2021.08.04 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-1.4012.370.2021.3.WN
z 4 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325, ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 29 kwietnia 2021 r. (data wpływu 4 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

opodatkowania i dokumentowania usług świadczonych w ramach Projektu na rzecz Kontrahentów w postaci usług marketingowych, które podlegają cyklicznej opłacie uiszczanej przez Kontrahenta tytułem udziału w Programie
opodatkowania i dokumentowania wpłat środków pieniężnych przez Kontrahentów jako puli, która będzie wykorzystywana wyłącznie na wypłatę Cashback dla Użytkowników, którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta

–jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług m.in. w zakresie:

opodatkowania i dokumentowania usług świadczonych w ramach Projektu na rzecz Kontrahentów w postaci usług marketingowych, które podlegają cyklicznej opłacie uiszczanej przez Kontrahenta tytułem udziału w Programie
opodatkowania i dokumentowania wpłat środków pieniężnych przez Kontrahentów jako puli, która będzie wykorzystywana wyłącznie na wypłatę Cashback dla Użytkowników, którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Państwa Spółka ma zamiar zainicjować nowy projekt (dalej jako: Projekt). Jednym z głównych celów Projektu będzie prowadzenie rankingu przedsiębiorców, którzy przystąpili do Projektu. Przedsiębiorcy ci będą mogli nabyć jeden z trzech pakietów usług: podstawowego, standard oraz premium. Rankingi udostępniane na specjalnie do tego celu utworzonej platformie mobilnej będą prowadzone przez Wnioskodawcę w oparciu o oceny wystawione przez Użytkowników (zarówno konsumentów, jak i innych przedsiębiorców) przedsiębiorcom, którzy przystąpili do projektu (dalej jako: Kontrahenci). Założeniem programu jest pełna kompatybilność w ramach projektu za pośrednictwem specjalnej aplikacji mobilnej.

W ramach Projektu udostępniony zostanie szereg możliwości prowadzenia promocji, marketingu, a w szczególności e-marketingu dla Kontrahentów. Moderatorem Projektu będzie podmiot z grupy Wnioskodawcy.

Innowacyjnym rozwiązaniem, wyróżniającym projekt spośród innych podobnych przedsięwzięć funkcjonujących na rynku, będzie możliwość uzyskiwania przez Użytkowników zwrotu środków finansowych w związku z nabyciem towarów lub usług Kontrahentów notowanych w rankingu stanowiącym element Projektu. W ramach każdego ze wskazanych wyżej pakietów (tj. podstawowego, standard oraz premium) Wnioskodawca zamierza udostępnić usługę polegającą na zapewnieniu Użytkownikom możliwości otrzymania na wskazane przez nich rachunki bankowe środków pieniężnych, w wysokości odpowiadającej ułamkowej części ceny, jaką Użytkownik wpłacił Kontrahentowi podczas nabywania od niego towaru lub usług, (dalej jako: Cashback). Wysokość Cashback będzie każdorazowo wskazana w umowie zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem, będzie ona określana jako wartość procentowa wartości zakupu towaru lub usługi dokonanej przez Użytkownika u danego Kontrahenta. Wartość zwracanej kwoty będzie odzwierciedlona w aplikacji mobilnej poprzez wskazanie konkretnej kwoty środków pieniężnych wyrażonych w złotówkach.

Istotnym jest, że za udział w Projekcie, Kontrahent będzie obowiązany do wnoszenia dwóch rodzajów kwot:

cyklicznych, np. miesięcznych lub rocznych opłat za udział w Projekcie z tytułu świadczenia usług marketingowych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta,
puli środków pieniężnych, która będzie wykorzystywana wyłącznie na Cashback dla Użytkowników, którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta.

Zgodnie z przedstawionymi założeniami wypłata środków finansowych na rzecz Użytkownika będzie następowała po spełnieniu dwóch warunków:

pierwszym warunkiem będzie obowiązek wystawienia przez Użytkownika oceny Kontrahentowi uczestniczącemu w Projekcie za pośrednictwem aplikacji mobilnej, od którego Użytkownik nabył towar lub usługę (pozytywnej lub negatywnej z możliwością szerszego opisowego komentarza). Powszechnie dostępna dla wszystkich Użytkowników projektu będzie jedynie sama ocena - brak możliwości wglądu w komentarz, który będzie dostępny wyłącznie dla danego Kontrahenta. Oceny te będą również służyły dla celów statystycznych i marketingowych Kontrahenta. Zgromadzone oceny będą służyły Wnioskodawcy do prowadzenia bardziej złożonych rankingów, np. Rankingu przedsiębiorców działających w danej branży;
drugim warunkiem otrzymania środków pieniężnych przez Użytkownika będzie przedłożenie - zeskanowanie do systemu (aplikacji) faktury VAT, paragonu lub innego dokument księgowego (np. rachunek), jaki Użytkownik otrzymał w związku z nabyciem towaru lub usługi u Kontrahenta, co będzie stanowiło potwierdzenie, iż do transakcji faktycznie doszło.

Szczegółowe warunki rozliczenia środków finansowych przysługujących Użytkownikom, w tym wysokość, termin, czy częstotliwość wypłat zostaną ustalone w stosownych regulaminach Projektu, które będą musiały zostać zaakceptowane przez Użytkowników by móc uczestniczyć w Projekcie.

W każdym przypadku wypełnienia ww. przesłanek, w aplikacji mobilnej każdemu Użytkownikowi Moderator projektu (Wnioskodawca bądź podmiot z jego grupy) będzie przyznawał środki pieniężne wyrażone w walucie polskiej, w wysokości odpowiadającej ułamkowi kwoty wydanej przez Użytkownika na nabycie towaru lub usługi u danego Kontrahenta. Przykładowo: jeżeli Użytkownik nabędzie u Kontrahenta towar warty 10 zł netto, wystawi mu stosowną ocenę za pośrednictwem aplikacji oraz zeskanuje do niej paragon lub fakturę VAT otrzymaną w związku z zakupionym towarem, Wnioskodawca (lub podmiot z jego grupy) przyzna temu Użytkownikowi stosowną kwotę pieniężną, zależną od treści umowy zawartej z danym Kontrahentem, która będzie określać wysokość Cashback przyznawanego za nabycie towaru lub usługi u danego Kontrahenta. Należy zaznaczyć, iż środki finansowe przeznaczone na wypłatę Cashback, będą środkami danego Kontrahenta, który wpłacił je tym tytułem Wnioskodawcy (lub podmiotowi z jego grupy). Wnioskodawca (lub podmiot z jego grupy) nie będzie uprawniony do korzystania z tych środków w jakikolwiek inny sposób niż wypłata Cashback.

Kontrahent przystępujący do Projektu (w zależności od wykupionego pakietu) będzie obowiązany do przekazania środków pieniężnych na poczet wypłat Cashback Użytkownikom nabywającym od niego towar lub usługę, które będą mogły zostać rozdysponowane przez Wnioskodawcę (lub podmiot z jego grupy - moderatora Projektu), na rzecz Użytkowników. W przypadku rozdysponowania wszystkich środków pieniężnych na rzecz Użytkowników, którzy nabyli usługi/towary danego Kontrahenta, Kontrahent będzie zobowiązany do uzupełnienia puli środków pieniężnych przeznaczonych na Cashback. W przypadku nieuzupełnienia puli wymaganych środków pieniężnych przez Kontrahenta, możliwość Cashback na rzecz jego klientów jest blokowana do momentu uzupełnienia środków, jednak Kontrahent nie traci innych funkcjonalności Projektu. W razie nieuzupełnienia puli środków pieniężnych przez Kontrahenta, Użytkownikom nie będą przyznawane nagrody (Cashback) za zakup towaru/usługi u danego Kontrahenta, co zostanie im zakomunikowane poprzez aplikację mobilną.

Środki przeznaczane na nagrody dla klientów (Cashback) będą deponowane na specjalnie do tego stworzonym rachunku bankowym. Bank prowadzący ww. rachunek bankowy zapewnia usługę (tzw. masowy odbiorca), która polega na wyodrębnieniu szeregu subrachunków (w ramach jednego rachunku), który pozwala na identyfikację wpłat tytułem puli środków pieniężnych dokonywanych przez poszczególnych Kontrahentów z przeznaczeniem na Cashback dla ich klientów (Użytkowników). Istotnym jest, że Wnioskodawca na żadnym etapie realizacji Projektu nie będzie właścicielem środków pieniężnych zdeponowanych na poszczególnych subrachunkach, a w żadnym momencie nie będzie posiadał możliwości swobodnego rozdysponowania tych środków. Na podstawie pełnomocnictw udzielonych z poszczególnych Kontrahentów, będzie on jedynie upoważniony do zlecenia wypłaty środków tytułem Cashback na rzecz Użytkowników, po uprzedniej autoryzacji takiego zlecenia przelewu przez poszczególnych Kontrahentów.

Projekt przewiduje również możliwość wypłacenia określonej kwoty środków pieniężnych osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która poleciła Projekt innym osobom. Osoby te będą nagradzane nie za wystawienie oceny Kontrahentowi w związku nabyciem u niego towaru lub usługi, a za każdy przypadek rejestracji w aplikacji nowego Użytkownika, który skorzysta z linku referencyjnego osoby polecającej. Wysokość nagrody wypłacanej osobie polecającej będzie wynikła z umowy o przystąpieniu do Projektu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano m.in. następujące pytanie (oznaczone jak we wniosku):

7.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym usługi świadczone w ramach Projektu na rzecz Kontrahentów w postaci usług marketingowych, a które podlegają cyklicznej opłaty uiszczanej przez Kontrahenta tytułem udziału w Programie powinny podlegać udokumentowaniu fakturami VAT wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez Wnioskodawcę?

9.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wpłata środków pieniężnych przez Kontrahentów jako pula, która będzie wykorzystywana wyłącznie na Cashback dla Użytkowników którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad 7

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej jako: uVAT ): „Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju”.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 uVAT: „Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa”.

Również art. 24 ust. 1 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L 347, s. 1 z późn. zm.; Dyrektywa Rady 2006/112/WE) wskazuje, że świadczenie usług oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z treści cytowanego wyżej przepisu art. 8 ust. 1 uVAT wynika, iż ustawodawca przyjął generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, iż definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów. Jest ona wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej przez nich działalności gospodarczej.

Uwzględniając powołane wyżej przepisy art. 5 i art. 8 uVAT, wskazać należy, iż każde odpłatne świadczenie polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu mieści się w definicji usługi. Usługa w rozumieniu art. 8 ust. 1 uVAT oraz art. 24 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, to transakcja gospodarcza, co oznacza, iż stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie usług, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a jej odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi więc istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść dla świadczącego usługę.

Ponadto zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 uVAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 uVAT, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem. Elementy, które powinny znaleźć się na fakturze zostały szczegółowo wymienione w art. 106e uVAT.

W Państwa ocenie, usługi świadczone na rzecz Kontrahenta w ramach Projektu stanowią usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 uVAT. W przypadku czynności wykonanych na rzecz Kontrahentów istnieje wzajemność świadczeń. Bowiem Wnioskodawca zobowiązuje się do wykonania świadczeń na rzecz Kontrahentów, w zamian za określone wynagrodzenie. W przypadku braku wykonania usług przez Wnioskodawcę, Kontrahent może domagać się ich wykonania od Wnioskodawcy lub nawet dochodzić swoich praw przed sądem.

Zatem, zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za świadczenie usług marketingowych na rzecz Kontrahenta, stanowiących element Projektu, powinien dokumentować je zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 uVAT - fakturami VAT.

Ad 9

Jak wskazano powyżej, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 uVAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że środki pieniężne - jako środek płatniczy - nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 uVAT.

Zatem skoro środki pieniężne nie są uznane za towar w rozumieniu przepisów ustawy, to zarówno przekazanie Wnioskodawcy przez Kontrahentów puli środków pieniężnych stanowiących środki przeznaczone do wypłaty Użytkownikom jako Cashback, jak i przekazanie tych środków jako Cashback przez Wnioskodawcę na rzecz uprawnionego Użytkownika nie może być utożsamiane z dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 uVAT.

Należy w tym miejscu powtórzyć, że zgodnie z art. 8 ust. 1 uVAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów. Zatem przez świadczenie należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem. Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie jest usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w odniesieniu do każdej płatności pieniężnej rozpatrywać należy, czy nie stanowi ona otrzymanego wynagrodzenia za jakieś świadczenia wykonane przez dany podmiot. Jeśli można zidentyfikować takie świadczenie, to wówczas otrzymaną płatność należałoby potraktować jako wynagrodzenie za usługę. W przypadku więc, gdy podmiot płacący uzyskuje korzyść z pewnego rodzaju sytuacji, zobowiązanie takie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT jako świadczenie usługi. W konsekwencji powinno być ono opodatkowane podatkiem VAT.

Jak już wyżej wskazano aby dana usługa podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Jak wynika z powyższej analizy art. 8 ust. 1 uVAT, każde świadczenie stanowi, co do zasady, usługę. Muszą być jednak przy tym spełnione następujące warunki:

istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,
wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługę świadczoną na rzecz usługobiorcy,
istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi,
odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,
istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego

Zaprezentowana argumentacja w przedmiocie wzajemności świadczeń jako warunku koniecznego do uznania usługi za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT znajduje szerokie poparcie w orzecznictwie krajowych sądów administracyjnych (np. WSA w Kielcach w wyroku z dnia 15 marca 2012 r., sygn. akt I SA/Ke 89/12), jak i w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyroku z dnia 29 października 2009 r. C-246/08).

Mając na uwadze powyższe należy wskazać, że aby czynność podlegała obowiązkowi zapłaty podatku, musi mieć miejsce dostawa towarów lub świadczenie usług, które podatnik działający w takim charakterze dokonuje odpłatnie na terytorium państwa członkowskiego.

Wnioskodawca na podstawie zawartej umowy z Kontrahentami zobowiązuje się do przekazania Cashback jako pośrednik od Kontrahentów dla Użytkowników.

W zamian za czynności wykonane w ramach Projektu przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta, tj. usługi marketingowe i opłaty za udział w Projekcie, wypłacane będzie wynagrodzenie przez Kontrahenta.

Wnioskodawca będzie jedynie pośredniczyć w przekazywaniu przez Kontrahentów na rzecz Użytkowników środków pieniężnych w ramach Cashback, których koszty ponoszą ci Kontrahenci.

W przedstawionych okolicznościach sprawy w związku że Cashback, który stanowi część Projektu nie jest możliwe zidentyfikowanie jakiegokolwiek świadczenia, które mogłoby stanowić przedmiot opodatkowania podatkiem od towarów i usług po stronie Wnioskodawcy. Jak bowiem wskazał Wnioskodawca, w ramach Zwrotu Kosztów w Umowach z Dostawcami oraz Zwrotu Kosztów w Umowach ze Sklepami nie będzie realizowane żadne dodatkowe świadczenie, z tytułu którego wynagrodzeniem byłyby kwoty wypłacane w ramach Zwrotu Kosztów. Wnioskodawca będzie jedynie pośredniczyć w Zwrocie Kosztów przez Dostawców na rzecz Sklepów, którzy mają „sfinansować” Sklepom stratę, jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż maksymalna. W konsekwencji, Wnioskodawca, na podstawie Umów ze Sklepami zobowiązuje się wobec Sklepów do zwrotu Sklepom, jako pośrednik, kosztów równych stracie, jaką poniosą sprzedając Towary po cenie nie wyższej niż cena maksymalna. W przyjętym Modelu Zwrotu Kosztów Wnioskodawca pełni więc rolę pośrednika otrzymującego od Dostawców Zwrot Kosztów, który w tej samej wysokości przekazuje następnie do Sklepów. W schemacie tym działa on w swoim imieniu i na swoją rzecz. Zgodnie z Modelem Zwrotu Kosztów strony Umów z Dostawcami oraz Umów ze Sklepami dokumentują opisany powyżej zwrot kosztów notami księgowymi. W odniesieniu do relacji Wnioskodawca - Sklep noty księgowe mogą nie być wystawiane przez Sklepy tylko przez Spółkę. Bowiem strony mogą przyjąć zasadę, że nota mogłaby być wystawiana przez Wnioskodawcę w imieniu i na rzecz Sklepów.

W rezultacie, uznać należy, że Cashback otrzymywany przez Wnioskodawcę od Kontrahentów i przekazywany następnie w tej samej wysokości Użytkownikom nie będzie stanowił po stronie Wnioskodawcy czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na brak możliwości zidentyfikowania przedmiotu opodatkowania podatkiem VAT (brak dostawy towarów, świadczenia usług w rozumieniu ustawy).

W konsekwencji, skoro czynności polegające na przekazaniu Wnioskodawcy przez Kontrahenta kwoty stanowiącej Cashback oraz przekazanie tego Cashback przez Wnioskodawcę na rzecz Użytkownika nie będą stanowić dostawy towarów, o której mowa w art. 7 uVAT, ani wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 uVAT, to ww. czynności nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 uVAT.

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 uVAT wskazuje jednoznacznie, w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Zatem w sytuacji gdy między stronami nie dochodzi do świadczenia usług ani do dostawy towarów, wówczas brak jest podstaw do dokumentowania takiego Cashback fakturą.

Podsumowując, jeżeli Wnioskodawca uczestniczy w Projekcie i podejmuje czynności będące Cashback z Kontrahentami, w wyniku czego Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahentów Cashback (który przekazuje następnie w tej samej wysokości Użytkownikom), to taki Cashback nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Skoro zatem taki Cashback nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

opodatkowania i dokumentowania usług świadczonych w ramach Projektu na rzecz Kontrahentów w postaci usług marketingowych, które podlegają cyklicznej opłacie uiszczanej przez Kontrahenta tytułem udziału w Programie
opodatkowania i dokumentowania wpłat środków pieniężnych przez Kontrahentów jako puli, która będzie wykorzystywana wyłącznie na wypłatę Cashback dla Użytkowników, którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta

-jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą” lub „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Według art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Należy przy tym podkreślić, że aby dana czynność (dostawa towarów lub świadczenie usług) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi zostać wykonywana przez podatnika tego podatku.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z wyżej wskazanymi regulacjami, przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa o podatku od towarów i usług zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie stanowi dostawy w rozumieniu art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, iż usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku, którego istnieje bezpośredni jego odbiorca odnoszący korzyść związaną z tym świadczeniem.

Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006, s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady. Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów i tym samym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Z opisu sprawy wynika, że Spółka ma zamiar zainicjować nowy Projekt. Jednym z głównych celów Projektu będzie prowadzenie rankingu przedsiębiorców, którzy przystąpili do Projektu.

W ramach Projektu udostępniony zostanie szereg możliwości prowadzenia promocji, marketingu, a w szczególności e-marketingu dla Kontrahentów.

Istotnym jest, że za udział w Projekcie, Kontrahent będzie obowiązany do wnoszenia dwóch rodzajów kwot:

cyklicznych, np. miesięcznych lub rocznych opłat za udział w Projekcie z tytułu świadczenia usług marketingowych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta,
puli środków pieniężnych, która będzie wykorzystywana wyłącznie na Cashback dla Użytkowników którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta.

Zgodnie z przedstawionymi założeniami wypłata środków finansowych na rzecz Użytkownika będzie następowała po spełnieniu dwóch warunków:

pierwszym warunkiem będzie obowiązek wystawienia przez Użytkownika oceny Kontrahentowi uczestniczącemu w Projekcie za pośrednictwem aplikacji mobilnej, od którego Użytkownik nabył towar lub usługę (pozytywnej lub negatywnej z możliwością szerszego opisowego komentarza). Powszechnie dostępna dla wszystkich Użytkowników projektu będzie jedynie sama ocena - brak możliwości wglądu w komentarz, który będzie dostępny wyłącznie dla danego Kontrahenta. Oceny te będą również służyły dla celów statystycznych i marketingowych Kontrahenta. Zgromadzone oceny będą służyły Wnioskodawcy do prowadzenia bardziej złożonych rankingów, np. Rankingu przedsiębiorców działających w danej branży;
drugim warunkiem otrzymania środków pieniężnych przez Użytkownika będzie przedłożenie - zeskanowanie do systemu (aplikacji) faktury VAT, paragonu lub innego dokument księgowego (np. rachunek), jaki Użytkownik otrzymał w związku z nabyciem towaru lub usługi u Kontrahenta, co będzie stanowiło potwierdzenie, iż do transakcji faktycznie doszło.

Projekt przewiduje również możliwość wypłacenia określonej kwoty środków pieniężnych osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, która poleciła Projekt innym osobom. Osoby te będą nagradzane nie za wystawienie oceny Kontrahentowi w związku nabyciem u niego towaru lub usługi, a za każdy przypadek rejestracji w aplikacji nowego Użytkownika, który skorzysta z linku referencyjnego osoby polecającej. Wysokość nagrody wypłacanej osobie polecającej będzie wynikała z umowy o przystąpieniu do Projektu zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Kontrahentem.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii wskazania czy usługi świadczone w ramach Projektu na rzecz Kontrahentów w postaci usług marketingowych, a które podlegają cyklicznej opłacie uiszczanej przez Kontrahenta tytułem udziału w Programie, powinny podlegać udokumentowaniu fakturami VAT wystawianymi przez podmiot świadczący przedmiotowe usługi, a więc przez Wnioskodawcę (pytanie oznaczone we wniosku nr 7).

W tym miejscu należy wskazać, że jak wynika z powołanych powyżej przepisów, każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;
świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z treści art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie C-89/91 Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, że wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie. Analizując głębiej ten problem TSUE w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council stwierdził, że czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Pojęcie „odpłatności” pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin „zapłata” stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto, TSUE przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu – jak wskazał Trybunał – świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje tutaj także orzeczenie z dnia 3 marca 1994 r. w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), gdzie podkreślono, że dla wystąpienia opodatkowania podatkiem od towarów i usług konieczne staje się zaistnienie bezpośredniego związku płatności z konkretną czynnością oraz istnienie konsumenta tej czynności.

Zatem, pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub jej ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Podsumowując należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to odpłatne świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z okoliczności sprawy wynika, że za udział w Projekcie, Kontrahenci będą obowiązani do wnoszenia m.in. kwot cyklicznych, np. miesięcznych lub rocznych opłat za udział w Projekcie z tytułu świadczenia usług marketingowych przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta. Zatem za wyświadczone usługi Wnioskodawca otrzyma od kontrahentów wynagrodzenie.

Tym samym, w przedmiotowej sprawie istnieje bezpośredni związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami przez Wnioskodawcę tj. usługami marketingowymi na rzecz Kontrahentów a wypłaconym wynagrodzeniem. Wobec powyższego, otrzymane przez Wnioskodawcę kwoty w postaci opłat miesięcznych lub rocznych stanowi wynagrodzenie za świadczone przez Spółkę na rzecz Kontrahentów usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, które podlegają opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem działania podejmowane przez Wnioskodawcę na podstawie Umów z Kontrahentami stanowią odpłatne świadczenie usług na rzecz Dostawców w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy wskazać, że zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.

Należy podkreślić, że celem faktury jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych, zarówno pod względem przedmiotu transakcji, jak i podmiotów biorących w niej udział.

Na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Natomiast w myśl art. 106b ust. 2 ustawy, podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, z wyjątkiem czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4, oraz otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem tych czynności, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

–jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów – co do zasady – podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika. Generalnie ustawodawca nie nakłada na podatników obowiązku wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż zwolnioną od podatku na podstawie przepisów ustawy lub rozporządzeń wykonawczych do niej oraz sprzedaż realizowaną na rzecz podmiotów niebędących podatnikami VAT.

Niemniej jednak, stosownie do art. 106b ust. 3 pkt 2 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż zwolnioną, jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w przewidzianym przepisem terminie.

Zgodnie z brzmieniem art. 106e ust. 1 ustawy, faktura powinna zawierać m.in.:

datę wystawienia;
kolejny numer nadany w ramach jednej lub więcej serii, który w sposób jednoznaczny identyfikuje fakturę;
imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy;
numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. a;
numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej, pod którym otrzymał on towary lub usługi, z zastrzeżeniem pkt 24 lit. b;
datę dokonania lub zakończenia dostawy towarów lub wykonania usługi lub datę otrzymania zapłaty, o której mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4, o ile taka data jest określona i różni się od daty wystawienia faktury;
nazwę (rodzaj) towaru lub usługi;
miarę i ilość (liczbę) dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług;

cenę jednostkową towaru lub usługi bez kwoty podatku (cenę jednostkową netto);
kwoty wszelkich opustów lub obniżek cen, w tym w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty, o ile nie zostały one uwzględnione w cenie jednostkowej netto;
wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawkę podatku albo stawkę podatku od wartości dodanej w przypadku korzystania z procedur szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9;
sumę wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku;
kwotę podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwotę należności ogółem,
w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług, w odniesieniu do których:
1. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 1 lub art. 21 ust. 1, lub
2. w przepisach wydanych na podstawie art. 19a ust. 12 określono termin powstania obowiązku podatkowego z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty
– wyrazy „metoda kasowa”;
w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”;
(…).

Mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że w zaistniałej sytuacji, skoro Spółka świadczy usługi na rzecz Kontrahentów, za które otrzymuje wynagrodzenie to czynność taką należy udokumentować przez wystawienie faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego nr 7 jest prawidłowe.

Wątpliwości Spółki budzi również kwestia ustalenia, czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wpłata środków pieniężnych przez Kontrahentów jako pula, która będzie wykorzystywana wyłącznie na Cashback dla Użytkowników, którzy nabyli towar lub usługę u danego Kontrahenta nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług, a w konsekwencji nie podlega udokumentowaniu fakturą VAT ( pytanie nr 9).

Jak wynika z opisu sprawy, Kontrahent przystępujący do Projektu (w zależności od wykupionego pakietu) będzie obowiązany do przekazania środków pieniężnych na poczet wypłat Cashback Użytkownikom nabywającym od niego towar lub usługę, które będą mogły zostać rozdysponowane przez Wnioskodawcę (lub podmiot z jego grupy - moderatora Projektu), na rzecz Użytkowników. W przypadku rozdysponowania wszystkich środków pieniężnych na rzecz Użytkowników, którzy nabyli usługi/towary danego Kontrahenta, Kontrahent będzie zobowiązany do uzupełnienia puli środków pieniężnych przeznaczonych na Cashback.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że środki pieniężne – jako środek płatniczy – nie stanowią towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy.

Zatem skoro środki pieniężne nie uznaje się za towar w rozumieniu przepisów ustawy, to przekazane Wnioskodawcy przez Kontrahentów kwoty wypłaty Cashback, nie można utożsamiać z dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do cytowanego wyżej art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź świadczenie usług zdefiniowane w art. 8 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ponadto musi wystąpić w następstwie zobowiązania usługa oraz bezpośredni beneficjent tego świadczenia, zaś świadczonej usłudze odpowiada wzajemne świadczenie – wynagrodzenie.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie będzie świadczył na rzecz Kontrahentów jakichkolwiek usług. Tym samym środki pieniężne otrzymane przez państwa Spółkę od Kontrahentów na wypłatę nagród dla klientów (Cashback), nie będą dla niego wynagrodzeniem za świadczenie usług.

Mając na uwadze powołany stan prawny i przedstawiony opis zdarzenia należy wskazać, że przekazanie Wnioskodawcy przez Kontrahentów kwoty wypłaty Cashback nie stanowią wynagrodzenia za świadczenie usług, o których mowa w art. 8 ustawy.

Powyższe oznacza, że skoro czynności polegające na przekazaniu Wnioskodawcy przez Kontrahentów kwoty na Cashback oraz przekazanie tego Cashback przez Wnioskodawcę na rzecz Użytkownika nie będą stanowić dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ustawy, ani wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, to ww. czynności nie mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

W konsekwencji przekazanie Wnioskodawcy przez Kontrahentów kwoty na wypłatę Cashback, które następnie zostaną w całości w tej samej wysokości wypłacone Użytkownikom nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Skoro zatem, w sytuacji gdy między stronami nie dochodzi do świadczenia usług ani do dostawy towarów, wówczas taki Cashback nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a tym samym nie ma podstaw do dokumentowania takiego Cashback fakturą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 9 jest prawidłowe.

Niniejsze interpretacja rozstrzyga wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii objętej pytaniami nr 7 i 9. Ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług w kwestii objętej pytaniem nr 8 oraz w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych są przedmiotem odrębnych rozstrzygnięć.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin