Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.275.2021.3.MM
z 2 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.), uzupełnionym pismami z dnia 3 czerwca 2021 r. (data wpływu 7 czerwca 2021 r.) i 22 czerwca 2021 r. (data wpływu 28 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz kosztów uzyskania przychodu – jest:

• prawidłowe - odnośnie pyt. 1 lit. A, pyt. 3, pyt. 5 i pyt. 6
• nieprawidłowe - odnośnie pyt. 1 lit. B, pyt. 2 oraz pyt. 4
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia przedmiotowego oraz kosztów uzyskania przychodu.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych określonych w art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, w związku z powyższym pismami z dnia 21 maja 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.275.2021.1.MM oraz z dnia 15 czerwca 2021 r. nr 0112-KDIL2-1.4011.275.2021.2.MM wezwano Wnioskodawcę do jego uzupełnienia w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do trzymiesięcznego terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwania wysłano 21 maja 2021 r. (doręczono 27 maja 2021 r.) i 15 czerwca 2021 r. (doręczono 16 czerwca 2021 r.), natomiast 7 czerwca 2021 r. i 28 czerwca 2021 r. do tut. Organu wpłynęły odpowiedzi na ww. wezwanie, w których Wnioskodawca uzupełnił wniosek.

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne.

Dnia X lutego 2013 r. została zawarta umowa deweloperska z firmą (…), zgodnie z którą deweloper zobowiązał się do wybudowania budynku mieszkalnego, ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego oraz przeniesienia własności tego lokalu po połowie na rzecz Wnioskodawcy oraz Pani X wraz z odpowiednim udziałem w nieruchomości wspólnej oraz z prawami niezbędnymi do korzystania z przedmiotowego lokalu w terminie do X września 2013 r za maksymalną cenę brutto 204.217, 20 zł. Wnioskodawca i Pani X dokonali należnej wpłaty w terminie wynikającym z umowy, tj. do X września 2013 r. W międzyczasie Wnioskodawca wraz z Panią X zawarli związek małżeński. Deweloper przekazał przedmiotowy lokal Wnioskodawcy i Pani X protokołem zdawczo-odbiorczym X października 2013 r. Przeniesienie własności lokalu miało nastąpić po zawiadomieniu o zakończeniu budowy, przy jednoczesnym braku sprzeciwu ze strony właściwego organu albo na podstawie decyzji o pozwoleniu na użytkowanie ( § 11 ust. 1 Umowy deweloperskiej z X lutego 2013 r.). W trakcie budowy deweloper dokonał zmian w projekcie budowlanym, wcześniej nieuzgodnionych z organem nadzoru budowlanego (zrezygnował z budowy mieszkań dwupoziomowych przez co zrealizował większą ilość lokali mieszkalnych niż przewidywał zatwierdzony projekt budowlany, nie dotyczyło to jednak przedmiotowego lokalu. Ostatecznie umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i umowa przeniesienia prawa własności lokalu mieszkalnego w rozumowaniu umowy deweloperskiej została podpisana X lutego 2015 r. Z uwagi na to, że lokal mieszkalny będący przedmiotem umowy był wykończony w tzw. stanie deweloperskim, a wstrzymanie budowy wynikało z innych przyczyn. Pani X i Wnioskodawca przy pomocy rodziców przeprowadzili prace wykończeniowe. Wydatki poniesione na zakup umywalek, wanny, muszli, armatury łazienkowej, drzwi wewnętrznych z ościeżnicami, sprzętu do zabudowy stałej mebli kuchennych: zmywarka, piekarnik, płyta indukcyjna, okap oraz pozostałego sprzętu: pralki, lodówki, kuchenki mikrofalowej zostały udokumentowane fakturami VAT. Mieszkanie zostało sprzedane X grudnia 2017 r. aktem notarialnym za cenę 240.000,00 zł.

W związku ze sprzedażą lokalu w 2017 r. Wnioskodawca i Pani X złożyli deklarację PIT-39 zeznanie o wysokości dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2017 r. Do kosztów odpłatnego zbycia zaliczono udokumentowane fakturami VAT nakłady poniesione na zakup drzwi, ościeżnic, umywalek, muszli, armatury łazienkowej. Do kosztów nie zaliczono natomiast:

• kosztów administracyjnych poniesionych przy sporządzaniu aktów notarialnych
• nakładów poniesionych na zakup wyposażenia do stałej zabudowy aneksu kuchennego, tj. zmywarki, piekarnika, płyty indukcyjnej, okapu. Dochód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu miał zostać w całości przeznaczony na zakup innego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej.
  
  

Dnia X grudnia 2017 r. została podpisana umowa przedwstępna na zakup lokalu, a w dniu X stycznia 2018 r. umowa notarialna – ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowa sprzedaży.

Koszty nabycia lokalu wyniosły:

• cena nabycia lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej – 269.000,00 zł,
• cena nabycia udziału we wspólności stanowiącej drogę – 123, 00 zł
• koszty administracyjne – 1.773, 00 zł, na które składały się:
  • Podatek od czynności cywilnoprawnych od ustanowienia hipoteki na zabezpieczenie wierzytelności (kredytu) – 19, 00 zł,
  • Taksa notarialna od umowy – 512, 00 zł, za wypisy i odpisy aktu notarialnego – 288, 00 zł,
  • Podatek VAT od wynagrodzenia notariusza, wypisy i odpisy – 184,00 zł,
  • Opłata sądowa od wniosku o ujawnienie budynku – 60,00 zł,
  • Opłata sądowa od wniosku o odłączenie lokalu i założenie księgi wieczystej – 60,00 zł,
  • Opłata sądowa od wniosku o wpis prawa własności – 200,00 zł,
  • Opłata sądowa od wniosku o wpis prawa własności na udziale 100,00 zł,
  • Opłata sądowa od wniosku o wpis hipoteki – 200,00 zł,
  • Opłata sądowa od wniosku o wpis sposobu korzystania – 150,00 zł.

Zakup został sfinansowany częściowo ze środków własnych pochodzących ze sprzedanego w 2017 r. lokalu mieszkalnego 169.000, 00 zł oraz ze środków pochodzących z zaciągniętego kredytu bankowego – 100.000,00 zł. Koszty aktu notarialnego zostały poniesione ze środków własnych. Mieszkanie (lokal) zostało zakupione w stanie deweloperskim. W 2018 r. Wnioskodawca i Pani X ponieśli nakłady na wykończenie zakupionego lokalu:

1. Udokumentowane fakturami VAT:
   1. wykonanie i montaż:
      • kuchni w zabudowie stałej – 9.800, 00 zł,
      • schodów w budynku – 8.000, 00 zł,
      • szafy zsuwanej w przedpokoju w zabudowie stałej – 2.400, 00 zł,
      Razem: 20.200, 00 zł.
   2. wyposażenie kuchni do stałej zabudowy (płyty indukcyjnej, okapu, piekarnika, zmywarki, lodówki, kuchni mikrofalowej,
   3. rolet do łazienki (okiennych),
   4. drzwi i ościeżnic wraz z montażem,
   5. umywalki i szafki pod umywalkę,


2. Udokumentowane paragonami i potwierdzeniami płatności kartą z rachunku bankowego na kwoty z paragonów:
   • na zakup paneli podłogowych i elementów wykończeniowych – 1019, 67 zł,
   • na zakup paneli podłogowych i elementów wykończeniowych – 2.316, 94 zł,
   • na zakup zestawu umywalkowego, farby, uchwyty baterii – 392, 94 zł.


3. Udokumentowane paragonami i potwierdzeniem odbioru na paragonach płytek podłogowych i ściennych – płatności gotówkowe, innym potwierdzeniem jest zlecenie wykonania aranżacji i potwierdzenie zapłaty paragonem. Zakupy zostały dokonane tylko u jednego sprzedawcy.
   
   
4. Udokumentowane paragonami opłaconymi gotówką zakupy innych drobnych materiałów, farba emulsyjna silikonu, klamka do drzwi wejściowych, zaprawa klejowa.
   
   
5. Zakup i montaż ogrodzenia.
   
   

Prace wykończeniowe lokalu mieszkalnego przeprowadził Wnioskodawca wraz z Panią X przy pomocy rodziców.

Dnia X stycznia 2020 r. Pani X i Wnioskodawca zakupili działkę budowlaną za cenę 6.000,00 zł oraz ponieśli opłaty administracyjne związane z tą transakcją (sądowe, notarialne, podatek od czynności cywilnoprawnych i podatek VAT) w kwocie 1.056,25 zł.

Ponadto, w uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazuje (w odniesieniu do sprzedaży pierwszego mieszkania), że umowa deweloperska w formie aktu notarialnego została zawarta przez Wnioskodawcę i jego żonę przed zawarciem związku małżeńskiego – X lutego 2013 r., stąd takie zapisy znalazły się w umowie deweloperskiej. Ustanowienie odrębnej własności lokalu mieszkalnego i umowa przeniesienia prawa własności lokalu mieszkalnego w wykonaniu umowy deweloperskiej nastąpiło w formie aktu notarialnego w dniu X lutego 2015 r., tj. po zawarciu związku małżeńskiego. W akcie tym znajduje się zapis: „Państwo Y i X małżonkowie (…) oświadczyli, że zawarli związek małżeński, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej, w związku z czym przedmiotowy lokal mieszkalny nabywają do majątku wspólnego". W akcie notarialnym z dnia X lutego 2015 r. znajduje się zapis, że deweloper „przenosi na rzecz Państwa Y i X małżonków (…) prawo własności przedmiotowego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej [...], a Państwo Y i X małżonkowie (…) oświadczyli, że przeniesienie to przyjmują i to do majątku wspólnego, zapewniając, że w małżeństwie ich obowiązuje ustrój ustawowej wspólności majątkowej małżeńskiej". Dodatkowo Zainteresowany wskazuje, że faktura na zakup zmywarki, piekarnika i płyty indukcyjnej została wystawiona na Wnioskodawcę. Natomiast faktura na zakup okapu została wystawiona na żonę Wnioskodawcy.

Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku podkreśla, że wszystkie koszty zakupu materiałów budowlanych i wyposażenia były ponoszone przez Wnioskodawcę i jego żonę. Rodzice małżonków wykonywali nieodpłatnie prace wykończeniowe w lokalu.

Dochód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu został przeznaczony w części na zakup nowego lokalu mieszkalnego wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej oraz w części na pokrycie kosztów wykończenia nowo nabytego lokalu mieszkalnego. Uzupełniającym źródłem nabycia lokalu mieszkalnego był kredyt hipoteczny. Dochód ze sprzedaży przedmiotowego lokalu wyniósł 240.000,00 zł. Koszt nabycia nowego lokalu wraz z udziałem w nieruchomości wspólnej wyniósł 270.896,00 zł. Został on sfinansowany środkami własnymi pochodzącymi ze sprzedaży pierwszego mieszkania w wysokości 170.896,00 zł oraz środkami pochodzącymi z bankowego kredytu hipotecznego w kwocie 100.000,00 zł.

W odniesieniu do mieszkania drugiego Wnioskodawca wskazuje, że meble (trwała zabudowa wnęki w przedpokoju i zabudowa kuchni) zostały zakupione ze środków uzyskanych ze sprzedaży pierwszego mieszkania i zostały wydatkowane w na ten cel w okresie 2 lat od końca okresu podatkowego, w którym zostało sprzedane pierwsze mieszkanie. Okap stanowi część instalacji wentylacyjnej (jej zakończenie). Mieszkanie to nie zostało sprzedane i Wnioskodawca ani jego żona nie zamierzają go sprzedać. Wnioskodawca w mieszkaniu tym wspólnie z żoną mieszkał i cały czas mieszka.

Końcowo Zainteresowany wskazuje, że wydatki na zakup płytek podłogowych i ściennych zostały pokryte ze środków uzyskanych pochodzących ze sprzedaży pierwszego mieszkania i zostały wydatkowane w na ten cel w okresie 2 lat od końca okresu podatkowego, w którym zostało sprzedane pierwsze mieszkanie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dokonując korekty deklaracji podatkowej PIT39 za 2017 r. do kosztów uzyskania przychodów Wnioskodawca może zaliczyć:
   1. pobrane przez notariusza opłaty: sądową, taksę notarialną, opłatę za wypisy aktu, podatek VAT od wynagrodzenia za akt, odpisy i wypisy,
   2. wydatki poniesione na zakup sprzętu do stałej zabudowy meblowej aneksu kuchennego, tj. płyty indukcyjnej, piekarnika, okapu, zmywarki.


2. Czy do kosztów nabycia nowego lokalu mieszkalnego Wnioskodawca może zaliczyć koszty poniesionych opłat związanych z aktem notarialnym (taksa, podatki, koszty sądowe)?
   
   
3. Czy wydatki poniesione na zakup trwałej zabudowy wnęki w przedpokoju i zabudowę kuchni stanowią wydatki mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT?
   
   
4. Czy wydatki poniesione na zakup sprzętu do stałej zabudowy meblowej kuchni: płyty indukcyjnej, piekarnika, okapu i zmywarki Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów wykończenia w nowo zakupionym lokalu?
   
   
5. Czy wydatki poniesione na cele mieszkaniowe (zakup materiałów budowlanych) mogą być udokumentowane paragonami potwierdzającymi zakup materiałów budowlanych i imiennym wydrukiem z konta potwierdzającym dokonanie płatności kartą płatniczą za te zakupione materiały budowlane (art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?
   
   
6. Czy wydatki poniesione na zakup płytek podłogowych i ściennych u tego samego dostawcy potwierdzone zleceniem wykonania aranżacji, paragonem i dokumentem wydania z magazynu płytek podpisanym przez Wnioskodawcę, Zainteresowany może zaliczyć do zwolnienia przedmiotowego?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

AD. 1 A) koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, jak: koszty notariusza, koszty sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych. Wnioskodawca może te koszty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu;

AD 1. B) wykończenie lokalu mieszkalnego, który został oddany w tzw. stanie deweloperskim, a więc doprowadzenie go do zdolności użytkowej, można uznać za wydatki zwiększające wartość tego lokalu. Aneks kuchenny został zabudowany meblami kuchennymi. Zabudowa ta zawiera elementy konstrukcyjne zamontowane trwale do ścian i wnęki, wykorzystując ściany lokalu jako boczną i tylną konstrukcję szafek. Do kuchni tej zostały zamontowane: płyta indukcyjna, piekarnik, okap, zmywarka, jako trwałe elementy stałego umeblowania aneksu kuchennego. Zakupy te zostały potwierdzone fakturą VAT. Zakupione modele sprzętu są przeznaczone do zabudowy. W związku z tym, wydatki poniesione na zakup tych urządzeń Wnioskodawca może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu. Podobne stanowisko w zakresie odpowiedzi na postawione obydwa pytania zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie z dnia 7 maja 2020 r. nr 0115-KDIT2.4011.75.2020.2.MU.

AD 2. Zdaniem Wnioskodawcy, podobnie jak w pytaniu 1) A) Zainteresowany może te koszty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu, tzn. doliczyć do kosztów zakupu nieruchomości pomniejszonych o kwotę kredytu.

AD 3. Wnioskodawca i Pani X podpisali z wykonawcą umowę na podstawie której wykonawca zobowiązał się do wykonania:

• mebli kuchennych w stałej zabudowie z montażem
• schodów z drzewa bukowego
• szafy suwanej w stałej zabudowie do przedpokoju
  
  

Wykonawca wystawił fakturę, na której wypisał wykonane usługi:

• wykonanie i montaż kuchni w budynku mieszkalnym
• wykonanie i montaż schodów w budynku mieszkalnym,
• wykonanie i montaż szafy zsuwanej w budynku mieszkalnym.
  
  

W ocenie Wnioskodawcy, poniesione wydatki uprawniają do zastosowania zwolnienia.

Meble kuchenne zostały trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi lokalu (ścianami, sufitem, podłogą). Opisana na fakturze szafa zsuwana to szafa wnękowa zamontowana w przedpokoju, trwale połączona z elementami konstrukcyjnymi lokalu (ścianami, sufitem, podłogą). Zatem koszty zakupu i montażu kuchni, szafy zsuwanej, schodów Wnioskodawca może zaliczyć do wydatków poniesionych na „remont” lokalu mieszkalnego.

AD 4. Podobnie jak w stanowisku dotyczącym pyt. 1) B) Wnioskodawca uważa, że wydatki te może doliczyć do kosztów, o których mowa w art. 22 ust. 6C ustawy.

AD 5. Pani X trzykrotnie dokonała zakupu materiałów budowlanych, paneli i innych elementów do montażu paneli podłogowych oraz farby do malowania. Zakupy te zostały udokumentowane paragonem, na którym zostały wymienione zakupy oraz wydrukiem operacji z konta bankowego potwierdzającym dokonanie płatności na taką samą kwotę, jaka jest na paragonie. W ocenie Wnioskodawcy, paragon oraz potwierdzenie zapłaty są wystarczającym dowodem na poniesione wydatki na cele mieszkaniowe. Ustawa o PIT art. 21 ust. 1 pkt 131 nie przewiduje formalnych wymogów co do sposobu udokumentowania wydatków na cele mieszkaniowe. Dodatkowo przepisy Ordynacji podatkowej dopuszczają wszystkie dowody, które nie są sprzeczne z prawem (art. 180 § 1). Zatem takim dokumentem może być paragon i potwierdzenie imienne zapłaty za zakupione materiały (wydruk z konta). Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w piśmie nr 2461-IBPB-2-2.4511.115.2017.2.AR z 5 maja 2017 r., stwierdzając, że dokumenty powinny określać kto, kiedy i jaki wydatek poniósł . Takimi dokumentami mogą być m.in. umowy, faktury VAT bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca i Jego żona mają spełnione warunki:

• kto – Pani X, co potwierdza wydruk transakcji kartowej-bankowej na kwotę z paragonu z tą samą datą,
• kiedy – paragon fiskalny z datą wystawienia tożsamą z potwierdzeniem transakcji kartowej i kwotą,
• jaki wydatek – na paragonie wymienione zostały zakupione materiały budowlane.
  
  

Wnioskodawca zwraca uwagę, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje obowiązku dokumentowania wydatków wyłącznie fakturami VAT.

AD 6. Zakup płytek został udokumentowany podpisanym przez Wnioskodawcę zleceniem wykonania aranżacji oraz paragonem potwierdzającym. Dokonanie płatności paragonem komputerowym oraz paragonem wydrukowanym stanowiące podstawę wydania towaru, podpisanym jest przez odbiorcę - Wnioskodawcę. Pozostałe paragony wystawione przez tego samego dostawcę na płytki ścienne i podłogowe oraz dokumenty wydania towaru podpisane przez Zainteresowanego.

W ocenie Wnioskodawcy dokumenty te spełniają warunki, gdyż określają kto kupił, kiedy i jaki wydatek poniesiono. Zatem w ocenie Zainteresowanego te zakupy mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele mieszkaniowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych jest:

• prawidłowe - odnośnie pyt. 1 lit. A, pyt. 3, pyt. 5 i pyt. 6
• nieprawidłowe - odnośnie pyt. 1 lit. B, pyt. 2 oraz pyt. 4
  
  

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z treścią art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy, jednym ze źródeł przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,

− jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Podkreślić należy, że przepis art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego.

Tym samym, jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości nastąpi po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie, nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a co za tym idzie, kwota uzyskana z tego zbycia nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec powyższego, w przypadku sprzedaży nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości oraz praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ww. ustawy decydujące znaczenie w kwestii opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzyskanego z tego tytułu dochodu ma moment ich nabycia.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanów faktycznych wynika, że X lutego 2013 r. Wnioskodawca zawarł umowę deweloperską. Umowa ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego i umowa przeniesienia prawa własności lokalu mieszkalnego została podpisana X lutego 2015 r. Następnie X grudnia 2017 r. Wnioskodawca sprzedał lokal mieszkalny. Dnia X grudnia 2017 r. została podpisana umowa przedwstępna na zakup lokalu, a w dniu X stycznia 2018 r. umowa notarialna – ustanowienie odrębnej własności lokalu i umowa sprzedaży. Wnioskodawca powziął wątpliwość czy może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego oraz czy do kosztów uzyskania przychodu zaliczyć określone wydatki.

Zgodnie z art. 30e ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku. Po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3 (PIT-39), wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Stosownie do ust. 2 artykułu 30e ww. ustawy, podstawą obliczenia podatku, o której mowa w ust. 1, jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw.

Przy tym, przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest ich wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez zbywającego, które są konieczne, aby odpłatne zbycie mogło dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy. Koszty te nie są kosztami nabycia, lecz jako koszty odpłatnego zbycia pomniejszają przychód.

Tak obliczony przychód pomniejsza się następnie o koszty uzyskania przychodu – w celu ustalenia dochodu, który jest podstawą opodatkowania.

W myśl art. 22 ust. 6c ww. ustawy, koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a-c, z zastrzeżeniem ust. 6d, stanowią udokumentowane koszty nabycia lub udokumentowane koszty wytworzenia, powiększone o udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania.

Wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6c i 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych (art. 22 ust. 6e ww. ustawy).

Powołany wyżej art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny przesądza, co stanowi koszt uzyskania przychodu w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości.

Koszt nabycia, co do zasady określa notarialna umowa sprzedaży, na podstawie której podatnik staje się właścicielem nieruchomości. Kosztem nabycia bez wątpienia jest cena, jaką zapłacił nabywca zbywcy za nieruchomość niezależnie od tego czy zakup ten był sfinansowany kredytem bankowym, czy też środki na zakup pochodziły z oszczędności nabywcy, koszty wytworzenia i koszty nakładów. Koszty nabycia nieruchomości obejmują nie tylko cenę zakupu, ale również inne wydatki związane z tym nabyciem, np. wynagrodzenie notariusza, podatek od czynności cywilnoprawnych – pod warunkiem, że w istocie nabywca takie wydatki poniósł.

Analiza treści art. 22 ust. 6c i 6e ww. ustawy prowadzi do wniosku, że zaliczenie do kosztów uzyskania przychodu poniesionych na nieruchomość nakładów uwarunkowane zostało koniecznością:

1. zwiększenia jej wartości,
2. poniesienia w czasie posiadania przedmiotowej nieruchomości,
3. oraz udokumentowania fakturami VAT lub dokumentami stwierdzającymi poniesienie opłat administracyjnych.
   
   

Na gruncie podatku dochodowego od osób fizycznych za nakłady należy zatem rozumieć wszelkie inwestycje, które zmieniają/przeobrażają daną rzecz, nadając jej nową jakość. Zatem nakłady, o których mowa w art. 22 ust. 6c ww. ustawy, poniesione w trakcie posiadania nieruchomości, mogą stanowić koszt uzyskania przychodu z tytułu jej odpłatnego zbycia, jeżeli odznaczają się remontowym, modernizacyjnym lub ulepszającym charakterem i zwiększyły wartość nieruchomości, niezależnie od tego, czy zostały one sfinansowane kredytem bankowym, czy też środki na ten cel pochodziły z oszczędności nabywcy.

W tym miejscu wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie określa, co należy rozumieć pod pojęciem nakładów w rozumieniu ww. przepisu. W doktrynie ugruntowany jest pogląd, zgodnie z którym przez nakłady na nieruchomość należy rozumieć sumę wydatków poniesionych na substancję danej nieruchomości. Uznaje się, że są to nie tylko nakłady ulepszające lub modernizujące nieruchomość, ale również nakłady o charakterze budowlanym, remontowym.

Przepisy ustawy o podatku dochodowym nie definiują pojęcia „remont”. Wymienione pojęcie rozumieć należy zatem w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji.

W świetle przepisu art. 3 pkt 8 ww. ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r., poz. 1333) poprzez „remont” należy rozumieć wykonanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Pojęcie remontu wyczerpująco wyjaśnił również Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 4 marca 1998 r., I SA/Gd 886/96, stwierdzając: „za remont budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego w znaczeniu powszechnie stosowanym w zakresie inwestycji uważa się prace budowlane mające na celu utrzymanie lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego we właściwym stanie, przywrócenie jego pierwotnej zdolności użytkowej, którą utracił w wyniku upływu czasu i eksploatacji wraz z wymianą dotychczas użytkowanych zużytych składników ich wyposażenia technicznego takich jak: dotychczasowej instalacji wodnej, kanalizacyjnej, centralnego ogrzewania, ciepłej wody, gazu przewodowego lub tylko określonych elementów tych instalacji.”

Za „remont” należy więc uznać prace dotyczące nieruchomości i jej części składowych (tj. wszystkiego, co nie może być odłączone od nieruchomości bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego), służące utrzymaniu nieruchomości we właściwym stanie, doprowadzeniu jej do pożądanej zdolności użytkowej, modernizacji jej elementów składowych. „Remontem” w rozumieniu omawianego przepisu jest również tzw. wykończenie nieruchomości, a więc prace służące doprowadzeniu do zdolności użytkowej. W każdym przypadku remont dotyczy „materii” nieruchomości, a więc jej ścian, podłóg, sufitu, okien, drzwi, wyposażenia technicznego takiego jak instalacje: wodna, kanalizacyjna, elektryczna, grzewcza, gazowa bądź innych elementów trwale połączonych konstrukcyjnie z elementami budowlanymi nieruchomości.

Zgodnie z utrwaloną linią orzeczniczą i interpretacyjną przyjmuje się, ze wydatki na sprzęty RTV czy AGD, przedmioty dekoracyjne nie mogą być kwalifikowane do kosztów uzyskania przychodów z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości (por. np. wyrok NSA z dnia 26 lutego 1999 r., sygn. akt I SA/Gd 250/97, wyrok NSA wyroku z dnia 27 kwietnia 2006 r., sygn. akt II FSK 639/05). Nie są to bowiem wydatki związane z remontem czy modernizacją, które byłyby z nieruchomością związane, a tym samym nie mają wpływu na zwiększenie wartości nieruchomości. Przedmioty będące wyposażeniem nieruchomości są rzeczami niezależnymi od samej nieruchomości (nie są z nieruchomością nierozerwalnie związane, nie stanowią części składowych), a w konsekwencji mogą być autonomicznym przedmiotem sprzedaży. W świetle powyższego ww. wydatki nie stanowią kosztów uzyskania przychodu ze sprzedaży nieruchomości.

Rozpatrując powyższe należy mieć na względzie fakt, że aby dany wydatek zaliczyć jako nakład zwiększający wartość nieruchomości w czasie jej posiadania musi zostać udokumentowany w sposób, o którym mowa w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z powyższym przepisem, warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży nieruchomości, jest m.in. posiadanie faktury VAT lub dokumentu stwierdzającego poniesienie opłaty administracyjnej.

Ustawodawca wprost wskazuje więc jakimi dokumentami potwierdzającymi poniesienie nakładów podatnik powinien dysponować. Przepis ten formułuje katalog zamknięty, który w żadnym wypadku nie dopuszcza zaliczenia do kosztów uzyskania przychodu wydatków poniesionych na podstawie dokumentów innych niż wymienione w art. 22 ust. 6e powyższej ustawy.

Zatem sam fakt poniesienia przez podatnika wydatku nie upoważnia go jeszcze do zaliczenia tego wydatku do kosztów nabycia, wytworzenia lub nakładów, o których mowa w art. 22 ust. 6c ustawy. Nie wystarczy samo subiektywne przekonanie podatnika, że ponieważ wydatek w jakiś sposób z różnych względów towarzyszy np. nabyciu to należy uznać go za wydatek mający wpływ na wysokość podstawy opodatkowania. Wydatek ten powinien być jeszcze odpowiednio udokumentowany, tj. w sposób wskazany wprost w art. 22 ust. 6e ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przepisach prawnych nie została określona definicja opłat administracyjnych, w związku z powyższym należy odnieść się do słownikowego znaczenia tego pojęcia. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego opłata administracyjna jest to świadczenie pieniężne pobierane na rzecz państwa lub samorządu terytorialnego (lub innego związku publiczno-prawnego) z racji czynności urzędowych organów państwowych lub samorządowych albo w zamian za usługi tych organów i instytucji publicznych. Opłaty administracyjne mają co do zasady zapewnić pokrycie wydatków spowodowanych czynnościami urzędowymi, kosztów usług i utrzymanie urządzeń publicznych.

W przedmiotowej sprawie Zainteresowany powziął wątpliwość, czy następujące koszty poniesione w związku ze sprzedażą mieszkania może odliczyć od dochodu jako koszty uzyskania przychodu:

1. pobrane przez notariusza opłaty: sądową, taksę notarialną, opłatę za wypisy aktu, podatek VAT od wynagrodzenia za akt, odpisy i wypisy,
2. wydatki poniesione na zakup sprzętu do stałej zabudowy meblowej aneksu kuchennego oraz kuchni tj. płyty indukcyjnej, piekarnika, okapu, zmywarki.
   
   

W konsekwencji powyższych wyjaśnień stwierdzić należy, że do nakładów na zbytą nieruchomość Wnioskodawca nie może zaliczyć wydatków poniesionych na zakup sprzętu do stałej zabudowy meblowej aneksu kuchennego, tj. płyty indukcyjnej, piekarnika, okapu, zmywarki mimo udokumentowania fakturami VAT. Wyżej wymienione sprzęty są bowiem elementem wyposażenia, a nie wydatkami związanymi bezpośrednio z remontem czy modernizacją rozumianymi jako nakłady zwiększające wartość nieruchomości.

Natomiast wskazane we wniosku koszty notarialne na które składają się opłaty: sądowa, taksa notarialna, opłata za wypisy aktu, podatek VAT od wynagrodzenia za akt, odpisy i wypisy mieszczą się w dyspozycji art. 22 ust. 6c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, mogą więc stanowić koszty uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości.

Ustosunkowując się natomiast do wydatków wskazanych przez Wnioskodawcę w pytaniu nr 2 dotyczącym zakupu nowego mieszkania, wydatki te nie stanowią kosztu uzyskania przychodu w rozpatrywanej sprawie. Wskazać należy, że aby jakiś wydatek rozważać w kategorii kosztów uzyskania przychodu musimy mieć do czynienia z powstaniem przychodu. Skoro Wnioskodawca w uzupełnieniu wniosku wskazał, że mieszkania tego nie sprzedał ani nie zamierza sprzedać, zatem nie powstał ani nie powstanie przychód z tytułu jego sprzedaży a zatem wydatki na jego nabycie nie stanowią kosztu uzyskania przychodu.

Z tego samego powodu nie stanowią kosztu uzyskania przychodu wskazane w pytaniu nr 4 wydatki poniesione na zakup sprzętu do stałej zabudowy meblowej kuchni w nowo zakupionym mieszkaniu tj. płyty indukcyjnej, piekarnika, okapu i zmywarki.

Przechodząc natomiast do wyjaśnienia kwestii poruszanych w pytaniach nr 3, 5 i 6 dotyczących możliwości zakwalifikowania określonych wydatków do do wydatków na cel mieszkaniowy wskazać należy, że dochód ze sprzedaży nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – ustalony według zasad wskazanych powyżej – może na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 131 tej ustawy, zostać objęty zwolnieniem z opodatkowania przy spełnieniu warunków określonych w tym przepisie.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 131 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są dochody z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, o których mowa w art. 30e, w wysokości, która odpowiada iloczynowi tego dochodu i udziału wydatków poniesionych na własne cele mieszkaniowe w przychodzie z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych, jeżeli począwszy od dnia odpłatnego zbycia, nie później niż w okresie dwóch lat od końca roku podatkowego, w którym nastąpiło odpłatne zbycie, przychód uzyskany ze zbycia tej nieruchomości lub tego prawa majątkowego został wydatkowany na własne cele mieszkaniowe; udokumentowane wydatki poniesione na te cele uwzględnia się do wysokości przychodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych.

Należy wyjaśnić, że powyższe zwolnienie obejmuje taką część dochodu uzyskanego z tytułu odpłatnego zbycia nieruchomości, jaka proporcjonalnie odpowiada udziałowi poniesionych wydatków na własne cele mieszkaniowe w osiągniętym przychodzie z odpłatnego zbycia.

Dochód zwolniony należy obliczyć według następującego wzoru:

dochód zwolniony = D x (W/P)

gdzie:

D – dochód ze sprzedaży,

W – wydatki poniesione na cele mieszkaniowe wymienione w art. 21 ust. 25 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

P – przychód ze sprzedaży.

Cele mieszkaniowe, których sfinansowanie przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych uprawnia do skorzystania ze zwolnienia z opodatkowania wymienione zostały w art. 21 ust. 25 pkt 1 i 2 ww. ustawy. I tak za wydatki poniesione na cele, o których mowa w powołanym wyżej ust. 1 pkt 131, uważa się:

1. nabycie budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, a także na nabycie gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem,
2. nabycie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie, prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie,
3. nabycie gruntu pod budowę budynku mieszkalnego lub udziału w takim gruncie, prawa użytkowania wieczystego takiego gruntu lub udziału w takim prawie, w tym również z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, oraz nabycie innego gruntu lub udziału w gruncie, prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, jeżeli w okresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 131, grunt ten zmieni przeznaczenie na grunt pod budowę budynku mieszkalnego,
4. budowę, rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub remont własnego budynku mieszkalnego, jego części lub własnego lokalu mieszkalnego,
5. rozbudowę, nadbudowę, przebudowę lub adaptację na cele mieszkalne własnego budynku niemieszkalnego, jego części, własnego lokalu niemieszkalnego lub własnego pomieszczenia niemieszkalnego,
   
   

– położonych w państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego albo w Konfederacji Szwajcarskiej

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca powziął wątpliwość czy może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego w odniesieniu do wydatków na:

1. trwałą zabudowę wnęki w przedpokoju i zabudowę kuchni (udokumentowane fakturą VAT)
2. zakup materiałów budowlanych udokumentowane paragonami, potwierdzającymi poniesienie wydatków i wydrukiem z transakcji kartowej,
3. zakup płytek podłogowych i ściennych potwierdzony zleceniem wykonania aranżacji, paragonem i dokumentem wydania z magazynu płytek podpisanym przez Wnioskodawcę.
   
   

Odnosząc się do wydatków poniesionych na zakup trwałej zabudowy wnęki w przedpokoju i zabudowy kuchni, należy stwierdzić, że wydatki te stanowią wydatki mieszkaniowe, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 ustawy PIT, ponieważ mieszczą się w kategorii wymienionych w art. 21 ust. 25 pkt 1 lit. d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatków poniesionych na remont budynku mieszkalnego. Tym samym wydatki te będą uprawniały Wnioskodawcę do skorzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131 cyt. ustawy. Również w odniesieniu do wydatków poniesionych na zakupy materiałów budowlanych oraz płytek podłogowych i ściennych Zainteresowany może skorzystać ze zwolnienia przedmiotowego.

Odnosząc się natomiast do kwestii dokumentowania poniesionych wydatków należy wskazać, że w przypadku korzystania z ulg i zwolnień podatkowych wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obowiązek udowodnienia, że dany wydatek został poniesiony przez podatnika przy spełnieniu wszystkich warunków wynikających z przepisów podatkowych spoczywa na podatniku, który wywodzi z tego określone skutki prawne. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje ściśle określonego sposobu dokumentowania wydatku poniesionego na cele określone w art. 21 ust. 25 ww. ustawy. Zgodnie z art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Takimi dokumentami mogą być m.in. rachunki, faktury VAT bądź też inne dokumenty, które ten fakt mogą potwierdzić.

Skoro Wnioskodawca zamierza skorzystać ze zwolnienia podatkowego powinien liczyć się z koniecznością wykazania faktu wydatkowania środków ze sprzedaży nieruchomości na cele mieszkaniowe.

Końcowo należy zauważyć, że Wnioskodawca może zaliczyć, jako koszty uzyskania przychodu oraz wydatki na własne cele mieszkaniowe, wyłącznie połowę poniesionych w czasie trwania ustawowej wspólności majątkowej wydatków.

Zauważyć należy, że w przedmiotowej sprawie wydatki dokonywane były ze środków wspólnych małżonków, gdyż Wnioskodawca i Jego małżonka objęci są ustawową wspólnością majątkową małżeńską. Zatem uznać należy, że wydatki ponoszone były w równym stopniu zarówno przez Wnioskodawcę, jak i Jego małżonkę.

Interpretacja dotyczy stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.