2021.07.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.297.2021.2.PRM

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.297.2021.2.PRM
z 12 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 w związku z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 7 maja 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 7 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 16 czerwca 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 16 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 8 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.297.2021.1.PRM (doręczone Stronie 14 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie

uznania za zorganizowaną część przedsiębiorstwa przekazanej w darowiźnie produkcji szklarniowej a w konsekwencji wyłączenia spod działania ustawy ww. czynności - jest prawidłowe,

braku obowiązku dokonania zarówno przez Wnioskodawcę jak i syna Wnioskodawcy korekty na podstawie art. 91 ustawy - jest prawidłowe,

prawa Wnioskodawcy do zwrotu podatku VAT związanego z zakupami towarów i usług z produkcją szklarniową przed dokonaniem darowizny - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 października 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 16 czerwca 2021 r. (data wpływu drogą elektroniczną e-PUAP 16 czerwca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 8 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.297.2021.1.PRM (doręczone 14 czerwca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie skutków podatkowych przekazania w darowiźnie produkcji szklarniowej.

We wniosku złożonym przez:

Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
Pan A. Ł.

Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
Pan R. Ł.

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze oraz uprawia warzywa szklarniowe w szklarniach ogrzewanych. Od 2005 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT (nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu ustawy o VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Wnioskodawca samodzielnie prowadzi gospodarstwo rolne na gruntach będących Jego własnością (grunty i budynki służące do produkcji rolnej).

W 2007 r. Wnioskodawca powiększył swoje gospodarstwo o szklarnię o powierzchni 1,1 ha. W 2009 r. dokonał kolejnego powiększenia powierzchni szklarniowej o 0,3 ha oraz wybudował hale sortowni.

W związku z przeprowadzeniem obu inwestycji Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony.

Obiekty szklarniowe zlokalizowane na gruntach wchodzących do gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy tworzą jedną funkcjonalną całość.

W 2017 r. Wnioskodawca dokonał geodezyjnego podziału gospodarstwa, tak aby produkcja szklarniowa (działy specjalne produkcji rolnej) stanowiła samodzielny dział produkcji. Wydzielona w ten sposób część gospodarstwa rolnego posiada własny dostęp do drogi gminnej, własne ujęcie wody oraz własne przyłącze energetyczne.

W przyszłości Wnioskodawca zamierza przekazać synowi działy specjalne produkcji rolnej, które w gospodarstwie Wnioskodawcy stanowią samodzielny dział produkcji szklarniowej tzn. darować synowi część gospodarstwa rolnego (grunty oraz szklarnie wraz z całą infrastrukturą służącą do upraw szklarniowych). Przedmiotem darowizny będą:

działka nr 1 o pow. 0,0186 ha niezabudowana (rowy),

działka nr 2 o pow. 1,1559 ha zabudowana szklarnią o pow. 1,1 ha wyposażoną w instalację centralnego ogrzewania, elektryczną, nawadniającą, cieniującą oraz CO2,

działka nr 3 o pow. 0,6858 ha zabudowana szklarnią o pow. 0,3 ha wyposażoną w instalację centralnego ogrzewania, elektryczną, nawadniającą, cieniującą, CO2 oraz doświetlającą,

hala sortowni o pow. 650 m2 wyposażona w instalację elektryczną, system komputerowy nawadniania szklarni, komputer klimatyczny - urządzenia obsługują wszystkie szklarnie,

budynek kotłowni o pow. 480 m2 wyposażony w 3 kotły CO z systemami odpylania, odżużlania, elektronicznym sterowaniem oraz w agregat prądotwórczy,

budynek socjalny o pow. 240 m2,

działka nr 4 o pow. 0,0582 ha niezabudowana.

Darowizna obejmuje również urządzenia takie jak system transportu wewnętrznego oraz opryskiwacz.

Pozostała część gospodarstwa rolnego, na którą składają się grunty służące produkcji roślinnej oraz budynek sortowni jabłek, pozostanie w indywidualnym gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy.

Syn Wnioskodawcy również jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi gospodarstwo rolne (nie jest rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu ustawy o VAT i nie korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Syn zamierza włączyć składniki gospodarstwa rolnego otrzymane w darowiźnie do swojego gospodarstwa rolnego i wykorzystywać je do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca podatek dochodowy rozlicza poprzez opodatkowanie działów specjalnych produkcji rolnej ryczałtowo (na podstawie norm ustalanych dla określonego rodzaju działalności rolnej). Do celów podatku dochodowego nie prowadzi ksiąg rachunkowych ani podatkowej księgi przychodów i rozchodów.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze oraz uprawia warzywa szklarniowe w szklarniach ogrzewanych. W ocenie Wnioskodawcy prowadzone przez Niego gospodarstwo jest gospodarstwem rolnym, o którym mowa w art. 553 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny. Przedmiotem darowizny będzie część gospodarstwa, grunty, szklarnie wraz z całą infrastrukturą służącą do upraw szklarniowych oraz produkcja w toku. Pozostała część gospodarstwa rolnego, na którą składają się grunty służące produkcji roślinnej, sady oraz budynek sortowni jabłek, pozostanie w indywidualnym gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy.

W ocenie Wnioskodawcy składniki majątku, które będą przekazane w darowiźnie dla syna stanowią zorganizowaną część przedsiębiorstwa. Stwierdzenie to nie jest jednak elementem zdarzenia przyszłego. To Organ podatkowy na podstawie przekazanych informacji ocenia czy stanowisko takie jest prawidłowe czy nieprawidłowe (czy sposób wyodrębnienia pozwala na uznanie, że mamy do czynienia z ZCP). Działy specjalne produkcji rolnej (produkcja szklarniowa) w strukturze gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy zostały wyodrębnione w następujący sposób:

wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, że produkcja ta była wydzielona w ramach prowadzonej działalności rolniczej Wnioskodawcy poprzez podział geodezyjny gruntów oraz przypisanie od niej określonego zespołu składników majątkowych, finansowych (kredytów) oraz zasobów ludzkich (zostały one wymienione we wniosku - grunty, budynki, urządzenia techniczne, personel),

wyodrębnienie funkcjonalne polega na tym, że produkcja szklarniowa jest działem produkcji odrębnym od produkcji roślinnej prowadzonej na gruntach ornych oraz produkcji sadowniczej. Odrębność ta polega na tym, że produkcja szklarniowa (produkcja pomidorów) realizuje właściwe i przypisane tylko dla niej zadania i cele gospodarcze, odmienne od pozostałej produkcji rolniczej prowadzonej przez Wnioskodawcę. W takim kształcie funkcjonuje w ramach gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy i w Jego ocenie może samodzielnie funkcjonować na rynku,

Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych ani księgi przychodów i rozchodów nie posiada On żadnej ewidencji przychodów i koszów. Wyodrębnienie finansowe w jego przypadku polega na samodzielności finansowania zadań gospodarczych tzn., że przekazany zespół składników majątku zdolny jest do samodzielności finansowej w sensie ekonomicznym. Na budowę i uruchomienie produkcji szklarniowej (działów specjalnych produkcji rolnej) Wnioskodawca zaciągnął kredyt hipoteczny i inwestycyjny, które przypisane są wyłącznie do niej. Działy specjalne produkcji rolnej posiadają własne konto kredytowo-rozrachunkowe, poprzez które Wnioskodawca dokonuje bieżących operacji finansowych oraz rozlicza ww. kredyty zaciągnięte na budowę szklarni oraz uruchomienie produkcji pomidora. Dzięki temu możliwe jest przypisanie określonych transakcji finansowych oraz wszelkich należności czy zobowiązań do działu produkcji szklarniowej.

Przedmiotem wniosku o interpretację jest ocena przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca poprzez uzupełnienie wniosku wskazuje jedynie pewne okoliczności, sposób w jaki działy specjalne produkcji rolnej są wyodrębnione w Jego gospodarstwie rolnym. Zatem poprzez pytanie nr 1 pyta się Organu czy okoliczności wskazane powyżej pozwalają na uznanie, że produkcja szklarniowa (działy specjalne produkcji rolnej) jest organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębniona tzn. czy z podatkowego punktu widzenia posiada cechy pozwalające na uznanie jej za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa. Istotą całego wniosku jest bowiem dokonanie oceny tych okoliczności przez Organ a nie stwierdzenie tego faktu przez podatnika.

Syn Wnioskodawcy nabyte w ramach darowizny składniki majątku zamierza włączyć do własnego gospodarstwa rolnego i przy ich pomocy również prowadzić produkcję szklarniową (działy specjalne produkcji rolnej). Będzie to kontynuacja produkcji pomidorów szklarniowych. Do czasu spłaty kredytów w banku Wnioskodawca (syn Wnioskodawcy lub kolejny właściciel działów specjalnych produkcji rolnej) nie może zmienić charakteru produkcji bowiem kredyt był zaciągnięty na ten konkretny cel. Zmiana charakteru gospodarstwa wiązałaby się z wypowiedzeniem umowy kredytu.

Przekazane składniki majątku stanowią pewną integralną całość, która jest zdolna do samodzielnego prowadzenia działalności rolniczej przez syna Wnioskodawcy (kontynuowanie produkcji szklarniowej bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków lub uzupełnienia substancji majątkowej tak zorganizowanej części przedsiębiorstwa). Darowizna zostanie dokonana w trakcie trwania sezonu produkcyjnego i obejmie również produkcję w toku. Część umów zobowiązaniowych zawartych przez Wnioskodawcę jest tak skonstruowana, że nie mogą one być wcześniej rozwiązane i muszą być aneksowane na nowego właściciela działów specjalnych produkcji rolnej np. umowy kredu hipotecznego i inwestycyjnego, umowa dostawy dwutlenku węgla. Inne będą aneksowane w sposób odpowiadający warunkom rynkowym np. zmiana odbiorcy energii w (…). W związku z tym na syna Wnioskodawcy przejdą zarówno składniki materialne jak i niematerialne.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT korzystającym z prawa do odliczenia.

Otrzymane przez Wnioskodawcę faktury i faktury korygujące służą czynnościom opodatkowanym oraz nie dotyczą wydatków wymienionych w art. 88 ustawy o VAT. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży opodatkowanej produktów rolnych.

Syn Wnioskodawcy również jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi gospodarstwo rolne. Syn zamierza włączyć składniki gospodarstwa rolnego otrzymane w darowiźnie do swojego gospodarstwa rolnego i wykorzystywać je do działalności opodatkowanej podatkiem VAT - sprzedaży produktów rolnych (pomidorów).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy przekazane w ramach darowizny składniki gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy można uznać za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część?
Czy przekazanie w ramach darowizny składników majątku opisanych w zdarzeniu przyszłym będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?
Czy w przypadku darowizny składników gospodarstwa rolnego opisanych w zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie musiał dokonać korekty podatku VAT naliczonego odliczonego przez Wnioskodawcę w związku z inwestycjami zrealizowanymi w 2007 i 2009 roku?
Czy w przypadku darowizny syn Wnioskodawcy będzie musiał dokonać korekty podatku VAT naliczonego odliczonego przez Wnioskodawcę w związku z inwestycjami zrealizowanymi w 2007 i 2009 roku?
Który z podatników (Wnioskodawca czy Jego syn) będzie podatnikiem VAT uprawnionym do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, związanej z zakupem towarów i usług na potrzeby przekazanych w drodze darowizny działów specjalnych produkcji rolnej, powstałej przed dniem przekazania działów specjalnych produkcji rolnej?

Zdaniem Wnioskodawców:

Ad 1

W ocenie Wnioskodawcy przekazane w drodze darowizny składniki majątku będą stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Zgodnie z definicją zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartą w art. 2 ust. 27e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 ze zm., dalej: ustawa o VAT) przez ZCP rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Do uznania określonego zbioru składników majątku za zorganizowaną cześć przedsiębiorstwa wymagane jest jego wyodrębnienie w ramach przedsiębiorstwa łącznie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej.

Wyodrębnienie organizacyjne polega na tym, że działalność zorganizowanej części przedsiębiorstwa dotyczy jednej ze sfer działalności, które są prowadzone odrębnie (niezależnie od siebie), oraz dla których działalności został przydzielony określony majątek (zespół składników materialnych i niematerialnych) oraz określeni pracownicy. Na wyodrębnienie organizacyjne będą zatem miały wpływ takie działania jak np. alokacja określonych zasobów ludzkich oraz majątkowych do zadań wykonywanych w ramach działalności danego zespołu składników.

Wyodrębnienie organizacyjne jest więc traktowane jako coś więcej niż wyłącznie wyodrębnienie składników majątku (np. aktywów rzeczowych) w ramach całego przedsiębiorstwa zbywcy. Nie jest bowiem wystarczające jakiekolwiek ich zorganizowanie w ramach majątku przedsiębiorstwa, ale takie, które pozwoli temu zespołowi składników na realizację określonych zadań gospodarczych.

Wyodrębnienie funkcjonalne zorganizowanej części przedsiębiorstwa sprowadza się do realizacji określonych zadań gospodarczych, wyodrębnionych w ramach funkcji przedsiębiorstwa. W powyższym zakresie, punktem odniesienia jest rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu dotychczasowego przedsiębiorstwa i na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość. Kryterium wyodrębnienia funkcjonalnego sprowadza się do ustalenia czy wyodrębniona organizacyjnie całość jest w stanie przejąć zadania oraz samodzielnie funkcjonować na rynku jako odrębny podmiot.

W konsekwencji, dany zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania) powinien być zdolny do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej, po jego zbyciu na rzecz nabywcy, tak jakby był oddzielnym przedsiębiorstwem.

Wyodrębnienie finansowe oznacza sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów, oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przesłanki warunkujące istnienie wyodrębnienia finansowego można podzielić na dwie grupy: ze względu na kryterium samodzielności finansowania zadań gospodarczych oraz z uwagi na kryterium rachunkowości.

Pierwsze kryterium opiera się na możliwości samodzielnego ustalania odrębnych celów oraz planów finansowych dla danego zespołu składników majątku (np. dysponowaniu własnymi zasobami finansowymi, rozliczaniu należności i zobowiązań czy możliwości dokonywania samodzielnej kontroli nad płynnością finansową).

Kryterium rachunkowości dotyczy natomiast takiego prowadzenia rachunkowości, która pozwoli na ustalenie sytuacji majątkowej (aktywa i pasywa) oraz zyskowności zorganizowanej części przedsiębiorstwa (koszty i przychody).

W ocenie Wnioskodawcy przekazane składniki majątku będą stanowić pewną integralną całość, która jest zdolna do samodzielnego prowadzenia działalności rolniczej przez syna Wnioskodawcy (kontynuowanie produkcji szklarniowej bez konieczności ponoszenia dodatkowych wydatków lub uzupełnienia substancji majątkowej tak zorganizowanej części przedsiębiorstwa).

W ramach planowanych czynności Wnioskodawca przeniesie na wyłączną własność syna wszystkie składniki majątku, które były wykorzystywane do produkcji szklarniowej.

Produkcja ta była wydzielona w ramach prowadzonej działalności rolniczej Wnioskodawcy poprzez podział geodezyjny gruntów oraz przypisanie do niej określonego zespołu składników majątkowych oraz zasobów ludzkich. Z uwagi na to, że dla celów podatku dochodowego Wnioskodawca nie prowadzi ksiąg rachunkowych ani księgi przychodów i rozchodów nie posiada on żadnej ewidencji przychodów i koszów. Niemniej jednak stoi na stanowisku, że w takim przypadku kluczowe jest kryterium samodzielności finansowania zadań gospodarczych. W ocenie Wnioskodawcy przekazany zespół składników majątku zdolny będzie do samodzielności finansowej w sensie ekonomicznym.

W związku z powyższym zespół składników majątkowych działalności rolniczej, który Wnioskodawca zamierza przekazać synowi można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Ad 2

W ocenie Wnioskodawcy przekazanie w ramach darowizny składników majątku opisanych w zdarzeniu przyszłym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Jak stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie zaś do art. 6 ust. 1 przepisów ustawy o VAT nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym czynność darowizny będzie wyłączona spod przepisów ustawy o VAT ponieważ w ocenie Wnioskodawcy stanowić będzie zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ad 3

W ocenie Wnioskodawcy darowizna nie będzie powodować konieczność dokonania korekty podatku VAT naliczonego odliczonego w związku z inwestycjami zrealizowanymi w 2007 i 2009 roku.

W stosunku do inwestycji poczynionych w latach 2007 i 2009 upłynął już okres korekty.

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że w przypadku zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa ewentualnej korekty podatku naliczonego dokonuje nabywca.

Zgodnie z treścią art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania (art. 91 ust. 2 ustawy).

W ocenie Wnioskodawcy skoro szklarnia i kotłownia zostały oddane do użytku w 2007 i 2009 r. okres korekty, o którym mowa w powyższym przepisie (5 i 10 letni) już minął.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy, o czym stanowi art. 91 ust. 3 ustawy.

W świetle art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

Na mocy art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z brzmieniem art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Na podstawie art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W oparciu o art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jak stanowi ust. 7c powołanego artykułu, jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy.

W przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana (art. 91 ust. 7d ustawy).

Korekty, o której mowa w ust. 5-7, dokonuje się również, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia towaru, o którym mowa w ust. 2, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego towaru do użytkowania (art. 91 ust. 8 ustawy).

Natomiast na mocy art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 tego artykułu jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym ewentualnej korekty będzie musiał dokonać Zainteresowany (tzn. syn Wnioskodawcy).

Ad 4

W ocenie Zainteresowanego darowizna nie będzie powodować konieczności dokonania korekty podatku VAT naliczonego odliczonego w związku z inwestycjami zrealizowanymi w 2007 i 2009 r. W stosunku do inwestycji poczynionych w latach 2007 i 2009 upłynął już okres korekty. Jednocześnie na mocy art. 91 ust. 9 ustawy o VAT, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa, korekta określona w ust. 1-8 tego artykułu jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jednakże korektę tą dokonuje nabywca gospodarstwa rolnego lub jego zorganizowanej części, tylko wtedy jeżeli poszczególne składniki majątku nie będą wykorzystywane przez niego wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych, tj. będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lub wyłącznie do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

W opisanym zdarzeniu przyszłym taka sytuacja nie wystąpi.

Zainteresowany zamierza dalej prowadzić działy specjalne produkcji rolnej w ramach własnego gospodarstwa rolnego i pozostanie podatnikiem VAT czynnym. Oznacza to, że sposób wykorzystywania składników majątkowych się nie zmieni i tym samym obowiązek przeprowadzenia korekty nigdy nie wystąpi.

Ad 5

W ocenie Wnioskodawcy to On jako podatnik VAT będzie uprawniony do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym związanej z zakupami towarów i usług na potrzeby przekazanych w drodze darowizny działów specjalnych produkcji rolnej.

Zakupione towary i usługi przed dokonaniem darowizny działów specjalnych produkcji rolnej będą wykorzystywane w jego działalności opodatkowanej podatkiem VAT. W związku z tym to On będzie podatnikiem uprawnionym do wystąpienia o zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym. Wnioskodawca zwraca uwagę, że w dalszym ciągu pozostanie podatnikiem VAT prowadzącym gospodarstwo rolne.

Zgodnie z art. 86. ust. 1 i 2 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług oraz dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Powyższe przepisy określają materialne przesłanki powstania prawa do odliczenia podatku VAT. celu skorzystania z tego prawa:

dany podmiot musi być zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT,
musi nastąpić fizyczna dostawa towarów lub świadczenie usług od podatnika podatku występującego na wcześniejszym etapie obrotu,
towary i usługi muszą być wykorzystywane przez podatnika na późniejszym etapie obrotu do wykonywania czynności opodatkowanych lub prowadzenia działalności gospodarczej.

Przepisy ustawy o VAT nie wskazują jakiego rodzaju związek pomiędzy zakupami a działalnością podatnika jest wystarczający do skorzystania z prawa do odliczenia. Zarówno w doktrynie jak i orzecznictwie przyjmuje się, że może być to zarówno związek bezpośredni jak i pośredni. Co więcej, dany zakup może wiązać się z wykonaniem czynności niepodlegającej opodatkowaniu, która jest jednak niezbędna lub tylko potrzebna do prowadzenia działalności opodatkowanej.

Stosownie do art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w: 1) ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W konstrukcji podatku VAT przyjęto model bieżącego odliczenia podatku naliczonego. Praktyczne zastosowanie powyższego modelu oznacza, że prawo do odliczenia przysługuje podatnikowi już w momencie otrzymania towarów i usług tzn. za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy i podatnik posiada fakturę lub dokument celny. Oznacza to, że podatnik nie czeka z odliczeniem podatku do momentu, w którym wystąpi u niego sprzedaż opodatkowana, z którą związany jest podatek naliczony w tytułu nabycia towarów i usług. Pomiędzy taką sprzedażą, a nabyciem towarów i usług nie można w bieżących okresach odliczenia podatku dopatrywać się prostego powiązania.

Natomiast zgodnie z art. 87 ust 1 ustawy o VAT w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W ocenie Wnioskodawcy powyższe przepisy wskazują, że jeżeli prawo do odliczenia powstanie przed dniem przeniesienia w drodze darowizny działów specjalnych produkcji rolnej na syna, to podatek naliczony powinien zostać rozliczony przez Wnioskodawcę. Tym samym to On będzie uprawniony do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym powstałej do tego dnia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ad 1 i 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, towarami są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją określoną w ustawie Kodeks cywilny.

Na mocy art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
koncesje, licencje i zezwolenia;
patenty i inne prawa własności przemysłowej;
majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
tajemnice przedsiębiorstwa;
księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

W art. 552 Kodeksu cywilnego, ustawodawca wprowadza zasadę, że czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Za gospodarstwo rolne – zgodnie z art. 553 Kodeksu cywilnego - uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego.

Należy zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo, w tym gospodarstwo rolne, w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 551 Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. Nie wszystkie elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Podstawowym wymogiem jest więc to, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowiła zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach:

organizacyjnej - wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze,

finansowej - wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa,

funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) - wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Zatem, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,

zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,

składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,

zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Ponadto, przy ocenie czy składniki majątku powinny być uznane za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, uwzględnić należy następujące okoliczności:

zamiar kontynuowania przez nabywcę działalności prowadzonej dotychczas przez zbywcę przy pomocy składników majątkowych będących przedmiotem transakcji, oraz

faktyczną możliwość kontynuowania tej działalności w oparciu o składniki będące przedmiotem transakcji.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy o podatku od towarów i usług, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 www. ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Zakres powyższego wyłączenia zdefiniował w wyrokach Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku z 27 listopada 2003 r. w sprawie C-497/01 Zita Modes Sarl stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie – nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu – do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego. Natomiast w wyroku C-444/10 z 10 listopada 2011 r. TSUE wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Z powołanych orzeczeń wynika, że wyodrębnienie organizacyjne i finansowe (wskazane przepisami ustawy) nie musi mieć charakteru bardzo sformalizowanego. Bardziej istotne jest wyodrębnienie stricte funkcjonalne, które pozwala na dalsze funkcjonowanie części przedsiębiorstwa w sposób niezależny po oddzieleniu jego od reszty przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik VAT – prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze oraz uprawia warzywa szklarniowe w szklarniach ogrzewanych na gruntach będących Jego własnością.

W 2017 r. Wnioskodawca dokonał geodezyjnego podziału gospodarstwa, tak aby produkcja szklarniowa (działy specjalne produkcji rolnej) stanowiła samodzielny, funkcjonalnie wyodrębniony dział produkcji. Wydzielona w ten sposób część gospodarstwa rolnego posiada własny dostęp do drogi gminnej, własne ujęcie wody oraz własne przyłącze energetyczne.

Wnioskodawca zamierza przekazać synowi w darowiźnie działy specjalne produkcji rolnej w postaci upraw szklarniowych wraz z całą infrastrukturą.

Darowizna obejmować będzie:

działki niezabudowane nr 1 o pow. 0,0186 ha (rowy) oraz nr 4 o pow. 0,0582 ha,

działkę nr 2 o pow. 1,1559 ha zabudowaną szklarnią o pow. 1,1 ha wyposażoną w instalację centralnego ogrzewania, elektryczną, nawadniającą, cieniującą oraz CO2,

działkę nr 3 o pow.0,6858 ha zabudowaną szklarnią o pow. 0,3 ha wyposażoną w instalację centralnego ogrzewania, elektryczną, nawadniającą, cieniującą, CO2 oraz doświetlającą,

halę sortowni o pow. 650 m2 wyposażoną w instalację elektryczną, system komputerowy nawadniania szklarni, komputer klimatyczny - urządzenia obsługują wszystkie szklarnie,

budynek kotłowni o pow. 480 m2 wyposażony w 3 kotły CO z systemami odpylania, odżużlania, elektronicznym sterowaniem oraz w agregat prądotwórczy,

budynek socjalny o pow. 240 m2,

urządzenia takie jak system transportu wewnętrznego, oraz

opryskiwacz.

Wnioskodawca wyodrębnił produkcję szklarniową w strukturze gospodarstwa pod względem:

organizacyjnym - poprzez podział geodezyjny gruntów oraz przypisanie do nich zespołu składników majątkowych, finansowych oraz zasobów ludzkich,

funkcjonalnym – poprzez realizację zadań i celów gospodarczych produkcji szklarniowej odmiennych od produkcji sadowniczej oraz

finansowym – poprzez przypisanie określonych transakcji finansowych oraz wszelkich należności i zobowiązań do produkcji szklarniowej. Wnioskodawca na budowę i uruchomienie produkcji szklarniowej zaciągnął kredyt hipoteczny i inwestycyjny. Ponadto ww. działy specjalne produkcji rolnej posiadają własne konto kredytowo-rozliczeniowe.

Darowizna zostanie dokonana w trakcie trwania sezonu produkcyjnego i obejmie również produkcję w toku. Część umów zobowiązaniowych zawartych przez Wnioskodawcę zostanie aneksowana na syna Wnioskodawcy np. umowy kredytu hipotecznego i inwestycyjnego, umowa dostawy dwutlenku węgla. Inne będą aneksowane w sposób odpowiadający warunkom rynkowym. W związku z tym na syna Wnioskodawcy przejdą zarówno składniki materialne jak i niematerialne.

Pozostała część gospodarstwa rolnego tj. sady oraz budynek sortowni jabłek służące produkcji sadowniczej, pozostaną w indywidualnym gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy.

Syn Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi gospodarstwo rolne.

Syn Wnioskodawcy zamierza kontynuować otrzymaną od Wnioskodawcy produkcję szklarniową w postaci produkcji pomidorów bez ponoszenia dodatkowych wydatków lub uzupełniania substancji majątkowej. Do czasu spłaty kredytu syn Wnioskodawcy nie może zmienić charakteru produkcji bowiem kredyt był zaciągnięty na ten konkretny cel.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy przekazane w ramach darowizny składniki produkcji szklarniowej będą stanowiły zorganizowaną część przedsiębiorstwa i tym samym będzie ona wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek ww. części przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym, czy doszło do wyodrębnienia zorganizowanej części przedsiębiorstwa, decyduje pełen zakres zbywanego majątku, praw i zobowiązań. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo. Ponadto, jak wskazano powyżej, decydujące jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, umożliwiające kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Przedstawiony opis sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa pozwala na stwierdzenie, że zespół składników majątkowych i niemajątkowych związany z produkcją szklarniową należącą do Wnioskodawcy, będzie stanowić organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wydzielony w istniejącym gospodarstwie rolnym zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych. W oparciu o przekazywany w ramach transakcji zespół składników materialnych i niematerialnych, syn Wnioskodawcy będzie mógł prowadzić działalność, którą prowadzi Wnioskodawca, tj. działalność w zakresie produkcji pomidorów szklarniowych.

Jak wynika z opisu sprawy, syn Wnioskodawcy będzie kontynuował działalność szklarniową bez ponoszenia dodatkowych wydatków lub uzupełniania substancji majątkowej prowadzoną przez Wnioskodawcę przy pomocy nabywanych składników majątkowych i niemajątkowych tj. nieruchomości, szklarni, infrastruktury z nimi związanej, należności i zobowiązań.

Sprzedaż produkcji szklarniowej jest wyodrębniona pod względem organizacyjnym (podział geodezyjny gospodarstwa rolnego Wnioskodawcy), funkcjonalnym (realizacja zadań i celów gospodarczych odmiennych od produkcji sadowniczej) oraz finansowym (wyodrębnienie należności i zobowiązań).

Reasumując, sprzedaż opisanych we wniosku składników majątkowych i niemajątkowych wchodzących w skład produkcji szklarniowej wydzielonej w prowadzonej działalności rolniczej Wnioskodawcy, stanowi zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy, i w związku z tym podlega wyłączeniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań 1 i 2 należało uznać za prawidłowe.

Ad 3 i 4

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą także obowiązku korekty podatku VAT naliczonego odliczonego w związku z inwestycjami zrealizowanymi w 2007 i 2009 r. przez Wnioskodawcę lub Jego syna.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przywołanym przepisie wyrażona została ogólna zasada, w myśl której prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej reguła wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10a, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6, 10 lub 10a lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Stosownie do art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej – w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4 ustawy).

W myśl art. 91 ust. 5 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 – w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

Na podstawie art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi;
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu – w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi (art. 91 ust. 7 ustawy).

Zgodnie z art. 91 ust. 7a ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów
o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

W myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa korekta określona w ust. 1-8 jest dokonywana przez nabywcę przedsiębiorstwa lub nabywcę zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca – od 2005 r. czynny podatnik VAT – prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze oraz produkcję szklarniową. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży produktów rolnych opodatkowanych podatkiem VAT.

Wnioskodawca w 2007 i 2009 r. powiększył swoje gospodarstwo o 2 nowe szklarnie oraz wybudował hale sortowni. W związku z tymi inwestycjami Wnioskodawca otrzymywał faktury, z których odliczył podatek VAT naliczony.

Prowadzoną produkcję szklarniową, stanowiącą zorganizowaną część przedsiębiorstwa, Wnioskodawca zamierza przekazać w darowiźnie synowi – czynnemu podatnikowi VAT. Syn Wnioskodawcy przekazaną produkcję szklarniową będzie wykorzystywał do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Jak wynika z cytowanego wyżej art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku gdy przedmiotem zbycia jest przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część do korekt, o których mowa w art. 91 ustawy zobowiązany jest nabywca przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, w sytuacji, gdy nabyte przez niego składniki majątku nie będą wykorzystywane wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych tj. będą wykorzystywane zarówno do czynności opodatkowanych, jak i zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, lub wyłącznie do czynności zwolnionych lub niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc zatem brzmienie przytoczonych wyżej przepisów do opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że skoro przedmiotem przekazania przez Wnioskodawcę na rzecz syna będzie produkcja szklarniowa stanowiąca zorganizowaną część przedsiębiorstwa, to czynność ta zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy będzie wyłączona spod opodatkowania podatkiem VAT. Oznacza to, że Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego, gdyż zgodnie z art. 91 ust. 9 ustawy, ewentualny obowiązek korekty podatku naliczonego będzie ciążyć na nabywcy zorganizowanej części przedsiębiorstwa tj. na synu Wnioskodawcy. Jednakże, w przedmiotowej sytuacji, Wnioskodawca – zbywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa - od 2005 r. prowadzi wyłącznie sprzedaż opodatkowaną i nie jest zobowiązany do dokonywania korekt, o których mowa w art. 91 ust. 1-8 ustawy. Tym samym również nabywca zorganizowanej części przedsiębiorstwa tj. syn Wnioskodawcy prowadząc wyłącznie sprzedaż opodatkowaną, nie jest zobowiązany do dokonywania korekty podatku naliczonego, stosownie do postanowień art. 91 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

W konsekwencji należy stwierdzić, że ani Wnioskodawca – jako zbywca - ani syn Wnioskodawcy – jako nabywca - w myśl art. 91 ust. 9 ustawy, w przypadku przekazania w darowiźnie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w postaci produkcji szklarniowej wraz z infrastrukturą nie będą zobowiązani do korekty podatku naliczonego od zakupów, od których wcześniej Wnioskodawca odliczył podatek VAT naliczony, w związku z inwestycjami zrealizowanymi w 2007 i 2009 r.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań nr 3 i 4 należało uznać za prawidłowe.

Ad 5

Wątpliwości Wnioskodawcy także dotyczą kwestii, której ze stron transakcji tj. Wnioskodawcy czy synowi Wnioskodawcy przysługuje prawo do zwrotu nadwyżki podatku VAT naliczonego nad należnym, związanej z zakupem towarów i usług na potrzeby przekazanej w drodze darowizny produkcji szklarniowej przed dniem jej przekazania.

Podatnikami – stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Odnosząc się do prawa do odliczenia podatku naliczonego stwierdzić należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a – powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

W myśl art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, a w przypadku podatnika, o którym mowa w art. 99 ust. 2 i 3, w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a (art. 86 ust. 13 ustawy).

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, wskazanych w art. 88 ustawy.

Stosownie do art. 88 ust. 3a ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi:
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący,
2. (uchylona);
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
(uchylony);
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
(uchylony);
wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze – w części dotyczącej tych czynności.

Przepis ust. 3a stosuje się odpowiednio do duplikatów faktur (art. 88 ust. 3b ustawy).

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że prawo podatnika do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony nie jest rodzajem ulgi podatkowej, czy też jakimkolwiek przywilejem podatnika. Przedmiotowe prawo wynika bowiem wprost z założeń konstrukcyjnych podatku VAT.

Jedną z fundamentalnych zasad konstrukcji podatku od towarów i usług jest prawo podatnika do odliczenia podatku zapłaconego w cenie przy nabyciu towarów i usług związanych z działalnością gospodarczą. Podstawowa zasada wspólnego systemu VAT, jaką jest zasada neutralności podatku, jest rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Wszelkie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego – a tym samym na prawo do zwrotu tego podatku - wpływają na neutralność tego podatku i mogą wynikać jedynie z wyraźnej regulacji ustawowej.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i prowadzi gospodarstwo rolno-ogrodnicze oraz uprawia warzywa szklarniowe w szklarniach ogrzewanych. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca za nabycie towarów i/lub usług – służące czynnościom opodatkowanym i niedotyczące wydatków wymienionych w art. 88 ustawy - otrzymuje faktury i faktury korygujące z wykazanym podatkiem VAT.

Wnioskodawca zamierza przekazać synowi w darowiźnie produkcję szklarniową stanowiącą zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Syn Wnioskodawcy jest czynnym podatnikiem VAT i nabytą produkcję szklarniową ma zamiar wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy to Jemu przysługuje prawo do zwrotu podatku VAT naliczonego z faktur związanych z zakupem towarów i usług na potrzeby przekazanej w drodze darowizny produkcji szklarniowej przed dniem jej przekazania.

W rozpatrywanej sprawie decydujące znaczenie ma okoliczność, czy prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego istniało przed dniem przekazania produkcji szklarniowej w postaci darowizny na rzecz syna Wnioskodawcy. Jeżeli dane prawo powstało przed dniem przekazania (powinno być rozliczone w tym właśnie czasie) to skutki podatkowe z nim związane ściśle wiążą się z rozliczeniami podatkowymi Wnioskodawcy. Z kolei w przypadku, gdy dane prawo powstanie w dniu przekazania lub po tej dacie (tj. „pozostaje” w dniu wydzielenia w związku ze składnikami majątku podlegającymi podziałowi), rozliczenia podatkowe z nim związane powinny dotyczyć wyłącznie syna Wnioskodawcy.

Należy również mieć na uwadze, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabywanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, jednakże nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę.

W konsekwencji w analizowanej sprawie należy stwierdzić, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikające z faktur otrzymanych przez Wnioskodawcę przed dniem przekazania produkcji szklarniowej, dla których to faktur powstał u sprzedawców obowiązek podatkowy, dotyczących zakupów towarów i usług dokonanych na potrzeby tej produkcji przysługuje Wnioskodawcy zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy. Tym samym to Wnioskodawcy będzie przysługiwać również prawo do zwrotu podatku, o którym mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 5 należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin