Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.192.2021.3.MW
z 5 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 kwietnia 2021 r. (data wpływu 15 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismami z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) oraz 5 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży niezabudowanych działek, powstałych w wyniku podziału działki nr (…) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży niezabudowanych działek, powstałych w wyniku podziału działki nr (…). Wniosek został uzupełniony pismami z 17 czerwca 2021 r. (data wpływu 21 czerwca 2021 r.) oraz 5 lipca 2021 r. (data wpływu 7 lipca 2021 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem gruntów rolnych o powierzchni 10.1247 ha, które nabył: 7,09 ha na podstawie umowy przekazania własności posiadania gospodarstwa rolnego od matki w dniu 28 listopada 1978 r. i działki rolnej nr (…) położonej w (…) o powierzchni 3 ha 4 ary, której własność Wnioskodawca nabył 24 listopada 1987 r. Grunty te Wnioskodawca wydzierżawił 6 maja 2015 r. na okres 10 lat. Zostały one zarejestrowane w Urzędzie Miejskim w (…), w wydziale geodezji pod nr (…).

Grunty te są nadal wykorzystywane rolniczo. Od dnia 22 maja 2015 r. Wnioskodawcy przyznano emeryturę rolniczą (ust. z 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników tj. Dz. U. z 2015 r., poz. 704).

Działka nr (…) została objęta planem zagospodarowania (Uchwała Rady Miejskiej nr (…)).

W przyszłości Wnioskodawca chciałby wydzielić na tej działce 7 działek budowlanych o łącznej powierzchni ok 85 arów, wydzielić drogę publiczną zgodnie z planem zagospodarowania i wykonać sieć wodną i kanalizacyjną, aby umożliwić przyszłym nabywcom działek podłączenie się do tych mediów.

Po wydzieleniu i zatwierdzeniu podziału, Wnioskodawca zamierza sprzedać działki wśród rodziny i znajomych.

W dniu sprzedaży umowa dzierżawy nieruchomości zostanie przeniesiona na kupującego, a następnie rozwiązana za porozumieniem stron.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał że:

• Nie jest i nigdy nie był zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.
• Na działce nr (…) Wnioskodawca chciałby wydzielić 6 działek budowlanych. Wcześniej Wnioskodawca planował 7.
• Ww. działkę Wnioskodawca nabył 1 stycznia 1985 r. przez zasiedzenie, na mocy postanowienia Sądu Rejonowego w (…) z dnia 24 listopada 1987 r., Sygn. Akt (…). W poprzednim piśmie Wnioskodawca omyłkowo podał datę postanowienia Sądu jako datę nabycia.
• Nabycie działki nie było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, udokumentowaną fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. Wnioskodawca uiścił opłatę na rzecz Skarbu Państwa.
• W związku z nabyciem ww. działki Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do doliczenia podatku naliczonego.
• Działka nr (…) jest wykorzystywana rolniczo. Od momentu nabycia było siane zboże, koszona trawa. Obecny dzierżawca podobnie ją wykorzystuje.
• Od dnia 6 maja 2015 r. działkę nr (…) i pozostałe grunty rolne Wnioskodawca wydzierżawił nieodpłatnie siostrzenicy na okres 10 lat. Umowa ta została zarejestrowana w Urzędzie Miejskim w (…) w wydziale geodezji pod n r(…). Do tej pory ww. działka jest użytkowana rolniczo (uprawa zboża).
• Wnioskodawca wcześniej nie wynajmował i nie udostępniał ww. działki osobom trzecim.
• Wnioskodawca nie prowadził w przeszłości działalności gospodarczej i nie wykorzystywał ww. działki do prowadzenia działalności gospodarczej.
• Do dnia 5 maja 2015 r. Wnioskodawca był rolnikiem ryczałtowym, prowadził gospodarstwo rolne (hodowla bydła mlecznego). Działkę nr (…) Wnioskodawca uprawiał rolniczo tzn. siał zboże, kosił trawę. Zebrane plony przeznaczał na skarmianie bydła. Uzyskane mleko sprzedawał do Spółdzielni Mleczarskiej, która wystawiała Wnioskodawcy fakturę VAT 7%. Sprzedaż mleka Wnioskodawca prowadził od daty nabycia gospodarstwa tj. 28 listopada 1978 r. do daty wydzierżawienia tj. 6 maja 2015 r. Nabycie działki nr (…) pozwoliło Wnioskodawcy na zwiększenie produkcji mleka. Sprzedaż nie była opodatkowana podatkiem VAT.
• W momencie sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr (…), działki te będą stanowiły teren niezabudowany.
• Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego (Uchwała Rady Miejskiej (...) działki te przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną. W momencie sprzedaży nie będzie obowiązywała decyzja o warunkach zabudowy. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego został uchwalony z inicjatywy Rady Miejskiej (…).
• Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, udziałów w nieruchomościach przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.
• Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.
  
  

We wniosku o wydanie interpretacji indywidulanej Wnioskodawca informował, że planuje wybudowanie sieci kanalizacyjnej i wodociągowej, jednak po otrzymaniu decyzji Zakładu Gospodarki Komunalnej w (…) oraz decyzji Wodociągów Ziemi (…) w (…), ze względu na duży koszt Wnioskodawca odstąpił od wybudowania tych sieci.

Wnioskodawca odstąpił od wykonania sieci kanalizacyjnej i wodociągowej i nie będzie podejmował żadnych działań w celu uzbrojenia lub uatrakcyjnienia wszystkich 6 działek będących przedmiotem wniosku przed ich zbyciem.

Działkę nr (…) i pozostałe grunta rolne Wnioskodawca wydzierżawił i zaprzestał działalności rolniczej, ponieważ nabył prawa do emerytury rolniczej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 5 lipca 2021 r.):

Czy sprzedaż wydzielonych i nieuzbrojonych działek dokonana przez emerytowanego rolnika będzie nosiła znamiona działalności gospodarczej i będzie skutkować koniecznością uiszczenia podatku VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na działce nr (…), która jest własnością Wnioskodawcy od 34 lat jest prowadzona działalność rolnicza. Z chwilą ustalenia planu zagospodarowania przez Miasto (…), Wnioskodawca ma możliwość wydzielenia na niej działek budowlanych. Wnioskodawca uważa że w jego przypadku nie mają zastosowania przepisy art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r. st. 1 z późn. zm.) a tym samym i art. 15 ust. 2, ponieważ w myśl ustaw działalnością gospodarczą jest w zasadzie tylko taka aktywność, która wykonywana jest zawodowo w sposób profesjonalny, ciągły. Sprzedaż działek będzie działaniem okazjonalnym, a nie prowadzonym w sposób ciągły.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziałów w nieruchomości gruntowej (działkach), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Przy czym, w świetle przytoczonych wyżej przepisów status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości (działek) istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy, Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży nieruchomości (działek) podejmował lub będzie podejmował aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.) – a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy – jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej, pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Należy wskazać, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Stwierdzić należy, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności przedstawionych w opisie sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem działki rolnej (…). Ww. działkę Wnioskodawca nabył 1 stycznia 1985 r. przez zasiedzenie. Nabycie działki nie było czynnością opodatkowaną podatkiem VAT, udokumentowana fakturą z wykazaną kwotą podatku VAT. Do dnia 5 maja 2015 r. Wnioskodawca był rolnikiem ryczałtowym, prowadził gospodarstwo rolne (hodowla bydła mlecznego) i uprawiał przedmiotowe grunty rolniczo. Od dnia 6 maja 2015 r. działkę nr (…) Wnioskodawca wydzierżawił nieodpłatnie siostrzenicy na okres 10 lat. Działka ta nadal jest wykorzystywana rolniczo. Wnioskodawca wcześniej nie wynajmował i nie udostępniał ww. działki osobom trzecim. W przyszłości Wnioskodawca chciałby wydzielić na tej działce 6 działek budowlanych o łącznej powierzchni ok 85 arów, wydzielić drogę publiczną zgodnie z planem zagospodarowania. Po wydzieleniu i zatwierdzeniu podziału, Wnioskodawca zamierza sprzedać działki wśród rodziny i znajomych. W momencie sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału działki nr (…), działki te będą stanowiły teren niezabudowany. Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego grunty te przeznaczone są pod zabudowę jednorodzinną. W momencie sprzedaży nie będzie obowiązywała dla nich decyzja o warunkach zabudowy. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru został uchwalony z inicjatywy Rady Miejskiej (…). Wnioskodawca przed zbyciem nie będzie podejmował żadnych działań w celu uzbrojenia lub uatrakcyjnienia ww. działek. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości, ani nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy planowana sprzedaż niezabudowanych działek budowlanych, które powstaną w wyniku podziału działki nr (…) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z przywołanych wyżej przepisów wynika, że dostawa towarów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo. Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w niniejszej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działek będących przedmiotem sprzedaży.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca działa w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta winna przy tym uwzględniać, nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tychże działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z zawartego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

O uznaniu Wnioskodawcy za podatnika nie może przesądzać fakt, że grunty te wykorzystywane były do prowadzenia działalności rolniczej, zwłaszcza że Wnioskodawca wykorzystywał je do działalności nieopodatkowanej jako rolnik ryczałtowy, ani że planowany podział działki nr (…) oraz wydzielenie drogi publicznej mają zostać dokonane z inicjatywy Wnioskodawcy.

Samo wystąpienie o podział działek oraz o wydzielenie drogi publicznej bez podejmowania kolejnych czynności związanych z uatrakcyjnieniem działek – Wnioskodawca bowiem ze względu na koszty odstąpił od wybudowania sieci kanalizacyjnej i wodociągowej oraz nie zamierza podejmować żadnych działań w celu uzbrojenia lub uatrakcyjnienia działek przed zbyciem – powoduje że w tym konkretnym przypadku nie wystąpi ciąg kolejno następujących zdarzeń świadczących o tym, że Wnioskodawca będzie działał jak profesjonalny podmiot zajmujący się obrotem nieruchomościami.

Grunty są dzierżawione przez Wnioskodawcę, ale jak wynika z wniosku umowa dzierżawy zawarta jest z członkiem rodziny, nieodpłatnie, a dzierżawiony grunt nadal jest wykorzystywany rolniczo przez dzierżawcę.

Wnioskodawca nie dokonywał również wcześniej sprzedaży innych nieruchomości.

Uwzględniając przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy – w związku z planowaną sprzedażą działek budowlanych, które powstaną z podziału działki nr (…) – za podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami.

Zatem, w związku ze sprzedażą ww. działek Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, sprzedaż przedmiotowych działek, w analizowanej sprawie, należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Wobec powyższego, sprzedaż działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, Wnioskodawca dokonując transakcji zbycia działek budowlanych które powstaną z podziału działki nr (…) nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji czynność sprzedaży ww. działek nie podlega opodatkowaniu VAT i tym samym nie jest konieczne odprowadzenie podatku VAT od ich sprzedaży.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja wywiera skutki prawne wyłącznie dla Wnioskodawcy.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno–skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Ponadto, należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona tylko i wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem Organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.