2021.07.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP4-3.4012.352.2021.1.RK
z 20 lipca 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r. poz. 1325 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 maja 2021 r. (data wpływu 20 maja 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji „(…)” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji „(…)”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego działającą w oparciu o ustawę z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.). Posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego prowadzi działalność niepodlegającą podatkowi od towarów i usług oraz działalność gospodarczą opodatkowaną i zwolnioną.

Gmina będzie realizowała inwestycję pn. "(…)”.

Inwestycja będzie realizowana częściowo ze środków własnych Gminy, a częściowo w ramach pomocy ze środków Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 w ramach poddziałania "Wsparcie inwestycji w tworzenie, ulepszanie i rozwijanie podstawowych usług (…)", operacje typu "Inwestycje w targowiska lub obiekty budowlane (…)", zgodnie z zawartą umową o przyznaniu pomocy w dniu 11 maja 2020 r.

Dofinansowanie przeznaczone jest na pokrycie kosztów związanych z realizacją projektu.

Środki z Programu Obszarów Wiejskich na lata 2014-2020 przekazane będą jednorazowo na rachunek bankowy Gminy w wysokości dofinansowania po pozytywnym rozpatrzeniu wniosku o płatność.

Okres realizacji zadania to rok 2021. Koszt realizacji to kwota około (…)

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Interpretacja indywidualna jest niezbędna na etapie składania wniosku o płatność końcową.

Gmina jest właścicielem targowiska miejskiego, którego zarządcą jest jednoosobowa spółka z o.o., w której gmina posiada 100% udziałów. Do obowiązków zarządcy należy m.in. pobór i odprowadzanie na rachunek bankowy Gminy, należnych opłat targowych ustalonych przez radę miejską. Wynagrodzenie prowizyjne za inkaso opłaty targowej w wysokości ustalonej przez radę miejską stanowią przychód zarządcy.

Po zakończeniu realizacji projektu jednoosobowa spółka z o.o., w której gmina posiada 100% udziałów, nadal będzie zarządcą powstałej infrastruktury po realizacji zadania polegającego na przebudowie targowiska miejskiego.

Gmina jest odpowiedzialna za realizację tego zadania.

Realizacja inwestycji będzie polegała na opracowaniu dokumentacji projektowej oraz na przeprowadzeniu następujących robót budowlanych: budowa zadaszeń miejsc handlowych, budowa budynku toalet ogólnodostępnych wraz z pomieszczeniem porządkowym, wykonanie przebudowy posadzek terenu targowiska, montaż śmietników i tablic informacyjnych, wykonanie przyłącza wody oraz kanalizacji sanitarnej dla budynku toalety publicznej oraz pomieszczenia porządkowego, montaż i zasilanie zaworów zewnętrznych, umożliwiających utrzymanie czystości na terenie obiektu oraz podlewanie roślinności, wykonanie wewnętrznej instalacji wodociągowej, kanalizacyjnej, grzewczej w budynku toalety publicznej oraz pomieszczenia porządkowego, wykonanie niezbędnego odwodnienia terenu, wykonanie instalacji oświetlenia, wykonanie instalacji elektrycznych wewnętrznych budynku toalet ogólnodostępnych wraz z pomieszczeniem porządkowym.

Podstawowym założeniem funkcjonalnym jest zwiększenie standardu istniejącego targowiska poprzez wyodrębnienie stref funkcjonalnych i określenie ich wymagań oraz budowę nowych i modernizację istniejących elementów infrastruktury.

Przewiduje się takie rozwiązania funkcjonalnoprzestrzenne, które stanowią kontynuację dotychczasowego działania targowiska. Nacisk kładzie się więc na polepszenie warunków technicznych funkcjonowania obiektu - podwyższenie standardu pracy osób sprzedających i komfortu zakupów dla klientów.

Gmina, w ramach realizacji projektu, wypełnia swoje ustawowe zadania wynikające z art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), który stanowi, że gminy wykonują zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność, natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gmin należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

W świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy o samorządzie gminnym). Budowa targowiska poprawi jakość funkcjonowania handlu po stronie producentów rolno - spożywczych, innych sprzedawców, a także nabywców. Umożliwi lepszą prezentację towarów, a tym samym wpłynie na ich wyeksponowanie i ułatwi promocję. Budowa targowiska umożliwi rozwój lokalnej przedsiębiorczości oraz promocję lokalnych produktów. Działanie wspiera rozwój infrastruktury wiejskiej oraz odnowę wsi, przyczyniając się tym samym do poprawy warunków życia mieszkańców Gminy. Przedmiotowe targowisko jest wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Na targowisku będzie pobierana tylko opłata targowa. Przedmiotowe targowisko będzie wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Targowisko będzie miejscem ogólnodostępnym przez mieszkańców gminy, którzy zamierzają na nim dokonywać zakupów i nie będą uiszczać opłaty za wstęp.

Opłata targowa ma charakter opłaty publicznoprawnej, stanowiącej dochód gminy i pobierana będzie na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.). Wysokość opłaty targowej ustala rada miejska w trybie określonym ustawowo. Gmina pobierając opłatę targową nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, lecz jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy Gmina z tytułu prowadzenia targowiska nie będzie uzyskiwała żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem VAT.

Wydatki ponoszone przez gminę na inwestycję zostaną udokumentowane wystawionymi przez wykonawców fakturami na Gminę z wykazanymi na nich kwotami podatku naliczonego. Towary i usługi nabywane przez Gminę (czynnego podatnika VAT) w ramach ponoszonych wydatków związanych z budową targowiska nie mają związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych i nie będą wykorzystywane przez Gminę do celów działalności gospodarczej.

W przedmiotowym projekcie podatek VAT stanowi wydatek kwalifikowalny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji "(…)"?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina mimo, że jest czynnym podatnikiem VAT, nie ma prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem towarów i usług nabytych w celu realizacji inwestycji polegającej na przebudowie targowiska miejskiego.

Zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.). W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zadanie inwestycyjne realizowane przez Gminę jest określone ustawą o samorządzie gminnym, czyli jest zadaniem własnym gminy zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 11 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.). Wydatki dotyczące przebudowy targowiska mają związek z czynnościami niepodlegającymi przepisom ustawy o VAT. Na targowisku będzie pobierana tylko opłat targowa, która jest szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty targowej ustala właściwa miejscowo rada gminy w trybie określonym ustawowo. Gmina pobierając opłatę targową, działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Opłata targowa jest świadczeniem publicznoprawnym, nie stanowi czynności cywilnoprawnej, a jej wysokość jest ściśle określona w przepisach prawa. Na targowisku będzie pobierana opłata targowa, która będzie jedynym dochodem Gminy. Gmina z tytułu prowadzenia targowiska nie uzyska żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem VAT. Wydatki dotyczące przebudowy targowiska będą miały związek z czynnościami niepodlegającym przepisom ustawy o VAT. Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach zakupu dotyczących budowy targowiska. Pobierana przez Gminę opłata targowa, stanowiąca należność Gminy o charakterze publicznoprawnym, nie stanowi wynagrodzenia i nie jest objęta przepisami ustawy o VAT, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z pobieraniem przez Gminę opłaty targowej nie wiąże się prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach realizowanej inwestycji. Inwestycja nie będzie wykorzystywana przez Gminę do wykonywania jakichkolwiek czynności opodatkowanych podatkiem VAT, w szczególności z tytułu korzystania z infrastruktury nie będą pobierane opłaty podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT. Po stronie Gminy nie wystąpi żadne wynagrodzenie za usługi, którego wypłata wynika ze stosunku zobowiązaniowego.

Przesłanka wskazana w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie zostanie spełniona, tj. brak jest w przedmiotowym przypadku związku ww. inwestycji z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Targowisko nie będzie modernizowane w celu czerpania dochodów z odpłatnego udostępniania stanowisk, ale w celu wykonywania zadań publicznych, tj. zaspokojenia zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Gmina udostępniając targowisko dla mieszkańców działa jako organ władzy publicznej i nie działa jako podatnik. W świetle powyższych okoliczności, zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku w związku z realizacją projektu polegającego na budowie targowiska. W przypadku realizacji przez Gminę budowy targowiska w ramach wykonywania zadań własnych Gminy nie znajdzie zastosowania art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ponieważ nie zostaną spełnione określone ustawowo przesłanki warunkujące możliwość odliczenia podatku VAT naliczonego, tj. w zakresie przedmiotowej inwestycji Gmina nie będzie działać w charakterze podatnika podatku VAT oraz brak jest związku ww. inwestycji z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT. Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia podatku VAT od przedmiotowej inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy - kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku VAT oraz gdy towary i usługi z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych), ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 713 ze zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

W świetle art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ust. 1 ww. ustawy). W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. targowisk i hal targowych (art. 7 ust. 1 pkt 11 ww. ustawy).

Jednocześnie należy zauważyć, że stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm.), rada gminy może wprowadzić opłatę targową. Opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych nieposiadających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowiskach, z zastrzeżeniem ust. 2b.

Przepis art. 15 ust. 2b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi, że opłacie targowej nie podlega sprzedaż dokonywana w budynkach lub w ich częściach.

W myśl art. 15 ust. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, opłatę targową pobiera się niezależnie od należności przewidzianych w odrębnych przepisach za korzystanie z urządzeń targowych oraz za inne usługi świadczone przez prowadzącego targowisko.

Opłata targowa jest więc szczególną formą daniny publicznej, pobieraną od podmiotów dokonujących sprzedaży na targowiskach lub innych wydzielonych miejscach. Wysokość opłaty ustala właściwa miejscowo rada gminy (rada miasta) w trybie określonym ustawowo.

Gmina pobierając takie opłaty działa jako organ władzy publicznej, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy, w konsekwencji czego opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina będzie realizowała inwestycję pn. "(…)”.

Gmina jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT w zakresie czynności wykonywanych na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych.

Gmina jest odpowiedzialna za realizację tego zadania.

Budowa targowiska poprawi jakość funkcjonowania handlu po stronie producentów rolno - spożywczych, innych sprzedawców, a także nabywców. Umożliwi lepszą prezentację towarów, a tym samym wpłynie na ich wyeksponowanie i ułatwi promocję. Budowa targowiska umożliwi rozwój lokalnej przedsiębiorczości oraz promocję lokalnych produktów. Działanie wspiera rozwój infrastruktury wiejskiej oraz odnowę wsi, przyczyniając się tym samym do poprawy warunków życia mieszkańców Gminy. Przedmiotowe targowisko jest wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Gmina z tytułu prowadzenia targowiska nie będzie uzyskiwała żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją projektu.

Z uwagi na powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku od towarów i usług do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. W niniejszej sprawie związek taki nie występuje. Z okoliczności sprawy wynika bowiem, że Gmina będzie wykonywać przedmiotową inwestycję w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym oraz będzie pobierać na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych opłatę targową, mającą charakter należności publicznoprawnej i stanowiącą dochód publiczny – zatem w tym zakresie będzie działać w ramach reżimu publicznoprawnego. Jak wskazano, towary i usługi nabywane w ramach realizowanego zadania polegającego na przebudowie targowiska będą wykorzystywane przez Gminę do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT. Gmina z tytułu prowadzenia targowiska nie będzie uzyskiwała żadnych dochodów opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem w analizowanym przypadku Gmina nie ponosi wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem, Gmina nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione w związku z realizacją inwestycji „(…)”.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy zauważyć, że pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin