2021.06.22 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-2.4011.262.2021.2.AG
z 22 czerwca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 marca 2021 r. (data wpływu 9 marca 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek – uzupełniony pismem z 1 czerwca 2021 r. (data wpływu 8 czerwca 2021 r.) – o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie preferencyjnego opodatkowania dochodów generowanych przez prawa własności intelektualnej (tzw. IP Box).

We wniosku przedstawiono następujące stany faktyczne oraz następujące zdarzenia przyszłe.

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej, której przedmiotem jest tworzenie rozwijanie oraz ulepszanie oprogramowania użytkowego na rzecz Kontrahenta lub podmiotów przez niego wskazanych.

W ramach umowy Wnioskodawca zobowiązuje się do:

opracowywania, projektowania, tworzenia lub modyfikowania oprogramowania oraz aplikacji, w szczególności w języku (…) oraz (…), według potrzeb określonych przez Kontrahenta lub podmiotów wskazanych przez Kontrahenta;
doradztwa w procesie tworzenia specyfikacji i wymogów biznesowych dla aplikacji lub oprogramowania;
doradztwa w zakresie korzystania z oprogramowania oraz aplikacji, w tym m.in. udzielenia porad i instrukcji;
podejmowania działań naprawczych bądź utrzymujących lub podnoszących zakres funkcjonalności oprogramowania lub aplikacji;
przygotowania i realizowania projektów IT oraz wdrażania trwałych rozwiązań technologicznych;
przygotowania dokumentacji projektowej, wytwórczej i użytkowej, zgodnie ze standardami rynkowymi i wymaganiami Kontrahenta;
utrzymywania i rozwoju systemów informatycznych Kontrahenta;
przygotowania bieżących raportów z wykonywanych czynności;
utrzymywania właściwych relacji z partnerami biznesowymi Kontrahenta, innymi kontrahentami i współpracownikami.

W szczególności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca na podstawie posiadanej wiedzy specjalistycznej i doświadczenia w zakresie przygotowania kompleksowych rozwiązań związanych z tworzeniem, rozwijaniem oraz ulepszaniem oprogramowania użytkowego realizuje zadania programistyczne na rzecz kontrahenta lub na rzecz podmiotów przez niego wskazanych.

W wyniku prowadzonych prac powstają autorskie prawa do oprogramowania, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Autorskie oprogramowanie użytkowe wytworzone przez Wnioskodawcę stanowi utwór podlegający ochronie prawnej.

Natomiast rozwijając lub ulepszając oprogramowanie użytkowe, Wnioskodawca działa na zlecenie kontrahenta lub podmiotu przez niego wskazanego będących właścicielami ulepszanego lub rozwijanego oprogramowania. Wnioskodawca nie jest właścicielem ulepszanego lub rozwijanego oprogramowania, nie posiada też prawa do korzystania z niego na podstawie umowy licencyjnej. Ulepszając lub rozwijając program użytkowy, Wnioskodawca stwarza programy, które umożliwiają rozszerzenie zakresu funkcjonowania użyteczności tego oprogramowania. Wnioskodawca ulepszając lub rozwijając oprogramowanie użytkowe, wytwarza nowe prawa własności intelektualnej, które rozwijają oprogramowanie użytkowe kontrahenta lub podmiotu wskazanego przez kontrahenta.

W wyniku prowadzonych prac związanych z rozwijaniem i ulepszaniem programów użytkowych powstają autorskie prawa do oprogramowania, które podlegają ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Wytwarzane, ulepszane lub rozwijane przez Wnioskodawcę oprogramowania opierają się na indywidualnych pomysłach i są efektem własnej, indywidualnej, twórczej działalności intelektualnej.

Wnioskodawca wskazuje, że w ramach działalności gospodarczej prowadzi prace w sposób systematyczny, zaplanowany i metodyczny w celu tworzenia nowych zastosowań przy wykorzystaniu zasobów wiedzy. Wnioskodawca wykorzystuje przy tym własną inwencję twórczą i korzysta z posiadanej przez siebie wiedzy i umiejętności. Niniejsze przesądza m.in. o elemencie „twórczym” owej działalności, tzn. są to działania, które choćby w minimalnym stopniu odróżniają się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem posiadają cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia. Wytwarzane, ulepszane lub rozwijane przez Wnioskodawcę programy użytkowe są przejawem wyrazu twórczego, bowiem polegają na doborze najbardziej wydajnych i odpowiednich metod oraz środków, które mają zapewnić stworzenie konkretnej funkcjonalności.

Należy podkreślić, iż programy użytkowe stworzone, ulepszone lub rozwinięte przez Wnioskodawcę na rzecz kontrahenta lub podmiotów przez niego wskazanych cechują się oryginalnością oraz posiadają indywidualny charakter.

Wkład twórczy Wnioskodawcy jest przeciwieństwem rutynowości, rozumianych jako czynności mechaniczne. Wnioskodawca wytwarza, ulepsza lub rozwija programy użytkowe które stanowią – utwory w rozumieniu art. 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wobec czego cechują się oryginalnością i indywidualnością.

Wnioskodawca nie jest podmiotem, który pełni wyłącznie proste funkcje produkcyjne, ponieważ ponosi ryzyko związane ze swoją działalnością wytwórczą, a w jej następstwie zdobywa prawa do stworzonego dzieła. Stworzone programy użytkowe stanowią przejaw jego twórczej działalności. Ulepszenie lub rozwinięcie programów użytkowych polega na rozszerzeniu funkcjonalności powierzonego oprogramowania użytkowego, w efekcie czego Wnioskodawca wytwarza nowe prawa do własności intelektualnej, które również są przejawem działalności twórczej.

Należy jednoznacznie wskazać, że Wnioskodawca podejmuje pracę nad jakimś projektem, posiadając nakreślony cel w postaci wytworzenia, ulepszenia lub rozwinięcia oprogramowania. Wnioskodawca prowadzi również pracę według ścisłego harmonogramu. Począwszy od wymagań umownych dotyczących poprawnej dokumentacji swojej działalności, to oprogramowanie wymaga wielu składowych tworzonych w odpowiedniej kolejności i z należytą uwagą.

Zasobami wiedzy, które Wnioskodawca określa przy planowaniu projektu, są technologie informatyczne, czyli Jego wiedza o oprogramowaniu i narzędziach informatycznych oraz środowisku programowym, sprzętowym i biznesowym, w jakim program ma funkcjonować.

Jego działalność, bazująca na dostępnej aktualnie i rozwijanej wiedzy, jest ukierunkowana na wykorzystanie zasobów wiedzy lub umiejętności w celu zwiększenia zasobów wiedzy do tworzenia nowych produktów, procesów lub usług w formie nowych technologii.

W swojej działalności Wnioskodawca zawsze stara się dostarczyć najnowsze rozwiązania w branży, zapoznając się z obecnym stanem techniki w branży IT oraz z aktualnymi zastosowaniami wprowadzonymi w działalności Jego Kontrahenta lub podmiotów przez niego wskazanych. Wnioskodawca podkreśla, że z wykorzystaniem wszystkich możliwych zasobów wiedzy, które posiada w swojej działalności, planuje, projektuje i tworzy innowacyjne rozwiązania w postaci oprogramowania użytkowego lub nowych funkcjonalności, użyteczności powierzonego oprogramowania.

