UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2021 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek, uzupełniony w dniu 28 lipca 2021 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup implantów wykorzystanych w trakcie operacji oraz elektrostymulatora.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym 10-N 04-O 08-T. Orzeczenie wydane zostało na stałe, a okres niepełnosprawności liczy się od dnia … października 1993 r., kiedy to jako dziecko miał wypadek, który spowodował krwiaka mózgu, a w rezultacie połowiczny niedowład prawostronny. W wyniku uszkodzenia układu nerwowego jednym ze skutków były uszkodzenia nerwów strzałkowych i stale pogarszający się problem opadającej stopy.

W marcu 2020 r. Wnioskodawca przeszedł zabieg ortopedyczny polegający na podziale i transferze ścięgien w stopie, osteotomię pięty oraz wydłużenie ścięgna Achillesa. W celu wykonania transferów zastosowane zostały implanty. Zostały one wydzielone jako oddzielne pozycje na fakturze.

W efekcie zabiegu Wnioskodawca uzyskał nowe możliwości ruchu stopy, dzięki czemu jest w stanie dalej się rehabilitować. Bez tej operacji rehabilitacja nie dawałaby żadnych efektów, a wzmacniałby się jedynie nieprawidłowy ruch opadający stopy. Operacja była wykonywana w prywatnej klinice.

Wnioskodawca nie uzyskał na nią żadnego dofinansowania. Faktura została opłacona w całości przez Wnioskodawcę.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w 2020 r. uzyskał dochody opodatkowane według skali podatkowej.

Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności decyzją z dnia … maja 2015 r. Niepełnosprawność Wnioskodawcy istnieje od dnia … października 1993 r. a orzeczenie zostało wydane na stałe.

Wnioskodawca posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie przez siebie wydatku na zabieg ortopedyczny - jest to potwierdzenie przelewu z jego rachunku bankowego. Konkretnie są to dwie płatności kartą, jedna w kwocie 8 000 zł za zabieg, druga w kwocie 2 810 zł za zastosowane implanty. Faktura wskazuje zabieg jako zabieg ortopedyczny (tak jest opisany na fakturze). Dokumentacja medyczna, jak i stan zdrowia Wnioskodawcy wskazują na to, że zabieg był konieczny do przywrócenia ograniczonych funkcji (ruchów stopy). Zabieg przywrócił mu część sprawności, która w dużym stopniu poprawia poruszanie się. Zabieg był więc częścią rehabilitacji.

Zgodnie z wyrokiem NSA II FSK 1927/09, jeżeli zabieg stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, to taki zabieg stanowi część rehabilitacji.

Na fakturze dokumentującej poniesienie przez Wnioskodawcę wydatku na zabieg ortopedyczny koszt zabiegu i koszt implantów został ujęty w odrębnych pozycjach.

Wnioskodawca posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie przez siebie wydatku na elektrostymulator w postaci potwierdzenia przelewu ze swojego rachunku bankowego. Zakupiony elektrostymulator jest niezbędny w rehabilitacji stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Stymuluje i odbudowuje zanikłe mięśnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki związane z przebytą operacją?
2. Czy Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatki poniesione na zakup implantów, wykorzystanych w trakcie przebytej operacji?
3. Czy Wnioskodawca może odliczyć w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatek związany z zakupem elektrostymulatora wykorzystywanego w rehabilitacji?

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest udzielenie odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2 i 3 tj. w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych na zakup implantów wykorzystanych w trakcie przebytej operacji oraz wydatków na zakup elektrostymulatora.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on skorzystać z odliczenia na pełną kwotę z faktury poniesionego wydatku na:

• implanty jako wszczepiony sprzęt ortopedyczny - na podstawie punktu „zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego” (art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a-7g ustawy o PIT)
• operację, jako zabiegu niezbędnego do umożliwienia mu rehabilitacji na podstawie art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a-7g ustawy o PIT oraz analogicznie do wyroku NSA z dnia 17 marca 2011 r., sygn. akt II FSK 1927/09).

W ocenie Wnioskodawcy wyrok NSA opisuje analogiczną sytuację i potwierdza, że w tym przypadku zabieg może być rozumiany jako zabieg rehabilitacyjny, gdyż bez niego niemożliwa byłaby prawidłowa rehabilitacja.

Na podstawie punktu „zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego” (art. 26 ust. 1 pkt 6, ust. 7a-7g ustawy o PIT) Wnioskodawca uważa, że może on odliczyć elektrostymulator jako wydatek na sprzęt ortopedyczny.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatku poniesionego na zakup implantów wykorzystanych w trakcie operacji oraz elektrostymulatora jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 1128 ze zm.) podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Rodzaje wydatków na cele rehabilitacyjne uprawniające do odliczeń od dochodu przed opodatkowaniem zostały wymienione w art. 26 ust. 7a ustawy, zaś zasady i warunki dokonywania tych odliczeń określone zostały w ust. 7 i 7b-7g tego artykułu.

W myśl art. 26 ust. 7b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki, o których mowa w ust. 7a, podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, zakładowego funduszu aktywności, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone m.in. w art. 26 ust. 1 pkt 6 ww. ustawy - na mocy art. 26 ust. 7 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustala się na podstawie dokumentu stwierdzającego ich poniesienie, zawierającego w szczególności: dane identyfikujące kupującego (odbiorcę usługi lub towaru) i sprzedającego (towar lub usługę), rodzaj zakupionego towaru lub usługi oraz kwotę zapłaty.

Zgodnie z art. 26 ust. 7d ww. ustawy warunkiem odliczenia wydatków, o których mowa w ust. 7a, jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

1. orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organy orzekające do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach, lub
2. decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
3. orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Natomiast stosownie do art. 26 ust. 7f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ilekroć w przepisach ust. 7a jest mowa o osobach zaliczonych do:

1. I grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy oraz niezdolność do samodzielnej egzystencji albo
      
   2. znaczny stopień niepełnosprawności;
      
      
      
2. II grupy inwalidztwa - należy przez to rozumieć odpowiednio osoby, w stosunku do których, na podstawie odrębnych przepisów, orzeczono:
   
   
   
   
   1. całkowitą niezdolność do pracy albo
      
   2. umiarkowany stopień niepełnosprawności.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 1 pkt 6, może być dokonane również w przypadku, gdy osoba, której dotyczy wydatek, posiada orzeczenie o niepełnosprawności wydane przez właściwy organ na podstawie odrębnych przepisów obowiązujących do dnia 31 sierpnia 1997 r. (art. 26 ust. 7g ww. ustawy).

Zgodnie z art. 26 ust. 13a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Możliwość odliczenia w ramach ulgi rehabilitacyjnej wydatków poniesionych przez Wnioskodawcę na zakup implantów wykorzystanych w trakcie przebytej operacji oraz elektrostymulatora należy analizować w oparciu o przepisy art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt 3 ww. ustawy za wydatki, o których mowa w ust. 1 pkt 6, uważa się wydatki poniesione na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego.

Z powołanego wyżej przepisu wynika, że odliczeniu mogą podlegać wydatki na zakup i naprawę indywidualnego sprzętu, urządzeń i narzędzi technicznych niezbędnych w rehabilitacji oraz ułatwiających wykonywanie czynności życiowych, stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności, z wyjątkiem sprzętu gospodarstwa domowego. Określenie „indywidualny sprzęt, urządzenia i narzędzia techniczne niezbędne w rehabilitacji” oznacza, że ustawodawca zalicza do nich wyłącznie urządzenia, narzędzia techniczne i sprzęt o indywidualnym charakterze, niezbędne w rehabilitacji osoby niepełnosprawnej i ułatwiające tej osobie wykonywanie czynności życiowych, których utrudnienie wykonywania wynika z niepełnosprawności.

Z przedstawionego we wniosku oraz jego uzupełnieniu opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest osobą niepełnosprawną, posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności w stopniu umiarkowanym 10-N 04-O 08-T. Orzeczenie wydane zostało na stałe, a okres niepełnosprawności liczy się od dnia … października 1993 r., kiedy to jako dziecko miał wypadek, który spowodował krwiaka mózgu, a w rezultacie połowiczny niedowład prawostronny. W wyniku uszkodzenia układu nerwowego jednym ze skutków były uszkodzenia nerwów strzałkowych i stale pogarszający się problem opadającej stopy. W marcu 2020 r. Wnioskodawca przeszedł zabieg ortopedyczny polegający na podziale i transferze ścięgien w stopie, osteotomię pięty oraz wydłużenie ścięgna Achillesa. W celu wykonania transferów zastosowane zostały implanty. Zostały one wydzielone jako oddzielne pozycje na fakturze. W efekcie zabiegu Wnioskodawca uzyskał nowe możliwości ruchu stopy, dzięki czemu jest w stanie dalej się rehabilitować. Bez tej operacji rehabilitacja nie dawałaby żadnych efektów, a wzmacniałby się jedynie nieprawidłowy ruch opadający stopy. Operacja była wykonywana w prywatnej klinice. Wnioskodawca nie uzyskał na nią żadnego dofinansowania. Faktura została opłacona w całości przez Wnioskodawcę. W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że w 2020 r. uzyskał dochody opodatkowane według skali podatkowej. Orzeczenie o niepełnosprawności zostało wydane przez Powiatowy Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności decyzją z dnia ... maja 2015 r. Niepełnosprawność Wnioskodawcy istnieje od dnia … października 1993 r. a orzeczenie zostało wydane na stałe. Wnioskodawca posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie przez siebie wydatku na zabieg ortopedyczny - jest to potwierdzenie przelewu z jego rachunku bankowego. Konkretnie są to dwie płatności kartą, jedna w kwocie 8 000 zł za zabieg, druga w kwocie 2 810 zł za zastosowane implanty. Faktura wskazuje zabieg jako zabieg ortopedyczny (tak jest opisany na fakturze). Dokumentacja medyczna, jak i stan zdrowia Wnioskodawcy wskazują na to, że zabieg był konieczny do przywrócenia ograniczonych funkcji (ruchów stopy). Zabieg przywrócił mu część sprawności, która w dużym stopniu poprawia poruszanie się. Zabieg był więc częścią rehabilitacji. Zgodnie z wyrokiem NSA II FSK 1927/09, jeżeli zabieg stanowi niezbędny i konieczny element zmierzający do przywrócenia ograniczonych funkcji, zmniejszenia następstw nieodwracalnych zmian lub wyrównanie ich w takim stopniu, aby poszkodowanemu przywrócić społecznie przydatną sprawność, to taki zabieg stanowi część rehabilitacji. Na fakturze dokumentującej poniesienie przez Wnioskodawcę wydatku na zabieg ortopedyczny koszt zabiegu i koszt implantów został ujęty w odrębnych pozycjach. Wnioskodawca posiada imienny dokument potwierdzający poniesienie przez siebie wydatku na elektrostymulator w postaci potwierdzenia przelewu ze swojego rachunku bankowego. Zakupiony elektrostymulator jest niezbędny w rehabilitacji stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności. Stymuluje i odbudowuje zanikłe mięśnie.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opisany we wniosku oraz jego uzupełnieniu stan faktyczny, należy stwierdzić, że koszt implantów wykorzystanych w trakcie przebytej operacji w celu wykonania transferów ścięgien w stopie, który został ujęty na fakturze w odrębnej pozycji niż koszt operacji, dzięki której Wnioskodawca uzyskał nowe możliwości ruchu stopy oraz wydatek na zakup elektrostymulatora, który jest niezbędny w rehabilitacji stosownie do potrzeb wynikających z niepełnosprawności Wnioskodawcy, bowiem stymuluje i odbudowuje on zanikłe mięśnie, mieści się w dyspozycji art. 26 ust. 7a pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W konsekwencji, ww. wydatki mogą zostać odliczone od dochodu przez Wnioskodawcę w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.