Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.200.2021.3.PRM
z 15 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 w związku z art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 25 marca 2021 r. (data wpływu 29 marca 2021 r.) uzupełnionym pismem nadanym 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 11 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.200.2021.1.PRM (doręczone Stronie 16 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy jako podatnika podatku VAT z tytułu sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem nadanym 23 czerwca 2021 r. (data wpływu 24 czerwca 2021 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 11 czerwca 2021 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.200.2021.1.PRM (doręczone 16 czerwca 2021 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy jako podatników podatku VAT z tytułu sprzedaży działek uzyskanych w wyniku podziału.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pan A. O.
  
• Zainteresowaną niebędącą stroną postępowania:
  Pani J. O.
  
  
  

przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W gospodarstwie, które jest przedmiotem sprawy, Wnioskodawca pracuje od dziecka wraz z rodzicami.

W 1979 r. Wnioskodawca ożenił się i dalej prowadzone jest gospodarstwo rolne. Od 1990 r. Wnioskodawcy są współwłaścicielami tego gospodarstwa, w skład którego wchodzi rzeczona nieruchomość położona w (…) o pow. 2,8632 ha, przekazana w drodze darowizny do dalszego prowadzenia gospodarstwa rolnego.

W 2017 r. Wnioskodawcy wystąpili o podział nieruchomości będącej działką rolną, którą uprawiali na użytek własny. W wyniku decyzji Prezydenta Miasta (…) nr (…) nastąpił podział działki nr 1/12 na 14 działek o nr: 1/17, 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/29, 1/30, o powierzchni od 0,804 ha do 0,1081 ha. Każda z działek przeznaczona jest pod budowę budynku mieszkalnego jednorodzinnego zgodnie z warunkami określonymi w decyzji Prezydenta Miasta (…).

Działka nr 1/17 pełni drogę dojazdową do działek, gdyż nie mają bezpośredniego dostępu do drogi głównej.

Działki nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/29 – są objęte decyzją o warunkach zabudowy.

Działka nr 1/30, w części zabudowana, pozostająca w dotychczasowym użytkowaniu (nie objęta decyzją o warunkach zabudowy) nadal jest działką rolną uprawianą na użytek własny.

Wnioskodawcy od 2018 r. są emerytami i działki nr 1/28, 1/29 i 1/30 zostały przekazane w dzierżawę synowi i dalej uprawiane rolniczo.

Działka nr 1/20 - została sprzedana w sierpniu 2020 r.

Działka nr 1/21 – została sprzedana w lipcu 2020 r.

Działki nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/17 (ogólna pow. tych działek wynosi 0,9644 ha) Wnioskodawcy pozostawili na użytek własny i uprawiają je korzystając z prawa dla emerytów, którzy mogą pozostawić część gruntu (do 1 ha).

W tym roku oraz w następnym planowana jest sprzedaż pozostałych działek, ponieważ Wnioskodawcy i Ich syn mają trudne warunki mieszkaniowe. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek chcieliby przeznaczyć na budowę domów.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy chcą wiedzieć, czy sprzedając kolejne działki nie będą objęci podatkiem VAT w ramach działalności rolniczej lub jakiejkolwiek innej.

Działki do tej pory uprawiane są w trybie ciągłym na użytek własny w ramach prowadzenia własnego gospodarstwa rolnego.

Żadna z nowo powstałych działek nie jest uzbrojona – nie planowane jest uzbrojenie we własnym zakresie. Nie są doprowadzone media ani nie ma planów doprowadzenia ich we własnym zakresie. Nie są prowadzone żadne czynności marketingowe (np. ogłoszenia w różnych środkach medialnych).

Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej - nie są podatnikami podatku VAT - nie mają statusu rolnika ryczałtowego (emeryci – dzierżawa), a działki nr 1/17, 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, które są przedmiotem sprawy, nie są dzierżawione.

W związku z przedstawionym stanem faktycznym Wnioskodawcy wnoszą o stwierdzenie (interpretację podatkową) czy odpłatne zbycie (sprzedaż) ww. działek będzie objęte podatkiem VAT i czy istnieje minimalna kwota sprzedanych działek lub ich ilość w ciągu jednego okresu np. roku kalendarzowego.

W piśmie z dnia 24 czerwca 2021 r. Wnioskodawca wskazał, że złożył wniosek o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek. Wydana decyzja zezwala na budowę dwunastu budynków mieszkalnych jednorodzinnych oraz dwunastu bezodpływowych zbiorników na nieczystości ciekłe. Warunki zabudowy Wnioskodawcy przenieśli na nowych nabywców działki nr 1/20.

Umowy przedwstępne sprzedaży działek nr 1/20 i 1/21 zostały zawarte na czas niezbędny do uzyskania dokumentacji z urzędu potrzebnej do notariusza.

Wnioskodawca nie udzielił żadnego pełnomocnictwa nowym nabywcom działek nr 1/20 i 1/21.

Nabywców na działki Wnioskodawcy mieli z polecenia rodziny i znajomych.

Z tytułu sprzedaży ww. działek Wnioskodawca nie był zobowiązany zarejestrować się jako podatnik VAT.

Umowy przedwstępne Wnioskodawcy zamierzają zawrzeć na czas uzyskania dokumentów potrzebnych do notariusza (wpis i wyrys z rejestru gruntów, zaświadczenie z wydziału środowiska, zaświadczenie o planie zagospodarowania przestrzennego). Wnioskodawca nie zamierza udzielać pełnomocnictwa przyszłym nabywcom działek.

W związku z planowaną sprzedażą działek nie zamierza udzielać żadnych pełnomocnictw.

Dzierżawa działek nr 1/28, 1/29 i 1/30 nie jest odpłatna.

W związku z podziałem nieruchomości Wnioskodawcy ponieśli duże koszty z tym związane oraz opłatę adiacencką w wysokości (…) zł. Dla Wnioskodawców są to ogromne koszty.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie (sprzedaż) ww. działek będzie objęte podatkiem VAT i czy istnieje minimalna kwota sprzedanych działek lub ich ilość w ciągu jednego okresu np. roku kalendarzowego?

Zdaniem Wnioskodawców:

Sprzedaż takich działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest to zbycie majątku własnego, na którym było i jest prowadzone gospodarstwo rolne Wnioskodawców.

Ponieważ Wnioskodawcy i Ich syn mają trudne warunki mieszkaniowe pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek chcieliby przeznaczyć na budowę domów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawców w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem grunty spełniają definicję towaru wynikającą z powyższego przepisu, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”, państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

1. określone udziały w nieruchomości,
2. prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3. udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195 - 221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że na podstawie definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości (gruntu), stanowi czynność odpłatnej dostawy towarów, o której stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Podatnikami, zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu, jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy. Natomiast okoliczność podjęcia m.in. takich czynności, jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. Trybunał orzekł, że liczba i zakres transakcji sprzedaży nie ma charakteru decydującego i nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych. Zatem, kryterium decydującym o zaliczeniu transakcji sprzedaży nieruchomości przez osoby fizyczne do działalności gospodarczej jest podejmowanie aktywnych działań angażujących środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy Wnioskodawca podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Przykładowo podane zostały działania polegające na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Jak wynika z przywołanych przepisów dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca, w gospodarstwie rolnym, które jest przedmiotem sprawy pracuje od dziecka. Od 1990 r. Wnioskodawca wraz z żoną są współwłaścicielami ww. gospodarstwa rolnego przekazanego w drodze darowizny, w którego skład wchodzi działka rolna nr 1/12 uprawiana przez Wnioskodawców na użytek własny.

W 2017 r. Wnioskodawcy wystąpili o podział ww. działki, w wyniku którego powstały działki nr: 1/17, 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/29, 1/30.

Działka nr:

• 1/17 pełni drogę dojazdową do działek, gdyż nie mają bezpośredniego dostępu do drogi głównej,
  

• 1/30 - w części zabudowana (nie objęta decyzją o warunkach zabudowy) - jest działką rolną uprawianą na użytek własny.
  
  
  

Dla działek nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28, 1/29 Wnioskodawca wystąpił z wnioskiem o uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy. Wydana decyzja zezwala na budowę 12 budynków jednorodzinnych mieszkalnych.

Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej, nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT i nie mają statusu rolnika ryczałtowego.

Od 2018 r. Wnioskodawcy dzierżawią nieodpłatnie na cele rolnicze działki nr 1/28, 1/29 i 1/30.

Wnioskodawcy w 2020 r. sprzedali działki nr 1/20 i 1/21. Z nabywcami ww. działek – pozyskanymi z polecenia rodziny i znajomych – podpisano umowy przedwstępne na czas uzyskania dokumentacji niezbędnej do notariusza. Wnioskodawcy nabywcom działek nr 1/20 i 1/21 nie udzielili pełnomocnictwa. Z tytułu sprzedaży tych działek Wnioskodawcy nie byli zobowiązani zarejestrować się jako podatnicy VAT.

Działki nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/17 – będące przedmiotem sprawy - nie są dzierżawione.

Żadna z nowo powstałych działek nie jest uzbrojona – nie jest planowane uzbrojenie we własnym zakresie. Nie są doprowadzone media ani nie ma planów doprowadzenia ich we własnym zakresie. Nie są prowadzone żadne czynności marketingowe (np. ogłoszenia w różnych środkach medialnych).

Wnioskodawcy zamierzają zawrzeć z potencjalnymi nabywcami działek umowy przedwstępne w zakresie uzyskania dokumentów potrzebnych do notariusza. Przyszłym nabywcom Wnioskodawcy nie zamierzają udzielić pełnomocnictwa.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działek powstałych po podziale.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT – co do zasady – mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawców, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawcy nie prowadzą działalności gospodarczej i nie są zarejestrowani jako czynni podatnicy VAT. Nie są również rolnikami ryczałtowymi. Wnioskodawcy prowadzą gospodarstwo rolne, otrzymane w drodze darowizny, w skład którego wchodzi działka nr 1/12. W 2017 r. ww. działka – na wniosek Wnioskodawców – została podzielona na 14 mniejszych działek, w tym działka nr 1/17 stanowi drogę dojazdową do pozostałych działek, ponieważ nie mają dostępu do drogi głównej. Dla działek nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/28 i 1/29 Wnioskodawcy uzyskali decyzję o warunkach zabudowy, z której wynika możliwość zabudowy ww. działek budynkami jednorodzinnymi mieszkalnymi. Ponadto, z opisu sprawy nie wynika, że Wnioskodawcy podjęli bądź mają zamiar podjąć ciąg działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, takich jak np. nabycie z zamiarem odsprzedaży, uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek. Wnioskodawcy nie zamierzają także podejmować żadnych czynności marketingowych w celu sprzedaży wydzielonych działek. Wnioskodawcy w 2020 r. sprzedali działki nr 1/20 i 1/21. Nabywców ww. działek pozyskali z polecenia od rodziny i znajomych. Z tytułu sprzedaży działek nr 1/20 i 1/21 Wnioskodawcy nie byli zobowiązani do zarejestrowania się jako podatnicy podatku VAT. Działki nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/17 - będące przedmiotem sprawy - nie są dzierżawione. Wnioskodawcy przy sprzedaży ww. działek zamierzają zawrzeć umowy przedwstępne na czas uzyskania przez potencjalnych nabywców dokumentów niezbędnych do notariusza. Nie zamierzają jednak udzielić przyszłym nabywcom działek pełnomocnictwa do działania w Ich imieniu.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawców w zakresie sprzedaży działek nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/17 powstałych z podziału działki nr 1/12 za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. Z uwagi na powyższe, w tej konkretnej sytuacji należy uznać, że przedmiotem dostawy będą składniki majątku osobistego Wnioskodawców, a sprzedaż tych działek będzie stanowiła realizację prawa do rozporządzania Ich majątkiem osobistym.

W konsekwencji sprzedaż przez Wnioskodawców działek nr 1/18, 1/19, 1/20, 1/21, 1/22, 1/23, 1/24, 1/25, 1/26, 1/27, 1/17 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy niezależnie od ilości sprzedanych działek w ciągu jednego okresu, pod warunkiem sprzedaży ich na warunkach opisanych w niniejszym rozpatrywanym wniosku, gdyż Wnioskodawcy w związku z ich sprzedażą nie będą działać jako podatnicy prowadzący działalność gospodarczą stosownie do art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325, ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.