i odprowadzania opłaty cukrowej, gdyż przedmiotowa opłata dotyczy wyłącznie wprowadzania napojów na rynek krajowy. Ratio legis wprowadzonej opłaty dotyczy bowiem dążenia ustawodawcy do poprawy zdrowia i kształtowania prawidłowych nawyków żywieniowych polskiego społeczeństwa, a nie ogólnie rozumianej grupy odbiorców napojów, w szczególności konsumentów dokonujących zakupu i konsumpcji napojów poza obszarem RP.

W przypadku eksportu nie występuje zatem realizowana na terytorium RP sprzedaż detaliczna napojów na rzecz konsumentów. W tych warunkach importer napojów, posiadający siedzibę poza terytorium RP i nie prowadzący sprzedaży detalicznej, o której mowa w art. 12a ust. 3 (gdyż sprzedaż detaliczna na rzecz konsumentów realizowana będzie poza obszarem RP) dokonując zakupu przedmiotowych napojów np. od producenta lub sprzedawcy prowadzącego wyłącznie sprzedaż hurtową - otrzyma ofertę nabycia napojów w niższej cenie, bez naliczania opłaty cukrowej.

Jednakże ten sam nabywca (importer) realizujący zakup napojów od sprzedawcy (eksportera - Wnioskodawcy), do którego zastosowanie ma art. 12e ust. 3 ustawy - będzie faktycznie zobowiązany do nabycia napojów objętych opłatą - czyli w cenie uwzględniającej opłatę cukrową, gdyż opłata ta finalnie ma „obciążać” klienta detalicznego poprzez kształtowanie ceny napoju. To właśnie czynnik ekonomiczny (wzrost ceny) ma determinować pożądane zachowania konsumentów w postaci ograniczania poziomu konsumpcji napojów. W tym miejscu warto podkreślić, że obniżanie ceny np. poprzez zmniejszenie marży w celu pokrycia opłaty cukrowej kosztem sprzedawcy (Wnioskodawcy) oznaczałoby unicestwienie celu wprowadzonych rozwiązań, co jest sprzeczne z zamierzeniem ustawodawcy. W tych warunkach Wnioskodawca uważa, że w przypadku napojów przeznaczonych na eksport (sprzedaż do odbiorców mających siedziby i prowadzących działalność gospodarczą poza granicami RP) nie powstaje obowiązek naliczania i zapłaty opłaty cukrowej, a w przypadki eksportu napojów objętych uprzednio opłatą w trybie art. 13e ust. 3 ustawy eksporter (Wnioskodawca) może obniżyć cenę sprzedaży napojów o wartość naliczonej opłaty, co do której przysługuje mu prawo wystąpienia z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty.

W przeciwnym wypadku nakreślona sytuacja narusza zasadę konkurencyjności, bowiem Wnioskodawca nabywając napoje w cenie uwzględniającej opłatę cukrową, aby móc zachować konkurencyjność oferty musi oferować produkt w warunkach eksportu w cenie zbliżonej do stosowanych przez konkurentów, wobec których na poprzednich etapach obrotu nie wystąpił obowiązek naliczenia przedmiotowej opłaty (np. konkurent - eksporter, który kupując napoje od producenta złożył oświadczenie o prowadzeniu sprzedaży wyłącznie hurtowej).

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku napojów, o których mowa w art. 12 ust. 1 (winno być: art. 12a ust. 1) ustawy, a nabywanych przez Wnioskodawcę (do którego z uwagi na prowadzoną sprzedaż zarówno hurtową, jak i detaliczną zastosowanie ma art. 12e ust. 3 ustawy) od producentów bądź dostawców mających siedziby na terenie Rzeczpospolitej Polski – w zakresie, w jakim nabycie realizowane jest w celu dalszej ich odsprzedaży na rzecz nabywców (importerów) mających siedziby i prowadzących działalność gospodarczo-operacyjną poza terytorium Rzeczpospolitej Polski (dalej jako eksport) - nie powstaje obowiązek naliczenia i odprowadzenia opłaty cukrowej na żadnym z etapów obrotu.

Wnioskodawca, mimo „mieszanego” charakteru prowadzonej działalności (hurt/detal), w odniesieniu do napojów nabywanych w celach eksportu, ma prawo nabywania napojów nieobjętych na poprzednim etapie obrotu opłatą cukrową, a w przypadku ujęcia tej opłaty w cenie - ma prawo wystąpić o zwrot nadpłaty w trybie przepisów Ordynacji podatkowej - jako faktyczny płatnik daniny. Powyższe stanowisko wynika z faktu, że przedmiotowa opłata dotyczy napojów wprowadzonych do obrotu na terytorium RP i których finalnym odbiorcom jest polski konsument. Opłacie cukrowej podlegają zatem napoje przeznaczone do sprzedaży wyłącznie na rynku krajowym. Brak natomiast argumentów przemawiających za naliczaniem przedmiotowej opłaty względem napojów stanowiących przedmiot eksportu poza terytorium RP, gdyż w takim przypadku powstaje nierówność konkurencji podmiotów wewnętrznych poprzez uprzywilejowanie sprzedaży realizowanej bezpośrednio przez producenta, lub sprzedawcę prowadzącego wyłącznie hurtową działalność. Nadto z perspektywy importerów zagranicznych powstaje ryzyko naruszenia konkurencyjności podmiotów krajowych wobec innych przedsiębiorców zagranicznych z krajów, w których analogiczne rozwiązania (opłata cukrowa) nie funkcjonują.

Zdaniem Spółki, pomimo mającego do niej zastosowania art. 12e ust. 3 ustawy, nabywane przez nią napoje z przeznaczeniem na eksport co do zasady nie powinny podlegać obowiązkowi naliczenia i odprowadzenia opłaty cukrowej, a w przypadku jej naliczenia powstaje nadpłata.

Nie można zgodzić się z założeniem, iż przepisy ustawy nie zawierają uregulowań w zakresie sposobu kształtowania cen produktów (napojów). Jak już wyżej wskazano Wnioskodawca nie ma dowolności w zakresie przyjmowania takiej polityki cenowej, w wyniku której opłata cukrowa byłaby neutralna dla konsumenta - np. poprzez obniżanie marży. Takie działanie godziłoby bowiem w istotę wprowadzonego rozwiązania, którego celem jest obniżenie atrakcyjności produktu poprzez wykorzystanie czynnika ekonomicznego - ceny zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie:

• nabycia przez Spółkę napojów bez opłaty od środków spożywczych w związku z ich dalszą odsprzedażą na rzecz nabywców mających siedziby i prowadzących działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• prawa do złożenia przez Spółkę wniosku o stwierdzenie nadpłaty do Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz otrzymania zwrotu nadpłaty opłaty od środków spożywczych w przypadku napojów wyeksportowanych poza rynek krajowy

-jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej „opłatą”.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, zgodnie z art. 12a ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Stosownie do art. 12d. ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z kolei w myśl art. 12e ust. 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Z wniosku wynika, że prowadzicie Państwo działalność w zakresie sprzedaży hurtowej i detalicznej towarów, w tym również napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym (dalej jako: Napoje). Nabywacie Napoje bezpośrednio od producentów bądź dostawców, którzy odprowadzają opłatę od środków spożywczych od wszystkich sprzedanych Wam Napojów. Uiszczona przez sprzedawców opłata od środków spożywczych stanowi element ceny nabycia przez Państwa Napojów. Natomiast Państwo sprzedajecie Napoje m.in. na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Aby zachować konkurencyjność nie uwzględniacie w cenie Napojów sprzedawanych podmiotom zagranicznym opłaty od środków spożywczych. Państwa zdaniem, ponieważ ponosicie ekonomiczny ciężar opłaty od środków spożywczych, przysługuje Państwu prawo do wystąpienia o zwrot nadpłaty.

W odniesieniu do powyższego stanu faktycznego stoją Państwo na stanowisku, że w przypadku nabycia przez Spółkę napojów, które następnie zostaną odsprzedane na rzecz nabywców mających siedziby i prowadzących działalność poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w cenie tychże napojów nie powinna być zawarta opłata od środków spożywczych.

Jak wynika z wyżej powołanych przepisów, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzanie na rynek krajowy napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Należy zauważyć, że art. 12a ust. 2 ustawy jednoznacznie definiuje jak należy rozumieć wprowadzenie na rynek krajowy napojów.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, podlegających opłacie, zgodnie z przytoczonym powyżej art. 12a ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Równocześnie art. 12e ust. 3 ustawy stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

W myśl art. 12e ust. 4 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1.

Art. 12e ust. 3 ustawy wskazuje na powstanie obowiązku zapłaty opłaty w szczególnym przypadku jakim jest sprzedaż napojów podlegających tej opłacie podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. Podmiot sprzedający napoje podlegające opłacie od środków spożywczych, przedsiębiorcy prowadzącemu równocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową, odprowadza opłatę od wszystkich sprzedanych temu przedsiębiorcy napojów objętych opłatą.

Skoro zatem prowadzą Państwo sprzedaż detaliczną oraz hurtową, to od wszystkich sprzedanych Państwu Napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, winna zostać odprowadzono opłata. Przepisy bowiem jednoznacznie wskazują, że opłacie podlega wprowadzenie napojów na rynek krajowy, przez który rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż hurtową i detaliczną.

W zakresie obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych istotne jest ustalenie, czy doszło do wprowadzenia napoju podlegającego opłacie na rynek krajowy, bez znaczenia pozostaje w przedmiotowej sprawie dalsza ścieżka dystrybucji napojów, które zostały już wprowadzone na rynek krajowy, ustawa bowiem w tym zakresie nie zawiera jakichkolwiek regulacji.

Obowiązujące przepisy ustawy nie uzależniają wprowadzenia na rynek krajowy napojów od ich faktycznej konsumpcji na terenie Rzeczypospolitej Polskiej.

Tym samym Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Państwa wątpliwości dotyczą również możliwości złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty do Naczelnika Urzędu Skarbowego oraz otrzymania zwrotu nadpłaty opłaty od środków spożywczych.

Odnosząc się do możliwości złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przedmiotowej opłaty (w zakresie obejmującym opłatę naliczoną od napojów wyeksportowanych poza rynek krajowy) należy stwierdzić, że zgodnie z art. 12h ust. 2 ustawy – w przypadku powstania nadpłaty w opłacie organ właściwy w sprawie opłaty dokonuje zwrotu nadpłaty ze środków należnych Narodowemu Funduszowi Zdrowia.

Natomiast w myśl art. 12j ust. 1 ustawy do opłaty i dodatkowej opłaty, o której mowa w art. 12i ust. 1, stosuje się odpowiednio przepisy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, z późn. zm.), zwanej dalej Ordynacją podatkową, (…).

Zgodnie z art. 72 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej za nadpłatę uważa się kwotę nadpłaconego lub nienależnie zapłaconego podatku.

Na podstawie art. 73 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej nadpłata powstaje, z zastrzeżeniem § 2, z dniem zapłaty przez podatnika podatku nienależnego lub w wysokości większej od należnej.

Na podstawie powyższego należ stwierdzić, że nadpłata powstaje gdy podatnik danego podatku wpłaci do organu podatkowego kwotę podatku, która w ogóle nie powinna być wpłacona albo gdy wpłacona kwota przewyższa kwotę która winna być wpłacona w danym czasie np. za rozlicznie okresowe podatku.

Zgodnie natomiast z art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej – uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty przysługuje podatnikom, płatnikom i inkasentom oraz osobom, które były wspólnikami spółki cywilnej w momencie rozwiązania spółki w zakresie zobowiązań spółki. Płatnik lub inkasent jest uprawniony do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, jeżeli wpłacony podatek nie został pobrany od podatnika.

Przenosząc powyższe przepisy na grunt niniejszej sprawy należy stwierdzić, że w zakresie opłaty uiszczonej od nabytych przez Państwa Napojów nie jesteście Państwo podmiotem, któremu przysługuje prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty, gdyż nie jesteście Państwo podmiotem wymienionym w powołanym art. 75 § 2 Ordynacji podatkowej. Skoro prowadzicie Państwo zarówno sprzedaż hurtową jak i detaliczną, to nie Państwo jesteście zobowiązani do uiszczenia opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, lecz podmiot, o którym mowa w art. 12e ust. 3 ustawy.

Okoliczność, że ekonomiczny ciężar opłaty od środków spożywczych uiszczonej przez inny podmiot został poniesiony przez Państwa jako element ceny nabytego napoju nie oznacza, że przeszło na Państwa również uprawnienie do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty.

Reasumując, Państwa stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 i 3 uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.