2021.07.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.436.2021.1.HD
z 21 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 czerwca 2021 r. (data wpływu 11 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych i obowiązków informacyjnych związanych z przyznawaniem pomocy socjalnej z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia od opodatkowania na podstawie:

art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy – jest prawidłowe.
art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych i obowiązków informacyjnych związanych z przyznawaniem pomocy socjalnej z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

N. (dalej: Wnioskodawca, N.) jest państwową instytucją kultury, której statutowym zadaniem jest podejmowanie działań na rzecz rozwoju kultury w Polsce.

N. działa na podstawie ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Na mocy art. 15m¹ ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (dalej: Tarcza antykryzysowa) Minister Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu (dalej: Minister Kultury) prowadzi program, który ma na celu wsparcie finansowe, w postaci pomocy socjalnej, twórców i artystów.

Na podstawie art. 15m¹ Minister Kultury wyznaczył N. jako instytucję, która udziela wsparcia finansowego. N. jest podmiotem przyjmującym wnioski, o których mowa w przepisach art. 15m¹ ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych i rozporządzenia Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 30 października 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej (dalej: Rozporządzenie).

Artysta, twórca chcący ubiegać się o środki finansowe od Ministra Kultury składa stosowny wniosek do N. jako podmiotu przyjmującego wnioski na podstawie ww. aktów prawnych. We wniosku tym, artysta, twórca wskazuje m.in.:

dane osoby, której wniosek dotyczy:
1. imię i nazwisko,
2. adres korespondencyjny oraz adres zamieszkania,
3. numer PESEL;
nazwę oraz adres urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby, której wniosek dotyczy;
informacje o dorobku twórczym lub artystycznym osoby, której wniosek dotyczy;
informacje o sytuacji materialnej osoby, której wniosek dotyczy, wraz ze wskazaniem okoliczności wpływających na tę sytuację, uzasadniających przyznanie wsparcia finansowego;
źródło uzyskiwanych przychodów oraz oświadczenie osoby, której wniosek dotyczy, o dochodach uzyskanych w okresie ostatnich dwunastu miesięcy.

Ww. zakres danych wynika z przepisów Rozporządzenia.

Co wynika z przepisów Rozporządzenia, warunkiem udzielenia wsparcia finansowego jest posiadanie przez twórcę lub artystę dorobku w zakresie działalności kulturalnej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194) oraz znajdowanie się w trudnej sytuacji materialnej. Ponadto, twórca, artysta składający wniosek, dołącza do wniosku dokumenty potwierdzające m.in. występowanie okoliczności uprawniających do zwolnienia przyznanego wsparcia finansowego z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przypadku spełnienia przez artystę, twórcę warunków oraz uwzględnienia jego wniosku otrzymuje on wsparcie finansowe, które pochodzi od Ministra Kultury, ale jest wypłacane przez N. jako tzw. podmiot przyjmujący wnioski w rozumieniu przytoczonych przepisów. Konkretna osoba fizyczna może otrzymać wsparcie trzykrotnie przy spełnianiu określonych warunków.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy prawidłowym jest zastosowanie zwolnienia dotyczącego otrzymanego przez twórców, artystów wsparcia finansowego z podatku dochodowego bez względu na wysokość wsparcia, w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy jednak prawidłowym jest zastosowanie zwolnienia dotyczącego otrzymanego przez twórców, artystów wsparcia finansowego z podatku dochodowego w oparciu o art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
Czy N. jako podmiot obsługujący program jest zobowiązany pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w przypadku, gdyby podatnikowi nie przysługiwało żadne z ww. zwolnień?

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 1 – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W świetle powyższego przepisu, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednym z takich zdarzeń jest opisane w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu zwalnia się z podatku dochodowego od osób fizycznych zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości.

Z powołanego przepisu wynika, że ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych korzystają jedynie zapomogi wypłacone w przypadkach wskazanych w tym przepisie.

Ponadto wskazać należy, że ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia zapomogi. Uzasadnione jest zatem posługiwanie się w tym przypadku definicją występującą na gruncie języka polskiego. Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez zapomogę należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Ustawodawca nie zdefiniował również pojęcia „zdarzenie losowe”. W orzecznictwie podatkowym zasadą jest, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Mając powyższe na uwadze, pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

Przez „klęskę żywiołową” rozumieć należy zdarzenie spowodowane niszczycielskim działaniem sił przyrody, jak powodzie, huragany, ulewne deszcze, uderzenia piorunów, gradobicie, itp. Z kolei przez długotrwałą chorobę należy rozumieć chorobę wymagającą długotrwałego leczenia w sposób stały lub przez długi okres, mającą długotrwały przebieg.

Zdaniem Wnioskodawcy należy uznać, że nagła utrata źródła przychodowego w związku z trwającą pandemią covid jest zdarzeniem losowym.

Wsparcie otrzymane przez beneficjentów, na podstawie stosowych przepisów, może zatem korzystać ze zwolnienia PIT bez względu na kwotę. Z powyższych przepisów wynika, że podmiot dokonujący wypłaty omawianego świadczenia zobowiązany jest do analizowania każdego przypadku indywidualnie, z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Ze zwolnienia od podatku korzystają tylko zapomogi wypłacane w związku z zaistnieniem sytuacji określonych powyżej.

A zatem tylko zapomogi pieniężne wypłacane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych (pod warunkiem udokumentowania przez osobę starającą się o świadczenie) podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz kwestię, że zasady przyznawania zapomogi będą wynikały z odrębnych przepisów wydanych przez właściwego ministra, tj. art. 15m¹ ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych i rozporządzenia Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 30 października 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej, zatem będzie korzystała ona ze zwolnienia na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niezależnie od jej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 2 – zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Nie ulega zatem wątpliwości, że otrzymanie przez osobę fizyczną bezzwrotnej pomocy finansowej spełnia definicję przychodu podatkowego. Jednak ustawodawca przewiduje katalog tzw. zwolnień przedmiotowych, czyli sytuacji oraz zdarzeń, kiedy podatnik nie będzie zobligowany do poniesienia ciężaru podatkowego. Jednym z takich zdarzeń jest opisane w art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tego przepisu zwalnia się z podatku dochodowego od osób fizycznych świadczenia otrzymane z tytułu jednorazowej pomocy materialnej finansowanej ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym. Cechą charakterystyczną powyższego wsparcia jest to, że jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu wystąpienia określonego zdarzenia losowego.

Należy zauważyć, że podmiot wypłacający zapomogę powinien każdorazowo oceniać, czy przesłanki do jej otrzymania przez podatnika mieszczą w przypadkach wymienionych w przepisie art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zdaniem N., szczególna sytuacja prawna, gospodarcza i społeczna, która ma aktualnie miejsce oraz istotne poszkodowanie finansowe ludzi ze świata kultury, artystów, twórców zasługuje na preferencyjne traktowanie. W tym celu ustawodawca określił ramy prawne dla bezzwrotnej pomocy dla artystów i twórców. Co wynika z tzw. tarczy antykryzysowej – art. 15m¹ ust. 1, zgodnie z którym w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 12 miesięcy po ich odwołaniu, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może przeznaczać środki budżetu państwa z części, której jest dysponentem, na wsparcie finansowe, w postaci pomocy socjalnej, twórców i artystów. W myśl ustępu 2 omawianego przepisu, wsparcie finansowe może zostać udzielone w przypadku, gdy działalność osób, o których mowa w ust. 1, jest działalnością kulturalną objętą mecenatem państwa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej.

Zgodnie z ust. 3 ww. przepisu, wsparcia finansowego może udzielić minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego albo wyznaczona przez niego państwowa instytucja kultury.

Natomiast zgodnie z ust. 4 przytoczonego przepisu, wsparcia finansowego udziela się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, złożony do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego albo wyznaczonej przez niego państwowej instytucji kultury.

Jak wskazano, osoba składająca wniosek o otrzymanie zapomogi dołącza do wniosku dokumenty potwierdzające posiadanie przez twórcę lub artystę dorobku, o którym mowa w § 2, zaistnienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, oraz okoliczności uprawniających do zwolnienia przyznanego wsparcia finansowego z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Oznacza to, że celem ustawodawcy i Ministra Kultury było objęcie przedmiotowych zapomóg zwolnieniem z podatku PIT. Nie ulega zatem wątpliwości, że ww. wsparcie ma charakter pomocy materialnej finansowanej ze środków budżetu państwa, jest kierowane wyłącznie do wąskiego grona osób, o których mowa w powołanych przepisach prawa, a Minister Kultury wraz z upoważnionymi podmiotami weryfikuje, by środki finansowe trafiły do osób fizycznych, które spełniają warunki prawne, ekonomiczne oraz faktyczne ich otrzymania.

Zdaniem Wnioskodawcy, można mówić zatem o zwolnieniu z PIT otrzymanych przez artystów i twórców środków finansowych na podstawie analizowanego przepisu. Fakt, że osoba fizyczna może otrzymać świadczenie pomocowe w trzech transzach nie oznacza, że nie ma ono charakteru jednorazowego, o którym mowa w analizowanym przepisie.

Według N. owa „jednorazowość” otrzymanego wsparcia nie odnosi się do liczby transz otrzymanego wsparcia, a „jednorazowości” wystąpienia zdarzenia losowego, które w analizowanym przypadku występuje jednokrotnie – pogorszenie sytuacji materialnej i bytowej beneficjenta spowodowane pandemią covid.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania nr 3 – w przypadku, gdy beneficjentom omawianego wsparcia nie będzie przysługiwało zwolnienie z podatku dochodowego od osób fizycznych, N. nie będzie zobowiązane do poboru podatku PIT od nadwyżki, a jedynie wypełni funkcje informacyjne. Według N., otrzymane wsparcie finansowe mieści się w tzw. innych źródłach, o których mowa w art. 20 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie można bowiem powiedzieć, że jest ono wynagrodzeniem za jakąkolwiek czynność wykonaną przez jej beneficjenta w ramach innych źródeł przychodów.

Zdaniem Wnioskodawcy, w szczególności nie jest ona wynagrodzeniem za osobiste wykonywanie działalności artystycznej, gdyż w ogóle nie pełni ona roli wynagrodzenia, tylko zapomogi co wprost wynika z tarczy antykryzysowej, rozporządzenia oraz informacji dostępnych na stronach internetowych Ministra Kultury.

W myśl art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku pobierać podatku od wsparcia finansowego przekazanego w imieniu Ministra Kultury beneficjentowi w przypadku braku możliwości skorzystania z któregoś z omówionych zwolnień podatkowych, a jedynie sporządzić informację imienną PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie skutków podatkowych i obowiązków informacyjnych związanych z przyznawaniem pomocy socjalnej z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy jest prawidłowe, natomiast w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy jest nieprawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128) jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych zawartym w powyższej ustawie bądź, od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Przepis art. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zawiera katalog źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy źródłem przychodów są inne źródła.

Jak stanowi art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Użycie w powyższym przepisie sformułowania „w szczególności” wskazuje, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wymienione wprost w przepisie art. 20 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, świadczenie mające realną korzyść finansową, o ile nie stanowi konkretnej kategorii przychodu zaliczanego do jednego ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1-8b ww. ustawy, jest dla świadczeniobiorcy przychodem z innych źródeł.

Z dniem 4 listopada 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 1938). Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 15m¹ ust. 5 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1842 ze zm.).

Zgodnie z art. 15m¹ ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego albo stanu epidemii oraz w okresie 12 miesięcy po ich odwołaniu, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może przeznaczać środki budżetu państwa z części, której jest dysponentem, na wsparcie finansowe, w postaci pomocy socjalnej, twórców i artystów.

Wsparcie finansowe może zostać udzielone w przypadku, gdy działalność osób, o których mowa w ust. 1, jest działalnością kulturalną objętą mecenatem państwa w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie art. 9a ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej – o czym stanowi art. 15m¹ ust. 2 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Wsparcia finansowego może udzielić minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego albo wyznaczona przez niego państwowa instytucja kultury (art. 15m¹ ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 15m¹ ust. 4 tej ustawy wsparcia finansowego udziela się na wniosek osoby, o której mowa w ust. 1, złożony do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego albo wyznaczonej przez niego państwowej instytucji kultury.

Zgodnie z art. 1 ust. 2 i ust. 3 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194 ze z.) państwo sprawuje mecenat nad działalnością kulturalną polegający na wspieraniu i promocji twórczości, edukacji i oświaty kulturalnej, działań i inicjatyw kulturalnych, a także opieki nad zabytkami i ochrony dziedzictwa narodowego w Rzeczypospolitej Polskiej i za granicą. Minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego może wspierać finansowo, w ramach mecenatu państwa, realizację planowanych na dany rok zadań związanych z polityką kulturalną państwa, prowadzonych przez instytucje kultury i inne podmioty nienależące do sektora finansów publicznych. Na mocy art. 8 ww. ustawy ministrowie oraz kierownicy urzędów centralnych organizują działalność kulturalną, tworząc państwowe instytucje kultury, dla których prowadzenie takiej działalności jest podstawowym celem statutowym.

Zgodnie z art. 15m¹ ust. 5 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, minister właściwy do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki uzyskiwania wsparcia finansowego, w tym maksymalną wysokość tego wsparcia, dane, które wniosek, o którym mowa w ust. 4, powinien zawierać, a także tryb składania tego wniosku oraz przekazywania środków, biorąc pod uwagę okres, przez który obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego albo stan epidemii, zakres ograniczeń, zakazów i nakazów, o których mowa w art. 46 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 2008 r. o zapobieganiu oraz zwalczaniu zakażeń i chorób zakaźnych u ludzi, priorytety społeczne oraz konieczność zapewnienia ciągłości realizacji zadań, na które przeznaczane są środki budżetu państwa z części, której jest dysponentem.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 30 października 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej, rozporządzenie określa szczegółowe warunki uzyskiwania wsparcia finansowego, o którym mowa w art. 15m¹ ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, zwanego dalej „wsparciem finansowym”, w tym:

maksymalną wysokość tego wsparcia;
dane, które wniosek o przyznanie wsparcia finansowego powinien zawierać;
tryb składania wniosku oraz przekazywania środków na wsparcie finansowe.

Warunkiem udzielenia wsparcia finansowego jest posiadanie przez twórcę lub artystę dorobku w zakresie działalności kulturalnej w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 25 października 1991 r. o organizowaniu i prowadzeniu działalności kulturalnej (Dz. U. z 2020 r. poz. 194) oraz znajdowanie się w trudnej sytuacji materialnej (§ 2 ww. rozporządzenia).

W myśl § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia udzielenie wsparcia finansowego odbywa się na podstawie wniosku złożonego do ministra właściwego do spraw kultury i ochrony dziedzictwa narodowego, zwanego dalej „ministrem”, albo wyznaczonej przez niego państwowej instytucji kultury, zwanej dalej „wyznaczoną instytucją”.

Zgodnie z § 4 ust. 3 tego rozporządzenia do wniosku dołącza się dokumenty potwierdzające posiadanie przez twórcę lub artystę dorobku, o którym mowa w § 2, zaistnienie okoliczności, o których mowa w ust. 1 pkt 4, oraz okoliczności uprawniających do zwolnienia przyznanego wsparcia finansowego z podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426, 1291, 1428, 1492 i 1565).

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są zapomogi otrzymane w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci:

z funduszu socjalnego, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, z funduszy związków zawodowych lub zgodnie z odrębnymi przepisami wydanymi przez właściwego ministra – niezależnie od ich wysokości,
z innych źródeł – do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 6.000 zł;

Natomiast na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wolne od podatku dochodowego są świadczenia otrzymane z tytułu jednorazowej pomocy materialnej finansowanej ze środków budżetu państwa lub budżetów jednostek samorządu terytorialnego w związku z zaistniałym zdarzeniem losowym.

Zgodnie z art. 52l pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, limit zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. b – w okresie od 2020 r. do końca roku podatkowego, w którym odwołano stan epidemii ogłoszony z powodu COVID-19, wynosi 10.000 zł.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca – jako państwowa instytucja kultury, której statutowym zadaniem jest podejmowanie działań na rzecz rozwoju kultury w Polsce – został wyznaczony przez Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu do udzielania wsparcia finansowego dla twórców i artystów na podstawie przepisów ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz rozporządzenia Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 30 października 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej. W przypadku spełnienia przez artystę, twórcę warunków oraz uwzględnienia jego wniosku otrzymuje on wsparcie finansowe, które pochodzi od Ministra Kultury, ale jest wypłacane przez Wnioskodawcę jako tzw. podmiot przyjmujący wnioski w rozumieniu ww. przepisów. Konkretna osoba fizyczna może otrzymać wsparcie trzykrotnie przy spełnianiu określonych warunków.

Przenosząc powołane przepisy na grunt analizowanej sprawy w pierwszej kolejności stwierdzić należy, że wsparcie finansowe, które Wnioskodawca – jako wyznaczona przez Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu państwowa instytucja kultury – udziela twórcom i artystom na warunkach opisanych w ustawie z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz rozporządzeniu Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 30 października 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej – stanowi dla nich przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 w związku z art. 20 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dalej, rozważając możliwość zastosowania do tych świadczeń zwolnienia od opodatkowania wskazać należy, że to, czy dana zapomoga podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych uzależnione jest od przyczyny będącej podstawą jej wypłaty, od kwoty zapomogi oraz źródła jej finansowania.

Analizując możliwość zastosowania do omawianego wsparcia finansowego zwolnienia, o którym w art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zauważyć należy, że ustawa o podatku dochodowym nie definiuje pojęcia „zapomoga”, „zdarzenie losowe”, czy „indywidualne zdarzenie losowe”. W orzecznictwie podatkowym zasadą jest, że w sytuacji, gdy w prawie podatkowym termin użyty w przepisach nie jest bliżej określony, to wykładnia takiego pojęcia winna odbywać się przy zastosowaniu wykładni językowej lub zgodnie ze znaczeniem jakie ma ono w języku potocznym.

Powołując się na językowe znaczenie wyrazów, przez „zapomogę” należy rozumieć jednorazowe świadczenie pieniężne mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z ważnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej.

Pod pojęciem „indywidualnego zdarzenia losowego” można rozumieć wszelkie nagłe, niespodziewane, pojedyncze zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności.

Przez „zdarzenie losowe” należy rozumieć wszelkie nagłe i niespodziewane zdarzenia wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka, nawet przy zachowaniu należytej staranności. Zdarzenie losowe jest więc wydarzeniem, na które człowiek nie ma wpływu, które pojawia się nagle, nieoczekiwanie i pociąga za sobą przemijające, usuwalne skutki lub następstwa nieodwracalne.

Ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych korzystają tylko zapomogi wypłacane w związku z zaistnieniem sytuacji określonych powyżej. A zatem tylko zapomogi pieniężne wypłacane w przypadku zdarzeń losowych, klęsk żywiołowych, długotrwałej choroby lub śmierci (pod warunkiem udokumentowania przez osobę starającą się o świadczenie) podlegają zwolnieniu z podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy przy tym zauważyć, że zapomoga charakteryzuje się tym, że jest to świadczenie jednorazowe mające na celu wsparcie finansowe osoby, która z różnych przyczyn znalazła się w trudnej sytuacji życiowej, a podstawą do zastosowania zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych jest stwierdzenie faktu, wystąpienia określonego zdarzenia.

Niewątpliwie pandemia jest nagłym, niespodziewanym zdarzeniem, które jest wywołane przyczynami zewnętrznymi, których nie można przewidzieć, a które są niezależne od człowieka – nawet przy zachowaniu należytej staranności. Oznacza to, że wypłacane przez Wnioskodawcę wsparcie finansowe twórcom i artystom – zgodnie z przepisami ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz rozporządzenia Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu z dnia 30 października 2020 r. w sprawie wsparcia finansowego dla twórców i artystów w postaci pomocy socjalnej – jest wolne od podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych bez względu na jego wysokość (bez limitu). W konsekwencji, na Wnioskodawcy nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i pobrania zaliczki na podatek dochodowy od tych świadczeń, a także nie będzie ciążył obowiązek sporządzania informacji, o której mowa w art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Z uwagi na powyższe, do środków stanowiących wsparcie finansowe dla twórców i artystów nie znajdzie zastosowanie zwolnienie od opodatkowania wskazane w art. 21 ust. 1 pkt 26a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie skutków podatkowych i obowiązków informacyjnych związanych z przyznawaniem pomocy socjalnej z Ministerstwa Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia od opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 26 lit. a, natomiast za nieprawidłowe w części dotyczącej możliwości zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 26a tej ustawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin