2021.07.16 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-1.4012.194.2021.4.IZ
z 16 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z 30 marca 2021 r. (data wpływu 31 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 7 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.), stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 24 czerwca 2021 r. znak 0114-KDIP3-1.4011.322.2021.2.MK1; 0114-KDIP1-1.4012.194.2021.3.IZ (doręczone 30 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT tylko połowy wartości budynku (50%) przypadającego na firmę Wnioskodawcy oraz zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży działki przypadającej na Wnioskodawcę - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 marca 2021 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismem z 7 lipca 2021 r. (data wpływu 12 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT tylko połowy wartości budynku (50%) przypadającego na firmę Wnioskodawcy oraz zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży działki przypadającej na Wnioskodawcę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Mając od wielu lat działkę budowlaną we wspólności nierozłącznej małżeńskiej, w 2006 r. Wnioskodawca podjął decyzję o wybudowaniu na wspólnej działce, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, siedmiu domów mieszkalnych na sprzedaż, na co wyraziła zgodę żona Wnioskodawcy. Zgoda ta była potrzebna do uzyskania pozwolenia na budowę. Działka stanowiąca współwłasność Wnioskodawcy i jego żony nie została przekazana do majątku firmy Wnioskodawcy. W 2007 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę wystawione na (…) A.B. i na tej podstawie budował domy w latach 2007-2010. Wnioskodawca doprowadził do stanu surowego otwartego.

W międzyczasie wykonane zostało przyłącze gazowe, wodnokanalizacyjne oraz naprawy (przecieki z dachu, itp.).

Na dzień złożenia wniosku nadal są to domy w stanie surowym otwartym, wybudowane w firmie Wnioskodawcy, gdzie koszty budowy, tj. materiały, robocizna, nadzór oraz wszelkie inne wydatki obciążyły firmę Wnioskodawcy.

Działka nie została przekazana na majątek firmy Wnioskodawcy i stanowi współwłasność Wnioskodawcy i jego żony. Obecnie została wykonana wycena majątkowa przez rzeczoznawcę, gdzie oddzielnie została wykazana wartość działki i wartość budynku. Przez wszystkie te lata Wnioskodawca ogłaszał domy do sprzedaży, jednakże nie było chętnych do zakupu. Obecnie znalazł się kupiec zainteresowany zakupem jednego domu.

Pismem z 7 lipca 2021 r. Wnioskodawca uzupełni (…). Od 2005 r. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Działalność Wnioskodawcy polega między innymi na obrocie nieruchomościami oraz na wykonywaniu robót ogólnobudowlanych.

W 2000 r. Wnioskodawca wraz z małżonką zakupili działkę. Na dzień zakupu mieli wspólność majątkową. Od 2007 r. ustanowiona została rozdzielność majątkową. Majątek, który nabyli przed zawarciem rozdzielności nie został podzielony, więc nadal Wnioskodawca z małżonką są współwłaścicielami zakupionej w 2000 r. działki. W 2007 r. Wnioskodawca podjął decyzję o budowie budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Zgodnie z decyzją z 2007 r. uzyskał pozwolenie na budowę 7 szt. budynków mieszkalnych jednorodzinnych wraz z wewnętrzną instalacją gazową na terenie nieruchomości będącej przedmiotem interpretacji. Pozwolenie wystawione jest na (…). Małżonka wyraziła zgodę na budowę domów na tej działce. W latach 2007-2010 Wnioskodawca prowadził budowę domów i korzystał z prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na wybudowanie budynków. Od 2010 r. domy te są w stanie surowym otwartym tzn.: są ściany, dach i nie ma okien i drzwi.

Wnioskodawca wskazał rodzaj działalności prowadzonej firmy: obrót wierzytelnościami, budowa, kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży.

Rodzaj działalności firmy zgłoszonej do Centralnej Ewidencji Działalności Gospodarczej: działalność wspomagająca usługi finansowe, działalność usługowa związana z leśnictwem, realizację projektów budowlanych, roboty budowlane związane ze wznoszeniem budynków mieszkalnych i niemieszkalnych, sprzedaż hurtowa i detaliczna pojazdów samochodowych, sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych, odzieży, żywności, napojów i wyrobów tytoniowych, sprzedaż detaliczna komputerów, urządzeń peryferyjnych i oprogramowania; sprzedaż przez domy sprzedaży wysyłkowej lub internet; działalność związana z oprogramowaniem, z doradztwem w zakresie informatyki, z zarządzaniem urządzeniami informatycznymi; działalność związana z zarządzeniami stronami internetowym; działalność portali internetowych, agencji informacyjnych; kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek; pośrednictwo w zakresie obrotu nieruchomościami; działalność rachunkowo-księgowa oraz doradztwo podatkowe; pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania.

Wnioskodawca jestem czynnym podatnikiem VAT od 1 listopada 2005 r.

Działkę Wnioskodawca zakupił w ramach wspólnoty małżeńskiej wraz z małżonką prywatnie na podstawie aktu notarialnego od osób prywatnych. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT.

W wyniku zawarcia umowy rozdzielności majątkowej nie było podziału majątku.

Działka została zakupiona jedna o numerze 1 i w 2008 r. została podzielona na 11 działek z czego 7 działek są to działki przeznaczone na budowę budynków mieszkalnych, jedna działka już była zabudowana, dwie działki przeznaczone na drogi wewnętrzne oraz jedna działka przeznaczona jest na poszerzenie drogi publicznej.

Pozwolenie na budowę zostało zatwierdzone dla Inwestora (…) A.B. na jedną działkę o numerze 1 w 2007r. z pozwoleniem na budowę 7 szt. budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Następnie w 2008 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o zatwierdzeniu podziału działki o numerze 1 na 11 działek o numerach od 1/1 do 1/11.

Wnioskodawca wskazał, że etap zaawansowania prac budowalnych pozwala uznać, że przedmiotem sprzedaży będzie budynek w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1999 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.), ale nie jest budynkiem mieszkalnym, gdyż nie ma wymaganych instalacji.

Budynek, który jest przedmiotem przyszłej sprzedaży posadowiony jest na działce nr 1/1.

Właścicielami działki jest Wnioskodawca i Jego żona.

Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na wybudowanie budynku mieszkalnego. Budynek, który ma być przedmiotem sprzedaży będzie budynkiem w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy prawidłowym jest opodatkowanie podatkiem VAT tylko połowy wartości budynku (50%) przypadającym na firmę Wnioskodawcy, zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym?
Czy sprzedaż działki przypadającej na Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia VAT?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przygotowując się do sprzedaży Wnioskodawca zwrócił się do notariusza o informację jak należy sprzedać nieruchomość, Wnioskodawca uzyskał informacje, że wszystko co stoi na gruncie należy do współwłaścicieli gruntu i notariusz może spisać tylko taki akt notarialny. W związku

z powyższym, wartość sprzedaży nieruchomości należy podzielić zgodnie z posiadanymi udziałami w gruncie, a następnie należy przyjąć procentowy udział, zgodnie z wyceną rzeczoznawcy. Kwota uzyskana ze sprzedaży domów powinna być podzielona na część małżonki, z którą od dnia … maja 2007 r. (Wnioskodawca ma rozdzielność majątkową - czyli 50% oraz drugie 50% powinno przypadać na firmę Wnioskodawcy.

Przychód ze sprzedaży działki przypadający na Wnioskodawcę powinien być zwolniony z podatku dochodowego i podatku VAT, a przychód dotyczący firmy powinien być opodatkowany podatkiem dochodowym i podatkiem VAT.

Wskazując przepisy prawa podatkowego mające być przedmiotem interpretacji Wnioskodawca wskazał, że połowa wartości budynku (Notariusz pouczył Wnioskodawcę, że wszystko co stoi na działce jest własnością właściciela gruntu) stanowi własność firmy, a więc uzyskany obrót podlega opodatkowaniu podatkiem VAT na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Sprzedaż działki, w części przypadającej na Wnioskodawcę korzysta ze zwolnienia z podatków na podstawie art. 43 ust. 10 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie opodatkowanie podatkiem VAT tylko połowy wartości budynku (50%) przypadającego na firmę Wnioskodawcy oraz zastosowania zwolnienia od podatku dla sprzedaży działki przypadającej na Wnioskodawcę jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) – zwanej dalej ustawą – opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

W myśl art. 46 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm, dalej K. c.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 47 § 2 K. c., częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego.

Według art. 48 K. c., z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do części składowych gruntu należą w szczególności budynki i inne urządzenia trwale z gruntem związane, jak również drzewa i inne rośliny od chwili zasadzenia lub zasiania.

Problematyka współwłasności została uregulowana między innymi w art. 195 -199 ustawy Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 K.c., własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność). W myśl art. 196 K. c. współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną. Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu. Domniemywa się, że udziały współwłaścicieli są równe- art. 197 K.c. Stosowanie do zapisu art. 198 K.c., każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Zgodnie z art. 199 K.c., do rozporządzania rzeczą wspólną oraz do innych czynności, które przekraczają zakres zwykłego zarządu, potrzebna jest zgoda wszystkich współwłaścicieli. W braku takiej zgody współwłaściciele, których udziały wynoszą co najmniej połowę, mogą żądać rozstrzygnięcia przez sąd, który orzeknie mając na względzie cel zamierzonej czynności oraz interesy wszystkich współwłaściciel.

Z analizy wyżej powołanych przepisów wynika, że współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Co do zasady, stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

Z kolei zgodnie z art. 51 kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi, że w razie umownego ustanowienia rozdzielności majątkowej, każdy z małżonków zachowuje zarówno majątek nabyty przed zawarciem umowy, jak i majątek nabyty później. W myśl art. 511 ww. ustawy, każdy z małżonków zarządza samodzielnie swoim majątkiem.

Jednakże nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – w myśl art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z opisu sprawy wynika, że w 2000 r. Wnioskodawca wraz z małżonką, prywatnie, w ramach wspólnoty małżeńskiej zakupił jedną działkę o nr 1, na podstawie aktu notarialnego od osób prywatnych. Transakcja nie była udokumentowana fakturą VAT. W 2006 r. Wnioskodawca podjął decyzję o wybudowaniu na wspólnej działce, w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę jednoosobowej działalności gospodarczej, siedmiu domów mieszkalnych na sprzedaż, na co wyraziła zgodę żona Wnioskodawcy. Zgoda ta była potrzebna do uzyskania pozwolenia na budowę. Od dnia .. maja 2007 r. Wnioskodawca ma rozdzielność majątkową. Majątek, który został nabyty przed zawarciem rozdzielności nie został podzielony, więc nadal Wnioskodawca z małżonką są współwłaścicielami zakupionej w 2000 r. działki. Działka nie została przekazana na majątek firmy Wnioskodawcy.

W 2007 r. Wnioskodawca uzyskał pozwolenie na budowę wystawione na Przedsiębiorstwo Wnioskodawcy i na tej podstawie budował domy w latach 2007-2010 Wnioskodawca doprowadził do stanu surowego otwartego. Następnie w 2008 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję o zatwierdzeniu podziału działki o numerze 1 na 11 działek o numerach od 1/1 do 1/11.

Wnioskodawca jest od listopada 2005 r. czynnym podatnikiem podatku VAT. Działalność Wnioskodawcy polega między innymi na obrocie nieruchomościami oraz wykonywaniu robót ogólnobudowlanych. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu poniesionych na wybudowanie budynku mieszkalnego. Wnioskodawca planuje sprzedać znajdujący się na działce nr 1/1 budynek w stanie surowym otwartym, którego etap zaawansowania prac budowalnych pozwala uznać go za budynek w rozumieniu przepisów Prawa budowalnego.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą zasad opodatkowania planowanej sprzedaży domu posadowionego na działce nr 1/1 oraz działki nr 1/1.

W tym miejscu wskazać należy, że w myśl art. 46 § 1 ustawy K. c., nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że budynek trwale związany z gruntem nie może być odrębnym od gruntu przedmiotem sprzedaży.

Jak wskazano wcześniej na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów realizowana w ramach działalności gospodarczej.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku VAT w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Dokonując analizy powołanych wyżej regulacji prawnych w odniesieniu do okoliczności sprawy przedstawionych we wniosku należy wyjaśnić, że Wnioskodawca wykorzystuje nieruchomość, którą zakupił we współwłasności razem z małżonką w prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji z uwagi na fakt, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przy wykorzystaniu części majątku wspólnego, to On w sensie ekonomicznym jest właścicielem tej części majątku wspólnego.

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem „przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, że przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” określił Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-320/88. W orzeczeniu tym stwierdził, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że na gruncie przedmiotowego przepisu kluczowym elementem jest przeniesienie, w istocie rzeczy, praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Innymi słowy pojęcie „przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel” dotyczy tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest bowiem przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu „prawo do rozporządzania jak właściciel” nie można interpretować jako „prawa własności". Idąc dalej należy wskazać, że czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym, bowiem „dostawa towarów” nie ogranicza się wyłącznie do prawa własności rzeczy.

Należy więc uznać, że dostawa towarów powinna podlegać ocenie przede wszystkim z punktu widzenia swoich aspektów ekonomicznych, mniejsze zaś znaczenie mają jej skutki o charakterze cywilnoprawnym, występujące na gruncie prawa cywilnego.

Uwzględniając treść obowiązujących przepisów oraz tezy wynikające z orzecznictwa stwierdzić należy, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży całego domu wraz z gruntem, na którym jest posadowiony będzie działał jako podatnik podatku od towarów i usług, a w konsekwencji będzie zobowiązany do opodatkowania podatkiem VAT według właściwej stawki podatku całego wynagrodzenia otrzymanego od nabywcy z tytułu jego sprzedaży. W sprawie spełnioną są bowiem wszystkie przesłanki twierdzenie takie uzasadniające. Wnioskodawca jest podatnikiem podatku od towarów i usług, który prowadzi działalność gospodarcza w zakresie między innym obrotu nieruchomościami i wykonywaniu robot ogólnobudowlanych. Wnioskodawca podjął decyzję o wybudowania w ramach tej działalności 7 domów mieszkalnych. Wnioskodawca wystąpił o pozwolenie na ich budowę, które to pozwolenie zostało wydane na firmę prowadzoną przez Wnioskodawcę. Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia towarów i usług niezbędnych do ich wybudowania. Okoliczności te w sposób niebudzący wątpliwości wskazują, że planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż domu nastąpi w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. W konsekwencji sprzedaż całego domu wybudowanego przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowić będzie dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, a więc zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Również sprzedaż działki nr 1/1 dokonana będzie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i w konsekwencji opodatkowana będzie na zasadach tożsamych jak budynek. Grunt, na którym posadowiony jest budynek został nabyty, jak wskazał Wnioskodawca prywatnie, ale okoliczności sprawy wskazują, że był wykorzystywany wyłącznie przez Wnioskodawcę, w prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na wybudowaniu na nim budynku przeznaczonego do sprzedaży. Faktu tego nie zmienia to, że grunt nie został przekazany na majątek firmy Wnioskodawcy. Podkreślić należy, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie nie uzależniają opodatkowania dostawy towarów od tego, czy dany towar jest np., środkiem trwałym czy wyposażeniem w firmie podatnika. W przedmiotowej sprawie bez znaczenia z punktu widzenia podatku od towarów i usług jest okoliczność, że Wnioskodawca jest jednym ze współwłaścicieli gruntu, na którym jest on posadowiony, a drugim jest żona Wnioskodawcy. To Wnioskodawca, za zgodą żony, wykorzystywał grunt na potrzeby własnej działalności, tj. na potrzeby wybudowania budynku. W sensie ekonomicznym to Wnioskodawca dysponuje całą działką nr 1/1, a zatem to Wnioskodawca rozporządza jak właściciel tym gruntem. W związku z tym, mimo, że Wnioskodawca nie dysponuje tytułem prawnym (prawem własności) do całej działki, to Wnioskodawca dysponuje całą działką jak właściciel. Zatem w sprawie spełniona jest przesłanka do uznania, że dostawa przez Wnioskodawcę całego gruntu (działki nr 1/1) wykorzystywanego w całości w prowadzonej działalności gospodarczej dokonywana będzie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż całej działki nr 1/1 w ramach prowadzonej działalności gospodarczej stanowić będzie dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy, a więc zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy czynność podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zobowiązany on będzie do opodatkowania tylko połowy wartości budynku (50%) oraz tylko części działki przypadającej na Niego jako współwłaściciela (50%).

Odnosząc się do kwestii możliwości zastosowania zwolnienia od podatku dla dostawy budynku i gruntu, na którym jest on posadowiony (działki nr 1/1) wskazać należy, że zastosowanie zwolnienia od podatku, jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższych zapisów wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest – co do zasady – zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie, według art. 2 pkt 14 ustawy, rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia „budynku”, „budowli” będących przykładowymi obiektami, które nadają działce status gruntu zabudowanego. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020 r. poz. 1333 ze zm.).

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane, ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć: budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.

Wnioskodawca wskazał, że znajdujący się na działce nr 1/1 budynek w stanie surowym otwartym stanowi budynek w rozumieniu ustawy Prawo budowlane.

W niniejszej sprawie planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż budynku nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Podkreślić należy, że budynek został wybudowany w celu jego sprzedaży. Z okoliczności sprawy wynika, że po wybudowaniu budynek nie był wykorzystywany na własne potrzeby Wnioskodawcy – budynek jest w stanie surowym otwartym, ani nie był też oddany do użytkowania innemu użytkownikowi, np. na podstawie umowy najmu, dzierżawy. Planowana obecnie sprzedaż budynku dokonywana będzie więc w ramach pierwszego zasiedlenia, o którym mowa w art. 2 pkt 14 ustawy.

Rozważenia zatem wymaga, czy sprzedaż budynku korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Z analizy wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy wynika, że zwolnieniem od podatku objęta jest sprzedaż budynku, który nie jest objęty zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pk10 ustawy, jeżeli spełnione są łącznie 2 warunki - podatnikowi nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu ich nabycia bądź wytworzenia i podatnik nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług niezbędnych do wybudowania budynku znajdującego się na działce nr 1/1. Zatem w sprawie niespełniona jest jedna z dwóch łącznie wymaganych przesłanek warunkujących możliwość zastosowania dla sprzedaży budynku zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy.

Należy nadmienić, że dla dostawy budynków, które nie spełniają przesłanek do objęcia ich zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział możliwość zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z analizy wyżej powołanego art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy wynika, że aby zastosować zwolnienie od podatku na podstawie tego przepisu, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu wydatków poniesionych na budowę domu. Zatem w sprawie niespełniona jest jedna z dwóch łącznie wymaganych przesłanek warunkujących możliwość zastosowania dla sprzedaży budynku zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W tym miejscu zaznaczyć należy, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej samej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia.

W konsekwencji, w zw. z art. 29a ust. 8 ustawy zwolnieniem od podatku nie będzie objęty również sprzedaż gruntu, na którym wskazany we wniosku budynek jest posadowiony.

Z uwagi na to, że jak wcześniej wskazano sprzedaż budynku w stanie surowym otwartym nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku, zwolnieniem tym nie będzie również objęta sprzedaż gruntu (działka nr 1/1), na którym budynek ten jest posadowiony.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług wykonywanych od dnia 1 lipca 2020 r. można wystąpić o wydanie wiążącej informacji stawkowej (WIS) w trybie art. 42a ustawy o VAT.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostanie odrębne rozstrzygniecie.

W tym miejscu wskazać należy, że w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług dla przychodów żony – pytanie nr 2 wniosku wydane zostanie odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 3 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin