Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.475.2021.3.DJ
z 5 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 4 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, podatku dochodowego od osób prawnych, podatku od spadków i darowizn oraz podatku od towarów i usług.

W związku z tym, że złożony wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 i art. 14f § 1-2 Ordynacji podatkowej, pismem z dnia 1 lipca 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.475.2021.2.DJ, 0111-KDIB2-1.4010.191.2021.3.BKD, 0111-KDIB2-3.4015.92.2021.3.MD, 0112-KDIL3.4012.111.2021.3.MS na podstawie art. 13 § 2a, art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h ww. ustawy, wezwano Wnioskodawcę do usunięcia braków, w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia podania bez rozpatrzenia.

Jednocześnie poinformowano Wnioskodawcę, że stosownie do postanowień art. 139 § 4 w zw. z art. 14d § 1 Ordynacji podatkowej, okresu oczekiwania między wezwaniem przez organ a jego uzupełnieniem, nie wlicza się do terminu przewidzianego na wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego.

Wezwanie wysłano w dniu 1 lipca 2021 r., natomiast w dniu 13 lipca 2021 r. (data nadania 8 lipca 2021 r.) do tut. organu wpłynęło pismo, stanowiące uzupełnienie wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym, podmiotem działającym w branży (…) Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Spółka specjalizuje się w (…). Spółka zajmuje się m.in. (…) m.in. dla (…). Głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest (…).

Spółka prowadzi działalność w oddziałach (biurach) ulokowanych w różnych miastach Polski, korzystając zarówno z pracy pracowników (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, dalej: Pracownicy) jak i z pracy podwykonawców - osób wykonujących ją na podstawie umowy współpracy, tzw. b2b (dalej: Współpracownicy). Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w projektach przez nią realizowanych na podobnej zasadzie jak Pracownicy. Jednocześnie, Współpracownicy nie stanowią klientów Spółki.

Spółka w ramach prowadzonej działalności przekazuje swoim Pracownikom oraz Współpracownikom prezenty (dalej: Prezenty).

Prezenty są wręczane w związku z określonymi zdarzeniami i są wyrazem gratulacji. Prezenty przekazywane są Pracownikom/Współpracownikom Spółki w formie m.in.:

1. upominków z okazji ślubu;
2. upominków z okazji narodzin dzieci (np. misie, vouchery do sklepu dziecięcego);
3. gratyfikacji pieniężnych lub bonów podarunkowych (voucherów) z okazji przepracowania określonej ilości lat.
   W tym przypadku Pracownicy oraz Współpracownicy sami wskazują co chcieliby dostać (może być to np. voucher, określony przedmiot lub przelew na wybraną fundację);
4. punktów przyznawanych na tzw. Platformie kafeteryjnej za określone osiągnięcia w realizacji projektów biznesowych.
   Platforma kafeteryjna to innowacyjna platforma (prowadzona przez podmiot zewnętrzny) pozwalająca Spółce tworzyć i zarządzać budżetem przeznaczonym na dodatkowe świadczenia dla Pracowników i Współpracowników, udostępniać Pracownikom i Współpracownikom świadczenia finansowane (lub współfinansowane) przez Spółkę i zarządzać nimi, umożliwiać nabywanie im różnych świadczeń (np. karty sportowe, bilety do kina) poprzez m.in. wymianę zebranych punktów. W ramach Prezentów przyznawane są dodatkowe punkty które mogą być wykorzystane poprzez Platformę kafeteryjną;
5. konkretnego prezentu wybranego z przygotowanej wcześniej, stałej listy (np. paczka ze słodyczami, wino).
   
   

Przekazywane Pracownikom oraz Współpracownikom w przedstawionym stanie faktycznym Prezenty są formą przekazania gratulacji, a nie elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę/umowy o współpracy. Jest to zatem dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest zobowiązana na podstawie zapisów umownych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazywane Pracownikom Prezenty stanowią dla tych osób darowizny w rozumieniu UPSD, niepodlegające przepisom ustawy PIT, w związku z czym na Spółce jako płatniku nie będzie spoczywać obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych?
2. Czy w przedstawionym stanie faktycznym przekazywane Współpracownikom Prezenty stanowią dla tych osób darowizny w rozumieniu UPSD, niepodlegające przepisom ustawy PIT, w związku z czym na Spółce nie będą ciążyć żadne obowiązki jako ewentualnego płatnika w związku z przekazaniem Prezentów?
3. Czy wręczane Pracownikom oraz Współpracownikom prezenty stanowią dla Spółki koszty uzyskania przychodów?
4. Czy Spółka dokonując nabycia Prezentów, które następnie przekazuje Pracownikom/Współpracownikom ma prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z ich nabyciem?
5. Czy Spółka w związku z przekazaniem Prezentów jest zobowiązana do naliczenia podatku VAT należnego?
   
   

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika, w zakresie podatku od spadków i darowizn w dniu 15 lipca 2021 r. wydano postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania nr 0111-KDIB2-3.4015.92.2021.4.MD, natomiast w odniesieniu do podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko w odniesieniu do podatku dochodowego od osób fizycznych).

Ad. 1

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym przekazywane Pracownikom Prezenty stanowią dla tych osób darowizny w rozumieniu UPSD, niepodlegające przepisom ustawy PIT, w związku z czym na Spółce jako płatniku nie będzie spoczywać obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy PIT, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy PIT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn. Co do zasady zatem, jeżeli w określonej sytuacji mamy do czynienia z darowizną, przepisy ustawy PIT w ogóle nie znajdą zastosowania. Taka darowizna, zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 UPSD będzie opodatkowana podatkiem od spadków i darowizn.

Na tle powyższego należy wskazać, iż co do zasady, przychodem ze stosunku pracy są wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy, a zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy.

Jednocześnie, w przypadku darowizn na rzecz pracowników uznaje się, iż - z uwagi na brak bezpośredniego powiązania z wykonywaną pracą i wynagrodzeniem za tą pracę - takie darowizny nie są objęte zakresem wskazanej powyżej regulacji.

Przykładowo, w wyroku Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r., sygn. K 7/13 wskazano:

W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać lecz także różnego rodzaju świadczeń, które - nawet nieujęte w umowie o pracę - w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają. Kryterium tym musi być obiektywna ocena, czy świadczenie leżało w interesie pracownika, a jest tak wtedy, gdy stanowi ono realne przysporzenie majątkowe (korzyść), którego efekt jest uchwytny w jego majątku.

Uwzględniając powyższe, darowizna dokonana na rzecz pracownika nie stanowi przychodu ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy PIT. Jednocześnie, darowizna taka nie będzie w ogóle objęta zakresem ustawy PIT i opodatkowanie takich darowizn będzie rozważane z uwzględnieniem zasad opodatkowania określonych w UPSD.

W kontekście powyższego decydujące znaczenie ma zatem ustalenie, czy w przedstawionej sytuacji wręczanie Prezentów Pracownikom można uznać za darowiznę.

Zgodnie z art. 888 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku.

Umowa darowizny jest umową konsensualną i zobowiązującą. Jej cechą przedmiotowo istotną jest zobowiązanie się darczyńcy kosztem swojego majątku do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego. Świadczenie darczyńcy może polegać na działaniu albo zaniechaniu (art. 353 § 2 k.c.), ale zawsze kosztem majątku darczyńcy. Świadczenie musi być bezpłatne co oznacza, że nie może mieć odpowiednika w świadczeniu drugiej strony. Aby umowa darowizny doszła do skutku, strony tej umowy muszą być zgodne co do tego, że podstawa świadczenia darowizny ma charakter causa donandi, a więc wzbogacenie obdarowanego bez jakiejkolwiek korzyści z jego strony na rzecz darczyńcy. Świadczenie darowizny jest bezpłatne tylko wtedy, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę. Nieodpłatność ta oznacza, że darczyńca nie może uzyskać jakiegokolwiek ekwiwalentu ani w chwili dokonania darowizny, ani też w przyszłości. Istotą umowy darowizny (gdyż jest to umowa - czynność prawna dwustronna) jest brak zobowiązania się drugiej strony umowy - obdarowanego, do świadczenia wzajemnego. Zaistnienie zatem świadczenia ze strony innych osób, czyli osób trzecich nie ma wpływu na tę ocenę (wyrok WSA w Gliwicach z 29 listopada 2017 r., sygn. I SA/GI 901/17).

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego należy zauważyć, iż Pracownicy otrzymują Prezenty bez wykonywania jakiegokolwiek świadczenia wzajemnego.

Przekazywane Pracownikom Prezenty są formą przekazania gratulacji, a nie elementem wynagrodzenia dodatkowego, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy. Jest to zatem dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest zobowiązana na podstawie zapisów umownych. Nie wiąże się z żadnym działaniem na rzecz Spółki przez Pracownika.

Uwzględniając powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym przypadku przekazanie Prezentów bez wątpienia można uznać za darowiznę, gdyż spełnione są wszelkie przesłanki ją konstytuujące:

1. następuje świadczenie kosztem majątku darczyńcy (Spółki) na rzecz obdarowanego (Pracownika);
2. brak jest ekwiwalentu ze strony obdarowanego Pracownika.
   
   

Sama darowizna, pomimo iż dokonana na rzecz Pracownika, nie wynika z obowiązku wynagradzania Pracownika z wiążącego strony stosunku pracy i nie stanowi dodatkowego wynagrodzenia lecz jest dobrowolnym działaniem Spółki. Pracownicy nie oczekują też tego rodzaju świadczeń ze strony Spółki.

Pogląd, zgodnie z którym przekazanie prezentów na rzecz pracowników można uznać za darowiznę, potwierdza szereg interpretacji podatkowych.

Przykładowo, w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 18 kwietnia 2019 r. nr 0115-KDIT2-2.4011.74.2019.1 MU wskazano:

• (...) okolicznościowe prezenty od Wnioskodawcy dla Pracowników/Zleceniobiorców z okazji istotnych w ich życiu uroczystości, jako darowizny nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia ze stosunku pracy/działalności wykonywanej osobiście ze względu na charakter czynności mającej na celu nieekwiwalentne i jednostronne obdarowanie Pracowników/Zleceniobiorców. W konsekwencji, darowizny te będą podlegać opodatkowaniu na podstawie ustawy o podatku od spadków i darowizn i z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie będą stanowić dla Pracowników/Zleceniobiorców przychodu ze stosunku pracy/działalności wykonywanej osobiście, a na Wnioskodawcy nie będą ciążyć obowiązki płatnika podatku dochodowego od osób fizycznych, o których mowa w art. 31 i art. 41.
  
  

Tożsamy pogląd wyrażono w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 marca 2017 r., nr 1462-IPPB4.4511.180.2017.1.JM, w której za prawidłowe uznano następujące stanowisko:

• (...) obiektywne kryterium - wystąpienia po stronie pracownika przysporzenia majątkowego (korzyści) - nie jest spełnione, gdy pracodawca wręcza pracownikom prezenty okolicznościowe w postaci drobnych upominków, np. pióra, wpinki z logo, zegarka, kwiatów czy upominkowego vouchera w związku z opisanymi okolicznościami. W tym przypadku, nawet jeśli ww. upominki będą przekazywane w ramach firmowych uroczystości za zgodą obdarowanego, po jego stronie nie pojawia się korzyść, choćby w postaci zaoszczędzenia wydatku. Nie sposób bowiem zakładać, że gdyby nie spotkania mające na celu uhonorowanie obdarowanych i przekazanie upominków, pracownik wydałby pieniądze na ich zakup.
  
  

Podsumowując, wręczenie pracownikom przez Wnioskodawcę drobnych, okolicznościowych upominków w przywołanych sytuacjach, nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, wartość tych świadczeń nie skutkuje powstaniem przychodu z tytułu nieodpłatnych świadczeń, o którym mowa w art. 12 ust. 1 w zw. z art. 11 ust. 1 p.d.o.f.

Uwzględniając powyższe, w ocenie Wnioskodawcy w przedstawionym stanie faktycznym przekazywane Pracownikom Prezenty stanowią dla tych osób darowizny w rozumieniu UPSD, niepodlegające przepisom ustawy PIT, w związku z czym na Spółce jako płatniku nie będzie spoczywać obowiązek pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Ad. 2

W ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym przekazywane Współpracownikom Prezenty stanowią dla tych osób darowizny w rozumieniu UPSD, niepodlegające przepisom ustawy PIT, w związku z czym na Spółce nie ciążą żadne obowiązki jako ewentualnego płatnika w związku z przekazaniem Prezentów.

Zdaniem Spółki, uwagi poczynione w zakresie uznania Prezentów za darowizny wskazane w Ad. 1 powyżej zachowują swoją aktualność także w odniesieniu do Współpracowników.

