2021.07.29 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.534.2021.2.IK
z 29 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z 21 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 23 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

nieprawidłowe w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zabudowanej działki,
prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabudowanej działki.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania i zwolnienia sprzedaży zabudowanej działki.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 23 lipca 2021 r. (data wpływu 23 lipca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 lipca 2021 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.534.2021.1.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jest Pani osobą fizyczną nie prowadzącą obecnie działalności gospodarczej i nie będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planuje Pani sprzedaż działki i budynku mieszkalnego dla podmiotu gospodarczego (spółki jawnej).

Planuje Pani zbyć działkę o numerze … o powierzchni 0,7047 ha. Na działce znajduje się dom mieszkalny oraz miejsce po kortach tenisowych. Działka powstała na skutek podziału i połączenia innych działek (opisane poniżej).

W ujęciu chronologicznym, nabyła Pani działkę nr … o powierzchni 1,4636 ha z rozpoczętą budową budynku mieszkalnego, na podstawie umowy darowizny od rodziców w 1994 r. W latach 1994-1995 budynek mieszkalny został wykończony i oddany do użytkowania (dom mieszkalny w gospodarstwie rolnym), a grunt stanowiący działkę wykorzystywany był pod uprawę rolną. Na działce w kolejnych latach powstał garaż i wiata na sprzęty rolnicze.

Następnie nabyła Pani działkę nr … o powierzchni 0,4069 ha, na podstawie umowy darowizny od matki w 2000 r. Grunt nigdy nie był wykorzystywany do działalności gospodarczej.

W okresie 15 maja 1995 r. - 31 stycznia 2015 r. w części budynku mieszkalnego znajdującego się na działce nr … na parterze prowadziła Pani działalność gospodarczą „wypożyczanie sal i pomieszczeń we własnym budynku” później również „organizowanie imprez kulturalnych”. W okresie 28 lipca 1995 r. - 31 stycznia 2015 r. sprzedająca była zarejestrowana jako podatnik VAT - zwolniony.

Nigdy nie była Pani czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Parter budynku w całym okresie posiadania działki był wykorzystywany wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług. Przed 15 maja 1995 (czyli przed rozpoczęciem działalności) parter był wykorzystywany jako garaż wewnątrz budynku mieszkalnego. Po 31 stycznia 2015 (po zakończeniu działalności) parter budynku stoi bezużytecznie. Pozostała część budynku jest częścią mieszkalną, nie była wykorzystywana do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, nigdy nie służyła działalności gospodarczej. Nie była również przedmiotem umów najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, nie była również udostępniana odpłatnie osobom trzecim. W latach 2002 - 2014 część działki nr … wykorzystywana była w ramach prowadzonej działalności gospodarczej - jako korty tenisowe (VAT zwolniony). Reszta działki nadal była i jest wykorzystywana pod uprawę rolną. Przed planowaną sprzedażą nie były podejmowane żadne czynności wymagające zaangażowania środków finansowych zmierzające do podniesienia wartości przedmiotowych nieruchomości. Nie były i nie będą podejmowane również aktywne działania marketingowe w zakresie obrotu nieruchomościami.

W umowie przedwstępnej zawartej dnia 14 października 2019 r. oraz w późniejszych aneksach do umowy przedwstępnej pozwoliła Pani przyszłemu potencjalnemu nabywcy na wejście na teren przedmiotowej nieruchomości w celu dokonania ustaleń niezbędnych do określenia czy nieruchomość spełnia warunki pozwalające na zabudowanie jej obiektem usługowym o powierzchni 1000 m² oraz upoważniała go do występowania przed organami samorządu terytorialnego urzędami i instytucjami przed którymi będzie konieczność występowania, również jako podmiotami opiniodawczymi, konsultacyjnymi w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę obiektu usługowego. Należy podkreślić, że przyszły nabywca występował z wnioskiem o wydanie tego pozwolenia na budowę w imieniu własnym i sam ponosił koszty z tym związane.

Udzieliła Pani Spółce oprócz pełnomocnictwa zgodę na wycinkę drzew na przedmiotowej nieruchomości, zgodę na zmianę lokalizacji słupa elektrycznego oraz zgodę na rozbiórkę istniejącego budynku. 28 grudnia 2020 r. podpisała Pani ze Spółką umowę dzierżawy na czas nieokreślony na dzierżawę części działek numer … i … (będących jednocześnie przedmiotem umowy przedwstępnej) na cele budowlane. Złożyła również oświadczenie o wartości wolnorynkowej gruntu rolnego niezbędnego do uzyskania decyzji o odrolnieniu, która została wydana 26 stycznia 2021 r. Zgodnie z podpisaną umową przedwstępną wystąpiła Pani do Burmistrza Miasta o wszczęcie postępowania w sprawie podziału nieruchomości – i w dniu 24 maja 2021 r. otrzymała Pani decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości w taki sposób, iż działki nr … i nr …. łączą się wzajemnie a następnie dzielą na działki nr … o powierzchni 1,1658 ha oraz nr … o powierzchni 0,7047 ha. Po takim podziale na działce nr … , która to ma być przedmiotem zbycia, znajduje się wymieniony wcześniej dom mieszkalny oraz korty. Działka nr … pozostanie nadal Pani własnością. Działka nr … położona jest częściowo w terenach zabudowy usługowej oznaczonej symbolem 7/U7, częściowo w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zagrodowej oznaczonych symbolem 7/MNR15, częściowo w terenach zieleni nieurządzonej o znaczeniu ekologicznym oznaczonych symbolem 7/ZE (wg danych opisanych w decyzji dotyczącej podziału i łączenia). Pani poniosła koszty podziału geodezyjnego. Zawarcie umowy sprzedaży działki … uwarunkowane jest uzyskaniem przez przyszłego nabywcę prawomocnego pozwolenia na budowę obiektu usługowego. 2 czerwca 2021 r. została wydana decyzja … zatwierdzająca projekt zagospodarowania działki oraz projekt architektoniczno-budowlany z udzieleniem pozwolenia na budowę i rozbiórkę dla ….

W uzupełnieniu do wniosku odpowiedziała Pani na nasze wezwanie.

budynek mieszkalny w gospodarstwie rolnym
miejsce po kortach tenisowych w obecnej chwili ma charakter nieużytków w związku brakiem używania kortów w celu sportowym od kilku lat. Na byłych kortach rosną wysokie trawy i powierzchnia jest zdegradowana.

budynek mieszkalny w gospodarstwie rolnym ( PKOB 1110)
miejsce po kortach tenisowych ( PKOB 2411)

budynek mieszkalny w gospodarstwie rolnym (1995.05.15)
miejsce po kortach tenisowych (2002.05.01)

działki

wniosek o zmianę lokalizacji przebiegu linii elektrycznej
wniosek o uzyskanie zgody na rozbiórkę istniejącego budynku mieszkalnego w gospodarstwie rolnym
wniosek o uzyskanie zgody na wycinkę drzew
wniosek o odrolnienie części gruntu

działki

W związku z powyższym Wnioskodawczyni zadała następujące pytania:

Czy w związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, będzie ona objęta obowiązkiem opodatkowania podatkiem VAT?
W przypadku, gdyby odpowiedź na pytanie 1 była twierdząca (tzn. gdyby organ interpretujący nie zgodził się ze stanowiskiem Wnioskodawczyni, która uważa iż transakcja nie będzie objęta obowiązkiem opodatkowania podatkiem VAT) to czy transakcja sprzedaży nieruchomości korzysta ze stawki zwolnionej VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o podatku od towarów i usług ?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Ad. 1

Planowana transakcja nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Pani nie jest i nigdy nie była czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Zbywana nieruchomość stanowi Pani majątek „prywatny”, nigdy nie wprowadzano przedmiotowej nieruchomości do środków trwałych prowadzonej w okresie 28 lipca 1995 r. - 31 stycznia 2015 r. działalności gospodarczej, nigdy nie przysługiwało prawo do odliczenia jakichkolwiek kwot VAT z tytułu prowadzonej działalności, nie czyniono nakładów na nieruchomość które uprawniałyby do jakichkolwiek odliczeń. Wnioskodawczyni w związku z planowaną transakcją nie występuje w charakterze podatnika VAT - zatem nie ma podstaw prawnopodatkowych, aby tą transakcję rozpatrywać w kontekście opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem “podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając nieruchomość działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Wobec powyższych argumentów nie spełnia Pani definicji podatnika - zatem planowana transakcja nie pozwala na uznanie jej za podatnika w zakresie tych czynności.

Ad. 2

W przypadku, gdyby odpowiedź na pytanie 1 była twierdząca (tzn. gdyby organ interpretujący nie zgodził się z Pani stanowiskiem, iż transakcja nie będzie objęta obowiązkiem opodatkowania podatkiem VAT) to w Pani ocenie transakcja sprzedaży nieruchomości korzysta ze stawki zwolnionej VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 Ustawy o podatku od towarów i usług .

Jak wskazano w opisie na działce zlokalizowany jest budynek mieszkalny a część gruntu była wykorzystywana pod korty tenisowe (jednak działalność tam prowadzona nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, iż sprzedająca była wówczas podatnikiem VAT zwolnionym). Z kolei w stosunku do wymienionego budynki tylko część (parter) była wykorzystywana do działalności VAT zwolnionej, pozostała powierzchni stanowi Pani dom mieszkalny wykorzystywany wyłącznie na cele osobiste.

Zakładając, że transakcja miałaby być objęta obowiązkiem w podatku od towarów i usług stawka byłaby zwolniona, bowiem w przypadku zbycia działki zabudowanej stawka podatku VAT jest jednolita dla gruntu i posadowionych na nim budynków/budowli. W przedmiotowym przypadku stawka ta byłaby zwolniona bowiem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 z podatku VAT zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata;

W omawianej sytuacji żaden z wyjątków nie ma zastosowania - nie jest to bowiem pierwsze zasiedlenie a okres od niego do daty sprzedaży jest dłuższy niż ww. 2 lata (doszło do pierwszego zasiedlenia bowiem ponad 25 lat temu). Zatem na podstawie powyższego zwalnia się z VAT taką transakcję sprzedaży (transakcja ze stawką zwolnioną).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

nieprawidłowe w zakresie obowiązku opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zabudowanej działki nr …,
prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku sprzedaży zabudowanej działki nr ….

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, w celu dokonania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości będzie podejmować aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pani osobą fizyczną nie prowadzącą obecnie działalności gospodarczej i nie będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Planuje Pani sprzedaż działki i budynku mieszkalnego dla podmiotu gospodarczego (spółki jawnej).

Planuje Pani zbyć działkę o numerze … o powierzchni 0,7047 ha. Działka powstała na skutek podziału i połączenia innych działek (opisane poniżej).

Na działce … znajduje się dom mieszkalny oraz miejsce po kortach tenisowych. W oparciu o część domu w okresie od 15 maja 1995 r do 31 stycznia 2015 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą. Pozostała część budynku jest częścią mieszkalną. Korty tenisowe w latach 2002 do 2014 były również wykorzystywane do działalności (1995-2015). Udzieliła Pani Spółce oprócz pełnomocnictwa zgodę na wycinkę drzew na przedmiotowej nieruchomości, zgodę na zmianę lokalizacji słupa elektrycznego oraz zgodę na rozbiórkę istniejącego budynku. 28 grudnia 2020 r. podpisała Pani ze Spółką umowę dzierżawy na czas nieokreślony na dzierżawę części działek numer … i … (będących jednocześnie przedmiotem umowy przedwstępnej) na cele budowlane. Złożyła również oświadczenie o wartości wolnorynkowej gruntu rolnego niezbędnego do uzyskania decyzji o odrolnieniu, która została wydana 26 stycznia 2021 r. Zgodnie z podpisaną umową przedwstępną wystąpiła Pani do Burmistrza Miasta o wszczęcie postępowania w sprawie podziału nieruchomości – i w dniu 24 maja 2021 r. otrzymała Pani decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości w taki sposób, iż działki nr … i nr … łączą się wzajemnie a następnie dzielą na działki nr … o powierzchni 1,1658 ha oraz nr …. o powierzchni 0,7047 ha. Po takim podziale na działce nr … , która to ma być przedmiotem zbycia, znajduje się wymieniony wcześniej dom mieszkalny oraz korty. Działka nr … pozostanie nadal Pani własnością. Działka nr … położona jest częściowo w terenach zabudowy usługowej oznaczonej symbolem 7/U7, częściowo w terenach zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zagrodowej oznaczonych symbolem 7/MNR15, częściowo w terenach zieleni nieurządzonej o znaczeniu ekologicznym oznaczonych symbolem 7/ZE (wg danych opisanych w decyzji dotyczącej podziału i łączenia). Pani poniosła koszty podziału geodezyjnego. Zawarcie umowy sprzedaży działki … uwarunkowane jest uzyskaniem przez przyszłego nabywcę prawomocnego pozwolenia na budowę obiektu usługowego. 2 czerwca 2021 r. została wydana decyzja nr (...) zatwierdzająca projekt zagospodarowania działki oraz projekt architektoniczno-budowlany z udzieleniem pozwolenia na budowę i rozbiórkę dla ….

Pełnomocnictwo zostało ustanowione w celu uzyskania pozwolenia na budowę dla Pełnomocnika firmy „…”, nie dla Pani. Pełnomocnik aby uzyskać ww. pozwolenie, złożył pisma w imieniu reprezentowanej spółki:

wniosek o zmianę lokalizacji przebiegu linii elektrycznej
wniosek o uzyskanie zgody na rozbiórkę istniejącego budynku mieszkalnego w gospodarstwie rolnym
wniosek o uzyskanie zgody na wycinkę drzew
wniosek o odrolnienie części gruntu

Wyraziła Pani jedynie pisemne zgody na złożenie powyższych wniosków, składając je w imieniu własnym.

Pełnomocnik składał wnioski we własnym imieniu. Wszelkie zgody uzyskane od organów uzyskał na reprezentowaną przez siebie spółkę czyli „…”.

Decyzję na budowę obiektu handlowego Pełnomocnik uzyskał dnia 2 czerwca 2021 r., w której zawarta jest decyzja o rozbiórkę istniejącego budynku.

Warunkiem uzyskania pozwolenia na budowę było zawarcie umowy dzierżawy na cele budowlane pomiędzy Panią a przyszłym nabywcą. Umowa ta została zawarta w dniu 28 grudnia 2020 r. w rozumieniu art. 33 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 3 ust. 11 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. prawa budowlanego. Ww. umowa została zawarta na czas nieokreślony i tym samym dała Pani prawdo do dysponowania gruntem na cele budowlane w celu uzyskania pozwolenia na budowę.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań, jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działki będącej przedmiotem planowanej sprzedaży.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Kwestie dotyczące stosunków cywilnoprawnych między podmiotami, w tym kwestie dotyczące przeniesienia własności nieruchomości, reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.)

Zgodnie z ogólnymi zasadami dotyczącymi sprzedaży – przez umowę sprzedaży sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę (art. 535 Kodeksu cywilnego). Moment przeniesienia własności nieruchomości został określony w art. 155 § 1 Kodeksu cywilnego, w myśl którego – umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia własności rzeczy co do tożsamości oznaczonej przenosi własność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej, albo że strony inaczej postanowiły.

Z kolei umowa przedwstępna została uregulowana w art. 389-396 Kodeksu cywilnego. Zgodnie z art. 389 § 1 Kodeksu cywilnego – umowa, przez którą jedna ze stron lub obie zobowiązują się do zawarcia oznaczonej umowy (umowa przedwstępna), powinna określać istotne postanowienia umowy przyrzeczonej. Jeżeli termin, w ciągu którego ma być zawarta umowa przyrzeczona, nie został oznaczony, powinna ona być zawarta w odpowiednim terminie wyznaczonym przez stronę uprawnioną do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej. Jeżeli obie strony są uprawnione do żądania zawarcia umowy przyrzeczonej i każda z nich wyznaczyła inny termin, strony wiąże termin wyznaczony przez stronę, która wcześniej złożyła stosowne oświadczenie. Jeżeli w ciągu roku od dnia zawarcia umowy przedwstępnej nie został wyznaczony termin do zawarcia umowy przyrzeczonej, nie można żądać jej zawarcia (art. 389 § 2 ww. ustawy).

Umowa przedwstępna jest więc jedynie zobowiązaniem do przeniesienia własności, lecz własności nie przenosi. Kupujący nie otrzymuje na mocy tej umowy żadnych uprawnień właścicielskich. Właścicielem zostaje dopiero dzięki zawarciu umowy przyrzeczonej.

Tym samym, zgodnie z powyższymi normami prawa cywilnego – umowa przedwstępna, będąca przyrzeczeniem zawarcia właściwej umowy sprzedaży, nawet jeśli sporządzona została w formie aktu notarialnego, nie powoduje przeniesienia prawa własności nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie – jak już wcześniej wyjaśniono – zawarła Pani umowę przedwstępną, w ramach której udzieliła pani Nabywcy pełnomocnictwa w celu uzyskania pozwolenia na budowę. Pozwoliła Pani przyszłemu nabywcy na wejście na teren nieruchomości w celu dokonania ustaleń niezbędnych do określenia czy nieruchomość spełnia warunki pozwalające na zabudowanie jej obiektem usługowym oraz upoważniła go do występowania przed organami samorządu terytorialnego, urzędami i instytucjami przed którymi będzie konieczność występowania, również jako podmiotami opiniodawczymi, konsultacyjnymi w sprawie uzyskania pozwolenia na budowę. Udzieliła pani również zgody na wycinkę drzew, na zmianę lokalizacji słupa energetycznego oraz na rozbiórkę istniejącego budynku.

Pełnomocnik aby uzyskać pozwolenie na budowę złożył wniosek o zmianę lokalizacji przebiegu linii elektrycznej, o uzyskanie zgody na rozbiórkę istniejącego budynku mieszkalnego w gospodarstwie rolnym, o uzyskanie zgody na wycinkę drzew, o odrolnienie części gruntu.

W sprawie będącej przedmiotem złożonego wniosku, należy zwrócić uwagę m.in. na kwestię udzielanego pełnomocnictwa. Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo).

Stosownie do art. 98 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Zgodnie z art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo, że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony (art. 108 Kodeksu cywilnego).

Z regulacji art. 109 Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy.

Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Wobec tego działania w postaci uzyskania wszelkich decyzji i pozwoleń oraz podejmowanie przez pełnomocnika wszelkich działań faktycznych i prawnych, niezbędnych dla uzyskania decyzji i pozwoleń, pomimo że nie będą podejmowane bezpośrednio przez Panią, ale przez osoby trzecie (pełnomocnika) nie oznacza, że pozostają one bez wpływu na Pani sytuację prawną. Po udzieleniu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez osoby trzecie wywołają skutki bezpośrednio w Pani (mocodawcy) sferze prawnej. Zatem osoby trzecie, dokonując ww. działań uatrakcyjnią przedmiotową nieruchomość, będącą nadal Pani własnością. Działania te dokonywane za Pani pełną zgodą, wpłyną generalnie na podniesienie atrakcyjności nieruchomości jako towaru i wzrost jej wartości. Do czasu zawarcia umowy przyrzeczonej, nieruchomość będzie Pani własnością i będzie podlegała wielu czynnościom. Wszystkie te czynności z punktu widzenia podatku VAT zostaną „wykonane” w Pani sferze prawnopodatkowej.

Rozstrzygając w kwestii uznania Pani za podatnika z tytułu planowanej sprzedaży gruntu należy przede wszystkim zwrócić uwagę na sposób wykorzystywania nieruchomości od momentu nabycia do dnia sprzedaży. Jak Pani wskazała we wniosku, część nieruchomości wykorzystywała Pani w prowadzonej działalności gospodarczej (wypożyczanie sal i pomieszczeń we własnym budynku), a część jako korty tenisowe. W oparciu o część domu w okresie od 15 maja 1995 r. – 31 stycznia 2015 r. prowadziła Pani działalność gospodarczą.

Skoro wykorzystywała Pani część majątku, który zamierza Pani sprzedać, w działalności gospodarczej, to nie można mówić o „majątku prywatnym”. Jak bowiem wynika z treści cyt. orzeczenia TSUE C-291/92 „majątek prywatny” to taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Z orzeczenia wynika, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Z uwagi na fakt, że w okresie posiadania nieruchomości wykorzystywała Pani nieruchomości do działalności gospodarczej (1995-2015), sprzedając ten majątek będzie Pani działała jako podatnik podatku VAT. Nie można bowiem przyjąć, że sprzedawana nieruchomość stanowi Pani majątek prywatny.

Mając na uwadze wszystkie okoliczności odnoszące się do działki nr … analizowane w kontekście powołanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz orzecznictwo należy stwierdzić, że planowana przez Panią sprzedaż działki o nr … będzie dokonana w ramach działalności gospodarczej, zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy. W analizowanym przypadku występują bowiem przesłanki pozwalające uznać Panią, w odniesieniu do sprzedaży działki … za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy prowadzącego działalność gospodarczą. W analizowanej sprawie działanie Pani wykracza poza sferę rozporządzania majątkiem osobistym. Opisanych we wniosku czynności w tym wykorzystywania części nieruchomości w prowadzonej działalności gospodarczej na wypożyczanie sal i pomieszczeń we własnym budynku, części nieruchomości jako korty tenisowe oraz podjęcia działań mających na celu doprowadzenia działki nr … do stanu określonego warunkiem umowy przedwstępnej, nie można utożsamiać z rozporządzaniem majątkiem prywatnym. Zatem w przedmiotowej sprawie czynność sprzedaży działki …, powinna Pani rozpoznać jako czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, tj. rozpoznać odpłatną dostawę towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji w ramach transakcji sprzedaży działki o nr … wystąpi Pani jako podatnik podatku od towarów i usług w myśl art. 15 ust. 1 ustawy a w konsekwencji transakcja sprzedaży tej działki będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według właściwych zasad.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 jest nieprawidłowe.

Odpowiadając na pytanie nr 2 wskazać należy, że w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w przepisie warunki.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, za wyjątkiem, gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynków, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ww. przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej – bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił t

akie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Należy przypomnieć, że w myśl powołanych przepisów grunt, budynek i budowla spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, który stanowi, że w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem.

Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że do pierwszego zajęcia, używania budynku (PKOB 1110) doszło w 1995 r, a miejsca po kortach tenisowych (PKOB 2411) w 2002 r. Budynek mieszkalny oraz korty tenisowe nie były przedmiotem ulepszeń w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa budynku mieszkalnego oraz kortów tenisowych nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż od pierwszego zajęcia (używania) doszło odpowiednia w 1995 r. i 2002 r. Ponadto nie ponosiła Pani wydatków na ulepszenie ww. obiektów.

Spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie dostawy obiektów na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a ich dostawą minie okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym sprzedaż przez Panią budynku mieszkalnego oraz miejsca po kortach będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W tej sytuacji – uwzględniając zapis art. 29a ust. 8 ustawy – dostawa gruntu, na którym przedmiotowe obiekty są posadowione, również będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT.

Tym samym Pani stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin