Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.284.2021.2.AMA
z 16 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 kwietnia 2021 r. (data wpływu 4 maja 2021 r.), uzupełnionym pismem z 13 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 2 czerwca 2021 r. 0114-KDIP1-3.4012.284.2021.1.AMA (doręczone Stronie 7 czerwca 2021 r. ), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą zabudowanej działki nr (…) - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 maja 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z 13 czerwca 2021 r. (data wpływu 18 czerwca 2021 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z 2 czerwca 2021 r. 0114-KDIP1-3.4012.284.2021.1.AMA (doręczone Stronie 7 czerwca 2021 r. ) dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy za podatnika w związku ze sprzedażą zabudowanej działki nr (…).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca ma zamiar zbyć nieruchomość gruntową o nr (…) obręb (…). Na działce tej stoi nieukończony (w trakcie budowy) budynek. Po ukończeniu prac budowlanych, już przez nowego właściciela, obiekt ten może stać się domem mieszkalnym. Nieruchomość ta została zakupiona przez Wnioskodawcę wraz z żoną w 2019 roku. Budowa budynku na ww. działce rozpoczęta została w 2008 roku. Po zakupie przez Wnioskodawcę nieruchomość, która była w stanie degradacji po aktach wandalizmów, została zabezpieczona przed dalszym niszczeniem. Dokonano napraw istniejącego dachu i zamontowano okna.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie był i nie jest obecnie czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca nie posiada również statusu rolnika ryczałtowego, jest On emerytem. Nieruchomość została nabyta wyłącznie dla zaspokojenia potrzeb przyszłościowych, mieszkaniowych jednego z dzieci. Jednak z powodu obecnych potrzeb mieszkaniowych dziecka, związanych z obecnym miejscem pracy i nowymi planami życiowymi, nieruchomość w tym miejscu jest niekorzystna.

Nabycie nastąpiło w toku licytacji komorniczej. Komornik nie wystawił w imieniu dłużnika faktury VAT, gdyż dłużnik nie był czynnym płatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość od czasu nabycia po dnia dzisiejszego wykorzystywana jest okolicznościowo do przechowywania drobnych płodów rolnych (ziemniaków, zboża, nasion), drewna opałowego, części do maszyn rolniczych, w związku z prowadzonym małym gospodarstwem rolnym.

Bezpośrednio po nabyciu, zdewastowany budynek został wysprzątany. Szkody wandalizmu (kradzieży), tj. zniszczone elementy drewniane, pokrycie dachowe, części kominów, Wnioskodawca wraz z żoną naprawił własnymi siłami.

Nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem (w stanie nieukończonym) od momentu nabycia do dnia dzisiejszego, poza okresowym przechowywaniem płodów rolnych lub części maszyn stoi pusta. Wnioskodawca nie dzierżawił tej nieruchomości ani nie udostępniał jej odpłatnie lub nieodpłatnie osobom trzecim.

Wnioskodawca nie zamierza inwestować w tą nieruchomość jakichkolwiek pieniędzy więcej. Wnioskodawca podejmował nie będzie On podejmował aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia. Osoby miejscowe z sąsiedztwa wyrażają gotowość zakupu tej nieruchomości. Ponadto, nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie, gdyż obiekt ten jest w trakcie budowy w stanie nieukończonym (brak ścian działowych, schodów, posadzek, tynków, izolacji, wszelkich instalacji, przyłączy) – budowa w stanie surowym nieukończonym.

Wnioskodawca posiada różne grunty niezabudowane – rolne, leśne, użytki zielone, grunty niezabudowane, przeznaczone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo, a także grunty już zabudowane. Jednak w najbliższym czasie zarówno Wnioskodawca jak i Jego małżonka nie zamierzają zbywać nic poza działką nr (…) z rozpoczętą budową domu.

Wnioskodawca nabył grunt w spadku po dziadku z mocy postanowienia sądu z 1980 roku. Z jednej działki wydzielono w 1997 roku pięć niezabudowanych działek gruntu i zbyto je również w tym samym roku. Przed zbyciem były one wykorzystywane rolniczo. Z pozostałej części w 2001 roku wydzielono kolejnych pięć małych niezabudowanych działek gruntu, a następnie zbyto je 2002 roku. Przed tą sprzedażą działki te były wykorzystywane rolniczo. Środki ze zbycia ww. gruntu przeznaczono na budowę nowego (własnego) domu, remont zabudowań gospodarczych, zakup nowego sprzętu rolniczego – ciągnika oraz na zakup innego gruntu rolnego, wykorzystywanego do dnia dzisiejszego pod uprawy rolne. Z tytułu sprzedaży powyższych działek Wnioskodawca nie był zobowiązany zarejestrować się jako czynny podatnik VAT, ani wykazać należnego podatku VAT od tej sprzedaży.

Wnioskodawca zakupił również grunt 26 arów w 2011 roku wskutek przekształcenia we wspólność majątkową z żoną - udział 1/2. Przedmiotowy grunt stanowi użytki „LS” (lasy), na którym przez lata prowadzona była gospodarka leśna, pozyskiwanie drewna, prowadzenie częściowo nowych nasadzeń. W takim celu został ten grunt nabyty. Teren ten stanowi również w części miejsce postoju sprzętu rolniczego, składowania słomy, gdyż zlokalizowany jest w bliskim sąsiedztwie siedliska Wnioskodawcy.

Część z 26 arów wraz z rozpoczętą budową domu dla syna i jego żony (budowa była finansowana z ich środków wspólnych), została sprzedana w 2020 roku jako nieruchomość w trakcie budowy (fundamenty budynku oraz ściany, bez dachu), z przyczyn konieczności zmiany ośrodka życiowego syna i synowej. Z tytułu sprzedaży powyższej nieruchomości Wnioskodawca nie był zobowiązany zarejestrować się jaki czynny podatnik VAT ani wykazać należnego podatku VAT od tej sprzedaży.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał także, że Jego wątpliwości dotyczą również możliwości zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dla planowanej sprzedaży przedmiotowej działki. W ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT dają możliwość zastosowania zwolnienia od opodatkowania sprzedaży przedmiotowej nieruchomości podatkiem VAT, gdyż trwająca budowa uniemożliwia pierwsze zasiedlenie, zabrania się zamieszkiwania na terenie budowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane po uwzględnieniu uzupełnienia):

1. W związku z planowaną sprzedażą działki nr (…) oraz przedstawionym stanem faktycznym, czy Wnioskodawca będzie uznany za podatnika podatku VAT w związku ze sprzedażą ww. działki?
2. Czy w związku z planowaną sprzedażą działki nr (…) Wnioskodawca może zastosować zwolnienie od opodatkowania podatkiem VAT od planowanej sprzedaży ww. działki?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Z uwagi na fakt, iż Wnioskodawca jako współwłaściciel wraz z żoną nigdy nie prowadził żadnej działalności gospodarczej, Wnioskodawca uważa, że okazjonalne zbycie nieruchomości własnego zasobu jest wolne od konieczności odprowadzenia VAT od kwoty uzyskanej ze sprzedaży. Sprzedaż nieruchomości to wykonanie przynależnego prawa wynikającego z prawa własności.

Wnioskodawca jest zdania, że nie powinien On być uznany za podatnika podatku VAT w związku z planowaną sprzedażą działki (…). Między innymi z tego powodu, iż od zakupu niniejszej nieruchomości od komornika nie był wykazany podatek należny VAT, a także dlatego, że w obrocie prywatnym od osoby nieprowadzącej działalności gospodarczej, taka niecykliczna sprzedaż nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca w przeszłości dokonywał zakupu różnych ewidencyjnych użytków gruntowych, a następnie zbywał je okazjonalnie, nie często, nie cyklicznie , wykonując swoje przynależne prawo własności, po wcześniejszym , długoletnim użytkowaniu tych gruntów – taki stan faktyczny nie może stanowić podstawy uznania planowanej sprzedaży przedmiotowej nieruchomości jako opodatkowanej podatkiem VAT.

W ocenie Wnioskodawcy przepisy ustawy o VAT dają możliwość zastosowania zwolnienia od opodatkowania podatkiem VAT dla planowanej sprzedaży przedmiotowej działki/nieruchomości, gdyż trwająca budowa uniemożliwia pierwsze zasiedlenie, zabrania się zamieszkiwania na terenie budowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Należy zatem stwierdzić, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Nieruchomościami natomiast są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.), zwanej dalej „Kodeksem cywilnym”).

W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającej opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle przytoczonych wyżej przepisów należy zatem zauważyć, że status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i jest faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż nieruchomości jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, była przedmiotem orzeczenia z dnia 15 września 2011 r. Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10).

TSUE orzekł w tych sprawach, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347 z 11 grudnia 2006 r. s. 1 ze zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE Rady”, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Z ww. orzeczenia wynika m.in., że „osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zmienionej dyrektywą 2006/138/WE, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeśli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby”.

Trybunał wyjaśnił, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi 2006/112/WE Rady. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg wskazanych powyżej przykładowych czynności, a nie wystąpienie jednej z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nigdy nie był i nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Nie posiada On także statusu rolnika ryczałtowego, jest emerytem. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać nieruchomość gruntową o nr (…), na której stoi nieukończony (w trakcie budowy) budynek. Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę wraz z żoną w 2019 r. Budowę budynku, który jest posadowiony na ww. działce, rozpoczęto w 2008 r. Budynek był w stanie degradacji po aktach wandalizmów i po zakupie Właściciele zabezpieczyli go przed dalszym niszczeniem dokonując napraw istniejącego dachu i wstawiając okna.

Nieruchomość została nabyta wyłącznie dla zaspokojenia przyszłościowych potrzeb mieszkalnych jednego z dzieci Właścicieli. W związku ze zmianą sytuacji życiowej dziecka związanej z obecnym miejscem pracy, nieruchomość stała się zbędna.

Nabycie nieruchomości nastąpiło w toku licytacji komorniczej. Komornik nie wystawił w imieniu dłużnika faktury VAT, gdyż dłużnik nie był czynnym podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość od czasu nabycia do dnia dzisiejszego wykorzystywana jest okolicznościowo, do przechowywania drobnych płodów rolnych (ziemniaków, zboża, nasion), drewna opałowego, części do maszyn rolnych w związku z prowadzonym małym gospodarstwem rolnym.

Wnioskodawca nie dzierżawił oraz nie udostępniał odpłatnie ani nieodpłatnie ww. nieruchomości osobom trzecim.

Wnioskodawca nie ma zamiaru inwestować w ww. nieruchomość jakichkolwiek pieniędzy więcej, poza dokonanymi niezbędnymi naprawami budynku po aktach wandalizmu. Nie podejmował On i nie będzie podejmował aktywnych działań marketingowych wykraczających poza zwykłą formę ogłoszenia. Nie nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku, gdyż obiekt ten jest w trakcie budowy w stanie nieukończonym (brak ścian działowych, schodów, posadzek, tynków, izolacji, wszelkich instalacji, przyłączy), budynek w stanie surowym nieukończonym.

Aby rozstrzygnąć, czy w rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości zabudowanej budynkiem będzie podlegała opodatkowaniu, należy przeanalizować czy ww. sprzedaż zostanie dokonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie - czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. gruntów) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy.

Należy zatem ustalić, czy w odniesieniu do opisanej czynności sprzedaży zabudowanej działki nr (…), Wnioskodawca będzie spełniał przesłanki do uznania Go za podatnika podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga każdorazowo oceny odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej - odwołując się do treści przepisów ustawy - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca podejmował działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tych działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy na tle powołanych przepisów prawa, należy stwierdzić, że w związku z planowaną sprzedażą zabudowanej działki nr (…), Wnioskodawca, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

Powyższe wynika z faktu, że opisana we wniosku sprzedaż będzie stanowiła zwykłe wykonywanie prawa własności w stosunku do ww. zabudowanej nieruchomości, stanowiącej majątek prywatny Wnioskodawcy. Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawca nabył ww. działkę wraz z nieukończonym budynkiem jako osoba prywatna, a od tego nabycia nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego. Przez cały okres posiadania zabudowanej działki nr (…), Wnioskodawca wykorzystywał ją wyłącznie w celach prywatnych. Nieruchomość ta nigdy nie była dzierżawiona ani udostępniana osobom trzecim. Budynku wraz z działką nr (…) opisaną we wniosku, Wnioskodawca nie wykorzystywał do prowadzenia jakiejkolwiek działalności gospodarczej. Tym samym transakcja sprzedaży nieukończonego budynku wraz z działką nr (…), nie będzie podlegała przepisom ustawy, ponieważ przedmiotem transakcji będzie majątek osobisty Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że sprzedaż budynku wraz z działką nr (…), nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W konsekwencji w związku z ww. sprzedażą po stronie Wnioskodawcy nie powstanie obowiązek podatkowy, gdyż Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy.

W związku z tym, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży działki zabudowanej nr (…) nie będzie działał jako podatnik, to rozpatrywanie zastosowania zwolnienia do sprzedaży tej nieruchomości jest bezpodstawne.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości dla współwłaścicielki nieruchomości (żony).

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.