2021.08.09 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4012.126.2021.2.PK
z 9 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 marca 2021 r. (data wpływu 3 marca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 20 kwietnia 2021 r. (data wpływu 20 kwietnia 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie:

rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w sytuacji gdy przemieszczenie towarów na terytorium kraju nastąpiło kilka miesięcy po wystawieniu faktury,
rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w sytuacji gdy nie nastąpiło przemieszczenie towarów na terytorium kraju

-jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 marca 2021 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie rozliczenia wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 kwietnia 2021 r. stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 13 kwietnia 2021 r. znak: 0111-KDIB3-3.4012.126.2021.1.PK.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz jest zarejestrowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT-UE). W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów w rozumieniu art. 9 ust. 1 ustawy w postaci modułów fotowoltaicznych. Dostawca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej podał na potrzeby przedmiotowej transakcji numer VAT-UE kraju swojej siedziby w Niemczech.

Wnioskodawca przedstawia 2 stany faktyczne:

Zamówienie na zakup modułów fotowoltaicznych zostało złożone u kontrahenta 22 maja 2020 r., natomiast zapłata za zamówienie nastąpiła 30 grudnia 2020 r. Zapłata ceny nie stanowi zaliczki na poczet zamówienia, lecz płatność końcową.

Dostawca wystawił fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w dniu 29 października 2020 r. Wnioskodawca otrzymał wystawioną fakturę w październiku 2020 r. Zgodnie z warunkami umowy dostawa odbywała się na warunkach CIP Incoterms 2010. Towar pozostawał do dyspozycji Wnioskodawcy w magazynie Dostawcy na terenie Niemiec od dnia wystawienia faktury tj. 29 października 2020 r. do dnia odbioru towarów nastąpił 23 lutego 2021 r.

Faktura dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów została przekazana do księgowości i ujęta w księgach handlowych Spółki pod datą dostawy towaru do magazynu wnioskodawcy w Polsce tj. 23 lutego 2021 r. Z tej przyczyny VAT należny został rozliczony poprzez korektę JPKVAT-7 za miesiąc październik 2020 r., VAT naliczony natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, w miesiącu styczniu 2021 r. W wyniku korekty JPKVAT-7 za miesiąc październik wystąpił podatek należny do zapłaty. Kwota podatku wraz z należnymi odsetkami została wpłacona na mikrorachunek Wnioskodawcy.

Zamówienie na zakup modułów fotowoltaicznych zostało złożone u kontrahenta 22 maja 2020 r., natomiast zapłata za zamówienie nastąpiła 15 stycznia 2021 r. Zapłata ceny nie stanowi zaliczki na poczet zamówienia, lecz płatność końcową.

Dostawca wystawił fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w dniu 27 listopada 2020 r. Wnioskodawca otrzymał wystawioną fakturę w listopadzie 2020 r. Zgodnie z warunkami umowy dostawa odbywała się na warunkach CIP Incoterms 2010. Towar pozostaje do dyspozycji wnioskodawcy w magazynie Dostawcy na terenie Niemiec od dnia wystawienia faktury tj. 27 listopada 2020 r., odbiór towarów nie nastąpił do dnia złożenia wniosku.

Faktura dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów została przekazana do księgowości i ujęta w księgach handlowych spółki pod datą 19 lutego 2021 r. Z tej przyczyny VAT należny i naliczony został rozliczony poprzez korektę JPKVAT-7 za miesiąc listopad 2020 r.

W uzupełnieniu do wniosku w skazano, że:

Towary nabywane przez Spółkę, w ramach transakcji opisanych we wniosku, w całości są wykorzystywane do prowadzonej działalności gospodarczej, opodatkowanej podatkiem od towarów i usług. Moduły fotowoltaiczne zakupione przez Spółkę od Dostawcy, po przyjęciu do magazynu, będą przedmiotem opodatkowanej sprzedaży krajowej lub zagranicznej.
Spółka nabywa prawa do dysponowania towarem jak właściciel z chwilą wystawienia faktury przez Dostawcę.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo ustalając obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w miesiącu październiku 2020 r., jednocześnie składając korektę informacji podsumowującej za październik 2020 r. oraz JPKVAT-7 za miesiąc październik 2020 r. wykazując w niej podatek należny z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, natomiast podatek VAT naliczony z tego tytułu do odliczenia w miesiącu styczniu 2021 r., niezależnie od terminu przemieszczenia towaru z innego kraju UE do Polski?
Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo ustalając obowiązek podatkowy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów w miesiącu listopadzie 2020 r. w dacie wystawienia faktury, jednocześnie składając korektę informacji podsumowującej za listopad 2020 r. oraz JPKVAT-7 za miesiąc listopad 2020 r., wykazując w niej podatek należny i naliczony z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów, pomimo braku przemieszczenia towaru z innego kraju UE do Polski?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad.1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju .

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy - przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

Natomiast w odniesieniu do art. 9 ust. 1 ustawy - przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. W świetle art. 9 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy - w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9 oraz art. 20b. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Przepis ten zobowiązuje podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, chyba że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej, będący dostawcą nabywanych w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, wystawił fakturę dokumentującą dokonaną dostawę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy powstał 29 października 2020 r., gdyż w tym dniu dostawca wystawił fakturę dotyczącą dostawy towarów, zrealizowaną 23 lutego 2021 r. Jednocześnie zgodnie z art. 86 ustawy o VAT co do zasady, muszą zostać spełnione dwa warunki, aby podatnik mógł zrealizować przysługujące mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z tej transakcji.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 - prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Tak, jak w przypadku zakupów krajowych, podatek naliczony można odliczyć również w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych.

Jednak zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, pod warunkiem, że podatnik:

otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, oraz
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT w październiku 2020 r. i nie uwzględnił jej w deklaracji za ten miesiąc. W miesiącu dostawy towaru, tj. w lutym 2021 r., podatnik ujął przedmiotową fakturę w rejestrze VAT z datą jej wystawienia i dokonał korekty podatku VAT należnego w JPKVAT-7 za miesiąc październik 2020 r. oraz informacji podsumowującej w związku z przedmiotową transakcją wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów. Wynikający z korekty podatek VAT należny został zapłacony wraz z należnymi odsetkami. Podatek naliczony z opisywanej transakcji został uwzględniony w JPKVAT -7 za miesiąc styczeń 2020 r. zgodnie z art. 86 ust. 10i ustawy o VAT (dostawa towaru miała miejsce przed zamknięciem deklaracji za miesiąc styczeń).

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstał w dacie wystawienia przez dostawcę towarów faktury tj. 29 października 2020 r., niezależnie od daty dostawy towarów. Tym samym Wnioskodawca postąpił prawidłowo wykazując podatek VAT należny z przedmiotowej transakcji wewnątrzwspólnotowej poprzez korektę JPKVAT-7 za październik 2020 r., a podatek naliczony w JPKVAT-7 za miesiąc styczeń 2021 r.

Ad. 2

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług opodatkowaniu ww. podatkiem podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W świetle art. 9 ust. 2 ustawy - przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit.a.

Zatem w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury. Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy powstał 27 listopada 2020 r., gdyż w tym dniu Dostawca wystawił fakturę dotyczącą dostawy towarów nieprzemieszczonych z innego kraju UE do Polski.

Jednocześnie zgodnie z art. 86 ustawy o VAT co do zasady, muszą zostać spełnione dwa warunki, aby podatnik mógł zrealizować przysługujące mu prawo do odliczenia podatku naliczonego. Zgodnie z art. 86 ust. 10 - prawo do odliczenia podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy. Tak jak w przypadku zakupów krajowych można odliczyć VAT również w dwóch kolejnych okresach rozliczeniowych. Jednak zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów powstaje w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, pod warunkiem że podatnik:

otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy, oraz
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek.

Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT w listopadzie 2020 r., w miesiącu lutym 2021 r. dokonał korekty podatku VAT należnego i naliczonego w JPKVAT-7 za miesiąc listopad 2020 r. oraz informacji podsumowującej w związku z przedmiotową transakcją wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W opinii Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy na gruncie podatku VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów powstał w dacie wystawienia przez dostawcę towarów faktury tj. 27 listopada 2020 r., niezależnie od przemieszczenia towarów, które do dnia złożenia wniosku nie miało miejsca. Tym samym Wnioskodawca postąpił prawidłowo wykazując podatek VAT należny i naliczony z przedmiotowej transakcji wewnątrzwspólnotowej poprzez korektę JPKVAT-7 za listopad 2020 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 685 ze zm.), dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Zgodnie z art. 9 pkt 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:

podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a

- z zastrzeżeniem art. 10;

2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.

Wskazać należy, że z brzmienia art. 9 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że po pierwsze, podmiot z jednego państwa członkowskiego musi nabyć praw do rozporządzania towarami jak właściciel (na rzecz tego podmiotu ma być dokonana dostawa), a po drugie towary te w wyniku dokonanej dostawy mają zostać wysłane lub przetransportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego. Przy czym, pozostaje bez znaczenia, kto faktycznie przewozi towar i na czyje zlecenie jest to czynione, gdyż towary mogą być wysyłane lub transportowane przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Treść przepisu nie wskazuje również jednoznacznie, w jakim terminie ta wysyłka musi się odbyć.

Dodatkowo, transakcja może zostać uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy pod warunkiem, że nabywcą towarów transportowanych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego kraju członkowskiego jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa powyżej, natomiast dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Jak stanowi art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne dokonujące wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy).

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10, art. 130c i art. 133.

Deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 1-3, zawierają dane niezbędne do rozliczenia podatku, obliczenia jego wysokości, w tym wysokości podstawy opodatkowania, podatku należnego i podatku naliczonego, a także dane dotyczące podatnika - art. 99 ust. 7c ustawy.

Stosownie do art. 100 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym zbiorcze informacje o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów, o których mowa w art. 9 ust. 1 lub art. 11 ust. 1, od podatników podatku od wartości dodanej, zidentyfikowanych na potrzeby podatku od wartości dodanej, zwane „informacjami podsumowującymi”.

Informacje podsumowujące składa się za okresy miesięczne za pomocą środków komunikacji elektronicznej w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji, o których mowa w art. 100 ust. 1 (art. 100 ust. 3 ustawy).

Należy mieć na uwadze, że podatek VAT jest podatkiem opartym na zasadzie samoobliczania, co oznacza, że wysokość ewentualnego zobowiązania podatkowego deklaruje pierwotnie sam podatnik. Zobowiązania podatkowe w podatku od towarów i usług powstają bowiem na mocy zaistnienia zdarzenia, z którym ustawa podatkowa wiąże powstanie takiego zobowiązania, bez potrzeby wydawania decyzji przez organy podatkowe.

Mając powyższe na uwadze wskazać należy, że podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów na terytorium kraju musi z tego tytułu rozliczyć podatek VAT w Polsce. Wobec powyższego, ma on obowiązek dokonania samoobliczenia podatku należnego z tego tytułu i wykazania go w deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy jak i też wykazać WNT w informacji podsumowującej.

Zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej, nie później jednak niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 8 i 9. Przepis ust. 1a stosuje się odpowiednio.

Powyższy przepis zobowiązuje zatem podatnika dokonującego rozliczenia podatku z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia do rozpoznania obowiązku podatkowego najpóźniej 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia – chyba, że przed tym dniem podatnik podatku od wartości dodanej będący dostawcą nabywanych w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowej towarów wystawił fakturę, gdyż wówczas obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

W tym przypadku, tj. w przypadku wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia tej faktury.

Natomiast w przypadku gdy podatnik podatku od wartości dodanej nie wystawił faktury przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, obowiązek podatkowy powstaje z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia.

Wątpliwości Wnioskodawcy w pierwszym z przedstawionych stanów faktycznych dotyczą określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu WNT oraz odliczenia podatku naliczonego z tytułu wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca dokonał wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów dla której Dostawca wystawił fakturę 29 października 2020 r. (w tym też miesiącu Spółka otrzymała fakturę). Towar pozostawał do dyspozycji Wnioskodawcy w magazynie Dostawcy na terenie Niemiec od dnia wystawienia faktury do dnia odbioru towarów, który nastąpił 23 lutego 2021 r. (w tym dniu towar został dostarczony do magazynu Spółki).

Faktura dokumentująca wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów została przekazana do księgowości w lutym 2021 r. i została ujęta w księgach handlowych Spółki za ten okres. Z tej przyczyny VAT należny został rozliczony poprzez korektę JPKVAT-7 za miesiąc październik 2020 r. VAT naliczony natomiast zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy o VAT, w miesiącu styczniu 2021 r. W wyniku korekty JPKVAT-7 za miesiąc październik wystąpił podatek należny do zapłaty. Kwota podatku wraz z należnymi odsetkami została wpłacona na mikrorachunek Wnioskodawcy.

Należy przyjąć, że w sytuacji, gdy prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało na nabywcę przeniesione z dniem wystawienia faktury przez dostawcę, w efekcie czego towar będący przedmiotem dostawy zostanie wysłany/przetransportowany z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju, to obowiązek podatkowy w WNT powstanie zgodnie z art. 20 ust. 5 ustawy, tj. co do zasady z datą wystawienia faktury. Zgodnie z przyjętymi warunkami dostawy, gdzie pozostawał do dyspozycji Wnioskodawcy w magazynie Dostawcy na terenie Niemiec od dnia wystawienia faktury, należy uznać, że dostawa jest dokonaną z chwilą pozostawienia towarów w uzgodnionym miejscu do dyspozycji nabywcy. Bez znaczenia dla powstałego w tym momencie obowiązku podatkowego pozostaje okoliczność, że fizyczne przemieszczenie i rozładunek na terytorium kraju nastąpił w pewnym odstępstwie czasowym po wystawieniu tej faktury.

Zatem w opisanym we wniosku przypadku, obowiązek podatkowy powstał z chwilą wystawienia faktur przez kontrahenta zagranicznego tj. 29 października 2020 r.

Tym samym, zgodnie z regulacjami art. 99 ust. 1 ustawy, Wnioskodawca będący zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT winien wykazać w deklaracji składanej za okresy miesięczne wewnątrzwspólnotowe nabycia towarów w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym zdarzenia te miały miejsce. Spółka winna zatem wykazać wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w deklaracji za miesiąc październik 2020 r., przez złożenie korekty deklaracji, po zrealizowaniu WNT.

Z kolei w odniesieniu do informacji podsumowującej, zaznaczyć należy, że informacja ta (VAT-UE) składana jest w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania transakcji (m.in. wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów). W związku z powyższym, w przedmiotowej sprawie Spółka winna wykazać WNT, dla którego obowiązek podatkowy powstał w październiki 2020 r. w korekcie informacji podsumowującej.

Mając na uwadze, Spółka winna dokonać korekt deklaracji podatkowej i informacji podsumowującej.

Jak wynika z art. 81 § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji.

W przypadku stwierdzenia jakichkolwiek błędów w złożonej informacji podsumowującej podmiot, który złożył informację podsumowującą, jest obowiązany złożyć niezwłocznie korektę tej informacji za pomocą środków komunikacji elektronicznej (art. 101 ustawy).

Dlatego też Spółka postąpiła prawidłowo korygując deklaracje podatkowa za październik 2020 r. przez wykazanie przedmiotowego WNT i jednocześnie składając korektę informacji podsumowującej za październik 2020 r.

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124 (art. 86 ust. 1 ustawy).

Kwotę podatku naliczonego stanowi wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 (art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. c ustawy).

Na podstawie art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 4 lit. c - powstaje zgodnie z ust. 10, pod warunkiem że podatnik:

otrzyma fakturę dokumentującą dostawę towarów, stanowiącą u niego wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy,
uwzględni kwotę podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, nie później niż w terminie 3 miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż określony w ust. 10b pkt 2 lit. b i pkt 3, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej (art. 86 ust. 10i ustawy).

Oznacza to, że zgodnie z art. 86 ust. 10b pkt 2 ustawy, dla obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadku WNT istotne jest równoczesne posiadanie faktury dokumentującej transakcję oraz uwzględnienie kwoty podatku należnego we właściwej deklaracji podatkowej (tj. w tej, w której rozlicza się podatek VAT z uwzględnieniem terminu powstania obowiązku podatkowego) - przy czym nie może to nastąpić później niż w ciągu trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W konsekwencji spełnienia warunków podanych powyżej – dotyczących WNT – w terminie późniejszym, podatnik nie traci prawa do odliczenia podatku, ale zrealizuje je w deklaracji podatkowej składanej „na bieżąco”. Bowiem w przypadku uwzględnienia przez podatnika kwoty podatku należnego w deklaracji podatkowej, w której jest on obowiązany rozliczyć ten podatek, w terminie późniejszym niż wynikający z art. 86 ust. 10b pkt 2 lit. b oraz pkt 3 ustawy, podatnik może odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej – stosownie do art. 86 ust. 10i ustawy.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 10i ustawy o VAT Wnioskodawca był uprawniony do tego by odpowiednio zwiększyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w odniesieniu do którego nie upłynął jeszcze termin do złożenia deklaracji podatkowej, tj. w przedmiotowym przypadku za styczeń 2021 r. Należy bowiem zaznaczyć, że przyczyną rozliczenia podatku należnego poprzez dokonanie korekty JPKVAT-7 za miesiąc październik 2020 r. było ujęcie w księgach handlowych faktury dokumentującej WNT pod datą 23 lutego 2021 r., a więc przed terminem złożenia deklaracji za styczeń 2021 r.

