Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-1.4012.218.2021.2.HW
z 25 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2021 r. (data wpływu 6 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 maja 2021 r. (data wpływu 4 czerwca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nabycie przez Wnioskodawcę towaru na terytorium Polski od kontrahenta UE jest dostawą towaru, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia, czy nabycie przez Wnioskodawcę towaru na terytorium Polski od kontrahenta UE jest dostawą towaru, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 27 maja 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy, przeformułowane pytanie oraz własne stanowisko w sprawie.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Kontrahent niemiecki (podatnik od wartości dodanej, posiadający VAT UE i prowadzący działalność gospodarczą na terenie Niemiec i tam posiadający siedzibę firmy) przesyła do Polski wykroje (materiały) do uszlachetniania. Po wykonaniu przez Wnioskodawcę usługi szycia, część pełnowartościowego towaru zostaje z powrotem wysłana do Niemiec, a część towaru zostaje na terenie Polski służący do prowadzenia przez Spółkę działalności gospodarczej. Za pozostały towar na terenie Polski, Kontrahent niemiecki wystawia fakturę netto.

Otrzymane wykroje są uszlachetniane po miesiącu lub dwóch, ponieważ w międzyczasie dosyłane są np. nici, rzepy, taśmy itp.

Po wykonaniu przez Wnioskodawcę usługi uszlachetniania, Spółka wystawia Kontrahentowi UE fakturę z odwrotnym obciążeniem, którą wykazuje w informacji podsumowującej VAT-UE świadczenie usług, a w JPK_V7 świadczenie usług poza terytorium kraju.

Otrzymaną fakturę od kontrahenta UE Wnioskodawca nie ujmuje w informacji podsumowującej VAT-UE, tylko jest ujęta w JPK_V7 w poz. dostawa towarów, dla których podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Ponadto w piśmie z dnia 27 maja 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Zainteresowany wskazał, co następuje.

1. Wnioskodawca jest czynnym i zarejestrowanym podatkiem podatku od towarów i usług.
2. Spółka (Wnioskodawca) ma siedzibę działalności gospodarczej i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej tylko na terenie Polski.
3. Wnioskodawca jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą.
4. Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE w Polsce.
5. Kontrahent niemiecki, od którego Wnioskodawca nabywa towary, nie posiada siedziby działalności gospodarczej, oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski.
6. Kontrahent niemiecki nie jest podatnikiem zarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy. Kontrahent niemiecki jest podatnikiem od wartości dodanej zarejestrowanym na terenie Niemiec, posiadającym NIP UE.
7. Pod pojęciem uszlachetniania (we wniosku użyto potocznego określenia) Wnioskodawca rozumie, usługę szycia na ruchomym majątku kontrahenta niemieckiego zgodnie z jego wytycznymi na terytorium Polski. Od zleceniodawcy Spółka otrzymuje materiał (tkanina, dzianina), nici, zamki, rzepy, taśmy lub gotowe wykroje. Wnioskodawca wykonuje wyrób finalny np. kurtki, spodnie, getry (do przemysłu odlewniczego, hutniczego) spełniające wymagane kryteria zleceniodawcy. Usługa wykonana jest na materiałach powierzonych w 100% przez kontrahenta niemieckiego. Za wykonaną usługę szycia na powierzonym ruchomym majątku rzeczowym zleceniodawcy, Wnioskodawca wystawia fakturę za usługę szycia z odwrotnym obciążeniem. Większość wyrobu finalnego jest odsyłana do kontrahenta niemieckiego służącego jego działalności gospodarczej. Na pozostałą część wyrobu finalnego pozostającą w Polsce kontrahent niemiecki wystawia Wnioskodawcy fakturę sprzedaży netto. W momencie wystawienia faktury sprzedaży przez Kontrahenta niemieckiego Spółka nabywa prawo do rozporządzania wyrobem gotowym (towarem) jako właściciel. Nabyte przez Wnioskodawcę towary służą Spółce do działalności gospodarczej.
8. Wnioskodawca nabywa od kontrahenta UE kurtki, spodnie, fartuchy, getry, kominiarki, niepalne używane w przemyśle odlewniczym, hutniczym.
9. Nabyte przez Spółkę wyroby gotowe od kontrahenta UE były przedmiotem usługi szycia na powierzonym materiale na terytorium Polski.
10. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dochodzi na terytorium Polski.
11. Dostawa towaru nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium Polski.
12. Nabyte towary Wnioskodawca wykorzystuje do czynności opodatkowanych.
13. We wniosku użyto sformułowania „uszlachetnianie” jako potoczne określenie wytworzenia wyrobu gotowego z powierzonego materiału. Zgodnie z przepisami podatkowymi usługa szycia na ruchomym majątku rzeczowym Kontrahenta z Niemiec nie jest uszlachetnianiem biernym oraz czynnym.
    
    

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 27 maja 2021 r.).

Czy nabycie przez Wnioskodawcę towaru na terytorium Polski od Kontrahenta UE, który nie ma siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, oraz nie jest podatnikiem zarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, jest dostawą towaru, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko uzupełnione pismem z dnia 27 maja 2021 r.), po konsultacji z Krajową Informacją Podatkową, Wnioskodawca otrzymał informację, że nabywany towar od Kontrahenta niemieckiego, który nie opuścił terytorium kraju nie może być nabyciem wewnątrzwspólnotowym towaru, tylko dostawą towaru, dla których podatnikiem jest nabywca. Wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru polega na nabyciu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium Polski przez przedsiębiorcę z UE.

Według Krajowej Informacji Podatkowej i Wnioskodawcy nabywany towar od kontrahenta UE nie jest dla Spółki nabyciem wewnątrzwspólnotowym. Z chwilą wystawienia faktury przez kontrahenta UE Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania towarem jako właściciel, ale towar nie został wysłany do Wnioskodawcy z terytorium UE, tylko pozostał na terenie kraju po dokonaniu uszlachetniania.

Dostarczenie do Polski wykrojów do uszlachetniania nie można traktować jako nabycie towaru. Towar staje się pełnowartościowy i w momencie uszlachetnienia, i taki towar służy do działalności gospodarczej Spółki. Aby można było traktować taką transakcję za WNT, towar musiałby być dostarczony z terytorium innego państwa członkowskiego na rzecz nabywcy, a ten warunek nie został spełniony.

Zgodnie art. 9 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez nabycie WNT rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jako właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy.

Nabycie towaru przez Spółkę nie może być traktowane jako WNT, ponieważ nie doszło do przemieszczenia towaru z jednego państwa UE do drugiego państwa UE.

Dostawa ma miejsce w Polsce, zakupiony towar służy do działalności opodatkowanej, towar znajduje się bowiem w magazynie na terytorium Polski i z niego jest odbierany. Tym samym dostawie nie towarzyszy przemieszczenie towaru z Niemiec do Polski.

W takiej sytuacji podatnikiem, który musi rozliczyć VAT, jest polski nabywca towaru.

Wnioskodawca obowiązany jest rozliczyć VAT w przypadku, gdy dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik (art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o VAT):

• nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, z którego dokonuje dostawy, oraz
• niezarejestrowany jako podatnik VAT (w przypadku dostawy towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej oraz transferu bonów innych niż jednego przeznaczenia).
  
  

Według Wnioskodawcy zostały spełnione wszystkie warunki, żeby zakup przez Spółkę towaru od Kontrahenta niemieckiego uznać za dostawę towaru, dla którego podatnikiem jest nabywca.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają ww. czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które – w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy – rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami zaś, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W świetle ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   ‒ z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przy czym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku dostawy towarów:
   • innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej,
   • innej niż transfer bonów jednego przeznaczenia
   • podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. nabywcą jest:
   • w przypadku nabycia gazu w systemie gazowym, energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, energii cieplnej lub chłodniczej przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej – podmiot zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4 lub art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem dostawy towarów, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju – podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach – podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana zgodnie z art. 97 ust. 4,
3. dostawa towarów nie jest dokonywana w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.
   
   

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Zatem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy przewiduje tzw. instytucję odwrotnego obciążenia, polegającą na przerzuceniu ze sprzedawcy towarów na nabywcę obowiązku opodatkowania transakcji. Z wyżej wskazanych przepisów wynika, że dla uznania nabywcy za podatnika z tytułu rozliczenia danej transakcji, zagraniczny dostawca towarów nie może być zarejestrowany w Polsce dla celów VAT (przy dostawie towarów innych niż gaz w systemie gazowym, energia elektryczna w systemie elektroenergetycznym, energia cieplna lub chłodnicza przez sieci dystrybucji energii cieplnej lub chłodniczej) jak również nie powinien posiadać siedziby oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce. Nabywca zaś powinien być podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, posiadającym siedzibę lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce lub osobą prawną niebędącą podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, posiadającą siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowany zgodnie z art. 97 ust. 4 ustawy.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 96 ust. 4 ustawy naczelnik urzędu skarbowego po weryfikacji danych podanych w zgłoszeniu rejestracyjnym rejestruje podatnika jako „podatnika VAT czynnego”, a w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako „podatnika VAT zwolnionego”, i na wniosek podatnika potwierdza to zarejestrowanie.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca – będący czynnym i zarejestrowanym podatkiem podatku od towarów i usług – ma siedzibę działalności gospodarczej i stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej tylko na terenie Polski. Spółka jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy oraz jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE w Polsce.

Kontrahent niemiecki (podatnik od wartości dodanej, posiadający VAT UE i prowadzący działalność gospodarczą na terenie Niemiec i tam posiadający siedzibę firmy) przesyła do Polski wykroje (materiały) w celu wykonania usługi szycia na ruchomym majątku kontrahenta niemieckiego zgodnie z jego wytycznymi na terytorium Polski. Od zleceniodawcy Spółka otrzymuje materiał (tkanina, dzianina), nici, zamki, rzepy, taśmy lub gotowe wykroje. Wnioskodawca wykonuje wyrób finalny np. kurtki, spodnie, getry (do przemysłu odlewniczego, hutniczego) spełniające wymagane kryteria zleceniodawcy. Usługa wykonana jest na materiałach powierzonych w 100% przez kontrahenta niemieckiego. Za wykonaną usługę szycia na powierzonym ruchomym majątku rzeczowym zleceniodawcy, wystawia fakturę za usługę szycia.

Po wykonaniu przez Spółkę usługi szycia, część pełnowartościowego towaru zostaje z powrotem wysłana do Niemiec, a część towaru zostaje na terenie Polski służąc do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. Za pozostały towar na terenie Polski, Kontrahent niemiecki wystawia fakturę netto.

Otrzymane wykroje są uszlachetniane po miesiącu lub dwóch, ponieważ w międzyczasie dosyłane są np. nici, rzepy, taśmy , itp.

Kontrahent niemiecki, od którego Wnioskodawca nabywa towary, nie posiada siedziby działalności gospodarczej, oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz nie jest podatnikiem zarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy. Kontrahent niemiecki jest podatnikiem od wartości dodanej zarejestrowanym na terenie Niemiec, posiadającym NIP UE.

W momencie wystawienia faktury sprzedaży przez kontrahenta niemieckiego Spółka nabywa prawo do rozporządzania wyrobem gotowym (towarem) jako właściciel. Nabyte przez Wnioskodawcę towary służą Spółce do działalności gospodarczej.

Wnioskodawca nabywa od kontrahenta UE kurtki, spodnie, fartuchy, getry, kominiarki, niepalne używane w przemyśle odlewniczym, hutniczym. Nabyte przez Spółkę wyroby gotowe od kontrahenta UE były przedmiotem usługi szycia na powierzonym materiale na terytorium Polski. Przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dochodzi na terytorium Polski.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia, czy nabycie przez Wnioskodawcę towaru na terytorium Polski od kontrahenta UE, który nie ma siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, oraz nie jest podatnikiem zarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, jest dostawą towaru, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy.

Spółka nabywa towar od Kontrahenta niemieckiego, a prawo własności tego towaru przechodzi na nią po usłudze szycia na ruchomym majątku Kontrahenta na terytorium Polski. Wobec tego nabycie tego towaru (ze skutkiem przeniesienie prawa do rozporządzania nim jak właściciel na Spółkę) nie jest wynikiem tzw. dostawy ruchomej (co mogłoby implikować wystąpienie po jej stronie WNT), ale wynikiem tzw. dostawy nieruchomej, tzn. takiej, w ramach której dany towar nie jest ani wysyłany, ani nie jest transportowany. A – jak z kolei stanowi art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy – miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy. W rozpatrywanej sprawie oznacza to, że miejscem dostawy towarów, o których mowa we wniosku, jest terytorium Polski.

Ponadto w rozpatrywanej sprawie Kontrahent Wnioskodawcy dokonujący dostawy towarów (wyrobów gotowych) na terytorium Polskim jest podatnikiem nieposiadającym siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju oraz nie jest podmiotem zarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, a Spółka (nabywca) jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy, posiadającym siedzibę działalności gospodarczej na terytorium kraju.

W konsekwencji w analizowanej sprawie dochodzi do dostawy, dla której podatnikiem jest nabywca (por. art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy).

Podsumowując nabycie przez Wnioskodawcę towaru na terytorium Polski od Kontrahenta UE, który nie ma siedziby i miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski, oraz nie jest podatnikiem zarejestrowanym zgodnie z art. 96 ust. 4 ustawy, jest dostawą towaru, dla której podatnikiem jest nabywca zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, a w konsekwencji to Spółka jest zobowiązana do rozliczenia podatku należnego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy oraz własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności kwestii ustalenia, kto jest podatnikiem z tytułu przemieszczenia towarów z Niemiec do Polski przez Kontrahenta niemieckiego, a które nie zostały z powrotem wysłane do Niemiec jako pełnowartościowy towar.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Rozstrzygnięcie oparto w szczególności na informacji, że do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na rzecz Wnioskodawcy dochodzi na terytorium Polski. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.