Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.212.2021.6.KK
z 14 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 marca 2021 r. (data wpływu 1 kwietnia 2021 r.), uzupełnione pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 11 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.212.2021.1.KK (doręczone Stronie 15 czerwca 2021 r.), ponownie uzupełnione pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 25 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.212.2021.2.KK (doręczone Stronie 30 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu wybudowania i sprzedaży dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika z tytułu wybudowania i sprzedaży dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 11 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.212.2021.1.KK (doręczone Stronie 15 czerwca 2021 r.), ponownie uzupełniony pismem z 18 czerwca 2021 r. (data wpływu 2 lipca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 25 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.212.2021.2.KK (doręczone Stronie 30 czerwca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 24 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego (…) dwie działki o numerach 1 i 2, położne w (…) przy ul. (…). Działki powyższe Wnioskodawca nabył od członków rodziny i stanowią Jego majątek prywatny. Zainteresowany nabył działkę jako osoba fizyczna, nieprowadząca działalności gospodarczej. W trakcie posiadania nie były one wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej. Od kilkunastu lat Wnioskodawca opłaca za powyższe działki podatek od nieruchomości oraz wykonuje na nich czynności pielęgnacyjne, takie jak wycinka drzew czy też nowe nasadzenia oraz czynności mające utrzymać je w należytym stanie, tj. na przykład wymiana ogrodzenia.

Od 2009 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, początkowo w formie działalności jednoosobowej, zaś od 2014 r wyłącznie w formie spółki cywilnej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest pracownia architektoniczna. Z tytułu prowadzonej działalności spółka cywilna jest podatnikiem podatku od towarów i usług. W żadnej formie Zainteresowany nie prowadził ani nie prowadzi działalności polegającej na obrocie nieruchomościami.

Na początku 2020 r., jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozpoczął na przedmiotowych działkach budowę budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Inwestycje realizuje ze środków własnych oraz otrzymanych od matki w drodze darowizny. Na etapie projektowania inwestycji, Wnioskodawca zdecydował się przeznaczyć jeden lokal na własne cele mieszkaniowe, jeden lokal w formie darowizny przekazać matce oraz dwa pozostałe lokale pozostawić dla synów, jako zabezpieczenie. W chwili obecnej ze względu na zmianę sytuacji życiowej (pandemia spowodowała spadek przychodów spółki cywilnej, której jest wspólnikiem o ponad 50% w stosunku do roku poprzedniego), planuje sprzedaż niektórych lub nawet wszystkich 4 lokali. Transakcja zostanie przeprowadzona najprawdopodobniej do końca 2021 roku. Sprzedaży będzie podlegał udział w nieruchomości wraz z jednoczesnym ustanowieniem odrębnej własności lokalu. Wnioskodawca nie planuje zlecać sprzedaży żadnemu profesjonalnemu podmiotowi zajmującemu się obrotem nieruchomościami. Nie przewiduje również wybudowanych lokali, przed dokonaniem ich zbycia, wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie będzie ich udostępniać osobom trzecim, nie będą też przedmiotem umów najmu czy dzierżawy). Do sprzedaży planuje wyłącznie wykorzystać zwykłe formy ogłoszenia na popularnych portalach ogłoszeniowych (…) -bez aktywnych działań marketingowych.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że w dniu 22 października 2018 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji, polegającej na budowie 2 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, położonych na działkach nr 1 i 2 przy ul. (…)w (…) (powyższą decyzję wydano w dniu 21 stycznia 2019 r. - ostateczna od dnia 11 lutego 2019 r.).

Zgodnie z ustawą z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz.U. z 2020 r., poz.1333 ze zm.), przed rozpoczęciem budowy budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej, Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o pozwolenie na budowę. Dwa odrębne pozwolenia na budowę (niezależne dla każdej z działek) uzyskał w dniu 29 czerwca 2020 r.(ostateczne od dnia 6 lipca 2020 r.).

W dniu 21 grudnia 2018 r. wystąpił o wydanie warunków przyłączeniowych do sieci gazowej niezależnie (na dwóch odrębnych wnioskach) dla działek nr 1 oraz nr 2.

W dniu 27 grudnia 2018 r. wystąpił o wydanie warunków przyłączeniowych do sieci energetycznej niezależnie (na dwóch odrębnych wnioskach) dla działek nr 1 oraz nr 2.

W dniu 21 grudnia 2018 r. wystąpił z wnioskiem o wydanie warunków przyłączeniowych do sieci wodociągowej oraz kanalizacji sanitarnej dla działek nr 1 i 2.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej (oprócz wskazanych we wniosku) sprzedaży nieruchomości. Poza działkami opisanymi we wniosku nie posiada innych nieruchomości, które zamierza sprzedać.

Czynności nabycia działek nr 1 i 2 nie zostały udokumentowane fakturami z wykazanym podatkiem VAT wystawionymi na Zainteresowanego. Nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zbycie nieruchomości może spowodować, że Wnioskodawca zostanie uznany za podatnika podatku od towarów i usług zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W zakresie podatku od towarów i usług wskazać należy, że w myśl art. 15 ustawy podatnikami są osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą. Jeżeli dana osoba nie prowadzi działalności gospodarczej to nie jest podatnikiem i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W przypadku natomiast, gdy podatnik dokonuje sprzedaży swojego majątku prywatnego, powyższe przesłanki działalności gospodarczej nie są spełnione. W przedmiotowym przypadku nie zostaną podjęte żadne aktywne działania, które mogłyby świadczyć o zamiarze dokonywania przez Wnioskodawcę profesjonalnego obrotu spełniającego kryteria działalności gospodarczej. Grunt został nabyty na potrzeby własne. Nie może więc być mowy o spełnieniu przesłanek działalności gospodarczej ( patrz wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 marca 2008 r„ III SA/GI 161/08)

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednak nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Z treści art. 15 ust. 1 ustawy wynika, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 112, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Ponadto Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że 24 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego dwie działki o numerach 1 i 2. Czynności nabycia działek nr 1i 2 nie zostały udokumentowane fakturami.

Od 2009 roku Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, początkowo w formie działalności jednoosobowej, zaś od 2014 r wyłącznie w formie spółki cywilnej. Przedmiotem prowadzonej działalności jest pracownia architektoniczna. Z tytułu prowadzonej działalności spółka cywilna jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W dniu 22 października 2018 r. Zainteresowany wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie 2 budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, położonych na działkach nr 1 i 2. Ponadto Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o pozwolenie na budowę. Dwa odrębne pozwolenia na budowę (niezależne dla każdej z działek) uzyskał w dniu 29 czerwca 2020 r.

W dniu 21 grudnia 2018 r. wystąpił o wydanie warunków przyłączeniowych do sieci gazowej oraz sieci wodociągowej i kanalizacji sanitarnej, a następnie w dniu 27 grudnia 2018 r. wystąpił o wydanie warunków przyłączeniowych do sieci energetycznej.

Na początku 2020 r. jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej, Wnioskodawca rozpoczął na przedmiotowych działkach budowę budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Inwestycje realizuje ze środków własnych oraz otrzymanych od matki w drodze darowizny. Na etapie projektowania inwestycji, Wnioskodawca zdecydował się przeznaczyć jeden lokal na własne cele mieszkaniowe, jeden lokal w formie darowizny przekazać matce oraz dwa pozostałe lokale pozostawić dla synów, jako zabezpieczenie. W chwili obecnej ze względu na zmianę sytuacji życiowej (pandemia spowodowała spadek przychodów spółki cywilnej, której jest wspólnikiem o ponad 50% w stosunku do roku poprzedniego), planuje sprzedaż niektórych lub nawet wszystkich 4 lokali. Sprzedaży będzie podlegał udział w nieruchomości wraz z jednoczesnym ustanowieniem odrębnej własności lokalu. Wnioskodawca nie planuje zlecać sprzedaży żadnemu profesjonalnemu podmiotowi zajmującemu się obrotem nieruchomościami. Nie przewiduje również wybudowanych lokali przed dokonaniem ich zbycia wykorzystywać do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (nie będzie ich udostępniać osobom trzecim, nie będą też przedmiotem umów najmu czy dzierżawy). Do sprzedaży planuje wyłącznie wykorzystać zwykłe formy ogłoszenia na popularnych portalach ogłoszeniowych (…) -bez aktywnych działań marketingowych.

Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej (oprócz wskazanych we wniosku) sprzedaży nieruchomości. Poza działkami opisanymi we wniosku nie posiada innych nieruchomości, które zamierza sprzedać.

Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy budowie budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej. Nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

W tak przedstawionym zdarzeniu przyszłym wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy powinien być uznany za podatnika podatku VAT z tytułu planowanych transakcji.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów, budynków) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o VAT. Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do sprzedaży zabudowanych działek nr 1 i 2, Sprzedający będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Sprzedający podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Zatem, w przedmiotowej sprawie biorąc pod uwagę opis sprawy oraz przywołane orzeczenia TSUE w sprawach: C-291/92, C-180 i C- 181 należy stwierdzić, że Wnioskodawca przez cały okres posiadania wskazanych we wniosku działek zabudowanych nr 1 i 2 nie wykazywał zamiaru wykorzystywania ich wyłącznie do celów osobistych. Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o wydanie decyzji o ustalenie warunków zabudowy dla przyszłej inwestycji, następnie wystąpił z wnioskiem o pozwolenie na budowę, doprowadził media do ww. działki oraz będzie zamieszał na portalach nieruchomości zamiar sprzedaży ww. budynków. Ponadto Wnioskodawca żadnego z dwóch wybudowanych budynków w zabudowie bliźniaczej nie wykorzystywał dla celów prywatnych, bezpośrednio po ich wybudowaniu będą przeznaczone na sprzedaż. Powyższe okoliczności wskazują na zamiar prowadzenia przez Wnioskodawcę profesjonalnej działalności gospodarczej, bowiem prace budowlane związane z budową dwóch budynków nie były przez Niego prowadzone w celach osobistych (zamieszkania), lecz w celach ich sprzedaży. Jak widać podejmowane działania były zaplanowane, rozłożone w czasie i miały cechy nabycia gruntu z konkretnym zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie budowania budynków mieszkalnych na sprzedaż. Ponadto Wnioskodawca podjął budowę wszystkich budynków na obydwu działkach równocześnie, czyli w taki sposób, aby zakończyć w tym samym czasie całą inwestycję i dokonać jej sprzedaży nabywcom. Wszystko to wskazuje na aktywne działanie Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami oraz świadczy o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

W związku z powyższym, sprzedaży dwóch budynków mieszkalnych jednorodzinnych w zabudowie bliźniaczej, nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, gdyż okoliczności sprawy przesądzają o wykorzystaniu ww. nieruchomości dla celów zarobkowych. W konsekwencji Wnioskodawca wykonujący działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy staje się podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Zatem sprzedaż dwóch budynków jednorodzinnych dwulokalowych w zabudowie bliźniaczej znajdujących się na działkach nr 1 i 2 przez Wnioskodawcę posiadającego status podatnika jest dostawą towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie, ul. M.C. Skłodowskiej 40, 20-029 Lublin, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.