Definicja darowizny jest bowiem taka sama bez względu na stosunek prawny łączący darczyńcę i obdarowanego.

Uwzględniając powyższe, z uwagi na fakt, że:

1. następuje świadczenie kosztem majątku darczyńcy (Spółki) na rzecz obdarowanego (Współpracownika);
2. brak jest ekwiwalentu ze strony obdarowanego Współpracownika. Sama darowizna, pomimo iż dokonana na rzecz Współpracownika, nie wynika z obowiązku wynagradzania Współpracownika z wiążącej strony umowy i nie stanowi dodatkowego wynagrodzenia lecz jest dobrowolnym działaniem Spółki, Współpracownicy nie oczekują zaś tego rodzaju świadczeń ze strony Spółki;

– w przedstawionym przypadku przekazanie Prezentów bez wątpienia można uznać za darowiznę, gdyż spełnione są wszelkie warunki do uznania tego przekazania za darowiznę.

W związku z powyższym, w przedstawionej sytuacji przekazanie Prezentów na rzecz Współpracowników nie będzie w ogóle objęte zakresem opodatkowania ustawą PIT i z tego względu na Spółce nie będą ciążyć jakiekolwiek ewentualne obowiązki związane z rozliczeniem takiego przekazania (np. na Spółce nie będzie ciążył obowiązek wystawienia PIT-11).

Podsumowując, w ocenie Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym przekazywane Współpracownikom Prezenty stanowią dla tych osób darowizny w rozumieniu UPSD, niepodlegające przepisom ustawy PIT, w związku z czym na Spółce nie ciążą żadne obowiązki jako ewentualnego płatnika w związku z przekazaniem Prezentów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128, ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 cytowanej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W tym miejscu wskazać należy, że przepis art. 10 ust. 1 cytowanej ustawy zawiera katalog źródeł przychodów, wśród których wymienione są m. in.:

• przychody ze stosunku pracy (art. 10 ust. 1 pkt 1),
• przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 10 ust. 1 pkt 3).
  
  

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych źródłami przychodów są: stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

W świetle art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Użyty powyżej zwrot „w szczególności” oznacza, że wymienione w art. 12 ust. 1 ww. ustawy kategorie przychodów stanowią katalog otwarty. Przychodem ze stosunku pracy są więc wszelkiego rodzaju wypłaty i świadczenia, a więc każda forma przysporzenia majątkowego (tzn. zarówno pieniężna jak i niepieniężna) mająca swoje źródło w łączącym pracownika z pracodawcą stosunku pracy. Zatem, wszystko co pracownik otrzymuje od swojego pracodawcy – o ile nie stanowi wymienionego w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych dochodu zwolnionego od podatku lub dochodu, od którego został zaniechany pobór podatku na podstawie przepisów Ordynacja podatkowa – podlega opodatkowaniu ze źródła przychodu, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Art. 31 przytoczonej ustawy stanowi, że osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej "zakładami pracy", są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Stosownie natomiast do art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Z kolei zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 8 cyt. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej jest również wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, obliczonych zgodnie z art. 11 ust. 2-2b, z zastrzeżeniem ust. 2g i art. 21 ust. 1 pkt 125 i 125a.

Niezależnie od powyższego wyjaśnić należy, że w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w art. 2, przewidziane zostały sytuacje, w których uzyskanie korzyści majątkowej mieszczącej się w definicji przychodu nie spowoduje powstania obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wśród wyłączeń wskazanych w tym przepisie w ust. 1 pkt 3 wskazane zostały przychody podlegające przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Zacytowany przepis dotyczy sytuacji podatników osiągających dochód (przychód), który co do zasady może podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, a który uzyskany został przez nich w sposób nieodpłatny, na podstawie jednego z tytułów wymienionych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Jego rolą jest zapobieżenie sytuacji, w której to samo przysporzenie majątkowe powodowałoby powstanie obowiązku podatkowego w dwóch podatkach, czego skutkiem byłoby podwójne opodatkowanie tego samego przysporzenia majątkowego. Przy czym zaznaczyć należy, że wyłączeniu temu podlega jedynie nabycie na podstawie jednego z tytułów wskazanych w art. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, które faktycznie miało miejsce.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2021 r. poz. 1043 ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem darowizny, polecenia darczyńcy.

Umowa darowizny zdefiniowana została w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), w myśl którego przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

Natomiast w świetle art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

Równocześnie według art. 9 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest polskim rezydentem podatkowym, podmiotem działającym w branży (…). Spółka specjalizuje się w (…). Spółka prowadzi działalność w oddziałach (biurach) ulokowanych w różnych miastach Polski, korzystając zarówno z pracy pracowników (osoby zatrudnione na podstawie umowy o pracę, tzw. Pracownicy) jak i z pracy podwykonawców - osób wykonujących ją na podstawie umowy współpracy, tzw. b2b (tzw. Współpracownicy). Współpracownicy prowadzą własną działalność gospodarczą, są jednak stałym elementem całego zespołu Spółki, uczestnicząc w projektach przez nią realizowanych na podobnej zasadzie jak Pracownicy. Jednocześnie, Współpracownicy nie stanowią klientów Spółki. Spółka w ramach prowadzonej działalności przekazuje swoim Pracownikom oraz Współpracownikom Prezenty, które są wręczane w związku z określonymi zdarzeniami i są wyrazem gratulacji. Prezenty przekazywane są Pracownikom/Współpracownikom Spółki w formie m.in.: upominków z okazji ślubu; upominków z okazji narodzin dzieci (np. misie, vouchery do sklepu dziecięcego); gratyfikacji pieniężnych lub bonów podarunkowych (voucherów) z okazji przepracowania określonej ilości lat, punktów przyznawanych na tzw. Platformie kafeteryjnej za określone osiągnięcia w realizacji projektów biznesowych, konkretnego prezentu wybranego z przygotowanej wcześniej, stałej listy (np. paczka ze słodyczami, wino). Przekazywane Pracownikom oraz Współpracownikom Prezenty są formą przekazania gratulacji, a nie elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę/umowy o współpracy. Jest to zatem dobrowolne świadczenie ze strony Spółki, do którego nie jest zobowiązana na podstawie zapisów umownych.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że w wyroku z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. akt K 7/13 Trybunał Konstytucyjny stwierdził, że nie wszystkie świadczenia otrzymywane przez pracowników od pracodawców można uznać za przychód w rozumieniu ustawy. W ocenie Trybunału jest oczywiste, że pracodawcy (poza wyjątkowymi sytuacjami) nie dokonują darowizn na rzecz swoich pracowników. Jednocześnie jest oczywiste, że wynagrodzenie za pracę może przybierać nie tylko pieniężną postać, lecz także postać różnego rodzaju świadczeń, które – nawet nieujęte w umowie o pracę – w praktyce są postrzegane jako jego element. Gdyby się zdarzyło, że pracodawca rzeczywiście chce obdarować konkretnego pracownika, np. z okazji jubileuszu zatrudnienia wręcza mu zegarek, wówczas korzyść tę należałoby potraktować jako podlegającą ustawie o podatku od spadków i darowizn. A zatem to nie zamiar obdarowania stanowi kryterium odróżnienia świadczeń pracodawcy, o których wartość należy podnieść podlegający opodatkowaniu dochód pracownika, od tych, które jego dochodu nie zwiększają.

Co prawda, ww. wyrok Trybunału Konstytucyjnego dotyczył pracowników, ale ma szersze zastosowanie, zatem w analizowanej sprawie należy odnieść go także do Współpracowników Wnioskodawcy.

Odnosząc powyższe do opisanego we wniosku stanu faktycznego należy stwierdzić, że obdarowywanie Pracowników i Współpracowników przez Wnioskodawcę prezentami stanowiącymi formę gratulacji, uhonorowania ważnych okazji w ich życiu, które - jak sam wskazał Wnioskodawca we wniosku – nie są elementem wynagrodzenia, do zapłaty którego zobowiązana jest Spółka na podstawie zawartej umowy o pracę/umowy o współpracy, a jest to dobrowolne świadczenie ze strony Spółki (do którego nie jest zobowiązana na podstawie zapisów umownych), co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

W konsekwencji, z uwagi na wyłączenie z opodatkowania na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość wręczanych Pracownikom i Współpracownikom przez Wnioskodawcę Prezentów, o których mowa we wniosku nie stanowi dla nich przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem z ww. tytułu na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.