Należy więc uznać - na gruncie obowiązujących przepisów - że w opisanym stanie faktycznym, obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstał w dacie wystawienia przez dostawcę towarów faktury tj. 29 października 2020 r. Równocześnie Spółka postąpiła prawidłowo wykazując podatek należny poprzez korektę rozliczenia za październik 2020 r., a podatek naliczony w rozliczeniu za styczeń 2021 r.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W drugim opisanym przypadku mamy do czynienia z sytuacją gdy Spółka otrzymała fakturę za nabyty towar w listopadzie 2020 r. (w tym też miesiącu została ona wystawiona), natomiast towar nadal pozostaje do dyspozycji Spółki w magazynie Dostawcy na terenie Niemiec (Spółka nabyła prawo do dysponowania towarem jak właściciel z chwilą wystawienia faktury przez dostawcę).

Pomimo, że do dnia złożenia wniosku nie nastąpił odbiór towaru przez Wnioskodawcę, to z opisu sprawy wynika, że nabyte towary będą przedmiotem przemieszczenia pomiędzy państwami członkowskim (tj. z terytorium Niemiec na terytorium kraju), a sama transakcja stanowi WNT. Dlatego też transakcja ta winna być rozpoznana w kraju jako WNT.

Jak wskazano powyżej w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów - co do zasady - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury przez podatnika podatku od wartości dodanej.

W związku z powyższym, należy przyjąć, że jeżeli prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę z chwilą wystawienia faktury i w efekcie towar będący przedmiotem dostawy zostanie wysłany/transportowany z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium kraju, to obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstanie z chwilą wystawienia faktury. Bez znaczenia dla powstałego w tym momencie obowiązku podatkowego pozostaje fakt, że pomimo wystawienia faktury towar nie został jeszcze przemieszczony z innego państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Za prawidłowe należy zatem uznać - na gruncie obowiązujących przepisów - stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy z tytułu WNT powstał w dacie wystawienia przez dostawcę towarów faktury, tj. 27 listopada 2020 r., niezależnie od przemieszczenia towarów, które do dnia złożenia wniosku nie miało miejsca. Tym samym Wnioskodawca postąpił prawidłowo wykazując podatek VAT należny i naliczony z przedmiotowej transakcji wewnątrzwspólnotowej poprzez korektę rozliczenia za listopad 2020 r.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Podsumowując:

Ad.1 WNT należy wykazać (składając stosowne korekty) w deklaracji i informacji podsumowującej za październik 2020 r. - zgodnie z powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wystawienia faktury. r., a podatek naliczony w rozliczeniu za styczeń 2021 r.

Ad.2 WNT należy wykazać (składając stosowne korekty) w deklaracji i informacji podsumowującej za listopad 2020 r. - zgodnie z powstaniem obowiązku podatkowego z tytułu wystawienia faktury. Za ten sam okres należy wykazać również podatek naliczony.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe

Organ zauważa, że 18 marca 2021 r. został wydany wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-895/19, w którym stwierdzono, że artykuły 167 i 178 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2010/45/UE z dnia 13 lipca 2010 r., należy interpretować w ten sposób, że stoją one na przeszkodzie stosowaniu przepisów krajowych, zgodnie z którymi wykonanie prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej (VAT) związanego z nabyciem wewnątrzwspólnotowym w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym VAT jest należny, jest uzależnione od wykazania należnego VAT w deklaracji podatkowej, złożonej w terminie trzech miesięcy od upływu miesiąca, w którym w odniesieniu do nabytych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle tego orzeczenia Podatnik ma prawo, przy spełnieniu wszystkich pozostałych warunków, odliczyć podatek naliczony z tytułu WNT w rozliczeniu za ten sam okres, w którym rozliczony powinien zostać podatek należny z tego tytułu.

Ze względu jednak na to, że samo wydanie orzeczenia TSUE nie zmienia ani nie uchyla obowiązujących przepisów krajowych, organy podatkowe nie mogą same powoływać się wobec Podatnika bezpośrednio na przepisy Dyrektywy 2006/112/WE.

To Podatnik, do czasu zmiany odpowiednich przepisów prawa krajowego, ma możliwość dokonania wyboru, tj. może zastosować obowiązujące normy prawa krajowego albo bezpośrednio zastosować przepisy Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni wskazanej w orzeczeniu TSUE.

Jednocześnie w przypadku zastosowania przez Podatnika bezpośrednio przepisów Dyrektywy z uwzględnieniem wykładni wskazanej przez TSUE, organy podatkowe są zobowiązane respektować rozstrzygnięcie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej zawarte w wyroku w sprawie C-895/19, przy czym jak wskazano wyżej same nie mogą powoływać się bezpośrednio na przepisy Dyrektywy 2006/112/WE wobec podatnika w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. I4na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § la ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin