Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2.4011.169.2021.2.MD
z 11 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2021 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniu 19 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 19 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi rehabilitacyjnej.

We wniosku i jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni chciałaby odliczyć wydatki poniesione na leczenie jąkania syna, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Orzeczenie to wydał Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w … na okres do 31 sierpnia 2021 r. Orzeczenie przyznano z powodu Zespołu Aspergera (F84.5), jąkania (F98.5) oraz mieszanych (F41.3) zaburzeń lękowych – symbol przyczyny niepełnosprawności 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe. Syn jąka się od 5 roku życia.

Według zaleceń lekarza psychiatry syn Wnioskodawczyni wymaga terapii logopedycznej. Dziecko zostało zakwalifikowane na terapię – leczenie jąkania (rehabilitację mowy) prowadzoną przez logopedę wyspecjalizowanego w terapii jąkania, na którą był przez Wnioskodawczynię dowożony z miejsca zamieszkania przez 13 dni. Terapia jąkania obejmuje zabiegi rehabilitacyjne – zajęcia i ćwiczenia, które rehabilitują zaburzoną funkcję organizmu, tj. mowę. Zajęcia odbywały się przez min. 8 godzin dziennie. Później kontynuował terapię w formie całodziennych comiesięcznych spotkań z logopedą. Rehabilitacja mowy w postaci leczenia jąkania – terapii logopedycznej ułatwia synowi porozumiewanie się, a tym samym poprawia funkcjonowanie w społeczeństwie.

Na rzecz niepełnosprawnego syna Wnioskodawczyni poniosła wydatki w 2020 r.: 1 października 2020 r. – 200 zł; 2 października 2020 r. – 7800 zł, 4 listopada 2020 r. – 300 zł, 8 grudnia 2020 r. – 300 zł. Za ww. zajęcia Wnioskodawczyni otrzymała faktury o nazwie usługi „leczenie jąkania”. Łączna wartość faktur wyniosła 8600 zł. Faktury te zostały wystawione na Wnioskodawczynię.

Wskazane wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków: Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON), Zakładowego Funduszu Aktywności (ZFA), Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), ani zwrócone w jakiejkolwiek formie.

W roku poniesienia wydatków Wnioskodawczyni osiągnęła dochody z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę. Syn Wnioskodawczyni nie osiągał dochodów (opodatkowanych ani zwolnionych z podatku) w roku podatkowym, w którym Wnioskodawczyni zamierza dokonać odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Jako przedstawiciel ustawowy pobiera na niego zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 215,84 zł – miesięcznie, 2590,08 zł – rocznie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w ramach ulgi rehabilitacyjnej można odliczyć wydatki poniesione na leczenie jąkania jako rehabilitacji mowy zgodnie z zaleceniami lekarskimi? Czy ma znaczenie nazwa usługi określona na fakturze: leczenie jąkania, terapia, wizyta, zajęcia, zabiegi logopedyczne czy sam fakt otrzymywanego wsparcia dla osoby niepełnosprawnej, które wpisuje się w zalecenie lekarskie?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na cele logopedyczne – leczenie jąkania jako rehabilitację mowy i zaspokojenie potrzeby terapeutycznej powinny być uznane w rozliczeniu ulgi rehabilitacyjnej – bez względu na określenie nazwy usługi w fakturze/rachunku – czy jest to leczenie jąkania, terapia, wizyta, zajęcia, zabiegi logopedyczne. Wnioskodawczyni uważa, że najważniejsze jest wsparcie osoby niepełnosprawnej i zapewnienie możliwości rehabilitacji zaburzonej funkcji organizmu – w tym przypadku narządu mowy, zgodnie z zaleceniami lekarskimi, gdyż ułatwia ona synowi porozumiewanie się, a tym samym poprawia jego funkcjonowanie w społeczeństwie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

Na podstawie art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wydatki na cele rehabilitacyjne oraz wydatki związane z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, uważa się wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo-leczniczych i pielęgnacyjno-opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne.

Wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie (art. 26 ust. 7b cytowanej ustawy).

W myśl art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wysokość wydatków na cele określone w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7c, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty – w przypadkach innych niż wymienione w pkt 1-3.

Art. 26 ust. 7d przywołanej ustawy stanowi, że warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Stosownie do art. 26 ust. 7f ww. ustawy ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa – należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Przepisy ust. 7a-7d i ust. 7g stosuje się odpowiednio do podatników, na których utrzymaniu pozostają następujące osoby niepełnosprawne: współmałżonek, dzieci własne i przysposobione, dzieci obce przyjęte na wychowanie, pasierbowie, rodzice, rodzice współmałżonka, rodzeństwo, ojczym, macocha, zięciowie i synowe, jeżeli w roku podatkowym dochody tych osób niepełnosprawnych nie przekraczają dwunastokrotności kwoty renty socjalnej określonej w ustawie z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej (Dz. U. z 2019 r. poz. 1455, 1622, 1818 i 2473), w wysokości obowiązującej w grudniu roku podatkowego. Do dochodów, o których mowa w zdaniu pierwszym, nie zalicza się alimentów na rzecz dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4, świadczenia uzupełniającego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 100a, oraz zasiłku pielęgnacyjnego.

Natomiast, na mocy postanowień art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub od dochodu na podstawie ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Należy również podkreślić, że zgodnie z powołanymi powyżej przepisami wydatki w ramach ulgi rehabilitacyjnej mogą podlegać odliczeniu od dochodu jedynie w roku podatkowym w którym zostały poniesione.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia wynika, że w ramach ulgi rehabilitacyjnej Wnioskodawczyni chciałaby odliczyć wydatki poniesione na leczenie jąkania syna, który posiada orzeczenie o niepełnosprawności. Orzeczenie to wydał Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w … na okres do 31 sierpnia 2021 r. Orzeczenie przyznano z powodu Zespołu Aspergera (F84.5), jąkania (F98.5) oraz mieszanych (F41.3) zaburzeń lękowych – symbol przyczyny niepełnosprawności 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe. Syn jąka się od 5 roku życia. Według zaleceń lekarza psychiatry syn Wnioskodawczyni wymaga terapii logopedycznej. Dziecko zostało zakwalifikowane na terapię – leczenie jąkania (rehabilitację mowy) prowadzoną przez logopedę wyspecjalizowanego w terapii jąkania, na którą był przez Wnioskodawczynię dowożony z miejsca zamieszkania przez 13 dni. Terapia jąkania obejmuje zabiegi rehabilitacyjne – zajęcia i ćwiczenia, które rehabilitują zaburzoną funkcję organizmu, tj. mowę. Zajęcia odbywały się przez min. 8 godzin dziennie. Później kontynuował terapię w formie całodziennych comiesięcznych spotkań z logopedą. Rehabilitacja mowy w postaci leczenia jąkania – terapii logopedycznej ułatwia synowi porozumiewanie się, a tym samym poprawia funkcjonowanie w społeczeństwie. Na rzecz niepełnosprawnego syna Wnioskodawczyni poniosła wydatki w 2020 r.: 1 października 2020 r. – 200 zł; 2 października 2020 r. – 7800 zł, 4 listopada 2020 r. – 300 zł, 8 grudnia 2020 r. – 300 zł. Za ww. zajęcia Wnioskodawczyni otrzymała faktury o nazwie usługi „leczenie jąkania”. Łączna wartość faktur wyniosła 8600 zł. Faktury te zostały wystawione na Wnioskodawczynię. Wskazane wydatki nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków: Zakładowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (ZFRON), Zakładowego Funduszu Aktywności (ZFA), Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych (PFRON), Narodowego Funduszu Zdrowia (NFZ), Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych (ZFŚS), ani zwrócone w jakiejkolwiek formie. W roku poniesienia wydatków Wnioskodawczyni osiągnęła dochody z tytułu zatrudnienia na umowę o pracę. Syn Wnioskodawczyni nie osiągał dochodów (opodatkowanych ani zwolnionych z podatku) w roku podatkowym, w którym Wnioskodawczyni zamierza dokonać odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej. Jako przedstawiciel ustawowy pobiera na niego zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 215,84 zł – miesięcznie, 2590,08 zł – rocznie).

Przenosząc przedstawione uprzednio uregulowania prawne na grunt niniejszej sprawy podkreślić należy, że ustawodawca nie zdefiniował w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, pojęć: „zabieg”, „rehabilitacja” oraz „rehabilitacja lecznicza”, zatem koniecznym jest wyjaśnienie tych pojęć w oparciu o definicje encyklopedyczne oraz wydaną z zakresu rehabilitacji literaturę. Zgodnie z definicją tych pojęć zawartą w „Słowniku wyrazów obcych” (PWN, Warszawa 1991 r.) oraz „Encyklopedii” PWN, zabieg stanowi interwencję mającą na celu wywołanie określonego skutku, zwykle będącą środkiem zaradczym przeciwdziałającym czemuś (np. skutkom choroby); rehabilitacja jest to przywrócenie choremu sprawności fizycznej i psychicznej poprzez stosowanie odpowiednich zabiegów leczniczych; rehabilitacja lecznicza zaś to połączenie leczenia z postępowaniem usprawniającym, które obejmuje m.in. zabiegi fizykoterapeutyczne, wodolecznictwo, światłolecznictwo, elektrolecznictwo, mechanoterapię, kinezyterapię.

Natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 426 ze zm.), który wyjaśnia pojęcie rehabilitacji osób niepełnosprawnych, wynika że rehabilitacja osób niepełnosprawnych oznacza zespół działań, w szczególności organizacyjnych, leczniczych, psychologicznych, technicznych, szkoleniowych, edukacyjnych i społecznych, zmierzających do osiągnięcia, przy aktywnym uczestnictwie tych osób, możliwie najwyższego poziomu ich funkcjonowania, jakości życia i integracji społecznej.

Wobec powyższego „leczenie jąkania” poprzez zabiegi logopedyczne, należy uznać jako zabiegi rehabilitacyjne. Jednocześnie z zacytowanych przepisów wynika, że podatnik który dokonuje odliczeń, o których mowa powyżej, jest obowiązany posiadać dokument potwierdzający poniesienie wydatków, zawierający w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi) i sprzedającego (usługę), rodzaj zakupionej usługi oraz kwotę zapłaty.

Odnosząc się zatem do kwestii znaczenia nazw usług określonych na fakturach, stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawczyni posiada:

• orzeczenie o niepełnosprawności syna, w którym jako symbol przyczyny niepełnosprawności wskazano 12-C – całościowe zaburzenia rozwojowe,
• zalecenia lekarza psychiatry, w których lekarz zakwalifikował syna na terapię – leczenie jąkania (rehabilitację mowy),

to poniesione przez Wnioskodawczynię wydatki na terapię syna, udokumentowane fakturami VAT o nazwie usługi „leczenie jąkania”, mogą zostać zaliczone do wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji mogą zostać odliczone od dochodu Wnioskodawczyni.

Reasumując, wydatki poniesione przez Wnioskodawczynię w związku z niepełnosprawnością syna, na zabiegi rehabilitacyjne – w ramach terapii logopedycznej, będącej rehabilitacją mowy w postaci leczenia jąkania, zaleconej przez lekarza psychiatrę, która ułatwia synowi porozumiewanie się, a tym samym poprawia funkcjonowanie w społeczeństwie, stanowią wydatki na cele rehabilitacyjne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 6 w zw. z art. 26 ust. 7a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji Wnioskodawczyni może dokonać odliczenia poniesionych wydatków od dochodu za 2020 r.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawczynię w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.