Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT2-2.4011.478.2021.2.AKU
z 30 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 24 kwietnia 2021 r. (data wpływu 24 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 12 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko i ulgi prorodzinnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu podatkowego ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z rozliczenia w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko i ulgi prorodzinnej.

W dniu 12 lipca 2021 r. wpłynęło uzupełnienie ww. wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni w grudniu 2018 r. wyprowadziła się wraz z córką od męża. W dniu 31 grudnia 2018 r. złożyła pozew o rozwód, następnie w dniu 6 lutego 2019 r. dostała orzeczenie rozwodu z ustaleniem miejsca zamieszkania dziecka przy matce (sygn. akt …).

Wnioskodawczyni od grudnia 2018 r. mieszka sama z córką. Ojciec dziecka widzi się z córką co drugi weekend oraz zamiennie w okresie świąt. W czasie dwóch ostatnich lat również jeden tydzień w okresie wakacyjnym. Za dwa ostatnie lata podatkowe Wnioskodawczyni rozliczyła się jako osoba samotnie wychowująca dziecko i odliczyła ulgę na dziecko.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wyrok rozwodowy uprawomocnił się w dniu 19 kwietnia 2019 r. W latach 2019-2020 Wnioskodawczyni samotnie wychowywała córkę, Jej stan cywilny nie uległ w tych latach zmianie. Data urodzenia córki 14 lutego 2014 r. W latach 2019-2020 córka uczęszczała do przedszkola samorządowego na terenie ….

Wnioskodawczyni zacytowała ustalenia z aktu rozwodowego: „Sąd orzeka prawo i obowiązek pozwanego do kontaktów z małoletnią: 1) co drugi weekend od piątku po zakończeniu zajęć lekcyjnych do niedzieli do godziny 18:00 poza miejscem zamieszkania małoletniej i bez obecności matki. 2) w latach nieparzystych w pierwszy dzień ferii zimowych od soboty od godziny 9:00 do kolejnej soboty do godziny 18:30, a w latach parzystych drugi tydzień ferii zimowych od soboty od godziny 9:00 do kolejnej soboty do godziny 18:30. 3) w okresie wakacji letnich w latach parzystych w terminie od 10-go do 24-go sierpnia, w latach nieparzystych w terminie od 10-go do 24-go lipca. 4) całe święta Bożego Narodzenia w latach nieparzystych tj. od Wigilii od godziny 9:00 do drugiego dnia Świąt do godziny 18:00. 5) w okresie przerwy świąteczno-noworocznej w latach parzystych od 27 grudnia od godziny 9:00 do 1 stycznia następnego roku do godziny 18:00. 6) całe święta Wielkanocne w latach parzystych tj. od Wielkiej Soboty od godziny 9:00 do Poniedziałku Wielkanocnego do godziny 18:00. 7) Poza terminami wyżej wskazanymi co najmniej jeden raz w tygodniu w sposób swobodny każdorazowo uzgadniany między stronami. Zobowiązuje się pozwanego do odebrania dziecka z jego miejsca zamieszkania i odprowadzenia dziecka do jego miejsca zamieszkania po zakończonym kontakcie”.

W latach 2019-2020, dziecko było odbierane co drugi piątek po przedszkolu przez babcię małoletniej i przekazywane ojcu w piątek lub sobotę (poza okresem pandemii, kiedy obowiązywał lockdown, kiedy to te kontakty były ograniczone). Córka nie miała ferii zimowych, ponieważ uczęszczała w tym czasie do przedszkola. W okresie wakacyjnym ojciec dziecka zabierał ją na tydzień na wakacje. Ojciec spędzał z córką Święta Bożego Narodzenia i Wielkanocne naprzemiennie (zgodnie z wyrokiem). W latach 2019-2020, ojciec nie korzystał z możliwości spotkań z córką w tygodniu (pkt 7 z orzeczenia sądu).

Wnioskodawczyni otrzymuje alimenty na córkę. W latach 2019 oraz 2020, faktycznie wykonywała Ona władzę rodzicielską w stosunku do córki. Od grudnia 2018 r. do teraz mieszka sama z córką. W latach 2019-2020 aktywnie uczestniczyła w wychowywaniu dziecka, opiekowała się córką, utrzymywała ją, zabezpieczała jej potrzeby bytowe, zdrowotne, edukacyjne, jak również troszczyła się o jej rozwój fizyczny i psychiczny. Wnioskodawczyni pomagała córce w odrabianiu zadań domowych, uzupełnianiu zeszytów edukacyjnych, razem z córką przygotowywały prace na konkursy rodzinne organizowane przez przedszkole. Obowiązki związane z zawożeniem i odbieraniem dziecka z przedszkola, z zajęć dodatkowych, spędzanie czasu poza przedszkolem, nauczanie, opieka zdrowotna były sprawowane przez Wnioskodawczynię. Zakup żywności, leków, koszty wizyt lekarskich, ubrań, przyborów do przedszkola spoczywały na Niej. W przypadku choroby córki, opieka nad nią spoczywa na Wnioskodawczyni, niezależnie od terminów widzeń z ojcem. W latach 2019-2020, ponosiła wydatki związane ze wspólnym wypoczynkiem z córką. Ojciec dziecka widywał się z córką co drugi weekend, w święta i w czasie tygodniowych wakacji – w tym czasie opieka nad dzieckiem spoczywała na nim. Wnioskodawczyni nie ma wiedzy, czy w trakcie widzeń córki z ojcem następował rozwój fizyczny, duchowy czy intelektualny córki – po dwóch dniach spędzanych z ojcem nie zauważyła progresu w tych obszarach. Wydatki ojca to alimenty, koszty związane z tygodniowymi wakacjami, na które ojciec zabierał córkę oraz koszty jakie ponosił podczas opieki we wskazanych przez Wnioskodawczynię terminach – czyli w weekendy i okresy świąteczne. Poza terminami w jakich dziecko spotyka się z ojcem, zdecydowana większość opieki spoczywa na Wnioskodawczyni (czas, jaki dziecko spędziło średnio w ciągu roku z ojcem to około 60 dni). To Ona zapewniała córce ciągły rozwój fizyczny i intelektualny – m.in. poprzez aktywne uczestnictwo w edukacji przedszkolnej, jak również zajęciach dodatkowych. Opiekowała się nią oraz dostarczała jej niezbędnych dóbr materialnych. Córka mieszka z Wnioskodawczynią i to na Niej spoczywa obowiązek zabezpieczanie jej potrzeb, dbania o jej rozwój psychiczny i emocjonalny. Wnioskodawczyni aktywnie uczestniczy w życiu dziecka. Ojciec widuje się z córką w określonych terminach i w tym czasie sprawuje nad nią opiekę. Po stronie Wnioskodawczyni leży zapewnienie dziecku miejsca zamieszkania, odprowadzanie i zabieranie jej z przedszkola i na zajęcia dodatkowe, organizowanie zajęć dodatkowych, opieka zdrowotna, rozwój emocjonalny, zabezpieczenie podstawowych potrzeb (jedzenie, ubranie itp.). Dziecko zamieszkując na stałe z Wnioskodawczynią jest pod Jej codzienną opieką i na Jej utrzymaniu. Przy wsparciu Wnioskodawczyni córka stale rozwija się fizycznie i psychicznie. To Ona dba o prawidłowy rozwój dziecka. Po stronie ojca leży opłata alimentów, spędzanie czasu z córką co drugi weekend, zamiennie w święta oraz w okresie wakacji.

W latach 2019-2020 Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności gospodarczej.

W latach 2019-2020, w stosunku do Niej i córki nie miały zastosowania przepisy: art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym z wyjątkiem najmu prywatnego lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo zawarte w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. W latach 2019-2020, córka nie otrzymywała zasiłku (dodatku) pielęgnacyjnego ani renty socjalnej.

Dochód Wnioskodawczyni za 2019 r. wyniósł 94 867 zł 09 gr (po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne dochód wyniósł 75 435 zł 50 gr). Dochód za 2020 r. wyniósł 113 241 zł 53 gr (po pomniejszeniu o składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne dochód wyniósł 89 867 zł 70 gr) – były to dochody z tytułu umowy o pracę pochodzące od jednego pracodawcy – rozliczenie poprzez podatek dochodowy od osób fizycznych (PIT-37). Wnioskodawczyni zakłada, że pracodawca poprawnie pobrał i odprowadził zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Dodatkowo, w 2020 r. zbyła akcje spółki w wysokości 1 000 PLN, od których odprowadziła 19% podatek (PIT-38). W latach 2019-2020 córka Wnioskodawczyni nie osiągnęła dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sprecyzowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będąc rozwódką od kwietnia 2019 r. i sprawując zdecydowaną większość opieki nad dzieckiem – zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku – za 2019 r. Wnioskodawczyni może rozliczyć się jako matka samotnie wychowująca dziecko?
2. Czy zgodnie z art. 27f ust. 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni może za 2019 r. odliczyć ulgę prorodzinną za dziecko za 12 miesięcy?
3. Czy zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, sprawując zdecydowaną większość opieki nad dzieckiem w 2020 r. – zgodnie ze stanem faktycznym opisanym we wniosku – Wnioskodawczyni może rozliczyć się jako matka samotnie wychowująca dziecko?
4. Czy zgodnie z art. 27f ust. 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Wnioskodawczyni prawidłowo rozliczyła ulgę na dziecko za okres 12 miesięcy w 2020 r., jeśli w całym roku samotnie wychowywała dziecko?
   
   

Zdaniem Wnioskodawczyni, mogła Ona skorzystać z ulgi z tytułu samotnego wychowywania dziecka i w związku z tym może się tak rozliczać, jak również odliczać ulgę na dziecko. Mieszka sama z córką od grudnia 2018 r. To Ona zapewnia dziecku miejsce zamieszkania, dba o jej edukację – zaprowadza i odbiera córkę z przedszkola, wybiera i zapewnia dostęp do zajęć dodatkowych, odrabia z nią zadania domowe, uczy czytać i czyta na dobranoc, spędza z córką czas wolny, dba o jej zdrowie i to Ona opiekuje się nią w przypadku choroby. Wnioskodawczyni dba o rozwój emocjonalny córki, zapewnia jej kontakt z rówieśnikami oraz rodziną. Zabezpiecza podstawowe potrzeby córki. Dziecko zamieszkując na stałe z Wnioskodawczynią jest pod Jej codzienną opieką i na Jej utrzymaniu. Przy wsparciu Wnioskodawczyni córka stale rozwija się fizycznie i psychicznie. To Ona dba o prawidłowy rozwój dziecka. Według Jej interpretacji artykułu 6 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, będąc rozwódką i wychowując dziecko, które mieszka tylko z Wnioskodawczynią i którym opiekuje się w pełnym zakresie zaspokajając potrzeby dziecka, uważa Ona, że może rozliczać się jako osoba samotnie wychowująca dziecko, gdyż wychowuje córkę w pełnym tego słowa znaczeniu. Według Jej interpretacji art. 27f ust. 2 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – jako podatnik samotnie wychowujący dziecko i przy uzyskanych przez Wnioskodawczynię dochodach w latach 2019 oraz 2020, przysługuje Jej prawo do odliczenia ulgi na dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.; Dz. U. z 2020 r., poz. 1426, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym i nauce lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b lub uzyskały przychody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 148, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek określonej w art. 27 ust. 1b pkt 1 oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

–podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Stosownie do treści art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c, w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo w ustawie z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przez osoby samotnie wychowujące dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania samotnie w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• nieuzyskiwania przez rodzica i dziecko (dzieci) przychodów/dochodów, do których zastosowanie mają przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych.
  
  

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym, zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta w roku podatkowym musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi na to, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się do jego definicji słownikowych.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Jak wskazuje przedstawiony we wniosku oraz jego uzupełnieniu opis, Wnioskodawczyni w latach 2019-2020, faktycznie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do córki. Od grudnia 2018 r. do chwili obecnej mieszka sama z córką. W tym czasie aktywnie uczestniczyła w wychowywaniu dziecka, opiekowała się córką, utrzymywała ją, zabezpieczała jej potrzeby bytowe, zdrowotne, edukacyjne, jak również troszczyła się o jej rozwój fizyczny i psychiczny. Ojciec dziecka widywał się z córką co drugi weekend, w święta i w czasie tygodniowych wakacji, płacił zasądzone wyrokiem Sądu alimenty oraz pokrywał koszty związane z tygodniowymi wakacjami i koszty związane z opieką w weekendy i okresy świąteczne. Wnioskodawczyni wskazała, że czas, jaki dziecko spędziło średnio w ciągu roku z ojcem to około 60 dni. Natomiast, poza terminami w jakich dziecko spotyka się z ojcem, zdecydowana większość opieki spoczywa na Wnioskodawczyni.

W tym miejscu należy podkreślić, że – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Wskazać również należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko. Podkreślić należy, że wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do „jego utrzymania” czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.

Podstawową kwestią jest zatem ustalenie, który z rodziców faktycznie wychowuje dziecko, gdy rodzice nie pozostają w związku małżeńskim i żadnemu z rodziców sąd nie ograniczył władzy rodzicielskiej, a jednocześnie ojciec (matka) dziecka częściowo wypełnia postanowienia wyroku sądowego w zakresie realizacji kontaktów z dzieckiem oraz świadczeń alimentacyjnych. Jednakże wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do łożenia na jego utrzymanie oraz do czasowego (doraźnego) z nim przebywania. Wychowywanie dziecka obejmuje bowiem ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej, emocjonalnej i psychicznej wraz z materialną podstawą rozwoju. Oznacza to, że wykonywanie władzy rodzicielskiej polega na tym, że rodzic osobiście zajmuje się sprawami małoletniego dziecka, czyli podejmuje trud wykonywania wszystkich obowiązków, dzięki którym dziecko będzie wychowywane w sposób zapewniający jego prawidłowy rozwój.

Reasumując, Wnioskodawczynię należy uznać za osobę samotnie wychowującą dziecko i tym samym przysługuje Jej prawo do rozliczenia się za lata 2019 i 2020 w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko, określony w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Pomimo faktu, że rozwód orzeczony został w dniu 6 lutego 2019 r. (uprawomocnił się 19 kwietnia 2019 r.), Wnioskodawczyni przysługuje prawo do rozliczenia się jako osoba samotnie wychowująca dziecko jeszcze w roku uzyskania rozwodu. Wskazać bowiem należy, że przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uzależniają prawa podatnika do preferencyjnego opodatkowania jego dochodów od tego, czy przez cały rok był osobą samotnie wychowującą dzieci. Wystarczające jest, aby taki stan zaistniał w ciągu roku.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 ww. ustawy, odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92 zł 67 gr, jeżeli dochody podatnika:
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92 zł 67 gr na każde dziecko;
   
3. trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
   1. 92 zł 67 gr odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
      
   2. 166 zł 67 gr na trzecie dziecko,
      
   3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2a ww. ustawy, za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

W myśl art. 27f ust. 2c ww. ustawy, odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych,
2. wstąpiło w związek małżeński.
   
   

W przypadku, gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ww. ustawy).

Z przepisu art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 ww. ustawy, przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6. 7

Zgodnie z wyżej cytowanym przepisem art. 27f ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, w przypadku wykonywania władzy rodzicielskiej w stosunku do jednego małoletniego dziecka możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej przez podatnika uzależniona jest od jego dochodów w roku podatkowym. W przypadku osoby samotnie wychowującej małoletnie dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ww. ustawy, limitem dochodów uzależniających możliwość skorzystania z ulgi prorodzinnej jest kwota 112 000 zł.

Jak wskazano wyżej Wnioskodawczyni w 2019 r. i w 2020 r. była osobą samotnie wychowującą dziecko w rozumieniu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze powyższe, Wnioskodawczyni, jako osobie samotnie wychowującej dziecko, przysługuje prawo do skorzystania z ulgi prorodzinnej na małoletnią córkę za 12 miesięcy w roku podatkowym w myśl art. 27f ust. 1 w związku z art. 27f ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w składanych za 2019 r. i w 2020 r. zeznaniach podatkowych, ponieważ Jej dochody w tych latach, po pomniejszeniu, nie przekroczyły kwoty 112 000 zł. Orzeczenie rozwodu w dniu 6 lutego 2019 r. (uprawomocnione w dniu 19 kwietnia 2019 r.) nie stanowi przeszkody w możliwości skorzystania z tej ulgi za cały 2019 r., gdyż Wnioskodawczyni wskazała, że w 2019 r. zarówno przed, jak i po rozwodzie wykonywała władzę rodzicielską w stosunku do małoletniej córki.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem, przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Z uwagi na to, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej stosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych został złożony przez Wnioskodawczynię – jednego z rodziców, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla ojca dzieci Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 ustawy Ordynacja podatkowa przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.