Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.268.2021.2.MAZ
z 30 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a i art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 maja 2021 r. (data wpływu – 24 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 19 lipca 2021 r. (data wpływu – 19 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania sprzedaży najemcy opisanej nieruchomości za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 maja 2021 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania sprzedaży najemcy opisanej nieruchomości za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa niepodlegającej opodatkowaniu. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 lipca 2021 r. (data wpływu – 19 lipca 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 12 lipca 2021 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.268.2021.1.MAZ.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prosi o wydanie interpretacji dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sprzedaży nieruchomości, która jest środkiem trwałym firmy i stanowi część przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca jest podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność jednoosobowo jako osoba fizyczna, zgodnie z wpisem do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, jest czynnym podatnikiem VAT. Głównym miejscem wykonywania działalności jest siedziba firmy, która znajduje się w AX, pod adresem pod jakim została wpisana do CEIDG, gdzie przeważającą działalność stanowią usługi gastronomiczno-cateringowe zgodnie z PKD 56.29.Z. Dodatkowym stałym miejscem wykonywania działalności gospodarczej jest nieruchomość położona w pobliżu siedziby firmy (PKD 56.29.Z, 68.20.Z, 81.21 .Z,96.09.Z).

W 2014 r. Wnioskodawca zawarł z prywatnym przedsiębiorcą umowę w zakresie najmu pomieszczeń (73,80% powierzchni użytkowej) wraz z wyposażeniem, całkowicie przystoso-wanych pod działalność w zakresie usług opieki i pielęgnacji dla osób w podeszłym wieku oraz osób niepełnosprawnych, które stanowią własność firmy. Najemca jest osobą fizyczną i uzyskał zgodę wojewody … na prowadzenie placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym i w podeszłym wieku. Dzierżawca płaci miesięczny czynsz na podstawie wystawianych faktur VAT. Na dzień złożenia wniosku o interpretację placówka funkcjonuje.

Dodatkowo z ww. przedsiębiorcą zawarto umowy w zakresie świadczenia usług porządkowo-czystościowych, ochrony mienia i usług portierskich, a także usług cateringowych. Usługi jak wyżej są świadczone na terenie najmowanej powierzchni domu opieki, na pozostałej części powierzchni użytkowej firmy (co stanowi 26,20%) oraz na zewnątrz budynku. Do realizacji powyższych zadań przydzieleni są pracownicy firmy, którzy są odpowiednio przeszkoleni i wyposażeni. Zapłata za wykonane usługi wnoszona jest raz w miesiącu, na podstawie wystawianych faktur VAT.

W uzupełnieniu wniosku z 19 lipca 2021 r., odpowiadając na zadane przez Organ pytania, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Nieruchomość, która ma być przedmiotem sprzedaży jest w 73,80% najmowana, a na pozostałej jej części, tj. 26,20%, świadczone są usługi na rzecz obecnego najemcy, wykonywane przez pracowników firmy Wnioskodawcy, którzy są przydzieleni do obsługi nieruchomości, m.in. do realizacji zadań związanych z funkcjonowaniem nieruchomości oraz najemcy, tzn. świadczenia usług w zakresie porządkowo-czystościowych, ochrony mienia, usług portierskich oraz cateringowych (na terenie nieruchomości znajduje się kuchnia zaopatrująca najemcę w posiłki potrzebne do prowadzenia jego działalności).
   Nieruchomość poza obsługą posiada wyposażenie dostosowane do potrzeb najmującego.
   
2. Nie tylko nieruchomość zostanie sprzedana. Przedmiotem sprzedaży będzie również:
   
   • całe wyposażenie budynku jakie zostało zakupione na potrzeby najemcy i jest niezbędne do wykonywania przez niego działalności;
     
   • system alarmowy, parking i ogrodzenie należące do nieruchomości;
     
   • osoby zatrudnione do obsługi najemcy/nieruchomości zostaną przejęte przez nowego właściciela na podstawie art. 231 Kodeksu pracy;
     
   • kupujący przejmie zobowiązania wynikające z prowadzonej na nieruchomości działalności.
3. Działalność Wnioskodawcy dzieli się m.in. na działalność podstawową polegającą na wykonywaniu usług gastronomiczno-cateringowych wykonywaną w siedzibie firmy oraz na dodatkową działalność, którą stanowi usługa najmu wraz z obsługą najmowanej nieruchomości. Najemca wykorzystuje nieruchomość w celu prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym i w podeszłym wieku. Obydwie wyżej wymienione działalności jakie prowadzi Wnioskodawca mogą stanowić dwa odrębne przedsiębiorstwa i funkcjonować oddzielnie. Potwierdzeniem tego faktu może być np. wpis w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Przed dokonaniem sprzedaży zostanie wprowadzony wewnętrzny schemat organizacyjny, w którym zostaną wyodrębnione prowadzone przez Wnioskodawcę gałęzie działalności wraz z przypisaniem liczby osób zatrudnionych i pełnionych przez nie funkcji w danej działalności.
   Najmowana nieruchomość może samodzielnie funkcjonować na rynku. Nieruchomość jest w pełni wyposażona oraz posiada zaplecze osobowe (zatrudnionych pracowników), przypisane do poszczególnych zadań – ochrony, utrzymania porządku, zaopatrzenia najemcy w usługi gastronomiczno-cateringowe (wykonywane na miejscu). Wyszczególnione zostaną również zobowiązania i należności jakie generuje, aby móc funkcjonować jako odrębna jednostka.
   Prowadzona ewidencja księgowa pozwalać będzie na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności prowadzonej na terenie nieruchomości. Wnioskodawca jest w stanie wydzielić poszczególne składniki majątku przypadające na tą działalność, jakie przychody i koszty generuje oraz podać stan zobowiązań i należności związany z tą działalnością.
   Nieruchomość wraz z całym wyposażeniem oraz osobami zatrudnionymi do jej obsługi stanowi osobną działalność i nie potrzebuje do swojego funkcjonowania żadnych pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy.
   
4. Po dokonaniu sprzedaży nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą przy użyciu budynku, wyposażenia oraz pracowników zatrudnionych na jej terenie oraz przejmie zobowiązania i wierzytelności związane z nieruchomością i jej funkcjonowaniem.
   [Informacja podana w pkt 4 stanowi odpowiedź na następujące pytanie Organu, zawarte w wezwaniu do uzupełnienia wniosku: „Czy po sprzedaży zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym nieruchomości), nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą realizowaną dotychczas przez Pana z wykorzystaniem tych składników?” – przypis Organu.]
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy całkowita sprzedaż nieruchomości podmiotowi najmującemu, wraz z przejęciem pracowników na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy, należy potraktować jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości podmiotowi najmującemu, wraz z przejęciem pracowników na podstawie art. 23¹ Kodeksu pracy, należy potraktować jako zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, które nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2021 r., poz. 685, ze zm.; dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na mocy art. 6 ustawy, z zakresu opodatkowania wyłączono pewne określone czynności. Do czynności tych, wymienionych w pkt 1 powołanego przepisu, należą transakcje zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów”, w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu) itp.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują terminu „przedsiębiorstwo”. Zatem dla celów określenia zakresu pojęcia „przedsiębiorstwo” należy odwołać się do regulacji zawartej w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2020 r., poz. 1740, ze zm.; dalej jako: „Kodeks cywilny”), który to przepis stanowi, że przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przy czym, zgodnie z art. 55¹ Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Należy wszakże zauważyć, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ Kodeksu cywilnego określenie „w szczególności” wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Natomiast przepis art. 2 pkt 27e ustawy o VAT stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobowa działalność gospodarczą, jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Przeważającą działalność Wnioskodawcy stanowią usługi gastronomiczno-cateringowe. Poza tym Wnioskodawca świadczy usługi najmu – posiada nieruchomość, której część pomieszczeń (73,80% pow. użytkowej) wraz z wyposażeniem stanowiącym własność firmy (pomieszczeń całkowicie przystosowanych do działalności w zakresie usług opieki i pielęgnacji osób w podeszłym wieku oraz niepełnosprawnych), wynajął w 2014 r. prywatnemu przedsiębiorcy. Najemca prowadzi w tych pomieszczeniach placówkę (dom opieki) zajmującą się całodobową opieką nad osobami niepełnosprawnymi, w podeszłym wieku, przewlekle chorymi. Ponadto z najemcą Wnioskodawca zawarł umowy na świadczenie usług cateringowych, porządkowych, ochrony mienia i portierskich na terenie wynajmowanych pomieszczeń, mieszczących dom opieki. Wskazane usługi są wykonywane w pomieszczeniach nieruchomości Wnioskodawcy (wykorzystywane jest 26,20% pow. użytkowej nieruchomości, znajduje się tam kuchnia zaopatrująca najemcę w posiłki). Realizacją tych usług zajmują się przydzieleni pracownicy Wnioskodawcy. Wnioskodawca planuje sprzedać najemcy całą nieruchomość wraz z wyposażeniem niezbędnym w prowadzonej przez niego działalności. Kupujący przejmie zobowiązania wynikające z działalności prowadzonej w nieruchomości. Do firmy kupującego przejdą też pracownicy Wnioskodawcy, zajmujący się świadczeniem usług dla najemcy. Wnioskodawca podał, że przed dokonaniem sprzedaży zostanie wprowadzony wewnętrzny schemat organizacyjny, w którym zostaną wyodrębnione prowadzone przez Wnioskodawcę gałęzie działalności (działalność podstawowa – usługi gastronomiczno-cateringowe; dodatkowa działalność – usługa wynajmu nieruchomości wraz z obsługą). Najmowana nieruchomość może samodzielnie funkcjonować na rynku, jest w pełni wyposażona oraz posiada zaplecze osobowe, przypisane do poszczególnych zadań. Prowadzona ewidencja księgowa pozwalać będzie na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do działalności prowadzonej na terenie nieruchomości. Nieruchomość wraz z całym wyposażeniem oraz osobami zatrudnionymi do jej obsługi stanowi osobną działalność i nie potrzebuje do swojego funkcjonowania żadnych pozostałych struktur przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. Po dokonaniu sprzedaży nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą przy użyciu budynku, wyposażenia oraz pracowników zatrudnionych na jej terenie oraz przejmie zobowiązania i wierzytelności związane z nieruchomością i jej funkcjonowaniem.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy możliwości uznania sprzedaży nieruchomości podmiotowi, który ją wynajmuje, za zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa, wyłączonej od opodatkowania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące „część przedsiębiorstwa” powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w „istniejącym przedsiębiorstwie”, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość – obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona – obiektywnie oceniając – posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy do czynienia z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania;
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych;
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem zbycia, ale także, czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. w sprawie Zita-Modes C-497/01, stwierdzając: „(...) pojęcie zbycia, czy to za wynagrodzeniem, czy też bez lub w charakterze aportu wniesionego do spółki, całości aktywów lub jej części, należy interpretować tak, iż obejmuje ono zbycie przedsiębiorstwa, włącznie z jego rzeczowymi składnikami oraz, w zależności od konkretnego przypadku, składnikami materialnymi, które łącznie, stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej, natomiast nie obejmuje ono zwykłego zbycia aktywów, takiego jak sprzedaż zapasów produktów”. Z orzeczenia tego wynika ponadto, że – w świetle tej normy Dyrektywy 2006/112/WE Rady – nabywca całości lub części majątku podatnika powinien mieć zamiar prowadzenia działalności nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie działać tylko w celu niezwłocznego zlikwidowania danej działalności oraz sprzedaży ewentualnych zapasów.

Podobnie Trybunał wypowiedział się w wyroku z dnia 10 listopada 2011 r. w sprawie C-444/10 Finanzamt Lüdenscheid przeciwko Christel Schriever, wskazując, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. Kwestię, czy całość ta musi obejmować określone dobra, zarówno ruchome, jak i nieruchome, należy rozpatrywać z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności gospodarczej.

Jak już powyżej wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników. Przy tym punktem odniesienia jest tutaj rola jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim, w tym momencie, wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Oceniając stanowisko Wnioskodawcy zauważyć należy, że przedmiotem zbycia ma być nieruchomość, a nabywcą będzie dotychczasowy jej najemca. Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że ta nieruchomość jest wykorzystywana przez Wnioskodawcę do dodatkowej działalności polegającej na jej wynajmie wraz z obsługą (podstawowym rodzajem działalności Wnioskodawcy są usługi gastronomiczno-cateringowe). Przy czym Wnioskodawca wskazał, że planuje wprowadzić schemat organizacyjny, w którym wyodrębni obie prowadzone działalności. Prowadzona ewidencja księgowa pozwalać będzie na przyporządkowanie przychodów i kosztów, należności i zobowiązań do każdej z prowadzonych działalności. Wnioskodawca podał również, że nieruchomość obecnie wynajmowana może samodzielnie funkcjonować na rynku. Przedstawione powyżej okoliczności pozwalają uznać, że nieruchomość przeznaczona do zbycia będzie, w momencie planowanej sprzedaży, stanowiła zorganizowaną część przedsiębiorstwa, wyodrębnioną organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy.

Jak Organ wskazał powyżej, definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie ma charakteru samoistnego, ale pozostaje w związku z możliwością wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia tej zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Nabycie zorganizowanej części przedsiębiorstwa oznacza przy tym, że nabywca będzie kontynuował działalność jaką prowadził dotychczas zbywca przy wykorzystaniu tych składników materialnych i niematerialnych, które złożyły się na tę zorganizowaną część.

Przedstawiony opis zdarzenia przyszłego wskazuje, że nabywcą nieruchomości będzie dotychczasowy jej najemca. Najemca wykorzystuje część nieruchomość (73,8% powierzchni), wraz z odpowiednim wyposażeniem, do świadczenia usług (prowadzenia placówki) całodobowej opieki nad osobami starszymi, przewlekle chorymi i w podeszłym wieku. Korzysta przy tym z usług porządkowych, cateringowych i ochrony, świadczonych przez Wnioskodawcę przy wykorzystaniu pozostałej części nieruchomości. Wnioskodawca podał, w uzupełnieniu wniosku, że nabywca będzie kontynuował działalność gospodarczą przy użyciu budynku, wyposażenia oraz przejmowanych pracowników. Przy tym będą to pracownicy, którzy dotychczas zajmowali się obsługą najemcy na terenie nieruchomości.

Zauważyć zatem należy, że rodzaj działalności prowadzonej przez najemcę (dom opieki) w nieruchomości jest odmienny od działalności Wnioskodawcy, polegającej na wynajmie tej nieruchomości. Nabywając nieruchomość nabywca nie będzie zatem kontynuował działalności w zakresie wynajmu (wraz z obsługą nieruchomości), prowadzonej przez Wnioskodawcę. Najemca będzie natomiast w dalszym ciągu prowadził swoją dotychczasową działalność w zakresie opieki całodobowej nad osobami starszymi, przewlekle chorymi i w podeszłym wieku. Z kolei pracownicy przejęci od Wnioskodawcy nie będą świadczyli na rzecz podmiotu trzeciego usług związanych z obsługą nieruchomości, tylko będą w ramach przedsiębiorstwa nabywcy obsługiwali nieruchomość.

Wobec powyższego zbycie nieruchomości przez Wnioskodawcę nie będzie stanowiło zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa wyłączonej od opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy. Nie można bowiem uznać, że zbywana nieruchomość będzie wykorzystywana w dotychczasowym zakresie, tj. w celu wynajmu i świadczenia usług na rzecz najemcy. W niniejszej sprawie nie dojdzie do kontynuacji działalności jaką prowadzi Wnioskodawca w oparciu o nieruchomość, ponieważ nabywca będzie prowadził w nieruchomości dom opieki. Zatem transakcja zbycia nieruchomości będzie stanowiła, podlegającą opodatkowaniu, dostawę towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zadanego pytania) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Równocześnie w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych - art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.