Opisane okoliczności wyraźnie wskazują, że Wnioskodawca prowadzi działalność badawczo-rozwojową, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, obejmującą prace rozwojowe nad programami użytkowymi, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Działalność ta jest prowadzona od 2 stycznia 2020 r.

W zamian za wykonane usługi Wnioskodawca otrzymuje umówione wynagrodzenie, płatne w okresach miesięcznych. W zamian za wynagrodzenie Wnioskodawca przenosi na Kontrahenta autorskie prawa majątkowe do programu użytkowego lub funkcjonalnej całości obejmującej wytworzenie nowych własności intelektualnych, w ramach których Wnioskodawca również przenosi na Kontrahenta prawa majątkowe. Zatem Wnioskodawca otrzymuje dochody ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej. Ulepszenie lub rozwinięcie powierzonego programu stanowi nowe oprogramowanie, które jest odrębnym przedmiotem obrotu i stanowi nowe prawo do własności intelektualnej.

Od 2 stycznia 2020 r. Wnioskodawca prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której wyodrębnia poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz ustala przypadające na nie przychody i koszty uzyskania. Wskazana dodatkowa ewidencja jest prowadzona od 2 stycznia 2020 r. na bieżąco, w trakcie ponoszenia wydatków na działalność badawczo-rozwojową i uzyskiwania przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, która polega na wytwarzaniu, ulepszeniu oraz rozwinięciu oprogramowania użytkowego, Wnioskodawca poniósł w 2020 r. następujące wydatki:

koszt zakupu wyposażenia biurowego – Wnioskodawca dba o efekty pracy, dlatego jest zmuszony ponosić koszty związane z wyposażeniem biura, np. biurko, krzesło, materiały biurowe. Odpowiednio przygotowane miejsce pracy pozwala zoptymalizować osiągane wyniki, stąd należy przyjąć, że wydatki te są dla Wnioskodawcy kosztami niezbędnymi w prowadzonej przez Niego działalności gospodarczej, a w konsekwencji: wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego;
koszt zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego – należy podkreślić, iż zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (np. telefon, komputer, akcesoria) to koszty stałe, które są konieczne do prowadzenia działalności gospodarczej jako programisty. Tworzenie oprogramowania zdecydowanie wymaga sprawnego i nowoczesnego sprzętu komputerowego i elektronicznego. Komputer jest podstawowym narzędziem pracy każdego programisty. Natomiast pozostały sprzęt elektroniczny wspomaga wykonywane prace oraz uwydatnia jej efekty. Z cała pewnością należy stwierdzić, że przedmioty te są ścisle związane z zawodem wykonywanym przez Wnioskodawcę i są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem programów, a w konsekwencji: wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego;
opłaty za telefon – należy podkreślić, że wydatki związane z użytkowaniem telefonu umożliwiają kontakt z kontrahentem lub podmiotem przez niego wskazanym, zatem należy jednoznacznie wskazać, że wydatki te są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem oprogramowania użytkowego, a w konsekwencji wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego,
koszt dokształcenia zawodowego – koszt ten obejmuje takie wydatki, jak m.in. literatura branżowa udział w szkoleniach i kursach szkoleniowych. W tym miejscu należy podkreślić konieczność poniesienia wydatków na nieustanne kształcenie się Wnioskodawcy w branży IT, która podlega ciągłym zmianom. Oprogramowanie wytwarzane jest przede wszystkim na podstawie wiedzy i doświadczenia Wnioskodawcy. Dla jego finalnego kształtu decydujące znaczenie mają przede wszystkim posiadane przez niego informacje specjalne i wiedza specjalistyczna. W tym celu Wnioskodawca ustawicznie pogłębia swój zasób wiedzy, poznaje nowe technologie, co przyczynia się do pogłębienia jego wiedzy. Zatem wydatki te są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem oprogramowania użytkowego, a w konsekwencji wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego;
koszt usług księgowych – koszt tej jest nieodzowny do wytworzenia, ulepszenia lub rozwinięcia oprogramowania użytkowego. Dzięki nabyciu usług księgowych od profesjonalnego podmiotu Wnioskodawca ma więcej czasu na wykonywanie prac programistycznych, co w sposób oczywisty przekłada się na jakość tworzonego, ulepszanego lub rozwijanego programu użytkowego. Nabywanie usług księgowych jest niezbędne do prowadzenia działalności w szczególności do prawidłowego prowadzenia ewidencji na potrzeby realizacji poszczególnych projektów badawczo-rozwojowych, w efekcie czego powstają nowe programy użytkowe lub Wnioskodawca ulepsza lub rozwija powierzone programy użytkowe przez kontrahenta lub podmiot przez niego wskazany. Zatem wydatki te są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem oprogramowania użytkowego, a w konsekwencji: wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego;
koszty składek na ubezpieczenie społeczne – wskazane wydatki są obowiązkowe, aby móc prowadzić działalność w Polsce, co przekłada się na możliwość świadczenia przez Wnioskodawcę usług w zakresie tworzenia, ulepszania lub rozwijania programów użytkowych. Zatem wydatki te są niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem oprogramowania użytkowego, a w konsekwencji: wytworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego.

W najbliższym czasie (2021 r. – zdarzenie przyszłe) Wnioskodawca oprócz ww. kosztów będzie ponosił koszty:

koszt dostępu do Internetu – należy podkreślić, że wydatki związane z dostępem do Internetu będą niezbędne do realizacji usług i związanych z tworzeniem oprogramowania użytkowego, szybkie i stabilne łącze jest nieodzowne w pracy Wnioskodawcy, pozwala nie tytko na zdalny kontakt z kontrahentem lub podmiotem przez niego wskazanym, ale również umożliwia testowanie tworzonego oprogramowania, czy znalezienie informacji w dostępnych źródłach wiedzy. Wskazane wydatki będą niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem oprogramowania użytkowego, a w konsekwencji wytworzenia, ulepszenia lub rozwijania oprogramowania użytkowego;
leasingu i użytkowania samochodu – koszt związany z leasingiem oraz użytkowaniem samochodu (np. paliwo, ubezpieczenie, serwis) umożliwią Wnioskodawcy sprawny transport, czy to do kontrahenta lub podmiotu przez niego wskazanego w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych. Podkreślić należy, iż leasing i użytkowanie samochodu będzie wprost związany z wytworzeniem oprogramowania i będą to wydatki niezbędne do prowadzenia działalności związane z tworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego.

Opisane wyżej (ponoszone obecnie i zamierzone) koszty uzyskania przychodu ponoszone przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej uznawane są/będą per se za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. wydatki bezpośrednio powiązane z poszczególnym oprogramowaniem użytkowym.

W przypadku braku możliwości pełnego alokowania konkretnego kosztu poniesionego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej do przychodów ze zbycia oprogramowania użytkowego Wnioskodawca ustali faktyczny koszt poniesiony w danym okresie na prowadzoną przez Niego działalność związaną z wytwarzaniem określonego programu użytkowego według odpowiedniej proporcji, która będzie odpowiadać przyczynieniu się danego kosztu do osiągnięcia konkretnego przychodu z prowadzonej działalności gospodarczej w danym okresie, np. na podstawie czasochłonności prowadzonych prac.

Wnioskodawca nie nabywa wyników prac badawczo-rozwojowych prowadzonych przez inne podmioty ani praw autorskich innych podmiotów.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku udzielono odpowiedzi na następujące pytania:

Jaką formę opodatkowania dochodów uzyskiwanych z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej wybrał Wnioskodawca?

Wnioskodawca rozlicza się na podstawie prowadzonej Podatkowej Księgi Przychodów i Rozchodów, a wybrana forma opodatkowania to podatek liniowy 19%.

Czy efektem prowadzonych prac jest projektowanie i tworzenie przez Wnioskodawcę produktów, które – w stosunku do dotychczasowej działalności Wnioskodawcy – mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter; czy te produkty w znacznym stopniu odróżniają się od tych dotychczas funkcjonujących w ofercie Wnioskodawcy albo w ogóle w praktyce gospodarczej?

Tak, efektem prowadzonych przez Wnioskodawcę prac jest projektowanie i tworzenie produktów, które mają nowy, bardziej innowacyjny, ulepszony charakter, produkty w znacznym stopniu odróżniają się od tych dotychczas funkcjonujących.

Czy:

usługi świadczone przez Wnioskodawcę, zgodnie z zawartą umową, są wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonych przez zlecającego te czynności;
Wnioskodawca, wykonując te usługi, ponosi ryzyko gospodarcze związane z prowadzoną działalnością;
odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat czynności podejmowanych przez Wnioskodawcę oraz ich wykonywanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi Wnioskodawca czy zlecający wykonanie tych czynności?

Świadcząc usługi, Wnioskodawca ma możliwość samodzielnego kształtowania czasu pracy przeznaczonego na realizację przedmiotu umowy, tak aby efekty pracy zostały wykonane z należytą starannością i w terminie wskazanym przez kontrahenta. Usługi wykonywane przez Wnioskodawcę mogą być wykonywane w siedzibie kontrahenta, u współpracowników kontrahenta albo w innym dogodnym dla Wnioskodawcy miejscu (kontrahent nie narzuca miejsca wykonywania usług)

Odpowiadając na pkt b i c Wnioskodawca wskazuje, że zgodnie z zawartą umową Wnioskodawca ponosi odpowiedzialność za wszelkie szkody poniesione przez Kontrahenta w związku z niewykonaniem lub nienależytym wykonaniem umowy na zasadach ogólnych, a więc narażony jest również na ryzyko gospodarcze.

Czy czynności opisane we wniosku Wnioskodawca wykonuje zgodnie ze swoją metodyką, a więc czy Wnioskodawca planuje swoje działania, czy jest to metodyka występująca u zleceniodawcy (Kontrahenta lub podmiotów przez niego wskazanych)?

Opisane we wniosku usługi Wnioskodawca wykonuje zgodnie ze swoją metodyką, uwzględniając standardy Kontrahenta. Działalność jest prowadzona w sposób uporządkowany i zaplanowany, przy czym uporządkowania i zaplanowania prac dokonuje samodzielnie Wnioskodawca, uwzględniając potrzeby Kontrahenta.

Czy w dodatkowej ewidencji Wnioskodawca na bieżąco wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu?

Jak wskazano w złożonym wniosku, od 2 stycznia 2020 r. Wnioskodawca prowadzi odrębną ewidencję, o której mowa w art. 30cb ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w której są wyodrębniane poszczególne kwalifikowane prawa własności intelektualnej oraz ustala przypadające na nie przychody i koszty uzyskania. Wskazana dodatkowa ewidencja jest prowadzona na bieżąco w trakcie ponoszenia wydatków na działalność badawczo-rozwojową i uzyskiwania przychodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej. Na bieżąco Wnioskodawca wyodrębnia koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu.

Czy i w jaki sposób Wnioskodawca obliczy tzw. wskaźnik nexus (art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych)?

Wskaźnik nexus oblicza zgodnie ze wzorem:

(a + b)*1,3 / (a + b + c + d)

gdzie poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione na:

a – prowadzoną bezpośrednio działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem, np. wszelkie koszty związane z zakupem sprzętu komputerowego;
b – nabycie wyników prac B+R związanych z danym prawem od podmiotów niepowiązanych;
c – nabycie wyników prac B+R związanych z danym prawem od pomiotów powiązanych;
d – nabycie kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

W przypadku prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie ponosi kosztów związanych z nabyciem wyników prac badawczo-rozwojowych od podmiotów powiązanych oraz niepowiązanych, a także nie nabywa kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, zatem b = 0, c = 0 i d = 0. Na potrzeby obliczenia wskaźnika nexus pod uwagę Wnioskodawca zamierza wziąć wyłącznie koszty bezpośrednio związane z wytwarzaniem, ulepszeniem oraz rozwinięciu oprogramowania użytkowego.

Czy „Kontrahent”, o którym mowa we wniosku, jest podmiotem polskim, czy zagranicznym (w jakim kraju); jeśli jest to podmiot zagraniczny, to czy usługi dla tego podmiotu są wykonywane przez Wnioskodawcę w Polsce czy w kraju, w którym podmiot ten ma siedziby?

Kontrahent jest polskim podmiotem, a usługi są wykonywane na terytorium kraju.

Jeśli ww. usługi są wykonywane w kraju, w którym podmiot ten ma siedziby, to proszę wskazać, czy działalność gospodarcza w tym państwie jest prowadzona za pośrednictwem zakładu w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a tym państwem?

Nie dotyczy.

Co należy rozumieć pod pojęciem kosztu zakupu wyposażenia biurowego; Wnioskodawca wskazał, że na te wydatki składa się np. biurko, krzesło, materiały biurowe, w związku z tym należy wskazać, czy pod tym pojęciem Wnioskodawca ma na myśli również inne wydatki, jeśli tak – należy jednoznacznie wskazać jakie?

Pod pojęciem „koszt zakupu wyposażenia biurowego” należy rozumieć zakup biurka, krzesła, regał biurowy oraz koszt materiałów biurowych, takich jak: papier, tusz/toner do drukarki, długopisy i notesy, papier ksero.

Czy wyposażenie biurowe stanowi środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej?

Wyposażenie biurowe stanowi środki trwałe, jeśli jego wartość przekracza 3 500 zł, a okres ekonomicznej użyteczności jest dłuższy niż 1 rok obrotowy.

Co należy rozumieć pod pojęciem kosztu zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego; Wnioskodawca wskazał, że na te wydatki składa się np. telefon, komputer, akcesoria, w związku z tym należy wskazać, czy pod tym pojęciem Wnioskodawca ma na myśli również inne wydatki, jeśli tak – należy jednoznacznie wskazać jakie?

Pod pojęciem kosztu zakupu sprzętu komputerowego i elektronicznego należy rozumieć, np. sprzęt komputerowy (laptop, komputer, monitor, myszka, drukarka, dyski zewnętrzne, słuchawki, klawiatura) i sprzęt elektroniczny (telefon, tablet, telewizor) niezbędny do świadczenia usług w zakresie wytwarzania, ulepszenia oraz rozwijania oprogramowania użytkowego. Zakup urządzeń, takich jak: monitor, telewizor, tablet i telefon pozwala Wnioskodawcy na realizację przedmiotu umowy z zachowaniem najwyższej jakości usług. Wymienione wyżej urządzenia posiadają różne systemy operacyjne i parametry wyświetlaczy, a także różne podzespoły, takie jak procesor, pamięć (…), co pozwala na ich wykorzystanie do sprawdzenia i poprawy funkcjonalności działania wytwarzanego, ulepszanego i rozwijanego oprogramowania użytkowego oraz umożliwia sprawdzenie jego funkcjonalności w różnych środowiskach pracy. Komponenty ułatwiające korzystanie z komputera znacznie poprawiają ergonomię pracy, co z kolei przekłada się na jakość i szybkość świadczonych usług. Zakup specjalistycznego sprzętu, którego parametry pozwalają na realizację wymagających zadań, jest konieczny w związku z bardzo dynamicznym rozwojem technologii oraz pojawianiem się coraz to nowych technik pracy. Sprzęt ten jest niezbędny w pracy Wnioskodawcy, która związana jest z wytwarzaniem, ulepszaniem i rozwijaniem oprogramowania użytkowego, bowiem pozwala na świadczenie usług efektywnie i zapewnia ich wysoką jakość

Czy sprzęt komputerowy oraz elektroniczny stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej?

Sprzęt komputerowy oraz elektroniczny stanowią środki trwałe w prowadzonej działalności gospodarczej, jeżeli okres ich ekonomicznej użyteczności dla Wnioskodawcy przekracza 1 rok obrotowy, a także ich wartość przekracza 3 500 zł. Ponadto, sprzęt komputerowy jest głównym narzędziem pracy Wnioskodawcy, za pomocą którego może świadczyć usługi, a zatem jest niezbędny do osiągania przychodu z prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej.

Co należy rozumieć pod pojęciem wydatków na dokształcanie zawodowe; Wnioskodawca wskazał, że koszt ten obejmuje takie wydatki, jak m.in. literatura branżowa, udział w szkoleniach i kursach szkoleniowych, w związku z tym należy wskazać, czy pod tym pojęciem Wnioskodawca ma na myśli również inne wydatki, jeśli tak – należy jednoznacznie wskazać jakie?

Pod pojęciem wydatków na dokształcanie zawodowe należy rozumieć zakup literatury fachowej, jest to zbiór cyfrowych i papierowych księgozbiorów potrzebnych do wytwarzania, ulepszenia oraz rozwijania oprogramowania użytkowego. Dzięki tym publikacjom Wnioskodawca uzyskuje dodatkową wiedzę teoretyczną. Pod pojęciem wydatków na szkolenia i kursy należy rozumieć m.in. koszt wstępu/udziału w szkoleniach/kursach związanych z usługami świadczonymi w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z koniecznością ciągłego rozwijania zakresu swojej wiedzy oraz umiejętności Wnioskodawca bierze udział w szkoleniach oraz kursach, które pozwalają nie tylko na rozwój umiejętności, ale również utrzymanie i wzrost poziomu jakości oferowanych przez Wnioskodawcę usług. Ponadto, dzięki szkoleniom i kursom organizowanym przez środowiska programistyczne, Wnioskodawca może dowiadywać się o nowych rozwiązaniach i zastosowaniach występujących w tej dziedzinie wiedzy. Jest to istotny aspekt działalności z uwagi na nowatorski charakter świadczonych usług. W związku z powyższym ww. wydatki są bezpośrednio powiązane z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością związaną z wytwarzaniem, ulepszaniem oraz rozwijaniem oprogramowania użytkowego.

Co należy rozumieć pod pojęciem kosztów leasingu i użytkowania samochodu; Wnioskodawca wskazał, że koszt ten obejmuje takie wydatki, jak np. paliwo, ubezpieczenie, serwis, w związku z tym należy wskazać, czy pod tym pojęciem Wnioskodawca ma na myśli również inne wydatki, jeśli tak – należy jednoznacznie wskazać jakie?

Przez koszty związane z leasingiem oraz użytkowaniem samochodu należy rozumieć koszt zakupu paliwa, ubezpieczenie pojazdu, serwis, raty leasingowe. Jak zostało to wskazane we wniosku, ww. wydatki umożliwią sprawny transport, czy to do kontrahenta lub podmiotu przez niego wskazanego w celu konsultacji dotyczących tworzonego oprogramowania, czy to do specjalistycznego sklepu w celu nabycia potrzebnych urządzeń programistycznych. Podkreślić należy, iż leasing i użytkowanie samochodu będzie wprost związany z wytworzeniem oprogramowania, będą to wydatki niezbędne do prowadzenia działalności związanej z tworzeniem, ulepszeniem lub rozwijaniem oprogramowania użytkowego.

Co należy rozumieć pod pojęcie kosztów usług księgowych?

Pod pojęciem kosztów usług księgowych należy rozumieć wydatki poniesione w związku z prowadzeniem księgowości przez wykwalifikowany podmiot. Dzięki prowadzeniu księgowości przez specjalistów Wnioskodawca może w pełni skupić się na świadczeniu usług w zakresie tworzenia, ulepszania i rozwijania oprogramowania użytkowego, co przekłada się na jakość świadczonych usług.

Co należy rozumieć pod pojęciem kosztów dostępu do Internetu?

Pod pojęciem kosztów dostępu do Internetu należy rozumieć koszty usług zewnętrznego dostawcy zapewniające dostęp do sieci Internet, rozliczone na podstawie otrzymanych faktur, co jest niezbędne podczas świadczenia usług programistycznych.

Co należy rozumieć pod pojęciem kosztów składek na ubezpieczenie społeczne?

Pod pojęciem kosztów składek na ubezpieczenie społeczne należy rozumieć składki ubezpieczenia emerytalnego, rentowego, chorobowego i wypadkowego obowiązkowe w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej w Polsce.

Zważywszy na pytania zawarte we wniosku dotyczące roku 2021 r. oraz lat następnych (pytanie nr 2 i nr 4), należy jednoznacznie wskazać, czy opisane i wyeksponowane we wniosku oraz uzupełnieniu (na skutek wezwania) informacje/dane/warunki będą obowiązywać również w roku 2021 i latach następnych?

Tak, opisane i wyeksponowane we wniosku oraz niniejszym piśmie uzupełniającym informacje/dane/warunki będą obowiązywać również w roku 2021 i latach następnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku (5%) IP BOX w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2020 r. z przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania użytkowego (wytwarzanego, ulepszanego lub rozwijanego)? (stan faktyczny)
Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku (5%) IP-BOX w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2021 r. i następnych z przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania użytkowego (wytwarzanego, ulepszanego lub rozwijanego)? (zdarzenie przyszłe)
Czy wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2020 r. na: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej? (stan faktyczny)
Czy wydatki, jakie będzie ponosił Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2021 r. (i dalej) na: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, koszty dostępu do Internetu, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe, leasing i użytkowanie samochodu – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej? (zdarzenie przyszłe)

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1.

Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku (5%) IP BOX w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2020 r. z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania użytkowego (wytwarzanego, ulepszanego i rozwijanego).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2.

Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku (5%) IP BOX w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2021 r. i następnych z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania użytkowego (wytwarzanego, ulepszanego i rozwijanego).

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3.

Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2020 r. na: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4.

Wydatki, jakie będzie ponosił Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2021 r. (i następne) na zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, koszty dostępu do Internetu, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe, leasing i użytkowanie samochodu – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o PIT, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji, należy uznać za koszty do obliczenia wskaźnika Nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 ustawy o PIT, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jako koszty bezpośrednio związane z prowadzoną przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych stanów faktycznych oraz przedstawionych zdarzeń przyszłych jest prawidłowe.

Przedsiębiorcy osiągający dochody generowane przez prawa własności intelektualnej od 1 stycznia 2019 r. mogą korzystać z preferencyjnej stawki w podatku dochodowym. Na podstawie art. 1 pkt 25 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy  Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193), w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych dodano art. 30ca i art. 30cb.

Zgodnie z art. 30ca ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1426 ze zm.): podatek od osiągniętego przez podatnika w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej wynosi 5% podstawy opodatkowania.

W myśl art. 30ca ust. 2 ww. ustawy: kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej są:

patent,
prawo ochronne na wzór użytkowy,
prawo z rejestracji wzoru przemysłowego,
prawo z rejestracji topografii układu scalonego,
dodatkowe prawo ochronne dla patentu na produkt leczniczy lub produkt ochrony roślin,
prawo z rejestracji produktu leczniczego i produktu leczniczego weterynaryjnego dopuszczonych do obrotu,
wyłączne prawo, o którym mowa w ustawie z dnia 26 czerwca 2003 r. o ochronie prawnej odmian roślin (Dz. U. z 2018 r. poz. 432 oraz z 2020 r. poz. 288),
autorskie prawo do programu komputerowego

– podlegające ochronie prawnej na podstawie przepisów odrębnych ustaw lub ratyfikowanych umów międzynarodowych, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, oraz innych umów międzynarodowych, których stroną jest Unia Europejska, których przedmiot ochrony został wytworzony, rozwinięty lub ulepszony przez podatnika w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej.

Podstawę opodatkowania stanowi suma kwalifikowanych dochodów z kwalifikowanych praw własności intelektualnej osiągniętych w roku podatkowym (art. 30ca ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Stosownie natomiast do ust. 4 art. 30ca tej ustawy: wysokość kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej ustala się jako iloczyn dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągniętego w roku podatkowym i wskaźnika obliczonego według wzoru:

(a + b) * 1,3 / a + b + c + d

w którym poszczególne litery oznaczają koszty faktycznie poniesione przez podatnika na:

a – prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej,
b – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu niepowiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 3,
c – nabycie wyników prac badawczo-rozwojowych związanych z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, innych niż wymienione w lit. d, od podmiotu powiązanego w rozumieniu art. 23m ust. 1 pkt 4,
d – nabycie przez podatnika kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Do kosztów, o których mowa w ust. 4, nie zalicza się kosztów, które nie są bezpośrednio związane z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, w szczególności odsetek, opłat finansowych oraz kosztów związanych z nieruchomościami (art. 30ca ust. 5 ww. ustawy).

W myśl art. 30ca ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: w przypadku gdy wartość wskaźnika, o którym mowa w ust. 4, jest większa od 1, przyjmuje się, że wartość ta wynosi 1.

Zgodnie natomiast z art. 30ca ust. 7 powołanej ustawy: dochodem (stratą) z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej jest obliczony zgodnie z art. 9 ust. 2 dochód (strata) z pozarolniczej działalności gospodarczej w zakresie, w jakim został osiągnięty:

z opłat lub należności wynikających z umowy licencyjnej, która dotyczy kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej;
z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej uwzględnionego w cenie sprzedaży produktu lub usługi;
z odszkodowania za naruszenie praw wynikających z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jeżeli zostało uzyskane w postępowaniu spornym, w tym postępowaniu sądowym albo arbitrażu.

Stosownie do art. 30ca ust. 8 ww. ustawy: do ustalenia dochodów (strat), o których mowa w ust. 7 pkt 3, przepis art. 23o stosuje się odpowiednio.

W myśl art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 ww. ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Stosownie do art. 30cb ust. 3 ww. ustawy: w przypadku gdy na podstawie ksiąg rachunkowych lub ewidencji, o której mowa w ust. 2, nie jest możliwe ustalenie dochodu (straty) z kwalifikowanych praw własności intelektualnej, podatnik jest obowiązany do zapłaty podatku zgodnie z art. 27 lub art. 30c.

Powyższe przepisy wprowadzają korzystne rozwiązania podatkowe dla przedsiębiorców, którzy uzyskują dochody z komercjalizacji wytworzonych lub rozwiniętych przez nich praw własności intelektualnej, tzw. Innovation Box. W tym zakresie wpisują się one w realizację „Planu na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju”, „Strategii na rzecz doskonałości naukowej, nowoczesnego szkolnictwa wyższego, partnerstwa z biznesem i społecznej odpowiedzialności nauki” oraz „Strategii na Rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju” w obszarze innowacyjności. Znowelizowane przepisy mają prowadzić do wzrostu zainteresowania pracami badawczo-rozwojowymi prowadzonymi w Polsce oraz stanowić swoiste „zamknięcie” łańcucha wartości związanego z procesem tworzenia i komercjalizacji innowacyjnych rozwiązań będących efektem prac badawczo-rozwojowych.

Należy także wskazać, że powyższe regulacje polegają na preferencyjnym opodatkowaniu 5% stawką podatkową dochodów uzyskiwanych przez podatnika z praw własności intelektualnej, których podatnik jest właścicielem, współwłaścicielem, użytkownikiem lub posiada prawa do korzystania z nich na podstawie umowy licencyjnej i które są chronione na podstawie obowiązującego prawa krajowego lub międzynarodowego przez m.in. patent, dodatkowe prawo ochronne na wzór użytkowy czy prawo z rejestracji wzoru przemysłowego, zwane „kwalifikowanymi prawami własności intelektualnej”.

Możliwość skorzystania z ulgi Innovation Box ma miejsce również w sytuacji, gdy podatnik dokona zakupu kwalifikowanych praw własności intelektualnej, o których mowa powyżej, pod warunkiem że następnie poniesie on koszty związane z rozwojem lub ulepszeniem nabytego prawa.

Dochodem kwalifikującym się do ulgi Innovation Box jest dochód uzyskany z tytułu należności/opłat licencyjnych lub innych należności związanych z wykorzystywaniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, dochód ze sprzedaży kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, jak również, co istotne, dochód z tego aktywa uwzględniony w cenie sprzedaży produktu lub usługi określany na zasadzie ceny rynkowej.

Warunkiem koniecznym dla skorzystania z omawianej preferencji jest wymóg prowadzenia przez podatnika działalności badawczo-rozwojowej bezpośrednio związanej z wytworzeniem, komercjalizacją, rozwojem lub ulepszeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej, co stanowi wyraz realizacji zasady nexus. Poziom dochodu kwalifikowanego do zastosowania preferencyjnej stawki opodatkowania będzie wyliczany przy zastosowaniu formuły (wzoru) wynikającej z raportu nr 5 BEPS. Przewidziano także możliwość zlecenia wykonania prac badawczo-rozwojowych innym podmiotom zarówno niepowiązanym, jak i powiązanym.

Podatnik będzie miał możliwość stosowania niniejszej ulgi przez cały okres trwania ochrony prawnej kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W przypadku tych aktywów, które podlegają procedurze zgłoszenia/rejestracji, podatnik będzie mógł skorzystać z preferencji podatkowej od momentu zgłoszenia lub złożenia wniosku o rejestrację (obowiązek zwrotu kwoty ulgi w przypadku wycofania wniosku, odmowy udzielania prawa lub odrzucenia wniosku o rejestrację).

Należy także wskazać, że oprogramowanie – definiowane jako ogół informacji w postaci zestawu instrukcji, zaimplementowanych interfejsów i zintegrowanych danych przeznaczonych dla komputera do realizacji wyznaczonych celów – podlega ochronie jak utwór literacki z art. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1231 ze zm.). Stąd oprogramowanie może być uznane za kwalifikowane IP, w świetle art. 30ca ust. 2 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeśli jego wytworzenie, rozszerzenie lub ulepszenie jest wynikiem prac badawczo-rozwojowych.

Zgodnie z art. 74 ust. 2 ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych: ochrona przyznana programowi komputerowemu obejmuje wszystkie formy jego wyrażenia. Idee i zasady będące podstawą jakiegokolwiek elementu programu komputerowego, w tym podstawą łączy, nie podlegają ochronie.

W związku z tym, że przepisy dotyczące IP Box odnoszą się do działalności badawczo-rozwojowej, należy także przytoczyć definicje, które wynikają w tym zakresie z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz z ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2021 r. poz. 478 ze zm.).

Ustawodawca wprowadził definicję działalności badawczo-rozwojowej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którą: ilekroć w ustawie jest mowa o działalności badawczo-rozwojowej − oznacza to działalność twórczą obejmującą badania naukowe lub prace rozwojowe, podejmowaną w sposób systematyczny w celu zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań.

W myśl art. 5a pkt 39 ww. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o badaniach naukowych − oznacza to:

badania podstawowe w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce (Dz. U. z 2020 r. poz. 85, 374, 695, 875, 1086),
badania aplikacyjne w rozumieniu art. 4 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Z kolei w definicji prac rozwojowych zawartej w art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazano, że oznaczają one prace rozwojowe w rozumieniu art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 20 lipca 2018 r. − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce.

Na podstawie art. 4 ust. 2 ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce: badania naukowe są działalnością obejmującą:

badania podstawowe rozumiane jako prace empiryczne lub teoretyczne mające przede wszystkim na celu zdobywanie nowej wiedzy o podstawach zjawisk i obserwowalnych faktów bez nastawienia na bezpośrednie zastosowanie komercyjne;
badania aplikacyjne rozumiane jako prace mające na celu zdobycie nowej wiedzy oraz umiejętności, nastawione na opracowywanie nowych produktów, procesów lub usług lub wprowadzanie do nich znaczących ulepszeń.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ww. ustawy: prace rozwojowe są działalnością obejmującą nabywanie, łączenie, kształtowanie i wykorzystywanie dostępnej aktualnie wiedzy i umiejętności, w tym w zakresie narzędzi informatycznych lub oprogramowania, do planowania produkcji oraz projektowania i tworzenia zmienionych, ulepszonych lub nowych produktów, procesów lub usług, z wyłączeniem działalności obejmującej rutynowe i okresowe zmiany wprowadzane do nich, nawet jeżeli takie zmiany mają charakter ulepszeń.

Zatem z pracami badawczo-rozwojowymi mamy do czynienia wówczas, gdy wykorzystuje się dostępną wiedzę z dziedziny nauki, technologii i działalności gospodarczej oraz innej wiedzy i umiejętności do tworzenia nowych lub ulepszania istniejących produktów/usług oraz procesów i technologii produkcji.

Z ustawowej definicji zawartej w art. 5a pkt 38 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że działalność badawczo-rozwojowa musi mieć charakter twórczy. Jak podaje słownik języka polskiego PWN, działalność twórcza to zespół działań podejmowanych w kierunku tworzenia (działalność – zespół działań podejmowanych w jakimś celu), powstania czegoś (twórczy – mający na celu tworzenie, tworzyć – powodować powstanie czegoś). W doktrynie prawa autorskiego podkreśla się natomiast, że cecha twórczości związana jest przede wszystkim z rezultatem działalności człowieka o charakterze kreacyjnym i jest spełniona wówczas, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Działalność twórcza oznacza, że „ustawodawca za przedmiot prawa autorskiego uznaje tylko rezultat (przejaw) takiego działania, który choćby w minimalnym stopniu odróżnia się od innych rezultatów takiego samego działania, a zatem, że posiada cechę nowości, której stopień nie ma znaczenia”. Zatem twórczość działalności badawczo-rozwojowej może przejawiać się opracowywaniem nowych koncepcji, narzędzi, rozwiązań niewystępujących dotychczas w praktyce gospodarczej podatnika lub na tyle innowacyjnych, że w znacznym stopniu odróżniają się od rozwiązań już funkcjonujących u podatnika.

Kolejnym kryterium działalności badawczo-rozwojowej jest prowadzenie tej działalności w sposób systematyczny. Zgodnie ze słownikiem języka polskiego PWN słowo systematyczny oznacza (i) robiący coś regularnie i starannie, (ii) o procesach: zachodzący stale od dłuższego czasu, (iii) o działaniach: prowadzony w sposób uporządkowany, według pewnego systemu; też: o efektach takich działań; planowy, metodyczny. W związku z tym, że w definicji działalności badawczo-rozwojowej słowo „systematyczny” występuje w sformułowaniu „podejmowaną [działalność] w sposób systematyczny”, a więc odnosi się do „działalności”, czyli zespołu działań podejmowanych w jakimś celu, najbardziej właściwą definicją systematyczności w omawianym zakresie jest definicja obejmująca prowadzenie działalności w sposób uporządkowany, według pewnego systemu. Zatem słowo systematycznie odnosi się również do działalności prowadzonej w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany. To oznacza, że działalność badawczo-rozwojowa jest prowadzona systematycznie niezależnie od tego, czy podatnik stale prowadzi prace badawczo-rozwojowe, czy tylko od czasu do czasu, a nawet incydentalnie, co wynika z charakteru prowadzonej przez niego działalności oraz potrzeb rynku, klientów, sytuacji mikro i makroekonomicznej. Z powyższego wynika, że spełnienie kryterium „systematyczności” danej działalności nie jest uzależnione od ciągłości tej działalności, w tym od określonego czasu przez jaki działalność taka ma być prowadzona ani też od istnienia planu co do prowadzenia przez podatnika podobnej działalność w przyszłości. Wystarczające jest, aby podatnik zaplanował i przeprowadził chociażby jeden projekt badawczo-rozwojowy, przyjmując dla niego określone cele do osiągnięcia, harmonogram i zasoby. Taka działalność może być uznana za działalność systematyczną, tj. prowadzoną w sposób metodyczny, zaplanowany i uporządkowany.

Powyżej omówione dwa kryteria działalności badawczo-rozwojowej dotyczą charakteru i organizacji prowadzenia tej działalności, podczas gdy ostatnie, trzecie kryterium, dotyczy rezultatu prowadzenia tej działalności, tj. zwiększenia zasobów wiedzy oraz wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań. W konsekwencji – głównym zadaniem dla zarządzającego projektem badawczo-rozwojowym jest zlokalizowanie i zidentyfikowanie zasobów wiedzy przed rozpoczęciem działań projektowych; zasobów w ujęciu funkcjonalnym i celowościowym, czyli podlegającym zwiększeniu oraz możliwym i właściwym do wykorzystania zwiększonej wiedzy do nowych zastosowań. Lokalizacja i identyfikacja wiedzy obejmuje szereg działań, w tym określenie stanu wiedzy, miejsca, sposobu jej wykorzystania oraz selekcji pod względem przydatności do realizacji celu projektu. Prowadząc działalność badawczo-rozwojową, przedsiębiorca rozwija specjalistyczną wiedzę oraz umiejętności, które może wykorzystać w ramach bieżących albo przyszłych projektów.

Kluczowe jest zawarte w definicji działalności badawczo-rozwojowej rozróżnienie, które wskazuje, że taka działalność obejmuje dwa rodzaje aktywności, tj.: (i) badania podstawowe i badania aplikacyjne zdefiniowane w art. 4 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy − Prawo o szkolnictwie wyższym i nauce oraz (ii) prace rozwojowe, o których mowa w art. 4 ust. 3 ww. ustawy.

Należy zwrócić uwagę na wyłączenie zawarte w art. 4 ust. 3 tej ustawy, mogące odnosić się do wielu przejawów aktywności podatnika. Zastrzeżenie zostało wprowadzone w celu wyeliminowania z działalności badawczo-rozwojowej tych przejawów aktywności podatnika, które mimo ulepszenia istniejących procesów lub usług, z uwagi na swoją cykliczność (okresowość) oraz brak innowacyjnego charakteru (rutynowość), nie mogą stanowić prac rozwojowych.

Należy także podkreślić, że podatnik, który chce skorzystać z preferencji IP Box, jest zobowiązany prowadzić szczegółową ewidencję rachunkową w sposób umożliwiający obliczenie podstawy opodatkowania, w tym powiązanie ponoszonych kosztów prac badawczo-rozwojowych z osiąganymi dochodami z kwalifikowanych praw własności intelektualnej powstałymi w wyniku przeprowadzenia tych prac.

W myśl bowiem art. 30cb ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: podatnicy podlegający opodatkowaniu na podstawie art. 30ca są obowiązani:

wyodrębnić każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej w prowadzonych księgach rachunkowych;
prowadzić księgi rachunkowe w sposób zapewniający ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty), przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej;
wyodrębnić koszty, o których mowa w art. 30ca ust. 4, przypadające na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie łącznego dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje więcej niż jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2 i 3;
dokonywać zapisów w prowadzonych księgach rachunkowych w sposób zapewniający ustalenie dochodu z kwalifikowanych praw własności intelektualnej w odniesieniu do tego produktu lub tej usługi albo do tych produktów lub tych usług – w przypadku gdy podatnik wykorzystuje jedno kwalifikowane prawo własności intelektualnej lub większą liczbę tych praw w produkcie lub usłudze albo w produktach lub usługach, a w prowadzonych księgach rachunkowych nie jest możliwe spełnienie warunków, o których mowa w pkt 2-4.

Na podstawie art. 30cb ust. 2 tej ustawy: podatnicy prowadzący podatkową księgę przychodów i rozchodów wykazują informacje, o których mowa w ust. 1, w odrębnej ewidencji.

Tym samym – stosowanie ulgi IP BOX (niższej stawki podatku do kwalifikowanych dochodów) będzie prawem, a nie obowiązkiem podatnika. Jest to o tyle istotne, gdyż z korzystaniem z ulgi wiążą się, bądź co bądź, dodatkowe obowiązki po stronie podatników, w szczególności obowiązek prowadzenia ewidencji pozwalającej na monitorowanie i śledzenie efektów prac badawczo-rozwojowych.

Odnosząc powyższe przepisy podatkowe do przedstawionego opisu sprawy, należy wskazać, że:

Wnioskodawca tworzy, rozwija i ulepsza oprogramowanie w ramach prowadzonej działalności gospodarczej;
Wnioskodawca ww. czynności wykonuje w ramach prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej spełniającej definicję wskazaną w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych; jak wskazał Wnioskodawca – prowadzi on działalność badawczo-rozwojową, podejmowaną w sposób systematyczny w celu wykorzystania zasobów wiedzy do tworzenia nowych zastosowań, obejmującą prace rozwojowe nad programami użytkowymi, o której mowa w art. 5a pkt 38 w zw. art. 5a pkt 40 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych;
wytwarzane przez Wnioskodawcę oprogramowanie stanowi utwór podlegający ochronie prawnej na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
w przypadku, gdy Wnioskodawca rozwija i ulepsza oprogramowanie, to w wyniku podjętych przez Wnioskodawcę czynności powstają odrębne od tego oprogramowania utwory (nowe kwalifikowane prawo własności intelektualnej w postaci nowego autorskiego prawa do programu komputerowego), podlegające również ochronie na podstawie art. 74 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych;
Wnioskodawca przenosi autorskie prawa majątkowe do wytworzonych przez siebie utworów, uzyskując z tego tytułu dochody;
Wnioskodawca od 2 stycznia 2020 r. prowadzi odrębną od podatkowej księgi przychodów i rozchodów ewidencję, która wyodrębnia każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz pozwala na ustalenie przychodów, kosztów uzyskania przychodów i dochodu (straty) przypadających na każde kwalifikowane prawo własności intelektualnej oraz na wyodrębnienie kosztów, o których mowa w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przypadających na każde ww. prawo, w sposób zapewniający określenie kwalifikowanego dochodu;
opisane i wyeksponowane powyżej informacje/dane/warunki będą obowiązywać również w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, dochód z tytułu przeniesienia praw do opisanego przez Wnioskodawcę oprogramowania, które stanowi utwór prawnie chroniony i zostało wytworzone w ramach prowadzonej działalności badawczo-rozwojowej, kwalifikuje się do dochodów z kwalifikowanego IP. To oznacza, że Wnioskodawca może skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów z tego tytułu według stawki 5%. Dotyczy to zarówno roku 2020, 2021, jak i lat następnych.

Reasumując  Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z preferencyjnej stawki podatku (5%) IP BOX w odniesieniu do dochodów uzyskanych w 2020 r., w 2021 r. i latach następnych z tytułu przeniesienia autorskich praw majątkowych do oprogramowania użytkowego wytwarzanego, ulepszanego lub rozwijanego przez Wnioskodawcę.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia uznania poniesionych w 2020 r. wydatków, takich jak: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS oraz opłaty za usługi księgowe za koszty prowadzonej bezpośrednio przez niego działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej. Podobne wątpliwości dotyczą wydatków, jakie będzie ponosił Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2021 r. i latach następnych, takich jak: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, koszty dostępu do Internetu, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe, a także leasing i użytkowanie samochodu.

Należy zauważyć, że istotne jest to, aby ze wskaźnika nexus wykluczyć koszty, które nie są lub ze swej natury nie mogą być, bezpośrednio związane z wytworzeniem, rozwinięciem lub ulepszeniem konkretnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ustalając wskaźnik nexus, należy pamiętać, aby istniał związek między:

wydatkami poniesionymi przez podatnika w związku z wytworzeniem kwalifikowanego prawa własności intelektualnej,
kwalifikowanym prawem własności intelektualnej oraz
dochodami uzyskiwanymi z kwalifikowanych praw własności intelektualnej.

Ta szczególna metoda ujmowania kosztów we wskaźniku ma zastosowanie jedynie dla celu, jakim jest kalkulacja tego wskaźnika.

Należy również pamiętać, że wskaźnik nexus jest obliczany oddzielnie dla dochodów z poszczególnych kwalifikowanych praw własności intelektualnej. W związku z tym Wnioskodawca powinien również ustalić odrębnie koszty faktycznie poniesione na działalność badawczo-rozwojową związaną z danym prawem.

Należy zatem przyjąć, że jeżeli podatnik poniósł rzeczywiście wydatki, które kwalifikują się jako koszty prowadzonej przez niego działalności badawczo-rozwojowej, to wydatki związane z wytworzeniem w ramach tej działalności kwalifikowanego IP należy uznać za koszty faktycznie poniesione przez podatnika na prowadzoną bezpośrednio przez niego działalność badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, z zastrzeżeniem art. 30ca ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty poniesione faktycznie przez podatnika, uwzględniane pod literą „a” we wzorze na wyliczenie wskaźnika, przez który przemnażany jest dochód z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej osiągnięty w roku podatkowym, to koszty związane z prowadzoną bezpośrednio przez podatnika działalnością badawczo-rozwojową związaną z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej, a nie koszty działalności badawczo-rozwojowej w rozumieniu art. 26e ww. ustawy, zawężone do tzw. kosztów kwalifikowanych.

Jak wskazuje Minister Finansów w objaśnieniach z 15 lipca 2019 r., zgodnie z akapitem 39 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5 koszty kwalifikowane winny być uwzględniane we wskaźniku niezależnie od metody ich ujmowania w kosztach podatkowych, zgodnie z ogólnymi zasadami podatkowymi. Dlatego też koszty dla celów kalkulacji wskaźnika należy rozumieć szerzej (funkcjonalnie w kontekście ww. Raportu OECD), niż w odniesieniu do ustalania kosztów uzyskania przychodów na gruncie pozostałych przepisów ustawy o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Należy także wspomnieć, że wskaźnik nexus „(…) służy do określania tej części dochodu z kwalifikowanego IP, która podlega preferencyjnej 5% stawce podatkowej, powinien być liczony kumulatywnie na przestrzeni lat. Oprócz właściwych przepisów o IP BOX, potwierdzają to wytyczne przedstawione przez OECD w Raporcie BEPS Działanie nr 5 (akapit 45 Raportu OECD BEPS Plan Działania nr 5)”.

Wobec powyższego należy podkreślić, że wysokość dochodu z kwalifikowanego IP ustala się jako iloczyn:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym i
wskaźnika nexus obliczonego według specjalnego wzoru określonego w art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem dla potrzeb obliczenia podstawy opodatkowania podlegającej preferencyjnemu opodatkowaniu stawką 5% podatnik jest zobowiązany do wyliczenia dwóch podstawowych wartości:

dochodu z kwalifikowanego IP osiągniętego w roku podatkowym oraz
wskaźnika, którym zostanie przemnożony powyższy dochód.

Należy także podkreślić, że w przypadku poniesienia wydatków na zakup środków trwałych, które podlegają amortyzacji podatkowej oraz mają związek z wytworzeniem, rozwojem i ulepszeniem kwalifikowanego IP, cały wydatek nie może zostać uwzględniony we wskaźniku nexus. Uwzględnić może jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane przez podatnika w roku podatkowym, w którym będzie korzystał z preferencyjnej stawki podatkowej.

Wobec powyższego – wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w 2020 r. na: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS oraz opłaty za usługi księgowe, a także wydatki, jakie Wnioskodawca będzie ponosił w 2021 r. i latach następnych na: zakup wyposażenia biurowego, zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego, koszty dostępu do Internetu, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe oraz leasing i użytkowanie samochodu mogą stanowić/będą mogły stanowić koszty, o których mowa w lit. a wzoru z art. 30ca ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jako koszty prowadzonej bezpośrednio przez Wnioskodawcę działalności badawczo-rozwojowej związanej z kwalifikowanym prawem własności intelektualnej.

Reasumując – wydatki poniesione przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2020 r. na: zakup wyposażenia biurowego (w przypadku środków trwałych – tylko do wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych), zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (w przypadku środków trwałych – tylko do wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych), opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS oraz opłaty za usługi księgowe – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji – można uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 tej ustawy, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Również wydatki, jakie będzie ponosił Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2021 r. i w latach następnych na: zakup wyposażenia biurowego (w przypadku środków trwałych – tylko do wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych), zakup sprzętu komputerowego i elektronicznego (w przypadku środków trwałych – tylko do wysokości dokonanych w roku podatkowym odpisów amortyzacyjnych), koszty dostępu do Internetu, opłaty za telefon, dokształcanie zawodowe, koszty ZUS, opłaty za usługi księgowe oraz leasing i użytkowanie samochodu – w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 w zw. z art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przy zachowaniu odpowiedniej metodyki alokacji – można uznać za koszty do obliczenia wskaźnika nexus, o których mowa w art. 30ca ust. 4 w zw. z art. 30ca ust. 5 tej ustawy, na potrzeby wyliczenia kwalifikowanego dochodu z kwalifikowanego prawa własności intelektualnej.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałych stanów faktycznych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin