Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.246.2021.1.MKA
z 7 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 14 kwietnia 2021 r. (data wpływu 21 kwietnia 2021 r o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT transakcji sprzedaży działek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W wyniku umowy sprzedaży Wnioskodawca – R.C. nabył 22 maja 2000 r. do prowadzonego przez siebie gospodarstwa - grunt rolny określony jako działka nr 1 o powierzchni 1,008 ha położona w […] gm. […]. Działka oraz działki powstałe w wyniku podziału - od momentu jej nabycia do chwili zbycia części działek były wykorzystywane do prowadzenia na nich działalności rolniczej, na działkach w żadnej formie nie była prowadzona jakakolwiek inna działalność gospodarcza. Do roku 2020 działki pozostawały w uprawie i były zgłoszone do płatności obszarowych w ARiMR jako, że była na nich prowadzona produkcja rolna. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Żadna z działek nie była wcześniej, ani nie jest obecnie udostępniana osobom trzecim. Grunt ten obecnie zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy […] nr […] 24 października 2010 r. został przeznaczony pod planowaną zabudowę mieszkalną (MN3). Na etapie tworzenia i uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków odnośnie przeznaczenia gruntów. Wobec okoliczność, że nabyta działka niezbyt nadaje się do uprawy - jest to rola klasy V, ponadto z dwóch stron otoczona jest lasem co powoduje szkody w uprawach czynione przez dziką zwierzynę Wnioskodawca przyjął możliwość, że działkę tę w przyszłości być może sprzeda.

Po zainteresowaniu się ewentualną możliwością sprzedaży Wnioskodawca pozyskał informację będącą powszechną wiedzą, że działki o powierzchni ponad 1 ha praktycznie nie da się sprzedać, gdyż brak jest nabywców zainteresowanych tak dużą parcelą. Wnioskodawca postanowił zatem podzielić działkę na działki mniejsze. W roku 2012 wystąpił do Wójta Gminy […] o dokonanie podziału działki 1 na mniejsze działki oraz drogę dojazdową do nich.

Bezwzględna konieczność wyznaczenia drogi dojazdowej do działek spowodowana została dyspozycją art. 93 ust 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Warunki dopuszczalności podziału nieruchomości), który to przepis stanowi, że podział nieruchomości nie jest dopuszczalny, jeżeli projektowane do wydzielenia działki gruntu nie mają dostępu do drogi publicznej; za dostęp do drogi publicznej uważa się również wydzielenie drogi wewnętrznej wraz z ustanowieniem na tej drodze odpowiednich służebności dla wydzielonych działek gruntu albo ustanowienie dla tych działek innych służebności drogowych, jeżeli nie ma możliwości wydzielenia drogi wewnętrznej z nieruchomości objętej podziałem.

W dniu 26 lipca 2012 roku Wójt Gminy […] wydał decyzję, którą to decyzją zatwierdził projekt podziału działki 1 na 7 działek i działkę stanowiącą ciąg drogi wewnętrznej. Działki mimo dokonania podziału geodezyjnego do czasu ich sprzedaży nie były w żaden sposób fizycznie podzielone i cały czas stanowiły jedną działkę rolną.

Nieruchomość powyższą Wnioskodawca użytkował rolniczo do roku 2020 i nie przeprowadzał na powyższych gruntach żadnych inwestycji. W roku 2020 w związku z koniecznością spłaty zobowiązań związanych z zaciągniętą wcześniej pożyczką oraz pojawiającymi się i ponawianymi ofertami zakupu posiadanych przez Wnioskodawcę działek podjął on decyzję o sprzedaży pięciu działek oraz sprzedaży na rzecz nabywców działek - udziałów działce stanowiącej drogę wewnętrzną. Wnioskodawca nosi się również z zamiarem sprzedaży pozostałych 2 działek, gdyż straciły one dla mnie jakiekolwiek znaczenie dla wykorzystania rolniczego.

Podnieść w tej sprawie należy, że do transakcji sprzedaży doszło nie w wyniku jakichkolwiek podjętych przez Wnioskodawcę działań związanych z przekształceniem, przygotowaniem do sprzedaży czy też ogłoszeniami o sprzedaży działek, to nabywcy działek wystąpili do Wnioskodawcy z ofertą i on tę ofertę przyjął. Jak tłumaczyli oferenci informację o działkach, które być może są na sprzedaż uzyskali od innych mieszkańców wsi […].

Wnioskodawca nie ponosił i w odniesieniu do pozostałych działek nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów na działki, które ma zamiar zbyć. W szczególności nie ponosił i nie ma zamiaru ponosić żadnych nakładów inwestycyjnych w tym co oczywiste nakładów związanych z uzbrojeniem terenu.

Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o zamiarze sprzedaży przedmiotowych działek, nie ma również zamiaru zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży tych działek w przyszłości.

Żadna z działek nie była wcześniej, ani nie jest obecnie w żadnej formie udostępniana osobom trzecim.

Od 22 lipca 2020 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT w zakresie określonym w PKD 55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Działalność ta jednak nigdy nie była prowadzona w oparciu o grunty działek, które były przedmiotem sprzedaży i których sprzedaż jest przedmiotem niniejszego wniosku. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi w zupełnie innym miejscu niż położenie sprzedanych działek i w zupełnie innym zakresie niż sprzedaż nieruchomości jako czynny podatnik VAT, a działki zbył jako elementy majątku prywatnego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy poprzez wspomniane wyżej czynności sprzedaży działek Wnioskodawca stał się w zakresie dokonanych transakcji sprzedaży płatnikiem podatku od towarów i usług i czy sprzedaż działek podlega podatkowi od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca prowadzi wprawdzie działalności gospodarczą oraz działalność rolniczą jednak wg oceny Wnioskodawcy zarówno dotychczas dokonana sprzedaż pięciu działek jak i zamierzona sprzedaż pozostałych dwóch działek w żaden sposób nie będzie związana z prowadzoną działalnością gospodarczą i jako, że następować będzie w ramach zarządu majątkiem prywatnym, będzie związana ze zwykłym wykonywaniem prawa własności będąc sprzedażą nieopodatkowaną, albowiem:

• zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowanie podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez towar zgodnie z art. 2 pkt 6 rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii,
• zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w art. 15 ust. 2 bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Przy czym w myśl art. 15 ust 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
  
  

Z istniejącego opisu stanu faktycznego wynika, że nie można przypisać Wnioskodawcy znamion działalności gospodarczej, która czyniłaby Wnioskodawcę podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży gruntów stanowiących majątek prywatny i w żaden sposób nie związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Brak jest możliwości przypisania Wnioskodawcy zamiaru nabycia działek w celu odsprzedaży gdyż było to nabycie w celu prowadzenia gospodarstwa rolnego. Nie wystąpił żaden przejaw aktywności Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami

• nie prowadził żadnych czynności marketingowych, nie ogłaszał w żadnych mediach.
  
  

Fakt podjęcia takiej czynności jak jedynie dokonanie podziału działki sam z siebie nie jest decydującym elementem i odnosi się jedynie do racjonalnego zarządzania majątkiem prywatnym. Powyższa czynność nie może być również rozpatrywana w oderwaniu od przyczyn dla jakich została dokonana oraz okoliczności w jakich została przeprowadzona.

Czynność ta została wykonana wyłącznie na potrzeby prywatne Wnioskodawcy zatem nie może mieć charakteru przesądzającego o uznaniu Wnioskodawcy za podatnika w tym zakresie. Działki od momentu ich nabycia do chwili zbycia były wykorzystywane do prowadzenia na nich działalności rolniczej, na działkach w żadnej formie nie była prowadzona jakakolwiek inna działalność gospodarcza. Do roku 2020 działki pozostawały w uprawie i były zgłoszone do płatności obszarowych jako, że była na nich prowadzona produkcja rolna.

Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Wnioskodawca nie ponosił i w odniesieniu do pozostałych działek nie zamierza ponosić jakichkolwiek nakładów na działki, które ma zamiar zbyć. W szczególności nie ma zamiaru ponosić żadnych nakładów inwestycyjnych w tym co oczywiste nakładów związanych z uzbrojeniem terenu. Wnioskodawca nie zamieszczał ogłoszeń o zamiarze sprzedaży przedmiotowej działki nie ma również zamiaru zamieszczać ogłoszeń o sprzedaży tej działki.

Żadna z działek nie była wcześniej, ani nie jest obecnie udostępniana osobom trzecim.

W tym stanie rzeczy sprzedaż działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów.

Podnieść przy tym należy, że sądy administracyjne w wydawanych wyrokach wielokrotnie stwierdzały, że warunkiem koniecznym do uznania, że sprzedawca gruntu działa w charakterze płatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec i nabył grunt w celach jego dalszej odsprzedaży. W sytuacji, gdy grunty nabywane są na cele własne a nie z przeznaczeniem na działalność handlową, ich sprzedaż zarówno w całości, jak i w części, z zyskiem lub bez niego, nie mogą być uznane za działalność handlową skutkującą uznaniem podmiotu za płatnika VAT. Trudno uznać, że Wnioskodawca nabywając grunty 20 lat przed ich późniejszym zbyciem planował ich sprzedaż i w tym celu je nabywał. Wnioskodawca podnosi, że NSA podkreślił, że aby przesądzić o opodatkowaniu danej czynności należy każdorazowo ustalić, w odniesieniu do konkretnej czynności, że podmiot działał w charakterze płatnika VAT?

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT” – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ww. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości dokonywane przez podatnika, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe przepisy pozwalają stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawca, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości gruntowej, podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nabył 22 maja 2000 r. do prowadzonego przez siebie gospodarstwa grunt rolny określony jako działka nr 1. Działka ta oraz działki powstałe w wyniku podziału od momentu jej nabycia do chwili zbycia części działek były wykorzystywane do prowadzenia na nich działalności rolniczej. Na działkach nie była prowadzona jakakolwiek inna działalność gospodarcza.

Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Żadna z działek nie była wcześniej, ani nie jest obecnie udostępniana osobom trzecim.

Ww. działka zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego została przeznaczona pod planowaną zabudowę mieszkaniową (MN3). Na etapie tworzenia i uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków odnośnie przeznaczenia gruntów. Nabyta działka z uwagi na V klasę niekoniecznie nadawała się do uprawy, ponadto otoczenie z dwóch stron lasem powodowało szkody przez dziką zwierzynę.

W opisanej sytuacji Wnioskodawca postanowił podzielić przedmiotową działkę na mniejsze z zamiarem ewentualnej sprzedaży. W 2012 roku Wójt Gminy wydał decyzję, którą to zatwierdził projekt podziału działki nr 1 na 7 działek mniejszych oraz działkę stanowiącą ciąg drogi wewnętrznej.

Działki mimo dokonania podziału geodezyjnego do czasu ich sprzedaży nie były w żaden sposób fizycznie podzielone i cały czas stanowiły działkę rolną.

Nieruchomość powyższą Wnioskodawca użytkował rolniczo do roku 2020. W związku z koniecznością spłaty zobowiązań oraz pojawiającymi się i ponawianymi ofertami zakupu posiadanych przez Niego działek podjął decyzję o sprzedaży pięciu oraz sprzedaży na rzecz nabywców działek – udziałów w działce stanowiącej drogę wewnętrzną. W przyszłości Wnioskodawca planuje również sprzedaż pozostałych dwóch.

Wnioskodawca nie ponosił i nie zamierza ponosić w odniesieniu do pozostałych działek jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych, które ma zamiar zbyć w tym nakładów na uzbrojenie terenu. Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań związanych z przekształceniem, przygotowaniem do sprzedaży, nie zamieszczał ogłoszeń o sprzedaży przedmiotowych działek i nie ma zamiaru zamieszczać również w przyszłości. Żadna z działek nie była wcześniej, ani nie jest obecnie w żadnej formie udostępniana osobom trzecim. Do sprzedaży działek doszło nie z inicjatywy Sprzedającego, ale nabywcy sami wystąpili z ofertą.

Od 22 lipca 2020 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT w zakresie określonym w PKD 55.20.Z Obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. Działalność gospodarczą Wnioskodawca prowadzi w zupełnie innym miejscu niż położenie sprzedanych działek i w zupełnie innym zakresie niż sprzedaż nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż przedmiotowych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT i czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku VAT.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Okoliczności niniejszej sprawy wskazują, że stosunku do sprzedaży działki nr 1 brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Z przedstawionego opisu stanu faktycznego nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Jak wynika bowiem z wniosku, Wnioskodawca posiadane grunty rolne nabył na podstawie umowy sprzedaży. Od momentu nabycia do chwili sprzedaży części działek były wykorzystywane do prowadzenia na nich wyłącznie działalności rolniczej. Z tytułu prowadzenia działalności rolniczej Wnioskodawca nie był i nie jest czynnym podatnikiem VAT. Ponadto omawiany grunt nie jest i nie był udostępniany osobom, trzecim.

Zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego zatwierdzonym Uchwałą Rady Gminy został przeznaczony pod planowaną zabudowę mieszkaniową (MN3). Na etapie tworzenia i uchwalania planu zagospodarowania przestrzennego Wnioskodawca nie składał żadnych wniosków odnośnie przeznaczenia gruntów. Wnioskodawca postanowił dokonać podziału na mniejsze działki gdyż łatwiej było/jest mu sprzedać mniejsze działki.

Wnioskodawca nie przeprowadzał na powyższych gruntach jakichkolwiek nakładów w szczególności nie ponosił żadnych nakładów inwestycyjnych w tym nakładów na uzbrojenie terenu.

Wnioskodawca w związku ze spłatą zobowiązań i zaciągniętych wcześniej pożyczek oraz pojawiającymi się ofertami zakupu postanowił sprzedać 5 działek, a w przyszłości kolejne 2.

Wnioskodawca wskazał, iż obecnie planowana sprzedaż nie jest wynikiem prowadzonych jakichkolwiek działań podjętych przez Niego związanych z przekształceniem , przygotowaniem do sprzedaży czy też ogłoszeniami o sprzedaży działek. To nabywcy sami wystąpili z ofertą, którą jak tłumaczyli otrzymali od mieszkańców wsi. Wnioskodawca nie ponosił również żadnych nakładów inwestycyjnych.

Od 22 lipca 2020 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako czynny podatnik VAT w zakresie turystycznych obiektów noclegowych i miejsc krótkotrwałego zakwaterowania. Działalność ta prowadzona jest w zupełnie innym miejscu i innym zakresie niż położenie sprzedanych działek.

W konsekwencji należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku Wnioskodawca nie działał jako handlowiec, a podejmowane przez Niego czynności stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanym majątkiem prywatnym.

Zatem dokonując sprzedaży ww. działek, Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego Mu prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę wyłącza ze zbioru czynności podlegających opodatkowaniu, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nie będzie stanowić działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w […], ul. […] za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.