Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP1-2.4012.181.2021.2.SP
z 19 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku wspólnym z 6 kwietnia 2021 r. (data wpływu za pośrednictwem e-PUAP 6 kwietnia 2021 r.), uzupełnionym za pośrednictwem e-PUAP 5 lipca 2021 r. oraz 7 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 lipca 2021 r. (doręczone w dniu 2 lipca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2021 r. wpłynął do Organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie niepodlegania opodatkowaniu sprzedaży działek. Wniosek został uzupełniony e-PUAP 5 lipca 2021 r. oraz 7 lipca 2021 r. (data wpływu 13 lipca 2021 r.) na wezwanie Organu z dnia 1 lipca 2021 r.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania:
  Pana A

• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania:
  Panią B
  
  

Przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W 2016 roku Wnioskodawcy dokonali zakupu do majątku osobistego działki rolnej, z zamiarem wybudowania domu jednorodzinnego i zamieszkania w nim. Z uwagi na zmianę planów i chęć pozostania w aktualnym miejscu zamieszkania (z uwagi na edukację dzieci) Wnioskodawcy podjęli decyzję o sprzedaży działki i przeznaczeniu pozyskanych ze sprzedaży środków na cele mieszkaniowe. W 2021 roku Wnioskodawcy dokonali podziału geodezyjnego działki, zakupionej w 2016 roku, w wyniku którego powstało 9 działek. Jako właściciele tych działek Wnioskodawcy nie planują czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie ich wartości (np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej - energia została doprowadzona do działki przed podziałem geodezyjnym w 2016 roku, zaraz po zakupie – Wnioskodawcy nie planują doprowadzać sieci energetycznej do poszczególnych działek po podziale). Od momentu zakupu Wnioskodawcy nie udostępniali działek osobom trzecim.

Nowo powstałe działki wynikające z podziału zakupionej działki również nie były oraz nie są udostępniane osobom trzecim. Wyżej wymienione działki, nie są przez Wnioskodawców w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego. Ponieważ dla zakupionej w 2016 roku działki nie było ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawcy wystąpili do Wójta Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy na tej działce, Wnioskodawcy nie występowali natomiast o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek po podziale.

W efekcie wydana została decyzja o warunkach zabudowy przez Wójta Gminy, w której określono rodzaj zabudowy, jako mieszkaniowa jednorodzinna, oraz określono funkcję zagospodarowania terenu, jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, bez wymogu zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Został dokonany podział geodezyjny, w wyniku którego powstały działki z drogą dojazdową, które Wnioskodawcy planują sprzedać. Jednocześnie przed sprzedażą posiadanych działek Wnioskodawcy nie występowali o wydanie pozwolenia na budowę.

W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, nie zostało udzielone potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Wnioskodawców, jako właścicieli nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości. Nigdy wcześniej Wnioskodawcy nie dokonywali sprzedaży działek. Opisana we wniosku przyszła sprzedaż posiadanych przez Wnioskodawców działek będzie pierwszą tego typu czynnością w życiu. Przyszłych nabywców przedmiotowych działek Wnioskodawcy planują poszukiwać we własnym zakresie.

Wnioskodawcy są zarejestrowani jako czynny podatnicy podatku od towarów i usług, ale nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju. usług o zbliżonym charakterze. Wnioskodawcy nie są rolnikami ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o podatku od towarów i usług. Na dzień sporządzenia wniosku o wydanie interpretacji Wnioskodawcy nie podpisali żadnej umowy przyrzeczonej sprzedaży jakiejkolwiek z posiadanych działek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z przedstawionym stanem zdarzenia przyszłego, jako osoba prywatna, Wnioskodawcy podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży działek?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawcy sądzą, że jako osoba prywatna nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawcy uzasadniają to tym, iż z nieruchomości opisanej powyżej nigdy nie czerpali dochodu, nie korzystali z ulg podatkowych czy odpisów. Jako osoba prywatna ponosili jedynie koszty wynikające z naliczonego podatku od nieruchomości. Nieruchomość zakupili w 2016 roku z zamiarem spożytkowania jej w celach prywatnych. Fakt uzyskania decyzji o warunkach zabudowy oraz podział nieruchomości na dziewięć działek nie świadczy o aktywnym obrocie nieruchomości w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym i wyklucza nazwanie tej czynności działalnością gospodarczą. W związku z powyższym sprzedaż majątku prywatnego w skład, którego wchodzą działki, nie podlega opodatkowaniu tej transakcji podatkiem VAT w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej - zawarta w ustawie - ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.).

Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług. Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury - w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT. W świetle powyższego, w ocenie Wnioskodawców, we wnioskowanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawców - w związku z planowaną sprzedażą działek, za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r. poz. 1740 ze zm.).

Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Zgodnie z art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy – podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Tym samym, nie jest działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Wobec tego, właściwe jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników podatku od towarów i usług w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej. W tym kontekście, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych, okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Jednakże każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, jest uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Zatem wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kwestii opodatkowania dostawy nieruchomości istotne jest, czy zbywca w celu dokonania sprzedaży podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W zakresie opodatkowania transakcji sprzedaży nieruchomości wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10. TSUE orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działki, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy są zarejestrowani jako czynni podatnicy podatku od towarów i usług, ale nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Wnioskodawcy nie są rolnikami ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy. Wnioskodawcy w 2016 roku dokonali zakupu do majątku osobistego działki rolnej, z zamiarem wybudowania domu jednorodzinnego i zamieszkania w nim. Z uwagi na zmianę planów i chęć pozostania w aktualnym miejscu zamieszkania (z uwagi na edukację dzieci) Wnioskodawcy podjęli decyzję o sprzedaży działki i przeznaczeniu pozyskanych ze sprzedaży środków na cele mieszkaniowe. W 2021 roku Wnioskodawcy dokonali podziału geodezyjnego działki, zakupionej w 2016 roku, w wyniku którego powstało 9 działek z drogą dojazdową, które Wnioskodawcy planują sprzedać. Działki, nie są przez Wnioskodawców w żaden sposób wykorzystywane, są one jedynie częścią majątku osobistego. Od momentu zakupu Wnioskodawcy nie udostępniali działki osobom trzecim. Również nowo powstałe działki wynikające z podziału zakupionej działki nie były oraz nie są udostępniane osobom trzecim. Ponieważ dla zakupionej w 2016 roku działki nie było ustalonego planu zagospodarowania przestrzennego, Wnioskodawcy wystąpili do Wójta Gminy o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy na tej działce, Wnioskodawcy nie występowali natomiast o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek po podziale. Jednocześnie przed sprzedażą posiadanych działek Wnioskodawcy nie występowali o wydanie pozwolenia na budowę. Przez Wójta Gminy wydana została decyzja o warunkach zabudowy, w której określono rodzaj zabudowy, jako mieszkaniowa jednorodzinna, oraz określono funkcję zagospodarowania terenu, jako teren zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, bez wymogu zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze. Wnioskodawcy nie planują czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości działek (np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej - energia została doprowadzona do działki przed podziałem geodezyjnym w 2016 roku, zaraz po zakupie – Wnioskodawcy nie planują doprowadzać sieci energetycznej do poszczególnych działek po podziale). W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, nie zostało udzielone potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Wnioskodawców, jako właścicieli nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości. Wnioskodawcy nie podpisali żadnej umowy przyrzeczonej sprzedaży jakiejkolwiek z posiadanych działek. Przyszłych nabywców przedmiotowych działek Wnioskodawcy planują poszukiwać we własnym zakresie. Wnioskodawcy nigdy wcześniej nie dokonywali sprzedaży działek. Przyszła sprzedaż posiadanych przez Wnioskodawców działek będzie pierwszą tego typu czynnością.

Wątpliwości Wnioskodawców dotyczą ustalenia, czy planowana transakcja sprzedaży wydzielonych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się do treści przepisów ustawy – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W tym miejscu należy podkreślić, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 595 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego.

W kontekście powyższych rozważań istotna jest więc ocena, czy z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawcy podejmowali działania charakterystyczne dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Ocena ta powinna przy tym uwzględniać nie tylko samodzielne znaczenie poszczególnych kryteriów kwalifikacji określonych działań jako cech charakteryzujących działalność handlową, ale też brać pod uwagę całokształt tych działań, ich wzajemne uzupełnianie się i przydatność z punktu widzenia tego rodzaju działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek świadczących o aktywności Wnioskodawców w przedmiocie zbycia nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie obrotem nieruchomościami. W analizowanym przypadku nie wystąpił ciąg zdarzeń, które przesądzają, że sprzedaż wskazanej we wniosku nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawcy nie podjęli takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Wnioskodawcy wskazali, że zakupu działki rolnej dokonali do majątku osobistego, z zamiarem wybudowania domu jednorodzinnego i zamieszkania w nim natomiast decyzję o sprzedaży działki podjęli z uwagi na zmianę planów i chęć pozostania w aktualnym miejscu zamieszkania (z uwagi na edukację dzieci). Przy tym Wnioskodawcy wskazali, że pozyskane ze sprzedaży środki przeznaczą na cele mieszkaniowe. Przed planowaną sprzedażą Wnioskodawcy jedynie dokonali podziału zakupionej działki na 9 działek z drogą dojazdową oraz wystąpili o wydanie decyzji o warunkach zabudowy w celu określenia rodzaju dopuszczalnej zabudowy na zakupionej działce. Wnioskodawcy nie występowali natomiast o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla nowo powstałych działek po podziale oraz nie występowali o wydanie pozwolenia na budowę. Wnioskodawcy nie planują czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości działek (np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej). W związku z planowaną sprzedażą nieruchomości, nie zostało udzielone potencjalnemu nabywcy pełnomocnictwo/zgoda do dokonania w imieniu Wnioskodawców, jako właścicieli nieruchomości, dodatkowych czynności w odniesieniu do nieruchomości. Wnioskodawcy nie podpisali żadnej umowy przyrzeczonej sprzedaży jakiejkolwiek z posiadanych działek. Przy tym przyszłych nabywców przedmiotowych działek Wnioskodawcy planują poszukiwać we własnym zakresie. Jednocześnie działki, nie są przez Wnioskodawców w żaden sposób wykorzystywane w tym nie są udostępniane osobom trzecim, są one jedynie częścią majątku osobistego. Co więcej Wnioskodawcy nigdy wcześniej nie dokonywali sprzedaży działek (sprzedaż posiadanych przez Wnioskodawców działek będzie pierwszą tego typu czynnością). Zatem mając na uwadze okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że z tytułu transakcji sprzedaży działek Wnioskodawcy nie będą podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W analizowanym przypadku sprzedaż działek można uznać za czynność rozporządzania własnym majątkiem Wnioskodawców, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Zatem planowana przez Wnioskodawców sprzedaż działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji planowana transakcja sprzedaży wydzielonych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.