2021.07.14 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0114-KDIP1-3.4012.218.2021.2.AMA

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.218.2021.2.AMA
z 14 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 kwietnia 2021 r. (data wpływu 8 kwietnia 2021 r.) uzupełnionym pismem z 7 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 30 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.218.2021.1.AMA (doręczone Stronie 5 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej działek nr 1 i nr 2 w drodze licytacji publicznej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z 7 maja 2021 r. (data wpływu 11 maja 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 30 kwietnia 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.218.2021.1.AMA (doręczone 5 maja 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży egzekucyjnej działek nr 1 i nr 2 w drodze licytacji publicznej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Jako Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) Wnioskodawczyni prowadzi egzekucję z nieruchomości stanowiącej działkę numer ewidencyjny 2 o powierzchni 3,3046 ha, położonej: (...), dla której Sąd Rejonowy w (...) prowadzi księgę wieczystą o numerze (...) z wniosku wierzyciela

(...) Spółka, (...), którego reprezentuje (…)

oraz z nieruchomości stanowiącej działkę nr ewidencyjny 1 o powierzchni 5,4932 ha położonej: (...), dla której Sąd Rejonowy w (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…) z wniosku wierzycieli:

(…) Spółka (…) (wierzyciel hipoteczny w sprawie (…)), (…), którego reprezentuje (…);

(…), którego reprezentuje: (…) należącej do dłużnika (…).

Nieruchomości te nie są zabudowane. Są wykorzystywane jedynie rolniczo, ostatnio dominowała uprawa kukurydzy.

Działka o numerze ewidencyjnym 1 o powierzchni 5,4932 ha według Ewidencji Gruntów Starostwa Powiatowego w (…) stanowi:

drogi klasy dr o pow. 0,0368 ha,

grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych klasy Lzr-RIVb o pow. 0,0739 ha,

grunty orne klasy RIIIb o pow. 0,0263 ha,

grunty orne klasy RIVa o pow. 2,4436 ha,

grunty orne klasy RIVb o pow. 2,7073 ha,

grunty orne klasy RV o pow. 0,2053 ha.

Działka o numerze ewidencyjnym 2 o powierzchni 3,3046 ha według Ewidencji Gruntów Starostwa Powiatowego w (…) stanowi:

drogi klasy dr o pow. 0,0501 ha,

grunty orne klasy RIIIb o pow. 0,7806 ha,

grunty orne klasy RIVa o pow. 1,7957 ha,

grunty orne klasy RIVb o pow. 0,3002 ha,

grunty orne klasy RV o pow. 0,3780 ha.

Jednakże zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomości znajdują się w strefie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy rekreacji indywidualnej oraz usług z zakresu sportu, rekreacji i turystyki. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy (…), zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy (…) z dnia 31 sierpnia 2009 r., realizacja obiektów budowlanych powinna umożliwić zachowanie wysokich walorów krajobrazowych obszaru, a przyjęte rozwiązania techniczne powinny zapewnić wkomponowanie zabudowy w formie wolnostojącej. Dopuszczona jest realizacja usług nieuciążliwych, nie zaliczonych do usług mogących znacząco oddziaływać na środowisko. Działki nie są zabudowane ani ogrodzone.

W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że podstawą nabycia prawa własności przedmiotowej nieruchomości była zmiana umowy o przejęcie długu oraz umowa o przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu, (…) z dnia 22 września 2009 r., zawarta przed notariuszem (…).

Dłużnikowi, w związku z nabyciem przedmiotowych nieruchomości, nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, ponieważ transakcja kupna z 2009 roku nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług i dłużnik nie miał prawa do odliczenia podatku VAT po jej nabyciu.

Dłużnik jest spółką z o.o. sp. k. i nabył nieruchomości w celu wykorzystania jej w prowadzonej działalności gospodarczej.

Na nieruchomościach ujawnione są wpisy hipoteczne:

hipoteka umowna na rzecz (…) Spółka (…), wpis nastąpił w dniu 14 stycznia 2016 r. na wniosek z dnia 16 grudnia 2015 r., w kwocie (…) zł na:

zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z (…) zabezpieczonych imiennych obligacji, w tym całość kwoty wykupu obligacji objętych przez obligatariuszy, oraz wszystkie odsetki a także koszty,

zabezpieczenie wierzytelności wynikającej z (…) zabezpieczonych imiennych obligacji o numerze od (…) do (…) wyemitowanych przez spółkę (…). z siedzibą w (…) na podstawie uchwały nr (…) zarządu spółki (…) z dnia 25 maja 2015 r., zmienionej uchwałą nr (…) z dnia 30 czerwca 2015 r.

hipoteka umowna na rzecz (…) Spółka (…), wpis nastąpił w dniu 14 stycznia 2016 r. na wniosek z dnia 16 grudnia 2015 r. w kwocie (…) zł – wierzytelność, w tym całość kwoty wykupu obligacji oraz odsetek a także koszty związane z zaspokojeniem się przez obligatariuszy z przedmiotu hipoteki, uchwała nr (…) z dnia 25 maja 2015 r. zarządu spółki (…) w (…) w sprawie przyjęcia programu emisji obligacji, zarząd tej spółki podjął uchwałę nr (…) z dnia 7 października 2015 r. w sprawie emisji obligacji serii C i ustalenia warunków emisji;

hipoteka umowna na rzecz (…) w (…), wpis nastąpił w dniu 16 lutego 2016 r. na wniosek z dnia 1 lutego 2016 r. w kwocie (…) zł – wierzytelność, w tym całość kwoty wykupu obligacji, oraz wszystkie odsetki zarówno przewidziane uchwałą jak i odsetki naliczone w przypadku opóźnienia w zapłacie kwoty wykupu obligacji, uchwała nr (…) z dnia 25 maja 2015 r. zarządu spółki (…) w (…) w sprawie przyjęcia programu emisji obligacji zarząd tej spółki podjął uchwałę nr (…) z dnia 18 stycznia 2016 r. zmiany uchwały nr (…) w sprawie emisji obligacji serii (…) i ustalenia warunków emisji.

Sprawdzenie statusu podmiotu w VAT przy pomocy Portalu Podatkowego MF przeprowadzone w marcu 2021 r. wykazało, iż podmiot o podanym identyfikatorze NIP – (…) nie jest zarejestrowany jako podatnik VAT. Dłużnik obecnie nie odbiera korespondencji pod wskazanym adresem.

Celem ustalenia kwestii czy w przypadku sprzedaży licytacyjnej przedmiotowych nieruchomości istnieje obowiązek zapłaty podatku VAT komornik w dniu 15 marca 2021 r. udał się do siedziby dłużnika w (…) celem dokonania ustaleń w siedzibie dłużnika. Jednakże nikogo nie zastano. Ustalono, że od kilku lat dłużnik fizycznie nie wykonuje pod tym adresem działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego w drodze licytacji publicznej będzie obciążona podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług nakłada na komornika sądowego obowiązek działania jako płatnik w przypadku wykonywania przez niego czynności egzekucyjnych w rozumieniu Kodeksu postępowania cywilnego. Jednak obowiązki płatnika urzeczywistniają się wyłącznie wtedy, gdy sam dłużnik byłby zobowiązany do zapłacenia podatku należnego od danej transakcji.

Z kolei, zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Z kolei ust. 21 wskazanego powyżej przepisu stanowi, że: jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

W przedmiotowej sprawie nieruchomość dłużnik nabył jako osoba prawna w drodze umowy przeniesienia własności nieruchomości, bez prawa do odliczenia podatku VAT, co komornik sprawdził przeglądając księgę wieczystą przedmiotowej nieruchomości.

Dłużnik włada nieruchomością w ramach tzw. zarządu zwykłego.

Zweryfikowany na Portalu Podatkowym status podmiotu wykazuje, iż nie jest on zarejestrowany jako podatnik VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tym samym trzeba zatem przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy o VAT zbycie nieruchomości gruntowej traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów.

Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Z powyższych przepisów wynika, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Ze zwolnienia od podatku będzie zatem korzystać sprzedaż działki niezabudowanej, która nie jest klasyfikowana jako działka budowlana, a więc sprzedaż gruntów o charakterze rolnym, leśnym itp.

W związku z tym, że ustawa o podatku od towarów i usług nie precyzuje, o jakie tereny przeznaczone pod zabudowę chodzi, przyjąć należy, że pojęcie „tereny przeznaczone pod zabudowę” obejmuje obszary, na których przewidziane są różne formy zabudowy, począwszy od zabudowy mieszkaniowej, przez tereny zabudowy techniczno-produkcyjnej, aż po tereny zabudowy zagrodowej włącznie. O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego: miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku – decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zbycie takiej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na podmiot obrotu w stawce 23%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż egzekucyjna przedmiotowej nieruchomości w drodze licytacji publicznej będzie obciążona podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wyżej opisanej nieruchomości w toku postępowania egzekucyjnego w drodze licytacji publicznej będzie obciążona podatkiem od towarów i usług w stawce 23%.

Z kolei zgodnie z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają te czynności, w przypadku których spełniony został zarówno podmiotowy, jak i przedmiotowy zakres opodatkowania, tzn. zaistniała czynność określona jako opodatkowana, która została wykonana przez podmiot mający cechę podatnika.

Z kolei ust. 21 wskazanego powyżej przepisu stanowi, że jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.

Dłużnik włada nieruchomością w ramach tzw. zarządu zwykłego.

Zweryfikowany na Portalu Podatkowym status podmiotu wykazuje, iż nie jest on zarejestrowany jako podatnik VAT.

Dłużnik nie jest zatem podatnikiem w świetle art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, zbycie takiej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług ze względu na podmiot obrotu w stawce 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2020 r. poz. 1427 ze zm.) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.

Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.

Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przepis art. 30 § 1 ww. ustawy stanowi, że płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.

W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów. Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.

Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku. Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.

Stosownie do treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W świetle powołanych powyżej przepisów budynki, budowle lub ich części oraz grunt spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT.

Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jako Komornik Sądowy prowadzi egzekucję z dwóch nieruchomości:

stanowiącej działkę numer ewidencyjny 2 o powierzchni 3,3046 ha, położonej w (…),
stanowiącej działkę numer ewidencyjny 1 o powierzchni 5,4932 ha, położonej w (…).

Nieruchomości te są niezabudowane. Są one wykorzystywane jedynie rolniczo, ostatnio dominowała na nich uprawa kukurydzy. Jednakże zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego nieruchomości te znajdują się w strefie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy rekreacji indywidualnej oraz usług z zakresu sportu, rekreacji i turystyki. Dopuszczona jest realizacja usług nieuciążliwych. Opisane działki nie są zabudowane ani ogrodzone.

W toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że podstawą nabycia prawa własności ww. nieruchomości była zmiana umowy o przejęcie długu oraz umowa o przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu. Transakcja kupna z 2009 roku nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Dłużnik jest spółką z o.o. sp. k. i nabył nieruchomości w celu wykorzystania ich w prowadzonej działalności gospodarczej.

Opisane wyżej nieruchomości dłużnik nabył jako osoba prawna w drodze umowy przeniesienia własności nieruchomości, bez prawa do odliczenia podatku VAT.

Dłużnik włada nieruchomością w ramach tzw. zarządu zwykłego.

Zweryfikowany w marcu 2021 r. na Portalu Podatkowym Ministerstwa Finansów status podmiotu wykazuje, iż nie jest on zarejestrowany jako podatnik VAT.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawczyni dotyczą kwestii, czy sprzedaż egzekucyjna w drodze licytacji publicznej opisanych nieruchomości niezabudowanych będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Analiza okoliczności przedstawionych we wniosku oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa prowadzi do wniosku, że mimo iż dłużnik obecnie nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT, to w odniesieniu do transakcji sprzedaży nieruchomości składającej się z działek o nr 1 i nr 2, należy uznać dłużnika za podatnika podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Zauważyć bowiem należy, że ww. nieruchomości Dłużnik nabył w celu wykorzystywania ich w prowadzonej działalności gospodarczej w formie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej, czyli jako osoba prawna. W konsekwencji, dostawa przez komornika ww. nieruchomości składającej się z ww. działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jako odpłatna dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Odnosząc zatem regulacje zawarte w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy do art. 18 ustawy, wskazać należy, że w przypadku, gdy dłużnik - właściciel danej nieruchomości – jest podatnikiem podatku od towarów i usług, wówczas komornik jest płatnikiem podatku VAT z tytułu dostawy tej nieruchomości.

Analizując kwestię możliwości zastosowania zwolnienia z opodatkowania sprzedaży w trybie licytacji publicznej nieruchomości niezabudowanych składających się z działek o nr 1 i nr 2 wskazać należy, iż wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku. Zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności oraz zwolnienie od podatku. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.

Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią akty prawa miejscowego tj. miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego - jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy - jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen - „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem w pierwszej kolejności należy ustalić czy przedmiotem planowanej transakcji jest grunt przeznaczony pod zabudowę.

W analizowanej sprawie mamy do czynienia z sytuacją sprzedaży egzekucyjnej przez Wnioskodawczynię działek niezabudowanych nr 1 i nr 2, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego znajdują się w strefie zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej z dopuszczeniem zabudowy rekreacji indywidualnej oraz usług z zakresu sportu, rekreacji i turystyki. Z przytoczonych wyżej przepisów wynika, że zapisy w planie zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy przesądzają o tym, czy dany teren jest terenem budowlanym. Biorąc zatem pod uwagę przedstawiony w analizowanej sprawie fakt, iż ww. działki niezabudowane przeznaczone są jako tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, rekreacji oraz usług w akcie prawa miejscowego uznać należy, że działki gruntu nr 1 i nr 2 będą traktowane w myśl art. 2 pkt 33 ustawy jako tereny budowlane. Wyklucza to zatem możliwość zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Wyłączenie czynności dostawy niezabudowanych terenów budowlanych z zakresu stosowania przepisu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy nie przesądza jeszcze o tym, że dana czynność nie może korzystać ze zwolnienia z opodatkowania VAT.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,

brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

W analizowanej sprawie, w toku postępowania egzekucyjnego ustalono, że podstawą nabycia prawa własności obu ww. działek niezabudowanych była zmiana umowy o przejęcie długu oraz umowa o przeniesienie własności nieruchomości w zamian za zwolnienie z długu w 2009 roku. Transakcja kupna ww. nieruchomości nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Warunek braku prawa do odliczenia podatku naliczonego należy rozumieć jako odnoszący się do przypadku, gdy dana czynność była opodatkowana, ale wynikający z tej czynności podatek VAT naliczony nie podlegał odliczeniu. Należy zatem stwierdzić, że skoro nabycie ww. działek niezabudowanych nie było opodatkowane podatkiem VAT, to z tego powodu nie można uznać, że dłużnikowi nie przysługiwało bądź przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Tym samym nie jest spełniony warunek braku prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu towaru (ww. działek gruntu), a w konsekwencji dla ww. sprzedaży egzekucyjnej działek nr 1 i nr 2, nie znajdzie zastosowania również zwolnienie od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Skoro do ww. transakcji nie znajdzie zastosowania zwolnienie z podatku wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy oraz z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, opisane we wniosku transakcje sprzedaży egzekucyjnej w drodze licytacji publicznej działek nr 1 i nr 2 będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z zastosowaniem właściwej stawki.

Zaznaczyć jednak należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie była przedmiotem analizy.

Tym samym, w okolicznościach omawianej sprawy, Wnioskodawczyni będzie zobowiązana obliczyć i odprowadzić podatek od towarów i usług wg właściwej stawki na rachunek właściwego urzędu skarbowego z tytułu dokonania sprzedaży egzekucyjnej w trybie licytacji publicznej działek nr 1 i nr 2.

Odnośnie wysokości stawki podatku Organ nie może zająć stanowiska, ze względu na to, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla czynności dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych od 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej, zgodnie z art. 42a ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin