2021.07.01 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.215.2021.1.JK
z 1 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2021 r. (data wpływu 12 maja 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu towarów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu importu towarów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w szczególności w zakresie produkcji i dystrybucji szyb samochodowych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, Wnioskodawca dokonuje przywozu towarów z terytorium krajów trzecich na terytorium kraju (tj. importu towarów). Towary te są wykorzystywane dla celów wyprodukowania przez Spółkę wyrobów gotowych (szyb samochodowych) i są niezbędne do realizacji zamówień zgodnie ze specyfikacją przedstawioną Spółce przez kontrahentów.

Przedmiotem złożonego wniosku są sytuacje, w których Spółka dokonuje importu towarów w ramach procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem od należności celnych. W takich przypadkach, zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka jest podatnikiem na gruncie VAT, a zatem obowiązek zapłaty VAT należnego z tytułu importu towarów obciąża Wnioskodawcę.

Dokonując zgłoszenia celnego Spółka działa przez przedstawiciela bezpośredniego w rozumieniu przepisów celnych.

Jednocześnie, import rozliczany jest przez Spółkę:

na zasadach „ogólnych”, tj. zgodnie z art. 33 ustawy o VAT (Spółka oblicza i wykazuje kwotę podatku w zgłoszeniu celnym, a następnie wpłaca kwotę VAT należnego na rzecz właściwego organu), lub
w deklaracji VAT, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT – Spółka rozpoznaje w deklaracji VAT za właściwy okres obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, wskazując jako podstawę opodatkowania oraz kwotę VAT należnego wartość wynikającą z dokumentów celnych.

W takim przypadku spełnione są wszystkie warunki przewidziane przedmiotowym przepisem. W szczególności, na podstawie art. 33 ust. 7a-7e i art. 33a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, Spółka przedstawia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, sporządzone nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu, oświadczenie o braku zaległości we wpłatach składek i podatków oraz o zarejestrowaniu jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem wniosku jest potwierdzenie prawa do odliczenia VAT naliczonego w związku z przywozem z terytorium państw trzecich urządzeń wykorzystywanych do produkcji szyb samochodowych (przykładowo narzędzi pomiarowych do weryfikacji kształtu wygiętych szyb, zgodnie ze specyfikacją klienta, na różnych etapach produkcji, czy też zestawów narzędzi służących do nadawania szybom odpowiedniego kształtu), w przypadku dokonywania odprawy celnej zgodnie z okolicznościami opisanymi poniżej.

Przypadek 1:

W ramach Przypadku 1 towar będący przedmiotem importu (dalej: Towar 1) jest udostępniany Spółce na podstawie umowy najmu/dzierżawy lub leasingu operacyjnego zawartej z jego właścicielem.
Transport Towaru 1 nie rozpoczyna się u właściciela, ale u podmiotu, któremu zlecono zapakowanie Towaru 1 i przysłanie go do Polski. Po zakończeniu korzystania z Towaru 1 przez Spółkę, transport powrotny odbywa się do miejsca innego niż siedziba właściciela.
Na mocy zawartej umowy, Wnioskodawca nabywa prawo do korzystania z Towaru 1 na czas określony (co do zasady nieprzekraczający 12 miesięcy).
Po zakończeniu użytkowania, towar jest wysyłany poza terytorium Unii Europejskiej (bezpośrednio do jego właściciela lub też do innego miejsca – wskazanego przez właściciela towaru).
Prawo własności Towaru 1 nie jest na żadnym etapie przenoszone na Spółkę.
Wnioskodawca płaci właścicielowi Towaru 1 miesięczne wynagrodzenie za prawo do korzystania z Towaru 1 zgodnie z zapisami umownymi.
Wyroby gotowe (szyby samochodowe) produkowane z wykorzystaniem Towaru 1 są następnie przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę (sprzedaż taka dokonywana jest na rzecz właściciela Towaru 1 lub na rzecz innego podmiotu) w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT na terytorium kraju (przy czym efektywnie wyroby gotowe co do zasady będą przedmiotem WDT lub eksportu towarów, a zatem transakcji podlegającej co do zasady opodatkowaniu według 0% stawki VAT).
Miesięczne wynagrodzenie za prawo do korzystania z Towaru 1 – jako koszt ponoszony przez Spółkę w związku z korzystaniem z Towaru 1 – stanowi jeden z elementów kalkulacyjnych ceny wyrobów gotowych produkowanych przy wykorzystaniu Towaru 1 (przy czym należy nadmienić, iż koszt ten jest w praktyce niższy niż wartość celna Towaru 1, stanowiąca podstawę obliczenia VAT należnego z tytułu importu towarów).
W związku z odprawą celną dokonywaną w ramach Przypadku 1 (dalej: Odprawa Celna 1), Spółka posiada dokumenty, takie jak m.in.:
- elektroniczny dokument PZC (bądź też odpowiadająca mu karta 8 SAD),
- dokument „commercial invoice” (wskazujący wartość Towaru 1 dla celów celnych, ale niedokumentujący przeniesienia praw do towaru na Spółkę, ani też kwoty należnej od Spółki),
- list przewozowy i packing list,
- umowa najmu/dzierżawy lub leasingu operacyjnego zawarta z właścicielem Towaru 1.
W ramach Przypadku 1, nie wystąpi żadna z przesłanek wyłączających możliwość skorzystania z prawa do odliczenia, wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Przypadek 2:

W ramach Przypadku 2 towar (dalej: Towar 2) jest udostępniany Spółce na podstawie umowy lub pisemnego oświadczenia (przykładowo w postaci wiadomości e-mail), złożonego przez właściciela Towaru 2, który zezwala na tymczasowe przetransportowanie go na okres nieprzekraczający 12 miesięcy do aktualnej siedziby Wnioskodawcy.
Transport Towaru 2 nie rozpoczyna się u właściciela, ale u podmiotu, u którego przebywał Towar 2 bezpośrednio przed przysłaniem go do Polski, a któremu to podmiotowi zlecono także zapakowanie Towaru 2 i przysłanie go do Polski.
Spółka wykorzystuje Towar 2 w celu wyprodukowania szyb samochodowych (serwisowych), które są następnie przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę na rzecz spółki powiązanej w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT na terytorium kraju (przy czym efektywnie wyroby gotowe co do zasady będą przedmiotem WDT lub eksportu towarów, a zatem transakcji podlegającej co do zasady opodatkowaniu według 0% stawki VAT). Następnie – po poddaniu ich dodatkowej obróbce – spółka powiązana dokonuje sprzedaży przedmiotowych szyb na rzecz właściciela Towaru 2.
Prawo własności Towaru 2 nie jest na żadnym etapie przenoszone na Spółkę.
Po zakończeniu użytkowania, towar jest wysyłany poza terytorium Unii Europejskiej (bezpośrednio do jego właściciela lub też do innego miejsca – wskazanego przez właściciela towaru).
Spółka nie uiszcza dodatkowego wynagrodzenia na rzecz właściciela Towaru 2 z tytułu użytkowania narzędzia (jako że towary produkowane przy pomocy narzędzia są sprzedawane finalnie wyłącznie na rzecz jego właściciela, fakt udostępnienia narzędzia nie jest bezpośrednio uwzględniony w kalkulacji ceny wyrobów gotowych, niemniej jest on odzwierciedlony pośrednio w cenie wyrobu gotowego, która jest co do zasady niższa niż w przypadku gdyby Spółka była zobowiązana do wynajęcia urządzenia od podmiotu trzeciego, za dodatkową opłatą).
W związku z odprawą celną dokonywaną w ramach Przypadku 2 (dalej: Odprawa Celna 2), Spółka posiada dokumenty, takie jak m.in.:
- elektroniczny dokument PZC (bądź też odpowiadająca mu karta 8 SAD),
- faktura proforma, oświadczenia właściciela Towaru 2 (lub jego następcy prawnego) o wyrażeniu zgody na udostępnienie towaru na czas określony.
W ramach Przypadku 2, nie wystąpi żadna z przesłanek wyłączających możliwość skorzystania z prawa do odliczenia, wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów zrealizowanego na warunkach opisanych w ramach Przypadku 1?
Czy Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów zrealizowanego na warunkach opisanych w ramach Przypadku 2?

Zdaniem Wnioskodawcy, w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego:

Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów zrealizowanego na warunkach opisanych w ramach Przypadku 1.
Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów zrealizowanego na warunkach opisanych w ramach Przypadku 2.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Definicja podatnika w imporcie towarów

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT: „opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (...) podlegają import towarów na terytorium kraju”.

Jednocześnie, na podstawie art. 2 pkt 7 ustawy o VAT, przez import towarów rozumie się „przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego na terytorium Unii Europejskiej”.

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, podatnikami są również osoby prawne, na których ciąży obowiązek uiszczenia cła, również w przypadku gdy na podstawie przepisów celnych importowany towar jest zwolniony od cła albo cło na towarze zostało zawieszone, w części lub w całości, albo zastosowano preferencyjną, obniżoną lub zerową stawkę celną.

Tym samym, co do zasady każdy przywóz towarów z terytorium państwa trzeciego do Polski stanowi import towarów, dla którego podatnikiem jest podmiot, na którym ciąży obowiązek uiszczenia cła – niezależnie od tego, czy na gruncie przepisów celnych importowany towar jest w części lub też w całości zwolniony z cła.

Import towarów stanowi zatem czynność opodatkowaną VAT o charakterze faktycznym i jest niezależny od przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Tym samym, status podatnika VAT z tytułu importu towarów nie jest uzależniony od tego, czy dany podmiot nabył prawo do rozporządzania towarów jak właściciel (istotny jest natomiast obowiązek uiszczenia cła zgodnie z przepisami celnymi, który może spoczywać zarówno na właścicielu towaru, jak i na innym podmiocie, np. tymczasowym użytkowniku).

W tym miejscu, Spółka wskazuje na regulacje w zakresie prawa celnego, wskazujące na to, który podmiot zobowiązany będzie do uiszczenia cła.

I tak, zgodnie z art. 77 ust. 1 UKC, dług celny w przywozie powstaje w wyniku objęcia towarów nieunijnych podlegających należnościom celnym przywozowym procedurą odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych.

Na podstawie art. 77 ust. 3 UKC, dłużnikiem jest zgłaszający, a w przypadku przedstawicielstwa pośredniego dłużnikiem jest również osoba, na której rzecz dokonuje się zgłoszenia celnego.

Obowiązek uiszczenia cła będzie zatem spoczywać zasadniczo na zgłaszającym towary do procedury odprawy czasowej z częściowym zwolnieniem z należności celnych przywozowych. W przedstawionym opisie sprawy będzie to Wnioskodawca, działający przez przedstawiciela bezpośredniego, zobowiązany do zapłaty nie tylko należności celnych przywozowych, ale również podatku VAT importowego.

Prawo do odliczenia VAT naliczonego – warunki wynikające z ustawy o VAT

Stosownie do art. 168 lit. e Dyrektywy VAT: „jeżeli towary i usługi wykorzystywane są na potrzeby opodatkowanych transakcji podatnika, podatnik jest uprawniony, w państwie członkowskim, w którym dokonuje tych transakcji, do odliczenia następujących kwot od kwoty VAT, którą jest zobowiązany zapłacić – VAT należnego lub zapłaconego z tytułu importu towarów na terytorium tego państwa członkowskiego”.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 1 ustawy VAT, „w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego”.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 2 ustawy – kwotę podatku naliczonego stanowi – w przypadku importu towarów – kwota podatku:

wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego,
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a ustawy o VAT,
wynikająca z deklaracji importowej, w przypadku, o którym mowa w art. 33b ustawy o VAT.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, w przypadku Odprawy Celnej 1 i Odprawy Celnej 2 Wnioskodawca rozlicza kwotę podatku należnego z tytułu importu towarów:

na zasadach „ogólnych”, tj. zgodnie z art. 33 ustawy o VAT (tj. Spółka oblicza i wykazuje kwotę podatku w zgłoszeniu celnym, a następnie wpłaca kwotę VAT należnego na rzecz właściwego organu).
W takim przypadku – stosownie do powyższego przepisu – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota wynikająca z otrzymanego dokumentu celnego, lub
w deklaracji podatkowej składanej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu towarów, zgodnie z art. 33a ustawy o VAT. W związku z tym, Spółka przedstawia naczelnikowi urzędu celno-skarbowego, sporządzone nie wcześniej niż 6 miesięcy przed dokonaniem importu, oświadczenie o braku zaległości we wpłatach składek i podatków oraz o zarejestrowaniu jako podatnik VAT czynny.
W takim przypadku – stosownie do powyższego przepisu – kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego.

Jednocześnie, sytuacje, w których wyłączone jest prawo do odliczenia VAT naliczonego wymienione zostały w art. 88 ustawy VAT. W odniesieniu do importu towarów, zastosowanie znajduje w szczególności art. 88 ust. 3a pkt 4 ustawy o VAT, zgodnie z którym, „Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy: wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:

stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane – w części dotyczącej tych czynności,
podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności”.

Niemniej jednak, w analizowanej sytuacji, nie wystąpi żadna z powyższych przesłanek.

Mając na uwadze regulacje przedstawione powyżej należy podkreślić, że ustawa o VAT uzależnia prawo do odliczenia VAT importowego od:

dokonania zgłoszenia celnego (tj. wystąpienia VAT należnego po stronie podatnika);
niewystąpienia wskazanych powyżej przesłanek wymienionych w art. 88 ustawy o VAT; oraz
wykorzystania importowanych towarów na cele wykonywanej działalności gospodarczej, podlegającej opodatkowaniu VAT;
a także dodatkowo od
dysponowania dokumentem celnym, z którego wynika kwota podatku.

Jednocześnie, żaden przepis przywołanych aktów prawnych nie uzależnia odliczenia VAT importowego od nabycia prawa własności/prawa do rozporządzania jak właściciel przedmiotem importu. Skoro bowiem import towarów występuje również wówczas, gdy importer nie nabywa prawa do rozporządzania importowanymi towarami jak właściciel (co wiąże się z obowiązkiem opodatkowania VAT), to również prawo do odliczenia VAT naliczonego może przysługiwać podmiotowi niebędącemu właścicielem towarów.

W szczególności, możliwe są sytuacje, w których podmiot niebędący właścicielem importowanych towarów wykorzystuje je dla celów prowadzonej działalności gospodarczej (przykładowo – jak w analizowanym przypadku – w procesie produkcji sprzedawanych wyrobów gotowych).

Tym samym, wprowadzanie dodatkowych warunków odliczenia VAT naliczonego (innych niż wskazane powyżej i niewynikających wprost z przepisów ustawy o VAT) byłoby naruszeniem zasady neutralności podatku VAT.

Zasada neutralności

Spółka podkreśla, iż jedną z naczelnych zasad funkcjonowania systemu VAT w Unii Europejskiej jest zasada neutralności, zgodnie z którą VAT powinien być ponoszony przez ostatecznego konsumenta towarów i nie powinien być ponoszony przez podatnika. W związku z tym, przepisy krajowe nie mogą być wykorzystywane w sposób, który powodowałby przerzucenie ciężaru VAT na podatnika, gdyż godziłoby to w zasadę neutralności VAT.

Jak podkreśla Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE, Trybunał) w swoim orzecznictwie, prawo do odliczenia VAT naliczonego stanowi integralną część mechanizmu podatku VAT i co do zasady nie podlega ograniczeniu oraz przysługuje w sposób bezpośredni w stosunku do całego podatku obciążającego transakcje powodujące naliczenie podatku. TSUE wskazał w przedmiotowym wyroku, jakie wystarczy spełnić warunki – zgodnie z przepisami unijnymi – by doszło do realizacji tego prawa: „W celu skorzystania z prawa do odliczenia, po pierwsze, dany podmiot ma być podatnikiem w rozumieniu tej dyrektywy, oraz po drugie, towary i usługi, które mają być podstawą tego prawa, powinny być wykorzystywane przez podatnika na dalszym etapie obrotu na potrzeby jego własnych opodatkowanych transakcji, a owe towary i usługi powinny być dostarczone przez innego podatnika znajdującego się na wcześniejszym etapie obrotu. Jeżeli przesłanki te są spełnione, co do zasady nie można odmówić korzystania z prawa do odliczenia” (sprawa o sygn. C-18/13 Maks Pen).

Jednocześnie jak wskazuje się w orzecznictwie TSUE, związek nabytych towarów/usług z czynnościami opodatkowanymi może być zarówno pośredni, jak i bezpośredni. Zdaniem TSUE prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje podatnikowi nawet jeśli nabywanych towarów lub usług nie można połączyć z konkretną czynnością opodatkowaną VAT. Istotny jest natomiast ogólny wpływ nabytych towarów/usług na funkcjonowanie przedsiębiorstwa podatnika, jeżeli jego celem i przedmiotem działalności jest wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu VAT.

Co istotne, transakcje takie jak import towarów, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, czy też import usług powinny być w pełni neutralne podatkowo, przy założeniu, że są one dokonywane przez podatnika VAT, dla celów prowadzenia działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Należy bowiem zauważyć, iż w tym przypadku to nabywca/podmiot dokonujący importu jest zobowiązany do zapłaty VAT należnego (a zatem ten sam podmiot powinien być uprawniony do jego odliczenia jako VAT naliczonego). Okoliczność ta znajduje odzwierciedlenie w brzmieniu przepisów, które w takich przypadkach nie nakładają na podatnika żadnych dodatkowych obowiązków ani warunków (za wyjątkiem wspomnianego już związku poczynionych wydatków z działalnością gospodarczą oraz odpowiedniego rozliczenia VAT należnego).

Prawo do odliczenia VAT naliczonego w analizowanych przypadkach

Ad 1.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Towar 1 objęty Odprawą celną 1 jest:

udostępniany Spółce na podstawie umowy najmu/dzierżawy lub leasingu operacyjnego na czas określony (nieprzekraczający 12 miesięcy) – dla celów wyprodukowania wyrobów gotowych, które następnie są przedmiotem dostawy podlegającej opodatkowaniu VAT;
Wnioskodawca płaci właścicielowi Towaru 1 miesięczne wynagrodzenie za prawo do korzystania z Towaru 1 zgodnie z harmonogramem płatności, a zatem koszt ten jest traktowany jako jeden z elementów kalkulacyjnych ceny wyrobów gotowych wyprodukowanych przy wykorzystaniu Towaru 1;
Spółka jest podatnikiem VAT z tytułu dokonania importu analizowanych towarów i rozlicza VAT należny poprzez zapłatę bezpośrednio na rachunek właściwego organu lub w deklaracji VAT;
W związku z Odprawą Celną 1, Spółka posiada elektroniczny dokument PZC (bądź też odpowiadającą mu kartę 8 SAD);
W analizowanej sytuacji, nie wystąpi żadna z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym Spółce przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z tytułu importu towarów zrealizowanego na warunkach opisanych w ramach Przypadku 1.

Ad 2.

Jak wskazano w opisie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, Towar 2 objęty Odprawą Celną 2 jest:

udostępniany Spółce na podstawie umowy lub pisemnego oświadczenia (przykładowo w postaci wiadomości e-mail), złożonego przez właściciela Towaru 2, który zezwala na tymczasowe przetransportowanie go do Spółki (na okres nieprzekraczający 12 miesięcy) w celu wyprodukowania szyb samochodowych (serwisowych), które są następnie przedmiotem sprzedaży dokonywanej przez Spółkę na rzecz spółki powiązanej w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu VAT;
Towar 2 jest udostępniany Spółce bez dodatkowego wynagrodzenia na rzecz właściciela Towaru 2 z tytułu użytkowania narzędzia (jako że towary produkowane przy pomocy narzędzia są sprzedawane finalnie wyłącznie na rzecz jego właściciela, fakt udostępnienia narzędzia nie jest bezpośrednio uwzględniony w kalkulacji ceny wyrobów gotowych, niemniej jest on odzwierciedlony pośrednio w cenie wyrobu gotowego, która jest co do zasady niższa niż w przypadku gdyby Spółka była zobowiązana do wynajęcia urządzenia od podmiotu trzeciego, za dodatkową opłatą);
Spółka jest podatnikiem VAT z tytułu dokonania importu analizowanych towarów i rozlicza VAT należny poprzez zapłatę bezpośrednio na rachunek właściwego organu lub w deklaracji VAT;
W związku z Odprawą Celną 2, Spółka posiada elektroniczny dokument PZC (bądź też odpowiadającą mu kartę 8 SAD);
W analizowanej sytuacji, nie wystąpi żadna z przesłanek wskazanych w art. 88 ustawy o VAT.

Należy także podkreślić, iż w obu analizowanych przypadkach, bez dokonania importu towarów wskazanych w opisie sprawy, nie byłoby możliwe przeprowadzenie przez Spółkę produkcji wyrobów gotowych (szyb samochodowych), a zatem wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu VAT (w postaci sprzedaży tych wyrobów). Tym samym, związek z czynnościami opodatkowanymi jest w tym przypadku bezpośredni i bezsporny (dokonanie importu towarów w analizowanej sprawie wręcz warunkuje możliwość wykonania czynności opodatkowanych, które są jego efektem).

Stanowiska organów podatkowych

Powyższe wnioski znajdują również potwierdzenie w stanowiskach prezentowanych przez organy w podatkowe w wydawanych interpretacjach indywidualnych. Tak w szczególności:

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 17 lutego 2021 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.674.2020.1.PJ stanął na stanowisku, że „(...) Jak wskazano powyżej Wnioskodawca był podatnikiem z tytułu importu maszyn, które są wykorzystywane do celów opracowania wyrobów betonowych. W konsekwencji powstał u niego podatek naliczony z tytułu tego importu, stanowiący kwotę podatku wynikającego z otrzymanego dokumentu celnego (...). Zaimportowane maszyny są przez Wnioskodawcę wykorzystywane w prowadzonej przez niego działalności gospodarczej do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Istnieje zatem związek między zapłatą podatku naliczonego a czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi z użyciem zaimportowanych towarów do czynności przez Wnioskodawcę. Wobec powyższego Wnioskodawcy będzie przysługiwało, pod warunkiem posiadania dokumentów celnych z których wynika kwota podatku naliczonego, prawo do odliczenia tego podatku od podatku należnego”.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 22 kwietnia 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.55.2020.1.PJ stwierdził, że „(...) Spółka będzie występować jako importer materiałów i będzie dokonywała zapłaty długu celnego powstałego w stosunku do importowanych materiałów. Importowane i następnie nabywane przez Spółkę materiały będą wykorzystywane przez nią przy produkcji towarów, które będą sprzedawane przez Spółkę w ramach czynności opodatkowanych VAT (...) Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako importer towarów, wykorzystywanych do działalności opodatkowanej podatkiem VAT – pomimo, że nie będzie posiadał prawa do dysponowania nimi jak właściciel – będzie mógł odliczyć podatek VAT z tytułu importu towarów za okres rozliczeniowy w którym otrzyma dokument celny”.
W interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 października 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.304.2020.2.TK potwierdzono prawo do odliczenia VAT importowego pomimo braku nabycia prawa własności: „Biorąc pod uwagę przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy – na podstawie art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy – przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od importowanych towarów wykorzystywanych do działalności opodatkowanej, tj. świadczenia „usług serwisowych” na rzecz Gwarantów, ponieważ gdyby czynności te były wykonywane w kraju to Wnioskodawcy przysługiwałoby prawo do odliczenia – z uwagi na rodzaj prowadzonej działalności. (...) Bez znaczenia pozostaje fakt, iż właścicielem importowanego towaru pozostają Gwaranci, gdyż to Wnioskodawca jest importerem przedmiotowych towarów i to on na podstawie art. 33a ustawy rozlicza podatek należny z tytułu importu - na który posiada dokumentację”.
Podobnie interpretacje indywidualne Dyrektora IS w Katowicach z 9 grudnia 2016 r., sygn. 2461-IBPP2.4512.805.2016.1.IK, Dyrektora IS w Bydgoszczy z 26 stycznia 2012 r., sygn. ITPP2/443-1590/11/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin