Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4011.493.2021.1.AMN
z 10 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2021 r. (data wpływu 10 maja) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzieleniem rabatu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzieleniem rabatu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną artykułów x (np.: artykuły spożywcze, kosmetyki, chemia gospodarcza, wyroby tytoniowe, alkohole) oraz artykułów przemysłowych (np.: odzież, urządzenia AGD, zabawki) poprzez (1) sieć placówek handlowych (sprzedaż stacjonarna), jak również (2) online (za pośrednictwem sklepu internetowego). Klientami Wnioskodawcy są zarówno osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej (konsumenci), jak i podmioty gospodarcze.

Wnioskodawca daje swoim klientom - konsumentom, będącym osobami fizycznymi, które ukończyły 18 lat, możliwość darmowego pobrania, zainstalowania na urządzeniach mobilnych i korzystania z wielofunkcyjnej aplikacji zakupowej (dalej: Aplikacja). Aby zainstalować Aplikację, klient musi podać swoje imię, nazwisko, datę urodzenia oraz numer telefonu komórkowego i adres mailowy, do których ma ona być przypisana, a także wskazać preferowaną lokalizację sklepu. Opcjonalnie klient może wskazać także płeć, kraj oraz adres zamieszkania. Nie jest wymagane podanie innych danych osobowych, takich jak na przykład numer PESEL. Celem Aplikacji jest możliwość taniego i szybkiego dotarcia do kupujących z aktualną ofertą Wnioskodawcy, a także usprawnienie procesu zakupów. Zadania te realizowane są m.in. poprzez regularne zamieszczanie w Aplikacji aktualnych adresów i godzin otwarcia punktów sprzedaży, cyfrowych wydań gazetek reklamowych, e-paragonów za wykonane transakcje kierowanych do wszystkich użytkowników Aplikacji ofert, wymagających aktywacji kuponów rabatowych, a także kuponów profilowanych, kierowanych do wybranych grup korzystających z Aplikacji klientów i cyfrowych zdrapek za dokonane zakupy. Aplikacja umożliwia usprawnienie procesu płatności poprzez powiązanie z kartą płatniczą klienta, a także stanowi repozytorium cyfrowych kopii paragonów dokumentujących dokonane przez klienta zakupy.

Dodatkową korzyścią dla użytkownika Aplikacji jest możliwość oferowania dokonywania zwrotu wybranych towarów w dłuższym, niż w przypadku towarów nabytych bez użycia Aplikacji, terminie.

Wdrożenie Aplikacji jest w zamiarze Wnioskodawcy działaniem mającym na celu, poprzez stworzenie wizerunku nowoczesnej, proekologicznej, szanującej czas i pieniądze firmy, zbudowanie długotrwałych, pozytywnych, opartych na wzajemnej lojalności relacji z dotychczasowymi oraz nowymi klientami. W ostatecznym rozrachunku ma się ono przełożyć na zwiększenie dochodowości prowadzonej przezeń działalności, poprzez zwiększenie przychodów ze sprzedaży i redukcję kosztów związanych z marketingiem.

Aby jeszcze bardziej spopularyzować Aplikację, a co za tym idzie, aby zintensyfikować i przyśpieszyć realizację stawianych w związku z nią, wymienionych wyżej celów, Wnioskodawca planuje wprowadzić program (dalej: Program) skierowany do wybranych, obecnych i przyszłych użytkowników Aplikacji. Program zakładać będzie udostępnianie poprzez Aplikację dodatkowych kuponów, uprawniających w okresie ich ważności do uzyskania rabatu na towary nabywane od Wnioskodawcy z wykorzystaniem Aplikacji. Przykładowe warunki skorzystania z rabatu mogą być oparte na konstrukcji:

1. rabatu kwotowego - w przypadku zakupów o wartości przekraczającej minimalny, określony przez Wnioskodawcę próg (na przykład rabat w wysokości 100 zł na dokonane zakupy o wartości co najmniej 110 zł);
2. rabatu procentowego, kiedy na zakupy o dowolnej wartości klient otrzymuje określoną procentowo obniżkę ceny, nieprzekraczającą jednak określonego przez Wnioskodawcę górnego limitu (na przykład rabat w wysokości 99% ceny zakupów, nie wyższy jednak niż 100 zł).
   
   

Z wartości zakupów, od której naliczany będzie rabat będą mogły być wyłączone niektóre towary lub grupy asortymentowe, których Wnioskodawca nie chce, bądź z powodu przewidzianych prawem zakazów, nie może promować.

Program będzie składał się z kolejnych ograniczonych czasem trwania edycji, w ramach których ustalona zostanie maksymalna ilość kuponów rabatowych do udostępnienia w Aplikacji. W ramach Programu kupony rabatowe udostępniane będą niektórym użytkownikom Aplikacji, którzy wskażą Wnioskodawcy numer użytkowanej aplikacji (bądź numer powiązanego z nią telefonu), w tym na przykład: pracownikom Wnioskodawcy, osobom odbywającym u Wnioskodawcy staż, osobom zatrudnionym przez podmioty powiązane, osobom zatrudnionym przez wybrane, niepowiązane podmioty świadczące na rzecz Wnioskodawcy usługi (na przykład w zakresie ochrony osób i mienia, utrzymania czystości, leasingu pracowniczego itp.), a także współpracującym z Wnioskodawcą w charakterze ambasadorów marki osobom rozpoznawalnym - celebrytom, blogerom, influencerom.

Współpracujące z Wnioskodawcą podmioty nie będą wypłacały mu jakichkolwiek kwot w związku ze skorzystaniem przez zatrudnione przez nie osoby z Programu. Uczestnik Programu będzie mógł otrzymać więcej niż jeden kupon rabatowy. Podkreślić należy, że wyżej wymienione osoby będą mogły, z zastrzeżeniem niepobierania z tego tytułu jakiejkolwiek gratyfikacji, zgłosić do Programu także innych, dowolnie przez siebie wybranych użytkowników Aplikacji, poprzez wskazanie ich numerów Aplikacji lub numerów telefonów powiązanych z Aplikacją - na przykład członków rodziny, znajomych (jedynym wymogiem pozostawać będzie posiadanie statusu użytkownika Aplikacji w momencie udostępnienia kuponów rabatowych). Tak szeroki krąg osób, które będą mogły skorzystać z rabatu wpisuje się w pełni, zdaniem Wnioskodawcy, w realizację opisanego wyżej celu Programu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie któregokolwiek z uczestników Programu (w tym po stronie pracownika Wnioskodawcy) powstanie przychód w rozumieniu u.p.d.o.f. (w tym w szczególności przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. lub przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.), odpowiadający wartości udzielonego rabatu, a jeśli tak, to czy w zakresie tego przychodu na Wnioskodawcy, jako płatniku, spoczywać będzie obowiązek pobrania zaliczki oraz uwzględnienia wartości udzielonego rabatu w imiennej informacji PIT-11?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie żadnego z uczestników Programu (w tym po stronie pracownika Wnioskodawcy) nie powstanie przychód w rozumieniu u.p.d.o.f. (w tym w szczególności przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. lub przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.), odpowiadający wartości udzielonego rabatu, w związku z czym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie spoczywać obowiązek pobrania zaliczki oraz uwzględnienia wartości udzielonego rabatu w imiennej informacji PIT-11.

Podstawową zasadą obowiązującą na gruncie u.p.d.o.f. jest zasada powszechności opodatkowania, wyrażona w art. 9 ust. 1 tejże ustawy, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Pojęcie „przychodu” zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w art. 11 ust. 1 u.p.d.o.f. Przychodami są zatem, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9,10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Wartość pieniężną świadczeń w naturze z kolei, zgodnie z art. 11 ust. 2 u.p.d.o.f., z zastrzeżeniem ust. 2c oraz art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania. W myśl zaś art. 11 ust. 2a u.p.d.o.f wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.
   
   

Art. 11 ust. 2b u.p.d.o.f. stanowi, że jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustaloną według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Art. 10 ust. 1 u.p.d.o.f. jako źródła przychodów każę traktować m.in. stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy (pkt 1) oraz inne źródła (pkt 9).

Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Na podstawie art. 31 u.p.d.o.f. osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f. stanowi otwarty katalog przychodów z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, za które uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Zgodnie z art. 42a ust. 1 u.p.d.o.f. osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

W wyroku z dnia 8.07.2014 r. (sygn. K 7/13) Trybunał Konstytucyjny uznał, że za przychód pracownika może być uznane świadczenie, które:

1. zostało spełnione za zgodą pracownika (skorzystał z niego w pełni dobrowolnie),
2. zostało spełnione w jego interesie (a nie w interesie pracodawcy) i przyniosło mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatku, który musiałby ponieść,
3. korzyść ta jest wymierna i przypisana indywidualnemu pracownikowi (nie jest dostępna w sposób ogólny dla wszystkich podmiotów).
   
   

Warunki te muszą być spełnione łącznie.

W opinii Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym będącym przedmiotem niniejszego wniosku, bezspornym pozostaje jedynie, że skorzystanie z kuponu rabatowego nastąpi za zgodą pracownika, spełniony zatem będzie pierwszy z nich.

Jak już zostało to wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, wdrożenie programu leży przede wszystkim w interesie Wnioskodawcy (to on, a nie pracownik, uzyskuje dominującą korzyść z wdrożenia programu), gdyż popularyzacja aplikacji, ma na celu zwiększenie dochodowości prowadzonej przezeń działalności, poprzez zwiększenie przychodów ze sprzedaży i redukcję kosztów związanych z marketingiem.

W opisanym zdarzeniu przyszłym krąg osób, które będą mogły skorzystać z kuponu rabatowego nie będzie ograniczony tylko do pracowników, gdyż będą one również dostępne dla osób odbywającym u Wnioskodawcy staż, osób zatrudnionych przez podmioty powiązane, osób zatrudnionych przez wybrane, niepowiązane podmioty świadczące na rzecz Wnioskodawcy usługi (na przykład w zakresie ochrony osób i mienia, utrzymania czystości, leasingu pracowniczego itp.), a także dla współpracujących z Wnioskodawcą w charakterze ambasadorów marki osób rozpoznawalnych - celebrytów, blogerów, influencerow. Co istotne, każda z tych osób będzie mogła, z zastrzeżeniem niepobierania z tego tytułu jakiejkolwiek gratyfikacji, zgłosić do Programu także innych, dowolnie przez siebie wybranych użytkowników Aplikacji, poprzez wskazanie ich numerów Aplikacji lub numerów telefonów powiązanych z Aplikacją - na przykład członków rodziny, znajomych.

Stanowisko w sprawie rabatów udzielanych między innymi pracownikom zajął również Naczelny Sąd Administracyjny w uzasadnieniu wyroku z 30.10.2014 r. (sygn. II FSK 2451/12), uznając, że w sytuacji, kiedy rabat na podobnych zasadach przyznawany jest osobom zatrudnionym na podstawie umowy pracę oraz osobom niebędącym pracownikami, uznanie takiego rabatu za częściowo nieodpłatne świadczenie wiążące się z koniecznością odprowadzenia podatku, „... prowadziłoby do nieuzasadnionej konkluzji, że każdy konsument nabywający towar po obniżonej cenie w stosunku do pierwotnej ceny towaru, każdorazowo powinien wykazywać przychód podlegający opodatkowaniem podatkiem dochodowym od osób fizycznych w części odpowiadającej różnicy pomiędzy ceną pierwotną, a rzeczywistą ceną zapłaconą za dany towar”.

Istotny w ocenie skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego jest również, w opinii Wnioskodawcy, wielokrotnie prezentowany w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego pogląd, zgodnie z którym „... o zakwalifikowaniu świadczenia jako przychodu ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT, decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tego artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana (aktualnie lub w przeszłości) z tego rodzaju stosunkiem prawnym ...” (przykładowy wyrok NSA z 27.03.2015 r. sygn. II FSK 1695/14).

Podobne stanowisko zajął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: Dyrektor KIS) w wydanej 1.02.2018 r. interpretacji indywidualnej (sygn. 0111-KDIB2-3.4011.319.2017.1.KB), zauważając, że o tym, czy świadczenie jest przychodem ze stosunku pracy (i innych stosunków wymienionych w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f.) decyduje okoliczność, czy może je otrzymać wyłącznie pracownik w rozumieniu ust. 4 tegoż artykułu, czy także inna osoba, niezwiązana z pracodawcą. W rzeczonej sytuacji, zaistnieje ta druga okoliczność, co oznacza, że równowartości otrzymanego przez pracownika rabatu nie będzie można uznać za jego przychód. Zdaniem tutejszego organu wyrażonym we wspomnianej interpretacji indywidualnej, które Wnioskodawca w pełni podziela, korzystanie na jednakowych warunkach z rabatów przez pracowników Spółki i osoby niebędące pracownikami będzie neutralne podatkowo dla wszystkich uczestników.

Nadmienić należy, że podobny pogląd Dyrektor KIS sformułował wielokrotnie w uzasadnieniach wydawanych interpretacji indywidualnych, tytułem przykładu wskazać tu można interpretację indywidualną wydaną 27.03.2019 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.100.2019.2.MZ) – „w przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie jest/nie będzie ograniczone wyłącznie do pracowników, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie,” oraz interpretacje indywidualne z 16.07.2019 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.301.2019.l.AK) oraz z 28.01.2020 r. (sygn. 0114-KDIP3-2.4011.589.2019.2.JK2) - „w przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie” .

Podsumowując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w opisanym zdarzeniu przyszłym, udział w Programie i skorzystanie z oferowanych w nim kuponów rabatowych, zarówno dla pracowników, jak i dla pozostałych uczestników, nie będzie wiązał się z powstaniem przychodu w rozumieniu u.p.d.o.f (w tym przychodu ze stosunku pracy lub przychodu z innych źródeł), w związku z czym na Wnioskodawcy nie będzie ciążył ani obowiązek pobrania zaliczki, ani sporządzenia imiennej informacji PIT-11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie obowiązków płatnika w związku z udzieleniem rabatu jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 źródłami przychodów są m.in.:

• stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (pkt 1);
• inne źródła (pkt 9).
  
  

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9, 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, pkt 11, art. 19, art. 25b, art. 30ca, art. 30da i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 12 ust. 1 ww. ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Treść powyższego przepisu wskazuje, że do przychodów pracownika zaliczyć należy praktycznie wszystkie otrzymane przez niego świadczenia, które mógł on otrzymać jako pracownik. Są nimi bowiem nie tylko wynagrodzenia, czyli świadczenia wprost wynikające z zawartej umowy o pracę, ale również wszystkie inne przychody (świadczenia), niezależnie od podstawy ich wypłaty, jeżeli w jakikolwiek sposób wiążą się z faktem wykonywania pracy.

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z kolei w myśl art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, świadczenia otrzymane z tytułu umowy o pomocy przy zbiorach, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17.

Natomiast zgodnie z art. 42a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują wypłaty należności lub świadczeń, o których mowa w art. 20 ust. 1, z wyjątkiem dochodów (przychodów) wymienionych w art. 21, art. 52, art. 52a i art. 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku, od których nie są obowiązane pobierać zaliczki na podatek lub zryczałtowanego podatku dochodowego, są obowiązane sporządzić informację według ustalonego wzoru o wysokości przychodów i przesłać ją podatnikowi oraz urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania podatnika wykonuje swoje zadania, a w przypadku podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2a, urzędowi skarbowemu, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy w sprawach opodatkowania osób zagranicznych wykonuje swoje zadania.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi sprzedaż detaliczną artykułów FMCG. Wnioskodawca daje swoim klientom - konsumentom, będącym osobami fizycznymi możliwość darmowego pobrania, zainstalowania na urządzeniach mobilnych i korzystania z wielofunkcyjnej aplikacji zakupowej (dalej: Aplikacja). Celem Aplikacji jest możliwość taniego i szybkiego dotarcia do kupujących z aktualną ofertą Wnioskodawcy, a także usprawnienie procesu zakupów. Wnioskodawca planuje wprowadzić program (dalej: Program) skierowany do wybranych, obecnych i przyszłych użytkowników Aplikacji. Program zakładać będzie udostępnianie poprzez Aplikację dodatkowych kuponów, uprawniających w okresie ich ważności do uzyskania rabatu na towary nabywane od Wnioskodawcy z wykorzystaniem Aplikacji. W ramach Programu kupony rabatowe udostępniane będą niektórym użytkownikom Aplikacji, którzy wskażą Wnioskodawcy numer użytkowanej aplikacji (bądź numer powiązanego z nią telefonu), w tym na przykład: pracownikom Wnioskodawcy, osobom odbywającym u Wnioskodawcy staż, osobom zatrudnionym przez podmioty powiązane, osobom zatrudnionym przez wybrane, niepowiązane podmioty świadczące na rzecz Wnioskodawcy usługi (na przykład w zakresie ochrony osób i mienia, utrzymania czystości, leasingu pracowniczego itp.), a także współpracującym z Wnioskodawcą w charakterze ambasadorów marki osobom rozpoznawalnym - celebrytom, blogerom, influencerom. Wyżej wymienione osoby będą mogły, z zastrzeżeniem niepobierania z tego tytułu jakiejkolwiek gratyfikacji, zgłosić do Programu także innych, dowolnie przez siebie wybranych użytkowników Aplikacji, poprzez wskazanie ich numerów Aplikacji lub numerów telefonów powiązanych z Aplikacją - na przykład członków rodziny, znajomych (jedynym wymogiem pozostawać będzie posiadanie statusu użytkownika Aplikacji w momencie udostępnienia kuponów rabatowych). Tak szeroki krąg osób, które będą mogły skorzystać z rabatu wpisuje się w pełni, zdaniem Wnioskodawcy, w realizację opisanego wyżej celu Programu.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia skutków podatkowych dla uczestników Programu w związku z udzielaniem rabatów i ciążących na Wnioskodawcy obowiązków płatnika oraz obowiązków informacyjnych związanych rabatami udzielanymi w ramach Programu.

W tym miejscu należy zauważyć, że ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęcia „rabat”. „Rabat”, zgodnie ze słownikowym znaczeniem tego pojęcia, oznacza „zniżkę, ustępstwo procentowe od ustalonych cen towaru, głównie na rzecz nabywców płacących gotówką, kupujących dużą ilość towarów jednorazowo lub w określonym czasie, upust” (Słownik Języka Polskiego PWN R-Z, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1996).

Skoro cena towarów ulega zmniejszeniu, nabywca za tę samą kwotę nabywa większą ilość towaru. W rezultacie zapłacona kwota, dla nabywcy stanowi rzeczywistą cenę zakupu wszystkich towarów (w tym także tych wydanych jako rabat), a udzielony rabat nie stanowi dla konsumenta przychodu.

Należy zauważyć, że opisany we wniosku Program będzie kierowany do różnie zdefiniowanych grup docelowych, tj. pracowników Wnioskodawcy, osób odbywających u Wnioskodawcy staż, osób zatrudnionych przez podmioty powiązane, osób zatrudnionych przez wybrane, niepowiązane podmioty świadczące na rzecz Wnioskodawcy usługi (na przykład w zakresie ochrony osób i mienia, utrzymania czystości, leasingu pracowniczego itp.), a także współpracujących z Wnioskodawcą w charakterze ambasadorów marki osobom rozpoznawalnym - celebrytom, blogerom, influencerom. Wyżej wymienione osoby będą mogły zgłosić do Programu także innych, dowolnie przez siebie wybranych użytkowników Aplikacji - na przykład członków rodziny, znajomych.

Zatem krąg uprawnionych do skorzystania z udostępnionych poprzez Aplikację dodatkowych kuponów, uprawniających w okresie ich ważności do uzyskania rabatu na towary nabywane od Wnioskodawcy z wykorzystaniem Aplikacji jest potencjalnie nieograniczony. Jeśli zatem grono beneficjentów – podmiotów korzystających z rabatów nie będzie ograniczone, a więc dotyczyć będzie szerokiego grona uczestników, to przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych u osób biorących udział w programie nie powstanie.

W przypadku bowiem udzielania rabatu szerokiemu gronu beneficjentów, gdzie skorzystanie z rabatów nie będzie ograniczone wyłącznie do jednego grona beneficjentów, przychód w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie powstanie.

Wobec powyższego, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany w stosunku do uczestników promocji do obliczenia i pobrania zaliczki na podatek oraz sporządzenia informacji PIT -11.

Podsumowując, w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie któregokolwiek z uczestników Programu (w tym po stronie pracownika Wnioskodawcy) nie powstanie przychód w rozumieniu u.p.d.o.f. (w tym w szczególności przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. lub przychód z innych źródeł, o którym mowa w art. 20 ust. 1 u.p.d.o.f.), odpowiadający wartości udzielonego rabatu. Tym samym na Wnioskodawcy, jako płatniku, nie będzie spoczywać obowiązek pobrania zaliczki oraz uwzględnienia wartości udzielonego rabatu w imiennej informacji PIT-11.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę pism urzędowych co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i nie mają zastosowania ani konsekwencji wiążących w odniesieniu do żadnego innego zaistniałego stanu faktycznego czy też zdarzenia przyszłego.

Jednocześnie odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawcę wyroków sądów administracyjnych tut. organ informuje, że zostały one wydane w indywidualnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w x za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.