2021.08.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej - 0113-KDIPT1-2.4012.382.2021.2.JSZ

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-2.4012.382.2021.2.JSZ
z 5 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 18 maja 2021 r. (data wpływu 24 maja 2021 r.) uzupełnionym pismem z 23 lipca 2021 r. (data wpływu 30 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu przeniesienia ze Spółki na Spółkę X prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

24 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia momentu przeniesienia ze Spółki na Spółkę X prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z 23 lipca 2021 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy oraz wskazanie, że przedstawione we wniosku pytanie i własne stanowisko Wnioskodawcy nie uległy zmianie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką kapitałową (dalej jako Wnioskodawca lub Spółka). Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. Rok podatkowy Spółki jest tożsamy z rokiem kalendarzowym.

Spółka zawarła z inną Spółką X (spółką X Sp. z o.o.), Spółką Y (spółką Y Sp. z o.o.) oraz Spółką Z (spółką Z Sp. z o.o.) umowę współpracy handlowej (dalej jako Umowa) – Spółka nie wyklucza również zawarcia takich umów z innymi podmiotami.

Umowa określa zasady współpracy w zakresie zamawiania, dostaw, sprzedaży oraz przekazywania i powierzania towarów (odzieży oraz obuwia, jak również toreb oraz dodatków ubraniowych i akcesoriów).

Na podstawie Umowy Spółka Y zobowiązała się do:

nabywania we własnym imieniu i na własny rachunek towarów wskazanych w zleceniu udzielonym przez Spółkę X lub podmiot wskazany przez Spółkę X od dostawców (producentów) krajowych lub zagranicznych;
realizując prawo do dysponowania Towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT, do sprzedaży towarów na rzecz Spółki, przy czym sprzedaż towaru następuje z zastrzeżeniem prawa własności aż do uiszczenia ceny (tj. do czasu uiszczenia ceny prawo własności towarów przysługuje Spółce Y),
dostawy towarów nabytych na zlecenie Spółki X lub podmiot wskazany przez Spółkę X, do magazynu Spółki.

W przypadku nabycia towarów przez Spółkę Y od producenta zagranicznego, Spółka Y zobowiązała się do sprzedaży towarów na rzecz Spółki w trakcie transportu lub po przekroczeniu przez towar granic UE, lecz przed objęciem towaru procedurami celnymi. Wprowadzenia towaru do obrotu na europejski obszar celny dokona Spółka.

Z chwilą wydania towarów Spółce, na Spółkę przechodzi niebezpieczeństwo przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru, jak również korzyści i ciężary z nimi związane.

Spółka Y nie ponosi względem pozostałych Stron odpowiedzialności za jakość towaru nabywanego od producentów wskazanych w zleceniu Spółki X lub podmiot wskazany przez Spółkę X.

Koszty związane z realizacją zamówień, w tym koszty nabycia towarów, ich ubezpieczenia, kontroli jakości oraz do momentu ich nabycia przez Spółkę, ponosi Spółka Y.

Od momentu nabycia towarów przez Spółkę koszty transportu towarów do magazynu Spółki oraz koszty ich składowania – na własne ryzyko – ponosi Spółka.

Natomiast Spółka na podstawie Umowy zobowiązała się:

do nabywania we własnym imieniu i na własny rachunek Towarów, wskazanych w zleceniu udzielonym przez Spółkę X lub podmiot wskazany przez Spółkę X, od dostawców (producentów) krajowych lub zagranicznych;
do świadczenia pełnej obsługi logistycznej w zakresie dostaw towarów z magazynu do punktów sprzedaży towarów (zwłaszcza sklepów) w sposób zgodny ze zleceniami Spółki X lub podmiotu wskazanego przez Spółkę X, lub Spółkę Z;
do dokonania odprawy celnej Towarów, zarówno w przypadku nabywania towarów bezpośrednio przez od producenta zagranicznego, jak również w przypadku nabywania towarów od producenta zagranicznego przez Spółkę Y, lecz sprzedawanych do Spółki w transporcie lub po przekroczeniu przez towar granic Unii Europejskiej, lecz przed objęciem tego Towaru procedurami celnymi.
realizując prawo do dysponowania towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 Ustawy o VAT, w zakresie towarów nabytych od Spółki Y w sposób opisany poniżej,
realizując prawo do dysponowania Towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 Ustawy o VAT, w zakresie towarów nabytych bezpośrednio od producentów, w sposób opisany poniżej.

Spółka uprawniona jest do rozporządzania towarami nabytymi od Spółki Y co do zasady poprzez:

sprzedaż towarów na rzecz Spółki Z,

powierzenie towarów Spółce X celem ich sprzedaży detalicznej w dowolnym sklepie prowadzonym przez danego franczyzobiorcę, w oparciu o umowę franczyzy,

sprzedaż towarów innym podmiotom niż Spółce Z i Spółce X, w tym podmiotom zagranicznym, z zastrzeżeniem, że tego rodzaju sprzedaż w zakresie przekraczającym X% towarów z każdego kodu nabytych od Spółki Y – wymaga każdorazowo uprzedniej pisemnej zgody Spółki Y,

sprzedaż towarów na rzecz Spółki X celem ich sprzedaży klientom, którzy złożyli zamówienia za pośrednictwem sklepów internetowych prowadzonych przez Spółkę X.

W sytuacji powierzenia przez Spółkę towarów Spółce X, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przysługuje Spółce i zostanie przeniesione na Spółkę X w momencie pobrania towaru przez franczyzobiorcę w celu wydania ostatecznemu odbiorcy (klientowi sklepu). W okresie składowania towaru w sklepie prowadzonym przez franczyzobiorcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przysługuje Spółce.

Spółka jest uprawniona do rozporządzania towarami nabytymi bezpośrednio od producentów, co do zasady poprzez:

sprzedaż Towarów na rzecz Spółki Z, przy czym każda sprzedaż każdego towaru następuje z zastrzeżeniem prawa własności, aż do uiszczenia ceny (tj. do czasu uiszczenia pełnej ceny za sprzedane na rzecz Spółki Z towary, prawo własności towarów przysługuje R);

powierzenie towarów Spółce X celem ich sprzedaży detalicznej w dowolnym sklepie, przy czym Strony zastrzegą, że takie powierzenie towarów nie powoduje przejścia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT w stosunku do towarów na rzecz Spółki X, lecz ich właścicielem, a tym samym uprawnionym do rozporządzania towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT – do czasu sprzedaży klientowi detalicznemu w danym sklepie – pozostanie Spółka;

sprzedaż towarów innym podmiotom niż Spółka Z, w tym także podmiotom zagranicznym, z tym zastrzeżeniem, że tego rodzaju sprzedaż - w zakresie przekraczającym X% towarów z każdego kodu nabytych przez Spółkę od innych dostawców niż Spółka Y – wymaga każdorazowo uprzedniej pisemnej zgody Spółki X,

sprzedaży towarów na rzecz Spółki X, celem ich sprzedaży klientom, którzy złożyli zamówienia za pośrednictwem sklepów internetowych prowadzonych przez Spółkę X.

Spółka wyraziła zgodę na sprzedaż przez Spółkę Z towarów nabytych w ww. sposób oraz wyraziła zgodę na sprzedaż towarów powierzonych Spółce X mając świadomość, że w momencie takiej sprzedaży wygasa prawo Spółki do dysponowania Towarem jak właściciel. Towary dostarczane do sklepów w oparciu o umowy franczyzy nie przechodzą na własność franczyzobiorców.

Realizacja dostaw przez Spółkę zarówno w następstwie sprzedaży towarów jak również w ramach i powierzenia celem im sprzedaż detalicznej, następuje na podstawie szczególnych zleceń dostawy składanych w systemie informatycznym.

W przypadku powierzenia towarów Spółce X celem ich sprzedaży detalicznej w dowolnym sklepie:

w zakresie dostawy towarów do sklepów:
- Spółka zobowiązała się do skompletowania zamówionych towarów oraz ich dostarczenia do uzgodnionych z Spółką X miejsc odbioru, w tym zwłaszcza do sklepów,
- zlecenia dostaw składane są przez Spółkę X w systemie informatycznym;
- powierzenie towarów następuje każdorazowo (w odniesieniu do każdego sklepu) w oparciu o specyfikacje wydania,
- Spółka X zobowiązana jest do weryfikacji czy towary jej powierzane nie posiadają braków ilościowych lub jakościowych, a po stwierdzeniu braków ilościowych w powierzanych jej towarach zobowiązana jest do dokonania zestawienia ilościowego braków oraz przesłania go do Spółki;
- braki jakościowe (defekty techniczne) Spółka X ma prawo zgłosić Spółce przez cały czas, aż do momentu sprzedaży danego towaru,
- poinformowanie Spółki o brakach ilościowych lub jakościowych dokonywane jest za pośrednictwem systemu informatycznego,

Spółka X ponosi względem Spółki odpowiedzialność – w określonych cenach – za utratę, zaginięcie lub zniszczenie towarów w okresie po powierzeniu towarów przez Spółkę do Spółki X na podstawie umowy, co do których Spółka X nie dokona uzasadnionego zgłoszenia braków ilościowych lub jakościowych,
Spółka ma prawo zgłoszenia żądania weryfikacji ilości towarów powierzonych Spółce X na podstawie umowy. Decyzję o przeprowadzeniu takiej weryfikacji podejmuje Spółka, ustalając z Spółką X termin dogodny dla każdej ze Stron, przy uwzględnieniu obowiązku poszanowania interesów franczyzobiorców prowadzących sklepy;
co do zasady, Spółka X uprawniona jest do wnioskowania o dokonanie zwrotu towarów do Spółki,
co do zasady, Spółka może podjąć decyzje o zwrocie do magazynu towarów powierzonych Spółce X na podstawie umowy, a niesprzedanych jeszcze w sklepach,
Spółka X ma prawo dowolnego przenoszenia towarów pomiędzy sklepami, przy czym każde takie przeniesienie będzie musiało zostać odnotowane w systemie informatycznym.

Dodatkowo Spółka X prowadzi sieć franczyzową salonów/sklepów odzieży oraz obuwia, jak również toreb oraz dodatków ubraniowych i akcesoriów. W ramach prowadzonej franczyzy Spółka X dokonuje dostaw towarów do Franczyzobiorców.

Spółka X zawiera z Franczyzobiorcami odpowiednie umowy (dalej jako Umowy franczyzy). Zgodnie z zapisami Umów Franczyzy Spółka X zleci, a Franczyzobiorca przyjmie zlecenie obejmujące świadczenie usług pośrednictwa handlowego na rzecz Spółki X na warunkach określonych w Umowie franczyzy wraz z zobowiązaniem do wykonania czynności opisanych w Umowie franczyzy, m in. Franczyzobiorca zapewni lokal przeznaczony do sprzedaży towarów oraz obsługę tego lokalu w celu wykonania usług pośrednictwa.

Spółka X dostarcza do lokalu Franczyzobiorcy towary handlowe przeznaczone do sprzedaży detalicznej na adresy poszczególnych lokali sklepowych lub inny pisemnie uzgodniony adres. Towary dostarczone do Franczyzobiorcy stanowią w czasie wykonywania umowy sprzedaży własność Spółki, aż do momentu pobrania Franczyzobiorcy działającemu na zlecenie Spółki X w celu wydania ich odbiorcy ostatecznemu, a czas ich pobytu w lokalu Franczyzobiorcy traktowany jest jak składowanie ich w magazynie Spółki.

Inne postanowienia Umowy franczyzy będą przewidywać, iż:

przekazywanie towarów odbywa się na podstawie dokumentów wydania od dostawcy WK . Franczyzobiorca fakt odbioru towaru potwierdza poprzez wygenerowanie dokumentu PK oraz listu przewozowego, wystawienie powyższych dokumentów nie ma przełożenia na prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż ryzyko utraty towaru i prawo rozporządzania pozostaje na Spółce do momentu pobrania towaru w celu sprzedaży klientowi końcowemu,

Franczyzobiorca odpowiada za prawidłowo dostarczony towar od momentu odbioru dostawy. Franczyzobiorca odpowiada za szkodę wynikłą z utraty, ubytku, lub uszkodzenia towaru w czasie od przyjęcia go do lokalu lub innej wskazanej lokalizacji, do czasu wydania odbiorcy ostatecznemu, chyba że udowodni, że nie mógł zapobiec szkodzie pomimo dołożenia należytej staranności,

Franczyzobiorca minimum raz dziennie przesyła w formie elektronicznej wszystkie dane jakie zostały zarejestrowane w komputerach,

Franczyzobiorca na własny koszt w pierwszy dzień roboczy każdego miesiąca przesyła Spółce X wszystkie dokumenty dotyczące sprzedaży i przesunięć międzymagazynowych, a w szczególności taśmy z kas fiskalnych, za poprzedni miesiąc,

Franczyzobiorca zobowiązuje się do zapewnienia w każdej chwili dostępu do danych obrazujących ilość towarów znajdujących się u Franczyzobiorcy w danym momencie,

na wezwanie Spółki X Franczyzobiorca zobowiązany jest zwrócić całość lub część otrzymanego towaru w wyznaczonym terminie.

Towar wydawany przez Franczyzobiorcę klientowi ostatecznemu Spółka X nabywa od Spółki na podstawie Umowy.

Ponadto w piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku wskazano:

Na pytanie tut. Organu o treści: „Kto (Państwo czy Spółka X) ma wpływ na cenę towaru nabywanego przez franczyzobiorcę i w jaki sposób?”, Spółka odpowiedziała, że jak Wnioskodawca wskazał przedstawiając stan faktyczny, towary dostarczane do sklepów w oparciu o umowy franczyzy nie przechodzą na własność franczyzobiorców. Franczyzobiorcy dokonują sprzedaży towarów w imieniu Spółki X. Zgodnie z zapisami Umów Franczyzy Spółka X zleci, a Franczyzobiorca przyjmie zlecenie obejmujące świadczenie usług pośrednictwa handlowego na rzecz Spółki X na warunkach określonych w Umowie franczyzy wraz z zobowiązaniem do wykonania czynności opisanych w Umowie franczyzy, m.in. Franczyzobiorca zapewni lokal przeznaczony do sprzedaży towarów oraz obsługę tego lokalu w celu wykonania usług pośrednictwa. W tym znaczeniu pytanie jest więc bezprzedmiotowe. Starając się przybliżyć okoliczności sprawy Wnioskodawca wyjaśnia natomiast, że na cenę po jakiej franczyzobiorca działający w imieniu Spółki X dokonuje sprzedaży na rzecz klientów ostatecznych ma Spółka X. Przejawia się to tym, że Spółka X nabywa po określonej cenie towar od Wnioskodawcy, który następnie po nałożeniu odpowiedniej marży będzie za pośrednictwem franczyzobiorcy sprzedawany przez Spółkę X do klienta ostatecznego. Na każdym etapie obrotu towar sprzedawany jest z dodatkową marżą, o której samodzielnie decyduje zarówno Wnioskodawca jak również Spółka X, przy czym franczyzobiorca otrzymuje od Spółki X określona % prowizję od sprzedaży (na tym etapie nie jest dodawana marża).
Ponadto na pytanie: „Kto (Państwo czy Spółka X) ma wpływ na asortyment towaru, który będzie znajdował się w sklepach?”, Spółka wskazała, że Wnioskodawca na podstawie przywołanej w stanie faktycznym Umowy zobowiązał się m.in. do nabywania we własnym imieniu i na własny rachunek towarów, wskazanych w zleceniu udzielonym przez Spółkę X lub podmiot wskazany przez Spółkę X, od dostawców (producentów) krajowych lub zagranicznych. Zatem na asortyment towaru, który będzie znajdował się w sklepach ma wpływ Spółka X, ponieważ to ona będzie składała zamówienia na określony towar z asortymentu Wnioskodawcy.
W odpowiedzi na pytanie: „Kto (Państwo czy Spółka X) będzie brał udział w procesie reklamacyjnym?”, Zainteresowany wskazał, że za przyjęcie zgłoszenia reklamacyjnego odpowiedzialna będzie Spółka X, która będzie miała prawo regresu na Wnioskodawcę.
Ponadto w odpowiedzi na pytanie: „Czy którykolwiek z podmiotów wymienionych we wniosku będzie franczyzodawcą? Jeżeli tak, to proszę go wskazać?”. Wnioskodawca wskazał, że Franczyzodawcą będzie Spółka X.
Na pytanie o treści: „Kto będzie ponosił koszty składowania towarów?”, Zainteresowany wskazał, że ekonomiczne koszty składowania towarów będzie ponosił Wnioskodawca.
Ponadto w odpowiedzi na pytanie: „Jak będą rozliczane koszty składowania?”, Wnioskodawca wskazał, że ekonomiczne koszty składowania będą obciążały Wnioskodawcę, co zostanie uwzględnione w ramach kalkulacji ceny sprzedawanych towarów.

Jednocześnie w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany zaznaczył, że w tożsamym stanie faktycznym wydana została zgodna ze stanowiskiem Wnioskodawcy interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 2 lutego 2021 r. nr 0111-KDIB3-1.4012.821.2020.2.IK.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym, przeniesienie ze Spółki na Spółkę X prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT, następuje w momencie pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, przeniesienie ze Spółki na Spółkę X prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT, następuje w momencie pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy.

Uzasadnienie:

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106, dalej jako ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Natomiast w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Przy czym zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT towary to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Kwestia momentu dostawy towaru była przedmiotem wielu analiz i orzeczeń, łącznie z wyrokami Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej jako TSUE). Zgodnie z wyrokiem Trybunału z dnia 8 lutego 1990 r. w sprawie C-320/88 Staatssecretaris van Financien przeciw Shipping and Forwarding Enterprise Safe B.V. ETS, dostawa towarów nie odnosi się do przeniesienia prawa własności zgodnie z procedurami wynikającymi ze stosownego prawa krajowego, ale odnosi się do przeniesienia dobra materialnego przez jedną ze stron transakcji, która jednocześnie uprawnia drugą stronę do faktycznego zarządzania tym dobrem, jak gdyby była jego właścicielem. TSUE posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym", podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Dopiero zatem przekazanie władztwa ekonomicznego nad rzeczą jest przesłanką do uznania danej czynności za dostawę towarów. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności. Zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako prawa własności. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przeniesienia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy. Innymi słowy, jeśli nabywca może dowolnie towar zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie, bądź dalej przenieść prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jako dostawa towarów. Niemniej jednak czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Postanowienia przedmiotowych umów przewidują, że towary do chwili pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, towary pozostają własnością Spółki, a Spółka ma prawo do dysponowania nimi jak właściciel. Spółka w każdej chwili może odebrać towar z depozytu. Spółka X z kolei do momentu zakupu towaru od Spółki (a więc do chwili złożenia zamówienia i pobrania towarów) nie jest uprawniona do zmiany, zniszczenia, oddania towarów innej osobie w używanie, dalszej sprzedaży. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – pobranie towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, wobec czego, zdaniem Wnioskodawcy, przekazanie towaru do depozytu nie jest jego wydaniem, a w związku z tym nie powstaje w tym przypadku obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Odnosząc się do okoliczności przedmiotowej sprawy, samo zdeponowanie towarów przez Spółkę u Spółki X nie wiąże się z przekazaniem mu władztwa nad towarami. Przekazanie towaru nie wiąże się z wydaniem towaru rozumianym jako przejście na inną osobą władztwa nad towarem i ryzyka związanego z towarem.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika bezsprzecznie, że czynny podatnik podatku od towarów i usług, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl art. 19a ust.1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i powinien być rozliczony za ten okres.

A zatem – jak wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 19a ust. 1 ustawy – dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów – co do zasady – istotny jest moment „dokonania dostawy towarów”. Zaznaczyć przy tym jednak należy, że przez „dokonanie dostawy towarów” – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W tym miejscu należy również zauważyć, że z wydaniem towaru przez dostawcę łączy się istotny skutek dokonania sprzedaży towarów, polegający m.in. na przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru. Chwilą decydującą o przejściu na odbiorcę korzyści i ciężarów związanych z towarem oraz ryzyka przypadkowej utraty lub uszkodzenia towaru jest – co do zasady – wydanie towaru. Dokonanie dostawy, o którym mowa w art. 19a ust. 1 ustawy, oznacza zatem faktyczne zrealizowanie dostawy.

Zatem przekazanie władztwa ekonomicznego nad rzeczą jest przesłanką do uznania danej czynności za dostawę towarów. Innymi słowy „jeśli tylko nabywca może dowolnie towar zmienić, zniszczyć, oddać innej osobie w używanie, bądź dalej przenieść prawo do dysponowania towarem jak właściciel, to nabycie przez niego towaru podlega opodatkowaniu jako dostawa towarów" (A. Bartosiewicz w „VAT. Komentarz” Lex, 2015). Niemniej jednak czynności przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel musi towarzyszyć wydanie przedmiotowego towaru. Tylko wówczas powstanie obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności.

Zdaniem Spółki, moment powstania obowiązku podatkowego w VAT nie jest związany z umieszczeniem towarów w magazynie Spółki X, ale z pobraniem towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy. Moment pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy wyznacza moment sprzedaży, w którym zgodnie z zawartą umową dochodzi do przeniesienia prawa do dysponowania towarami jak właściciel, a nie samo umieszczenie tych towarów do magazynu. W momencie umieszczenia towarów w magazynie nie jest zawierana umowa sprzedaży towaru. Umieszczenie bowiem towarów w magazynie wiąże się z zastrzeżeniem prawa własności na rzecz Spółki do momentu faktycznej sprzedaży na rzecz Spółki X.

Spółka podkreśliła, że zgodnie z ustaleniami dokonanymi ze Spółką X w zawartej umowie, do momentu pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, Spółka cały czas pozostaje ich właścicielem. Jednocześnie na Spółce X spoczywają ewentualne obowiązki związane ze świadczoną usługą magazynowania, takie jak ubezpieczenie czy dbałość o powierzone do magazynowania towary. Spółce natomiast przysługuje prawo dokonywania inspekcji towarów na zasadach wskazanych w umowie. Ponadto, Spółka X informuje Spółkę o rodzaju i ilości towarów pobranych z magazynu. Dodatkowym argumentem przemawiającym za faktem, iż prawo do rozporządzenie towarami jak właściciel, nastąpi dopiero w momencie pobrania przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, jest swoboda dysponowania towarem przez Spółkę np. poprzez możliwość swobodnego przekazywania do magazynów Spółki towarów.

Odnosząc powyższe do przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że w sytuacji gdy, zgodnie z postanowieniami umowy, towary przechowywane przez Spółkę X w czasie tego przechowywania stanowią własność Spółki (tj. Spółka posiada prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel), a tym samym Spółka X wykonuje na rzecz Spółki czynność przechowywania towarów, natomiast przeniesienie na Spółkę X prawa do rozporządzania tymi towarami jako właściciel następuje dopiero w momencie pobrania towaru przez Franczyzobiorcę z magazynu, to obowiązek podatkowy powstaje w momencie pobrania tych towarów przez Franczyzobiorcę.

Zatem dla omawianych dostaw moment powstania obowiązku podatkowego powinien być ustalony zgodnie z art. 19a ust. 1 Ustawy VAT, tj. z chwilą pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy.

Powyższe stanowisko podatnika znajduje uzasadnienie w licznych interpretacjach organów podatkowych, np.:

w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2011 r., wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy (nr ITPP2/443-609/11/AK): „Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że skoro przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nastąpi nie w momencie umieszczenia towaru w składzie konsygnacyjnym, a w chwili pobrania go z tego składu przez Konsygnatariusza, to zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym momencie będzie miała miejsce dostawa towaru.";
w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 5 stycznia 2016 r. (nr IBPP4/4512-241/15/PK): „W sytuacji gdy, zgodnie z postanowieniami umowy, towary przechowywane przez Nabywcę w czasie tego przechowywania stanowiły własność Wnioskodawcy (tj. Wnioskodawca posiada prawo do rozporządzania tymi towarami jak właściciel), a tym samym kontrahent wykonuje na rzecz Wnioskodawcy czynność przechowywania towarów, natomiast przeniesienie na nabywcę prawa do rozporządzania tymi towarami jako właściciel następuje dopiero w momencie pobrania towaru przez Nabywcę z magazynu, to obowiązek podatkowy powstanie w momencie pobrania tych towarów przez Nabywcę”;
w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 24 czerwca 2015 r. (nr IBPP4/4512-141/15/PK): „Wnioskodawca dostarcza towary do składu konsygnacyjnego (na podstawie proformy i dokumentu przewozowego) Kontrahenta, gdzie są one przechowywane, w udostępnionym przez Kontrahenta dla Spółki miejscu, oddzielnie od innych towarów i oznaczone jako stanowiące własność Spółki. Zgodnie z umową składu konsygnacyjnego towary przechowywane w magazynie konsygnacyjnym pozostają własnością Spółki. Własność towarów przechodzi na Kontrahenta dopiero w momencie pobrania towarów z magazynu (tj. usunięcia towarów z magazynu i przekazania ich Kontrahentowi). Na dowód pobrania towarów ze składu konsygnacyjnego tworzony jest dokument WZ, w którym wydającym towar jest Spółka a odbiorcą Kontrahent. (...) W każdej chwili Spółka może żądać wydania z magazynu Kontrahenta należących do niej towarów. Natomiast Kontrahent musi umożliwić Spółce odebranie tych towarów. Zatem w trakcie magazynowania towarów należących do Spółki w składzie konsygnacyjnym Kontrahenta może ona swobodnie rozporządzać tymi towarami. (...) Tym samym obowiązek podatkowy dla opisanych dostaw będzie powstawał każdorazowo w momencie pobrania towarów z magazynu przez Kontrahenta Wnioskodawcy, czyli z chwilą dokonania każdej odrębnej dostawy towarów na zasadach określonych w art. 19a ust. 1 ustawy (...)”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdza się, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności”. Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, ponieważ „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Zatem wydaniem towaru (dostarczeniem towaru, z którym wiąże się powstanie obowiązku podatkowego), jest moment, w którym sprzedający odda towar do swobodnego rozporządzania (dysponowania) odbiorcy, a sam przestanie faktycznie władać tym towarem (por. wyrok NSA z dnia 21 listopada 2007 r., sygn. akt I FSK 114/06).

Na podstawie art. 835 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740, z późn. zm.), przez umowę przechowania przechowawca zobowiązuje się zachować w stanie niepogorszonym rzecz ruchomą oddaną mu na przechowanie. Jeżeli wysokość wynagrodzenia za przechowanie nie jest określona w umowie albo w taryfie, przechowawcy należy się wynagrodzenie w danych stosunkach przyjęte, chyba że z umowy lub z okoliczności wynika, iż zobowiązał się przechować rzecz bez wynagrodzenia (art. 836 Kodeksu cywilnego).

Natomiast regulacje dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług zawierają przepisy art. 19a ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z ogólną zasadą, zawartą w art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 1b, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20, art. 21 ust. 1 i art. 138f.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu ww. podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego. Powyższy przepis formułuje zasadę ogólną, zgodnie z którą obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towaru bądź wykonania usługi, co oznacza, że podatek staje się wymagalny w rozliczeniu za okres, w którym dokonana została dostawa towarów bądź świadczenie usług i podatek ten powinien być rozliczony za ten okres.

A zatem - jak wynika z literalnego brzmienia przepisu art. 19a ust. 1 ustawy - dla ustalenia momentu powstania obowiązku podatkowego przy dostawie towarów – co do zasady – istotny jest moment „dokonania dostawy towarów”. Zaznaczyć przy tym jednak należy, że przez „dokonanie dostawy towarów” – zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy – należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca – czynny podatnik VAT – jest spółką kapitałową. Spółka zawarła z inną Spółką X, Spółką Y oraz Spółką Z umowę współpracy handlowej (dalej jako Umowa) – Spółka nie wyklucza również zawarcia takich umów z innymi podmiotami. Umowa określa zasady współpracy w zakresie zamawiania, dostaw, sprzedaży oraz przekazywania i powierzania towarów (odzieży oraz obuwia, jak również toreb oraz dodatków ubraniowych i akcesoriów).

Spółka na podstawie Umowy zobowiązała się:

do nabywania we własnym imieniu i na własny rachunek Towarów, wskazanych w zleceniu udzielonym przez Spółkę X lub podmiot wskazany przez Spółkę X, od dostawców (producentów) krajowych lub zagranicznych;
do świadczenia pełnej obsługi logistycznej w zakresie dostaw towarów z magazynu do punktów sprzedaży towarów (zwłaszcza sklepów) w sposób zgodny ze zleceniami Spółki X lub podmiotu wskazanego przez Spółkę X, lub Spółkę Z;
do dokonania odprawy celnej Towarów, zarówno w przypadku nabywania towarów bezpośrednio przez od producenta zagranicznego, jak również w przypadku nabywania towarów od producenta zagranicznego przez Spółkę Y, lecz sprzedawanych do Spółki w transporcie lub po przekroczeniu przez towar granic Unii Europejskiej, lecz przed objęciem tego Towaru procedurami celnymi.
realizując prawo do dysponowania towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 Ustawy o VAT, w zakresie towarów nabytych od Spółki Y w sposób opisany poniżej,
realizując prawo do dysponowania Towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 Ustawy o VAT, w zakresie towarów nabytych bezpośrednio od producentów, w sposób opisany poniżej.

Spółka uprawniona jest do rozporządzania towarami nabytymi od Spółki Y co do zasady poprzez:

sprzedaż towarów na rzecz Spółki Z,

powierzenie towarów Spółce X celem ich sprzedaży detalicznej w dowolnym sklepie prowadzonym przez danego franczyzobiorcę, w oparciu o umowę franczyzy,

sprzedaż towarów innym podmiotom niż Spółce Z i Spółce X, w tym podmiotom zagranicznym, z zastrzeżeniem, że tego rodzaju sprzedaż w zakresie przekraczającym X% towarów z każdego kodu nabytych od Spółki Y – wymaga każdorazowo uprzedniej pisemnej zgody Spółki Y,

sprzedaż towarów na rzecz Spółki X celem ich sprzedaży klientom, którzy złożyli zamówienia za pośrednictwem sklepów internetowych prowadzonych przez Spółkę X.

W rozumieniu umowy powierzenie towarów oznacza przekazanie towarów w celu wykorzystania ich zgodnie z postanowieniami Umowy, przy zastrzeżeniu zachowania prawa do rozporządzania towarem jak właściciel po stronie przekazującego towar. W sytuacji powierzenia przez Spółkę towarów Spółce X, prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przysługuje Spółce i zostanie przeniesione na Spółkę X w momencie pobrania towaru przez franczyzobiorcę w celu wydania ostatecznemu odbiorcy (klientowi sklepu). W okresie składowania towaru w sklepie prowadzonym przez franczyzobiorcę prawo do rozporządzania towarem jak właściciel przysługuje Spółce.

Spółka jest uprawniona do rozporządzania towarami nabytymi bezpośrednio od producentów, co do zasady poprzez m.in. powierzenie towarów Spółce X celem ich sprzedaży detalicznej w dowolnym sklepie, przy czym Strony zastrzegą, że takie powierzenie towarów nie powoduje przejścia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT w stosunku do towarów na rzecz Spółki X, lecz ich właścicielem, a tym samym uprawnionym do rozporządzania towarem jak właściciel, o którym mowa w art. 7 ustawy o VAT – do czasu sprzedaży klientowi detalicznemu w danym sklepie – pozostanie Spółka. Spółka wyraziła zgodę na sprzedaż przez Spółkę Z towarów nabytych w ww. sposób oraz wyraziła zgodę na sprzedaż towarów powierzonych Spółce X mając świadomość, że w momencie takiej sprzedaży wygasa prawo Spółki do dysponowania Towarem jak właściciel. Towary dostarczane do sklepów w oparciu o umowy franczyzy nie przechodzą na własność franczyzobiorców.

W przypadku powierzenia towarów Spółce X celem ich sprzedaży detalicznej w dowolnym sklepie:

w zakresie dostawy towarów do sklepów:
- Spółka zobowiązała się do skompletowania zamówionych towarów oraz ich dostarczenia do uzgodnionych z Spółką X miejsc odbioru, w tym zwłaszcza do sklepów,
- zlecenia dostaw składane są przez Spółkę X w systemie informatycznym;
- powierzenie towarów następuje każdorazowo (w odniesieniu do każdego sklepu) w oparciu o specyfikacje wydania,
- Spółka X zobowiązana jest do weryfikacji czy towary jej powierzane nie posiadają braków ilościowych lub jakościowych, a po stwierdzeniu braków ilościowych w powierzanych jej towarach zobowiązana jest do dokonania zestawienia ilościowego braków oraz przesłania go do Spółki;
- braki jakościowe (defekty techniczne) Spółka X ma prawo zgłosić Spółce przez cały czas, aż do momentu sprzedaży danego towaru,
- poinformowanie Spółki o brakach ilościowych lub jakościowych dokonywane jest za pośrednictwem systemu informatycznego,

Spółka X ponosi względem Spółki odpowiedzialność – w określonych cenach – za utratę, zaginięcie lub zniszczenie towarów w okresie po powierzeniu towarów przez Spółkę do Spółki X na podstawie umowy, co do których Spółka X nie dokona uzasadnionego zgłoszenia braków ilościowych lub jakościowych,
Spółka ma prawo zgłoszenia żądania weryfikacji ilości towarów powierzonych Spółce X na podstawie umowy. Decyzję o przeprowadzeniu takiej weryfikacji podejmuje Spółka, ustalając z Spółką X termin dogodny dla każdej ze Stron, przy uwzględnieniu obowiązku poszanowania interesów franczyzobiorców prowadzących sklepy;
co do zasady, Spółka X uprawniona jest do wnioskowania o dokonanie zwrotu towarów do Spółki,
co do zasady, Spółka może podjąć decyzje o zwrocie do magazynu towarów powierzonych Spółce X na podstawie umowy, a niesprzedanych jeszcze w sklepach,
Spółka X ma prawo dowolnego przenoszenia towarów pomiędzy sklepami, przy czym każde takie przeniesienie będzie musiało zostać odnotowane w systemie informatycznym.

Inne postanowienia Umowy franczyzy będą przewidywać, iż:

przekazywanie towarów odbywa się na podstawie dokumentów wydania od dostawcy WK . Franczyzobiorca fakt odbioru towaru potwierdza poprzez wygenerowanie dokumentu PK oraz listu przewozowego, wystawienie powyższych dokumentów nie ma przełożenia na prawo do rozporządzania towarem jak właściciel, gdyż ryzyko utraty towaru i prawo rozporządzania pozostaje na Spółce do momentu pobrania towaru w celu sprzedaży klientowi końcowemu,

Franczyzobiorca odpowiada za prawidłowo dostarczony towar od momentu odbioru dostawy. Franczyzobiorca odpowiada za szkodę wynikłą z utraty, ubytku, lub uszkodzenia towaru w czasie od przyjęcia go do lokalu lub innej wskazanej lokalizacji, do czasu wydania odbiorcy ostatecznemu, chyba że udowodni, że nie mógł zapobiec szkodzie pomimo dołożenia należytej staranności,

Franczyzobiorca minimum raz dziennie przesyła w formie elektronicznej wszystkie dane jakie zostały zarejestrowane w komputerach,

Franczyzobiorca na własny koszt w pierwszy dzień roboczy każdego miesiąca przesyła Spółce X wszystkie dokumenty dotyczące sprzedaży i przesunięć międzymagazynowych, a w szczególności taśmy z kas fiskalnych, za poprzedni miesiąc,

Franczyzobiorca zobowiązuje się do zapewnienia w każdej chwili dostępu do danych obrazujących ilość towarów znajdujących się u Franczyzobiorcy w danym momencie,

na wezwanie Spółki X Franczyzobiorca zobowiązany jest zwrócić całość lub część otrzymanego towaru w wyznaczonym terminie.

Ponadto za przyjęcie zgłoszenia reklamacyjnego odpowiedzialna będzie Spółka X, która będzie miała prawo regresu na Wnioskodawcę. Ekonomiczne koszty składowania towarów będzie ponosił Wnioskodawca, co zostanie uwzględnione w ramach kalkulacji ceny sprzedawanych towarów.

Analiza przedstawionych okoliczności sprawy w kontekście powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że samo przekazanie przez Wnioskodawcę towaru do lokalu franczyzobiorcy (działającego w imieniu Spółki X) nie będzie wiązało się z przekazaniem Spółce X władztwa nad towarem, gdyż – jak wynika z treści wniosku – towar zmagazynowany w lokalu franczyzobiorcy pozostanie nadal własnością Wnioskodawcy (Spółki). Do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (tj. dostawy towaru) dojdzie dopiero z chwilą sprzedaży towarów na rzecz Kontrahenta, na które ten ma zapotrzebowanie i które pobrał z lokalu franczyzobiorcy w celu wydania ostatecznemu klientowi. Moment zawarcia umowy sprzedaży towaru wyznacza moment pobrania towarów w celu wydania ich ostatecznemu klientowi. Co istotne, jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z ustaleniami dokonanymi ze Spółką X w zawartej umowie do momentu pobrania towarów w celu wydania ich ostatecznemu klientowi, Spółka cały czas pozostanie ich właścicielem. Ekonomiczne koszty składowania towarów będzie ponosił Wnioskodawca, co zostanie uwzględnione w ramach kalkulacji ceny sprzedawanych towarów. Ponadto Spółka X będzie ponosić względem Spółki odpowiedzialność – w określonych cenach – za utratę, zaginięcie lub zniszczenie towarów w okresie po powierzeniu towarów przez Spółkę do Spółki X na podstawie umowy, co do których Spółka X nie dokona uzasadnionego zgłoszenia braków ilościowych lub jakościowych.

W związku z powyższym dla omawianych dostaw moment powstania obowiązku podatkowego powinien być ustalony zgodnie z art. 19a ust. 1 Ustawy VAT, tj. z chwilą pobrania towarów przez Franczyzobiorcę działającego w imieniu Spółki X w celu sprzedaży towarów ostatecznemu odbiorcy, w tym bowiem momencie następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,

zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przez sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin