Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.204.2021.2.MW
z 30 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku z 27 kwietnia 2021 r. (data wpływu 30 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży niezabudowanych działek nr (…) oraz (…) – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży niezabudowanych działek nr (…) oraz (…). Wniosek został uzupełniony pismem z 16 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 12 lipca 2021 r. nr (…).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 8 kwietnia 2019 r. Wnioskodawczyni nabyła od osób fizycznych działkę nr (…) położoną w (…). W ewidencji gruntów działka ta jest sklasyfikowana jako grunty orne (RIV b), nie posiada pokrycia miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie jest zabudowana. Działkę tę Wnioskodawczyni kupowała z zamiarem budowy własnego domu, ale po nabyciu i dokładniejszym poznaniu otoczenia postanowiła ją przeznaczyć do sprzedaży do Spółki z o. o. (…), której jest 100% udziałowcem i pełni w niej funkcję prezesa zarządu. Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej. Działki powyższe nabyła do majątku prywatnego.

Spółka z o.o. (…), której Wnioskodawczyni jest 100% udziałowcem i prezesem zarządu prowadzi działalność polegającą na budowie i sprzedaży domów mieszkalnych.

Pierwsza decyzja o warunkach zabudowy dla działki (…) została wydana dla (…) w dniu 26 lipca 2019 r.

W dniu 6 lipca 2019 r. Wnioskodawczyni, jako właścicielka działki złożyła wniosek o podział nieruchomości, po czym w dniu 3 lutego 2020 r. Wójt Gminy (…) wydał decyzję zatwierdzającą podział nieruchomości w wyniku którego z działki (…) o pow. 0,1118 ha zostały wydzielone działki nr (…) – pow. 0,0559 ha, oraz (…), o pow. 0,0559 ha.

Wnioskodawczyni jako właścicielka ww. działek podpisała umowy z Polską Spółka Gazownictwa i Tauron na przyłączenie tych nieruchomości do ich sieci.

Umowa z Tauron na dostawę prądu została podpisana w dniu 2 listopada 2020 r. na działkę (…) i w dniu 3 listopada 2020 r. dla działki nr (…).

Umowa z Polską Spółka Gazownictwa na przyłącz do sieci dla powyższych działek została zawarta w dniu 29 września 2020 r.

Po dokonaniu przez Wnioskodawczynię podziału nieruchomość na dwie działki (…) i (…) Spółka (…), która jest zainteresowana ich zakupem wystąpiła o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

Dla działki (…) warunki zabudowy wydano w dniu 17 czerwca 2020 r. dla (…) Dla działki (…) warunki zabudowy zostały wydane 8 lipca 2020 r., dla (…). Spółka (…) wnioskowała również o wydanie pozwolenia na budowę i takie pozwolenia uzyskała. Pozwolenie na budowę dla działki nr (…) wydane zostało w dniu 12 lutego 2021 r. a dla działki nr (…) wydane zostało w dniu 23 lutego 2021 r.

W 2021 r. Wnioskodawczyni zamierza dokonać jednorazowej sprzedaży jako osoba prywatna wyżej opisanych dwóch działek dla Spółki (…) za łączną kwotę 300.000 zł (słownie: trzysta tysięcy złotych).

W odpowiedzi na pytania Organu Wnioskodawczyni podała następujące informacje:

• Nie było udokumentowane fakturą VAT.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy nabycie działki nr (…), z której wydzielono działki nr (…) oraz (…) było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, udokumentowaną fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT?].
  
• Wnioskodawczyni nie przysługiwało takie prawo.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy w związku z nabyciem ww. działki, Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego?].
  
• Wnioskodawczyni nie była czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy była Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług? Jeżeli tak, to należy wskazać z jakiego tytułu].
  
• Wnioskodawczyni nie prowadziła w przeszłości działalności gospodarczej.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy Wnioskodawczyni prowadziła w przeszłości działalność gospodarczą oraz czy wykorzystywała działki przeznaczone do sprzedaży do prowadzenia działalności gospodarczej – jeśli tak, to w jaki sposób ww. nieruchomość była związana z prowadzoną przez Wnioskodawczynię działalnością gospodarczą (jaką?), czy była wykorzystywana do czynności opodatkowanych czy zwolnionych z podatku VAT?].
  
• Działki nie były udostępniane osobom trzecim w żaden sposób.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy działki, które mają stanowić przedmiot sprzedaży, od momentu nabycia do momentu planowanego zbycia były udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy najmu/dzierżawy/użyczenia, jeśli tak, to w jakich okresach i komu (jakiemu podmiotowi) Wnioskodawczyni je wynajmowała/wydzierżawiała/udostępniała i czy były to umowy odpłatne?].
  
• W związku z krótkim okresem pomiędzy nabyciem przez Wnioskodawczynię działki a jej zbyciem Wnioskodawczyni nie prowadziła żadnej działalności.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy będące przedmiotem sprzedaży działki były wykorzystywane przez Wnioskodawczynię wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku? Jeżeli tak, proszę wskazać jaka to działalność i na jakiej podstawie prawnej działalność ta korzystała ze zwolnienia].
  
• Wnioskodawczyni nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywała sprzedaży produktów rolnych.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy Wnioskodawczyni jest/była rolnikiem ryczałtowym oraz czy dokonywała sprzedaży ewentualnych produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej prowadzonej na tym gruncie (działkach), jeśli tak to jakich, kiedy i czy sprzedaż była opodatkowana podatkiem VAT?].
  
• Wnioskodawczyni nie prowadziła działalności rolniczej na tych działkach.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy działki przeznaczone do sprzedaży były/będą wykorzystywana przez Wnioskodawczynię (przez cały okres ich posiadania, tj. od momentu ich nabycia do momentu planowanej dostawy) na cele prywatne (osobiste), jeśli tak, to jakie konkretnie cele prywatne zaspokajały i w jakim okresie?].
  
• Wnioskodawczyni podzieliła działkę, ponieważ sądziła że mniejsze działki będą łatwiejsze do sprzedania.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: We wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że wystąpiła o podział działki nr (…). W wyniku tego podziału powstały działki nr (…) oraz (…), które są przedmiotem wniosku.
  
  • W jakim celu Wnioskodawczyni wystąpiła o podział działki nr (…)? -przypis Organu].
• Wnioskodawczyni nie zamierza ponieść żadnych nakładów, gdyż sprzedaż nastąpiła w dniu 30 kwietnia 2021 roku.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 12 lipca 2021 r. – pytanie Organu: Czy w stosunku do działek nr (…) oraz (…) Wnioskodawczyni zamierza podjąć jakiekolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia przed sprzedażą?
  
  • jeśli tak to jakie, kiedy?].
• Wnioskodawczyni nie zamierza ponieść żadnych nakładów, gdyż nie jest w posiadaniu od 30 kwietnia 2021roku.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy zamierza Pani ponieść jakiekolwiek nakłady związane z przygotowaniem nieruchomości do sprzedaży?
  
  • jeśli tak to jakie?].
• Na podstawie dysponowania pełnomocnictwem na cele budowlane.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Na jakiej podstawie Spółka (…) wystąpiła o pozwolenie na budowę dla działek będących przedmiotem wniosku?].
  
• W załączeniu Wnioskodawczyni przedłożyła kopie pełnomocnictwa, w jakim zakresie Spółka miała prawo do dysponowania nieruchomością.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy Spółce (…) zostało/zostanie udzielone pełnomocnictwo lub jakiekolwiek inne umocowanie prawne do działania w imieniu Wnioskodawczyni? Jeśli tak, to proszę wskazać:
  
  • w jakim zakresie,
  • jakie działania przed dokonaniem sprzedaży działek opisanych we wniosku będzie podejmował ustanowiony przez Panią pełnomocnik,
  • czy Pani pełnomocnik przed dokonaniem sprzedaży ww. działki będzie składał w imieniu Pani jakiekolwiek wnioski? Jeśli tak, to prosimy aby Pani jednoznacznie wskazała jakie i czego dotyczyły/będą dotyczyć?
  • czy będzie występował o decyzje, pozwolenia lub inne pisma dotyczące sprzedawanej działki? Jeśli tak, to prosimy aby Pani wskazała jakie i czego dotyczyły/będą dotyczyć?].
  Wnioskodawczyni udzieliła pełnomocnictwa firmie (…) 10 grudnia 2020 r. Skan umowy został dołączony do wniosku jako załącznik.
  Zgodnie z treścią załączonego pełnomocnictwa:
  „(…) zamieszkała (…), legitymująca się dowodem osobisty nr (…), będąca właścicielem nieruchomości położonych w (…) o numerach ewidencyjnych (…) oraz (…) zapisanych w Księdze Wieczystej nr (…), niniejszym udziela Spółce (…) z siedzibą w (…), posiadającą nr ewidencyjny NIP: (…) pełnomocnictwa do dysponowania ww. nieruchomościami na cele budowlane w zakresie uzyskania pozwolenia na budowę”.
  
• Działki zostały zbyte w dniu 30 kwietnia 2012 i w momencie sprzedaży były niezabudowane.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Prosimy jednoznacznie wskazać, czy w momencie sprzedaży opisanych we wniosku działek, będą one stanowiły teren zabudowany budynkami i/lub budowlami czy też będą stanowiły teren niezabudowany?].
  
• Wnioskodawczyni nie posiada.
  [Powyższe stanowi odpowiedź na pytanie Organu: Czy Wnioskodawczyni posiada jeszcze inne nieruchomości (lub udziały w nieruchomościach) przeznaczone w przyszłości do sprzedaży (oprócz opisanych we wniosku)?
  
  • jeśli tak, to jakie? – przypis Organu].
• Nie dotyczy.
  Powyższe stanowi odpowiedź na – zawarte w wezwaniu z 12 lipca 2021 r. – pytanie Organu: Czy Wnioskodawczyni dokonywała już wcześniej sprzedaży innych nieruchomości?].
  
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowa sprzedaż przez Wnioskodawczynię, jako osobę fizyczną nie prowadzącą indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej dwóch działek, powstałych w wyniku podzielenia jednej będącej gruntem ornym, dla których to działek wydano pozwolenie na budowę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawczyni jednorazowa sprzedaż przez osobę fizyczną nie prowadzącą indywidualnej pozarolniczej działalności gospodarczej dwóch działek powstałych w wyniku podzielenia jednej będącej gruntem ornym, dla których to działek wydano pozwolenie na budowę nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

UZASADNIENIE:

Zgodne z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług „podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności”.

Według art. 15 ust. 2 „Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych”.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawczyni znajduje w poniższych wyrokach:

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 7 września 2017 r. I SA/Łd 610/17:

„Przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki przeznaczone do zabudowania działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną (...). Zbycie natomiast nawet kilkunastu działek o charakterze budowlanym powstałych z podziału i po uzyskaniu warunków ich zabudowy, nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak przesłanek świadczących o takiej aktywności sprzedawcy w zakresie zbycia przedmiotowych udziałów w gruncie, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności), co wskazuje, że w takim przypadku mamy do czynienia z czynnościami mieszczącymi się w ramach zarządu majątkiem prywatnym, niemającym cech działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług”.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 27.10.2009 r., I FSK 1043/08:

„Tylko taka aktywność handlowa obywatela jego majątkiem czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 u. p. t. u., która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Sprzedaż kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres realizacji tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u. p. t. u”.

Zdaniem Wnioskodawczyni, jako osoba fizyczna sprzedająca jednorazowo dwie działki wyodrębnione z jednej nieruchomości nie spełnia ona definicji podatnika podatku VAT wobec czego transakcja zbycia opisanych działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Podatnikami – według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy – są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast działalność gospodarcza – zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. „Działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji prawa wspólnotowego wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że uznanie, iż dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z dnia 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Należy także zwrócić uwagę na kwestię udzielania pełnomocnictw, która została uregulowana w Tytule IV Działu VI Przedstawicielstwo, Rozdział I Przepisy ogólne, Rozdział II Pełnomocnictwo, ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 95 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych albo wynikających z właściwości czynności prawnej, można dokonać czynności prawnej przez przedstawiciela. W świetle § 2 tego artykułu, czynność prawna dokonana przez przedstawiciela w granicach umocowania pociąga za sobą skutki bezpośrednio dla reprezentowanego.

W myśl art. 96 ww. Kodeksu cywilnego, umocowanie do działania w cudzym imieniu może opierać się na ustawie (przedstawicielstwo ustawowe) albo na oświadczeniu reprezentowanego (pełnomocnictwo). Stosownie do art. 98 ww. Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo ogólne obejmuje umocowanie do czynności zwykłego zarządu. Do czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu potrzebne jest pełnomocnictwo określające ich rodzaj, chyba że ustawa wymaga pełnomocnictwa do poszczególnej czynności.

Stosownie do art. 99 § 1 Kodeksu cywilnego, jeżeli do ważności czynności prawnej potrzebna jest szczególna forma, pełnomocnictwo do dokonania tej czynności powinno być udzielone w tej samej formie. W myśl § 2 powołanego artykułu, pełnomocnictwo ogólne powinno być pod rygorem nieważności udzielone na piśmie.

Na mocy art. 108 ww. Kodeksu cywilnego, pełnomocnik nie może być drugą stroną czynności prawnej, której dokonuje w imieniu mocodawcy, chyba że co innego wynika z treści pełnomocnictwa albo że ze względu na treść czynności prawnej wyłączona jest możliwość naruszenia interesów mocodawcy. Przepis ten stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy pełnomocnik reprezentuje obie strony.

Z regulacji art. 109 ww. Kodeksu cywilnego wynika, że przepisy działu niniejszego stosuje się odpowiednio w wypadku, gdy oświadczenie woli ma być złożone przedstawicielowi.

Jak wynika z przepisów art. 95 do art. 109 Kodeksu cywilnego, pełnomocnictwo – to jednostronne oświadczenie osoby (mocodawcy), na mocy którego inna osoba (pełnomocnik) staje się upoważniona do działania w imieniu mocodawcy. Zatem każda czynność wykonana przez pełnomocnika w imieniu mocodawcy i w zakresie udzielonego pełnomocnictwa wywoła skutki bezpośrednio w sferze prawnej mocodawcy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawczyni w kwietniu 2019 r. nabyła od osób fizycznych działkę nr (…). Zakup ten nie był udokumentowany fakturą VAT, w związku z czym Wnioskodawczyni nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Wnioskodawczyni nie prowadzi indywidualnej działalności gospodarczej a ww. działkę nabyła do majątku prywatnego.

Działka ta sklasyfikowana jako grunty orne, nie była zabudowana oraz nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Ww. działkę Wnioskodawczyni zakupiła z zamiarem budowy własnego domu, ale po nabyciu i dokładniejszym poznaniu otoczenia postanowiła ją przeznaczyć na sprzedaż Spółce (…), której jest 100% udziałowcem i pełni w niej funkcję prezesa zarządu. (…) Spółka z o. o. prowadzi działalność polegającą na budowie i sprzedaży domów mieszkalnych.

26 lipca 2019 r. została wydana pierwsza decyzja o warunkach zabudowy dla działki (…). Decyzja ta została wydana dla Spółki (…).

W dniu 6 lipca 2019 r. Wnioskodawczyni złożyła wniosek o podział działki nr (…). O podział ten Wnioskodawczyni wystąpiła, ponieważ jak wskazuje we wniosku, sądziła że mniejsze działki będą łatwiejsze do sprzedania.

3 lutego 2020 r. została wydana decyzja zatwierdzającą podział nieruchomości w wyniku którego z działki nr (…) zostały wydzielone dwie działki - nr (…) oraz (…).

Działki będące przedmiotem wniosku nie były udostępniane przez Wnioskodawczynię osobom trzecim na podstawie umów: najmu, dzierżawy czy użyczenia, nie były również wykorzystywane przez Wnioskodawczynię w działalności gospodarczej, w tym rolniczej.

Wnioskodawczyni podpisała w 2020 r. umowy z Polską Spółka Gazownictwa i Tauron na przyłączenie ww. nieruchomości do ich sieci.

Po podziale nieruchomość na dwie działki, (…) Spółka z o.o. wystąpiła o wydanie dla nich decyzji o warunkach zabudowy. Warunki zabudowy wydane zostały 17 czerwca 2020 r. dla działki (…) a 8 lipca 2020 r. dla działki (…).

(…) Spółka z o. o. wnioskowała również, na podstawie udzielonego jej przez Wnioskodawczynię pełnomocnictwa o wydanie pozwolenia na budowę na ww. działkach i takie pozwolenia uzyskała. Pozwolenie na budowę wydane zostało dla działki nr (…) – 12 lutego 2021 r., a dla działki nr (…) – 23 lutego 2021 r.

Działki nr (…) oraz (…) zostały sprzedane Spółce (…) 30 kwietnia 2021 r.

Wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą tego, czy sprzedaż niezabudowanych działek nr (…) oraz (…) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar, z jakim została zrealizowana i okoliczności, w jakich ją wykonano.

W związku z powyższym, należy wskazać, że w przypadku sprzedaży nieruchomości elementami przesądzającymi o uznaniu transakcji za prowadzenie działalności gospodarczej jest całokształt działań, jakie Wnioskodawczyni podejmowała w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania, w tym w związku z przygotowaniem ich do sprzedaży.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni dokonała szeregu działań, które wskazują na zamiar sprzedaży nieruchomości, tj.: dokonała podziału nieruchomości na 2 działki, podpisała umowy z Polską Spółką Gazownictwa oraz Spółką Tauron na przyłączenie ww. działek będących przedmiotem zbycia do sieci.

Dla właściwej oceny stanowiska Wnioskodawczyni niezbędne jest również dokonanie analizy udzielenia pełnomocnictwa przez Wnioskodawczynię przyszłemu nabywcy – Spółce (…).

Wnioskodawczyni udzieliła Spółce pełnomocnictwa do działania w jej imieniu, w celu uzyskania pozwolenia na budowę. Fakt, że działania te nie są podejmowane bezpośrednio przez Wnioskodawczynię, ale przez Spółkę, nie oznacza, że pozostają bez wpływu na sytuację prawną Wnioskodawczyni. Po udzieleniu pełnomocnictwa, czynności wykonane przez Spółkę wywołują skutki bezpośrednio w sferze prawnej Wnioskodawczyni (mocodawcy), o czym stanowią cytowane powyżej przepisy Kodeksu cywilnego. Z kolei Spółka, dokonując ww. działań (niezbędnych do uzyskania pozwolenia na budowę), uatrakcyjni przedmiotową działkę, będącą własnością Wnioskodawczyni. Działania, mające na celu uzyskanie pozwolenia na budowę, dokonane za pełną zgodą Wnioskodawczyni, wpłynęły generalnie na podniesienie atrakcyjności działek jako towaru i wzrost ich wartości.

Wszystkie czynności, realizowane przez Spółkę na podstawie otrzymanego od Wnioskodawczyni pełnomocnictwa, z punktu widzenia podatku VAT, zostały „wykonane” w sferze prawnopodatkowej Wnioskodawczyni. W tym kontekście bez znaczenia pozostaje okoliczność wykonywania ww. czynności przez potencjalnego nabywcę. W efekcie wykonywanych czynności dostawie podlegała nieruchomość o innym charakterze – czyli działki dla których wydano decyzje o pozwoleniu na budowę.

Zatem w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni, udzielając Spółce pełnomocnictwa do podejmowania w swoim imieniu określonych czynności, mających umożliwić zbycie przedmiotowych działek, czyli na wystąpienie przez pełnomocnika z wnioskiem o pozwolenie na budowę zaangażowała środki podobne do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanych orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10. Wnioskodawczyni wykazała bowiem aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Wobec powyższego Wnioskodawczyni, sprzedając działki, nie będzie dokonywała tego w ramach przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem prywatnym, nie jest to bowiem typowe (zwykłe) rozporządzanie prawem własności. Wnioskodawczyni bowiem w taki sposób zorganizowała sprzedaż ww. działek, że jej działanie połączone zostało z działaniami przyszłego nabywcy (Spółki), stanowiąc pewnego rodzaju wspólne przedsięwzięcie.

Kolejnym istotnym elementem przesądzającym o uznaniu dokonanej przez Wnioskodawczynię transakcji sprzedaży za prowadzenie działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, są czynności jakie Wnioskodawczyni poczyniła w związku z zamierzoną dostawą gruntów, które to działania są charakterystyczne dla podmiotów profesjonalnie zajmujących się sprzedażą nieruchomości.

W analizowanej sprawie nie można mówić o czynnościach związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przemawiają za tym takie fakty jak:

• Wnioskodawczyni nabyła działkę 8 kwietnia 2021 r., a już 26 lipca 2019 r. zostały wydane decyzje o warunkach zabudowy dla Spółki w której Wnioskodawczyni jest 100% udziałowcem.
  
• Wnioskodawczyni 6 lipca 2019 r. złożyła wniosek o podział nieruchomości. W wyniku tego podziału powstały dwie działki będące przedmiotem wniosku.
  
• Spółka (…), w której Wnioskodawczyni jest 100 % udziałowcem wystąpiła ponownie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy – dla gruntu podzielonego już na dwie działki. Warunki te zostały wydane: dla działki nr (…) – 17 czerwca 2020 r., a dla działki nr (…) 8 lipca 2020 r.
  
• Wnioskodawczyni podpisała umowy dotyczące ww. działek:
  
  • na przyłącz do sieci z (…) – 29 września 2020 r.
  • na dostawę (…) – 2 listopada 2020 r.
• Następnie Spółka (…) wystąpiła o wydanie pozwolenia na budowę dla działek będących przedmiotem wniosku, na podstawie pełnomocnictwa udzielonego jej przez Wnioskodawczynię. Pozwolenie na budowę dla działki nr (…) wydane zostało 12 lutego 2021 r., a 23 lutego 2021 r. dla działki nr (…).
  
  
  

Działania podjęte przez Wnioskodawczynię wprost wskazują, że nie wykorzystywała ona działek będących przedmiotem sprzedaży do celów osobistych w żadnym momencie posiadania nieruchomości.

Dokonanie tych czynności pozwala na stwierdzenie, że Wnioskodawczyni zachowuje się jak podmiot, którego przedmiotem działalności gospodarczej jest obrót nieruchomościami.

Oznacza to, że Wnioskodawczyni wykazała aktywność w przedmiocie zbycia działek, porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Sprzedaż działek wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem skoro sprzedaż będzie wykraczała poza zakres zwykłego wykonywania prawa własności, będzie stanowiła działalność gospodarczą podjętą w celach zarobkowych, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a Wnioskodawczyni wystąpi dla tej czynności w charakterze podatnika tego podatku zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze okoliczności analizowanej sprawy oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że dokonując sprzedaży działek, Wnioskodawczyni działała jak podatnik podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy a dostawa gruntów stanowiła czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawczynię niezabudowanych działek nr (…) oraz (…) – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno–skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.