Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB3-3.4013.132.2021.2.MK
z 9 sierpnia 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 maja 2021 r. (data wpływu 31 maja 2021 r.), uzupełnionego pismem z 19 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie ustalenia wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby węglowe – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 marca 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie ustalenia wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej zakładu energochłonnego wykorzystującego wyroby węglowe. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 19 lipca 2021 r. (data wpływu 20 lipca 2021 r.) stanowiącym odpowiedź na wezwanie Organu z 8 lipca 2021 r., znak 0111-KDIB3- 3.4013.132.2021.1.MK.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Przedsiębiorstwo … Sp. z o. o. w AB (dalej: Spółka) zajmuje się obecnie wytwarzaniem, przesyłaniem i dystrybucją ciepła (wytwarzanego z paliwa miał węglowy) oraz wytwarzaniem energii elektrycznej w skojarzeniu (elektrociepłownia gazowa uruchomiona w roku 2020).

Dotychczas Spółka do produkcji ciepła zużywała miał węglowy w ciepłowni przy ul. … oraz gaz ziemny w ciepłowni przy ul. … .

Spełniając warunek do zwolnienia z akcyzy określony w art. 31a ust. 1 pkt 8 oraz art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym do oszacowania wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej podstawą obliczenia były przychody ze sprzedaży ciepła, tj. przychody ze sprzedaży wyrobów działalności podstawowej (wytwarzanie ciepła) oraz sprzedaży usług działalności podstawowej (przesył i dystrybucja ciepła), produkowanego z tych dwóch źródeł.

Po wybudowaniu w roku 2020 elektrociepłowni gazowej produkującej ciepło w skojarzeniu z wytwarzaniem energii elektrycznej zmienił się zakres źródeł przychodów. Przychodami sprzedaży produktów dla Spółki będzie zarówno sprzedaż ciepła (w zakresie jego wytwarzania oraz przesyłu i dystrybucji), sprzedaż wytworzonej energii elektrycznej oraz przychody z tytułu otrzymania premii gwarantowanej od wytworzonej energii elektrycznej dla jednostki kogeneracyjnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku):

1. Czy podstawą do obliczenia wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej (art. 31a ust. 7) za rok 2021 będą przychody tylko ze sprzedaży ciepła, tj. przychody ze sprzedaży wyrobów działalności podstawowej (wytwarzanie ciepła) produkowanego z tych źródeł?
2. Czy podstawą do obliczenia wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej (art. 31a ust. 7) za rok 2021 będą przychody tylko ze sprzedaży ciepła, tj. przychody ze sprzedaży wyrobów działalności podstawowej (wytwarzanie ciepła) oraz sprzedaży usług działalności podstawowej (przesył i dystrybucja ciepła), produkowanego z tych źródeł?
3. Czy podstawą do obliczenia wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej (art. 31a ust. 7) za rok 2021 będą przychody ze sprzedaży ciepła, tj. przychody ze sprzedaży wyrobów działalności podstawowej (wytwarzanie ciepła) i przychody ze sprzedaży usług działalności podstawowej (przesył i dystrybucja ciepła), produkowanego z tych źródeł oraz przychody z wytwarzania energii elektrycznej i premii gwarantowanej dla jednostek kogeneracyjnych?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku akcyzowym zwalnia się z akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został w życie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetyczne oraz zgodnie z art. 31a ust. 7 ustawy o podatku akcyzowym spełniała definicje zakładu energochłonnego osiągając wskaźnik udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej nie mniejszy niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział.

W związku z uruchomieniem w roku 2020 elektrociepłowni gazowej produkującej ciepło w skojarzeniu z wytwarzaniem energii elektrycznej zmienił się zakres źródeł przychodów. Zdaniem Spółki podstawą do obliczenia wskaźnika udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej (art. 31a ust. 7) za rok 2021 będą przychody tylko ze sprzedaży ciepła, tj. przychody ze sprzedaży wyrobów działalności podstawowej (wytwarzanie ciepła) oraz sprzedaży usług działalności podstawowej (przesył i dystrybucja ciepła), produkowanego z tych źródeł.

Przychody ze sprzedaży wytworzonej energii elektrycznej oraz przychody z tytułu otrzymania premii gwarantowanej od wytworzonej energii elektrycznej dla jednostki kogeneracyjnej osiągane są z produkcji opartej na paliwie gazowym. Nie dotyczą one przedmiotowego zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 z późn. zm.; zwanej dalej „ustawą" lub „ustawą o podatku akcyzowym"), ustawa określa opodatkowanie podatkiem akcyzowym, zwanym dalej „akcyzą", wyrobów akcyzowych oraz samochodów osobowych, organizację obrotu wyrobami akcyzowymi, a także oznaczanie znakami akcyzy.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy wyroby akcyzowe to wyroby energetyczne, energia elektryczna, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe, susz tytoniowy, płyn do papierosów elektronicznych oraz wyroby nowatorskie, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Przez wyroby węglowe w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt la ustawy rozumie się wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy.

W załączniku nr 1 do ustawy wymieniono:

• w poz. 19 pod kodem CN ex 2701 - węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych;
• w poz. 20 pod kodem CN ex 2702 - węgiel brunatny (lignit), nawet aglomerowany, z wyłączeniem gagatu - jeżeli jest przeznaczony do celów opałowych;
• w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 - Koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.
  
  

Przeznaczenie wyrobów węglowych do celów opałowych - jak wynika z cyt. powyżej poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy - pozwala zaliczyć je do wyrobów akcyzowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a, 23a i 23c ustawy użyte w ustawie określenia oznaczają:

- podmiot zużywający - podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia;

- pośredniczący podmiot węglowy - podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju:

1. dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, lub
2. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów nieobjętych zwolnieniem od akcyzy, lub
3. używający wyrobów węglowych do celów objętych zwolnieniem od akcyzy i do celów niepodlegających opodatkowaniu akcyzą

- który dokonał zgłoszenia rejestracyjnego zgodnie z art. 16;

-finalny nabywca węglowy - podmiot, który:

1. nabywa na terytorium kraju, importuje lub nabywa wewnątrzwspólnotowo wyroby węglowe, lub
2. posiada uzyskane w sposób inny niż w drodze nabycia wyroby węglowe

- niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym.

Zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

1. sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju finalnemu nabywcy węglowemu;
   
2. nabycie wewnątrzwspólnotowe wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
3. import wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego;
   
4. użycie wyrobów węglowych przez pośredniczący podmiot węglowy;
   
5. użycie wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego:
   
   1. nabytych w ramach zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 1, do celów innych niż zwolnione na podstawie tego przepisu, przy czym za takie użycie uznaje się również naruszenie warunków, o których mowa w art. 31a ust. 3, a także sprzedaż, eksport lub dostawę wewnątrzwspólnotową wyrobów węglowych przez finalnego nabywcę węglowego zamiast użycia ich do celów, o których mowa w art. 3la ust. 1,
      
   2. uzyskanych w sposób inny niż w drodze nabycia,
      
   3. jeżeli nie można ustalić podmiotu, który dokonał sprzedaży wyrobów węglowych finalnemu nabywcy węglowemu, a w wyniku kontroli podatkowej, kontroli celno- skarbowej albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony w należnej wysokości;
6. użycie lub sprzedaż wyrobów węglowych uzyskanych w drodze czynu zabronionego pod groźbą kary;
   
7. powstanie ubytków wyrobów węglowych.
   
   

Za sprzedaż wyrobów węglowych uznaje się ich:

1. sprzedaż, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 i 1495);
   
2. zamianę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
3. wydanie w zamian za wierzytelności;
   
4. wydanie w miejsce świadczenia pieniężnego;
   
5. darowiznę, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny;
   
6. wydanie w zamian za dokonanie określonej czynności;
   
7. przekazanie lub wykorzystanie na potrzeby reprezentacji albo reklamy;
   
8. przekazanie przez podatnika na potrzeby osobiste podatnika, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, a także zatrudnionych przez niego pracowników oraz byłych pracowników;
   
9. użycie na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej (art. 9a ust. 2 ustawy).
   
   

W myśl art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W przypadku sprzedaży wyrobów węglowych sprzedawca jest obowiązany ustalić, czy sprzedaje te wyroby pośredniczącemu podmiotowi węglowemu czy finalnemu nabywcy węglowemu - art. 9a ust. 4 ustawy.

Obowiązek podatkowy powstaje z dniem wykonania czynności lub zaistnienia stanu faktycznego podlegających opodatkowaniu akcyzą, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej - art. 10 ust. 1 ustawy.

Obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności - art. 10 ust. 1a ustawy.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych - art. 10 ust. 1b ustawy.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą lub wobec której zaistniał stan faktyczny podlegający opodatkowaniu akcyzą, w tym podmiot będący finalnym nabywcą węglowym - w przypadku, o którym mowa w art. 9a ust. 1 pkt 5 - art. 13 ust. 1 pkt 11 ustawy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 8 ustawy, zwalnia się od akcyzy czynności podlegające opodatkowaniu, których przedmiotem są wyroby węglowe przeznaczone do celów opałowych przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe, w którym wprowadzony został wżycie system prowadzący do osiągania celów dotyczących ochrony środowiska lub do podwyższenia efektywności energetycznej.

Przez zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe rozumie się podmiot, u którego udział zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej wynosi nie mniej niż 10% w roku poprzedzającym rok, w odniesieniu do którego jest ustalany procentowy udział. Zakład energochłonny wykorzystujący wyroby węglowe nie może być mniejszy niż zorganizowana część przedsiębiorstwa rozumiana jako organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania - art. 31a ust. 7 ustawy.

Wskazane wyżej przepisy stanowią implementacje fakultatywnego zwolnienia wynikającego z art. 17 Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz.Urz. UE.L Nr 283, str. 51 ze zm.).

Jak stanowi art. 17 ust. 1 Dyrektywy, „pod warunkiem że minimalne poziomy opodatkowania przewidziane w niniejszej dyrektywie są przestrzegane średnio przez wszystkie przedsiębiorstwa, Państwa Członkowskie mogą stosować obniżki podatku do zużycia produktów energetycznych wykorzystywanych do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b) i c) oraz do energii elektrycznej w następujących przypadkach:

a) na rzecz zakładów energochłonnych

"Zakład energochłonny" oznacza jednostkę gospodarczą, określoną w art. 11, w której koszty nabycia produktów energetycznych i energii elektrycznej wynoszą przynajmniej 3,0 % wartości produkcji lub krajowy należny podatek energetyczny wynosi przynajmniej 0,5 % wartości dodanej. W ramach tej definicji, Państwa Członkowskie mogą stosować bardziej rygorystyczne pojęcia, włącznie z wartością sprzedaży, definicjami dotyczącymi procesu i sektora.

"Nabycie produktów energetycznych i energii elektrycznej" oznacza rzeczywisty koszt energii nabytej lub wytworzonej w ramach zakładu. Zalicza się do niej jedynie energię elektryczną, ciepło i produkty energetyczne, które są wykorzystywane do ogrzewania lub dla celów art. 8 ust. 2 lit. b) i c). Włączone są wszystkie podatki poza podatkiem od wartości dodanej, który może zostać odliczony.

"Wartość produkcji" oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.

"Wartość dodana" oznacza całkowity obrót podlegający podatkowi od wartości dodanej włącznie ze sprzedażą na wywóz, minus całkowita suma zakupów podlegających podatkowi VAT włącznie z przywozem.

Państwom Członkowskim, które stosują obecnie krajowe systemy podatku energetycznego, w których energochłonne zakłady są określone zgodnie z kryteriami innymi niż koszty energii w porównaniu z wartością produkcji i należny krajowy podatek energetyczny w porównaniu z wartością dodaną, zostaje przyznany na okres przejściowy nie później niż do dnia 1 stycznia 2007 r. w celu dostosowania definicji określonej w lit. a) akapit pierwszy”.

Ze wskazanych zatem wyżej przepisów dyrektywy wynika, że wartość produkcji oznacza obrót, włącznie z subwencjami bezpośrednio powiązanymi z ceną produktu, plus lub minus zmiany poziomu zapasów produktów gotowych, niegotowych oraz towarów i usług nabytych w celu odsprzedaży, minus towary i usługi nabyte w celu odsprzedaży.

Zaznaczyć równocześnie należy, że zgodnie z ugruntowanym w orzecznictwie poglądem (por. Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 14 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Bd 936/13, wyrok WSA w Gdańsku z 5 października 2016 r., sygn. akt I SA/Gd 975/16, wyrok WSA w Lublinie z 21 lutego 2017 r., sygn. akt I SA/Lu 934/16), wartość produkcji sprzedanej o której mowa w przepisach ustawy o podatku akcyzowym, powinna być ustalana na podstawie przepisów dotyczących statystyki publicznej. W aktualnym stanie prawnym na podstawie: ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. o statystyce publicznej, Dz.U. z 2021 r. poz. 955 oraz z uwagi na zakres wniosku - rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 25 września 2020 r. w sprawie programu badań statystycznych statystyki publicznej na rok 2021, Dz. U. z 2020 r. poz. 2062 z późn. zm.).

Jak wynika z pkt 1.46 ww. rozporządzenia Działalność Przemysłowa - Produkcja sprzedana przemysłu - zakres przedmiotowy - „Przychody netto ze sprzedaży produktów (wyrobów i usług) oraz ze sprzedaży towarów i materiałów, wartość produktów wytworzonych niezaliczonych do sprzedaży, podatek akcyzowy od wyrobów własnej produkcji, podatek akcyzowy od towarów i materiałów, dotacje przedmiotowe”.

Jak z kolei wynika ze słownika pojęć dotyczących statystyki publicznej Głównego Urzędu statystycznego (https://stat.gov.pl), produkcja sprzedana przemysłu jest to wartość wyrażona w bieżących cenach bazowych tj. bez podatku od towarów i usług (VAT), podatku akcyzowego, a łącznie z wartością otrzymanych dotacji przedmiotowych tj. dotacji do produktów (wyrobów i usług).

Wskazane zatem przepisy, orzecznictwo i wyjaśnienia wskazują jednoznacznie, że produkcja sprzedana (przemysłu) to wartość produkcji sprzedanej w bieżących cenach bazowych, tj. przychód ze sprzedaży własnych wyrobów, robót i usług (bez podatku od towarów i usług), pomniejszony o podatek akcyzowy, a powiększony o dotacje otrzymane do produktu.

Mając na uwadze powyższe, ustalając za 2021 rok wskaźnik udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej, Wnioskodawca powinien wliczać przychody ze sprzedaży wyrobów działalności podstawowej (wytwarzanie ciepła), przychody ze sprzedaży usług działalności podstawowej (przesył i dystrybucja ciepła), produkowanego z tych źródeł oraz przychody z wytwarzania energii elektrycznej i premii gwarantowanej dla jednostek kogeneracyjnych.

W ocenie Organu brak jest uzasadnionych podstaw do nieuwzględnienia przychodów z wytwarzania energii elektrycznej i premii gwarantowanej dla jednostek kogeneracyjnych.

Wskazana wyżej argumentacja jednoznacznie wskazuje, co oznacza pojęcie produkcji sprzedanej, gdzie w ramach tego pojęcia mieszczą się zdaniem Organu wszystkie wskazane przez Wnioskodawcę elementy, w tym przychody z wytwarzania energii elektrycznej i premii gwarantowanej dla jednostki kogeneracyjnej.

Zwrócić należy uwagę, że obok energii cielnej wytwarzanej z wyrobów węglowych, Wnioskodawca wytwarza także ciepło i energię elektryczną w skojarzeniu (kogeneracji), z wykorzystaniem wyrobów gazowych. Skojarzone wytwarzanie energii elektrycznej i cieplnej, nazywane inaczej kogeneracją, jest jednoczesną konwersją energii pierwotnej (w postaci paliwa) na użyteczną energię cieplną i mechaniczną służącą finalnie wytworzeniu energii elektrycznej.

Skoro zatem wynikiem kogeneracji jest energia cieplna i energia elektryczna, z których Wnioskodawca uzyskuje przychody, brak jest podstaw aby ustalając wskaźnik udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej, brać pod uwagę jedynie przychody ze sprzedaży ciepła pochodzącego z obu źródeł (w tym z kogeneracji) z pominięciem przychodów ze sprzedaży energii elektrycznej, pochodzącej w istocie rzeczy z tego samego źródła jakim jest kogeneracja.

W ocenie Organu, ustalając wskaźnik udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej, należy wliczyć także premie gwarantowane o których mowa w ustawie z dnia 14 grudnia 2018 r. o promowaniu energii elektrycznej z wysokosprawnej kogeneracji (Dz. U. z 2021 r. poz. 144 z późn. zm.), która określa m.in. zasady udzielania wsparcia dla energii elektrycznej wytwarzanej w wysokosprawnej kogeneracji w jednostkach kogeneracji.

Nie budzi bowiem wątpliwości w opinii Organu fakt, że premie gwarantowane (dopłaty do wytworzonej energii) należy traktować jako dotacje (subwencje, o których mowa w dyrektywie).

Jak wynika z encyklopedii PWN (encyklopedia.pwn.pl), dotacja to bezzwrotne świadczenie, podlegające szczególnym zasadom rozliczania, przekazywane ze środków publicznych (budżetu państwa lub lokalnego) na realizację zadań publicznych lub innej działalności, której finansowanie z tych środków uznaje się za celowe.

To samo źródło definiuje subwencje jako szczególny rodzaj dotacji.

Dotacja w słownikowym znaczeniu oznacza z kolei nieodpłatną i bezzwrotną pomoc finansową, udzielaną najczęściej przez państwo podmiotom na realizację ich zadań (pl.wikipedia.org).

Równocześnie definicję dotacji zawiera art. 126 ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2021 r. poz. 305), zgodnie z którą dotacje są to podlegające szczególnym zasadom rozliczania środki z budżetu państwa, budżetu jednostek samorządu terytorialnego oraz z państwowych funduszy celowych przeznaczone na podstawie niniejszej ustawy, odrębnych ustaw lub umów międzynarodowych, na finansowanie lub dofinansowanie realizacji zadań publicznych.

W komentarzu do 126 ustawy o finansach publicznych (K. Czarnecki [w:] Ustawa o finansach publicznych. Komentarz, wyd. II, red. Z. Ofiarski, Warszawa 2020, art. 126) wskazano: „Według Słownika języka polskiego pod red. W. Doroszewskiego dotacja oznacza „zaopatrzenie instytucji albo osoby w środki finansowe, obdarowanie majątkiem nieruchomym, darowiznę, uposażenie”. Nieco inaczej pojęcie to określone zostało w Słowniku języka polskiego pod red. M. Szymczaka. Tu dotacja (z łac. dos „posag”) oznacza bezzwrotną pomoc finansową udzieloną przedsiębiorstwu, instytucji, organizacji, rzadziej osobie, w celu popierania określonej działalności. Dotowanie zaś (z łac. doto „daję w posagu, wyposażam”) to zaopatrywanie w środki finansowe. Jako synonimy dotacji słownik wskazuje pojęcia takie jak subwencja oraz subsydium. W bardzo podobny sposób przedstawiane jest w ujęciu słownikowym pojęcie subwencji (z łac. subventio „pomoc”). Jest ona definiowana jako „bezzwrotna pomoc udzielona instytucji, organizacji, przedsiębiorstwu (rzadziej osobie) w celu popierania określonej działalności; dotacja, subsydium”. Płynie stąd wniosek, że na gruncie języka potocznego oba badane pojęcia mogą być w zasadzie stosowane zamiennie. Także w piśmiennictwie prawnofinansowym zasadniczo panuje zgodność co do tego, że charakteryzują się one – w aspekcie teoretycznym – daleko idącymi podobieństwami”.

Tym samym zdaniem Organu także wartość otrzymanej dotacji (subwencji) – premii gwarantowanej dla jednostki kogeneracyjnej – należy brać pod uwagę ustalając wskaźnik udziału zakupu wyrobów węglowych w wartości produkcji sprzedanej.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy w zakresie przedstawionych pytań uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. W przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Pouczenie

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz.U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.