Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.65.2021.3.WF
z 4 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Państwa stanowisko przedstawione we wniosku z 04 stycznia 2021 r. (data wpływu 07 stycznia 2021 r.), uzupełnionym 17 lutego 2021 r. (data wpływu 26 lutego 2021 r.) i 02 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej opłaty od środków spożywczych w zakresie:

• braku obowiązku uiszczania opłaty przez importera napojów niebędącego podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej ani nie prowadzącym sprzedaży detalicznej, a wyłącznie sprzedaż hurtową – jest nieprawidłowe,
• określania wysokości opłaty od środków spożywczych na postawie danych dotyczących zawartości substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, zamieszczonych na etykiecie – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. w ramach importu – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

7 stycznia 2021 r. złożyli Państwo do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Wawer wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych.

Na mocy ustawy z 30 marca 2021 r. o zmianie ustawy o podatku akcyzowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2021 r. poz. 694) od 16 kwietnia 2021 r., organem właściwym w sprawie wniosków o wydanie interpretacji indywidualnych przepisów dotyczących opłaty, o której mowa w art. 12a ust. 1 ustawy z 11 września 2015 r. o zdrowiu publicznym (Dz. U. z 2021 r. poz. 183 ze zm.) zwanej dalej ustawą, jest Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym, pismem z 18 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych, został przekazany przez Ministra Zdrowia, Dyrektorowi Krajowej Informacji Skarbowej.

Zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 23 czerwca 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.65.2021.1.WF, wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 07 lipca 2021 r. (uiszczenie opłaty) oraz 13 lipca 2021 r. (wpływ pisma).

Przedstawili Państwo następujący stan faktyczny (sformułowany w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest spółką z ograniczoną odpowiedzialnością.

Wnioskodawca prowadzi sprzedaż hurtową do sieci handlowych, hurtowni oraz restauracji, barów i hoteli. Nie prowadzimy sprzedaży detalicznej.

Sprzedawane napoje są ujęte w PKWiU w klasach, których dotyczy Ustawa.

Nasze pierwotne zapytanie dotyczyło tzw. Ustawy cukrowej w której to ustawodawca wyraźnie określił rodzaj napojów objętych w/w ustawą. Skoro nasze wątpliwości dotyczą właśnie zapisów przywołanej Ustawy, jasnym jest, że są one ujęte w PKWiU w klasach, których dotyczy Ustawa. Nie rozumiemy zatem celowości Państwa pytania, a zwłaszcza wymogu wskazania substancji wymienionych w art. 12a ust. 1 gdyż gdyby importowane przez nas napoje nie zawierałyby tych substancji nasze pytanie z gruntu rzeczy byłoby bezcelowe.

Równocześnie należy podkreślić, że ustawodawca wyraźnie określa w art. 12b. 1. o jakich napojach mowa w art. 12a ust. 1. Gdyby więc napoje o które pytamy nie były określone artykułem 12b. 1. nasze pytanie byłoby pozbawione sensu.

Przytoczone tu stwierdzenie jest li tylko wycinkiem zdania i nie rozumiemy dlaczego mamy się ustosunkowywać jedynie do wybranej przez Państwo części zdania. Całe zdanie, którego fragment został przytoczony zaczyna się od słowa: „ Zgodnie z Art. 12e. 1.3” , a kończy słowami: „...detaliczną oraz hurtową”.

Wydaje się, że pytania przez nas postawione zostały sformułowane w sposób poprawny, zgodny z zasadami pisowni, gramatyki i ortografii w języku polskim. Dodatkowo nadmieniamy, że każde z naszych 4 pytań odnosi się bardzo precyzyjnie do konkretnego przepisu tzw. Ustawy cukrowej. Niestety, nie znajdujemy w Ustawie odpowiedzi na pytanie 2 naszego wniosku, gdyż ustawodawca nie określił w żadnym miejscu w jaki sposób należy identyfikować zawartość cukrów w napoju. Taka sytuacja pozbawiła nas możliwości przytoczenia konkretnej wykładni prawnej w tym zakresie, dlatego zawarliśmy naszą wątpliwość w zadanym pytaniu. Mamy nadzieję, że Państwo znajdą odpowiedź w jaki sposób ustawodawca wymaga potwierdzenia zawartości cukru w danym napoju co ma bezpośredni związek a art. 12f. 1.

W naszej ocenie, skoro Ustawa z dn. 11 września 2015r o zdrowiu publicznym, w art. 12e. 1. 3. określa szczegółowo podmioty do których wnioskodawca sprzedaje napoje (odbiorcy detaliczni, hurtowi) to logicznym jest, że podmioty te muszą być dla ustawodawcy jasno i precyzyjnie określone i zidentyfikowane, inaczej bowiem nie dokonywałby odpowiednich zapisów w Ustawie. Nasze pytanie zatem jest w pełni uzasadnione i prawidłowo skierowane.

Przypominamy, że stanowisko Wnioskodawcy wraz z wyczerpującym uzasadnieniem i przytoczeniem odpowiednich przepisów Ustawy zostało skierowane do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa-Wawer już w dniu 01.01.2021. Dodatkowo, niejasność przepisów Ustawy z dn. 11 września 2015 o zdrowiu publicznym, zmusiła nas do skierowania kolejnej prośby o interpretację i wyjaśnienie naszych wątpliwości. Niestety, zapisy w/w Ustawy uniemożliwiły nam dokonać własnej interpretacji, gdyż nie znaleźliśmy jakichkolwiek podstaw prawnych do dokonania takowej.

W związku z powyższym opisem zadali Państwo następujące pytania i przedstawili własne stanowisko.

1. Art. 12d. 1. 1 stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub importera napoju;
   2) zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   Zgodnie zatem z powyższym brzmieniem, wg. naszej interpretacji importer napojów objętych w/w Ustawą, pochodzących spoza Unii Europejskiej, a niebędący równocześnie podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej ani nie prowadzącym sprzedaży detalicznej, a wyłącznie sprzedaż hurtową, nie podlega obowiązkowi zapłaty opłaty cukrowej. Przyjęto w powyższej interpretacji definicję „sprzedaż detaliczna " wg. GUS (Sprzedaż towarów własnych i komisowych (nowych i używanych) w punktach sprzedaży detalicznej, placówkach gastronomicznych oraz innych punktach sprzedaży (np. składy, magazyny) w ilościach w skazujących na zakup dla potrzeb indywidualnych nabywców.).
   
   
2. Kolejną wątpliwość budzi ustawowa identyfikacja cukrów zawartych w danym napoju i tak naszą wątpliwość budzi podstawa naliczenia opłaty cukrowej. Czy zatem podstawą naliczenia opłaty cukrowej jest:
   
   1. informacja zawarta na etykiecie napoju,
   2. informacja od producenta podpisana przez głównego technologa lub inny uprawniony dział,
   3. faktyczna ilość cukru lub substancji słodzących w napoju wykazana w badaniu przez niezależne laboratorium (np. SGS),
   W naszej ocenie podstawą naliczenia opłaty cukrowej winna być jedynie informacją zawarta na etykiecie danego napoju.
   
   
3. Art. 12e. 1. Obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. I2a ust. 1. Tak więc w naszej ocenie, wszelkie napoje wprowadzone na Polski Obszar Celny, a pozostające w magazynie przed dniem wprowadzenia ustawy nie podlegają opłacie cukrowej.
   
   

W świetle obowiązującego stanu prawnego Państwa stanowisko w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych w zakresie:

• braku obowiązku uiszczania opłaty przez importera napojów niebędącego podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej ani nie prowadzącym sprzedaży detalicznej, a wyłącznie sprzedaż hurtową – jest nieprawidłowe,
• określania wysokości opłaty od środków spożywczych na postawie danych dotyczących zawartości substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy, zamieszczonych na etykiecie – jest prawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. w ramach importu – jest nieprawidłowe.
  
  

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.), zwanym dalej "rozporządzeniem nr 1333/2008",
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie, zwanej dalej "opłatą".

Z kolei art. 12a ust. 2 ustawy stanowi iż, przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12a ust. 1, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Przez sprzedaż detaliczną w myśl art. 12a ust. 3 ustawy rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Stosownie do art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Zgodnie z przepisem art. 12d ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy, obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

Z kolei w myśl art. 12e ust. 3 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Z wniosku wynika, że jako importer napojów prowadzicie Państwo sprzedaż hurtową produktów spożywczych w tym także napojów ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11., zawierających substancje o których mowa w art. 12a ust. 1 ustawy.

Państwa klientami są sieci handlowe, hurtownie oraz restauracje bary i hotele.

Nie prowadzicie Państwo sprzedaży detalicznej.

Państwa wątpliwość budzi, czy sprzedaż hurtowa napojów nabytych przez Państwa w ramach importu może być rozpatrywana jako czynność rodząca obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Państwa wątpliwość dotyczy również obowiązku zapłaty opłaty od środków spożywczych z tytułu sprzedaży napojów nabytych (w ramach importu) przed 1 stycznia 2021 r. (zapasy magazynowe).

Państwa zdaniem jako importer napojów pochodzących spoza Unii Europejskiej, a niebędący podmiotem sprzedającym do punktów sprzedaży detalicznej, ani nie prowadzącym sprzedaży detalicznej, a wyłącznie sprzedaż hurtową, nie podlegacie Państwo obowiązkowi zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Również napoje o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy wprowadzone na Polski Obszar Celny, a pozostające w magazynie przed dniem wprowadzenia ustawy nie podlegają opłacie od środków spożywczych.

Odnosząc cytowane powyżej przepisy na grunt niniejszej sprawy, należy stwierdzić, że opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy.

Natomiast przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów należy rozumieć sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty do pierwszego punktu, w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna przez producenta, zmawiającego, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napojów, albo sprzedaż w przypadku o którym mowa w art. 12e ust. 3.

W opisie stanu faktycznego wskazali Państwo, że odbiorcami oferowanych napojów są sieci handlowe, hurtownie oraz restauracje bary i hotele.

Nie wskazali Państwo jednak czy wyżej wymienieni odbiorcy są podmiotami prowadzącymi sprzedaż hurtową, detaliczną, czy też detaliczną i hurtową.

W przypadku bowiem sprzedaży do przedsiębiorców prowadzących sprzedaż detaliczną bądź detaliczną i hurtową napojów, które zostały przez Państwa nabyte w ramach importu, to Państwo dokonujecie ich wprowadzenia na rynek krajowy. Tym samym zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku sprzedaży tychże napojów będziecie Państwo zobowiązani do uiszczenia opłaty od środków spożywczych.

W odniesieniu do sprzedaży w 2021 r. napojów nabytych do 31 grudnia 2020 r. (będących na stanie magazynowym na dzień 31.12.2020 r.) w ramach importu, należy zauważyć, że ich sprzedaż do pierwszego punktu, w którym prowadzona jest sprzedaż detaliczna, w tym sprzedaż do podmiotu prowadzącego jednocześnie sprzedaż detaliczną i hurtową, stanowi wprowadzenie na rynek krajowy. Tym samym zgodnie z art. 12d ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku sprzedaży tychże napojów w 2021 r. mają Państwo obowiązek uiszczenia opłaty od środków spożywczych.

W konsekwencji Państwa stanowisko w zakresie pytań wskazanych jako nr 1 i 3 dotyczących:

• braku obowiązku uiszczania opłaty przez importera napojów niebędącego podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej, ani nie prowadzącym sprzedaży detalicznej, a wyłącznie sprzedaż hurtową – jest nieprawidłowe,
• sprzedaży napojów nabytych przed 1 stycznia 2021 r. w ramach importu – jest nieprawidłowe.
  
  

Wątpliwości Państwa budzi też zagadnienie, czy możliwe jest określenie wysokości opłaty od środków spożywczych na podstawie danych dotyczących zawartości substancji słodzących zamieszczonych na etykiecie.

We własnym stanowisku piszecie Państwo że do prawidłowego określenia wysokości opłaty od środków spożywczych, w przypadku napojów wystarczające będą informacje zamieszczone na etykietach napojów.

W myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

W zakresie obowiązków informacyjnych dotyczących żywności obowiązuje rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Tekst mający znaczenie dla EOG), zwane dalej rozporządzeniem nr 1169/2011.

Wymagania dotyczące obowiązkowych danych określonych dla opakowanych środków spożywczych zostały określone w art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1169/2011, zgodnie z którym, obowiązkowe jest podanie następujących danych szczegółowych (zgodnie z art. 10-35 i z zastrzeżeniem określonych w rozdziale IV wyjątków) dotyczących m. in.:

a. nazwy żywności

b. wykazu składników

d. ilość określonych składników lub kategorii składników,

l. informacja o wartości odżywczej.

Zgodnie z załącznikiem I do rozporządzenia nr 1169/2011 pkt 1 "informacja o wartości odżywczej" lub "etykietowanie dotyczące wartości odżywczej" oznaczają informacje określające:

1. wartość energetyczną; lub
   
2. wartość energetyczną i tylko jeden lub więcej niż jeden spośród następujących składników odżywczych:
   
   • tłuszcz (kwasy tłuszczowe nasycone, kwasy tłuszczowe jednonienasycone, kwasy tłuszczowe wielonienasycone),
   • węglowodany (cukry, alkohole wielowodorotlenowe, skrobia),
   -(…)
   
   

Przy czym „cukry" oznaczają wszelkie cukry proste i dwucukry obecne w żywności, z wyjątkiem alkoholi wielowodorotlenowych.

Zatem przepisy cytowanego rozporządzenia nie różnicują źródła pochodzenia „cukrów”, odnosząc się wyłącznie do ich zawartości.

Poza obowiązkowymi danymi szczegółowymi, które zostały wyszczególnione w art. 9 ust. 1 rozporządzenia nr 1169/2011, istnieje także konieczność wskazywania w oznakowaniu dodatkowych obowiązkowych danych szczegółowych w odniesieniu do szczególnych rodzajów lub kategorii żywności. Zgodnie z załącznikiem III do rozporządzenia 1169/2011 wyróżnione zostały m.in.:(pozycja 2.1, 2.2, 2.3) środki spożywcze zawierające substancje słodzące i/lub dodatek cukru, czy też napoje o wysokiej zawartości kofeiny lub środki spożywcze z dodatkiem kofeiny (pozycja 4.1, 4.2), w przypadku których etykietowanie musi zawierać co najmniej jeden dodatkowy rodzaj danych szczegółowych.

Przepisy ustawy nie zawierają unormowań dotyczących dokumentów, będących podstawą wyliczenia wysokości opłaty od środków spożywczych. Jednocześnie elementem obowiązującego prawa są przepisy rozporządzenia nr 1169/2011, zawierające szczegółowe regulacje dotyczące etykietowania produktów spożywczych. Tym samym źródłem informacji o substancjach, ze względu na których zawartość napój podlega opłacie od środków spożywczych jest ogólnodostępna, uregulowana odrębnymi przepisami etykieta, zawierająca jednoznacznie określone przepisami rozporządzenia nr 1169/2011 informacje.

W świetle powyższego, Państwa stanowisko w zakresie pytania wskazanego jako nr 2 dotyczące określania wysokości opłaty od środków spożywczych na postawie danych dotyczących zawartości substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, zamieszczonych na etykiecie– jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja zawiera ocenę Państwa stanowiska wyłącznie w zakresie pytań oznaczonych we wniosku numerami 1-3, natomiast w pozostałym zakresie pytania 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Państwu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.