Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.440.2021.2.AB
z 30 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z 14 maja 2021 r. (data wpływu 18 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 3 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży udziału w działkach niezabudowanych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 maja 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania sprzedaży udziału w działkach niezabudowanych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 3 lipca 2021 r. (data wpływu 8 lipca 2021 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 24 czerwca 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.440.2021.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Przedmiotem tego wniosku, jako zaistniałego stanu faktycznego, są wydzielone działki o nr ewid. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 oraz dwie działki drogi wewnętrznej 14, 15.

W marcu 2019 r. okazało się, że Mama Pani nie jest jedyną właścicielką gospodarstwa rolnego, które otrzymała od swoich rodziców (w drodze przekazania gospodarstwa rolnego), bo nabycie nastąpiło w trakcie trwania małżeństwa. W momencie sporządzania aktu notarialnego w 1986 r., ówczesne przepisy nie pozwalały na przejęcie gruntów rolnych przez osoby, które nie posiadały wykształcenia rolniczego, lub nie pracowały od dziecka w gospodarstwie. Pani Tata nie spełniał tych warunków i nie mógł być wpisany do aktu notarialnego. Jednak po wyroku SN z 28 listopada 2012 r. Takie osoby powinny figurować w K.W na zasadzie wspólności majątkowej.

Tata zmarł 28 sierpnia 2005 r. (postanowienie o stwierdzeniu nabycia spadku z 13 czerwca 2006 r.) i dlatego wystąpiła Pani do Sądu Rejonowego, o uzgodnienie treści K.W z rzeczywistym stanem prawnym. W dniu 18 października 2019 r. wydany został wyrok (sygn. akt XII C 2347/19) na mocy którego wpisana Pani została do K.W jako właścicielka 1/6 części (K.W (…)).

W tym czasie działka o pierwotnym numerze 16 o powierzchni 2,3946 ha była już geodezyjnie podzielona na działki co było zatwierdzone decyzją Prez. M. nr (…) z 14 lutego 2019 r.

Nie występowała Pani też o wydanie warunków zabudowy dla tej działki.

Nie udzielała Pani nikomu żadnych pełnomocnictw do działania w swoim imieniu. Ani nie zawierała też żadnych umów.

W okresie od lutego 2020 r. do listopada 2020 r dokonano 11 transakcji sprzedano 13 działek. Sprzedaż działek była nieregularna. Nie dokonywano sprzedaży w każdym miesiącu, bo w marcu, kwietniu i maju nie było żadnej transakcji tak jak nie było jej w sierpniu i wrześniu 2020 r.

Ceny działek za m2 nie były identyczne bo kształtowały się na poziomie od 90 zł do 130 zł, a więc nie była to regularna zapłata. Sprzedaż odbywała się przez biuro nieruchomości (ale nie podpisywała Pani z biurem żadnej umowy).

Pierwsza transakcja – (…) - faktura na prowizję, wstawiona tylko na Pani Mamę.

Następne transakcje - (…) - faktura jedną wystawiano na trzy współwłaścicielki. Nigdy nie prowadziła Pani żadnej działalności gospodarczej, a w szczególności nie była i nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza, na przedmiotowej nieruchomości, nigdy nie była dzierżawiona.

Tym samym nie prowadziła Pani działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich, lub innych o zbliżonym charakterze.

Nie była Pani zarejestrowana jako czynny podatnik VAT.

Współwłaścicielką 1/6 nieruchomości została Pani w drodze postępowania spadkowego, a nabycie nie nastąpiło w celu odsprzedaży.

Na dzień dzisiejszy na sprzedanych przez Panią działkach są już budowane trzy domy we własnym zakresie przez nowych właścicieli. A na następne dwie obecni właściciele wystąpili o warunki zabudowy (o czym jako współwłaścicielka drogi wewnętrznej została Pani powiadomiona).

Dla działek będących przedmiotem, nie występowała Pani o wydanie warunków zabudowy, ani też o pozwolenie na budowę, bo to robią już nabywcy we własnym zakresie.

Po uzyskaniu zarówno z Zakł. Energetycznego jak i Przedsięb. Wod. Kan. decyzji o warunkach przyłączy wystąpiła Pani do Prez. M. o wydanie warunków zabudowy na swojej działce nr 17 bo będzie Pani tam budować dom dla siebie i swojej rodziny.

Pismem z 3 lipca 2021 r. uzupełniła Pani opis sprawy następująco.

Pani sprzedała (swój udział 1/6) 13 działek od numeru 1 do 2 i od 3 do 13 oraz swój udział 1/6 w dwóch działkach drogi polnej 14, 15, co łącznie stanowi udział w powierzchni tych działek 13. Nie sprzedała Pani całkowitej powierzchni działek drogi polnej 14 i 15 lecz 13 Pani udziału. Przy sprzedaży każdej z działek sprzedawano też udział w drodze polnej.

W uzupełnieniu wniosku chciała Pani podkreślić, że zgodnie z zaświadczeniem z Wydziału oraz z wypisem z rejestru gruntów niezbędnych do aktu notarialnego sprzedaży – dokonała Pani zbycia gruntów ornych i pastwisk.

Odp. Pkt 1

a.
Działki o numerach ewidencyjnych 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 oraz udział w działkach drogi polnej 14 i 15 (we wszystkich jest pani w 1/6 współwłaścicielką) nie były prze Panią wykorzystywane rolniczo od chwili nabycia, w wyniku spadku, aż do chwili sprzedaży.

b.
Na dzień sprzedaży działki o nr:
1 – grunt niezabudowany
2 – grunt niezabudowany
3 – grunt niezabudowany
4 – grunt niezabudowany
5 – grunt niezabudowany
6 – grunt niezabudowany
7 – grunt niezabudowany
8 – grunt niezabudowany
9 – grunt niezabudowany
10 – grunt niezabudowany
11 – grunt niezabudowany
12 – grunt niezabudowany
13 – grunt niezabudowany
14 – grunt niezabudowany
15– grunt niezabudowany

c.
Wszystkie działki niezabudowane.

d.
Wszystkie działki niezabudowane.

e.

• Na dzień sprzedaży na działki niezabudowane o numerach:
  
  • 1 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 2 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 3 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 4 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 5 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 6 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 7 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 8 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 9 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 10 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 11 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 12 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 13 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 14 - nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
    
  • 15- nie obowiązywał miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego
  
  
• na działkę niezabudowaną o numerze:
• 1 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 2 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 3 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 4 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 5 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 6 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 7 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 8 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 9 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli (…) i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 10 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 11 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 12 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 13 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 14 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały,
  
• 15 - czyli na tą nowo powstałą działkę nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy. Wniosek o warunki zabudowy składa jej nowy właściciel. Natomiast warunki zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy wydane były na działkę przed podziałem czyli 16 i na dzień sprzedaży nowo powstałej działki obowiązywały.

• 1 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 2 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 3 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 4 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 5 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 6 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 7 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 8 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 9 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 10 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 11 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 12 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 13 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 14 - Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.
  
• 15- Nigdy nie prowadziła Pani na niej produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody.

1.
Posiada Pani jeszcze 1/6 udziału w działkach o numerach

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy dokonana sprzedaż działek 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 i 15 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, a jeśli tak to czy była zwolniona z tego podatku jako sprzedaż gruntów ornych, czy jest objęta obowiązkiem podatkowym?

Stanowisko Pani:

Pani zdaniem sprzedaż działek o numerach ewid. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 oraz sprzedaż udziału w działce drogowej 14, 15 nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zgodnie z treścią art. 5 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT polega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot który w związku z jej wykonanie jest podatnikiem podatku VAT. Pani nie jest podatnikiem VAT ani też nie prowadzi działalności gospodarczej, jako osoba prywatna, nie podlega opodatkowaniu VAT.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust 2 obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny pozwalający na pojęcie „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W ocenie Pani nie jest podatnikiem VAT, bo jej działania nie mają nic wspólnego z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie nabyła Pani tego gruntu rolnego w celu odsprzedaży z zyskiem. Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością i powtarzalnością której w Pani działaniach nie ma. Pani działania nie polegają na ciągłym, zorganizowaniu i sprzedaży lub kupowaniu przetwarzaniu i sprzedaży: Pani osobisty prywatny majątek sprzeda tylko raz, a celem Pani nie jest zakup następnych gruntów aby je podzielić i zbyć, lub zakup domów i mieszkań na wynajem.

Pani sprzedaje prywatny majątek, by dochód z jego sprzedaży przeznaczyć na zaspokojenie podstawowej potrzemy życiowej, jaką jest potrzeba samodzielnego mieszkania. Obecnie jak to widać z adresu mieszkają w jednym domu w 9 osób. tj.

1. (…) + mąż + dwoje dzieci,
2. (…) (wdowa) + dwoje dzieci + od pół roku pomieszkuje partner,
3. (…).
   
   

Jedynym celem sprzedaży prywatnego majątku jest wybudowanie domów dla siebie, a więc jest to powstanie również prywatnego (osobistego majątku), tyle że już bez współwłasności.

Potwierdzeniem tego jest fakt, że po uzyskaniu już pozytywnej opinii z Zakł. Energetycznego (w dniu 23.09.2020r.) wystąpiła Pani 11.02.2021 r. o warunki zabudowy do Prez. M. i obecnie oczekuje Pani na decyzję.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia czy sprzedaż nieruchomości była sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą był przedmiotem orzeczenie z 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C- 180/10, C-181/10. Z powyższego orzeczenia wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonanym prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał wyjaśnił jednak, że inaczej jest gdy zainteresowany podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców w rozumienie art. 9 ust 1 akapit 2 Dyrektywy. Chodzi tu o:

1. Zakup terenu przeznaczonego pod zabudowę - w Pani przypadku uzyskany w wyniku postępowania spadkowego.
2. Wydzielenie dróg wewnętrznych - nie dokonywała Pani tej czynności.
3. Uzyskanie warunków zabudowy na te wszystkie działki - nie uczestniczyła Pani w tej czynności.
4. Działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży - sprzedaż przez biuro nieruchomości, ale nie podpisała Pani żadnej umowy z biurem.
5. Uzbrojenie terenu - nie uczestniczyła Pani w kosztach projektów żadnych mediów.
   
   

Pani działania nie świadczą o aktywnym obrocie nieruchomościami, a tym samym nie mają nic wspólnego z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Pani zdaniem sprzedaż działek objętych tym wnioskiem nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym i wyklucza nazwanie tej czynności działalnością gospodarczą.

Nie nabyła Pani tego gruntu w celu sprzedaży z zyskiem.

Nabycie nie było udokumentowane fakturą VAT, z uwagi na to, że była to czynność niepodlegająca opodatkowaniu VAT. W związku z nabyciem nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT bo nabycie nastąpiło z prywatnego majątku przodka do Pani prywatnego majątku.

Nie prowadzi Pani żadnej działalności gospodarczej, ani też nigdy działki objęte wnioskiem nie były wykorzystywane na cele działalności gospodarczej.

Zbycie nieruchomości nie nastąpiło w ramach działalności gospodarczej, lecz w ramach zarządzania własnym osobistym majątkiem i jest to działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o VAT nie mają zastosowania.

W związku z przedstawionymi faktami i wątpliwościami, pyta Pani czy sprzedaż działek będącym przedmiotem wniosku jest opodatkowana, zwolniona od podatku czy nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?

Analiza okoliczności przestawionych powyżej oraz obowiązujących przepisów prawa, prowadzi do wniosku, że nie można Pani uznać za podatnika podatku VAT związku z dokonaną sprzedażą działek o numerach ewid. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13 oraz udziału w działce drogowej 14, 15.

Pismem z 3 lipca 2021 r. uzupełniła Pani opis stanowiska następująco.

Analizując w świetle obowiązujących przepisów prawa w szczególności art. 2 pkt 15, 19 i 22, art. 5 ust. 1, art. 7 ust. 1, art. 15 ust. 1 i ust. 2 Ustawy o VAT uważa Pani, że sprzedaż działek nie stanowiła czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT ponieważ:

• działkę nabyła Pani w drodze spadku,
• nie uczestniczyła Pani w podziale gruntów,
• nie składała Pani wniosku o warunki zabudowy,
• nie występowała Pani o pozwolenie na budowę,
• nie wykorzystywała Pani jej rolniczo,
• nie była Pani podatnikiem VAT, ani rolnikiem ryczałtowym,
• nie wyposażała Pani działek w sieć: wodociągową, kanalizacyjną, energetyczną,
• nie budowała Pani drogi,
• nie udzielała Pani żadnych pełnomocnictw do działań w swoim imieniu,
• środki uzyskane ze sprzedaży przeznacza Pani już na budowę domu.

W zakresie wykonanych czynności według Pani oceny nie może być uznana za podatnika VAT w rozumieniu przepisów prawa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Pani w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą VAT”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej Kodeksem cywilnym. Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Ponadto, zgodnie z art. 196 § 1 Kodeksu cywilnego, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności w częściach ułamkowych każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w rzeczy. Udział wyraża zakres uprawnień współwłaściciela względem rzeczy wspólnej. Współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, jako wyłącznego prawa współwłaściciela, zasadą jest, że każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli, o czym stanowi art. 198 Kodeksu cywilnego. Współwłaściciele są zatem odrębnymi podmiotami prawa.

Należy przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, „podatnikiem” jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Jak wskazano wyżej „działalność gospodarcza” obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Jednocześnie, w art. 12 ust. 1 lit. b) powołanej Dyrektywy 2006/112/WE Rady wskazano, że państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności dostawy terenu budowlanego. „Teren budowlany” to każdy grunt nieuzbrojony lub uzbrojony, uznawany za teren budowlany przez państwa członkowskie (art. 12 ust. 3 Dyrektywy 2006/112/WE Rady).

Opodatkowaniu VAT podlega, na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady, odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedanej działki istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Pan w celu dokonania sprzedaży ww. gruntu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Problem dostawy gruntów był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE wydanego 15 września 2011 r. w sprawach połączonych sygn. akt C-180/10 i C-181/10. Z wyroku tego wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Konsekwentnie, z orzeczenia tego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Przy spełnieniu powyższych warunków nie ma znaczenia fakt, że podmiot dokonujący dostawy jest „rolnikiem ryczałtowym”. Ponadto podejmowanie przez dany podmiot zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki czy uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, podjęcie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Jednocześnie w rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że sprzedała Pani (swój udział 1/6) 13 działek od numeru 1 do 2 i od 3 do 13 oraz swój udział 1/6 w dwóch działkach drogi polnej 14, 15. Współwłaścicielką 1/6 nieruchomości została Pani w drodze postępowania spadkowego, a nabycie nie nastąpiło w celu odsprzedaży. Wszystkie działki były niezabudowane. Ww. działki nie były przez Panią wykorzystywane rolniczo od chwili nabycia, w wyniku spadku, aż do chwili sprzedaży. Pani nie prowadziła na nich produkcji rolnej, ani żadnej innej przynoszącej jakiekolwiek przychody. Pani nie była i nie jest rolnikiem ryczałtowym. Z ww. gruntów nie dokonywała Pani sprzedaży płodów rolnych. Pani nie występowała z wnioskiem o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla ww. działek. Pani nie poczyniła żadnych działań dotyczących zwiększenia wartości czy uatrakcyjnienia tych działek: Droga polna istnieje fizycznie od 1887 r. Natomiast wydzielenie geodezyjne tej drogi polnej na działki 14, 15 dokonano decyzją podziałową z dnia 14 lutego 2019 r. a wówczas Pani jeszcze nie figurowała w księdze wieczystej. Pani nie wyposażała ww. działek w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej i nie budowała drogi. Pani nie udzielała nikomu żadnych pełnomocnictw do działania w swoim imieniu, ani nie zawierała też żadnych umów. Pani nie prowadziła żadnej działalności gospodarczej, a w szczególności nie była i nie jest prowadzona żadna działalność gospodarcza, na przedmiotowej nieruchomości, nigdy nie była dzierżawiona. Pani nie prowadziła działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich, lub innych o zbliżonym charakterze. Pani nie była zarejestrowana jako czynny podatnik VAT. Jedynym celem sprzedaży udziałów w działkach (1/6 części współwłasności za którą Pani uzyskała 144 770 zł) było uzyskanie środków na budowę domu, którą już rozpoczęła. Środki ze sprzedaży działek Pani przeznacza i wykorzystuje już na budowę budynku mieszkalnego.

Pani wątpliwości dotyczą kwestii czy dokonana sprzedaż działek 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14 i 15 stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak już wyjaśniono wyżej dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży nieruchomości, spełniała Pani przesłanki do uznania jej za podatnika podatku od towarów i usług.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że przed sprzedażą udziału w działkach podejmowała Pani działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc pod uwagę treść przytoczonych przepisów oraz zawarty opis sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż przez Panią udziału w działkach, zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, nie stanowiła dostawy dokonywanej przez podatnika w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przedstawione okoliczności wskazują, że nie podejmowała Pani działań podobnych do tych, jakie wykonują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa w orzeczeniach w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazała Pani aktywności w przedmiocie zbycia udziałów w działkach porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji można uznać, że przedmiotem dostawy były składniki Pani majątku osobistego, a sprzedaż udziałów w działkach stanowiła realizację prawa do rozporządzania majątkiem osobistym.

W związku z powyższym, skoro w przedmiotowej sprawie nie wystąpiły przesłanki stanowiące podstawę uznania Pani za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, to dokonana w 2020 roku sprzedaż udziałów w działkach, o które Pani pyta nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatna dostawa towarów na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 7 ust. 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Pani jest prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga kwestie skutków podatkowych sprzedaży udziału w działkach dla Pani, natomiast nie rozstrzyga dla współudziałowców, którzy również posiadają udziały w tych działkach.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Pani ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Panią w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.