Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP3-2.4011.257.2021.2.JM
z 8 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z 5 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) oraz pismem z 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) na wezwanie z 2 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.257.2021.1.JM oraz na wezwanie telefoniczne, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w roku 2012
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski.

Z uwagi na braki formalne, pismem z 2 czerwca 2021 r. Nr 0114-KDIP3-2.4011.257.2021.1.JM oraz telefonicznie tut. Organ wezwał Wnioskodawczynię do uzupełnienia braków formalnych wniosku.

Pismem z 11 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) oraz pismem z 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 29 czerwca 2021 r.) Wnioskodawczyni uzupełniła powyższe w terminie.

We wniosku i uzupełnieniach przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawczyni jest obywatelem polskim. Wnioskodawczyni od 2010 roku nie pozostaje w związku małżeńskim. W listopadzie 2012 r. przeprowadziła się z zamiarem stałego pobytu do Zjednoczonych Emiratów Arabskich (zwane dalej: ZEA). Od maja 2013 roku jest pracownikiem podmiotu zarejestrowanego w Zjednoczonych Emiratach Arabskich.

Wykonywana przez nią praca, nie jest:

• realizowana na pokładzie statku, barki, pojazdu drogowego lub statku powietrznego, eksploatowanego w komunikacji międzynarodowej,
  

• realizowana w charakterze pracownika państwowego,
  

• wykonywana w związku z członkostwem w zarządzie lub radzie nadzorczej lub jakimkolwiek innym podobnym organie spółki.
  
  
  

Uzyskiwane w Zjednoczonych Emiratach Arabskich wynagrodzenie jest od maja 2013 r. oraz aktualnie jedynym źródłem utrzymania Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. nie przebywała, nie przebywa i nie będzie przebywać w przyszłości na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Od listopada 2012 r. Wnioskodawczynię nie łączą ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi żadne powiązania rodzinne (dzieci, rodzice, rodzeństwo). W Polsce Wnioskodawczyni posiada rodziców, siostrę i babcię. Z rodziną utrzymuje okazjonalny kontakt online.

Wnioskodawczyni nie posiada polskiego rachunku bankowego, polskiego numeru telefonu, jak również żadnych inwestycji w Polsce, od listopada 2012 r. nie posiada w Polsce żadnego majątku ruchomego.

Od listopada 2012 roku ośrodek interesów życiowych i gospodarczych Wnioskodawczyni posiada w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska Wnioskodawczyni jest od listopada 2012 r. umiejscowiona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i taka też będzie w przyszłości. Wnioskodawczyni posiada w ZEA inwestycje w postaci lokat oszczędnościowych w A (…). Posiada także konto bankowe w Zjednoczonych Emiratach Arabskich w A oraz polisy ubezpieczeniowe: ubezpieczenie życia i zdrowotne związane z zatrudnieniem, uposażenie wypłacane na zakończenie pracy, ubezpieczenie samochodu. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. wynajmuje lokal mieszkalny na podstawie umowy zawartej we własnym imieniu. Umowa odnawia się w rocznych okresach. Wnioskodawczyni zamierza nabyć lokal mieszkalny (posiada Approval in principal from bank for a mortgage - bankowe potwierdzenie możliwości uzyskania kredytu hipotecznego). Ponadto w ZEA posiada majątek ruchomy w postaci: samochodu osobowego zarejestrowanego w Dubaju, wyposażenia mieszkania oraz rzeczy osobistych.

Wnioskodawczyni w roku 2021 i latach dalszych zamierza pozostać związana ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi, przynajmniej w zakresie opisanym powyżej. Jednocześnie, Wnioskodawczyni nie zamierza wracać do Polski, będzie przebywać w Polsce jedynie sporadycznie i krótkotrwale.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawczyni w latach 2012-2020 r. podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U.2020.1426 ze zm. – dalej: Ustawa o PIT) (Pytanie dotyczy Stanu faktycznego)?
   
2. Czy Wnioskodawczyni za okres od 1 stycznia 2021 roku i latach dalszych podlega i podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT (Pytanie dotyczy Zdarzenia przyszłego)?
   
3. Czy Wnioskodawczyni będzie musiała wykazać w Polsce w zeznaniach podatkowych dochody uzyskane w ZEA w rozliczeniach PIT za rok 2021 i kolejne oraz czy będą podlegały one opodatkowaniu w Polsce, a co za tym idzie czy Wnioskodawczyni będzie musiała w ogóle składać zeznanie podatkowe w zakresie PIT w Polsce (dotyczy Zdarzenia przyszłego)?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

W zakresie pytania nr 1: Tak, Wnioskodawczyni w latach 2012-2020 r. podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT.

W zakresie pytania nr 2: Tak, Wnioskodawczyni za okres od 1 stycznia 2021 roku i latach dalszych podlega i podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT.

W zakresie pytania nr 3: Nie, Wnioskodawczyni nie będzie musiała wykazać w Polsce w zeznaniach podatkowych dochodów uzyskanych w ZEA w rozliczeniu PIT za rok 2021 i kolejne lata bowiem dochody te nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce, a co za tym idzie Wnioskodawczyni nie będzie musiała w ogóle składać zeznania podatkowego w zakresie PIT w Polsce.

Uzasadnienie

Ad. 1

Ustawa o PIT rozróżnia nieograniczony obowiązek podatkowy (gdy podatnik jest opodatkowany w Polsce bez względu na miejsce uzyskania dochodu) oraz ograniczony obowiązek podatkowy (gdy podatnik jest opodatkowany w Polsce tylko od dochodów tu osiągniętych) (art. 3 ust. 1 i 2a Ustawy o PIT).

Nieograniczony obowiązek podatkowy dotyczy (art. 3 ust. 1a Ustawy o PIT):

1. osób przebywających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym,
2. osób posiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych).
   
   

Wnioskodawczyni nie przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Nadto, Wnioskodawczyni nie zamierza wracać do Polski, będzie przebywać w tym kraju jedynie sporadycznie i krótkotrwale. To zaś przesądza o tym, że pierwsza z przesłanek, związanych z nieograniczonym obowiązkiem podatkowym, nie została spełniona.

Odnosząc się zaś do drugiej przesłanki – nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, ze względu na swój ośrodek interesów osobistych oraz gospodarczych w tymże kraju, podlegała ona do dnia wyjazdu do ZEA. W tymże dniu zaś, w związku z przeniesieniem ośrodka swoich interesów życiowych do ZEA, przestała ww. obowiązkowi podlegać. Podkreślić należy, że Wnioskodawczyni przeprowadziła się do ZEA w listopadzie 2012 r. z jednoczesnym zamiarem stałego pobytu w tym państwie. Od 2012 roku Wnioskodawczyni podlega zatem w Polsce wyłącznie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, tj. od dochodów osiągniętych w Polsce, gdyż to właśnie w ZEA ma ona ośrodek swoich interesów życiowych i gospodarczych.

Pojęcie centrum interesów życiowych i gospodarczych nie zostało zdefiniowane ani w polskich ustawach regulujących kwestie opodatkowania dochodów osób fizycznych, ani też w umowach o unikaniu podwójnego opodatkowania. Niemniej jednak, wskazać trzeba, że podatnik ma centrum interesów życiowych w tym kraju, gdzie nie tylko podejmuje aktywność społeczną czy kulturalną, ale i spędza czas wolny tudzież uprawia hobby. O centrum interesów gospodarczych będzie zaś decydowało chociażby prowadzenie w danym kraju działalności zarobkowej, uzyskiwanie stałych dochodów połączonych z pracą czy lokalizacja majątku.

Przekładając powyższe na sytuację Wnioskodawczyni podkreślić należy, że to w ZEA uzyskuje on dochody będące jednocześnie jedynym źródłem jego utrzymania oraz w ZEA spędza swój wolny czas. Jednocześnie wskazać trzeba, że Wnioskodawczyni nie posiada rachunku bankowego prowadzonego w banku mającym siedzibę w Polsce ani też numeru telefonu zarejestrowanego u polskiego operatora telefonii komórkowej lub stacjonarnej. W ZEA Wnioskodawczyni posiada rachunek bankowy, lokaty oszczędnościowe oraz polisy ubezpieczeniowe. Wnioskodawczyni wynajmuje w ZEA lokal mieszkalny oraz planuje zakup nieruchomości. Ponadto Wnioskodawczyni posiada także majątek ruchomy w postaci samochodu osobowego zarejestrowanego w Dubaju, wyposażenia mieszkania czy rzeczy osobiste.

Tym samym przyjąć należy, że w latach 2012-2020, nie przebywając w Polsce dłużej niż 183 dni w ciągu roku oraz nie mając tamże ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawczyni nie może zostać uznana za polskiego rezydenta podatkowego, zaś brak rezydencji podatkowej w Polsce, oznacza podleganie ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce. W związku z powyższym, Wnioskodawczyni w latach 2012-2020 r. podlegała w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, tj. podlegała obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zdaniem Wnioskodawczyni, polską rezydencję podatkową utraciła ona w dniu, w którym wyjechała ona z Polski do ZEA z zamiarem stałego pobytu w tymże państwie, czyli w listopadzie 2012 r.

Warto także zauważyć, że w analogicznych sytuacjach, również związanych z wyprowadzką podatników z Polski do ZEA, wypowiadały się już organy podatkowe, a ich konkluzje były tożsame z wyżej poczynionymi.

Tytułem przykładu wskazać można na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 23 lutego 2017 r., nr 1462-IPPB4.4511.1399.2016.1JK3, w której organ wskazał, że:

„Analizując zatem stopień powiązań osobistych i gospodarczych Wnioskodawcy w roku 2015 w świetle ww. przepisów uznać należy, że do 1 sierpnia 2015 r., tj. do momentu przeniesienia ośrodka interesów życiowych do Niemiec, tzn. do dnia przyjazdu do Niemiec Jego najbliższej rodziny (żony i dzieci), Wnioskodawca podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, tj. od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów z uwzględnieniem zawartych przez Polskę umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Sam fakt przebywania Wnioskodawcy w Niemczech od 1 maja 2015 r., wykonywania tam pracy, nie przesądza od tym, że od tego dnia posiadał w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy."

Za prawidłowością tegoż stanowiska, przemawiają również następujące interpretacje podatkowe:

• Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 lutego 2017 r., znak: 2461-IBPB-2-2.4511.1047.2016.2.IN
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 6 grudnia 2017 r., znak: 0113-KDIPT2-2.4011.367.2017.1. AKU
  

• Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej z 5 października 2017 r., znak: 0114-KDIP3-3.4011.369.2017.1.JK3
  

• Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 4 sierpnia 2017 r., znak: 0114-KDIP3-3.4011.273.2017.1. JK2.
  
  
  

Ad 2.

Skoro zdaniem Wnioskodawczyni nie można uznać jej za polskiego rezydenta podatkowego w latach 2012-2020 i w tym okresie podlegała ona w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, to tym bardziej nie będzie mogła ona zostać uznana za polskiego rezydenta podatkowego za okres od 1 stycznia 2021 r. oraz w latach kolejnych. W związku z tym, Wnioskodawczyni nadal podlegać będzie w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 2a Ustawy o PIT, tj. podlegała będzie obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wnioskodawczyni wskazała, że w tych latach zamierza pozostać związana ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. W Polsce natomiast Wnioskodawczyni będzie bywała sporadycznie i krótkotrwale.

Tym samym, w roku 2021 i latach następnych, nie przebywając w Polsce dłużej niż 183 dni w ciągu roku oraz nie mając w Polsce ośrodka interesów życiowych, Wnioskodawca nie będzie mógł zostać uznany za polskiego rezydenta podatkowego, a co za tym idzie w Polsce będzie podlegał ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

W analogicznych sytuacjach, również związanych z wyprowadzką podatników z Polski do ZEA, wypowiadały się już organy podatkowe, a ich konkluzje były tożsame z wyżej poczynionymi. W tym zakresie Wnioskodawca powołuje się na pisma organów skarbowych wskazane w Ad 1.

Ad 3.

Dla określenia faktu podlegania ograniczonemu lub nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce istotne jest miejsce zamieszkania podatnika. Potwierdza to chociażby indywidualna interpretacja podatkowa Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 7 grudnia 2018 r., Nr 0113-KDIPT2-3.4011.573.2018.1.AC: „Ustalenie miejsca zamieszkania podatnika decyduje o zakresie ciqżqcego na nim obowiqzku podatkowego. Inaczej mówiqc, od miejsca zamieszkania zależy czy podatnik podlega nieograniczonemu, czy ograniczonemu obowigzkowi podatkowemu w Polsce. Nieograniczonym obowiqzkiem podatkowym objęci sq podatnicy, którzy w Polsce majq miejsce zamieszkania."

W tym miejscu należy wyjaśnić pojęcie „miejsca zamieszkania”. W tym celu niezbędne jest odwołanie się do treści Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Zjednoczonych Emiratów Arabskich, z uwzględnieniem Protokołu zmieniającego tę umowę (dalej jako: UPO). Zgodnie z brzmieniem art. 4 ust. 1 UPO, osoba mająca miejsce zamieszkania to:

1. w przypadku Polski, osoba, która zgodnie z prawem Polski podlega tam opodatkowaniu z uwagi na jej miejsce zamieszkania, miejsce stałego pobytu, siedzibę zarządu albo inne kryterium o podobnym charakterze i obejmuje również Polskę, jej jednostki terytorialne lub organy lokalne
2. w przypadku Zjednoczonych Emiratów Arabskich: osoba fizyczna, która ma miejsce zamieszkania w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i jest obywatelem Zjednoczonych Emiratów Arabskich.

Definicja „miejsca zamieszkania w Polsce” wynikająca z UPO odpowiada definicji „rezydencji podatkowej” (nieograniczonego obowiązku podatkowego) z Ustawy o PIT. Zdaniem Wnioskodawczyni, na gruncie UPO, nie będzie podlegał on w Polsce opodatkowaniu z tytułu uzyskiwanego w ZEA wynagrodzenia za pracę od 2012 r. Polska nie jest bowiem miejscem zamieszkania Wnioskodawczyni. W tymże roku przeprowadziła się ona do ZEA, co skutkowało utratą polskiej rezydencji podatkowej. Tym samym, dochody uzyskiwane w ZEA nie muszą zostać przez Nią zadeklarowane w Polsce w zeznaniu PIT za rok 2021 oraz w latach kolejnych. Wobec tego, Wnioskodawczyni nie jest w ogóle obowiązana do składania zeznań podatkowych w Polsce.

Jednocześnie, zdaniem Wnioskodawczyni, pomimo niespełnienia warunku posiadania obywatelstwa ZEA, na gruncie Umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania należy traktować Wnioskodawczynię jako osobę podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w ZEA.

Za słusznością powyższego stanowiska przemawia chociażby treść interpretacji indywidualnej z 4 lutego 2015 r. wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, nr IBPBII/1/415-908/14/ASz, zgodnie z którą:

„obywatelstwo w Zjednoczonych Emiratach Arabskich przysługuje jedynie osobom urodzonym w ZEA pochodzenia arabskiego i posiada je ok. 20% ludności, ok. 80% ludności stanowią cudzoziemcy z 160 państw bez możliwości uzyskania obywatelstwa bez względu na to, jak długo przebywajg i pracujq w ZEA. Posiadanie obywatelstwa nie warunkuje w żaden sposób kwestii rezydencji podatkowej. Bez względu na obywatelstwo osoby zatrudnione w ZEA podlegajq przepisom podatkowym prawo miejscowego.”

Zgodnie z prawem tego państwa (ZEA), na co także zwrócił uwagę w piśmie z 2 listopada 2015 r., Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie nr IPPB4/4511-1003/15-2/JK: „obywatelstwo przyznaje się na zasadzie prawa krwi. Prawo ZEA nie przewiduje nabycia obywatelstwa przez osoby nieurodzone z krwi matki lub ojca Emirata".

Stwierdzić zatem należy, że uzyskanie przez Wnioskodawczynię obywatelstwa ZEA jest niemożliwe. Skoro zaś Wnioskodawczyni nie przebywa w Polsce, a zarówno jego miejscem zamieszkania, jak i centrum interesów życiowych oraz gospodarczych są ZEA, winien on podlegać nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu właśnie w ZEA.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawczyni, od 2012 roku nie powinna być ona uznana za polskiego rezydenta podatkowego. Powyższe natomiast skutkuje brakiem obowiązku wykazywania dochodów uzyskanych w ZEA i składania w Polsce rocznych rozliczeń podatkowych PIT.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko przedstawione przez Wnioskodawczynię należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej opisanego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski jest nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w roku 2012 oraz prawidłowe – w pozostałym zakresie.

Stosownie do postanowień art. 3 ust. 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

Zgodnie z art. 3 ust. 1a ww. ustawy, za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Tym samym, aby można było mówić o podleganiu nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu (polskiej rezydencji podatkowej) dana osoba musi posiadać na terytorium Polski centrum interesów osobistych lub gospodarczych lub też czas pobytu danej osoby na terytorium Polski powinien przekroczyć 183 dni w ciągu roku podatkowego. Spełnienie którejkolwiek z tych przesłanek skutkuje uznaniem osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast art. 3 ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej miejsca zamieszkania, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów (przychodów) osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (ograniczony obowiązek podatkowy).

Przepis art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje na dwa warunki, od spełnienia których uzależnia się kwalifikację danej osoby jako mającej miejsce zamieszkania w Polsce. Powyższe przesłanki są rozdzielone spójnikiem „lub”, co jest równoznaczne z tym, że wystarczy spełnienie którejkolwiek z nich, aby uznać, że osoba posiada miejsce zamieszkania w Polsce, a co za tym idzie – podlega w kraju nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, czyli opodatkowaniu od wszystkich osiąganych dochodów.

Definicja „osoby mającej miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie” odnosi się bezpośrednio do określenia „miejsca zamieszkania” przyjętego w ustawodawstwach wewnętrznych państw i uwzględnia różne formy więzi osobistej z państwem, które we własnym ustawodawstwie ustala podstawę do nieograniczonego obowiązku podatkowego.

Jako pierwszy warunek pozwalający na uznanie osoby za mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, przepis wskazuje posiadanie centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych). Przesłanka ta została skonstruowana w bardzo szeroki sposób, jeśli chodzi o zakreśloną grupę osób, które na potrzeby podatku dochodowego od osób fizycznych posiadają w Polsce ośrodek interesów życiowych. Wynikać może to z użycia w powołanym powyżej przepisie spójnika „lub” w sformułowaniu „centrum interesów osobistych lub gospodarczych” dla doprecyzowania, kiedy uznaje się daną osobę za mającą miejsce zamieszkania na terytorium RP.

Przez „centrum interesów osobistych” należy rozumieć wszelkie powiązania rodzinne, tzn. ognisko domowe, aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska, przynależność do organizacji/klubów, uprawiane hobby itp. Z kolei „centrum interesów gospodarczych” to przede wszystkim miejsce prowadzenia działalności zarobkowej, źródła dochodów, posiadane inwestycje, majątek nieruchomy i ruchomy, polisy ubezpieczeniowe, zaciągnięte kredyty, konta bankowe itd.

Za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej uważa się również osobę fizyczną, która przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. W świetle art. 3 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, warunek ten stanowi samodzielną podstawę do uznawania określonej kategorii osób za rezydentów, niezależną od omówionego powyżej posiadania na terytorium RP centrum interesów życiowych.

Uznanie osoby fizycznej za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej w rozumieniu art. 3 ust. 1a ustawy, nie przesądza o uznaniu tej osoby, za osobę podlegającą w Rzeczypospolitej Polskiej nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Przepisy art. 3 ust. 1, 1a, 2a, 2b ustawy stosuje się bowiem z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Ocena, czy podatnik podlega w Rzeczypospolitej Polskiej ograniczonemu czy nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu powinna być dokonana w każdym przypadku indywidualnie z uwzględnieniem postanowień umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania.

Mając na uwadze opisany stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz przedstawiony powyżej stan prawny, należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. posiada ściślejsze powiązania osobiste ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi. Do tego państwa wyjechała z zamiarem stałego pobytu. Od listopada 2012 r. Wnioskodawczyni posiada ośrodek interesów życiowych w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Od listopada 2012 r. Wnioskodawczynię nie łączą ze Zjednoczonymi Emiratami Arabskimi żadne powiązania rodzinne (dzieci, rodzice, rodzeństwo). W Polsce Wnioskodawczyni posiada rodziców, siostrę i babcię. Z rodziną utrzymuje okazjonalny kontakt online. Ponadto, Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. nie przebywała, nie przebywa i nie będzie przebywać w przyszłości na terytorium Polski dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.

Analizując natomiast powiązania gospodarcze należy wskazać, że Wnioskodawczyni od 2013 r. osiąga dochody ze stosunku pracy na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich stanowiące jej główne źródło utrzymania. Aktywność społeczna, polityczna, kulturalna, obywatelska Wnioskodawczyni jest od listopada 2012 r. umiejscowiona w Zjednoczonych Emiratach Arabskich i taka też będzie w przyszłości. Wnioskodawczyni posiada w ZEA inwestycje w postaci lokat oszczędnościowych. Posiada także konto bankowe w Zjednoczonych Emiratach Arabskich oraz polisy ubezpieczeniowe: ubezpieczenie życia i zdrowotne związane z zatrudnieniem, uposażenie wypłacane na zakończenie pracy, ubezpieczenie samochodu. W Zjednoczonych Emiratach Arabskich Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. wynajmuje lokal mieszkalny na podstawie umowy zawartej we własnym imieniu. Umowa odnawia się w rocznych okresach. Wnioskodawczyni zamierza nabyć lokal mieszkalny (posiada Approval in principal from bank for a mortgage - bankowe potwierdzenie możliwości uzyskania kredytu hipotecznego). Ponadto w ZEA posiada majątek ruchomy w postaci: samochodu osobowego, wyposażenia mieszkania oraz rzeczy osobistych. Wnioskodawczyni nie posiada polskiego rachunku bankowego, polskiego numeru telefonu, jak również żadnych inwestycji w Polsce, od listopada 2012 r. nie posiada w Polsce żadnego majątku ruchomego.

Skoro ściślejsze powiązania osobiste i gospodarcze łączą Wnioskodawczynię z ZEA, zatem Wnioskodawczyni od listopada 2012 r. do 2020 r. oraz od 1 stycznia 2021 r. i w latach dalszych (o ile nie zmieni się stan faktyczny i prawny) nie posiada i nie będzie posiadać miejsca zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce. Tym samym, w powyższym okresie podlega i będzie podlegać w Polsce ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, określonemu w art. 3 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym, nie można zgodzić się z Wnioskodawczynią, że w całym 2012 r. podlegała Ona ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu, bowiem do ZEA przeprowadziła się z zamiarem stałego pobytu dopiero w listopadzie 2012 r. Tym samym, w 2012 r. do momentu wyjazdu Wnioskodawczyni posiadała w Polsce nieograniczony obowiązek podatkowy, tj. podlegała opodatkowaniu w Polsce od całości uzyskanych dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów. Sam fakt przebywania Wnioskodawczyni w ZEA od listopada 2012 r. i wykonywania tam pracy, nie przesądza o tym, że w całym roku podatkowym 2012 Wnioskodawczyni posiadała w Polsce ograniczony obowiązek podatkowy.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Ograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce Wnioskodawczyni podlegała dopiero od momentu wyjazdu, tj. od listopada 2012 r. Od tego momentu w Polsce podlegają i będą podlegały opodatkowaniu tylko dochody osiągnięte na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem umów/Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania. Dochody osiągnięte od listopada 2012 r. na terytorium Zjednoczonych Emiratów Arabskich nie podlegają i nie będą podlegały (jeśli nie ulegnie zmianie stan faktyczny i prawny) opodatkowaniu na terytorium Polski. Wnioskodawczyni nie musi i nie będzie musiała (jeśli stan faktyczny i prawny pozostanie bez zmian) wykazywać tych dochodów w zeznaniach podatkowych składanych na terytorium Polski.

Należy wyjaśnić, że brak zobowiązań podatkowych w Polsce wystąpi tylko w sytuacji braku uzyskiwania dochodów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W tej części stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.

Natomiast odnosząc do statusu rezydencji podatkowej wyjaśnić należy, że zgodnie z art. 5a pkt 21 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – certyfikat rezydencji oznacza to zaświadczenie o miejscu zamieszkania podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca zamieszkania podatnika.

Certyfikat rezydencji jest dokumentem wydawanym przez właściwą administrację podatkową, potwierdzającym – miejsce rezydencji podatnika dla celów podatkowych, którym w przypadku podatników podatku dochodowego od osób fizycznych jest miejsce zamieszkania. Wydając takie zaświadczenie właściwy organ potwierdza, że – na moment wydania tego dokumentu, bądź na moment w nim określony – stan faktyczny wskazany w jego treści jest zgodny ze stanem faktycznym, wynikającym z ewidencji, rejestrów prowadzonych przez ten organ bądź z innych danych znajdujących się w jego posiadaniu; może zatem dotyczyć wyłącznie zaistniałych, tj. teraźniejszych lub przeszłych stanów faktycznych, nigdy przyszłych okoliczności faktycznych.

Certyfikatu rezydencji nie może zastąpić inny dowód (np. oświadczenie w formie mailowej czy papierowej, dokument potwierdzający prowadzenie przez określony podmiot działalności gospodarczej na terytorium danego kraju, oświadczenie podatnika, odpis z właściwego rejestru handlowego, a nawet informacja o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej, czy też decyzja podatkowa). Certyfikat stanowi środek dowodowy (wyłączny) posiadania rezydencji podatkowej w określonym kraju, czego stwierdzenie umożliwia płatnikowi, zastosowanie postanowień stosownej umowy w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu. Przede wszystkim trzeba uznać, że uzależnienie stosowania opodatkowania przewidzianego w odpowiedniej umowie w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu (we wskazanym zakresie), od przedstawienia certyfikatu rezydencji oznacza, że fakt posiadania miejsca zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium określonego państwa, nie może być dowodzony w inny sposób, aniżeli za pomocą tegoż certyfikatu.

Podsumowując, stanowisko Wnioskodawczyni w zakresie ustalenia obowiązku podatkowego oraz opodatkowania dochodów na terytorium Polski – jest:

• nieprawidłowe – w części dotyczącej obowiązku podatkowego w roku 2012
  

• prawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  
  

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszedłem) podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy).

W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.