2021.07.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-3.4012.325.2021.1.KP
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 maja 2021 r. (data wpływu 17 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą zarejestrowaną w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej pn. (…). Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie szeroko pojętego transportu i spedycji towarów, a także usługi magazynowania. W związku z trudnościami w otrzymywaniu terminowo faktur od kontrahentów Wnioskodawca rozważa zawarcie z kontrahentami realizującymi na Jego zlecenie usługi transportowe umowy w sprawie wystawiania w imieniu i na rzecz tych kontrahentów faktur (dalej: samofakturowanie). W tym celu zamierza w sposób dorozumiały zawrzeć z kontrahentem umowę, tj. przesłać oświadczenie jednostronne o podjęciu samofakturowania dla konkretnego kontrahenta, zaś brak sprzeciwu w tym zakresie adresata oświadczenia uznane zostanie za akceptację oraz wiążącą umowę. W szczególności oświadczenie zawierać będzie następującą klauzulę: „Za akceptację niniejszych warunków uznaje się brak zgłoszonego sprzeciwu w terminie do dnia … … 2021 r. W takim wypadku obie strony uznają, iż niniejsze pismo stanowi umowę w zakresie samofakturowania.”

W treści ww. pisemnego oświadczenia Wnioskodawca wskaże podstawę prawną samofakturowania oraz zakres przedmiotowy samofakturowania, tj. samofakturowanie obejmować będzie:

zrealizowane przez kontrahenta na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
zrealizowane przez kontrahenta na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe, których miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego, tj. nienależącego do Unii Europejskiej;
otrzymana przez kontrahenta od Wnioskodawcy całość lub część zapłaty przed wykonaniem usługi transportowej, o których mowa w ppkt a)-b), realizowanej na zlecenie Wnioskodawcy.

W oświadczeniu, które docelowo zmieni swój status prawny na umowę w sprawie samofakturowania Wnioskodawca ponadto zawrze następujące reguły samofakturowania oraz zasady akceptacji faktur przez kontrahentów:

Faktury objęte samofakturowaniem wymagają zatwierdzenia przez kontrahenta, w tym celu Wnioskodawca po wystawieniu faktury, nie później jednak niż do … dnia miesiąca następującego po ich wystawieniu, zobowiązuje się do ich przesłania drogą elektroniczną na adres emailowy podany do kontaktów.
Brak zgłoszonych w terminie 2 dni roboczych zastrzeżeń przez kontrahenta do faktur objętych samofakturowaniem uznane będzie za akceptację faktury objętej samofakturowaniem.
Dopuszcza się zestawienie faktur, objętych samofakturowaniem, podlegających zbiorczemu zatwierdzeniu, o którym mowa w pkt 2.
W przypadku wystąpienia zapłaty w całości lub w części za usługę transportową przez jej wykonaniem Państwa firma zobowiązana jest do przesłania informacji o dacie uznania wpłaconych środków na rachunku bankowym.
Jakiekolwiek zmiany w adresie, nazwie kontrahenta winny być zgłaszane natychmiastowo, jednak nie później niż z dniem wykonania usługi transportowej.
Wnioskodawca zobowiązuje się do wystawiania faktur w terminach określonych ustawą o VAT.
Rezygnacja z samofakturowania wymaga zachowania formy pisemnej, jednak nie może ona nastąpić wcześniej niż z upływem miesiąca następującego po złożeniu takiej rezygnacji.
Wnioskodawca w terminie do 25 dnia miesiąca kalendarzowego następującego po miesiącu wystawienia faktur objętych samofakturowaniem dokona przesłania tych faktur w strukturze logicznej JPK FA określonej przez Ministra Finansów, zgodnie z opublikowaną w biuletynie informacji publicznej strukturą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca spełni wszystkie przesłanki, określone art. 106d ustawy o VAT, pozwalające na zastosowanie samofakturowania z kontrahentami za realizowane na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe?

Zdaniem Wnioskodawcy, spełnione zostaną wszystkie przesłanki, określone w art. 106d ustawy o VAT, tym samym Wnioskodawca będzie mógł zastosować samofakturowanie z kontrahentami za zrealizowane na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy o VAT:

„Podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1 nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

- jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.”

Wobec powyższego ww. przepisy nie uzależniają sposobu zawarcia umowy ani formy w jakiej powinna być ona zawarta. W myśl art. 106d ust. 1 ustawy, ważne jest aby strony transakcji potrafiły udowodnić, że porozumienie takie zostało zawarte i że sprzedawca zatwierdza poszczególne faktury według określonej przez strony procedury, w szczególności akceptacji faktur przez sprzedawcę.

Rozwiązanie, które planuje zastosować Wnioskodawca polegać będzie na tym, że jeżeli po wystawieniu na rzecz kontrahenta faktury i przesłaniu mu jej do akceptacji nie uzyska Onw określonym w umowie terminie od kontrahenta informacji zwrotnej, że faktura zawiera błędy, wówczas przyjmuje, że faktura jest prawidłowa i że kontrahent poprzez niewyrażenie sprzeciwu, zatwierdził wystawioną fakturę.

Należy również zauważyć, że ustawodawca nie wymaga do akceptacji poszczególnych faktur wystawianych w ramach samofakturowania żadnej szczególnej formy, np. podpisu wobec czego należy przyjąć, że uzgodniona przez strony milcząca akceptacja jest formą praw niedopuszczalną na gruncie obowiązujących aktualnie regulacji.

Wobec powyższego zdaniem Wnioskodawcy zasadnym będzie zastosowanie samofakturowania jeśli jego kontrahent nie zgłosi sprzeciwu do takiego działania w określonym czasie, a tym samym dojdzie do zawarcia umowy, której treść przedstawiono w opisie zdarzenia przyszłego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług(Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwana dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy, stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary – w oparciu o art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady, podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Na mocy art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 106a pkt 1 i 2 ustawy, przepisy Działu XI Rozdziału 1 zatytułowanego „Faktury” stosuje się do:

sprzedaży, z wyjątkiem:
1. przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów,
2. czynności rozliczanych w procedurach szczególnych, o których mowa w dziale XII w rozdziałach 6a, 7 i 9, dla których państwem członkowskim identyfikacji w rozumieniu przepisów tych rozdziałów jest państwo członkowskie inne niż Rzeczpospolita Polska;
dostawy towarów i świadczenia usług dokonywanych przez podatnika posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, z którego dokonywane są te czynności, a w przypadku braku na terytorium kraju siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej - posiadającego na terytorium kraju stałe miejsce zamieszkania albo zwykłe miejsce pobytu, z którego dokonywane są te czynności, w przypadku gdy miejscem świadczenia jest terytorium:
1. państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca towaru lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,
2. państwa trzeciego;

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
wewnątrzwspólnotową sprzedaż towarów na odległość, chyba że podatnik korzysta z procedury szczególnej, o której mowa w dziale XII w rozdziale 6a;
wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy:
1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
2. czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4,
3. dostaw towarów, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 1b.

Przepis art. 106b ust. 2 ustawy, stanowi, że podatnik nie jest obowiązany do wystawienia faktury w odniesieniu do sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie art. 43 ust. 1, art. 113 ust. 1 i 9 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3.

Według art. 106b ust. 3 ustawy, na żądanie nabywcy towaru lub usługi podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
1. czynności, o których mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4,
2. czynności, o których mowa w art. 106a pkt 3 i 4,
1a) otrzymanie całości lub części zapłaty przed wykonaniem czynności, o których mowa w ust. 1 pkt 1, jeżeli obowiązek wystawienia faktury nie wynika z ust. 1, z wyjątkiem:
1. przypadku, gdy zapłata dotyczy czynności, o których mowa w art. 19a ust. 1b i ust. 5 pkt 4 oraz art. 106a pkt 3 i 4,
2. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
sprzedaż zwolnioną, o której mowa w ust. 2, z zastrzeżeniem art. 117 pkt 1 i art. 118

- jeżeli żądanie jej wystawienia zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość lub część zapłaty.

Zgodnie z art. 106d ust. 1 ustawy, podmiot, o którym mowa w art. 106b ust. 1 pkt 1, nabywający towary lub usługi od podatnika może wystawiać w imieniu i na rzecz tego podatnika faktury:

dokumentujące dokonanie przez podatnika sprzedaży na rzecz tego podmiotu,
o których mowa w art. 106b ust. 1 pkt 4,
dokumentujące dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2 lit. b

‒ jeżeli ten podmiot i ten podatnik wcześniej zawarli umowę w sprawie wystawiania faktur w imieniu i na rzecz tego podatnika, w której została określona procedura zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego tych czynności.

Zgodnie z art. 2 pkt 31 ustawy, ilekroć mowa o fakturze, rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Natomiast przez fakturę elektroniczną rozumie się fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym (art. 2 pkt 32 ustawy).

W myśl art. 106n ust. 1 ustawy o VAT, stosowanie faktur elektronicznych wymaga akceptacji odbiorcy faktury.

Na mocy art. 106e ust. 1 pkt 17 ustawy – faktura powinna zawierać w przypadku faktur, o których mowa w art. 106d ust. 1 – wyraz „samofakturowanie”.

Mając na uwadze cytowane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że samofakturowanie może zostać zastosowane pod warunkiem istnienia wcześniej zawartej (a zatem zawartej przed wystawieniem pierwszej faktury przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego sprzedaży) umowy. Ustawodawca nie określa żadnych – poza jednym – elementów, które umowa ta powinna zawierać. Tym jedynym określonym przez ustawodawcę elementem, który powinien zostać ujęty w przedmiotowej umowie jest określenie procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, w imieniu i na rzecz którego faktury są wystawiane.

Należy wskazać, iż przepisy ustawy wymagają istnienia procedury zatwierdzania poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi, nie wskazują natomiast, jak procedura ta ma być określona. Jednocześnie należy wskazać, iż przepisy w zakresie podatku VAT nie przewidują jakichkolwiek ograniczeń lub wymogów odnośnie sposobu zatwierdzania przez podatnika faktur, wystawionych w jego imieniu i na jego rzecz przez nabywcę, w procedurze samofakturowania. Strony umowy o samofakturowaniu mogą zatem w dowolny sposób kształtować formę zatwierdzania poszczególnych faktur wystawianych przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika ‒ sprzedawcy towarów lub usług.

Jednakże, w najlepszym interesie podatnika dokonującego dostawy towarów (świadczącego usługę) jest to, aby procedura ta była właściwie określona i przestrzegana, albowiem wystawienie faktury przez nabywcę towaru lub usługi oznacza określenie kwoty podatku należnego po stronie podatnika, który dokonał dostawy towarów lub wykonał usługę. W sytuacji, gdy nabywca nie przedstawi faktury do akceptacji sprzedawcy, to i tak dostawca nie będzie zwolniony z obowiązku odprowadzenia podatku należnego z tytułu dokonanej dostawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca świadczy usługi w zakresie transportu i spedycji towarów, a także usługi magazynowania. W związku z trudnościami w otrzymywaniu terminowo faktur od kontrahentów Wnioskodawca rozważa zawarcie z kontrahentami realizującymi na Jego zlecenie usługi transportowe umowy w sprawie wystawiania w imieniu i na rzecz tych kontrahentów faktur (samofakturowanie). W tym celu zamierza w sposób dorozumiały zawrzeć z kontrahentem umowę, tj. przesłać oświadczenie jednostronne o podjęciu samofakturowania dla konkretnego kontrahenta, zaś brak sprzeciwu w tym zakresie adresata oświadczenia uznane zostanie za akceptację oraz wiążącą umowę. W szczególności oświadczenie zawierać będzie następującą klauzulę: „Za akceptację niniejszych warunków uznaje się brak zgłoszonego sprzeciwu w terminie do dnia … … 2021 r. W takim wypadku obie strony uznają, iż niniejsze pismo stanowi umowę w zakresie samofakturowania.” W treści ww. pisemnego oświadczenia Wnioskodawca wskaże podstawę prawną samofakturowania oraz zakres przedmiotowy samofakturowania, tj. samofakturowanie obejmować będzie: zrealizowane przez kontrahenta na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe, którym miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczpospolitej Polskiej; zrealizowane przez kontrahenta na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe, których miejscem świadczenia jest terytorium państwa trzeciego, tj. nienależącego do Unii Europejskiej; otrzymana przez kontrahenta od Wnioskodawcy całość lub część zapłaty przed wykonaniem usługi transportowej, o których mowa w ppkt a)-b), realizowanej na zlecenie Wnioskodawcy. W oświadczeniu, które docelowo zmieni swój status prawny na umowę w sprawie samofakturowania Wnioskodawca ponadto zawrze reguły samofakturowania oraz zasady akceptacji faktur przez kontrahentów.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy spełni wszystkie przesłanki, określone art. 106d ustawy o VAT, pozwalające na zastosowanie samofakturowania z kontrahentami za realizowane na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz opis sprawy nie sposób zgodzić się z Wnioskodawcą, że spełnione zostaną wszystkie przesłanki, określone w art. 106d ustawy o VAT, tym samym Wnioskodawca będzie mógł zastosować samofakturowanie z kontrahentami za zrealizowane na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe.

W tym miejscu należy podkreślić, że co prawda przepisy ustawy o VAT nie wskazują jak procedura zatwierdzenia poszczególnych faktur przez podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługi ma być określona, jednakże, w najlepszym interesie podatnika dokonującego dostawy towarów (świadczącego usługę) jest to, aby procedura ta była właściwie określona i przestrzegana. Natomiast z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza przesłać jednostronne oświadczenie o podjęciu samofakturowania dla konkretnego kontrahenta, zaś brak sprzeciwu w tym zakresie adresata oświadczenia uznane zostanie za akceptację oraz wiążącą umowę. Należy wskazać, że samofakturowanie może zostać zastosowane pod warunkiem istnienia wcześniej zawartej (a zatem zawartej przed wystawieniem pierwszej faktury przez nabywcę w imieniu i na rzecz podatnika dokonującego sprzedaży) umowy. Natomiast z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie zawrze umowy z kontrahentem w sposób świadomy a jedynie prześle jednostronne oświadczenie. Taki sposób postępowania Wnioskodawcy będzie skutkował tym, że Wnioskodawca z kontrahentem nie zawrze tej umowy w sposób wiążący dla obu stron. W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie mógł zastosować procedury samofakturowania z kontrahentami za zrealizowane na zlecenie Wnioskodawcy usługi transportowe.

W związku z tym rozstrzyganie prawidłowości wystawiania przez Wnioskodawcę faktur w ramach samofakturowania jest bezpodstawne.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na par. 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…) za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin