Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.407.2021.2.ALN
z 10 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2021 r. (data wpływu 28 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 27 lipca 2021 r. ) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienia z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

28 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku zwolnienie z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 sprzedaży działki niezabudowanej nr 1 .

Wniosek uzupełniono pismem z 21 lipca 2021 r. (data wpływu 27 lipca 2021 r. ) o doprecyzowanie opisu sprawy, pytanie i stanowisko.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.
(ostatecznie doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku)

(…) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest wpisana do rejestru przedsiębiorców Krajowego Rejestru Sądowego. Spółka posiada wspólników: Gminę (...) oraz (…) spółka akcyjna, (…) Sp. z o.o., (…) w (...) Sp. z o.o., (…)sp. z o.o., (…), (…), (…) , (…),(…).

Przedmiotem przeważającej działalności przedsiębiorcy jest działalność sklasyfikowana pod PKD 68.20.Z (wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi). W ramach pozostałej działalności Wnioskodawca prowadzi także działalność sklasyfikowaną jako 70.22.Z (pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania), 58.13.Z (Wydawanie gazet), 18.12.Z (pozostałe drukowanie), 79.90.B (Działalność w zakresie informacji turystycznej), 64.92.Z (Pozostałe formy udzielania kredytów), 66.19.z (pozostała działalność wspomagająca usługi finansowe, z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), 94.11.Z (działalność organizacji komercyjnych i pracodawców), 63.91.Z (działalność agencji informacyjnych), 85.59.B (pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane).

Wnioskodawca od 2017 r. na mocy przedwstępnej umowy sprzedaży realizuje przy współpracy z partnerem projekt związany z zakupem gruntów na potrzeby partnera. Umowa obejmuje około 200 nieruchomości sprecyzowanych numerami działek w umowie. Wszystkie skupowane nieruchomości, na podstawie Uchwały nr (…) Rady Miejskiej w (...) , z dnia 30 maja 2018 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla obszaru strefy aktywności gospodarczej położonej we wsi (…) i (…) w gminie (...) (Dz. Urzędowy Województwa (...) , z dn. 15 czerwca 2018 r., poz….), wchodzą w obszar (…) bez względu na ich przeznaczenie w planie.

Partner na poczet zakupu nieruchomości przekazywał sukcesywnie zaliczki - spółka nie posiadała wydzielonego rachunku bankowego na poczet obsługi ww. projektu i nie obligowała jej do tego umowa. Spółka każdorazowo dokumentowała wpływ zaliczki fakturą i opodatkowywała sprzedaż stawką 23 %.

Na mocy aneksu nr 3 z 30 grudnia 2020 roku spółka została zwolniona z obowiązku:

• podjęcia działań i doprowadzenia do objęcia nieruchomości (...) ,
  

• scalenia gruntów.
  
  

Dodatkowo na mocy § 13 Kupujący nabył prawo do wskazania Wnioskodawcy podmiotu, który w miejsce Kupującego nabędzie od sprzedającego nieruchomość w części.

Od czasu podpisania aneksu większość działek o charakterze przemysłowym (PU) została sprzedana. Względem pozostałych działek, nabywca dąży do dokonania podziału geodezyjnego (wyodrębnienia) w celu oddzielenia działek przemysłowych (PU) od działek oznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego jako „ZR". Wg planu zagospodarowania przestrzennego działki oznaczone „ZR" to „tereny zieleni naturalnej z podstawowym przeznaczeniem pod łąki, zadrzewienia i zakrzewienia, cieki wodne wraz z naturalną ich obudową biologiczną" Tereny te pełnią ważną rolę w systemie połączeń węzłów i korytarzy ekologicznych. W terenach tego przeznaczenia obowiązuje całkowity zakaz realizacji nowej zabudowy.

Sprzedażą zostaną objęte następujące działki:

1 (1PU, 1ZR, 1KDL, 1KDD),

2 (1PU,2ZR),

2 (1PU, 2ZR, 1KDL),

1 (1PU, 1ZR, 1KDD),

2 (2ZR),

3 (2ZR),

4(1PU,2ZR),

3 (1PU, 2ZR),

5 ( 2ZR, 1 PU),

6 (1PU, WS, 2ZR),

6 (WS, 2ZR),

7 (2ZR),

7 ( 2ZR),

8 ( 2ZR, 1 PU, WS),

9( 1 PU,2ZR),

9 ( 2ZR),

9 ( 2ZR, WS),

10 ( 2ZR, WS),

11(2ZR),

12 (1PU, 2ZR, WS),

13 (2 KDD, 2ZR),

14(2ZR),

15(1PU,2ZR),

16 (1PU, WS, 2ZR),

17(1PU,2ZR),

18 (1PU, WS, 2ZR),

19(1PU,2ZR),

20 (1PU, 2ZR, WS),

19 ( 2ZR),

21, (2ZR),

22 ( 2ZR ).

Jednakże dla ww. nieruchomości objętych planowaną transakcją „jako przeznaczenie uzupełniające w terenach zieleni naturalnej, ustala się możliwość lokalizacji:

• sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej,
  

• dróg i dojazdów nie wydzielonych, zatok postojowych oraz parkingów, ścieżek rowerowych, przejść i ciągów pieszych;
  

• zalesień."
  
  

Działki oznaczone w planie jako „ZR" są w całości niezabudowane i do dnia zbycia nie zostaną zabudowane. Niniejsza interpretacja dotyczy sprzedaży przez Spółkę działek oznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego jako „ZR", objętych Strefą Aktywności Gospodarczej, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego jw.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Gmina wskazuje, że wnioskiem objęta jest jedna działka tj. działka położona w (…) nr 1 objęta KW 11 (2ZR).
2. Dokonana oplata 40 zł z dnia 27 maja 2021 dotyczy działki wskazanej w punkcie a.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
(ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku)

Czy sprzedaż przez Spółkę wskazanej działki niezabudowanej, oznaczonej w planie zagospodarowania przestrzennego jako ZR będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9?

Zdaniem Wnioskodawcy.
(ostatecznie przestawione w uzupełnieniu wniosku)

Zdaniem Wnioskodawcy wskazana dostawa terenu niezabudowanego oznaczonego w planie zagospodarowania przestrzennego jako "ZR" (tereny zieleni naturalnej) nie będzie podlegać pod zwolnienie z art. 43 ust 1 pkt 5.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT). Należy wskazać, że grunty spełniają definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług a jego sprzedaż stanowi dostawę, o której mowa w art. 7 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług. Ustawodawca ponadto zawarł definicję terenów budowlanych, wskazując że są to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (art. 2 pkt 33).

Natomiast przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, że dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane zwalnia się od podatku od towarów i usług. Zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ma zastosowanie gdy m.in. z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka nie jest przeznaczona pod zabudowę.

Podkreślić należy, że przepisy nie wskazują kiedy należy uznawać, że teren jest przeznaczony pod zabudowę, w konsekwencji czego pojawiają się niekiedy wątpliwości czy w świetle miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dany teren jest przeznaczony pod zabudowę.

Rozpatrując pojęcie "grunty przeznaczone pod zabudowę" należy odwołać się do definicji zawartych w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane.

W myśl art. 3 pkt 1 ww. ustawy, przez obiekt budowlany należy rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Jak stanowi art. 3 pkt 2 ustawy - Prawo budowlane, przez budynek należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Budowlą jest natomiast każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane).

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 4 ustawy - Prawo budowlane, przez obiekt małej architektury należy rozumieć niewielkie obiekty, a w szczególności:

• kultu religijnego, jak: kapliczki, krzyże przydrożne, figury,
  

• posągi, wodotryski i inne obiekty architektury ogrodowej,
  

• użytkowe służące rekreacji codziennej i utrzymaniu porządku, jak: piaskownice, huśtawki, drabinki, śmietniki. W opinii wnioskodawcy do oceny czy sprzedawane przez Wnioskodawcę działki stanowią teren budowlany, nie wystarczy analiza podstawowego przeznaczenia określonego w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego jako terenu oznaczonego symbolem ZR.
  
  

Zauważyć należy, że analiza ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.

W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczono lokalizację następujących elementów:

1. sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej
2. dróg i dojazdów nie wydzielonych, zatok postojowych oraz parkingów, ścieżek rowerowych, przejść i ciągów pieszych;
3. zalesień.
   
   

Ewentualnie wznoszone obiekty co prawda uzupełniają podstawową funkcję gruntu, co jednak nie zmienia faktu, że sama możliwość wybudowania wskazanych obiektów oznacza, że wskazane działki stanowią grunt przeznaczony pod zabudowę.

Wnioskodawca ma zamiar sprzedać działki oznaczone w planie zagospodarowania przestrzennego jako „ZR". W ocenie Wnioskodawcy dozwolone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego możliwości lokalizacji na danym terenie zarówno sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej jak i dróg i dojazdów niewydzielonych, zatok postojowych oraz parkingów, ścieżek rowerowych, przejść i ciągów pieszych (pomimo, że mogą pełnić jedynie funkcję uzupełniającą) pozwalają na przyjęcie klasyfikacji, że dany teren będzie mógł zostać uznany za teren przeznaczony pod zabudowę, a w konsekwencji nie będzie miało zastosowania zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT i zbycie tych nieruchomości będzie podlegało opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Przedstawione stanowisko jest potwierdzane w znanych Wnioskodawcy interpretacjach indywidualnych tj. m.in. w Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 25 września 2020 r., sygn. 0114-KDIP4-2.4012.298.2020.2.AS oraz Interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 11 marca 2019 r., sygn. 0115-KDIT1-3.4012.93.2019.2.BJ.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – na mocy art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W świetle przedstawionych powyżej przepisów nieruchomość, zarówno gruntowa jak i zabudowana, spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność, stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Tym samym określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wskazać także należy, że w rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca posiada osobowość prawną, może więc nabywać prawa i zaciągać zobowiązania. Skutkuje to tym, że przedmioty majątkowe nabyte przez Spółkę wchodzą w skład mienia spółki. W analizowanej sprawie Wnioskodawca jest właścicielem opisanej we wniosku działki nr 1 objęta KW 11 (2ZR).

W związku z powyższym sprzedaż działki nr 1 objęta KW 11 (2ZR), stanowiącej składnik majątku Spółki, wykorzystywany w działalności gospodarczej, będzie dokonywana przez podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przy czym przez tereny budowlane – w myśl art. 2 pkt 33 ustawy – rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

W świetle powyższego przepisu opodatkowane podatkiem VAT są tylko takie dostawy stanowiące nieruchomości gruntowe niezabudowane, których przedmiotem są tereny przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług. Przy czym, przepis art. 2 pkt 33 ustawy jednoznacznie stanowi, że przeznaczenie terenu należy ustalić na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego, tj. wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanej decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W konsekwencji, opodatkowane podatkiem od towarów i usług są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.

Z przytoczonych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz – w przypadku braku takiego planu – o wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej reguluje ustawa z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293).

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Więc co do zasady o charakterze danego gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy o podatku od towarów i usług artykuł 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że działka nr 1 objęta KW 11 (2ZR) na dzień sprzedaży objęta będzie miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako „ZR". Wg planu zagospodarowania przestrzennego działki oznaczone „ZR" to „tereny zieleni naturalnej z podstawowym przeznaczeniem pod łąki, zadrzewienia i zakrzewienia, cieki wodne wraz z naturalną ich obudową biologiczną". Tereny te pełnią ważną rolę w systemie połączeń węzłów i korytarzy ekologicznych. W terenach tego przeznaczenia obowiązuje całkowity zakaz realizacji nowej zabudowy. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dopuszczono lokalizację następujących elementów:

1. sieci, urządzeń i obiektów infrastruktury technicznej
2. dróg i dojazdów nie wydzielonych, zatok postojowych oraz parkingów, ścieżek rowerowych, przejść i ciągów pieszych;
3. zalesień.
   
   

Zatem, przedmiotowa działka nr 1 objęta KW 11 (2ZR) będzie spełniała definicję terenów budowlanych w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy o podatku od towarów i usług i tym samym jej sprzedaż nie będzie korzystała ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż działki nr 1 objęta KW 11 (2ZR) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W związku z powyższym, stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku – nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej– rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.